Thuis
alle pijlers
Rot gevoel: vrienden kopen huis, wij niet.
zaterdag 13 april 2024 om 20:23
Hi!
Laat ik beginnen met voorop stellen dat mijn gevoel een luxe probleem is. Daar ben ik me van bewust.Desalniettemin geeft dit dilemma me vaak een rot gevoel. Misschien hebben jullie tips en adviezen hoe hier mee om te gaan:
Ik ben begin 30, samen met mijn vriend hebben we een kind van 1,5. We wonen in de randstad en werken in het onderwijs en culturele sector. We verdienen genoeg om rond te komen, sparen is lastiger. We wonen in een sociale huurwoning met genoeg ruimte, al missen we een buiten. We zouden graag willen kopen, maar dat lijkt haast onmogelijk met ons salaris en de plek waar we willen wonen.
We hebben een fijne vriendengroep, waarvan de meeste net als wij een kind hebben. Dat is fijn en heeft ons sinds die tijd nog dichter bij elkaar gebracht.
Er is echter een verschil met onze vrienden: zij hebben allemaal een huis kunnen kopen van minimaal 4 ton ( weliswaar met hulp van ouders!) en wij komen niet eens in de buurt. Dat heeft een tijd lang niet zoveel uitgemaakt; de verschillen leken verder niet echt aanwezig. Echter, nu ons kind steeds groter wordt en we meer behoefte krijgen aan (buiten)ruimte én we weliswaar kansloos zijn op de arbeidsmarkt, komt er steeds meer jaloezie om de hoek kijken.
Ja, dat is menselijk, maar wat een rotgevoel. Op verjaardagen en borrels gaat het vaak over de koophuizen, de dure bakfietsen, ze pochen er niet mee, maar het zijn wel thema's. Logisch, want het houdt hen bezig. Bij ons begint het steeds meer te wringen. Of, ons, 'Ik' eigenlijk. Mijn vriend vindt het onzin als ik bij thuiskomst na een verjaardag huilend op de bank neerplof van jaloezie.
Ik tel mijn zegeningen, focus me op het positieve, er is zoveel om blij mee te zijn... een koophuis is zeker niet alles. En wie zegt dat die vrienden gelukkiger zijn dan wij? En toch, wat een rotgevoel bezorgd het me vaak. Ik ga nu zelfs soms niet meer naar verjaardagen en borrels omdat ik geen zin heb in dat rot gevoel achteraf ( hoe leuk het soms ook was!) Dat gras dat groener lijkt aan de overkant, daar zou ik zo graag van af willen. Of misschien wat milder...
Hebben jullie hier ervaring mee?
Laat ik beginnen met voorop stellen dat mijn gevoel een luxe probleem is. Daar ben ik me van bewust.Desalniettemin geeft dit dilemma me vaak een rot gevoel. Misschien hebben jullie tips en adviezen hoe hier mee om te gaan:
Ik ben begin 30, samen met mijn vriend hebben we een kind van 1,5. We wonen in de randstad en werken in het onderwijs en culturele sector. We verdienen genoeg om rond te komen, sparen is lastiger. We wonen in een sociale huurwoning met genoeg ruimte, al missen we een buiten. We zouden graag willen kopen, maar dat lijkt haast onmogelijk met ons salaris en de plek waar we willen wonen.
We hebben een fijne vriendengroep, waarvan de meeste net als wij een kind hebben. Dat is fijn en heeft ons sinds die tijd nog dichter bij elkaar gebracht.
Er is echter een verschil met onze vrienden: zij hebben allemaal een huis kunnen kopen van minimaal 4 ton ( weliswaar met hulp van ouders!) en wij komen niet eens in de buurt. Dat heeft een tijd lang niet zoveel uitgemaakt; de verschillen leken verder niet echt aanwezig. Echter, nu ons kind steeds groter wordt en we meer behoefte krijgen aan (buiten)ruimte én we weliswaar kansloos zijn op de arbeidsmarkt, komt er steeds meer jaloezie om de hoek kijken.
