Thuis
alle pijlers
Rot gevoel: vrienden kopen huis, wij niet.
zaterdag 13 april 2024 om 20:23
Hi!
Laat ik beginnen met voorop stellen dat mijn gevoel een luxe probleem is. Daar ben ik me van bewust.Desalniettemin geeft dit dilemma me vaak een rot gevoel. Misschien hebben jullie tips en adviezen hoe hier mee om te gaan:
Ik ben begin 30, samen met mijn vriend hebben we een kind van 1,5. We wonen in de randstad en werken in het onderwijs en culturele sector. We verdienen genoeg om rond te komen, sparen is lastiger. We wonen in een sociale huurwoning met genoeg ruimte, al missen we een buiten. We zouden graag willen kopen, maar dat lijkt haast onmogelijk met ons salaris en de plek waar we willen wonen.
We hebben een fijne vriendengroep, waarvan de meeste net als wij een kind hebben. Dat is fijn en heeft ons sinds die tijd nog dichter bij elkaar gebracht.
Er is echter een verschil met onze vrienden: zij hebben allemaal een huis kunnen kopen van minimaal 4 ton ( weliswaar met hulp van ouders!) en wij komen niet eens in de buurt. Dat heeft een tijd lang niet zoveel uitgemaakt; de verschillen leken verder niet echt aanwezig. Echter, nu ons kind steeds groter wordt en we meer behoefte krijgen aan (buiten)ruimte én we weliswaar kansloos zijn op de arbeidsmarkt, komt er steeds meer jaloezie om de hoek kijken.
Ja, dat is menselijk, maar wat een rotgevoel. Op verjaardagen en borrels gaat het vaak over de koophuizen, de dure bakfietsen, ze pochen er niet mee, maar het zijn wel thema's. Logisch, want het houdt hen bezig. Bij ons begint het steeds meer te wringen. Of, ons, 'Ik' eigenlijk. Mijn vriend vindt het onzin als ik bij thuiskomst na een verjaardag huilend op de bank neerplof van jaloezie.
Ik tel mijn zegeningen, focus me op het positieve, er is zoveel om blij mee te zijn... een koophuis is zeker niet alles. En wie zegt dat die vrienden gelukkiger zijn dan wij? En toch, wat een rotgevoel bezorgd het me vaak. Ik ga nu zelfs soms niet meer naar verjaardagen en borrels omdat ik geen zin heb in dat rot gevoel achteraf ( hoe leuk het soms ook was!) Dat gras dat groener lijkt aan de overkant, daar zou ik zo graag van af willen. Of misschien wat milder...
Hebben jullie hier ervaring mee?
Laat ik beginnen met voorop stellen dat mijn gevoel een luxe probleem is. Daar ben ik me van bewust.Desalniettemin geeft dit dilemma me vaak een rot gevoel. Misschien hebben jullie tips en adviezen hoe hier mee om te gaan:
Ik ben begin 30, samen met mijn vriend hebben we een kind van 1,5. We wonen in de randstad en werken in het onderwijs en culturele sector. We verdienen genoeg om rond te komen, sparen is lastiger. We wonen in een sociale huurwoning met genoeg ruimte, al missen we een buiten. We zouden graag willen kopen, maar dat lijkt haast onmogelijk met ons salaris en de plek waar we willen wonen.
We hebben een fijne vriendengroep, waarvan de meeste net als wij een kind hebben. Dat is fijn en heeft ons sinds die tijd nog dichter bij elkaar gebracht.
Er is echter een verschil met onze vrienden: zij hebben allemaal een huis kunnen kopen van minimaal 4 ton ( weliswaar met hulp van ouders!) en wij komen niet eens in de buurt. Dat heeft een tijd lang niet zoveel uitgemaakt; de verschillen leken verder niet echt aanwezig. Echter, nu ons kind steeds groter wordt en we meer behoefte krijgen aan (buiten)ruimte én we weliswaar kansloos zijn op de arbeidsmarkt, komt er steeds meer jaloezie om de hoek kijken.
Ja, dat is menselijk, maar wat een rotgevoel. Op verjaardagen en borrels gaat het vaak over de koophuizen, de dure bakfietsen, ze pochen er niet mee, maar het zijn wel thema's. Logisch, want het houdt hen bezig. Bij ons begint het steeds meer te wringen. Of, ons, 'Ik' eigenlijk. Mijn vriend vindt het onzin als ik bij thuiskomst na een verjaardag huilend op de bank neerplof van jaloezie.
