Thuis
alle pijlers
Mijn kat is kwijt!!
vrijdag 12 december 2008 om 23:05
Mijn poezebeest wilde gisterenavond naar buiten, zoals bijna elke avond.. Maar normaal zit ze dan 's morgens bij de deur, vanmorgen niet... Vanmiddag ook niet... Ben vanavond in de buurt gaan lopen, overal haar naam roepend, maar ze kwam helaas niet aanrennen
Ik heb al naar Amivedi gebeld, en mijn kattebeest is gechipt, dus als er iets met haar gebeurd was dan had ik dat toch wel geweten?? Ze is heel schuw, dus meegelokt/meegenomen worden is geen optie.. Als je haar probeert op te tillen lig je tot aan je ingewanden open, alleen ík mag haar optillen.
Heeft er nog iemand tips hoe poezebeest te localiseren, en wie heeft dit nog weleens meer meegemaakt en liep het goed af? Ik zit niet lekker nu, nu niet al m'n diertjes binnen zijn.. Straks maar weer een rondje in de buurt maken..
Duimen jullie voor mij?
Ik heb al naar Amivedi gebeld, en mijn kattebeest is gechipt, dus als er iets met haar gebeurd was dan had ik dat toch wel geweten?? Ze is heel schuw, dus meegelokt/meegenomen worden is geen optie.. Als je haar probeert op te tillen lig je tot aan je ingewanden open, alleen ík mag haar optillen.
Heeft er nog iemand tips hoe poezebeest te localiseren, en wie heeft dit nog weleens meer meegemaakt en liep het goed af? Ik zit niet lekker nu, nu niet al m'n diertjes binnen zijn.. Straks maar weer een rondje in de buurt maken..
Duimen jullie voor mij?
maandag 15 december 2008 om 00:21
Ik heb net een stuk of 58 kaartjes verspreid dus das zeker 20 meter afstand van de woning, is een blokje in de rondte plus huizen aan de overkant. Nog bij de vijver gekeken en heel stil geweest na het roepen, maar ik hoor ook nergens "Miauw". De auto's bij ons in de straat verplaatsen vaak, maar als ik een auto zie die al een paar dagen stil staat dan kijk ik eronder. Maar ze zou reageren als ik roep, dat weet ik vrijwel zeker.
Hè ik vrees het ergste, nou ja het aller- allerergste zou ik vinden als ze ziek lag/pijn had, ik heb nog liever dat een diertje gewoon op een dierwaardige en pijnloze manier ergens gestorven is dan dat 'ie ..... (te rot om verder te typen)
En als ze ergens bij iemand binnen zit dan vind ik het niet leuk dat die persoon niet naar de dierenarts/asiel is gegaan, maar ben ik allang blij als ze straks goed gevoed etc naar huis zou komen (duim duim)
Hè ik vrees het ergste, nou ja het aller- allerergste zou ik vinden als ze ziek lag/pijn had, ik heb nog liever dat een diertje gewoon op een dierwaardige en pijnloze manier ergens gestorven is dan dat 'ie ..... (te rot om verder te typen)
En als ze ergens bij iemand binnen zit dan vind ik het niet leuk dat die persoon niet naar de dierenarts/asiel is gegaan, maar ben ik allang blij als ze straks goed gevoed etc naar huis zou komen (duim duim)
maandag 15 december 2008 om 00:34
maandag 15 december 2008 om 10:46
maandag 15 december 2008 om 14:57
Frustrerend dat je nog steeds geen nieuws hebt over Bagwana. Niet om vervelend te zijn maar ik denk wel dat je in je achterhoofd moet houden dat er iets ergs gebeurd kan zijn. Ze komt niet voor niets niet terug..
Het kan natuurlijk ook zijn dat ze ergens binnen zit en niet weg kan. Bijvoorbeeld mensen die denken dat ze geen baasje heeft en haar willen houden en haar dus eerst binnen houden zodat ze daar blijft als ze wel weer buiten mag?
Adres kokertjes zijn geen veilige methode. Mijn katten zagen altijd kans die binnen een paar dagen kwijt te raken. Dan was de onderkant eraf en het papiertje weg.
