Thuis
alle pijlers
poes van 12 jaar laten inslapen...
woensdag 26 november 2008 om 13:47
Hoi,
Mijn titel zegt eigenlijk al genoeg, meissie onze poes van 12 is heel erg ziek, twee weken geleden begon ze te hinkelen en te strompelen. Dit ging echt van de een op andere dag, zaterdag was alles nog goed, zondag kon ze bijna geen kant meer uit. We zijn toen naar de dierenarts gegaan en die heeft haar toen onderzocht en besloot een foto te maken van haar linkerachterpootje. Op de foto waren 8 bobbeltjes te zien en daarom besloot ze om een kweek en biopsie te laten doen van het weefsel. Vorige week dinsdag kwam de uitslag: zeer kwaadaardige kanker tumoren op haar achterpootje...
Ik zit momenteel midden in mijn verhuizing en zo'n ziek beestje heeft daar natuurlijk ook een beetje de onrust door. De spulletjes verdwijnen in dozen, dingen worden verplaatst...Allemaal niet makkelijk voor haar en ook niet voor mij en mijn verdriet om haar.
Nu gaat het sneller en sneller achteruit, ze spint nog en komt nog bij je kroelen maar het lopen, of eigenlijk hinkelen gaat haar steeds moeilijker af. k heb net de dierenarts gebeld dat we een afspaak voor het spuitje moeten maken: morgen avond komt ze bij ons om haar het prikje te geven.
Ik ben er helemaal kapot van, ben vandaag en de rest van de week thuis ivm mijn verhuizing die hebben we a.s. zaterdag...Het is zo klote allemaal moest mijn verhaal en mijn verdriet even van me afschrijven.
Mijn titel zegt eigenlijk al genoeg, meissie onze poes van 12 is heel erg ziek, twee weken geleden begon ze te hinkelen en te strompelen. Dit ging echt van de een op andere dag, zaterdag was alles nog goed, zondag kon ze bijna geen kant meer uit. We zijn toen naar de dierenarts gegaan en die heeft haar toen onderzocht en besloot een foto te maken van haar linkerachterpootje. Op de foto waren 8 bobbeltjes te zien en daarom besloot ze om een kweek en biopsie te laten doen van het weefsel. Vorige week dinsdag kwam de uitslag: zeer kwaadaardige kanker tumoren op haar achterpootje...
Ik zit momenteel midden in mijn verhuizing en zo'n ziek beestje heeft daar natuurlijk ook een beetje de onrust door. De spulletjes verdwijnen in dozen, dingen worden verplaatst...Allemaal niet makkelijk voor haar en ook niet voor mij en mijn verdriet om haar.
Nu gaat het sneller en sneller achteruit, ze spint nog en komt nog bij je kroelen maar het lopen, of eigenlijk hinkelen gaat haar steeds moeilijker af. k heb net de dierenarts gebeld dat we een afspaak voor het spuitje moeten maken: morgen avond komt ze bij ons om haar het prikje te geven.
Ik ben er helemaal kapot van, ben vandaag en de rest van de week thuis ivm mijn verhuizing die hebben we a.s. zaterdag...Het is zo klote allemaal moest mijn verhaal en mijn verdriet even van me afschrijven.
vrijdag 28 november 2008 om 13:23
Hoi Meissie,
Veel sterkte met het besluit. Ik weet hoe het voelt. Ik heb in september onze liefste poes moeten laten inslapen. Ze had een nierziekte, waarschijnlijk aangeboren en was nog maar 7 jaar. Ik had haar vanaf 1 jaar.
Ik heb verschrikkelijk gehuild. Gelukkig wisten we al dat ze ziek was. Ze kreeg medicijnen en speciaal voer maar helaas hielp het allemaal niet. De bloedwaardes waren op een gegeven moment 3 keer hoger dan wat normaal is. Ze werd heel zwak en viel bijna om.
Ja toen had ik er vrede mee. Gelukkig had ze niet echt pijn, wel werd ze steeds beroerder.
Maar zelfs op de laatste dag had ik het er nog moeilijk mee. Ze at immers nog wel.
Maar er was geen kans meer op verbetering en nu was het nog te doen.
Ik ben bij haar geweest tot haar laatste moment. De dagen ervoor al echt afscheid genomen maar dan doet het nog pijn.
Het was voor mij niet de 1e keer dus ik wist al wel wat me te wachten stond. (mijn 1e kat in mijn jeugd doodgereden en nog 3 moeten laten inslapen in de afgelopen jaren)
Maar net zoals bij mensen is elke kat weer speciaal. Zij was ook erg speciaal voor mij, had een moeilijk karakter maar was ook weer erg lief.
