Thuis
alle pijlers
Rot gevoel: vrienden kopen huis, wij niet.
zaterdag 13 april 2024 om 20:23
Hi!
Laat ik beginnen met voorop stellen dat mijn gevoel een luxe probleem is. Daar ben ik me van bewust.Desalniettemin geeft dit dilemma me vaak een rot gevoel. Misschien hebben jullie tips en adviezen hoe hier mee om te gaan:
Ik ben begin 30, samen met mijn vriend hebben we een kind van 1,5. We wonen in de randstad en werken in het onderwijs en culturele sector. We verdienen genoeg om rond te komen, sparen is lastiger. We wonen in een sociale huurwoning met genoeg ruimte, al missen we een buiten. We zouden graag willen kopen, maar dat lijkt haast onmogelijk met ons salaris en de plek waar we willen wonen.
We hebben een fijne vriendengroep, waarvan de meeste net als wij een kind hebben. Dat is fijn en heeft ons sinds die tijd nog dichter bij elkaar gebracht.
Er is echter een verschil met onze vrienden: zij hebben allemaal een huis kunnen kopen van minimaal 4 ton ( weliswaar met hulp van ouders!) en wij komen niet eens in de buurt. Dat heeft een tijd lang niet zoveel uitgemaakt; de verschillen leken verder niet echt aanwezig. Echter, nu ons kind steeds groter wordt en we meer behoefte krijgen aan (buiten)ruimte én we weliswaar kansloos zijn op de arbeidsmarkt, komt er steeds meer jaloezie om de hoek kijken.
Ja, dat is menselijk, maar wat een rotgevoel. Op verjaardagen en borrels gaat het vaak over de koophuizen, de dure bakfietsen, ze pochen er niet mee, maar het zijn wel thema's. Logisch, want het houdt hen bezig. Bij ons begint het steeds meer te wringen. Of, ons, 'Ik' eigenlijk. Mijn vriend vindt het onzin als ik bij thuiskomst na een verjaardag huilend op de bank neerplof van jaloezie.
Ik tel mijn zegeningen, focus me op het positieve, er is zoveel om blij mee te zijn... een koophuis is zeker niet alles. En wie zegt dat die vrienden gelukkiger zijn dan wij? En toch, wat een rotgevoel bezorgd het me vaak. Ik ga nu zelfs soms niet meer naar verjaardagen en borrels omdat ik geen zin heb in dat rot gevoel achteraf ( hoe leuk het soms ook was!) Dat gras dat groener lijkt aan de overkant, daar zou ik zo graag van af willen. Of misschien wat milder...
Hebben jullie hier ervaring mee?
Laat ik beginnen met voorop stellen dat mijn gevoel een luxe probleem is. Daar ben ik me van bewust.Desalniettemin geeft dit dilemma me vaak een rot gevoel. Misschien hebben jullie tips en adviezen hoe hier mee om te gaan:
Ik ben begin 30, samen met mijn vriend hebben we een kind van 1,5. We wonen in de randstad en werken in het onderwijs en culturele sector. We verdienen genoeg om rond te komen, sparen is lastiger. We wonen in een sociale huurwoning met genoeg ruimte, al missen we een buiten. We zouden graag willen kopen, maar dat lijkt haast onmogelijk met ons salaris en de plek waar we willen wonen.
We hebben een fijne vriendengroep, waarvan de meeste net als wij een kind hebben. Dat is fijn en heeft ons sinds die tijd nog dichter bij elkaar gebracht.
Er is echter een verschil met onze vrienden: zij hebben allemaal een huis kunnen kopen van minimaal 4 ton ( weliswaar met hulp van ouders!) en wij komen niet eens in de buurt. Dat heeft een tijd lang niet zoveel uitgemaakt; de verschillen leken verder niet echt aanwezig. Echter, nu ons kind steeds groter wordt en we meer behoefte krijgen aan (buiten)ruimte én we weliswaar kansloos zijn op de arbeidsmarkt, komt er steeds meer jaloezie om de hoek kijken.
Ja, dat is menselijk, maar wat een rotgevoel. Op verjaardagen en borrels gaat het vaak over de koophuizen, de dure bakfietsen, ze pochen er niet mee, maar het zijn wel thema's. Logisch, want het houdt hen bezig. Bij ons begint het steeds meer te wringen. Of, ons, 'Ik' eigenlijk. Mijn vriend vindt het onzin als ik bij thuiskomst na een verjaardag huilend op de bank neerplof van jaloezie.
Ik tel mijn zegeningen, focus me op het positieve, er is zoveel om blij mee te zijn... een koophuis is zeker niet alles. En wie zegt dat die vrienden gelukkiger zijn dan wij? En toch, wat een rotgevoel bezorgd het me vaak. Ik ga nu zelfs soms niet meer naar verjaardagen en borrels omdat ik geen zin heb in dat rot gevoel achteraf ( hoe leuk het soms ook was!) Dat gras dat groener lijkt aan de overkant, daar zou ik zo graag van af willen. Of misschien wat milder...