Ik tel mijn zegeningen, focus me op het positieve, er is zoveel om blij mee te zijn... een koophuis is zeker niet alles. En wie zegt dat die vrienden gelukkiger zijn dan wij? En toch, wat een rotgevoel bezorgd het me vaak. Ik ga nu zelfs soms niet meer naar verjaardagen en borrels omdat ik geen zin heb in dat rot gevoel achteraf ( hoe leuk het soms ook was!) Dat gras dat groener lijkt aan de overkant, daar zou ik zo graag van af willen. Of misschien wat milder...
Hebben jullie hier ervaring mee?
alisa010 wijzigde dit bericht op 13-04-2024 22:30
0.14% gewijzigd
zondag 14 april 2024 om 14:12
Ik ben ook wel eens jaloers. Meestal is dat gauw over als ik bedenk of ik wil ruilen. En dan niet alleen het huis, maar alles. Wil ik dat grote huis, en hun chronisch zieke kind erbij? Wil ik lekker buiten wonen, als mijn partner dan net zo jong is overleden als die van hen?
Ik heb nog nooit iemand gevonden met wie ik zou willen ruilen. Echt nog nooit.
Ik heb nog nooit iemand gevonden met wie ik zou willen ruilen. Echt nog nooit.
zondag 14 april 2024 om 14:16
nee, dat is ook weer waar. Maar wel weer beter dan benzineauto's toch?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 14 april 2024 om 14:19
Kunnen humble braggen lijkt de reden voor haar profiel op dit forum.
Ondertussen is TO al pagina's geleden vertrokken.
En toch kan ik me haar frustratie voorstellen, het idee achter te blijven bij de rest van de vriendenkring.
anoniem_6626158dc134d wijzigde dit bericht op 14-04-2024 14:22
0.22% gewijzigd
zondag 14 april 2024 om 14:21
Precies. En vooral dat het hebben van een koophuis (of zelfs twee) dus niet onder alle omstandigheden de heilige graal is. Dat je jezelf behoorlijk wat ontneemt als je constant je eigen huurwoning vergelijkt met de koopwoning van je vrienden en dat het niet alleen de andere levensfase (zoals iemand zeer ten onrechte opmerkte) omdat dit gaat om een chronische ziekte die uit 1988 dateert. Lekker hoor, met al dat geld: topMrsMorrison schreef: ↑14-04-2024 13:27
En wat Baggal bedoelt (maar onhandig formuleert) is denk ik dat je beter gezond kunt zijn zonder geld dan ziek met geld.
. Dat vergelijken met een ander en je dientengevolge minder voelen is ongeluk dat je jezelf voor een deel aandoet. En dat wil niet zeggen dat je niet mag balen van de situatie of dat je het liever anders had gezien, maar als het niet hebben van je koophuis je allergrootste probleem is, dan heb je in mijn optiek niet echt een groot probleem. Je bent gezond, hebt werk en een gezin (en vrienden in een koophuis). Allemaal dingen om dankbaar voor te zijn. De TO schreef terecht: een luxe probleem. En ja: de huizenmarkt in Nederland is gewoon rot en de frustratie snap ik heus wel, maar huilend op de bank ploffen niet (juist omdat je jezelf levensgeluk ontneemt).
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 14 april 2024 om 14:24
volgens mij heeft TO al geschreven dat ze een chronische ziekte heeft en dus niet gezond is...Baggal schreef: ↑14-04-2024 14:21Precies. En vooral dat het hebben van een koophuis (of zelfs twee) dus niet onder alle omstandigheden de heilige graal is. Dat je jezelf behoorlijk wat ontneemt als je constant je eigen huurwoning vergelijkt met de koopwoning van je vrienden en dat het niet alleen de andere levensfase (zoals iemand zeer ten onrechte opmerkte) omdat dit gaat om een chronische ziekte die uit 1988 dateert. Lekker hoor, met al dat geld: top
Dat vergelijken met een ander en je dientengevolge minder voelen is ongeluk dat je jezelf voor een deel aandoet. En dat wil niet zeggen dat je niet mag balen van de situatie of dat je het liever anders had gezien, maar als het niet hebben van je koophuis je allergrootste probleem is, dan heb je in mijn optiek niet echt een groot probleem. Je bent gezond, hebt werk en een gezin (en vrienden in een koophuis). Allemaal dingen om dankbaar voor te zijn. De TO schreef terecht: een luxe probleem. En ja: de huizenmarkt in Nederland is gewoon rot en de frustratie snap ik heus wel, maar huilend op de bank ploffen niet (juist omdat je jezelf levensgeluk ontneemt).
