Thuis
alle pijlers
Rot gevoel: vrienden kopen huis, wij niet.
zaterdag 13 april 2024 om 20:23
Hi!
Laat ik beginnen met voorop stellen dat mijn gevoel een luxe probleem is. Daar ben ik me van bewust.Desalniettemin geeft dit dilemma me vaak een rot gevoel. Misschien hebben jullie tips en adviezen hoe hier mee om te gaan:
Ik ben begin 30, samen met mijn vriend hebben we een kind van 1,5. We wonen in de randstad en werken in het onderwijs en culturele sector. We verdienen genoeg om rond te komen, sparen is lastiger. We wonen in een sociale huurwoning met genoeg ruimte, al missen we een buiten. We zouden graag willen kopen, maar dat lijkt haast onmogelijk met ons salaris en de plek waar we willen wonen.
We hebben een fijne vriendengroep, waarvan de meeste net als wij een kind hebben. Dat is fijn en heeft ons sinds die tijd nog dichter bij elkaar gebracht.
Er is echter een verschil met onze vrienden: zij hebben allemaal een huis kunnen kopen van minimaal 4 ton ( weliswaar met hulp van ouders!) en wij komen niet eens in de buurt. Dat heeft een tijd lang niet zoveel uitgemaakt; de verschillen leken verder niet echt aanwezig. Echter, nu ons kind steeds groter wordt en we meer behoefte krijgen aan (buiten)ruimte én we weliswaar kansloos zijn op de arbeidsmarkt, komt er steeds meer jaloezie om de hoek kijken.
Ja, dat is menselijk, maar wat een rotgevoel. Op verjaardagen en borrels gaat het vaak over de koophuizen, de dure bakfietsen, ze pochen er niet mee, maar het zijn wel thema's. Logisch, want het houdt hen bezig. Bij ons begint het steeds meer te wringen. Of, ons, 'Ik' eigenlijk. Mijn vriend vindt het onzin als ik bij thuiskomst na een verjaardag huilend op de bank neerplof van jaloezie.
Ik tel mijn zegeningen, focus me op het positieve, er is zoveel om blij mee te zijn... een koophuis is zeker niet alles. En wie zegt dat die vrienden gelukkiger zijn dan wij? En toch, wat een rotgevoel bezorgd het me vaak. Ik ga nu zelfs soms niet meer naar verjaardagen en borrels omdat ik geen zin heb in dat rot gevoel achteraf ( hoe leuk het soms ook was!) Dat gras dat groener lijkt aan de overkant, daar zou ik zo graag van af willen. Of misschien wat milder...
Hebben jullie hier ervaring mee?
Laat ik beginnen met voorop stellen dat mijn gevoel een luxe probleem is. Daar ben ik me van bewust.Desalniettemin geeft dit dilemma me vaak een rot gevoel. Misschien hebben jullie tips en adviezen hoe hier mee om te gaan:
Ik ben begin 30, samen met mijn vriend hebben we een kind van 1,5. We wonen in de randstad en werken in het onderwijs en culturele sector. We verdienen genoeg om rond te komen, sparen is lastiger. We wonen in een sociale huurwoning met genoeg ruimte, al missen we een buiten. We zouden graag willen kopen, maar dat lijkt haast onmogelijk met ons salaris en de plek waar we willen wonen.
We hebben een fijne vriendengroep, waarvan de meeste net als wij een kind hebben. Dat is fijn en heeft ons sinds die tijd nog dichter bij elkaar gebracht.
Er is echter een verschil met onze vrienden: zij hebben allemaal een huis kunnen kopen van minimaal 4 ton ( weliswaar met hulp van ouders!) en wij komen niet eens in de buurt. Dat heeft een tijd lang niet zoveel uitgemaakt; de verschillen leken verder niet echt aanwezig. Echter, nu ons kind steeds groter wordt en we meer behoefte krijgen aan (buiten)ruimte én we weliswaar kansloos zijn op de arbeidsmarkt, komt er steeds meer jaloezie om de hoek kijken.
Ja, dat is menselijk, maar wat een rotgevoel. Op verjaardagen en borrels gaat het vaak over de koophuizen, de dure bakfietsen, ze pochen er niet mee, maar het zijn wel thema's. Logisch, want het houdt hen bezig. Bij ons begint het steeds meer te wringen. Of, ons, 'Ik' eigenlijk. Mijn vriend vindt het onzin als ik bij thuiskomst na een verjaardag huilend op de bank neerplof van jaloezie.
