Thuis
alle pijlers
Moet ik mijn kat laten inslapen?
zondag 2 november 2008 om 12:01
Hallo allemaal,
Laatst heb ik een topic geopend over mijn poes die vreemd doet. Ze liep veel rondjes en mauwde veel terwijl ze altijd een luie stille poes was. Ik ben afgelopen dinsdag met haar naar de dierenarts geweest. Die dacht aan schildklierproblemen of dementie. Er is bloed geprikt, bloeddruk gemeten en dat was allemaal prima. Waarschijnlijk dus dementie. Daarna ging het slechter met het dametje. En gisteravond viel ze ineens om en kon niet meer op haar pootjes staan en leek veel pijn te hebben. Ik ben meteen met haar naar de dienstdoende dierenarts gegaan. Daar kon ze gelukkig wel weer staan. Ze bleek pijnlijke heupjes te hebben. Verder dacht de arts ook aan dementie wat betreft gedrag. Ze heeft een pijnstiller gekregen. Nu moet ik over het weekend aankijken of het zo gaat. Zo niet, moet ik haar na het weekend laten inslapen.
Vanmorgen vroeg leek het wel goed met het meisje te gaan. Maar dat was maar kort. Ze begon weer te dwalen door mijn huisje. Lijkt steeds alles weer opnieuw te ontdekken. Bank, kachel, mandje, etensbakje, water, bak, enz. En dat vaak. Ook lijkt ze ondanks de pijnstiller niet goed op haar pootjes te staan. Ze zwalkt en viel bijna weer om en liep net tegen een doos aan. Des te moeilijker vind ik het om te zien dat ze toch steeds rondloopt. Ik vind dit zo erg. Maar wanneer laat je een beestje nou inslapen. Dit is zo moeilijk!!
Tips, graag.
Laatst heb ik een topic geopend over mijn poes die vreemd doet. Ze liep veel rondjes en mauwde veel terwijl ze altijd een luie stille poes was. Ik ben afgelopen dinsdag met haar naar de dierenarts geweest. Die dacht aan schildklierproblemen of dementie. Er is bloed geprikt, bloeddruk gemeten en dat was allemaal prima. Waarschijnlijk dus dementie. Daarna ging het slechter met het dametje. En gisteravond viel ze ineens om en kon niet meer op haar pootjes staan en leek veel pijn te hebben. Ik ben meteen met haar naar de dienstdoende dierenarts gegaan. Daar kon ze gelukkig wel weer staan. Ze bleek pijnlijke heupjes te hebben. Verder dacht de arts ook aan dementie wat betreft gedrag. Ze heeft een pijnstiller gekregen. Nu moet ik over het weekend aankijken of het zo gaat. Zo niet, moet ik haar na het weekend laten inslapen.
Vanmorgen vroeg leek het wel goed met het meisje te gaan. Maar dat was maar kort. Ze begon weer te dwalen door mijn huisje. Lijkt steeds alles weer opnieuw te ontdekken. Bank, kachel, mandje, etensbakje, water, bak, enz. En dat vaak. Ook lijkt ze ondanks de pijnstiller niet goed op haar pootjes te staan. Ze zwalkt en viel bijna weer om en liep net tegen een doos aan. Des te moeilijker vind ik het om te zien dat ze toch steeds rondloopt. Ik vind dit zo erg. Maar wanneer laat je een beestje nou inslapen. Dit is zo moeilijk!!
Tips, graag.
als de zon onder gaat, komen de sterren op
zondag 2 november 2008 om 14:18
quote:ikbenikhetisnietanders schreef op 02 november 2008 @ 13:26:
Ik heb je andere topic ook gevolgd. Jammer om te lezen dat het nu al zo slecht gaat met je poes. Het klinkt alsof je toch de moeilijke stap moet nemen uit liefde voor je dier.