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 14 april 2024 om 14:24
Joh ze doet het er om en dan telkens verbaasd reageren alsof het echt echt niet de bedoeling is .
Laat gaan laat gaan zou mijn zwager zeggen .
zondag 14 april 2024 om 14:25
Ik denk dat je de situatie van mijn ouders zwaar onderschat, anders zou je dit nooit gepost hebben.KamilleT schreef: ↑14-04-2024 13:14Precies. Ik ging er al niet meer op in want ze had me op de kast met ‘wat fijn dat er voor je moeder goed wordt gezorgd’. Binnen de kaders van de reguliere ouderenzorg is dat inderdaad het geval, maar met particuliere zorg is er net wat meer mogelijk. Misschien krijg je dan niet standaard een katheter en een luier als je vaak naar de wc moet of als dat lastig gaat. Dan hoef je niet elke keer een uur of langer te wachten als je naar buiten wilt.
Het is ook zo makkelijk roepen ‘ik zou vaak mijn rijkdom willen inleveren voor’, terwijl dat geen reële mogelijkheid is. Ziek zijn is hoe dan ook naar maar met een bak geld heb je wel een hele zorg minder.
Overigens neem jij aan dat er particuliere zorg is - dat heb ik niet beweerd. En verder gewoon wat MrsM eerder schreef.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 14 april 2024 om 14:25
Ik herken het wel een beetje. Niet direct als jaloezie. Maar het gevoel dat de vrienden sneller groeiden op de maatschappelijke ladder. En dat in dat tempo de verschillen tussen ons alsmaar groter tot onoverbrugbaar werden.
We hadden samen gestudeerd. Tegelijk op kamers. Allemaal 'gelijk'. (Ja, daar was ook de vriend die een kamer had in het huis dat zijn vader voor dat doel had gekocht. En de vriendin die een auto kreeg van haar ouders). Maar de verschillen waren overbrugbaar. We studeerden af in vergelijkbare richtingen en kregen vergelijkbare banen. Maar de vrienden kregen relaties (met inkomen) en ik niet. De ouders die eerder een auto kochten hielpen nu bij een huis kopen. Er werd samengewoond, huizen gekocht, baby's geboren. Terecht ging het over de hypotheek, over tuinonderhoud enz. Maar ik zat in mijn flat het gevoel te krijgen dat ik de aansluiting miste. Dat iedereen groeide en ik stilstond. Alsof ik eeuwig 21 bleef en zij volwassen werden. En blijft de vriendschap dan zoals hij was, of werd ik de kneus van de groep? Enz enz.
Uiteindelijk is het goedgekomen. Niet omdat ik een zak geld kreeg of een vermogende partner maar omdat ik idd, zoals hier al eerder werd genoemd, heb gekeken wat ik wel had en wat ik wel zou kunnen bereiken. En binnen die kaders heb ik keuzes gemaakt. Ik ben nu heel blij met mijn leven. Zit nooit op de bank te huilen omdat anderen meer spullen hebben. Maar heel soms kan ik nog wel een steek van jaloezie hebben als ik zie hoeveel makkelijker het Lijkt bij anderen. Lijkt.
We hadden samen gestudeerd. Tegelijk op kamers. Allemaal 'gelijk'. (Ja, daar was ook de vriend die een kamer had in het huis dat zijn vader voor dat doel had gekocht. En de vriendin die een auto kreeg van haar ouders). Maar de verschillen waren overbrugbaar. We studeerden af in vergelijkbare richtingen en kregen vergelijkbare banen. Maar de vrienden kregen relaties (met inkomen) en ik niet. De ouders die eerder een auto kochten hielpen nu bij een huis kopen. Er werd samengewoond, huizen gekocht, baby's geboren. Terecht ging het over de hypotheek, over tuinonderhoud enz. Maar ik zat in mijn flat het gevoel te krijgen dat ik de aansluiting miste. Dat iedereen groeide en ik stilstond. Alsof ik eeuwig 21 bleef en zij volwassen werden. En blijft de vriendschap dan zoals hij was, of werd ik de kneus van de groep? Enz enz.
