Thuis
alle pijlers
"Op een huurwoning wachten is voor de dommen."
vrijdag 25 april 2008 om 12:33
Beste dames,
soms sta ik versteld van hoe de dingen gaan op dit prachtforum. Een daarvan is het verkrijgen van een huis. Hoe is Toontje aan zijn huisje gekomen? Heel erg saai: hij kocht ooit een urgentiebewijs, en op een mooie dag was hij aan de beurt voor een huisje, na 8 jaar wachten in Amsterdam. Dat was in een potentiele afbraakbuurt, maar Toontje gokte raak en het leuke buurtje bleef bestaan. Tijdens een renovatie kon hij doorverhuizen naar een huisje met een extra kamertje, ook al was dat omdat hij niet naast een huisvuilverzamelaar wou wonen.
Maar, inmiddels begrijp ik dat Toontje eigenlijk een sukkel is. Op een huis wachten is voor de dommen.
Ik verbaasde me over de riante woning van een jonge forumster in hartje centrum Amsterdam. Ik vroeg me af hoe ze dat toch gedaan had, gezien haar jonge leeftijd en de gemiddelde wachtduur (dat kwam niet geheel overeen). Dat werd me niet geheel in dank afgenomen, deze nieuwsgierigheid. Een andere forumster beet me toe:
Ik woonde op mijn 20e in een supermooie vierkamer woning in het centrum van amsterdam. Zo groot dat ik er maar een paar vriendinnen bij vroeg. Heb in de tien daarop volgende jaren ook altijd in mooie huizen in leuke buurten gewoond.
Nee, niet via de woningbouw, en niet via papa en mama.
Het geheim, antonio? Zal ik dan maar verklappen want het komt over alsof jij ook wel graag een groter/leuker huis wilt.
Heel veel sociale contacten. Een groot netwerk. Komt er altijd iets bovendrijven.
Al die mensen ontmoet je natuurlijk niet op als je de hele dag achter de computer zit, daar moet je toch het echte leven voor in
(Ik ben overigens zo tevreden met mijn huis dat ik nooit meer wegwil, dit terzijde).
Goed, als u nog niet woont in een ruim appartement in de binnenstad bent u dus een sociale domoor, want vrienden zijn de sleutel tot grote woonwensen. En u en ik zitten te lang achter de computer als u dat nog niet voor elkaar heeft.
Laat ik maar gelijk de knuppel in het woonhoenderhok gooien:
1. Hoe ben jij aan je woning gekomen? (eerlijk antwoord graag).
2. Ben je nou zo dom als je je inschrijft voor een huurwoning?
3. Is het nou een grote "ritsel" show in het leven, en is het de bedoeling dat je via-via alles voor elkaar krijgt? Met ritselen bedoel ik: in de negatieve zin van het woord: misbruik makend van de regels, je kan namelijk niet op een nette manier snel aan een sociale huurwoning komen in de Randstad (in Tsjiekerstradeel misschien wel, dat weet ik niet).
soms sta ik versteld van hoe de dingen gaan op dit prachtforum. Een daarvan is het verkrijgen van een huis. Hoe is Toontje aan zijn huisje gekomen? Heel erg saai: hij kocht ooit een urgentiebewijs, en op een mooie dag was hij aan de beurt voor een huisje, na 8 jaar wachten in Amsterdam. Dat was in een potentiele afbraakbuurt, maar Toontje gokte raak en het leuke buurtje bleef bestaan. Tijdens een renovatie kon hij doorverhuizen naar een huisje met een extra kamertje, ook al was dat omdat hij niet naast een huisvuilverzamelaar wou wonen.
Maar, inmiddels begrijp ik dat Toontje eigenlijk een sukkel is. Op een huis wachten is voor de dommen.
Ik verbaasde me over de riante woning van een jonge forumster in hartje centrum Amsterdam. Ik vroeg me af hoe ze dat toch gedaan had, gezien haar jonge leeftijd en de gemiddelde wachtduur (dat kwam niet geheel overeen). Dat werd me niet geheel in dank afgenomen, deze nieuwsgierigheid. Een andere forumster beet me toe:
Ik woonde op mijn 20e in een supermooie vierkamer woning in het centrum van amsterdam. Zo groot dat ik er maar een paar vriendinnen bij vroeg. Heb in de tien daarop volgende jaren ook altijd in mooie huizen in leuke buurten gewoond.