Gechipt zijn is ook niet altijd een garantie. Mijn Persin werd gechipt en wel toch van de staat geplukt en naar het asiel gebracht zonder dat ze de moeite namen haar te chippen terwijl ze net gekortwiekt was en je de 'rijstkorrel' gewoon zag zitten...
Gelukkig wisten mensen in de straat dat ze van mij was en zodoende wist ik waar ze was en kon ik haar terug halen.
Ik was toen ook heel boos. Ze liep hier al jaren tussen mijn huis en die van een vrouw drie huizen verder op en dan ineens belt iemand de dierenambulance om haar op te laten halen.
Het arme beest had in haar leven al twee keer langdurig in het asiel gezeten, nu was ze oud, bijna aan het eind van haar leven en dan zit ze er weer. Het asiel was zo vriendelijk om haar kosten loos weer bij me af te leveren. Ze heeft hier toen nog een week rond gedarteld en toen kwam de vrouw van een paar huizen verder op in tranen aan de deur om te vertellen dat Persin die nacht in haar armen was gestorven. Heel verdrietig maar Persin had in elk geval haar winter jaren in vrijheid doorgebracht en haar laatste week ook. Persin was gewoon van ouderdom gestorven.
Doel van dit verhaal is dat het best kan zijn dat Bagwana tóch in het asiel zit. Je zei zelf dat ze oud was en daarom wat aan de magere kant. Misschien dacht iemand dat ze in de steek gelaten was of verwaarloosd (dachten ze ook van Persin om dezelfde reden) en is ze door een telefoontje toch naar het asiel gebracht zonder dat er gechipt is? Maar goed, dan had je nu ondertussen dat wel geweten, neem ik aan? Want asiel keek wel verder dan neus lang was.
Het kan natuurlijk ook zijn dat ze ergens binnen zit en niet weg kan. Bijvoorbeeld mensen die denken dat ze geen baasje heeft en haar willen houden en haar dus eerst binnen houden zodat ze daar blijft als ze wel weer buiten mag?
Adres kokertjes zijn geen veilige methode. Mijn katten zagen altijd kans die binnen een paar dagen kwijt te raken. Dan was de onderkant eraf en het papiertje weg.
Gechipt zijn is ook niet altijd een garantie. Mijn Persin werd gechipt en wel toch van de staat geplukt en naar het asiel gebracht zonder dat ze de moeite namen haar te chippen terwijl ze net gekortwiekt was en je de 'rijstkorrel' gewoon zag zitten...
Gelukkig wisten mensen in de straat dat ze van mij was en zodoende wist ik waar ze was en kon ik haar terug halen.
Ik was toen ook heel boos. Ze liep hier al jaren tussen mijn huis en die van een vrouw drie huizen verder op en dan ineens belt iemand de dierenambulance om haar op te laten halen.
Het arme beest had in haar leven al twee keer langdurig in het asiel gezeten, nu was ze oud, bijna aan het eind van haar leven en dan zit ze er weer. Het asiel was zo vriendelijk om haar kosten loos weer bij me af te leveren. Ze heeft hier toen nog een week rond gedarteld en toen kwam de vrouw van een paar huizen verder op in tranen aan de deur om te vertellen dat Persin die nacht in haar armen was gestorven. Heel verdrietig maar Persin had in elk geval haar winter jaren in vrijheid doorgebracht en haar laatste week ook. Persin was gewoon van ouderdom gestorven.
Doel van dit verhaal is dat het best kan zijn dat Bagwana tóch in het asiel zit. Je zei zelf dat ze oud was en daarom wat aan de magere kant. Misschien dacht iemand dat ze in de steek gelaten was of verwaarloosd (dachten ze ook van Persin om dezelfde reden) en is ze door een telefoontje toch naar het asiel gebracht zonder dat er gechipt is? Maar goed, dan had je nu ondertussen dat wel geweten, neem ik aan? Want asiel keek wel verder dan neus lang was.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
maandag 15 december 2008 om 15:07
Mastermind, ik lees en leef ook mee! Wat vreselijk. Ik heb ook zo'n kat waarvan ik gewoon wéét dat ze komt als ze kan als ik haar roep. Mevrouw is toen ook 3 dagen weggeweest. Ik wist ondertussen zeker dat er iets ergs moest zijn gebeurd. Heb toen briefjes (met foto) in de straten hier achter en voor in de bus gedaan en bij de echte buren heb ik aangebeld om te vragen of ze haar ergens hadden gezien. Op de briefjes had ik heel duidelijk gevraagd of de mensen ook even in de schuur wilden kijken en op zolder/ kelder. 2 uur nadat ik de briefjes heb gepost kwam ze ineens binnen gerend, dus ik denk net vrijgelaten. Ik heb nog wel overal netjes een nieuw briefje in de bus gedaan dat ze er weer was.
