Thuis
alle pijlers
Rot gevoel: vrienden kopen huis, wij niet.
zaterdag 13 april 2024 om 20:23
Hi!
Laat ik beginnen met voorop stellen dat mijn gevoel een luxe probleem is. Daar ben ik me van bewust.Desalniettemin geeft dit dilemma me vaak een rot gevoel. Misschien hebben jullie tips en adviezen hoe hier mee om te gaan:
Ik ben begin 30, samen met mijn vriend hebben we een kind van 1,5. We wonen in de randstad en werken in het onderwijs en culturele sector. We verdienen genoeg om rond te komen, sparen is lastiger. We wonen in een sociale huurwoning met genoeg ruimte, al missen we een buiten. We zouden graag willen kopen, maar dat lijkt haast onmogelijk met ons salaris en de plek waar we willen wonen.
We hebben een fijne vriendengroep, waarvan de meeste net als wij een kind hebben. Dat is fijn en heeft ons sinds die tijd nog dichter bij elkaar gebracht.
Er is echter een verschil met onze vrienden: zij hebben allemaal een huis kunnen kopen van minimaal 4 ton ( weliswaar met hulp van ouders!) en wij komen niet eens in de buurt. Dat heeft een tijd lang niet zoveel uitgemaakt; de verschillen leken verder niet echt aanwezig. Echter, nu ons kind steeds groter wordt en we meer behoefte krijgen aan (buiten)ruimte én we weliswaar kansloos zijn op de arbeidsmarkt, komt er steeds meer jaloezie om de hoek kijken.
Ja, dat is menselijk, maar wat een rotgevoel. Op verjaardagen en borrels gaat het vaak over de koophuizen, de dure bakfietsen, ze pochen er niet mee, maar het zijn wel thema's. Logisch, want het houdt hen bezig. Bij ons begint het steeds meer te wringen. Of, ons, 'Ik' eigenlijk. Mijn vriend vindt het onzin als ik bij thuiskomst na een verjaardag huilend op de bank neerplof van jaloezie.
Ik tel mijn zegeningen, focus me op het positieve, er is zoveel om blij mee te zijn... een koophuis is zeker niet alles. En wie zegt dat die vrienden gelukkiger zijn dan wij? En toch, wat een rotgevoel bezorgd het me vaak. Ik ga nu zelfs soms niet meer naar verjaardagen en borrels omdat ik geen zin heb in dat rot gevoel achteraf ( hoe leuk het soms ook was!) Dat gras dat groener lijkt aan de overkant, daar zou ik zo graag van af willen. Of misschien wat milder...
Hebben jullie hier ervaring mee?
Laat ik beginnen met voorop stellen dat mijn gevoel een luxe probleem is. Daar ben ik me van bewust.Desalniettemin geeft dit dilemma me vaak een rot gevoel. Misschien hebben jullie tips en adviezen hoe hier mee om te gaan:
Ik ben begin 30, samen met mijn vriend hebben we een kind van 1,5. We wonen in de randstad en werken in het onderwijs en culturele sector. We verdienen genoeg om rond te komen, sparen is lastiger. We wonen in een sociale huurwoning met genoeg ruimte, al missen we een buiten. We zouden graag willen kopen, maar dat lijkt haast onmogelijk met ons salaris en de plek waar we willen wonen.
We hebben een fijne vriendengroep, waarvan de meeste net als wij een kind hebben. Dat is fijn en heeft ons sinds die tijd nog dichter bij elkaar gebracht.
Er is echter een verschil met onze vrienden: zij hebben allemaal een huis kunnen kopen van minimaal 4 ton ( weliswaar met hulp van ouders!) en wij komen niet eens in de buurt. Dat heeft een tijd lang niet zoveel uitgemaakt; de verschillen leken verder niet echt aanwezig. Echter, nu ons kind steeds groter wordt en we meer behoefte krijgen aan (buiten)ruimte én we weliswaar kansloos zijn op de arbeidsmarkt, komt er steeds meer jaloezie om de hoek kijken.
Ja, dat is menselijk, maar wat een rotgevoel. Op verjaardagen en borrels gaat het vaak over de koophuizen, de dure bakfietsen, ze pochen er niet mee, maar het zijn wel thema's. Logisch, want het houdt hen bezig. Bij ons begint het steeds meer te wringen. Of, ons, 'Ik' eigenlijk. Mijn vriend vindt het onzin als ik bij thuiskomst na een verjaardag huilend op de bank neerplof van jaloezie.