Uiteindelijk is het goedgekomen. Niet omdat ik een zak geld kreeg of een vermogende partner maar omdat ik idd, zoals hier al eerder werd genoemd, heb gekeken wat ik wel had en wat ik wel zou kunnen bereiken. En binnen die kaders heb ik keuzes gemaakt. Ik ben nu heel blij met mijn leven. Zit nooit op de bank te huilen omdat anderen meer spullen hebben. Maar heel soms kan ik nog wel een steek van jaloezie hebben als ik zie hoeveel makkelijker het Lijkt bij anderen. Lijkt.
zondag 14 april 2024 om 14:27
Dat heb ik waarschijnlijk gemist in alle posts- maar goed, als je (in algemene zin) redelijk gezond bent, een baan hebt en moeder hebt mogen worden van een kind dat zich goed lijkt te ontwikkelen dan is dat iets om heel dankbaar voor te zijn. Geldt voor iedereen overigens (en daarbij ga ik niet voorbij aan mensen die stress hebben vanwege financiële zorgen - dat lijkt mij vreselijk rot).
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 14 april 2024 om 14:32
Niet vergelijken, want daar gaat het mis: maar om je een beeld te geven: mijn vader kan niet eten en niet spreken. Halfzijdig verlamd door twee hersenbloedingen en heeft van februari tot eind maart vier keer in het ziekenhuis gelegen. Heeft geen conditie en is rolstoel afhankelijk. Ik weet niet hoe het er bij TO voorstaat, maar gevoelsmatig zit mijn vader gevangen in zijn lichaam. Wat ontzettend fijn dat ‘ie geld heeft…Lady*Voldemort schreef: ↑14-04-2024 14:27Maar die is veel minder erg dan die van B. 's vader natuurlijk
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 14 april 2024 om 14:35
Precies. Elke chronische zieke wil gezond zijn, maar als dat niet kan, wat in 99% van de gevallen zo is, duh, dan maar ziek met geld. Geld maakt wel gelukkiger dan zonder. In alle situaties.Olea schreef: ↑14-04-2024 13:33Ja, maar daar wordt terecht op gewezen toch? Zij schrijft, geloof me, NIEMAND wil met mijn vader ruilen. En ik denk dat dat niet klopt. Degene met dezelfde aandoening (of iets vergelijkbaars, ik weet niet hoe uniek het is) maar die daarnaast ook nog eens schulden heeft, de deurwaarder kan verwachten, elke maand daarnaast nog de stress heeft of de wasmachine niet stuk gaat en zich er nu al schuldig over voelt dat zijn kinderen zijn uitvaart moeten gaan financieren en er geen cent meer overblijft (of zelfs een schuld...)
Het is duidelijk wat zij bedoelt: als pa had mogen kiezen was hij liever gezond geweest en minder vermogend. Maar het is niet waar dat NIEMAND zou willen ruilen. Het is niet de enige chronisch zieke in de wereld.
zondag 14 april 2024 om 14:35
Gevoelens van minderwaardigheid. Heb ik ook heel erg gehad. Op een gegeven moment door omstandigheden bijna mijn (sociale huur)woning kwijtgeraakt. Nu extra dankbaar voor wat ik heb.Yinna schreef: ↑14-04-2024 14:25Ik herken het wel een beetje. Niet direct als jaloezie. Maar het gevoel dat de vrienden sneller groeiden op de maatschappelijke ladder. En dat in dat tempo de verschillen tussen ons alsmaar groter tot onoverbrugbaar werden.
We hadden samen gestudeerd. Tegelijk op kamers. Allemaal 'gelijk'. (Ja, daar was ook de vriend die een kamer had in het huis dat zijn vader voor dat doel had gekocht. En de vriendin die een auto kreeg van haar ouders). Maar de verschillen waren overbrugbaar. We studeerden af in vergelijkbare richtingen en kregen vergelijkbare banen. Maar de vrienden kregen relaties (met inkomen) en ik niet. De ouders die eerder een auto kochten hielpen nu bij een huis kopen. Er werd samengewoond, huizen gekocht, baby's geboren. Terecht ging het over de hypotheek, over tuinonderhoud enz. Maar ik zat in mijn flat het gevoel te krijgen dat ik de aansluiting miste. Dat iedereen groeide en ik stilstond. Alsof ik eeuwig 21 bleef en zij volwassen werden. En blijft de vriendschap dan zoals hij was, of werd ik de kneus van de groep? Enz enz.
Uiteindelijk is het goedgekomen. Niet omdat ik een zak geld kreeg of een vermogende partner maar omdat ik idd, zoals hier al eerder werd genoemd, heb gekeken wat ik wel had en wat ik wel zou kunnen bereiken. En binnen die kaders heb ik keuzes gemaakt. Ik ben nu heel blij met mijn leven. Zit nooit op de bank te huilen omdat anderen meer spullen hebben. Maar heel soms kan ik nog wel een steek van jaloezie hebben als ik zie hoeveel makkelijker het Lijkt bij anderen. Lijkt.