Ik hoop dat het bij jou ook zo gaat en dat ze gewoon ergens in een schuur zit. Mensen komen met deze kou niet veel in hun schuur, dus daar kan best ongemerkt een paar dagen een kat zitten. Ik hoop dat je je meisje snel weer in je armen hebt (of heel irritant op je schoot zonder te gaan liggen, dralend voor je laptop )
Ik hoop dat het bij jou ook zo gaat en dat ze gewoon ergens in een schuur zit. Mensen komen met deze kou niet veel in hun schuur, dus daar kan best ongemerkt een paar dagen een kat zitten. Ik hoop dat je je meisje snel weer in je armen hebt (of heel irritant op je schoot zonder te gaan liggen, dralend voor je laptop )
maandag 15 december 2008 om 15:34
maandag 15 december 2008 om 18:59
MM, weet niet of de tip al de revue heeft gepasseerd, maar hang ook briefjes op in de buurt met een beloning .) Bij mij is er ooit een logeerpoest ontsnapt (horror en drama) en vanwege de beloning kreeg ik aardig wat kinderen aan de deur met look-a-likes die de 25 euro beloning wel zagen zitten.
Helaas zat ie er niet tussen.
Na 5 weken wel gevonden (dankzij de chip) aan de andere kant van de stad, maar helaas te verzwakt en ziek en ze heeft het alsnog niet gehaald. Gelukkig kon de eigenaar haar nog wel even zien, had tenminste 'geruststelling' over wat er was gebeurd.
Sterkte en succes!
Helaas zat ie er niet tussen.
Na 5 weken wel gevonden (dankzij de chip) aan de andere kant van de stad, maar helaas te verzwakt en ziek en ze heeft het alsnog niet gehaald. Gelukkig kon de eigenaar haar nog wel even zien, had tenminste 'geruststelling' over wat er was gebeurd.
Sterkte en succes!
maandag 15 december 2008 om 19:33
Hoi Mastermind.
Een nare maar wel nuttige tip (als ie al voorbij is gekomen sorry maar heb geen tijd om alles te lezen): bel eens met gemeentewerken (bebouwde kom) en rijkswaterstaat (buiten de bebouwde kom). Als je poes aangereden zou zijn en langs de kant van de weg heeft gelegen hebben zij hem meegenomen. Ik weet niet waar je woont maar hier heeft Amivedi afspraken met gemeentewerken. Voordat zij een aangereden poes naar zo'n koeling van de milieustraat brengen, maken ze een foto en schrijven ze op hoe hij er uit zag, of ie een bandje had enz. Amivedi zou het liefst hebben dat ze zo'n chipdetectieding zouden gebruiken maar dat weigeren ze. Geen nieuws waar je op zit te wachten natuurlijk als hij aangereden is maar mocht het zo zijn dan heb je in ieder geval duidelijkheid. Ik heb zo mijn poes ooit 'teruggevonden' en geheel tegen de regels van de milieustraat in (hij lag in zo'n koelcontainer) kreeg ik hem mee om hem te begraven. Zo lief van die medewerker want het mocht echt absoluut niet en ik mocht in de pauze (als zijn baas was gaan eten) hem stiekem komen halen.
Goed, nogmaals geen 'fijne' tip dus maar als dat is wat er is gebeurd dan is het misschien wel fijn dat je het in ieder geval weet.
In het kader van de goednieuwsberichten: een van mijn katten is een keer na 3 (!) maanden weer thuis gekomen. Alsof ie een half uurtje weg was geweest kwam hij binnen wandelen. Ik kon hem wel villen maar heb hem vooral heel stevig geknuffeld. Waar hij is geweest, geen idee. Hij was nog geen 100 gram afgevallen. :-s
Sterkte.