Ik tel mijn zegeningen, focus me op het positieve, er is zoveel om blij mee te zijn... een koophuis is zeker niet alles. En wie zegt dat die vrienden gelukkiger zijn dan wij? En toch, wat een rotgevoel bezorgd het me vaak. Ik ga nu zelfs soms niet meer naar verjaardagen en borrels omdat ik geen zin heb in dat rot gevoel achteraf ( hoe leuk het soms ook was!) Dat gras dat groener lijkt aan de overkant, daar zou ik zo graag van af willen. Of misschien wat milder...
Hebben jullie hier ervaring mee?
alisa010 wijzigde dit bericht op 13-04-2024 22:30
0.14% gewijzigd
zondag 14 april 2024 om 16:39
O o o oBaggal schreef: ↑14-04-2024 16:22Nee - alweer een misvatting. Hij werd ziek in 1988. En heeft toen ondanks zijn ziekte wel doorgewerkt, maar het hoogleraarschap moest hij laten varen en hij was chronisch moe. Als gevolg van die ziekte heeft hij de problematiek waar hij nu mee kampt. En hoewel hij zorg kan inkopen, wil hij ook graag dat mijn moeder dat doet (hij is ontzettend op zichzelf). Mijn ouders zijn wat vereenzaamd: zo rijk en tegelijkertijd zo arm.
Een laan bewoner is een woord wat men hier gebruikt. Niet door mij verzonnen. Ik zal verder ook nooit beweren dat het niet hebben van geld geen bron van ellende is. Lijkt mij verschrikkelijk. Maar mijn posts hadden eigenlijk de intentie om aan TO duidelijk te maken dat het hebben van een koophuis niet de definitie van geluk betekent in alle gevallen. En nogmaals ik snap de frustratie, maar je alleen maar blindstaren op koopwoning… tja.
Je hoeft niet overal iets van te vinden.
zondag 14 april 2024 om 16:41
Nee - echt oprecht niet. Misschien had ik de vergelijking even niet moeten maken, maar het komt ongetwijfeld ook omdat ik dit weekend even mijn ouders zie en weer eens keihard met mijn neus op de feiten word gedrukt dat het gewoon heel zwaar en verdrietig is. Dat mensen uit de laan mij erop aanspreken en aangeven ze zich zorgen te maken. Maar ik word anders gelezen. Jammer. Ik moest daar ontzettend aan denken vanmiddag. Maar liever dan hier uitleggen, ga ik even tijd bij mijn ouders doorbrengen.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 14 april 2024 om 16:42
Baggal schreef: ↑14-04-2024 16:22Nee - alweer een misvatting. Hij werd ziek in 1988. En heeft toen ondanks zijn ziekte wel doorgewerkt, maar het hoogleraarschap moest hij laten varen
[...] Maar mijn posts hadden eigenlijk de intentie om aan TO duidelijk te maken dat het hebben van een koophuis niet de definitie van geluk betekent in alle gevallen.
Dat punt had je ook kunnen maken zonder te koketteren met je status.
Wat voegt het in godsnaam toe aan TO haar casus dat wij nu allemaal weten dat jij blijkbaar poepsjiek bent met je laan, park en hoogleraar?
anoniem_6626158dc134d wijzigde dit bericht op 14-04-2024 16:42
0.17% gewijzigd
zondag 14 april 2024 om 16:42
Je kon niet gewoon schrijven dat je vader een stap terug moest doen in zijn werk? Dat hoogleraarschap moest er toch echt even bij? Dit bedoel ik dus.
zondag 14 april 2024 om 16:44
Ik woon ook aan een laan (tenminste, dat zegt de straatnaam). Ik woon wel in een van de drie woningbouwvereniging-flats en aan de overkant zijn het kleine rijtjeshuizen.. Telt dat denk je?
zondag 14 april 2024 om 16:45
Baggal schreef: ↑14-04-2024 16:41Nee - echt oprecht niet. Misschien had ik de vergelijking even niet moeten maken, maar het komt ongetwijfeld ook omdat ik dit weekend even mijn ouders zie en weer eens keihard met mijn neus op de feiten word gedrukt dat het gewoon heel zwaar en verdrietig is. Dat mensen uit de laan mij erop aanspreken en aangeven ze zich zorgen te maken. Maar ik word anders gelezen. Jammer. Ik moest daar ontzettend aan denken vanmiddag. Maar liever dan hier uitleggen, ga ik even tijd bij mijn ouders doorbrengen.