Nee, niet via de woningbouw, en niet via papa en mama.
Het geheim, antonio? Zal ik dan maar verklappen want het komt over alsof jij ook wel graag een groter/leuker huis wilt.
Heel veel sociale contacten. Een groot netwerk. Komt er altijd iets bovendrijven.
Al die mensen ontmoet je natuurlijk niet op als je de hele dag achter de computer zit, daar moet je toch het echte leven voor in
(Ik ben overigens zo tevreden met mijn huis dat ik nooit meer wegwil, dit terzijde).
Goed, als u nog niet woont in een ruim appartement in de binnenstad bent u dus een sociale domoor, want vrienden zijn de sleutel tot grote woonwensen. En u en ik zitten te lang achter de computer als u dat nog niet voor elkaar heeft.
Laat ik maar gelijk de knuppel in het woonhoenderhok gooien:
1. Hoe ben jij aan je woning gekomen? (eerlijk antwoord graag).
2. Ben je nou zo dom als je je inschrijft voor een huurwoning?
3. Is het nou een grote "ritsel" show in het leven, en is het de bedoeling dat je via-via alles voor elkaar krijgt? Met ritselen bedoel ik: in de negatieve zin van het woord: misbruik makend van de regels, je kan namelijk niet op een nette manier snel aan een sociale huurwoning komen in de Randstad (in Tsjiekerstradeel misschien wel, dat weet ik niet).
zaterdag 3 mei 2008 om 07:27
Lieve dames,
het is toch ondertussen wel duidelijk dat de krappe woningmarkt in Amsterdam juist veroorzaakt is DOOR de vele sociale woningen? Wat las ik laatst, dat 70% van alle huurwoningen, sociale woningen zijn in Amsterdam. Gelukkig worden mensen die teveel verdienen tegenwoordig gedwongen hun sociale huurwoningen te verlaten, maar als je daar al tientallen jaren woont, zit je mooi gebakken: lage huur voor een leuk huisje in het centrum. Ik heb in een kroeg gewerkt in de Jordaan en dan hoor je precies hoe het in elkaar steekt. In plaats van nog meer sociale huurwoningen te creeeren, zouden ze juist teruggedrongen moeten worden. Het sociale beleid in Amsterdam heeft het de hele huizenmarkt uit evenwicht gehaald. Dit heb ik in verschillende artikelen gelezen en lijkt mij zeer aannemelijk. En als mensen het te duur vinden, moeten ze niet in Amsterdam gaan wonen, punt uit. Dat geklaag word ik niet goed van, er is geen ander land waar de burgers zo enorm geholpen en gefinacieerd worden bij een woning.
het is toch ondertussen wel duidelijk dat de krappe woningmarkt in Amsterdam juist veroorzaakt is DOOR de vele sociale woningen? Wat las ik laatst, dat 70% van alle huurwoningen, sociale woningen zijn in Amsterdam. Gelukkig worden mensen die teveel verdienen tegenwoordig gedwongen hun sociale huurwoningen te verlaten, maar als je daar al tientallen jaren woont, zit je mooi gebakken: lage huur voor een leuk huisje in het centrum. Ik heb in een kroeg gewerkt in de Jordaan en dan hoor je precies hoe het in elkaar steekt. In plaats van nog meer sociale huurwoningen te creeeren, zouden ze juist teruggedrongen moeten worden. Het sociale beleid in Amsterdam heeft het de hele huizenmarkt uit evenwicht gehaald. Dit heb ik in verschillende artikelen gelezen en lijkt mij zeer aannemelijk. En als mensen het te duur vinden, moeten ze niet in Amsterdam gaan wonen, punt uit. Dat geklaag word ik niet goed van, er is geen ander land waar de burgers zo enorm geholpen en gefinacieerd worden bij een woning.
zondag 4 mei 2008 om 00:51
Ik ben uit huis gaan samenwonen. Kom zelf uit Tilburg en mijn vriend woonde in Vianen. Ik heb me nooit ingeschreven, wist altijd al dat ik niet op kamers ging en had daar totaal geen zin in. Mijn vriend stond al een tijd ingeschreven in Vianen, maar had nog niets toegewezen gekregen.