Ik kan nu nog met warmte aan bepaalde momenten denken. Het was een eigengereid beestje, deed altijd wat niet mocht enz. Ik kon haar af en toe wel achter het behang plakken haha.
Nu denk ik er met weemoed aan terug.
Maar het was goed zo, ze kon niet meer haar lichaam was op.
Maar er gaat gewoon een tijdje overheen, je zit echt in een rouwproces.
Bij mij scheelde het dat ik nu wel veel afleiding had (mijn zoon was net een half jaar)
Maar oh wat kan je er ziek van zijn. Echt heel erg veel verdriet.
Maar het slijt echt waar en de fijne herinneringen blijven.
Maar je wilt zo graag he dat ze bij je blijven.
Ik zou haar wel pas in laten slapen als je er echt aan toe bent.
Ik ben benieuwd hoe het is gegaan.
Veel sterkte met het besluit. Ik weet hoe het voelt. Ik heb in september onze liefste poes moeten laten inslapen. Ze had een nierziekte, waarschijnlijk aangeboren en was nog maar 7 jaar. Ik had haar vanaf 1 jaar.
Ik heb verschrikkelijk gehuild. Gelukkig wisten we al dat ze ziek was. Ze kreeg medicijnen en speciaal voer maar helaas hielp het allemaal niet. De bloedwaardes waren op een gegeven moment 3 keer hoger dan wat normaal is. Ze werd heel zwak en viel bijna om.
Ja toen had ik er vrede mee. Gelukkig had ze niet echt pijn, wel werd ze steeds beroerder.
Maar zelfs op de laatste dag had ik het er nog moeilijk mee. Ze at immers nog wel.
Maar er was geen kans meer op verbetering en nu was het nog te doen.
Ik ben bij haar geweest tot haar laatste moment. De dagen ervoor al echt afscheid genomen maar dan doet het nog pijn.
Het was voor mij niet de 1e keer dus ik wist al wel wat me te wachten stond. (mijn 1e kat in mijn jeugd doodgereden en nog 3 moeten laten inslapen in de afgelopen jaren)
Maar net zoals bij mensen is elke kat weer speciaal. Zij was ook erg speciaal voor mij, had een moeilijk karakter maar was ook weer erg lief.
Ik kan nu nog met warmte aan bepaalde momenten denken. Het was een eigengereid beestje, deed altijd wat niet mocht enz. Ik kon haar af en toe wel achter het behang plakken haha.
Nu denk ik er met weemoed aan terug.
Maar het was goed zo, ze kon niet meer haar lichaam was op.
Maar er gaat gewoon een tijdje overheen, je zit echt in een rouwproces.
Bij mij scheelde het dat ik nu wel veel afleiding had (mijn zoon was net een half jaar)
Maar oh wat kan je er ziek van zijn. Echt heel erg veel verdriet.
Maar het slijt echt waar en de fijne herinneringen blijven.
Maar je wilt zo graag he dat ze bij je blijven.
Ik zou haar wel pas in laten slapen als je er echt aan toe bent.
Ik ben benieuwd hoe het is gegaan.
vrijdag 28 november 2008 om 14:26
Niet om vervelend te zijn maar ik zou dus niet pas een kat in laten slapen als ik eraan toe was. Het gaat om het dier. Je moet zien te voorkomen dat zo'n beestje moet lijden. En het lijden begint meestal eerder dan dat het baasje eraan toe is het dier te laten gaan. Daar kun je dus niet op 'wachten'. Het baasje zal moeten accepteren dat je een dergelijke keuze vanuit dat oogpunt moet maken en niet vanuit je eigen gevoel.
Meissie, hoe is het nou?
Meissie, hoe is het nou?
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 28 november 2008 om 22:13
Hoi allemaal!
Meissie is als een tijdelijk wonder opgekrabbelt, ze is op de donderdag gaan lopen, beter dan daarvoor, en meteen is de dierenarts komen kijken, en die constateerde ook een verbetering van haar, die heeft me zelf aangeraden om het even aan te kijken nu ze beter loopt, eet en drinkt! u hebben we dus een misschien en ook waarschijnlijk iets langere tijd met haar maar dit kan ook zeer tijdelijk zijn die opleving.
Daar hebben we ons ook op ingesteld.
We kijken nu van dag tot dag maar ook vandaag is het weer beetje beter gegaan, de dierenarts sprak ook over hou rekening met een tijdelijk opleving want de kanker is er nog steeds.
Dus meissie is nog onder ons, maar als het moment daar is dat het terugvalt laat ik het meteen door de dierenarts bekijken en knoop wordt dan meteen doorgehakt want zo als ze was afelopen woensdag dat wil ik niet meer meemaken daar wil haar niet meer doorheen laten gaan, ze loopt nu ook gewoon zelf rond en kijkt en snuffelt bij de verhuisdozen, het lijkt wel een klein wondertje!