Ja, dat is menselijk, maar wat een rotgevoel. Op verjaardagen en borrels gaat het vaak over de koophuizen, de dure bakfietsen, ze pochen er niet mee, maar het zijn wel thema's. Logisch, want het houdt hen bezig. Bij ons begint het steeds meer te wringen. Of, ons, 'Ik' eigenlijk. Mijn vriend vindt het onzin als ik bij thuiskomst na een verjaardag huilend op de bank neerplof van jaloezie.
Ik tel mijn zegeningen, focus me op het positieve, er is zoveel om blij mee te zijn... een koophuis is zeker niet alles. En wie zegt dat die vrienden gelukkiger zijn dan wij? En toch, wat een rotgevoel bezorgd het me vaak. Ik ga nu zelfs soms niet meer naar verjaardagen en borrels omdat ik geen zin heb in dat rot gevoel achteraf ( hoe leuk het soms ook was!) Dat gras dat groener lijkt aan de overkant, daar zou ik zo graag van af willen. Of misschien wat milder...
Hebben jullie hier ervaring mee?
alisa010 wijzigde dit bericht op 13-04-2024 22:30
0.14% gewijzigd
zaterdag 13 april 2024 om 20:54
En het zal ook wel niet een heel boeiend huis zijn voor 4ton in de randstad. Daar koop je een oud klein ongeïsoleerd gehorig rijtjeshuis voor…debuurvrouw schreef: ↑13-04-2024 20:48Ik vind het op zijn minst bijzonder dat je moet bemoemen dat vrienden geholpen door familie konden kopen.
Voor 2 werkende mensen is 4 ton lenen echt geen heel bijzonder bedrag.
Ben jij jaloers op het feit dat niemand jou helpt? Of puur op de huizen?
groentuintje wijzigde dit bericht op 13-04-2024 20:55
0.64% gewijzigd
Voor iedereen een groene tuin
zaterdag 13 april 2024 om 20:54
Er is een verschil tussen constant, dus de héle tijd, over iets praten, zoals een huis, of delen dat je zwanger bent.
zaterdag 13 april 2024 om 20:54
Ik heb een aardig salaris waarmee ik 4 ton kan lenen. Dat is tegenwoordig minder dan de prijs van een gemiddelde woning. Gelukkig heb ik al een huis maar ik had liever voordelig gehuurd zonder de stress van het onderhoud e.d.debuurvrouw schreef: ↑13-04-2024 20:48Ik vind het op zijn minst bijzonder dat je moet bemoemen dat vrienden geholpen door familie konden kopen.
Voor 2 werkende mensen is 4 ton lenen echt geen heel bijzonder bedrag.
Ben jij jaloers op het feit dat niemand jou helpt? Of puur op de huizen?
zaterdag 13 april 2024 om 20:55
Pfffff, zwaar….. wat een dramatisch gedoe, zeg.MysteriousLight schreef: ↑13-04-2024 20:46Nee maar doe dat dan bij een borrel of verjaardag of iets dergelijks waar ze (nog) niet aanwezig is om voor een tijdje rekening te houden met haar. Tenminste zo zou ik dat iig doen als een vriend(in) het zwaar heeft.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 13 april 2024 om 20:55
Ik ben eind 30 en ben door long covid mijn baan kwijt geraakt. Ook ik heb dus een laag inkomen (WIA) en woon in de randstad. Ik herken je gevoel heel erg. Iedereen om mij heen koopt huizen, auto's en heeft goeie banen.
Focussen op het positieve is makkelijker gezegd dan gedaan. Het gevoel dat je 'vast zit' sucks. De woningmarkt is kut, alles wordt duurder en je inkomen geenszins. En roepen 'dan moet je maar ander soort werk gaan doen' is ook onzin, want je wil ook iets doen waar je gelukkig van wordt en waar je goed in bent.