Via via kregen we te horen dat er voor een aantal flatgebouwen in Vianen een aparte inschrijving was. Er woonde nogal wat tuig en die werden er na een waarschuwing uitgezet. Ze wilde er mensen voor terug die uit Vianen zelf kwamen enzo. Mijn vriend heeft zich toen ingeschreven en binnen 2 maanden stonden we op 1. Nog een maandje of wat later hadden we een flat. 4-Kamer appartement (voormalig 3, muur tussen woonkamer/slaapkamer is eruit normaal en zitten deuren in maar dit is door de vorige bewoner weer dichtgemaakt). Doordat het officieel een 3-kamer flat is kon mijn vriend het in zijn eentje toegewezen krijgen. Ben er toen wel meteen bij ingetrokken en heb me ook op dit adres ingeschreven etc. en bij woningbouw doorgegeven. Ging dus allemaal heel snel
Inmiddels wonen we hier 3 jaar en zijn we op zoek naar een koopwoning.
Via via kregen we te horen dat er voor een aantal flatgebouwen in Vianen een aparte inschrijving was. Er woonde nogal wat tuig en die werden er na een waarschuwing uitgezet. Ze wilde er mensen voor terug die uit Vianen zelf kwamen enzo. Mijn vriend heeft zich toen ingeschreven en binnen 2 maanden stonden we op 1. Nog een maandje of wat later hadden we een flat. 4-Kamer appartement (voormalig 3, muur tussen woonkamer/slaapkamer is eruit normaal en zitten deuren in maar dit is door de vorige bewoner weer dichtgemaakt). Doordat het officieel een 3-kamer flat is kon mijn vriend het in zijn eentje toegewezen krijgen. Ben er toen wel meteen bij ingetrokken en heb me ook op dit adres ingeschreven etc. en bij woningbouw doorgegeven. Ging dus allemaal heel snel
Inmiddels wonen we hier 3 jaar en zijn we op zoek naar een koopwoning.
zondag 4 mei 2008 om 17:19
quote:El_lebel schreef op 03 mei 2008 @ 07:27:
Lieve dames,
het is toch ondertussen wel duidelijk dat de krappe woningmarkt in Amsterdam juist veroorzaakt is DOOR de vele sociale woningen? Wat las ik laatst, dat 70% van alle huurwoningen, sociale woningen zijn in Amsterdam. Gelukkig worden mensen die teveel verdienen tegenwoordig gedwongen hun sociale huurwoningen te verlaten, maar als je daar al tientallen jaren woont, zit je mooi gebakken: lage huur voor een leuk huisje in het centrum. Ik begrijp iets niet. Wat is er mis met een socale huurwoning? Ik vind het juist prachtig dat de overheid zich hard maakt voor huren tegen kostprijs. Nee de vrije markt, dat is pas een jungle. Je kan niet eens meer een huis betalen als starter! Ik zie totaal niet in waarom door deze persoon zo negatief gedaan wordt over sociale huur.
Lieve dames,
het is toch ondertussen wel duidelijk dat de krappe woningmarkt in Amsterdam juist veroorzaakt is DOOR de vele sociale woningen? Wat las ik laatst, dat 70% van alle huurwoningen, sociale woningen zijn in Amsterdam. Gelukkig worden mensen die teveel verdienen tegenwoordig gedwongen hun sociale huurwoningen te verlaten, maar als je daar al tientallen jaren woont, zit je mooi gebakken: lage huur voor een leuk huisje in het centrum. Ik begrijp iets niet. Wat is er mis met een socale huurwoning? Ik vind het juist prachtig dat de overheid zich hard maakt voor huren tegen kostprijs. Nee de vrije markt, dat is pas een jungle. Je kan niet eens meer een huis betalen als starter! Ik zie totaal niet in waarom door deze persoon zo negatief gedaan wordt over sociale huur.
