Thuis
alle pijlers
poes van 12 jaar laten inslapen...
woensdag 26 november 2008 om 13:47
Hoi,
Mijn titel zegt eigenlijk al genoeg, meissie onze poes van 12 is heel erg ziek, twee weken geleden begon ze te hinkelen en te strompelen. Dit ging echt van de een op andere dag, zaterdag was alles nog goed, zondag kon ze bijna geen kant meer uit. We zijn toen naar de dierenarts gegaan en die heeft haar toen onderzocht en besloot een foto te maken van haar linkerachterpootje. Op de foto waren 8 bobbeltjes te zien en daarom besloot ze om een kweek en biopsie te laten doen van het weefsel. Vorige week dinsdag kwam de uitslag: zeer kwaadaardige kanker tumoren op haar achterpootje...
Ik zit momenteel midden in mijn verhuizing en zo'n ziek beestje heeft daar natuurlijk ook een beetje de onrust door. De spulletjes verdwijnen in dozen, dingen worden verplaatst...Allemaal niet makkelijk voor haar en ook niet voor mij en mijn verdriet om haar.
Nu gaat het sneller en sneller achteruit, ze spint nog en komt nog bij je kroelen maar het lopen, of eigenlijk hinkelen gaat haar steeds moeilijker af. k heb net de dierenarts gebeld dat we een afspaak voor het spuitje moeten maken: morgen avond komt ze bij ons om haar het prikje te geven.
Ik ben er helemaal kapot van, ben vandaag en de rest van de week thuis ivm mijn verhuizing die hebben we a.s. zaterdag...Het is zo klote allemaal moest mijn verhaal en mijn verdriet even van me afschrijven.
Mijn titel zegt eigenlijk al genoeg, meissie onze poes van 12 is heel erg ziek, twee weken geleden begon ze te hinkelen en te strompelen. Dit ging echt van de een op andere dag, zaterdag was alles nog goed, zondag kon ze bijna geen kant meer uit. We zijn toen naar de dierenarts gegaan en die heeft haar toen onderzocht en besloot een foto te maken van haar linkerachterpootje. Op de foto waren 8 bobbeltjes te zien en daarom besloot ze om een kweek en biopsie te laten doen van het weefsel. Vorige week dinsdag kwam de uitslag: zeer kwaadaardige kanker tumoren op haar achterpootje...
Ik zit momenteel midden in mijn verhuizing en zo'n ziek beestje heeft daar natuurlijk ook een beetje de onrust door. De spulletjes verdwijnen in dozen, dingen worden verplaatst...Allemaal niet makkelijk voor haar en ook niet voor mij en mijn verdriet om haar.
Nu gaat het sneller en sneller achteruit, ze spint nog en komt nog bij je kroelen maar het lopen, of eigenlijk hinkelen gaat haar steeds moeilijker af. k heb net de dierenarts gebeld dat we een afspaak voor het spuitje moeten maken: morgen avond komt ze bij ons om haar het prikje te geven.
Ik ben er helemaal kapot van, ben vandaag en de rest van de week thuis ivm mijn verhuizing die hebben we a.s. zaterdag...Het is zo klote allemaal moest mijn verhaal en mijn verdriet even van me afschrijven.
woensdag 26 november 2008 om 13:51
Hoi Kapara!
Dank je wel voor je lieve woorden!
Het is verschrikkelijk, we hebben haar nu zelf 5 jaar en voor mijn gevoel is dat nog veels te kort maar haar leeftijd en het feit dat ze nu ziek is hakt er behoorlijk in...
Zo moeilijk ook, ik wil het het liefst uitstellen en haar zo lang mogelijk bij me houden maar wat is humaan...
Nogmaals bedankt voor je woorden die doen me goed!
Dank je wel voor je lieve woorden!
Het is verschrikkelijk, we hebben haar nu zelf 5 jaar en voor mijn gevoel is dat nog veels te kort maar haar leeftijd en het feit dat ze nu ziek is hakt er behoorlijk in...
Zo moeilijk ook, ik wil het het liefst uitstellen en haar zo lang mogelijk bij me houden maar wat is humaan...
Nogmaals bedankt voor je woorden die doen me goed!
woensdag 26 november 2008 om 13:54
Hoi Desteny,
Je hebt helemaal gelijk hoe moelijk het ook is ze heeft pijn, en dat is niet eerlijk om haar straks naar het nieuwe huis mee te nemen en daar te laten wennen terwijl ze al zo ziek is.
Het is zo naar, mijn vriend wil het ook nog even aankijken en nog even afwachten zegt hij telkens, ik zei dit kan niet zo langer het is nu gewoon zielig omdat we haar willen houden en bij ons willen hebben maar tegen welke prijs....Een beestje wat niet meer kan en niet meer wil, eten doet ze niet meer...
Je hebt helemaal gelijk hoe moelijk het ook is ze heeft pijn, en dat is niet eerlijk om haar straks naar het nieuwe huis mee te nemen en daar te laten wennen terwijl ze al zo ziek is.