Soms heb ik een periode waarin ik van iedereen jaloers word. Dan neem ik vaak even afstand van mensen en ga ik even wat anders doen waar ik gelukkig van word. Tegelijkertijd helpt het mij ook om gewoon eerlijk te zijn in die gesprekken "jongens, ik kan niet meepraten over hypotheken en bakfietsen" en met goede vriendinnen zeg ik ook wel eens eerlijk dat ik er heel verdrietig en wanhopig van word. Toen kwam ik erachter dan zij ook wel met moeilijke dingen dealden. Dat relativeerde wel ietsje. Bedenk je ook dat jij veel dingen hebt die zij graag willen: veel leuke horeca en cultuur op fietsafstand, altijd een feestje om de hoek. Toen ik vrijgezel was en mijn vriendinnen allemaal baby's kregen was ik ook stikjaloers, maar zij waren juist stikjaloers op mij dat ik nog in het weekend aan de lampen hing. Misschien helpt het ook om je jaloezie om te zetten in vragen "wat zou jij doen als je mij was?". Of ze helpen je verder, of ze snappen dat ze beter over iets anders kunnen kletsen als jij erbij bent.
Kant-en-klare antwoorden heb ik niet voor je, maar herkenbaar is het zeker.
Focussen op het positieve is makkelijker gezegd dan gedaan. Het gevoel dat je 'vast zit' sucks. De woningmarkt is kut, alles wordt duurder en je inkomen geenszins. En roepen 'dan moet je maar ander soort werk gaan doen' is ook onzin, want je wil ook iets doen waar je gelukkig van wordt en waar je goed in bent.
Soms heb ik een periode waarin ik van iedereen jaloers word. Dan neem ik vaak even afstand van mensen en ga ik even wat anders doen waar ik gelukkig van word. Tegelijkertijd helpt het mij ook om gewoon eerlijk te zijn in die gesprekken "jongens, ik kan niet meepraten over hypotheken en bakfietsen" en met goede vriendinnen zeg ik ook wel eens eerlijk dat ik er heel verdrietig en wanhopig van word. Toen kwam ik erachter dan zij ook wel met moeilijke dingen dealden. Dat relativeerde wel ietsje. Bedenk je ook dat jij veel dingen hebt die zij graag willen: veel leuke horeca en cultuur op fietsafstand, altijd een feestje om de hoek. Toen ik vrijgezel was en mijn vriendinnen allemaal baby's kregen was ik ook stikjaloers, maar zij waren juist stikjaloers op mij dat ik nog in het weekend aan de lampen hing. Misschien helpt het ook om je jaloezie om te zetten in vragen "wat zou jij doen als je mij was?". Of ze helpen je verder, of ze snappen dat ze beter over iets anders kunnen kletsen als jij erbij bent.
Kant-en-klare antwoorden heb ik niet voor je, maar herkenbaar is het zeker.
pimpelmeesje87 wijzigde dit bericht op 13-04-2024 20:58
0.59% gewijzigd
zaterdag 13 april 2024 om 20:57
We kunnen niet voor anderen bepalen wat zwaar is of niet
zaterdag 13 april 2024 om 20:58
Jawel hoor.
zaterdag 13 april 2024 om 20:59
Kan je voelen wat andere mensen voelen? Knap hoor.
zaterdag 13 april 2024 om 21:01
Welnee.GroenTuintje schreef: ↑13-04-2024 20:54En het zal ook wel niet een heel boeiend huis zijn voor 4ton in de randstad. Daar koop je een oud klein ongeïsoleerd gehorig rijtjeshuis voor…
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 13 april 2024 om 21:02
In dit geval wel, hoor. Dit is echt aanstelleritis.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 13 april 2024 om 21:02
Als je een koophuis zou veranderen voor 'ik kan niet zwanger worden en iedereen om me heen wel', dan krijg je hier ontzettend veel
's' en medeleven en is het het ergste wat je kan overkomen in het leven, let maar op.Dat geldt dan gek genoeg nooit voor andere dingen die anderen hebben en jij niet.
mijniebelle wijzigde dit bericht op 13-04-2024 21:03
3.20% gewijzigd
zaterdag 13 april 2024 om 21:02
TO, sta je ingeschreven voor alle nieuwe projecten ?
https://heijmansnieuwbouw.nl/projecten/ ... gLr8fD_BwE
https://heijmansnieuwbouw.nl/projecten/ ... gLr8fD_BwE
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 13 april 2024 om 21:03
Dat is waar, dat was te zwart wit van mij. ExcuusMysteriousLight schreef: ↑13-04-2024 20:51Dit is wel echt zwart wit denken haha, ik zei een tijdje rekening mee houden. Van uitgaande dat ze wel aan zichzelf gaat werken om minder jaloers te zijn en meer op zichzelf te focussen. In de tussentijd kan je prima zoiets niet bespreken of als ze weg is oid.