Ik zat tot afgelopen dinsdag met hetzelfde probleem. Mijn oudste kat (waarschijnlijk 16) at minder en gedraagde zich anders sinds zondag. Kat ging snel achteruit en op dinsdagavond besloot ik hem de volgende dag in te laten slapen. De kat is me voor geweest en is om half 4 in de ochtend overleden. Ik werd 5 minuten daarvoor wakker en ging bij hem kijken (lag bij ons op de kamer op een groot kussen en deken om hem heen) Ik zag dat het echt niet goed ging en heb mijn vriend wakker gemaakt. Met ons naast hem is hij ingeslapen. Ik heb niet het idee dat hij veel pijn heeft gehad, maar jeetje wat heb ik er een verdriet van.
achgossie wat een zielig verhaal.... ik zit hier met een brok in mijn keel..... t is zo zielig als die beestjes t einde nabij zijn... ze kunnen niks zeggen en doen en jij kan alleen maar liefde geven....
ik ken t helaas ook met mijn hondje... die ik toen pas 1 week had en die pas 11 wkn was.... tranen met tuiten heb ik gehuild..... was helemaal stuk...
Ik heb je andere topic ook gevolgd. Jammer om te lezen dat het nu al zo slecht gaat met je poes. Het klinkt alsof je toch de moeilijke stap moet nemen uit liefde voor je dier.
Ik zat tot afgelopen dinsdag met hetzelfde probleem. Mijn oudste kat (waarschijnlijk 16) at minder en gedraagde zich anders sinds zondag. Kat ging snel achteruit en op dinsdagavond besloot ik hem de volgende dag in te laten slapen. De kat is me voor geweest en is om half 4 in de ochtend overleden. Ik werd 5 minuten daarvoor wakker en ging bij hem kijken (lag bij ons op de kamer op een groot kussen en deken om hem heen) Ik zag dat het echt niet goed ging en heb mijn vriend wakker gemaakt. Met ons naast hem is hij ingeslapen. Ik heb niet het idee dat hij veel pijn heeft gehad, maar jeetje wat heb ik er een verdriet van.
achgossie wat een zielig verhaal.... ik zit hier met een brok in mijn keel..... t is zo zielig als die beestjes t einde nabij zijn... ze kunnen niks zeggen en doen en jij kan alleen maar liefde geven....
ik ken t helaas ook met mijn hondje... die ik toen pas 1 week had en die pas 11 wkn was.... tranen met tuiten heb ik gehuild..... was helemaal stuk...
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
zondag 2 november 2008 om 14:26
zondag 2 november 2008 om 14:36
Sun lover, klinkt zoals een van mijn twee katers, nu alweer 2,5 jaar geleden. Hij vermagerde, werd wankel, het was duidelijk niet goed. Na onderzoek bleek dat hij ook blind aan het worden was. Hij is een tijdje redelijk opgeknapt, maar het kwam snel weer terug. Ik was zo bang voor het nemen van De Beslissing, zou ik wel weten wanneer de tijd er rijp voor was, zou ik het kunnen etc. Maar gelukkig voelde ik het precies aan toen de tijd echt daar was.
Helaas was het (natuurlijk!) in het weekend. Ik had afgesproken dat hij thuis zou inslapen, maar de dierenarts zei aan de telefoon dat ze dat in het weekend niet deden. Ik wilde persé niet met de kat op sleeptouw gaan. Hij lag op een matje op de convectorput, heel rustig, en was al dicht bij de dood. Ik in dubio. Toen zei de arts dat ik later terug kon bellen, als ze tijdig met haar ronde klaar was, zou ze toch komen.
Dat is gelukt. Anders had ik een andere praktijk gebeld, net zo lang tot er iemand wél wilde komen. Wat het ook kostte. En zo zal dat met de kat die ik nu nog heb ook gaan. Ik ga een stervend, bang en ziek dier niet die stress van in de auto en naar de praktijk gaan aandoen.
Anyway.