Een nare maar wel nuttige tip (als ie al voorbij is gekomen sorry maar heb geen tijd om alles te lezen): bel eens met gemeentewerken (bebouwde kom) en rijkswaterstaat (buiten de bebouwde kom). Als je poes aangereden zou zijn en langs de kant van de weg heeft gelegen hebben zij hem meegenomen. Ik weet niet waar je woont maar hier heeft Amivedi afspraken met gemeentewerken. Voordat zij een aangereden poes naar zo'n koeling van de milieustraat brengen, maken ze een foto en schrijven ze op hoe hij er uit zag, of ie een bandje had enz. Amivedi zou het liefst hebben dat ze zo'n chipdetectieding zouden gebruiken maar dat weigeren ze. Geen nieuws waar je op zit te wachten natuurlijk als hij aangereden is maar mocht het zo zijn dan heb je in ieder geval duidelijkheid. Ik heb zo mijn poes ooit 'teruggevonden' en geheel tegen de regels van de milieustraat in (hij lag in zo'n koelcontainer) kreeg ik hem mee om hem te begraven. Zo lief van die medewerker want het mocht echt absoluut niet en ik mocht in de pauze (als zijn baas was gaan eten) hem stiekem komen halen.
Goed, nogmaals geen 'fijne' tip dus maar als dat is wat er is gebeurd dan is het misschien wel fijn dat je het in ieder geval weet.
In het kader van de goednieuwsberichten: een van mijn katten is een keer na 3 (!) maanden weer thuis gekomen. Alsof ie een half uurtje weg was geweest kwam hij binnen wandelen. Ik kon hem wel villen maar heb hem vooral heel stevig geknuffeld. Waar hij is geweest, geen idee. Hij was nog geen 100 gram afgevallen. :-s
Sterkte.
maandag 15 december 2008 om 20:02
Hè wat vervelend zeg! Zal ik je wat moed inpraten met verhalen over onze zwerver?
Wij hebben een lapjeskat, een pittige dame. Ze is een beetje getraumatiseerd, omdat ze als kitten door haar baasje aan een lijntje werd gehouden. Bij dat baasje is ze weggelopen en bij mij in de winkel komen kijken. Ik zag een katje wel zitten; was net bezig met huisje-boompje en het beestje moest er alleen nog bij.
Na een half jaar ongeveer was ze zomaar ineens verdwenen. Ik had foto's van haar, en ik maakte een mooi affiche. Opgehangen aan het raam aan onze straatkant, bij supermarkten en bij de dierenartsen in het dorp. 2 Dagen later werd ik gebeld door de assistente van de dierenarts -het meisje aan wie ik het affiche gegeven had nota bene!- De kat zat bij haar in de tuin, samen met haar andere katten aan de brokjes.
Let wel: deze dierenartsassistente woont een dorp verderop, zo'n 8km van ons huis vandaan!
Poes opgehaald en iedereen weer blij!
We gingen verhuizen. Naar een huis 2 straten verderop. Poes vond al die dozen wel spannend, maar ook wel erg stressvol. Echter, de verhuizing van poes verliep redelijk soepel. De eerste tijd in huis gehouden en na een week of 3 mocht ze naar buiten. Ook dat ging prima. Totdat ze zomaar ineens, na een maand of 3 wegbleef. De affiches, die had ik nog liggen. Dus maar weer voor de dag gehaald en opgehangen. Geen reacties.
Totdat mijn man na een avondje muziekmaken een ommetje maakte met een collega-muzikant en zomaar ineens een poes zag. Het zou toch niet? Nee.... Ja, ach nee, dat kan haast niet. Maar toch! Poes is met mijn man mee naar huis gelopen en ook dat ging weer prima!
Man en ik hebben na dit incident tegen elkaar gezegd: als ze nu wéér kwijtraakt, dan laat maar hoor. We hadden inmiddels een zoon gekregen en poes was van begin af aan nogal krengerig. Niet bepaald een fijne combinatie. Maar goed. Alles leek goed te gaan, totdat ze voor de 3e keer verdween. We zijn dit keer niet écht actief aan het zoeken gegaan. Kennelijk wilde ze toch niet zo graag bij ons wonen.