Merk dat het mij triggert als er zo extreem jaloers gedaan wordt terwijl ik niet terug lees wat ze eraan dóét om verandering in gang te zetten. Ergens borrelt het bij mij als mensen wel klagen maar niet dragen. Maar dat is allemaal aanname van mij. Misschien heeft to er knetterhard voor gewerkt om te komen waar ze nu is. Excuus dan! Maar juist dan mag je als mens toch onwijs trots op jezelf zijn wat je bereikt hebt ipv wat anderen hebben? Ik kan ongeveer 5 minuten lopen nu, dat is 4,5 minuut meer dan wat ik jaren terug kon. Dan kan ik jaloers zijn op vrienden die hardlopen of een strandwandeling maken, maar ik kan ook trots zijn op wat ik wel bereikt heb. Is maar een voorbeeld, maar in je leven kunnen je altijd met anderen vergelijken en zul je altijd iets vinden waar je 'minder' in bent. Misschien is het iets voor to om te onderzoeken waar die jaloerse gevoelens vandaan komen. Heeft het wel echt met spullen te maken? Voel je je misschien minder gesteund doordat je geen zak geld kreeg van je ouders (en linkt dat gevoel naar vroeger van niet gesteund worden?)? Vind je jezelf niet succesvol als je geen koophuis hebt? Word je onzeker als je voor een bepaalde leeftijd bepaalde doelen niet bereikt hebt? Dat soort vragen kunnen onderzocht worden en dat lijkt me zinvoller dan vrienden vermijden of huilend instorten. Dat is niet constructief.
zaterdag 13 april 2024 om 21:04
Kinderloosheid versus materialistisch.Mijniebelle schreef: ↑13-04-2024 21:02Als je een koophuis zou veranderen voor 'ik kan niet zwanger worden en iedereen om me heen wel', dan krijg je hier ontzettend veel
Dat geldt dan gek genoeg nooit voor andere dingen die anderen hebben en jij niet.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 13 april 2024 om 21:06
Wat een treurnis dit. Zoveel mensen doen een moord voor een sociale huurwoning. Waarschijnlijk zijn jullie vaste lasten stukken lager dan die van vrienden met koopwoning.
En "de meesten" hebben een kind zeg je. Misschien zit er wel een onvruchtbaar stel tussen. Zit die vrouw na elke borrel in haar tuin te huilen omdat anderen een kind hebben en zij niet. Of een dierbare die ernstig ziek is. Of is haar vent vreemd gegaan.
Wat ik bedoel te zeggen: iedereen heeft wel iets. Gaan zitten janken en je vrienden mijden van jaloezie is echt geen normale reactie.
En "de meesten" hebben een kind zeg je. Misschien zit er wel een onvruchtbaar stel tussen. Zit die vrouw na elke borrel in haar tuin te huilen omdat anderen een kind hebben en zij niet. Of een dierbare die ernstig ziek is. Of is haar vent vreemd gegaan.
Wat ik bedoel te zeggen: iedereen heeft wel iets. Gaan zitten janken en je vrienden mijden van jaloezie is echt geen normale reactie.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
zaterdag 13 april 2024 om 21:06
Vind ik ook totaal niet vergelijkbaar. Niks is zo pijnlijk qua gevoel als het niet lukken met zwanger worden, terwijl de rest in 1 wip zwanger is ( heb het zelf ondervonden, beide. Van de Eerste meteen zwanger, de 2e via icsi, want lukte niet na lang proberen en zaadproblemen)
Voor iedereen een groene tuin
zaterdag 13 april 2024 om 21:07
Dit ja!