Gisteren een man aan mijn kassa, die vroeg zich hardop af of de vele spullen die hij had gekocht wel in de auto gingen passen. Want er gaat maar weinig in hoor, in zo'n CABRIO...
Hij zei het echt.
My illness is chronic but my tits are iconic
zondag 14 april 2024 om 14:37
alle posts? Er zijn er volgens 2 van TO in dit topic.Baggal schreef: ↑14-04-2024 14:27Dat heb ik waarschijnlijk gemist in alle posts- maar goed, als je (in algemene zin) redelijk gezond bent, een baan hebt en moeder hebt mogen worden van een kind dat zich goed lijkt te ontwikkelen dan is dat iets om heel dankbaar voor te zijn. Geldt voor iedereen overigens (en daarbij ga ik niet voorbij aan mensen die stress hebben vanwege financiële zorgen - dat lijkt mij vreselijk rot).
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 14 april 2024 om 14:37
En dan zijn we dus weer terug bij af.Baggal schreef: ↑14-04-2024 14:27Dat heb ik waarschijnlijk gemist in alle posts- maar goed, als je (in algemene zin) redelijk gezond bent, een baan hebt en moeder hebt mogen worden van een kind dat zich goed lijkt te ontwikkelen dan is dat iets om heel dankbaar voor te zijn. Geldt voor iedereen overigens (en daarbij ga ik niet voorbij aan mensen die stress hebben vanwege financiële zorgen - dat lijkt mij vreselijk rot).
Ik herken mezelf niet eens
zondag 14 april 2024 om 14:39
Absoluut. Of je nou in angst en beven de tijd afwacht dat je aftandse wasmachine het begeeft omdat je nooit een nieuwe kunt kopen, of dat je 'gewoon' genoeg geld op de bank hebt om meteen een nieuwe te bestellen als dat nodig is, dat maakt echt heel veel uit.Lucifee2024 schreef: ↑14-04-2024 14:35Precies. Elke chronische zieke wil gezond zijn, maar als dat niet kan, wat in 99% van de gevallen zo is, duh, dan maar ziek met geld. Geld maakt wel gelukkiger dan zonder. In alle situaties.
zondag 14 april 2024 om 14:40
dat is oprecht heel erg rot en moeilijk om te zien bij je ouder en bij je echtgenoot.Baggal schreef: ↑14-04-2024 14:32Niet vergelijken, want daar gaat het mis: maar om je een beeld te geven: mijn vader kan niet eten en niet spreken. Halfzijdig verlamd door twee hersenbloedingen en heeft van februari tot eind maart vier keer in het ziekenhuis gelegen. Heeft geen conditie en is rolstoel afhankelijk. Ik weet niet hoe het er bij TO voorstaat, maar gevoelsmatig zit mijn vader gevangen in zijn lichaam. Wat ontzettend fijn dat ‘ie geld heeft…
Ik denk alleen wel dat je zelf vervelende reacties oproept door je manier van schrijven en je totale gebrek aan inzicht hoe het voor anderen is. Je bent zelf aan het opbieden, zowel in geld als met de ziekte van je vader.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 14 april 2024 om 14:41
Baggal schreef: ↑14-04-2024 14:32Niet vergelijken, want daar gaat het mis: maar om je een beeld te geven: mijn vader kan niet eten en niet spreken. Halfzijdig verlamd door twee hersenbloedingen en heeft van februari tot eind maart vier keer in het ziekenhuis gelegen. Heeft geen conditie en is rolstoel afhankelijk. Ik weet niet hoe het er bij TO voorstaat, maar gevoelsmatig zit mijn vader gevangen in zijn lichaam. Wat ontzettend fijn dat ‘ie geld heeft…
Kun je wel gaan zitten facepalmen, maar je doet precies hetzelfde bij anderen. Vergelijken is gewoon zinloos. Je komt al snel uit bij kindertjes in Gaza die platgebombardeerd worden. Het kan altijd erger.