Ik kreeg werk in een fotozaak. In mijn allereerste werkweek daar kwam er een mevrouw bij mij in de winkel. Zij vroeg mij om, als de laatste 2 foto's goed gelukt waren, die laatste foto's een paar keer vaker af te drukken. Er stond namelijk een poes op die bij haar was komen aanlopen. Ze wilde foto's verspreiden in de plaatselijke supermarkt; het was zo'n mooi poesje, een lapjeskat. Mijn hart maakte een sprongetje toen ze dat zei. Maar eigenlijk dacht ik niet dat het onze poes zou zijn.
Afijn. Snel die foto's afgedrukt en ja hoor! Daar stond onze poes. In de tuin van die mevrouw, wederom in een dorp verderop, een héél andere kant op dan toen bij de dierenartsassistente, zo'n 12km van huis!
Na een uurtje kwam die mevrouw terug om haar foto's op te halen. 'Is het gelukt, met die poes?' vroeg ze. 'Ja, zei ik, dat is een mooie foto geworden, maar ik heb hem niet vaker afgedrukt. Het is namelijk mijn eigen poes.' Dat wilde ze niet echt geloven. Maar goed, toch adresgegevens uitgewisseld en die avond ging mijn man weer de poes ophalen. Gewapend met de affiche die we de keren daarvoor gebruikt hadden. Nadat hij die had laten zien mocht hij de poes menemen.
Sindsdien is ze niet meer weggelopen, ze is zelfs wat liever geworden, huiselijker. Alsof ze beseft dat wij haar toch wel komen halen, hoever ze ook van huis wegloopt....
Wij hebben een lapjeskat, een pittige dame. Ze is een beetje getraumatiseerd, omdat ze als kitten door haar baasje aan een lijntje werd gehouden. Bij dat baasje is ze weggelopen en bij mij in de winkel komen kijken. Ik zag een katje wel zitten; was net bezig met huisje-boompje en het beestje moest er alleen nog bij.
Na een half jaar ongeveer was ze zomaar ineens verdwenen. Ik had foto's van haar, en ik maakte een mooi affiche. Opgehangen aan het raam aan onze straatkant, bij supermarkten en bij de dierenartsen in het dorp. 2 Dagen later werd ik gebeld door de assistente van de dierenarts -het meisje aan wie ik het affiche gegeven had nota bene!- De kat zat bij haar in de tuin, samen met haar andere katten aan de brokjes.
Let wel: deze dierenartsassistente woont een dorp verderop, zo'n 8km van ons huis vandaan!
Poes opgehaald en iedereen weer blij!
We gingen verhuizen. Naar een huis 2 straten verderop. Poes vond al die dozen wel spannend, maar ook wel erg stressvol. Echter, de verhuizing van poes verliep redelijk soepel. De eerste tijd in huis gehouden en na een week of 3 mocht ze naar buiten. Ook dat ging prima. Totdat ze zomaar ineens, na een maand of 3 wegbleef. De affiches, die had ik nog liggen. Dus maar weer voor de dag gehaald en opgehangen. Geen reacties.
Totdat mijn man na een avondje muziekmaken een ommetje maakte met een collega-muzikant en zomaar ineens een poes zag. Het zou toch niet? Nee.... Ja, ach nee, dat kan haast niet. Maar toch! Poes is met mijn man mee naar huis gelopen en ook dat ging weer prima!
Man en ik hebben na dit incident tegen elkaar gezegd: als ze nu wéér kwijtraakt, dan laat maar hoor. We hadden inmiddels een zoon gekregen en poes was van begin af aan nogal krengerig. Niet bepaald een fijne combinatie. Maar goed. Alles leek goed te gaan, totdat ze voor de 3e keer verdween. We zijn dit keer niet écht actief aan het zoeken gegaan. Kennelijk wilde ze toch niet zo graag bij ons wonen.