Maar open dan een topic hierover. Het klinkt ook echt heel kut. Maar nu neem je hier een topic over en de vergelijking die je maakt om over je eigen situatie te praten slaat ook nog eens nergens op.
Ik ben niet altijd sarcastisch. Soms slaap ik.
zondag 14 april 2024 om 16:45
zondag 14 april 2024 om 16:49
Gaat dit echt alleen om de koopwoning? Want als je een goede sociale huurwoning hebt, dan heb je ook lage woonlasten. Dat is ook wat waard denk ik. Minder zorgen.
Je kan natuurlijk ook kiezen voor ander werk waarmee je meer geld kan verdienen. Maar word je daar gelukkiger van? Dan heb je misschien die koopwoning, maar werk waar je met tegenzin naartoe gaat. Of niet. Maar ik neem aan dat je die keuze bewust hebt gemaakt.
Ik kan je dan ook eigenlijk alleen maar aanraden om naar een hulpverlener te gaan als je er zo mee zit.
Je kan natuurlijk ook kiezen voor ander werk waarmee je meer geld kan verdienen. Maar word je daar gelukkiger van? Dan heb je misschien die koopwoning, maar werk waar je met tegenzin naartoe gaat. Of niet. Maar ik neem aan dat je die keuze bewust hebt gemaakt.
Ik kan je dan ook eigenlijk alleen maar aanraden om naar een hulpverlener te gaan als je er zo mee zit.
zondag 14 april 2024 om 16:54
Dit herken ik wel. Maar ik heb daarnaast ook altijd mijn keuzes heel goed voor mezelf weten te verantwoorden.Yinna schreef: ↑14-04-2024 14:25Ik herken het wel een beetje. Niet direct als jaloezie. Maar het gevoel dat de vrienden sneller groeiden op de maatschappelijke ladder. En dat in dat tempo de verschillen tussen ons alsmaar groter tot onoverbrugbaar werden.
We hadden samen gestudeerd. Tegelijk op kamers. Allemaal 'gelijk'. (Ja, daar was ook de vriend die een kamer had in het huis dat zijn vader voor dat doel had gekocht. En de vriendin die een auto kreeg van haar ouders). Maar de verschillen waren overbrugbaar. We studeerden af in vergelijkbare richtingen en kregen vergelijkbare banen. Maar de vrienden kregen relaties (met inkomen) en ik niet. De ouders die eerder een auto kochten hielpen nu bij een huis kopen. Er werd samengewoond, huizen gekocht, baby's geboren. Terecht ging het over de hypotheek, over tuinonderhoud enz. Maar ik zat in mijn flat het gevoel te krijgen dat ik de aansluiting miste. Dat iedereen groeide en ik stilstond. Alsof ik eeuwig 21 bleef en zij volwassen werden. En blijft de vriendschap dan zoals hij was, of werd ik de kneus van de groep? Enz enz.
Uiteindelijk is het goedgekomen. Niet omdat ik een zak geld kreeg of een vermogende partner maar omdat ik idd, zoals hier al eerder werd genoemd, heb gekeken wat ik wel had en wat ik wel zou kunnen bereiken. En binnen die kaders heb ik keuzes gemaakt. Ik ben nu heel blij met mijn leven. Zit nooit op de bank te huilen omdat anderen meer spullen hebben. Maar heel soms kan ik nog wel een steek van jaloezie hebben als ik zie hoeveel makkelijker het Lijkt bij anderen. Lijkt.
Ik had bijv een tijd lang een lang leve de lol maar redelijk betaalde parttime baan, eigenlijk uitgekozen omdat ik er zo goed bij kon uitgaan drie keer per week.
Plus ik woonde klein, maar goedkoop en op een goede locatie wb baan en uitgaan, kon alles lopen of directe ov verbinding.
Dus de vriendinnen die groeiden in het corporate bestaan, leuk voor ze, maar ik had geen interesse in wat zij leuk vonden plus ik vond dat ik het beter deed eigenlijk.