Meissie is als een tijdelijk wonder opgekrabbelt, ze is op de donderdag gaan lopen, beter dan daarvoor, en meteen is de dierenarts komen kijken, en die constateerde ook een verbetering van haar, die heeft me zelf aangeraden om het even aan te kijken nu ze beter loopt, eet en drinkt! u hebben we dus een misschien en ook waarschijnlijk iets langere tijd met haar maar dit kan ook zeer tijdelijk zijn die opleving.
Daar hebben we ons ook op ingesteld.
We kijken nu van dag tot dag maar ook vandaag is het weer beetje beter gegaan, de dierenarts sprak ook over hou rekening met een tijdelijk opleving want de kanker is er nog steeds.
Dus meissie is nog onder ons, maar als het moment daar is dat het terugvalt laat ik het meteen door de dierenarts bekijken en knoop wordt dan meteen doorgehakt want zo als ze was afelopen woensdag dat wil ik niet meer meemaken daar wil haar niet meer doorheen laten gaan, ze loopt nu ook gewoon zelf rond en kijkt en snuffelt bij de verhuisdozen, het lijkt wel een klein wondertje!
vrijdag 28 november 2008 om 22:30
Hey meissie,
Goh nou... da's erg fijn nieuws!! Gelukkig maar.
Ze is dus zelfs ook nog nieuwsgierig..hahah. Nou dat is op zich al een goed teken, toch?
Ok.. de tumoren zijn niet weg en gaan ze niet.
Maar zolang ze nog plezier in het leven lijkt te hebben (en geen pijn) tja... lekker genieten dan nog maar he?
En inderdaad... net wat je zegt.. als ze terugvalt kun je de situatie altijd weer door de dierenarts laten bekijken want onnodig lijden is niet de bedoeling zoals je zelf al aangeeft.
Geniet dan maar van de tijd die jullie nog met haar hebben!
Goh nou... da's erg fijn nieuws!! Gelukkig maar.
Ze is dus zelfs ook nog nieuwsgierig..hahah. Nou dat is op zich al een goed teken, toch?
Ok.. de tumoren zijn niet weg en gaan ze niet.
Maar zolang ze nog plezier in het leven lijkt te hebben (en geen pijn) tja... lekker genieten dan nog maar he?
En inderdaad... net wat je zegt.. als ze terugvalt kun je de situatie altijd weer door de dierenarts laten bekijken want onnodig lijden is niet de bedoeling zoals je zelf al aangeeft.
Geniet dan maar van de tijd die jullie nog met haar hebben!
vrijdag 28 november 2008 om 22:49
de dierenarts was ook wel erg verbaasd!
we genieten nu echt van elk momente dat ze nog bij ons is, en verwennen haar lekker, wel spannend is de verhuizing morgen, tja hoe ze daar op reageerd is even spannend! Ook voor ons is de omgeving nieuw, nieuw huis en nieuwe geuren, wel nemen we al onze ''oude'' meubels mee dus die geurtjes zijn er dan wel weer, maar ja...hoe meissie er op reageerd is even spannend!
Mijn internet moet nog omgezet worden door de kpn dus als ik in mijn nieuwe huisje erop kan laat ik jullie meteen weten hoe het haar vergaan is!
Dikke knuffels van meissie en meissie1982 en nogmaals heel erg fijn voor jullie lieve woorden en steun,
laat het jullie zsm als mijn internet het toelaat weten!
we genieten nu echt van elk momente dat ze nog bij ons is, en verwennen haar lekker, wel spannend is de verhuizing morgen, tja hoe ze daar op reageerd is even spannend! Ook voor ons is de omgeving nieuw, nieuw huis en nieuwe geuren, wel nemen we al onze ''oude'' meubels mee dus die geurtjes zijn er dan wel weer, maar ja...hoe meissie er op reageerd is even spannend!
Mijn internet moet nog omgezet worden door de kpn dus als ik in mijn nieuwe huisje erop kan laat ik jullie meteen weten hoe het haar vergaan is!
Dikke knuffels van meissie en meissie1982 en nogmaals heel erg fijn voor jullie lieve woorden en steun,
laat het jullie zsm als mijn internet het toelaat weten!
zaterdag 29 november 2008 om 13:32
Wat fijn om te lezen!
@all: ik bedoelde niet dat je er zelf aan toe bent maar wel het goede moment. Te vroeg in laten slapen dan heb je pas een schuldgevoel. Ik heb advies aan de dierenartst gevraagd en die zei dat ze geen pijn had. Het hangt er ook vanaf wat voor ziekte het is he!