zondag 4 mei 2008 om 18:08
quote:El_lebel schreef op 03 mei 2008 @ 07:27:
Lieve dames,
het is toch ondertussen wel duidelijk dat de krappe woningmarkt in Amsterdam juist veroorzaakt is DOOR de vele sociale woningen? Wat las ik laatst, dat 70% van alle huurwoningen, sociale woningen zijn in Amsterdam. Gelukkig worden mensen die teveel verdienen tegenwoordig gedwongen hun sociale huurwoningen te verlaten, maar als je daar al tientallen jaren woont, zit je mooi gebakken: lage huur voor een leuk huisje in het centrum. Ik heb in een kroeg gewerkt in de Jordaan en dan hoor je precies hoe het in elkaar steekt. In plaats van nog meer sociale huurwoningen te creeeren, zouden ze juist teruggedrongen moeten worden. Het sociale beleid in Amsterdam heeft het de hele huizenmarkt uit evenwicht gehaald. Dit heb ik in verschillende artikelen gelezen en lijkt mij zeer aannemelijk. En als mensen het te duur vinden, moeten ze niet in Amsterdam gaan wonen, punt uit. Dat geklaag word ik niet goed van, er is geen ander land waar de burgers zo enorm geholpen en gefinacieerd worden bij een woning.Ik ben het hier wel mee eens. Sociale huurwoningen oke, maar niet in of rondom het centrum. In iedere andere grote stad zoals Parijs of Londen kun je in of vlakbij het centrum echt niks goedkoops huren, maar in Amsterdam is alles mogelijk. Ik vind dat echt uit de tijd.
Lieve dames,
het is toch ondertussen wel duidelijk dat de krappe woningmarkt in Amsterdam juist veroorzaakt is DOOR de vele sociale woningen? Wat las ik laatst, dat 70% van alle huurwoningen, sociale woningen zijn in Amsterdam. Gelukkig worden mensen die teveel verdienen tegenwoordig gedwongen hun sociale huurwoningen te verlaten, maar als je daar al tientallen jaren woont, zit je mooi gebakken: lage huur voor een leuk huisje in het centrum. Ik heb in een kroeg gewerkt in de Jordaan en dan hoor je precies hoe het in elkaar steekt. In plaats van nog meer sociale huurwoningen te creeeren, zouden ze juist teruggedrongen moeten worden. Het sociale beleid in Amsterdam heeft het de hele huizenmarkt uit evenwicht gehaald. Dit heb ik in verschillende artikelen gelezen en lijkt mij zeer aannemelijk. En als mensen het te duur vinden, moeten ze niet in Amsterdam gaan wonen, punt uit. Dat geklaag word ik niet goed van, er is geen ander land waar de burgers zo enorm geholpen en gefinacieerd worden bij een woning.Ik ben het hier wel mee eens. Sociale huurwoningen oke, maar niet in of rondom het centrum. In iedere andere grote stad zoals Parijs of Londen kun je in of vlakbij het centrum echt niks goedkoops huren, maar in Amsterdam is alles mogelijk. Ik vind dat echt uit de tijd.
Cum non tum age
maandag 12 mei 2008 om 14:28
Antonio, het sociale woningen beleid van Amsterdam is te ver doorgeschoten, dat is wat ik probeerde duidelijk te maken. Doordat er zoveel woningen worden aangeboden in de sociale woningen sector, zijn er nog maar weinig "gewone" huurwoningen over voor mensen die niet in de categorie voor sociale huur vallen. Daardoor wordt de prijs van de vrije sector huurwoningen enorm opgedreven, terwijl mensen die niet in aanmerking komen voor een sociale huurwoning omdat ze "teveel" verdienen, echt niet automatisch zoveel geld per maand hebben voor de prijzen die in de vrije sector gevraagd worden. Er zijn dus onevenredig veel sociale huurwoningen. En het tweede probleem, wat ik al heb aangekaart, is dat heel veel mensen in een sociale huurwoning wonen, terwijl ze daar eigenlijk geen recht (meer) op hebben. Deze mensen profiteren van het oude systeem, waarbij je je sociale huurwoning niet hoefde te verlaten als je inkomen dusdanig steeg (nu is dat wel het geval). Er wonen dus veel mensen in een goedkope huurwoning is de Jordaan, de Pijp etc., m.a.w. gewilde buurten in Amsterdam, terwijl ze eigenlijk per maand best meer kunnen uitgeven (maar ja, ik neem het ze niet kwalijk, ik zou ook lekker blijven zitten voor z'n lage huur).