Het was best sneu dat na een "je moet toch echt eens gaan beginnen met je grote mensen bestaan surebaby' en hun trotse bekendmaking van hun salaris, ze moesten toegeven dat ze heel veel overuren draaiden en ik per uur niet eens op een ander bedrag zat.
Dat is toch een andere uitgangspositie van to, de huizenmarkt zit op slot dus al zou ze vanaf nu op een dieet van broodjes pindakaas gaan, dan nog is een verbetering van woonsituatie gewoon niet haalbaar.
Ze kan dan hoogstens voor meer geld een soortgelijke woning kopen dan dat ze nu huurt, of moet met haar chronische ziekte zichzelf kapotwerken ivm meer reistijd.
zondag 14 april 2024 om 16:56
Ik heb een bakfiets en woon aan een laan! Toch fijn om te weten dat ik het naar objectieve standaarden helemaal gemaakt heb!
Denk dat ik mezelf ook maar laanbewoner ga noemen (met een rijtjeshuis in een volksbuurtje haha)
zondag 14 april 2024 om 17:00
Ik zou iets vergelijkends plaatsen maar dan bezien vanaf de minder gegoede kant. Je vergelijkingen riepen ergernis op.Baggal schreef: ↑14-04-2024 16:41Nee - echt oprecht niet. Misschien had ik de vergelijking even niet moeten maken, maar het komt ongetwijfeld ook omdat ik dit weekend even mijn ouders zie en weer eens keihard met mijn neus op de feiten word gedrukt dat het gewoon heel zwaar en verdrietig is. Dat mensen uit de laan mij erop aanspreken en aangeven ze zich zorgen te maken. Maar ik word anders gelezen. Jammer. Ik moest daar ontzettend aan denken vanmiddag. Maar liever dan hier uitleggen, ga ik even tijd bij mijn ouders doorbrengen.
Ik heb mij echter bedacht...pak de momenten met je vader. En laat hem inzien dat zijn visie je moeder gevangen houdt. Een levende gevangenis is de ergste die er is. Zorg dat je moeder vrij is ban het zorgen en leer je vader dat niet alles in het leven om hem draait ook al is jij ziek
zondag 14 april 2024 om 17:00
En dat allemaal om mee te kunnen doen met mensen die alleen met de hulp van paps en mams een huis en een bakfiets hebben kunnen kopen? Dat is gewoon geen level playing field en het is TO's (ziekelijke?) jaloezie dus ook niet waard, zij spelen een ander 'spelletje', met andere verwachtingen en andere sores. Play your own game.
zondag 14 april 2024 om 17:01
Alisa, je huurhuis lijkt me het probleem niet. Misschien heb je iets aan deze podcast:https://www.omdenken.nl/OMDENKENPODCAST
Het maakt eigenlijk niet eens uit welke aflevering je luistert. Ogenschijnlijk simpele problemen worden teruggebracht naar wat je eigenlijk over jezelf denkt.
Het maakt eigenlijk niet eens uit welke aflevering je luistert. Ogenschijnlijk simpele problemen worden teruggebracht naar wat je eigenlijk over jezelf denkt.
anna75 wijzigde dit bericht op 14-04-2024 17:03
Reden: Betere link
Reden: Betere link
14.38% gewijzigd
Dag is nooit zo nat of zun schient aaltied wat.
zondag 14 april 2024 om 17:01
Ff weer on topic 
Ik en mijn partner verdienen dus niet genoeg om te kopen in de randstad. Dit ligt aan:
A. Hoge studieschuld waardoor we minder kunnen lenen
B. Ik verdien goed in het onderwijs, maar mijn partner is ondernemer in de culturele sector en investeert in z’n bedrijf. Er blijft niks over om te sparen. Hij wil niet in loondienst, echt meer geld verdienen zit er niet in met de onderneming die hij nu heeft. Lees: genoeg om een huis in de randstad te kopen.
C. De huizen zijn hier takke duur. Maar daar hoef ik denk ik geen uitleg over te geven..
Ik zie meerdere opties hier in dit topic:
1. Verhuizen naar plek waar de huizen goedkoper zijn ( en daarmee ons sociale netwerk vaarwel zeggen, en de lusten en ‘lasten’ van het stadse leven.)
2. Ander werk zoeken. Maar dat ligt dan bij mij, want mijn vriend die zal niet switchen. Alleen weet ik niet goed waar ik meer mee zou kunnen verdienen. Ik heb een hbo bachelor als docent en een hbo master in de kunsteducatie. Er is weinig werk in mijn richting dat meer verdiend dan dat ik nu doe ( 2500 netto 24 uur) ik hoor het graag als er ideeën zijn!