Ik tel mijn zegeningen, focus me op het positieve, er is zoveel om blij mee te zijn... een koophuis is zeker niet alles. En wie zegt dat die vrienden gelukkiger zijn dan wij? En toch, wat een rotgevoel bezorgd het me vaak. Ik ga nu zelfs soms niet meer naar verjaardagen en borrels omdat ik geen zin heb in dat rot gevoel achteraf ( hoe leuk het soms ook was!) Dat gras dat groener lijkt aan de overkant, daar zou ik zo graag van af willen. Of misschien wat milder...
Hebben jullie hier ervaring mee?
alisa010 wijzigde dit bericht op 13-04-2024 22:30
0.14% gewijzigd
zondag 14 april 2024 om 11:20
Mooi samengevat. Ik denk dat dat inderdaad pijnlijk kan zijn.
zondag 14 april 2024 om 11:21
Oh absoluut… maar geloof mij maar: ondanks het vermogen zou NIEMAND hier met mijn vader willen ruilen. Ik ben dit weekend in Nederland en zoals een laanbewoner het zo treffend zei: “hij zit gewoon gevangen in zijn lichaam en je arme moeder is er maar mee bezig.”Nana_Mouskouri schreef: ↑14-04-2024 10:53Moet je je voorstellen dat je én arm bent én ook nog eens ziek of hulpbehoevend.
En ja: je mag dan eigenaar zijn van twee hypotheek vrije huizen maar alsnog een k** leven hebben op andere gebieden. Zo rijk, maar zo arm kan het dus ook.
En dit is niet een “how can I make this about me” post, maar om even de ogen te open van de TO die huilend op de bank ploft, want ze heeft geen koophuis. Ik snap de frustratie, maar een koophuis of zelfs meerdere hebben en een mooie aandelenportefeuille zegt niet altijd iets over geluk.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 14 april 2024 om 11:23
Zoals de meesten hier vind ik je reactie ook overdreven, al snap ik best dat je ook een grotere woning zou willen met buitenruimte. Dat het een wens is vind ik niet zo gek.
Ik ben ook weleens jaloers, maar dan op mensen die hun ouders nog hebben (mijne zijn al lang overleden).
Ik ben recent gescheiden en ben van een vrijstaande woning naar een flatje gegaan waar ik de slaapkamer deel met mijn jongste. Niet ideaal maar wat was/ben ik blij om weg te zijn bij mijn ex, en dat grote huis met grote tuin kan me gestolen worden.
Nu heb ik net geboden op een woning en hopen dat ik het word. Het is een heel gewone, kleinere rijtjeswoning met kleine tuin.
Sociale huur had ik graag gewild, dan had ik lager gezeten qua kosten en waarschijnlijk nog een ruimer huis ook. Maar het is zoals het is, en ik spring een gat in de lucht als we deze woning krijgen.
Ik woon in het Noorden, vlakbij Groningen dus niet de meest dure regio, en toch kan ik een huis kopen (niet een heel dure natuurlijk) met mijn loon, dat iets boven gemiddeld is.
Het verbaast mij dat jullie met 2 inkomens geen (goedkoper) huis kunnen kopen. Ook niet in een andere regio, of als jullie (tijdelijk) meer gaan werken?
Ik kan mezelf nu ook wel zielig gaan vinden; alleenstaand met 2 kinderen en mijn ex is recentelijk overleden, dus we moeten het echt alleen doen, altijd. Maar het is zoals het is.
Ik ben ook weleens jaloers, maar dan op mensen die hun ouders nog hebben (mijne zijn al lang overleden).
Ik ben recent gescheiden en ben van een vrijstaande woning naar een flatje gegaan waar ik de slaapkamer deel met mijn jongste. Niet ideaal maar wat was/ben ik blij om weg te zijn bij mijn ex, en dat grote huis met grote tuin kan me gestolen worden.
Nu heb ik net geboden op een woning en hopen dat ik het word. Het is een heel gewone, kleinere rijtjeswoning met kleine tuin.
Sociale huur had ik graag gewild, dan had ik lager gezeten qua kosten en waarschijnlijk nog een ruimer huis ook. Maar het is zoals het is, en ik spring een gat in de lucht als we deze woning krijgen.
Ik woon in het Noorden, vlakbij Groningen dus niet de meest dure regio, en toch kan ik een huis kopen (niet een heel dure natuurlijk) met mijn loon, dat iets boven gemiddeld is.
Het verbaast mij dat jullie met 2 inkomens geen (goedkoper) huis kunnen kopen. Ook niet in een andere regio, of als jullie (tijdelijk) meer gaan werken?