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
zaterdag 13 april 2024 om 21:08
Met alle respect: jij bent ziek.Pimpelmeesje87 schreef: ↑13-04-2024 20:55Ik ben eind 30 en ben door long covid mijn baan kwijt geraakt. Ook ik heb dus een laag inkomen (WIA) en woon in de randstad. Ik herken je gevoel heel erg. Iedereen om mij heen koopt huizen, auto's en heeft goeie banen.
Focussen op het positieve is makkelijker gezegd dan gedaan. Het gevoel dat je 'vast zit' sucks. De woningmarkt is kut, alles wordt duurder en je inkomen geenszins. En roepen 'dan moet je maar ander soort werk gaan doen' is ook onzin, want je wil ook iets doen waar je gelukkig van wordt en waar je goed in bent.
Soms heb ik een periode waarin ik van iedereen jaloers word. Dan neem ik vaak even afstand van mensen en ga ik even wat anders doen waar ik gelukkig van word. Tegelijkertijd helpt het mij ook om gewoon eerlijk te zijn in die gesprekken "jongens, ik kan niet meepraten over hypotheken en bakfietsen" en met goede vriendinnen zeg ik ook wel eens eerlijk dat ik er heel verdrietig en wanhopig van word. Toen kwam ik erachter dan zij ook wel met moeilijke dingen dealden. Dat relativeerde wel ietsje. Bedenk je ook dat jij veel dingen hebt die zij graag willen: veel leuke horeca en cultuur op fietsafstand, altijd een feestje om de hoek. Toen ik vrijgezel was en mijn vriendinnen allemaal baby's kregen was ik ook stikjaloers, maar zij waren juist stikjaloers op mij dat ik nog in het weekend aan de lampen hing. Misschien helpt het ook om je jaloezie om te zetten in vragen "wat zou jij doen als je mij was?". Of ze helpen je verder, of ze snappen dat ze beter over iets anders kunnen kletsen als jij erbij bent.
Kant-en-klare antwoorden heb ik niet voor je, maar herkenbaar is het zeker.
Dan zou ik echt wel rekening houden met jouw gevoelens.
To is niet ziek. Zij en partner kiezen in elk geval 1 van beide voor een sector waar geen droge boterham in te verdienen is maar willen wel een gesponsord koophuis waar ze het onderhoud waarschijnlijk niet eens van kunnen betalen.
Dat is een keuze. Dat is longcovid niet.
zaterdag 13 april 2024 om 21:10
Misschien zit hierin het verschil dat je van twee kanten bekijkt; wat geeft een bepaalde situatie jou maar ook zo'n zelfde situatie voor de ander. Je praat daarover en daarmee maak je contact met je vrienden. Je stelt je kwetsbaar op en daarmee krijg je dat dus ook terug van jouw vrienden. Dat verbindt. Daarmee ga je het jaloerse gevoel niet tegen, maar er wordt wel een tegenhanger, namelijk begrip en medeleven, naast gezet. En dat voelt toch anders dan wanneer je je mond houdt op zo'n avond en emotioneel instort als je thuis komt.Pimpelmeesje87 schreef: ↑13-04-2024 20:55Ik ben eind 30 en ben door long covid mijn baan kwijt geraakt. Ook ik heb dus een laag inkomen (WIA) en woon in de randstad. Ik herken je gevoel heel erg. Iedereen om mij heen koopt huizen, auto's en heeft goeie banen.
Focussen op het positieve is makkelijker gezegd dan gedaan. Het gevoel dat je 'vast zit' sucks. De woningmarkt is kut, alles wordt duurder en je inkomen geenszins. En roepen 'dan moet je maar ander soort werk gaan doen' is ook onzin, want je wil ook iets doen waar je gelukkig van wordt en waar je goed in bent.