Ik kreeg werk in een fotozaak. In mijn allereerste werkweek daar kwam er een mevrouw bij mij in de winkel. Zij vroeg mij om, als de laatste 2 foto's goed gelukt waren, die laatste foto's een paar keer vaker af te drukken. Er stond namelijk een poes op die bij haar was komen aanlopen. Ze wilde foto's verspreiden in de plaatselijke supermarkt; het was zo'n mooi poesje, een lapjeskat. Mijn hart maakte een sprongetje toen ze dat zei. Maar eigenlijk dacht ik niet dat het onze poes zou zijn.
Afijn. Snel die foto's afgedrukt en ja hoor! Daar stond onze poes. In de tuin van die mevrouw, wederom in een dorp verderop, een héél andere kant op dan toen bij de dierenartsassistente, zo'n 12km van huis!
Na een uurtje kwam die mevrouw terug om haar foto's op te halen. 'Is het gelukt, met die poes?' vroeg ze. 'Ja, zei ik, dat is een mooie foto geworden, maar ik heb hem niet vaker afgedrukt. Het is namelijk mijn eigen poes.' Dat wilde ze niet echt geloven. Maar goed, toch adresgegevens uitgewisseld en die avond ging mijn man weer de poes ophalen. Gewapend met de affiche die we de keren daarvoor gebruikt hadden. Nadat hij die had laten zien mocht hij de poes menemen.
Sindsdien is ze niet meer weggelopen, ze is zelfs wat liever geworden, huiselijker. Alsof ze beseft dat wij haar toch wel komen halen, hoever ze ook van huis wegloopt....
maandag 15 december 2008 om 20:11
Tja ik durf hier bijna niet te posten want dan vliegt het topic omhoog en denken jullie allemaal dat ze terug is. Maar dat is dus niet zo.
@Sjaak: bij ons worden overleden dieren opgehaald door de dierenambulance, die kan je nml bellen als je een overleden dier ziet. En dan brengen ze 'm naar de koeling van het asiel. Het asiel heeft zo'n chipuitlezer-ding, Amivedi zet de door de dierenambulance opgehaalde dieren online, dus van beide kanten is daar controle op.
Ik heb ong 58 briefjes gepost en vandaag ook nog geroepen maar nog steeds niets. Ik begin te denken dat ze miss idd ziek was, bijv van die wormen (kunnen ze een luchtwegingfectie van krijgen hoorde ik van Amivedi) en miss is weggelopen om ergens te sterven Zou ik heel heel erg vinden, maar iig minder erg dan wanneer zij ergens ziek zou liggen, pijn heeft, bang is of opgesloten zit. Ik kan me moeilijk indenken dat ze bij anderen zou zitten, want als je haar optilt lig je open, en ze loopt niet bepaald mee met vreemden. Maar misschien als ze honger heeft?
Een flyer maken met ¤ 25,= beloning is wel een goed idee denk ik!
@Sjaak: bij ons worden overleden dieren opgehaald door de dierenambulance, die kan je nml bellen als je een overleden dier ziet. En dan brengen ze 'm naar de koeling van het asiel. Het asiel heeft zo'n chipuitlezer-ding, Amivedi zet de door de dierenambulance opgehaalde dieren online, dus van beide kanten is daar controle op.
Ik heb ong 58 briefjes gepost en vandaag ook nog geroepen maar nog steeds niets. Ik begin te denken dat ze miss idd ziek was, bijv van die wormen (kunnen ze een luchtwegingfectie van krijgen hoorde ik van Amivedi) en miss is weggelopen om ergens te sterven Zou ik heel heel erg vinden, maar iig minder erg dan wanneer zij ergens ziek zou liggen, pijn heeft, bang is of opgesloten zit. Ik kan me moeilijk indenken dat ze bij anderen zou zitten, want als je haar optilt lig je open, en ze loopt niet bepaald mee met vreemden. Maar misschien als ze honger heeft?
Een flyer maken met ¤ 25,= beloning is wel een goed idee denk ik!
maandag 15 december 2008 om 20:20
Hoopte idd op goed nieuws toen ik zag dat je reageerde. Ook wij hebben onze kat na 5 weken teruggekregen. We hadden hem een bandje om gedaan en ineens werden we gebeld. Zat in een ander deel van de stad, maar was echt onze kat.