Ik kan mezelf nu ook wel zielig gaan vinden; alleenstaand met 2 kinderen en mijn ex is recentelijk overleden, dus we moeten het echt alleen doen, altijd. Maar het is zoals het is.
zondag 14 april 2024 om 11:26
Ik ben benieuwd of hij daar gelukkig van wordt. Dat geeft toch nul voldoening zou je zeggen? Hij is die luxe van kind af aan gewend, maar zal nooit in kunnen groeien. Dat zuigt, lijkt me.
De natuurlijke progressie is dat je langzaamaan steeds meer verdient, niet dat je rijk geboren wordt mar daarna een stap terug moet doen vanwege gebrek aan verdientalent, met als enige hoop een erfenis op je 60ste.
zondag 14 april 2024 om 11:26
Wat is een laanbewoner?Baggal schreef: ↑14-04-2024 11:21Oh absoluut… maar geloof mij maar: ondanks het vermogen zou NIEMAND hier met mijn vader willen ruilen. Ik ben dit weekend in Nederland en zoals een laanbewoner het zo treffend zei: “hij zit gewoon gevangen in zijn lichaam en je arme moeder is er maar mee bezig.”
En ja: je mag dan eigenaar zijn van twee hypotheek vrije huizen maar alsnog een k** leven hebben op andere gebieden. Zo rijk, maar zo arm kan het dus ook.
En dit is niet een “how can I make this about me” post, maar om even de ogen te open van de TO die huilend op de bank ploft, want ze heeft geen koophuis. Ik snap de frustratie, maar een koophuis of zelfs meerdere hebben en een mooie aandelenportefeuille zegt niet altijd iets over geluk.
Het is heel erg dat je vader ziek is en het is zwaar voor je moeder om voor hem te zorgen.
Ik denk alleen niet dat wij nader tot elkaar kunnen komen in deze discussie, want ik denk niet dat je begrijpt dat er mensen zijn die al deze ellende hebben en dan nog erger en niet de zekerheid dat ze zich financieel in elk geval geen zorgen hoeven te maken. Jouw posts lezen voor die mensen nogal toondoof en het constante concrete benadrukken van waar die rijkdom uit bestaat helpt ook niet.
Ik was arm en ongelukkig en nu ben ik rijk(er) en ik vind dat wel echt een hele vooruitgang. Want als de orthodontie-rekening voor mijn kind komt, baal ik er wel van, maar ik kan hem wel gewoon betalen. En als mijn kind voor zorg naar het ziekenhuis moet, kan ik met de auto erheen, in plaats van met de bus.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
zondag 14 april 2024 om 11:28
Maar je wilt die twee hypotheekvrije huizen toch even genoemd hebben. Mijn moeder zit hetzelfde qua gezondheid, maar dan in twee kamers waarin al haar bezittingen passen en 1500 euro op de bank. Wel 24/7 personeel om zich heen, dat dan weer wel.Baggal schreef: ↑14-04-2024 11:21Oh absoluut… maar geloof mij maar: ondanks het vermogen zou NIEMAND hier met mijn vader willen ruilen. Ik ben dit weekend in Nederland en zoals een laanbewoner het zo treffend zei: “hij zit gewoon gevangen in zijn lichaam en je arme moeder is er maar mee bezig.”
En ja: je mag dan eigenaar zijn van twee hypotheek vrije huizen maar alsnog een k** leven hebben op andere gebieden. Zo rijk, maar zo arm kan het dus ook.
En dit is niet een “how can I make this about me” post, maar om even de ogen te open van de TO die huilend op de bank ploft, want ze heeft geen koophuis. Ik snap de frustratie, maar een koophuis of zelfs meerdere hebben en een mooie aandelenportefeuille zegt niet altijd iets over geluk.
zondag 14 april 2024 om 11:29
Oh en over die bakfiets: ons levensgeluk als land is mede bepaald doordat we ons leven kunnen leiden met alles op loop- en fietsafstand.
Mijn vriendin, rijk, woont in een land waar alles op minimaal een half uur rijden met de auto is. Er zijn daar geen voorzieningen om te lopen en te fietsen.
Dus voor expats enzo is een bakfiets hebben en daar alles mee kunnen doen met hun gezin een grote reden om als hun kinderen klein zijn in een stad in Nederland te komen wonen.
En dat is wel degelijk een statussymbool. Want leven in zo'n grote stad is op dit moment heel duur.
Mijn vriendin, rijk, woont in een land waar alles op minimaal een half uur rijden met de auto is. Er zijn daar geen voorzieningen om te lopen en te fietsen.
Dus voor expats enzo is een bakfiets hebben en daar alles mee kunnen doen met hun gezin een grote reden om als hun kinderen klein zijn in een stad in Nederland te komen wonen.
