Thuis
alle pijlers
Rot gevoel: vrienden kopen huis, wij niet.
zaterdag 13 april 2024 om 20:23
Hi!
Laat ik beginnen met voorop stellen dat mijn gevoel een luxe probleem is. Daar ben ik me van bewust.Desalniettemin geeft dit dilemma me vaak een rot gevoel. Misschien hebben jullie tips en adviezen hoe hier mee om te gaan:
Ik ben begin 30, samen met mijn vriend hebben we een kind van 1,5. We wonen in de randstad en werken in het onderwijs en culturele sector. We verdienen genoeg om rond te komen, sparen is lastiger. We wonen in een sociale huurwoning met genoeg ruimte, al missen we een buiten. We zouden graag willen kopen, maar dat lijkt haast onmogelijk met ons salaris en de plek waar we willen wonen.
We hebben een fijne vriendengroep, waarvan de meeste net als wij een kind hebben. Dat is fijn en heeft ons sinds die tijd nog dichter bij elkaar gebracht.
Er is echter een verschil met onze vrienden: zij hebben allemaal een huis kunnen kopen van minimaal 4 ton ( weliswaar met hulp van ouders!) en wij komen niet eens in de buurt. Dat heeft een tijd lang niet zoveel uitgemaakt; de verschillen leken verder niet echt aanwezig. Echter, nu ons kind steeds groter wordt en we meer behoefte krijgen aan (buiten)ruimte én we weliswaar kansloos zijn op de arbeidsmarkt, komt er steeds meer jaloezie om de hoek kijken.
Ja, dat is menselijk, maar wat een rotgevoel. Op verjaardagen en borrels gaat het vaak over de koophuizen, de dure bakfietsen, ze pochen er niet mee, maar het zijn wel thema's. Logisch, want het houdt hen bezig. Bij ons begint het steeds meer te wringen. Of, ons, 'Ik' eigenlijk. Mijn vriend vindt het onzin als ik bij thuiskomst na een verjaardag huilend op de bank neerplof van jaloezie.
Ik tel mijn zegeningen, focus me op het positieve, er is zoveel om blij mee te zijn... een koophuis is zeker niet alles. En wie zegt dat die vrienden gelukkiger zijn dan wij? En toch, wat een rotgevoel bezorgd het me vaak. Ik ga nu zelfs soms niet meer naar verjaardagen en borrels omdat ik geen zin heb in dat rot gevoel achteraf ( hoe leuk het soms ook was!) Dat gras dat groener lijkt aan de overkant, daar zou ik zo graag van af willen. Of misschien wat milder...
Hebben jullie hier ervaring mee?
Laat ik beginnen met voorop stellen dat mijn gevoel een luxe probleem is. Daar ben ik me van bewust.Desalniettemin geeft dit dilemma me vaak een rot gevoel. Misschien hebben jullie tips en adviezen hoe hier mee om te gaan:
Ik ben begin 30, samen met mijn vriend hebben we een kind van 1,5. We wonen in de randstad en werken in het onderwijs en culturele sector. We verdienen genoeg om rond te komen, sparen is lastiger. We wonen in een sociale huurwoning met genoeg ruimte, al missen we een buiten. We zouden graag willen kopen, maar dat lijkt haast onmogelijk met ons salaris en de plek waar we willen wonen.
We hebben een fijne vriendengroep, waarvan de meeste net als wij een kind hebben. Dat is fijn en heeft ons sinds die tijd nog dichter bij elkaar gebracht.
Er is echter een verschil met onze vrienden: zij hebben allemaal een huis kunnen kopen van minimaal 4 ton ( weliswaar met hulp van ouders!) en wij komen niet eens in de buurt. Dat heeft een tijd lang niet zoveel uitgemaakt; de verschillen leken verder niet echt aanwezig. Echter, nu ons kind steeds groter wordt en we meer behoefte krijgen aan (buiten)ruimte én we weliswaar kansloos zijn op de arbeidsmarkt, komt er steeds meer jaloezie om de hoek kijken.
Ja, dat is menselijk, maar wat een rotgevoel. Op verjaardagen en borrels gaat het vaak over de koophuizen, de dure bakfietsen, ze pochen er niet mee, maar het zijn wel thema's. Logisch, want het houdt hen bezig. Bij ons begint het steeds meer te wringen. Of, ons, 'Ik' eigenlijk. Mijn vriend vindt het onzin als ik bij thuiskomst na een verjaardag huilend op de bank neerplof van jaloezie.
Ik tel mijn zegeningen, focus me op het positieve, er is zoveel om blij mee te zijn... een koophuis is zeker niet alles. En wie zegt dat die vrienden gelukkiger zijn dan wij? En toch, wat een rotgevoel bezorgd het me vaak. Ik ga nu zelfs soms niet meer naar verjaardagen en borrels omdat ik geen zin heb in dat rot gevoel achteraf ( hoe leuk het soms ook was!) Dat gras dat groener lijkt aan de overkant, daar zou ik zo graag van af willen. Of misschien wat milder...
Hebben jullie hier ervaring mee?
alisa010 wijzigde dit bericht op 13-04-2024 22:30
0.14% gewijzigd
zaterdag 13 april 2024 om 22:12
Ja.
Er zijn zat andere dingen om over te praten. Ik heb een vriend met een kinderwens die nooit gaat uitkomen.
Er zijn duizend dingen waar je over kunt praten. Waarom in godsnaam dan de hele tijd praten over precies dat ene onderwerp?
Ik vind het zelf heel leuk om met mijn buren over onze vloerverwarming, of we de schuur gaan vergroten etc te praten. Als mijn hurende vriendin er is ga ik dat niet doen. Het is zelfs een beetje gênant vind ik als ik me er toch op betrap.