Ook kat van mijn zus is na een paar weken teruggevonden. Dus het kan echt zo zijn dat ze nog terug komt. Het is zo moeilijk wanneer een kat ineens weg is he. Je weet nooit wat er met ze is gebeurd en hoopt maar dat ze of veilig zijn of een zachte dood hebben gehad.
Een andere oudere kat is weggegaan en nooit meer thuisgekomen. Het is helaas zo dat katten vaak alleen willen sterven iets wat wij als baasjes juist niet willen, maar probeer ze dat maar eens duidelijk te maken.
Je kan kiezen voor een beloning, maar ik vraag me wel af of juist kinderen niet katten gaan pakken die verder weg zijn en zo verdwalen en niet meer thuis kunnen/durven te komen. Zeker nu er ook al vuurwerk is. Zal dat wel in overweging mee nemen bij je beslissing.
Ook kat van mijn zus is na een paar weken teruggevonden. Dus het kan echt zo zijn dat ze nog terug komt. Het is zo moeilijk wanneer een kat ineens weg is he. Je weet nooit wat er met ze is gebeurd en hoopt maar dat ze of veilig zijn of een zachte dood hebben gehad.
Een andere oudere kat is weggegaan en nooit meer thuisgekomen. Het is helaas zo dat katten vaak alleen willen sterven iets wat wij als baasjes juist niet willen, maar probeer ze dat maar eens duidelijk te maken.
Je kan kiezen voor een beloning, maar ik vraag me wel af of juist kinderen niet katten gaan pakken die verder weg zijn en zo verdwalen en niet meer thuis kunnen/durven te komen. Zeker nu er ook al vuurwerk is. Zal dat wel in overweging mee nemen bij je beslissing.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
maandag 15 december 2008 om 21:52
Naar aanleiding van dit topic heb ik toch maar onze kat als vermist opgegeven op de geijkte plekken. Dierenambulance site, de medewerkers daarvan zelf, marktplaats en buurtonline. Nog niet een reactie en wie weet komt het wel nooit maar voor mijn gevoel heb ik dan tenminste nog iets gedaan om hem terug te krijgen of te weten te komen wat er is gebeurd.
Net wat iemand hier eerder postte van die lapjeskat die ook steeds verdween en dat je dan op een gegeven moment om wat voor reden dan ook maar denkt: laat maar..
Tot je bij jezelf merkt dat 'laat maar' niet werkt omdat het je toch niet loslaat.
Net wat iemand hier eerder postte van die lapjeskat die ook steeds verdween en dat je dan op een gegeven moment om wat voor reden dan ook maar denkt: laat maar..
Tot je bij jezelf merkt dat 'laat maar' niet werkt omdat het je toch niet loslaat.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 15 december 2008 om 23:06
Bedankt, mylenevalerie!
Ja, hij, lichtrode cyperse kater is al een week of zeven weg. Als het geen acht is. Ik wilde me er bij neerleggen dat hij niet terug kwam (zie eerdere berichten) en eerst denk je ook nog, hij komt wel terug. Helaas niet.
Maar nu ik dit topic zo aan het meelezen ben, voelde ik toch de neiging me nog in te gaan zetten deze kat terug te vinden. Het is namelijk zo: Het is de lieveling van mijn zoon. Ik heb een lievelingskat en mijn dochter ook en die zijn er nog wel. Het zou zo fijn zijn als mijn zoon ook zijn lievelingskat weer heeft.
Ja, hij, lichtrode cyperse kater is al een week of zeven weg. Als het geen acht is. Ik wilde me er bij neerleggen dat hij niet terug kwam (zie eerdere berichten) en eerst denk je ook nog, hij komt wel terug. Helaas niet.
Maar nu ik dit topic zo aan het meelezen ben, voelde ik toch de neiging me nog in te gaan zetten deze kat terug te vinden. Het is namelijk zo: Het is de lieveling van mijn zoon. Ik heb een lievelingskat en mijn dochter ook en die zijn er nog wel. Het zou zo fijn zijn als mijn zoon ook zijn lievelingskat weer heeft.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 15 december 2008 om 23:11
maandag 15 december 2008 om 23:21