3.ander huis huren, met tuin. Mja, we hebben nu sociale huurwoning ( 800 exclusief per maand)
4. Tevreden zijn met wat ik heb. Zegeningen tellen etc etc… dat is zeker een oefening voor mij en working on it. Maar nogmaals; als mijn gehele sociale netwerk lijkt te groeien in materiële zin, en ik sta ‘stil’ voor mijn gevoel, waar haal ik dan m’n groei vandaan? Ja, als persoon, van binnen en niet aan de buitenkant… ik weet het ik weet het. Het klinkt zo simpel, maar doe het maar eens.
Ik en mijn partner verdienen dus niet genoeg om te kopen in de randstad. Dit ligt aan:
A. Hoge studieschuld waardoor we minder kunnen lenen
B. Ik verdien goed in het onderwijs, maar mijn partner is ondernemer in de culturele sector en investeert in z’n bedrijf. Er blijft niks over om te sparen. Hij wil niet in loondienst, echt meer geld verdienen zit er niet in met de onderneming die hij nu heeft. Lees: genoeg om een huis in de randstad te kopen.
C. De huizen zijn hier takke duur. Maar daar hoef ik denk ik geen uitleg over te geven..
Ik zie meerdere opties hier in dit topic:
1. Verhuizen naar plek waar de huizen goedkoper zijn ( en daarmee ons sociale netwerk vaarwel zeggen, en de lusten en ‘lasten’ van het stadse leven.)
2. Ander werk zoeken. Maar dat ligt dan bij mij, want mijn vriend die zal niet switchen. Alleen weet ik niet goed waar ik meer mee zou kunnen verdienen. Ik heb een hbo bachelor als docent en een hbo master in de kunsteducatie. Er is weinig werk in mijn richting dat meer verdiend dan dat ik nu doe ( 2500 netto 24 uur) ik hoor het graag als er ideeën zijn!
3.ander huis huren, met tuin. Mja, we hebben nu sociale huurwoning ( 800 exclusief per maand)
4. Tevreden zijn met wat ik heb. Zegeningen tellen etc etc… dat is zeker een oefening voor mij en working on it. Maar nogmaals; als mijn gehele sociale netwerk lijkt te groeien in materiële zin, en ik sta ‘stil’ voor mijn gevoel, waar haal ik dan m’n groei vandaan? Ja, als persoon, van binnen en niet aan de buitenkant… ik weet het ik weet het. Het klinkt zo simpel, maar doe het maar eens.
zondag 14 april 2024 om 17:05
Ik lees toch ook wel veel vrijheid en allebei werk waar je een flow van krijgt.Alisa010 schreef: ↑14-04-2024 17:01Ff weer on topic
Ik en mijn partner verdienen dus niet genoeg om te kopen in de randstad. Dit ligt aan:
A. Hoge studieschuld waardoor we minder kunnen lenen
B. Ik verdien goed in het onderwijs, maar mijn partner is ondernemer in de culturele sector en investeert in z’n bedrijf. Er blijft niks over om te sparen. Hij wil niet in loondienst, echt meer geld verdienen zit er niet in met de onderneming die hij nu heeft. Lees: genoeg om een huis in de randstad te kopen.
C. De huizen zijn hier takke duur. Maar daar hoef ik denk ik geen uitleg over te geven..
Ik zie meerdere opties hier in dit topic:
1. Verhuizen naar plek waar de huizen goedkoper zijn ( en daarmee ons sociale netwerk vaarwel zeggen, en de lusten en ‘lasten’ van het stadse leven.)
2. Ander werk zoeken. Maar dat ligt dan bij mij, want mijn vriend die zal niet switchen. Alleen weet ik niet goed waar ik meer mee zou kunnen verdienen. Ik heb een hbo bachelor als docent en een hbo master in de kunsteducatie. Er is weinig werk in mijn richting dat meer verdiend dan dat ik nu doe ( 2500 netto 24 uur) ik hoor het graag als er ideeën zijn!