Het is zo naar, mijn vriend wil het ook nog even aankijken en nog even afwachten zegt hij telkens, ik zei dit kan niet zo langer het is nu gewoon zielig omdat we haar willen houden en bij ons willen hebben maar tegen welke prijs....Een beestje wat niet meer kan en niet meer wil, eten doet ze niet meer...
woensdag 26 november 2008 om 13:58
Heel veel sterkte. Hoe moeilijk en verdrietig ook, je hebt echt het beste besloten voor je meissie. Laten lijden en een vervelende verhuizing haar door te laten gaan zou voor het beestje echt verschrikkelijk zijn.
, je hebt echt gedaan wat denk ik het beste is.
, je hebt echt gedaan wat denk ik het beste is.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 26 november 2008 om 13:58
woensdag 26 november 2008 om 13:59
We hebben hetzelfde meegemaakt met onze kater. Ik had hem vijf jaar en door een tumor in zijn hoofd was hij zo ziek. Uiteindelijk heb ik hem in laten slapen en heb me lang verdrietig en zelfs schuldig gevoeld, al weet ik dat inslapen het enige juiste was om te doen. Ik wens je heel veel sterkte toe.
woensdag 26 november 2008 om 14:05
Allemaal heel erg bedankt voor jullie woorden en steun,
Doet me echt heel erg goed!
Ik weet dat het het beste is voor haar en ok al is het zo zwaar en moeilijk het kan niet langer zo, de lijdensweg moet niet langer worden en pijnlijker dan nodig is.
Ik ben me nu aan het inlezen wat er na het spuitje met haar gaat gebeuren.
Ook allemaal zo naar en moeilijk, wat hebben diegene gedaan die hier hetzelfde hebben meegemaakt?
Crematie apart spreekt mij denk ik het meeste aan...
Doet me echt heel erg goed!
Ik weet dat het het beste is voor haar en ok al is het zo zwaar en moeilijk het kan niet langer zo, de lijdensweg moet niet langer worden en pijnlijker dan nodig is.
Ik ben me nu aan het inlezen wat er na het spuitje met haar gaat gebeuren.
Ook allemaal zo naar en moeilijk, wat hebben diegene gedaan die hier hetzelfde hebben meegemaakt?
Crematie apart spreekt mij denk ik het meeste aan...
woensdag 26 november 2008 om 14:16
ja ik voel ook mij het beste bij aparte crematie, en dan neem ik een kleine urn met haar restjes mee naar huis.
Ik zit bij haar op de grond in de slaapkamer waar ze lekker in haar mandje ligt nu zit ze naast me en eet lekker stukjes gourmet van haar schaaltje...Moeilijk moeilijk moeilijk!
Opeens gaat ze eten en drinken. Vindt het alleen maar fijn als ze wat binnenkrijgt als je niet eet voel je je altijd nog slapper en naarder.
Ik zit bij haar op de grond in de slaapkamer waar ze lekker in haar mandje ligt nu zit ze naast me en eet lekker stukjes gourmet van haar schaaltje...Moeilijk moeilijk moeilijk!
Opeens gaat ze eten en drinken. Vindt het alleen maar fijn als ze wat binnenkrijgt als je niet eet voel je je altijd nog slapper en naarder.
woensdag 26 november 2008 om 14:20
Allereerst, wat ontzettend erg dit.
Maar wat ook nog in mij op kwam, is het geen optie om haar pootje te laten amputeren en haar zo te verlossen van de tumoren?
Katten kunnen heel goed leven op 3 poten.
Of denk ik dan te simpel?
Maar wat ook nog in mij op kwam, is het geen optie om haar pootje te laten amputeren en haar zo te verlossen van de tumoren?
Katten kunnen heel goed leven op 3 poten.
Of denk ik dan te simpel?
carbonara wijzigde dit bericht op 26-11-2008 14:21
Reden: te snel...
Reden: te snel...
% gewijzigd
woensdag 26 november 2008 om 14:23
woensdag 26 november 2008 om 14:30
Dat maakt het idd een stuk ingewikkelder, maar je zegt dat er zich complicaties kunnen voordoen. Maar dat betekent ook dat het goed kan gaan en dat ze mss nog wel een paar jaartjes mee kan? En mocht het toch niet goed gaan dan zou je altijd nog over kunnen gaan op euthanasie.
Ik ben zeker niet voor onnodig afzien maar als het diertje nog een kans heeft zou ik het zeker proberen.
Heel veel sterkte ermee
Ik ben zeker niet voor onnodig afzien maar als het diertje nog een kans heeft zou ik het zeker proberen.
Heel veel sterkte ermee
woensdag 26 november 2008 om 14:35
Dank je wel! Ja het is en blijft een moeilijk klote besluit.
Gezien haar leeftijd haar conditie en het feit dat het enorm veel geld kost zo'n operatie met geen enkele garantie dat het goed gaat tja...