Hebben jullie hier ervaring mee?
alisa010 wijzigde dit bericht op 13-04-2024 22:30
0.14% gewijzigd
zondag 14 april 2024 om 14:57
Baggal schreef: ↑14-04-2024 14:32Niet vergelijken, want daar gaat het mis: maar om je een beeld te geven: mijn vader kan niet eten en niet spreken. Halfzijdig verlamd door twee hersenbloedingen en heeft van februari tot eind maart vier keer in het ziekenhuis gelegen. Heeft geen conditie en is rolstoel afhankelijk. Ik weet niet hoe het er bij TO voorstaat, maar gevoelsmatig zit mijn vader gevangen in zijn lichaam. Wat ontzettend fijn dat ‘ie geld heeft…
Ach hou toch op, je doet niet anders en de manier waarop je dat doet is nogal 'completely ridiculous'. Mijn vader is er al tientallen jaren niet meer, die had nog heel graag die tientallen jaren geleefd. Leuk hè, dat vergelijken steeds van je.
zondag 14 april 2024 om 14:58
Nou, ja voor je moeder wel fijn, want geld betekend ( en anders maar een pandje verkopen als in de stenen zit) extra hulp inkopen. Dingen die comfortabel zijn voor je vader regelen of voor haarzelf aanschaffen.Baggal schreef: ↑14-04-2024 14:32Niet vergelijken, want daar gaat het mis: maar om je een beeld te geven: mijn vader kan niet eten en niet spreken. Halfzijdig verlamd door twee hersenbloedingen en heeft van februari tot eind maart vier keer in het ziekenhuis gelegen. Heeft geen conditie en is rolstoel afhankelijk. Ik weet niet hoe het er bij TO voorstaat, maar gevoelsmatig zit mijn vader gevangen in zijn lichaam. Wat ontzettend fijn dat ‘ie geld heeft…
En genoeg ruimte betekend dat je moeder als de zorg is uitbesteed ook even alleen ergens kan zijn, andere slaapkamer of een fijne ruimte waar ze haar hobby's kan doen. Ze hoeft waarschijnlijk niet te werken om de hypotheek te betalen. Dus geen baan en dan nog mantelzorgen voor hem.
Iemand kan het huishouden voor haar doen, ze kan goed eten kopen, misschien wel al gemaakt eten zodat ze weer een zorgtaak minder heeft, ze kan juiste medicatie en hulpmiddelen inslaan.
Goed bed hebben, makkelijke middelen kopen zoals camera of babyfoon en uitgeruster opstaan doordat ze eigen kamers hebben, want meer ruimte in hun huizen ect.
Betere verzekeringen afsluiten zodat meer zorg en hulpmiddelen vergoed word in geheel.
Kan nog wel even doorgaan.
Moet je even voorstellen hoe het is als je je vader en moeder bent en je kan net je huurhuisje betalen en je moet naast als die zorg ook nog gewoon werken om te kunnen eten. Zat mensen hebben dat.
Maar goed, gok dat weer lullen tegen een muur is.
Ik vind ook dat TO iets meer perspectief kan gebruiken, gewoon voor haarzelf. Maar jij ben nog echt veel erger.
anoniem_672bb4a395dd7 wijzigde dit bericht op 14-04-2024 14:59
0.05% gewijzigd
zondag 14 april 2024 om 14:58
Xun4 schreef: ↑14-04-2024 14:35Gevoelens van minderwaardigheid. Heb ik ook heel erg gehad. Op een gegeven moment door omstandigheden bijna mijn (sociale huur)woning kwijtgeraakt. Nu extra dankbaar voor wat ik heb.
Gisteren een man aan mijn kassa, die vroeg zich hardop af of de vele spullen die hij had gekocht wel in de auto gingen passen. Want er gaat maar weinig in hoor, in zo'n CABRIO...
Hij zei het echt.
Sprak ie Engels?
zondag 14 april 2024 om 15:04
Baggal schreef: ↑14-04-2024 14:32Niet vergelijken, want daar gaat het mis: maar om je een beeld te geven: mijn vader kan niet eten en niet spreken. Halfzijdig verlamd door twee hersenbloedingen en heeft van februari tot eind maart vier keer in het ziekenhuis gelegen. Heeft geen conditie en is rolstoel afhankelijk. Ik weet niet hoe het er bij TO voorstaat, maar gevoelsmatig zit mijn vader gevangen in zijn lichaam. Wat ontzettend fijn dat ‘ie geld heeft…
Je vader is al behoorlijk op leeftijd, neem ik aan.
Voor hij zo ziek werd, heeft hij waarschijnlijk een heerlijk leven gehad, met genoeg geld en mooie huizen.
Geeft toch een ander beeld dan op jonge leeftijd chronisch ziek zijn en nooit de mogelijkheid hebben tot lekker wat geld, een carriere of een fijn huis kunnen kopen.