Verder sluit ik mij aan bij Lindy
Verder sluit ik mij aan bij Lindy
maandag 12 mei 2008 om 21:45
Ik vind dat je bepaalde zaken helemaal niet aan de markt moet overlaten. Water, gas electriciteit en een dak boven je hoofd moet zoveel als mogelijk worden verkocht of verhuurd op kostendekkende basis.
10 euro voor een emmer water is heus niet raar als je dat aan de vrije markt overlaat, maar ik vind dat te gek voor woorden. De vrije markt is heus niet overal het goede antwoord op. Zeker in Amsterdam is woonruimte zo schaars, dat je dat niet aan mensen die geld willen verdienen mag overlaten.
10 euro voor een emmer water is heus niet raar als je dat aan de vrije markt overlaat, maar ik vind dat te gek voor woorden. De vrije markt is heus niet overal het goede antwoord op. Zeker in Amsterdam is woonruimte zo schaars, dat je dat niet aan mensen die geld willen verdienen mag overlaten.
dinsdag 13 mei 2008 om 10:22
Sorry, maar volgens mij begrijp je echt niet wat ik wil zeggen. Het lijkt erop alsof je toch al je mening hebt en het niet uitmaakt wat iemand zegt of als argumenten aandraagt. Hoewel 70% van alle huurwoningen sociale huurwoningen zijn, is dit nog niet genoeg bedoel je? Gelukkig zijn er landen waar jouw denkbeelden erg welkom zijn! Hellooo China!
dinsdag 13 mei 2008 om 12:32
Antonio, jij bent altijd zo financieel en technisch intelligent, ik begrijp jouw negatieve houding ten opzichte van koophuizen absoluut niet.
Om je vragen te beantwoorden.
1. Vriendje had al een -veel te duur- huurflatje van 800 gulden, twee jaar later kocht hij in een achterlijk dorpje een vrijstaand huis. De woonkosten kelderden naar 400 gulden. Ik zat toen nog op school, en deed financieel niet mee.
Na 15 jaren heeft hij dit huis verkocht voor 3 x de oorspronkelijke koopprijs, en hebben we samen een nieuw huis gekocht.
2. Ik heb me nog nooit ingeschreven voor een huurhuis, en zou dit ook niet overwegen. Op dit "nieuwe huis" van ons samen zit een overwaarde, die voldoende is als eerste inleg voor een koophuisje voor mijzelf, of twee nieuwe kleinere huizen als we dit huis zouden verkopen.
Financiële inbreng (overwaarde vorig huis, eigen spaargeld, e.d.) hebben we allemaal vast laten leggen bij de notaris. Ook de verdeelsleutel bij het verbreken van de relatie is toen vastgelegd en rechtens afdwingbaar gemaakt.
3. Nooit van toepassing geweest.
Als wij jaren geleden dat huis niet hadden gekocht, en steeds hadden gehuurd dan hadden wij nooit iets op kunnen bouwen. In 1991 dachten wij ook dat de klad toch snel in de woningmarkt zou moeten komen. We hebben er nog steeds spijt van dat we destijds "voorzichtig" hebben geleend, en niet 20.000 gulden meer. Dan was dat koophuis wel 6 x over de kop gegaan.
Om je vragen te beantwoorden.
1. Vriendje had al een -veel te duur- huurflatje van 800 gulden, twee jaar later kocht hij in een achterlijk dorpje een vrijstaand huis. De woonkosten kelderden naar 400 gulden. Ik zat toen nog op school, en deed financieel niet mee.
Na 15 jaren heeft hij dit huis verkocht voor 3 x de oorspronkelijke koopprijs, en hebben we samen een nieuw huis gekocht.
2. Ik heb me nog nooit ingeschreven voor een huurhuis, en zou dit ook niet overwegen. Op dit "nieuwe huis" van ons samen zit een overwaarde, die voldoende is als eerste inleg voor een koophuisje voor mijzelf, of twee nieuwe kleinere huizen als we dit huis zouden verkopen.