Dat is het ook die kosten zijn zo hoog, alleen al voor het onderzoek van twee weekjes geleden 285 euro...Echt hoor het was me elke eurocent waard nu weten we wat er met haar is en nu kunnen we aan de hand daarvan een beslissing nemen.
Maar zo;n zware operatie....die ga ik haar niet aandoen. Ze loopt op haar andere drie ppotjes ook niet meer zo soepel, het is al een ouwe stramme tuttebol.
Gezien haar leeftijd haar conditie en het feit dat het enorm veel geld kost zo'n operatie met geen enkele garantie dat het goed gaat tja...
Dat is het ook die kosten zijn zo hoog, alleen al voor het onderzoek van twee weekjes geleden 285 euro...Echt hoor het was me elke eurocent waard nu weten we wat er met haar is en nu kunnen we aan de hand daarvan een beslissing nemen.
Maar zo;n zware operatie....die ga ik haar niet aandoen. Ze loopt op haar andere drie ppotjes ook niet meer zo soepel, het is al een ouwe stramme tuttebol.
woensdag 26 november 2008 om 15:46
Hoi Kapara,
Thanks, zal ik doen, gelukkig komt de dierenarts het hier thuis doen, dan kan ze in haar eigen omgeving blijven en hoeft ze niet in het bakje waarin ze anders wordt vervoerd, dat doet gewoon te pijn aan haar pootje.
morgen avond 18.00 gaat het gebeuren, dan brengen we haar daarna zelf naar het crematoruim toe.
Ik ga even slapen heb zo'n hoofdpijn...
Thanks, zal ik doen, gelukkig komt de dierenarts het hier thuis doen, dan kan ze in haar eigen omgeving blijven en hoeft ze niet in het bakje waarin ze anders wordt vervoerd, dat doet gewoon te pijn aan haar pootje.
morgen avond 18.00 gaat het gebeuren, dan brengen we haar daarna zelf naar het crematoruim toe.
Ik ga even slapen heb zo'n hoofdpijn...
woensdag 26 november 2008 om 15:52
Wat naar voor je! Weet precies hoe je je voelt. Een x aantal maanden geleden hebben wij hetzelfde moeten doen met onze 12-jarige kater. Het beestje werd van de ene op de andere dag verlamd aan zijn achterpoten. Dat ging over maar omdat het beest bijna een week van ellende nauwelijks gegeten had en ook nauwelijks gedronken was hij verzwakt. Hij werd wat mager maar leek verder weer helemaal in orde te zijn. Tot dus een x aantal maanden terug het weer begon. Zijn achterlijf wilde niet meer meewerken. Wij naar de dierenarts. Daar wilden ze niet gelijk zeggen dat het waarschijnlijk niet goed ging aflopen maar daar kwam het uiteindelijk wel op neer. We hebben het een week gegeven, hij is een week daar geweest, maar zijn blaas bleek ook nog verlamd te zijn en dan zou ik die elke dag een keer leeg moeten prikken wat voor de kat heel erg naar is. Dat wilde ik hem niet aan doen maar het deed me wel pijn dat ik afscheid van hem moest nemen.
Wij hebben hem mee naar huis genomen zodat hij zijn laatste avond nog even in de tuin kon. Dat vond hij zo leuk en de volgende morgen kwam de dierenarts hier thuis om hem een spuitje te geven. Ze moest het zelfs twee keer doen want de eerste keer was het niet voldoende.
Als je dan alleen achterblijft met je kat die net overleden is, ja dat doet erg pijn. Was er ook stuk van. Wij hebben hem een plekje in de tuin gegeven maar ik denk niet dat ik dat nog eens kan. Het doet me emotioneel teveel om nog een kat te moeten begraven. Ik mis hem af en toe ook zeker nog. Je hebt zo'n beestje toch zes jaar gehad, je beschouwt het als een onderdeel/lid van het gezin en als zo'n beestje er dan niet meer is, doet dat emotioneel nu eenmaal wat met je.
Sterkte!
Wij hebben hem mee naar huis genomen zodat hij zijn laatste avond nog even in de tuin kon. Dat vond hij zo leuk en de volgende morgen kwam de dierenarts hier thuis om hem een spuitje te geven. Ze moest het zelfs twee keer doen want de eerste keer was het niet voldoende.
Als je dan alleen achterblijft met je kat die net overleden is, ja dat doet erg pijn. Was er ook stuk van. Wij hebben hem een plekje in de tuin gegeven maar ik denk niet dat ik dat nog eens kan. Het doet me emotioneel teveel om nog een kat te moeten begraven. Ik mis hem af en toe ook zeker nog. Je hebt zo'n beestje toch zes jaar gehad, je beschouwt het als een onderdeel/lid van het gezin en als zo'n beestje er dan niet meer is, doet dat emotioneel nu eenmaal wat met je.
Sterkte!
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