En dat is wel degelijk een statussymbool. Want leven in zo'n grote stad is op dit moment heel duur.
zondag 14 april 2024 om 11:31
En daarnaast het nog idiotere overbieden op de al idioot hoge huizenprijzenLady*Voldemort schreef: ↑14-04-2024 11:29Het verbaast mij dat er nog steeds mensen zijn die niets hebben meegekregen van de idiote huizenprijzen.
zondag 14 april 2024 om 11:31
huh...Surebaby schreef: ↑14-04-2024 11:29Oh en over die bakfiets: ons levensgeluk als land is mede bepaald doordat we ons leven kunnen leiden met alles op loop- en fietsafstand.
Mijn vriendin, rijk, woont in een land waar alles op minimaal een half uur rijden met de auto is. Er zijn daar geen voorzieningen om te lopen en te fietsen.
Dus voor expats enzo is een bakfiets hebben en daar alles mee kunnen doen met hun gezin een grote reden om als hun kinderen klein zijn in een stad in Nederland te komen wonen.
En dat is wel degelijk een statussymbool. Want leven in zo'n grote stad is op dit moment heel duur.
zondag 14 april 2024 om 11:34
Ik weet het niet. Hij is altijd erg op materie gericht geweest en was heel ambitieus. Helaas heeft hij ook wat uitdagingen op psychisch vlak waardoor hij nu 100% afgekeurd is. Overigens gedraagt hij zich nog steeds of hij de beste van de wereld is.Fairway schreef: ↑14-04-2024 11:26Ik ben benieuwd of hij daar gelukkig van wordt. Dat geeft toch nul voldoening zou je zeggen? Hij is die luxe van kind af aan gewend, maar zal nooit in kunnen groeien. Dat zuigt, lijkt me.
De natuurlijke progressie is dat je langzaamaan steeds meer verdient, niet dat je rijk geboren wordt mar daarna een stap terug moet doen vanwege gebrek aan verdientalent, met als enige hoop een erfenis op je 60ste.
zondag 14 april 2024 om 11:35
Ik las laatst ergens dat een woning met lagere huur werd aangeboden, de vertrekkende huurder mocht iemand voordragen en vroeg daar 60.000 euro voor.
En ik blijf het als oud mens belachelijk vinden dat 750 euro 'laag' wordt genoemd. Diezelfde woningen werden verhuurd voor omgerekend 250 euro.
Ik zou niet weten waarom een al bestaande woning zoveel extra kosten voor de verhuurder zou moeten opleveren om dat verschil te rechtvaardigen.
zondag 14 april 2024 om 11:36
Ik weet niet hoor, maar hier in Zutphen (toch niet bepaald een expat-stad) piept het ook van de bakfietsen.Surebaby schreef: ↑14-04-2024 11:29Oh en over die bakfiets: ons levensgeluk als land is mede bepaald doordat we ons leven kunnen leiden met alles op loop- en fietsafstand.
Mijn vriendin, rijk, woont in een land waar alles op minimaal een half uur rijden met de auto is. Er zijn daar geen voorzieningen om te lopen en te fietsen.
Dus voor expats enzo is een bakfiets hebben en daar alles mee kunnen doen met hun gezin een grote reden om als hun kinderen klein zijn in een stad in Nederland te komen wonen.
En dat is wel degelijk een statussymbool. Want leven in zo'n grote stad is op dit moment heel duur.
zondag 14 april 2024 om 11:36
Het viva forum krijgt op dat gebied wel meer niet mee....Lady*Voldemort schreef: ↑14-04-2024 11:29Het verbaast mij dat er nog steeds mensen zijn die niets hebben meegekregen van de idiote huizenprijzen.
zondag 14 april 2024 om 11:39
Nee, ik denk niet dat wij nader tot elkaar komen in de discussie. Chronisch ziek zijn, sonde voeding hebben, niet kunnen spreken, rolstoel afhankelijk zijn en geen conditie hebben is meer dan naar: dat is verschrikkelijk. En dat al jaren… Maar ik geloof oprecht dat men soms blind is voor materiële rijkdom (ik maak mij daar zelf ook vaak schuldig aan hoor) en als ik dan weer een weekend thuis ben en mijn ouders zie, dan word ik weer even heel hard met mijn neus op de feiten gedrukt..Nana_Mouskouri schreef: ↑14-04-2024 11:26Wat is een laanbewoner?
Het is heel erg dat je vader ziek is en het is zwaar voor je moeder om voor hem te zorgen.