Financiële inbreng (overwaarde vorig huis, eigen spaargeld, e.d.) hebben we allemaal vast laten leggen bij de notaris. Ook de verdeelsleutel bij het verbreken van de relatie is toen vastgelegd en rechtens afdwingbaar gemaakt.
3. Nooit van toepassing geweest.
Als wij jaren geleden dat huis niet hadden gekocht, en steeds hadden gehuurd dan hadden wij nooit iets op kunnen bouwen. In 1991 dachten wij ook dat de klad toch snel in de woningmarkt zou moeten komen. We hebben er nog steeds spijt van dat we destijds "voorzichtig" hebben geleend, en niet 20.000 gulden meer. Dan was dat koophuis wel 6 x over de kop gegaan.
zaterdag 17 mei 2008 om 18:02
1. Ok, eerlijk: momenteel woon ik in een appartementje in Amsterdam met mijn vriend dat we huren van mijn ouders (investering). Dat is dus valsspelen... Daarvoor heb ik leuke kamers gehad in Amsterdam door contacten inderdaad... Als student is het bijvoorbeeld erg lonend om lid te zijn van een vereniging, dan kom je snel ergens in en kun je doorgroeien.
2. Nee! Altijd inschrijven, je weet nooit wanneer het van pas komt. Maar huren is natuurlijk wel eeuwig zonde, omdat de huur a.h.w. de sloot in gaat. Als je ook maar een beetje kan: kopen dus!
3. Ik heb ook zonder misbruik maken van de regels voordelen uit mijn netwerk gehaald. En dat is (helaas?) wel steeds meer het geval in de Randstad, dat zie ik overal om mij heen. Soms ook door het overtreden van de regeld maar niet noodzakelijk.
2. Nee! Altijd inschrijven, je weet nooit wanneer het van pas komt. Maar huren is natuurlijk wel eeuwig zonde, omdat de huur a.h.w. de sloot in gaat. Als je ook maar een beetje kan: kopen dus!
3. Ik heb ook zonder misbruik maken van de regels voordelen uit mijn netwerk gehaald. En dat is (helaas?) wel steeds meer het geval in de Randstad, dat zie ik overal om mij heen. Soms ook door het overtreden van de regeld maar niet noodzakelijk.
vrijdag 23 mei 2008 om 22:02
Ik woonde ook hartje centrum in Amsterdam voor maar 120 euro per maand. 2kamer app.
Hoe ik daar aan kwam ? paar dagen in t vondelpark rondgehangen,aan de klets geraakt met een leuke dame van in de 70 met een schattig hondje die steeds mijn goedkope biscuitjes kwam eten uit mijn hand. Gezellig met deze dame zitten kletsen op een bankje over haar hond , over wat ik deed , wat zij deed etc etc En toen ik haar vertelde dat ik op zoek was naar een leuk plekje omdat ik nu nog in een kamertje zat van een of ander zusterflatje in het centrum maar dat het daar niet erg fijn vertoeven was... Vertelde ze mij dat Haar zoon in het buitenland zat voor zijn werk en had daar een vrouw leren kennen. Het zag er niet naar uit dat hij binnen het half jaar terug kwam. Ik mocht wel eens kijken in de woning van haar zoon... gekeken en genomen en ik heb daar dan ook 3 jaar met veel plezier gewoond.
De reden dat ik daar weg ben gegaan is omdat de dame in kwestie was overleden en zoonlief terug kwam naar NL om zowel de woning van zijn moeder als die van hem zelf te verkopen.
Kwam toen in een andere woning terecht via die zoon (die had weer een vriend die weer een vriendin had en daar t nichtje van etc etc)
netwerken dus
Hoe ik daar aan kwam ? paar dagen in t vondelpark rondgehangen,aan de klets geraakt met een leuke dame van in de 70 met een schattig hondje die steeds mijn goedkope biscuitjes kwam eten uit mijn hand. Gezellig met deze dame zitten kletsen op een bankje over haar hond , over wat ik deed , wat zij deed etc etc En toen ik haar vertelde dat ik op zoek was naar een leuk plekje omdat ik nu nog in een kamertje zat van een of ander zusterflatje in het centrum maar dat het daar niet erg fijn vertoeven was... Vertelde ze mij dat Haar zoon in het buitenland zat voor zijn werk en had daar een vrouw leren kennen. Het zag er niet naar uit dat hij binnen het half jaar terug kwam. Ik mocht wel eens kijken in de woning van haar zoon... gekeken en genomen en ik heb daar dan ook 3 jaar met veel plezier gewoond.