Tjezus, wat vals
zondag 14 april 2024 om 14:43
Jij schrijft dat NIEMAND met je vader zou willen ruilen. Dan maak je toch zelf een vergelijking waarbij je alle ellende van anderen van tafel veegt?Baggal schreef: ↑14-04-2024 14:32Niet vergelijken, want daar gaat het mis: maar om je een beeld te geven: mijn vader kan niet eten en niet spreken. Halfzijdig verlamd door twee hersenbloedingen en heeft van februari tot eind maart vier keer in het ziekenhuis gelegen. Heeft geen conditie en is rolstoel afhankelijk. Ik weet niet hoe het er bij TO voorstaat, maar gevoelsmatig zit mijn vader gevangen in zijn lichaam. Wat ontzettend fijn dat ‘ie geld heeft…
Dag is nooit zo nat of zun schient aaltied wat.
zondag 14 april 2024 om 14:47
Nou zit je alweer op te scheppen, maar dan de andere kant op. Je kunt je punt ook best duidelijk maken zonder allerlei miljoenen en afbetaalde huizen erbij te halen en rare woorden te verzinnen als 'laanbewoners'. Want daar zit hem de irritatie bij sommigen hier, en het is ook verreweg niet de eerste keer dat je dat doet.Baggal schreef: ↑14-04-2024 14:32Niet vergelijken, want daar gaat het mis: maar om je een beeld te geven: mijn vader kan niet eten en niet spreken. Halfzijdig verlamd door twee hersenbloedingen en heeft van februari tot eind maart vier keer in het ziekenhuis gelegen. Heeft geen conditie en is rolstoel afhankelijk. Ik weet niet hoe het er bij TO voorstaat, maar gevoelsmatig zit mijn vader gevangen in zijn lichaam. Wat ontzettend fijn dat ‘ie geld heeft…
En nee, ik ben niet jaloers. Jaloezie is mij namelijk compleet vreemd, omdat ik geen ambities heb. Maar ik erger me wel aan die opschepperij.
zondag 14 april 2024 om 14:48
en eerlijk gezegd snap ik het gevoel wel dat je achterblijft bij de mensen om je heen. Dat gaat dan niet zozeer om dat huis of die baan, maar wel om het gevoel te falen. Ik heb het een tijd gehad bij een vriendin van mij die een ontzettend leuke baan heeft en daar leuk mee verdiend, een leuke man, twee leuke kinderen. Kortom het leven leidt wat ik voor mezelf als toekomstbeeld had toen ik begin 20 was. Ben nu 52 en er is eigenlijk helemaal niets uitgekomen van dat toekomstbeeld, maar inmiddels heb ik er vrede mee. Ik heb sinds een 2 maanden een hele leuk appartement (sociale huur), heb vrijwilligerswerk waar ik me helemaal op mijn plek voel en doe de studie die ik altijd heb willen doen. Wat meer geld zou heel prettig zijn, maar ik red het nu met wat ik heb en dat is ook wel eens anders geweest.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 14 april 2024 om 14:54
rosanna08 schreef: ↑14-04-2024 14:48en eerlijk gezegd snap ik het gevoel wel dat je achterblijft bij de mensen om je heen. Dat gaat dan niet zozeer om dat huis of die baan, maar wel om het gevoel te falen. Ik heb het een tijd gehad bij een vriendin van mij die een ontzettend leuke baan heeft en daar leuk mee verdiend, een leuke man, twee leuke kinderen. Kortom het leven leidt wat ik voor mezelf als toekomstbeeld had toen ik begin 20 was. Ben nu 52 en er is eigenlijk helemaal niets uitgekomen van dat toekomstbeeld, maar inmiddels heb ik er vrede mee. Ik heb sinds een 2 maanden een hele leuk appartement (sociale huur), heb vrijwilligerswerk waar ik me helemaal op mijn plek voel en doe de studie die ik altijd heb willen doen. Wat meer geld zou heel prettig zijn, maar ik red het nu met wat ik heb en dat is ook wel eens anders geweest.
Fijn dat je er vrede mee hebt nu. En goed om te horen hoe het nu gaat met je. Hopelijk alleen maar beter in de toekomst!
zondag 14 april 2024 om 14:56
Ik ben niet snel jaloers op anderen. Ik herken wel het gevoel dat mijn leven er anders uitziet dan ik voor ogen had toen ik 18 was. Verkeerde keuzes gemaakt, te makkelijk geweest en naïef.
Maar het heeft me wel gebracht waar ik nu ben. En wat ik nu dan alsnog bereikt heb daar ben ik wel heel trots op.
Ik ben gelukkig alleen met een andere route.
Maar het heeft me wel gebracht waar ik nu ben. En wat ik nu dan alsnog bereikt heb daar ben ik wel heel trots op.
Ik ben gelukkig alleen met een andere route.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