Heeft hij wel allemaal gehad,
zondag 14 april 2024 om 15:07
zondag 14 april 2024 om 15:21
En dan is geld idd niet meer belangrijk. Dan niet meer.MevrouwJack schreef: ↑14-04-2024 14:41Kun je wel gaan zitten facepalmen, maar je doet precies hetzelfde bij anderen. Vergelijken is gewoon zinloos. Je komt al snel uit bij kindertjes in Gaza die platgebombardeerd worden. Het kan altijd erger.
zondag 14 april 2024 om 15:28
Dit slaat ook als een tang op een varken. TO en partner hebben gewoon een baan.
Ik ben niet altijd sarcastisch. Soms slaap ik.
zondag 14 april 2024 om 15:29
Of misschien zelfs dan nog... om te kunnen vluchten bijvoorbeeld?
Als je dood bent is geld niet meer belangrijk voor jezelf. Wel weer voor je erfgenamen. De grootste ruzies ontstaan door geld. Een zegen en een vloek tegelijk. Veel geld hebben maakt mensen vaak ook wereldvreemd.
zondag 14 april 2024 om 15:32
Ja, dat herken ik ook wel. Maar ik was ook niet heel financieel wijs.MrsMorrison schreef: ↑14-04-2024 14:56Ik ben niet snel jaloers op anderen. Ik herken wel het gevoel dat mijn leven er anders uitziet dan ik voor ogen had toen ik 18 was. Verkeerde keuzes gemaakt, te makkelijk geweest en naïef.
Het zou wat mij betreft best een vak op school mogen zijn. Ik snap dat het een taak is van de ouders, maar als die er ook weinig van snappen/weinig uitleggen, dan sta je ook al met 5-0 achter.
Stressed is just desserts spelled backwards
zondag 14 april 2024 om 15:32
Yep. Zoals altijd. Overal.
en 2 posten van TO en dan nóg over het hoofd zien wat er geschreven is. Maar nee, geen HCIMTAM hoor. Ze neemt alleen weer een topic volledig over (en wij gaan er allemaal weer in mee)
Ik ben niet altijd sarcastisch. Soms slaap ik.
zondag 14 april 2024 om 15:44
Is toch een open deur?MrsMorrison schreef: ↑14-04-2024 13:27Ik denk wat men bedoeld is gezondheid is niet te koop. Maar verzorging omtrent een zieke gaat wel een heel stuk makkelijker wanneer je die eventueel particulier in kunt kopen.
Als je 2 zieken met elkaar wil vergelijken dan kun je beter ziek zijn met geld dan zonder geld.
En wat Baggal bedoelt (maar onhandig formuleert) is denk ik dat je beter gezond kunt zijn zonder geld dan ziek met geld.
Zou je liever gelukkig zijn met een arme man of ongelukkig met een rijke? Die discussietjes die je als kind had.
Veel geblaat maar weinig toevoegend :p
Veritas vos liberabit
zondag 14 april 2024 om 16:22
Nee - alweer een misvatting. Hij werd ziek in 1988. En heeft toen ondanks zijn ziekte wel doorgewerkt, maar het hoogleraarschap moest hij laten varen en hij was chronisch moe. Als gevolg van die ziekte heeft hij de problematiek waar hij nu mee kampt. En hoewel hij zorg kan inkopen, wil hij ook graag dat mijn moeder dat doet (hij is ontzettend op zichzelf). Mijn ouders zijn wat vereenzaamd: zo rijk en tegelijkertijd zo arm.loesje* schreef: ↑14-04-2024 15:04Je vader is al behoorlijk op leeftijd, neem ik aan.
Voor hij zo ziek werd, heeft hij waarschijnlijk een heerlijk leven gehad, met genoeg geld en mooie huizen.
Geeft toch een ander beeld dan op jonge leeftijd chronisch ziek zijn en nooit de mogelijkheid hebben tot lekker wat geld, een carriere of een fijn huis kunnen kopen.
Heeft hij wel allemaal gehad,
Een laan bewoner is een woord wat men hier gebruikt. Niet door mij verzonnen. Ik zal verder ook nooit beweren dat het niet hebben van geld geen bron van ellende is. Lijkt mij verschrikkelijk. Maar mijn posts hadden eigenlijk de intentie om aan TO duidelijk te maken dat het hebben van een koophuis niet de definitie van geluk betekent in alle gevallen. En nogmaals ik snap de frustratie, maar je alleen maar blindstaren op koopwoning… tja.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 14 april 2024 om 16:35
Dat is dus een beetje het punt: daar ga je wel aan voorbij.Baggal schreef: ↑14-04-2024 14:27Dat heb ik waarschijnlijk gemist in alle posts- maar goed, als je (in algemene zin) redelijk gezond bent, een baan hebt en moeder hebt mogen worden van een kind dat zich goed lijkt te ontwikkelen dan is dat iets om heel dankbaar voor te zijn. Geldt voor iedereen overigens (en daarbij ga ik niet voorbij aan mensen die stress hebben vanwege financiële zorgen - dat lijkt mij vreselijk rot).
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zondag 14 april 2024 om 16:39
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