De reden dat ik daar weg ben gegaan is omdat de dame in kwestie was overleden en zoonlief terug kwam naar NL om zowel de woning van zijn moeder als die van hem zelf te verkopen.
Kwam toen in een andere woning terecht via die zoon (die had weer een vriend die weer een vriendin had en daar t nichtje van etc etc)
netwerken dus
vrijdag 23 mei 2008 om 22:17
1) Ik huur, via de woningbouw, heb 6 jaar op de wachtlijst gestaan. Ik betaal 500 kale huur voor een tweekamerflatje midden in het centrum. Voor woningbouwbegrippen best duur maar in vergelijking met de particuliere markt weer goedkoop. Ik maakte met mijn wachttijd ook nog totaal geen kans op de goedkopere dingen in de buurt van het centrum, dus ik ben hier al heel blij mee
2) Nee, niet dom. Ik bouw momenteel in twee steden wachttijd op. Je weet nooit waar het nog eens goed voor is.
3) Ik ken helemaal niet zoveel mensen in deze stad en toch weet ik al van twee mensen die bij de woningbouw iets hebben weten te ritselen omdat ze daar iemand kenden. Hier is de stichting dus wel tamelijk 'bewerkbaar'. Toen ik dat hoorde voelde ik me ook wel dom dat al zolang op de wachtlijst stond, maar ik kon niet anders dan er maar op blijven staan, want ik kende zelf niemand bij de woningbouwstichting...
2) Nee, niet dom. Ik bouw momenteel in twee steden wachttijd op. Je weet nooit waar het nog eens goed voor is.
3) Ik ken helemaal niet zoveel mensen in deze stad en toch weet ik al van twee mensen die bij de woningbouw iets hebben weten te ritselen omdat ze daar iemand kenden. Hier is de stichting dus wel tamelijk 'bewerkbaar'. Toen ik dat hoorde voelde ik me ook wel dom dat al zolang op de wachtlijst stond, maar ik kon niet anders dan er maar op blijven staan, want ik kende zelf niemand bij de woningbouwstichting...
zondag 25 mei 2008 om 11:03
Oh, mén!
Ik roep al altijd dat ik zo'n mazzel heb met mijn stulpje, maar als ik dit hier allemaal lees, wordt ik bijna spiritueel: het mag eigenlijk wel wonder heten dat ik woon waar ik woon.
Aankomende scheiding, koophuis moet verkocht worden, ik schrijf me in bij de woningbouw. Lotgenoten zie ik links en rechts, hoog en laag verdwijnen in het ene na het andere vakje in de achterstandsflats, waar je al misselijk wordt als je de lift instapt.
Bij dit soort flats kom je redelijk snel aan de beurt.
Ik bereid me vast voor op het waarschijnlijk onvermijdelijke: wat moet dat moet...
In een van de eerste weken dat ik het huizenaanbod bekijk staat er een woning aangeboden in een erg gewilde buurt, ik doe een gooi, maar verwacht er niets van. Ik ben vast de 257e op de lijst.
Tot mijn verbazing ben ik bijna bovenaan de lijst terechtgekomen. Het schijnt dat met dit huis al anderhalf jaar geleurd wordt.
Het is totaal uitgeleefd. Er heeft jarenlang een zonderling echtpaar gewoond, dat nooit iets aan het huis heeft gedaan qua onderhoud en nooit vreemden binnenliet, dus alle renovaties zijn overgeslagen.
Er is nog vooroorlogse elektriciteit, schoorstenen met haarden, en een keuken waar ze in een openluchtmuseum in geïnteresseerd zouden zijn geweest. Een enórme tuin, zwaar verwaarloosd en de kattenuitvalsbasis/centrale bak van de omliggende straten. Dit huis moet nu in een keer grondig aangepakt worden, dat gaat wel een halfjaar duren. En dan nog is de woningbouw beperkt in wat ze gaat doen, er blijft echt nog een heleboel over dat blijft liggen voor de nieuwe huurder.