Soms heb ik een periode waarin ik van iedereen jaloers word. Dan neem ik vaak even afstand van mensen en ga ik even wat anders doen waar ik gelukkig van word. Tegelijkertijd helpt het mij ook om gewoon eerlijk te zijn in die gesprekken "jongens, ik kan niet meepraten over hypotheken en bakfietsen" en met goede vriendinnen zeg ik ook wel eens eerlijk dat ik er heel verdrietig en wanhopig van word. Toen kwam ik erachter dan zij ook wel met moeilijke dingen dealden. Dat relativeerde wel ietsje. Bedenk je ook dat jij veel dingen hebt die zij graag willen: veel leuke horeca en cultuur op fietsafstand, altijd een feestje om de hoek. Toen ik vrijgezel was en mijn vriendinnen allemaal baby's kregen was ik ook stikjaloers, maar zij waren juist stikjaloers op mij dat ik nog in het weekend aan de lampen hing. Misschien helpt het ook om je jaloezie om te zetten in vragen "wat zou jij doen als je mij was?". Of ze helpen je verder, of ze snappen dat ze beter over iets anders kunnen kletsen als jij erbij bent.
Kant-en-klare antwoorden heb ik niet voor je, maar herkenbaar is het zeker.
Ik hoop dat to iets aan jouw reactie heeft. Met vrienden mag je dingen namelijk bespreken, daar zijn het vrienden voor. Ik hoop voor haar dat dat haar lucht geeft.
zaterdag 13 april 2024 om 21:10
Ik gun m'n vrienden alles. Ook een dikke villa met ferrari voor de deur als ik dat niet heb. Ik kan het ook enorm waarderen en met ze over praten ook al heb ik het zelf niet.
Natuurlijk wil ik dat ergens ook wel, maar ik ben ook heel tevreden met m'n eigen leven. Ook als dat een stuk minder is dan nu (wat het in het verleden ook wel geweest is).
Natuurlijk wil ik dat ergens ook wel, maar ik ben ook heel tevreden met m'n eigen leven. Ook als dat een stuk minder is dan nu (wat het in het verleden ook wel geweest is).
zaterdag 13 april 2024 om 21:10
zaterdag 13 april 2024 om 21:13
Ik heb me er zelf ook wel eens op betrapt. Ik ben begin 40, alleen, chronisch ziek en woon in een sociale huurwoning. Meer zal er ook niet in zitten vermoedelijk. Om me heen kopen vrienden inmiddels volop grote huizen, en ik zucht ook wel eens als ik die enorme keukens en tuinen zie 
Maar jaloers of huilend op de bank in elkaar storten, nou nee. Leuk juist om mee te kletsen over inrichting e.d., daar ben ik zelf net zo mee bezig alhoewel geen hele badkamers tegelijk.
Dat komt vooral omdat ik me er bewust van ben dat dat vooral iets zegt over mijn bubbel. Zoveel mensen op zoek naar een huis, zoveel mensen die het veel minder getroffen hebben dan ik. Ik heb geen zorgen over onderhoud, geen grote geldbedragen die ik apart hoef te zetten, ook allemaal voordelen.
Je hebt een huis dat groot genoeg is, een vriend, een kind en leuke banen (denk ik tenminste, ik werk zelf ook in het onderwijs en de culturele sector
) Kijk naar wat je hebt en hoeveel meer dat al is dan veel andere mensen.
Maar jaloers of huilend op de bank in elkaar storten, nou nee. Leuk juist om mee te kletsen over inrichting e.d., daar ben ik zelf net zo mee bezig alhoewel geen hele badkamers tegelijk.Dat komt vooral omdat ik me er bewust van ben dat dat vooral iets zegt over mijn bubbel. Zoveel mensen op zoek naar een huis, zoveel mensen die het veel minder getroffen hebben dan ik. Ik heb geen zorgen over onderhoud, geen grote geldbedragen die ik apart hoef te zetten, ook allemaal voordelen.
Je hebt een huis dat groot genoeg is, een vriend, een kind en leuke banen (denk ik tenminste, ik werk zelf ook in het onderwijs en de culturele sector
) Kijk naar wat je hebt en hoeveel meer dat al is dan veel andere mensen.
Tjezus, wat vals
zaterdag 13 april 2024 om 21:21
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