Ik denk alleen niet dat wij nader tot elkaar kunnen komen in deze discussie, want ik denk niet dat je begrijpt dat er mensen zijn die al deze ellende hebben en dan nog erger en niet de zekerheid dat ze zich financieel in elk geval geen zorgen hoeven te maken. Jouw posts lezen voor die mensen nogal toondoof en het constante concrete benadrukken van waar die rijkdom uit bestaat helpt ook niet.
Ik was arm en ongelukkig en nu ben ik rijk(er) en ik vind dat wel echt een hele vooruitgang. Want als de orthodontie-rekening voor mijn kind komt, baal ik er wel van, maar ik kan hem wel gewoon betalen. En als mijn kind voor zorg naar het ziekenhuis moet, kan ik met de auto erheen, in plaats van met de bus.
En ja als je dan ook nog arm bent, naast al hetgeen dat mijn vader (en al die anderen niet gezonde mensen) is overkomen is dat dubbel ku*. De essentie blijft echter hetzelfde: van alleen geld of een koophuis ga je niet per definitie gelukkig worden. Geluk zit ‘em toch echt in een gevoel dat je hebt, met elkaar, met of zonder koopwoning en gezondheid is daar (meestal) wel een essentiële voorwaarde voor.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 14 april 2024 om 11:41
Wat je voelt heeft met status te maken. Jij hebt het gevoel dat je niet de plek in de wereld hebt die je eigenlijk verdient, een plek die gelijk of beter is aan de status van je vrienden.
Je kan best veranderingen maken, maar misschien niet alles gelijk krijgen aan wat je vrienden hebben. Hoe:
- Huurhuis zoeken met een tuin
- Meer buiten de stad of randstad een huis zoeken
- In een andere sector gaan werken
- Bijbaan nemen (desnoods uberen ofzo)
Er zijn zat mogelijkheden. Het is echter de vraag wat je echt belangrijk vindt vanuit jezelf of wat je wil alleen omdat je erbij wil horen.
Voor dat laatste wil jij namelijk geen offers brengen (terecht), voor het eerste misschien wel.
Je zit niet vast, je moet alleen iets anders gaan doen dan alleen maar huilen en boos zijn.
Je kan best veranderingen maken, maar misschien niet alles gelijk krijgen aan wat je vrienden hebben. Hoe:
- Huurhuis zoeken met een tuin
- Meer buiten de stad of randstad een huis zoeken
- In een andere sector gaan werken
- Bijbaan nemen (desnoods uberen ofzo)
Er zijn zat mogelijkheden. Het is echter de vraag wat je echt belangrijk vindt vanuit jezelf of wat je wil alleen omdat je erbij wil horen.
Voor dat laatste wil jij namelijk geen offers brengen (terecht), voor het eerste misschien wel.
Je zit niet vast, je moet alleen iets anders gaan doen dan alleen maar huilen en boos zijn.
pekka123 wijzigde dit bericht op 14-04-2024 11:45
61.44% gewijzigd
zondag 14 april 2024 om 11:41
Ik sloeg aan op het 'bakfiets als statussymbool' idee, dat bakfietsen er veel zijn en handig zijn is daarnaast ook gewoon zo.Lady*Voldemort schreef: ↑14-04-2024 11:36Ik weet niet hoor, maar hier in Zutphen (toch niet bepaald een expat-stad) piept het ook van de bakfietsen.
.
zondag 14 april 2024 om 11:44
Ach jemig.
zondag 14 april 2024 om 11:46
Girl, you have no idea...Baggal schreef: ↑14-04-2024 11:39Nee, ik denk niet dat wij nader tot elkaar komen in de discussie. Chronisch ziek zijn, sonde voeding hebben, niet kunnen spreken, rolstoel afhankelijk zijn en geen conditie hebben is meer dan naar: dat is verschrikkelijk. En dat al jaren… Maar ik geloof oprecht dat men soms blind is voor materiële rijkdom (ik maak mij daar zelf ook vaak schuldig aan hoor) en als ik dan weer een weekend thuis ben en mijn ouders zie, dan word ik weer even heel hard met mijn neus op de feiten gedrukt..
En ja als je dan ook nog arm bent, naast al hetgeen dat mijn vader (en al die anderen niet gezonde mensen) is overkomen is dat dubbel ku*. De essentie blijft echter hetzelfde: van alleen geld of een koophuis ga je niet per definitie gelukkig worden. Geluk zit ‘em toch echt in een gevoel dat je hebt, met elkaar, met of zonder koopwoning en gezondheid is daar (meestal) wel een essentiële voorwaarde voor.
Echt niet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