Binnen een paar dagen krijg ik te horen dat ook mijn voorgangers op de lijst er geen brood in zien.
Ik krijg de sleutel, mag gaan kijken, en val van de ene verbazing in de andere....wat een huis...wat een tuin...wat een fantastische plek om te leven.
Ik doe het.
Tijdens de renovatie ga ik regelmatig langs rond koffietijd (met gevulde koeken en saucijzebroodjes) en bouw een beetje een band op met de bouwvakkers, die steeds met zo'n man of twee, drie aanwezig zijn. Ze zeggen het zelf al als er iets gaat gebeuren wat ik er van vind en of ik het liever zus of zo wil hebben...in die zin heb ik wel geritseld en genetwerkt om dingen geregeld te krijgen.
Nu zo'n twee jaar later woon ik volledig naar mijn zin, en was de verwondering dat dit mij is overkomen een beetje aan het wegzakken.
Als ik de ervaringen lees die hier staan, komt dat weer helemaal terug.
Vanaf mijn inschrijving tot aan de toewijzing heeft alles bij elkaar nog geen drie maanden geduurd.
Ik roep al altijd dat ik zo'n mazzel heb met mijn stulpje, maar als ik dit hier allemaal lees, wordt ik bijna spiritueel: het mag eigenlijk wel wonder heten dat ik woon waar ik woon.
Aankomende scheiding, koophuis moet verkocht worden, ik schrijf me in bij de woningbouw. Lotgenoten zie ik links en rechts, hoog en laag verdwijnen in het ene na het andere vakje in de achterstandsflats, waar je al misselijk wordt als je de lift instapt.
Bij dit soort flats kom je redelijk snel aan de beurt.
Ik bereid me vast voor op het waarschijnlijk onvermijdelijke: wat moet dat moet...
In een van de eerste weken dat ik het huizenaanbod bekijk staat er een woning aangeboden in een erg gewilde buurt, ik doe een gooi, maar verwacht er niets van. Ik ben vast de 257e op de lijst.
Tot mijn verbazing ben ik bijna bovenaan de lijst terechtgekomen. Het schijnt dat met dit huis al anderhalf jaar geleurd wordt.
Het is totaal uitgeleefd. Er heeft jarenlang een zonderling echtpaar gewoond, dat nooit iets aan het huis heeft gedaan qua onderhoud en nooit vreemden binnenliet, dus alle renovaties zijn overgeslagen.
Er is nog vooroorlogse elektriciteit, schoorstenen met haarden, en een keuken waar ze in een openluchtmuseum in geïnteresseerd zouden zijn geweest. Een enórme tuin, zwaar verwaarloosd en de kattenuitvalsbasis/centrale bak van de omliggende straten. Dit huis moet nu in een keer grondig aangepakt worden, dat gaat wel een halfjaar duren. En dan nog is de woningbouw beperkt in wat ze gaat doen, er blijft echt nog een heleboel over dat blijft liggen voor de nieuwe huurder.
Binnen een paar dagen krijg ik te horen dat ook mijn voorgangers op de lijst er geen brood in zien.
Ik krijg de sleutel, mag gaan kijken, en val van de ene verbazing in de andere....wat een huis...wat een tuin...wat een fantastische plek om te leven.
Ik doe het.
Tijdens de renovatie ga ik regelmatig langs rond koffietijd (met gevulde koeken en saucijzebroodjes) en bouw een beetje een band op met de bouwvakkers, die steeds met zo'n man of twee, drie aanwezig zijn. Ze zeggen het zelf al als er iets gaat gebeuren wat ik er van vind en of ik het liever zus of zo wil hebben...in die zin heb ik wel geritseld en genetwerkt om dingen geregeld te krijgen.
Nu zo'n twee jaar later woon ik volledig naar mijn zin, en was de verwondering dat dit mij is overkomen een beetje aan het wegzakken.
Als ik de ervaringen lees die hier staan, komt dat weer helemaal terug.
Vanaf mijn inschrijving tot aan de toewijzing heeft alles bij elkaar nog geen drie maanden geduurd.