3.ander huis huren, met tuin. Mja, we hebben nu sociale huurwoning ( 800 exclusief per maand)
4. Tevreden zijn met wat ik heb. Zegeningen tellen etc etc… dat is zeker een oefening voor mij en working on it. Maar nogmaals; als mijn gehele sociale netwerk lijkt te groeien in materiële zin, en ik sta ‘stil’ voor mijn gevoel, waar haal ik dan m’n groei vandaan? Ja, als persoon, van binnen en niet aan de buitenkant… ik weet het ik weet het. Het klinkt zo simpel, maar doe het maar eens.
Plus het lijkt ook alsof je voor nu je werk-prive balans wel chill hebt geregeld. Dus neem dat ook mee in je gevoel over je situatie.
zondag 14 april 2024 om 17:07
zondag 14 april 2024 om 17:10
Waar komt het idee vandaan dat je in materiële zin zou moeten groeien?
O ja: van de bank. Die verdient daaraan.
Maar met een master in kunsteducatie kun je hopelijk zelf ook wel bedenken dat er andere definities van ‘waarde’ bestaan.
zondag 14 april 2024 om 17:14
Je zou natuurlijk meer uur kunnen gaan werken en van je vriend verlangen dat hij ook meer geld binnenbrengt.
Ik heb ook een huurhuis en kan ook weleens jaloers zijn op de vrienden die in mooie koophuizen wonen en straks afbetaalde huizen hebben, maar goed, mijn omstandigheden zijn nooit zo geweest dat dat haalbaar was. Ik mag zelfs in mijn handjes knijpen dat het me als alleenstaande moeder zonder ouders gelukt is om in het huurhuis wat ik nu bewoon te wonen. Ik woon groter en heb een veel grotere tuin dan de meeste van mijn vrienden met koophuizen.
Ik betaal daar wel een shitload aan huur voor, maar heb verder ook geen of weinig kosten aan onderhoud.
Ik ben dus nu gewoon extra aan het sparen voor mijn pensioen en om mijn kinderen in ieder geval een beetje geld na te kunnen laten. Het is weliswaar geen paar ton in de vorm van een huis, maar als je ziet waar ik vandaan kom, ben ik retetrots op waar ik sta.
Dat is voor jullie natuurlijk ook makkelijk haalbaar, maar dan moet je wel andere keuzes maken. Ter vergelijk: ik werk 32 uur in mijn gewone baan en daarnaast nog ongeveer 20 tot 30 uur in een (minimaal betaalde) nevenfunctie. Daardoor heb ik in mijn eentje een inkomen waarmee ik buiten de Randstad zou kunnen kopen en in mijn regio in ieder geval een mooi vrije sectorhuis kan huren.
Maar met 24 uur werken en een hobbybedrijf dat alleen maar geld kost had ik inderdaad ook nog steeds driehoog-achter gezeten, dat is daar natuurlijk wel de consequentie van.
Ik heb ook een huurhuis en kan ook weleens jaloers zijn op de vrienden die in mooie koophuizen wonen en straks afbetaalde huizen hebben, maar goed, mijn omstandigheden zijn nooit zo geweest dat dat haalbaar was. Ik mag zelfs in mijn handjes knijpen dat het me als alleenstaande moeder zonder ouders gelukt is om in het huurhuis wat ik nu bewoon te wonen. Ik woon groter en heb een veel grotere tuin dan de meeste van mijn vrienden met koophuizen.
Ik betaal daar wel een shitload aan huur voor, maar heb verder ook geen of weinig kosten aan onderhoud.
Ik ben dus nu gewoon extra aan het sparen voor mijn pensioen en om mijn kinderen in ieder geval een beetje geld na te kunnen laten. Het is weliswaar geen paar ton in de vorm van een huis, maar als je ziet waar ik vandaan kom, ben ik retetrots op waar ik sta.
Dat is voor jullie natuurlijk ook makkelijk haalbaar, maar dan moet je wel andere keuzes maken. Ter vergelijk: ik werk 32 uur in mijn gewone baan en daarnaast nog ongeveer 20 tot 30 uur in een (minimaal betaalde) nevenfunctie. Daardoor heb ik in mijn eentje een inkomen waarmee ik buiten de Randstad zou kunnen kopen en in mijn regio in ieder geval een mooi vrije sectorhuis kan huren.
Maar met 24 uur werken en een hobbybedrijf dat alleen maar geld kost had ik inderdaad ook nog steeds driehoog-achter gezeten, dat is daar natuurlijk wel de consequentie van.