We hebben nog de broer van de gestorven kater, die is nu 16,5 jaar oud. En hij is sinds vrijdag ziek. Hij houdt niets binnen. Heeft vandaag ook alweer een keer of vier overgegeven, waaronder twee keer gele gal. Hij heeft wel wat eetlust en drinkt, maar hij heeft zo weinig bij te zetten. Het oude beestje. En hij heeft ook al niet zo'n sterk hartje meer, krijgt daar al een poos medicijnen voor.
Ook nu vraag ik me af of ik zal weten wanneer het moment daar is. Omdat ik het de vorige keer zo duidelijk voelde, vertrouw ik er wel op dat ik het weer zo zal voelen. En de knoop kan doorhakken.
Maar wat is het klote hè.
Sorry voor mijn ego-verhaal, ik wil jou sterkte wensen. Zo'n kat die letterlijk en figuurlijk de weg kwijt is en ook nog pijn heeft, dat kun je niet te lang laten duren meid.
En als het even kan, laat het thuis gebeuren. Het is wat duurder, maar als je het kunt betalen, doe het. Je zou anders kunnen vragen of je thuis een grote dosis slaapmiddel mag toedienen en met de kat naar de dierenarts gaan als ze al heel diep weg is.
Sterkte!
xx lisa.
Helaas was het (natuurlijk!) in het weekend. Ik had afgesproken dat hij thuis zou inslapen, maar de dierenarts zei aan de telefoon dat ze dat in het weekend niet deden. Ik wilde persé niet met de kat op sleeptouw gaan. Hij lag op een matje op de convectorput, heel rustig, en was al dicht bij de dood. Ik in dubio. Toen zei de arts dat ik later terug kon bellen, als ze tijdig met haar ronde klaar was, zou ze toch komen.
Dat is gelukt. Anders had ik een andere praktijk gebeld, net zo lang tot er iemand wél wilde komen. Wat het ook kostte. En zo zal dat met de kat die ik nu nog heb ook gaan. Ik ga een stervend, bang en ziek dier niet die stress van in de auto en naar de praktijk gaan aandoen.
Anyway.
We hebben nog de broer van de gestorven kater, die is nu 16,5 jaar oud. En hij is sinds vrijdag ziek. Hij houdt niets binnen. Heeft vandaag ook alweer een keer of vier overgegeven, waaronder twee keer gele gal. Hij heeft wel wat eetlust en drinkt, maar hij heeft zo weinig bij te zetten. Het oude beestje. En hij heeft ook al niet zo'n sterk hartje meer, krijgt daar al een poos medicijnen voor.
Ook nu vraag ik me af of ik zal weten wanneer het moment daar is. Omdat ik het de vorige keer zo duidelijk voelde, vertrouw ik er wel op dat ik het weer zo zal voelen. En de knoop kan doorhakken.
Maar wat is het klote hè.
Sorry voor mijn ego-verhaal, ik wil jou sterkte wensen. Zo'n kat die letterlijk en figuurlijk de weg kwijt is en ook nog pijn heeft, dat kun je niet te lang laten duren meid.
En als het even kan, laat het thuis gebeuren. Het is wat duurder, maar als je het kunt betalen, doe het. Je zou anders kunnen vragen of je thuis een grote dosis slaapmiddel mag toedienen en met de kat naar de dierenarts gaan als ze al heel diep weg is.
Sterkte!
xx lisa.
zondag 2 november 2008 om 14:47
Hallo Sunlover,
Als ik het zo lees, besef je zelf dat het moment van afscheid nemen nadert. Wees verstandig en schuif het niet te ver vooruit. De poes is echt op! Je bewijst haar een dienst door zelf de beslissing te nemen.....hoe moeilijk het ook is.
Ik wens je heel veel sterkte met het verdriet.
Groetjes van Beter Laat
P.S. ik heb van mijn laatste kat nog een plukje haar een een paar snorharen, die ik vond nadat ze overleden was. Die zitten in een hoekje van een mooie foto van haar in een lijstje.
Als ik het zo lees, besef je zelf dat het moment van afscheid nemen nadert. Wees verstandig en schuif het niet te ver vooruit. De poes is echt op! Je bewijst haar een dienst door zelf de beslissing te nemen.....hoe moeilijk het ook is.