Ik had nog wel langer kunnen wachten maar dat vond ik pas zielig. Maar zelfs op de laatste dag liep ze nog rond en ik had het er wel moeilijk mee.
Maar voor meissie: geniet nog maar van de tijd die je hebt met het beestje, misschien is het nog een best tijdje. het zijn soms taaie rakkers die poezen!
liefs
@all: ik bedoelde niet dat je er zelf aan toe bent maar wel het goede moment. Te vroeg in laten slapen dan heb je pas een schuldgevoel. Ik heb advies aan de dierenartst gevraagd en die zei dat ze geen pijn had. Het hangt er ook vanaf wat voor ziekte het is he!
Ik had nog wel langer kunnen wachten maar dat vond ik pas zielig. Maar zelfs op de laatste dag liep ze nog rond en ik had het er wel moeilijk mee.
Maar voor meissie: geniet nog maar van de tijd die je hebt met het beestje, misschien is het nog een best tijdje. het zijn soms taaie rakkers die poezen!
liefs
zaterdag 29 november 2008 om 14:33
O, dat is fijn zeg! Dat poes nog wat langer bij jullie kan blijven door deze opleving. Ik denk dat je zeker in je gedachten moet houden dat dit tijdelijk is maar het geeft jullie wel nog wat extra tijd en dat is mooi meegenomen.
Onze kater kwam er de eerste keer ook doorheen dus het kan best zijn dat jullie je huisdier nog een paar weken of maanden hebben. Dan gaat ze waarschijnlijk nog mee naar jullie nieuwe huis en wie weet is het dan ook haar tuin tegen de tijd dat ze wel komt te overlijden. Wie weet is het dan voor jullie een optie haar daar te begraven.
Onze kater kwam er de eerste keer ook doorheen dus het kan best zijn dat jullie je huisdier nog een paar weken of maanden hebben. Dan gaat ze waarschijnlijk nog mee naar jullie nieuwe huis en wie weet is het dan ook haar tuin tegen de tijd dat ze wel komt te overlijden. Wie weet is het dan voor jullie een optie haar daar te begraven.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 8 december 2008 om 15:41
Hoi allemaal,
Even snel een berichtje nu ik op mijn werk ben, het internet thuis doet het niet tja verhuizen en nieuw adres dat snappen ze bij kpn niet geloof ik...
Meissie is op 1 december rustig ingeslapen, het was echt op...Ze kon niet meer, ze is even in het nieuwe huis geweest en heeft er 2 nachtjes geslapen maar op maandag 1 december was het echt niet meer te doen ze is inmiddels gecremeerd en ze is weer terug thuis, ze heeft een mooi plekje in de huiskamer naast haar foto, ik voelde mij daar het beste bij, zo bij de andere beestjes en dan niets meer terug krijgen ik werd daar eng van dit voelde voor mij het beste.
Ik heb al heel wat tranen gelaten maar de wetenschap dat zij nu geen pijn meer heeft doet mij goed, ze heeft mooie jaren bij ons gehad en van mij mocht ze nog veel langer blijven!
Ook al is de wond nog vers en is de verwerking nog bezig, op 2 februari 2009 krijg ik mijn kleine Jip, Jip is op 1 november 2008 geboren. Jip is ook een pers, een shaded silver, het verzacht de pijn een beetje omdat ik weet in februari komt er een katertje en ook al was er maar 1 meissie een beetje verzacht het toch wel....
Even snel een berichtje nu ik op mijn werk ben, het internet thuis doet het niet tja verhuizen en nieuw adres dat snappen ze bij kpn niet geloof ik...
Meissie is op 1 december rustig ingeslapen, het was echt op...Ze kon niet meer, ze is even in het nieuwe huis geweest en heeft er 2 nachtjes geslapen maar op maandag 1 december was het echt niet meer te doen ze is inmiddels gecremeerd en ze is weer terug thuis, ze heeft een mooi plekje in de huiskamer naast haar foto, ik voelde mij daar het beste bij, zo bij de andere beestjes en dan niets meer terug krijgen ik werd daar eng van dit voelde voor mij het beste.
Ik heb al heel wat tranen gelaten maar de wetenschap dat zij nu geen pijn meer heeft doet mij goed, ze heeft mooie jaren bij ons gehad en van mij mocht ze nog veel langer blijven!
Ook al is de wond nog vers en is de verwerking nog bezig, op 2 februari 2009 krijg ik mijn kleine Jip, Jip is op 1 november 2008 geboren. Jip is ook een pers, een shaded silver, het verzacht de pijn een beetje omdat ik weet in februari komt er een katertje en ook al was er maar 1 meissie een beetje verzacht het toch wel....
maandag 8 december 2008 om 15:47