Am Yisrael Chai!
zondag 14 april 2024 om 17:15
Je man financiert dus eigenlijk zijn eigen hobby.. het levert niets op en gaat ook niets opleveren. Dat is leuk als je geld genoeg hebt..Alisa010 schreef: ↑14-04-2024 17:01Ff weer on topic
Ik en mijn partner verdienen dus niet genoeg om te kopen in de randstad. Dit ligt aan:
A. Hoge studieschuld waardoor we minder kunnen lenen
B. Ik verdien goed in het onderwijs, maar mijn partner is ondernemer in de culturele sector en investeert in z’n bedrijf. Er blijft niks over om te sparen. Hij wil niet in loondienst, echt meer geld verdienen zit er niet in met de onderneming die hij nu heeft. Lees: genoeg om een huis in de randstad te kopen.
C. De huizen zijn hier takke duur. Maar daar hoef ik denk ik geen uitleg over te geven..
Ik zie meerdere opties hier in dit topic:
1. Verhuizen naar plek waar de huizen goedkoper zijn ( en daarmee ons sociale netwerk vaarwel zeggen, en de lusten en ‘lasten’ van het stadse leven.)
2. Ander werk zoeken. Maar dat ligt dan bij mij, want mijn vriend die zal niet switchen. Alleen weet ik niet goed waar ik meer mee zou kunnen verdienen. Ik heb een hbo bachelor als docent en een hbo master in de kunsteducatie. Er is weinig werk in mijn richting dat meer verdiend dan dat ik nu doe ( 2500 netto 24 uur) ik hoor het graag als er ideeën zijn!
3.ander huis huren, met tuin. Mja, we hebben nu sociale huurwoning ( 800 exclusief per maand)
4. Tevreden zijn met wat ik heb. Zegeningen tellen etc etc… dat is zeker een oefening voor mij en working on it. Maar nogmaals; als mijn gehele sociale netwerk lijkt te groeien in materiële zin, en ik sta ‘stil’ voor mijn gevoel, waar haal ik dan m’n groei vandaan? Ja, als persoon, van binnen en niet aan de buitenkant… ik weet het ik weet het. Het klinkt zo simpel, maar doe het maar eens.
ach.. ik doe ook maar wat..
zondag 14 april 2024 om 17:15
Misschien moet je daar professionele hulp bij inroepen. Huilen op de bank en je vrienden ontwijken zijn toch wel dingen die erop duiden dat het je echt heel erg dwars zit en zo te lezen weet je zelf eigenlijk ook best dat het onzin is om zo jaloers te zijn. Je zult dus ergens een omslag moeten maken en het is helemaal niet raar dat je dat niet alleen kan.Alisa010 schreef: ↑14-04-2024 17:01
4. Tevreden zijn met wat ik heb. Zegeningen tellen etc etc… dat is zeker een oefening voor mij en working on it. Maar nogmaals; als mijn gehele sociale netwerk lijkt te groeien in materiële zin, en ik sta ‘stil’ voor mijn gevoel, waar haal ik dan m’n groei vandaan? Ja, als persoon, van binnen en niet aan de buitenkant… ik weet het ik weet het. Het klinkt zo simpel, maar doe het maar eens.
zondag 14 april 2024 om 17:15
Ik zie niets geks. Jullie lossen je studieschuld af. Jouw partner investeert in zijn bedrijf. Jullie zijn een gezin begonnen. Jullie kunnen verschillende kanten op maar hebben de luxe om te kiezen wat het beste past (part time werk*, geen loondienst maar investeren in eigen bedrijf). Jullie timmeren, kortom, goed aan de weg. Je doet dan toch helemaal niet onder voor je vrienden die door louter toeval het wat beter doen in materiële zin?Alisa010 schreef: ↑14-04-2024 17:01Tevreden zijn met wat ik heb. Zegeningen tellen etc etc… dat is zeker een oefening voor mij en working on it. Maar nogmaals; als mijn gehele sociale netwerk lijkt te groeien in materiële zin, en ik sta ‘stil’ voor mijn gevoel, waar haal ik dan m’n groei vandaan? Ja, als persoon, van binnen en niet aan de buitenkant… ik weet het ik weet het. Het klinkt zo simpel, maar doe het maar eens.
*excuses als dit vanwege je gezondheidstoestand is, streep dat dan maar weg
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