Ik wens je heel veel sterkte met het verdriet.
Groetjes van Beter Laat
P.S. ik heb van mijn laatste kat nog een plukje haar een een paar snorharen, die ik vond nadat ze overleden was. Die zitten in een hoekje van een mooie foto van haar in een lijstje.
anoniem_28780 wijzigde dit bericht op 02-11-2008 14:49
Reden: PS toegevoegd
Reden: PS toegevoegd
% gewijzigd
zondag 2 november 2008 om 14:57
quote:beter laat schreef op 02 november 2008 @ 14:47:
Hallo Sunlover,
Als ik het zo lees, besef je zelf dat het moment van afscheid nemen nadert. Wees verstandig en schuif het niet te ver vooruit. De poes is echt op! Je bewijst haar een dienst door zelf de beslissing te nemen.....hoe moeilijk het ook is.
Ik wens je heel veel sterkte met het verdriet.
Groetjes van Beter Laat
P.S. ik heb van mijn laatste kat nog een plukje haar een een paar snorharen, die ik vond nadat ze overleden was. Die zitten in een hoekje van een mooie foto van haar in een lijstje.
Ik weet dat het moment dichtbij komt. Ineens beleef veel momenten uit die jaren met het beetsje samen weer. Moeilijk hoor. Ik zit alweer te janken
Het idee van snorhaartjes en plukje haar vind ik heel mooi. Ga ik ook doen. En heb supermooie foto's van in haar "glorietijd".
Hallo Sunlover,
Als ik het zo lees, besef je zelf dat het moment van afscheid nemen nadert. Wees verstandig en schuif het niet te ver vooruit. De poes is echt op! Je bewijst haar een dienst door zelf de beslissing te nemen.....hoe moeilijk het ook is.
Ik wens je heel veel sterkte met het verdriet.
Groetjes van Beter Laat
P.S. ik heb van mijn laatste kat nog een plukje haar een een paar snorharen, die ik vond nadat ze overleden was. Die zitten in een hoekje van een mooie foto van haar in een lijstje.
Ik weet dat het moment dichtbij komt. Ineens beleef veel momenten uit die jaren met het beetsje samen weer. Moeilijk hoor. Ik zit alweer te janken
Het idee van snorhaartjes en plukje haar vind ik heel mooi. Ga ik ook doen. En heb supermooie foto's van in haar "glorietijd".
als de zon onder gaat, komen de sterren op
zondag 2 november 2008 om 15:00
zondag 2 november 2008 om 15:14
Goh, heel veel sterkte! Ik heb mijn kater afgelopen jaar in moeten laten slapen, mis hem nog steeds!Hij had kanker in, op het laatst, zeer vergevorderd stadium. De dierenarts zei ook, dat mijn kat 'over the edge' was gegaan omdat hij erg graag bij mij wilde blijven. Hij oogde niet ziek, zelfs niet toen hij bloed begon te verliezen..het was zoó zielig. Met pijn in mijn hart heb ik (dat moest natuurlijk echt )hem in moeten laten slapen, hij was zó weg.Maar heb net als de vorige schrijfster foto's uit zijn glorie tijd. Het neemt niet weg dat jou beslissing erg moeilijk is..maar hij is wél van jou afhankelijk.
Heel, heel veel sterkte!! Ook voor je lieve kat.
Heel, heel veel sterkte!! Ook voor je lieve kat.
zondag 2 november 2008 om 20:59
zondag 2 november 2008 om 21:55
maandag 3 november 2008 om 09:10
Een huisdier is niet te vergelijken met een mens en als zo'n beestje op is dan moet je niet alles gaan doen om nog een paar maandjes te rekken. (Niet dat je dat doet hoor, dit is gewoon wat ik vind). En ja, beestjes kunnen ook nog even een (tijdelijke) opleving hebben, maar lijkt me dat jouw poes toch echt op haar laatste eindjes loopt. In laten slapen zorgt ervoor dat je nog een mooi afscheid hebt en dat je haar niet herinnert als een ziek beestje. En zij hoeft niet te lijden.
Hoe dan ook, succes met je keuze.
Hoe dan ook, succes met je keuze.
maandag 3 november 2008 om 09:25
Hoi Sunlover,
Wat een rotsituatie. Uit wat je beschrijft zou voor mij als baas de keus gemaakt zijn. Hoe vreselijk akelig en naar de beslissing ook is/zal zijn, ik ben als baas toch altijd blij dat ik het zieke dier kan verlossen. Een goede dierenarts zal ook niet instemmen met inslapen als er goede kansen zijn op herstel of dat het moment nog helemaal niet daar is.Maar diep in je hart weet je als baas best wanneer het moment daar is.
Sterkte sunlover
Wat een rotsituatie. Uit wat je beschrijft zou voor mij als baas de keus gemaakt zijn. Hoe vreselijk akelig en naar de beslissing ook is/zal zijn, ik ben als baas toch altijd blij dat ik het zieke dier kan verlossen. Een goede dierenarts zal ook niet instemmen met inslapen als er goede kansen zijn op herstel of dat het moment nog helemaal niet daar is.Maar diep in je hart weet je als baas best wanneer het moment daar is.
Sterkte sunlover
maandag 3 november 2008 om 09:57
sunlover he gatver wat een rot situatie en wat een moeilijk keuze.
Ik denk ook dat het nu de beste keus is om je lieverd te laten gaan, als hij zoveel pijn heeft en zo in de war is dan is dat toch niet fijn voor hem. Hele dikke knuffel hoor.
Ik heb zelf ook een mixje tussen een birmaan en een siamees en mijn poes is al 15,5 jaar. 2 maanden terug heel erg ziek geweest na een verblijf in een pension maar nu gaat het weer goed. Dacht toen ook echt dat ik hem kwijt was.
Heel veel sterkte met je keuze. Ik vind idd de optie om de dierenarts thuis te laten komen een hele goede, niet meer met poes op sleeptouw.
x Floortje
Ik denk ook dat het nu de beste keus is om je lieverd te laten gaan, als hij zoveel pijn heeft en zo in de war is dan is dat toch niet fijn voor hem. Hele dikke knuffel hoor.
Ik heb zelf ook een mixje tussen een birmaan en een siamees en mijn poes is al 15,5 jaar. 2 maanden terug heel erg ziek geweest na een verblijf in een pension maar nu gaat het weer goed. Dacht toen ook echt dat ik hem kwijt was.
Heel veel sterkte met je keuze. Ik vind idd de optie om de dierenarts thuis te laten komen een hele goede, niet meer met poes op sleeptouw.
x Floortje
maandag 3 november 2008 om 09:59
Ik heb voor vanmiddag een afspraak gemaakt Ze is sinds gisteravond haar mandje niet uit geweest. Ging net staan en zwalkte en viel bijna weer. Wil niks meer eten, zelfs niet het superlekkere voer van de dierenarts.
ik ga haar lekker op schoot nemen en nog even van haar genieten..
ik ga haar lekker op schoot nemen en nog even van haar genieten..
als de zon onder gaat, komen de sterren op
maandag 3 november 2008 om 16:14
maandag 3 november 2008 om 19:03
Het zou binnen een dag veel verbetering moeten geven. Woensdagmiddag heb ik weer een afspraak. Als het dan niet is aangeslagen is alles geprobeerd.
Ik had me inderdaad ingesteld om haar achter te laten. Vond dat vreselijk, voelde wel opluchting dat ik haar weer mee kon nemen.
Ik zie nu nog geen verbetering, maar heb geen idee wanneer je dat een beetje gaat zien.
Ik had me inderdaad ingesteld om haar achter te laten. Vond dat vreselijk, voelde wel opluchting dat ik haar weer mee kon nemen.
Ik zie nu nog geen verbetering, maar heb geen idee wanneer je dat een beetje gaat zien.
als de zon onder gaat, komen de sterren op