Kijk Miep tuthola losgaan over alleen maar materiële dingen.
Je kunt blij met iets zijn, dat deel je dan mede, je juicht wat en deelt wat info en dan weer over wat anders wat voor iedereen die er is leuk is.
Ik snap die vrienden niet.
zaterdag 13 april 2024 om 22:24
Sorry to, in mijn ogen echt een luxe probleem:
Ik woon met 2 tieners in een klein huurflatje (geen sociale huurwoning) waarin ik ook nog eens een kamer deel met een van de kinderen/soms in de huiskamer slaap, omdat we maar 2 slaapkamers hebben. Geen tuin of balkon, geen kelder of schuur, alles moet worden bewaard in onze kleine flat. Ik zou zó jouw sociale huurwoning over willen nemen
Mijn laatste ex (niet mee samengewoond, wel meer dan 10 jaar mee gelat) had een kast van een (volledig afbetaald) koophuis met een grote garage, een luxe keuken, een bijkeuken, twee badkamers, twee huiskamers, megagrote slaapkamers, twee extra schuren etc en met hem praatte ik ook gewoon over verbouwingen, dak reparaties, nieuwe badkamer inrichting etc.
Ook mijn vrienden hebben koophuizen en geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om ze dan maar te gaan zitten vermijden.
Het is gewoon wat het is. Tuurlijk baal ik van mijn eigen krappe woning (heel erg zelfs!) maar het is niet dat ik dan ineens niet meer wil/kan verdragen dat anderen het graag over hun koopwoning willen hebben. Ik geniet ook van hun leuke woningen als ik er ben (of was, in het geval van mijn ex)
(Ps ik had een koopwoning met de vader van mijn kinderen, maar een echtscheiding gooide roet in het eten. Dus zo 'safe' is een koopwoning niet)
Ik woon met 2 tieners in een klein huurflatje (geen sociale huurwoning) waarin ik ook nog eens een kamer deel met een van de kinderen/soms in de huiskamer slaap, omdat we maar 2 slaapkamers hebben. Geen tuin of balkon, geen kelder of schuur, alles moet worden bewaard in onze kleine flat. Ik zou zó jouw sociale huurwoning over willen nemen
Mijn laatste ex (niet mee samengewoond, wel meer dan 10 jaar mee gelat) had een kast van een (volledig afbetaald) koophuis met een grote garage, een luxe keuken, een bijkeuken, twee badkamers, twee huiskamers, megagrote slaapkamers, twee extra schuren etc en met hem praatte ik ook gewoon over verbouwingen, dak reparaties, nieuwe badkamer inrichting etc.
Ook mijn vrienden hebben koophuizen en geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om ze dan maar te gaan zitten vermijden.
Het is gewoon wat het is. Tuurlijk baal ik van mijn eigen krappe woning (heel erg zelfs!) maar het is niet dat ik dan ineens niet meer wil/kan verdragen dat anderen het graag over hun koopwoning willen hebben. Ik geniet ook van hun leuke woningen als ik er ben (of was, in het geval van mijn ex)
(Ps ik had een koopwoning met de vader van mijn kinderen, maar een echtscheiding gooide roet in het eten. Dus zo 'safe' is een koopwoning niet)
hanaa wijzigde dit bericht op 13-04-2024 22:35
8.92% gewijzigd
zaterdag 13 april 2024 om 22:25
Eens hoor en doet verder ook niets af aan het verhaal.debuurvrouw schreef: ↑13-04-2024 22:03Klopt.
Maar dan zou to beter kunnen schrijven:
Ik ben onderwijsassistent/klassenassistent/werk op het secretariaat van de school.
Er wordt echter de indruk gewekt dat er iemand voor de klas staat.
Als ze niet meer kunnen verdienen omdat ze beperkt belastbaar zijn, aandoening, ziekte en/of laag iq hebben waardoor er een laag inkomen bij komt kijken..of in een werkveld zitten waar geen werk is, vind ik het weer wat anders. Nu klinkt vooral gewoon als jaloers op wat anderen hebben.
Maar ook daar is op zich best begrip voor denk ik?
Maar dat jankend op de bank storten na een verjaardag over wat anderen allemaal hebben.... doe effe normaal of zoek armere vrienden, problem solved.
zaterdag 13 april 2024 om 22:33
Dit.
En toen wij ons huidige huis kochten hadden we ook te maken met jaloezie.
Zo is de mens nu eenmaal. Een stel kon pas weer normaal doen toen ze een net wat groter huis dan ons hadden gekocht.
Een ander stel kan nog steeds niet helemaal normaal doen als ze in ons huis zijn, en helemaal als we iets nieuws hebben lukt het amper om er wat leuks van te zeggen voor ze.
Dit zijn mensen van rond de 50 die nog iets van een keuze hadden. Jongere mensen hebben amper keuze op de woningmarkt.
Dat wat harder werken etc gaat gewoon niet op, hier zijn er gewoon geen huizen punt. Zelfs mensen met geld kunnen niks kopen.
En als je wat kan kopen moet je een auto erbij regelen. Is ook niet gratis. Net als verder reizen met ov.
Dus ik snap to wel. Je hebt er niks aan om je zo te voelen maar ik snap het wel en ik hoop dat to vrede ermee gaat krijgen, of nog beter: een manier vind om toch meer naar haar zin te gaan wonen.
zaterdag 13 april 2024 om 22:35
Jij hebt zelf hele topics gedraaid op 'ik kan er niet mee leven dat mijn ex groter woont dan ik' kan ik me herinneren. Logisch dat je dat zo voelde, maar dat maakt deze reactie wat wonderlijk.Hanaa schreef: ↑13-04-2024 22:24Sorry to, in mijn ogen een luxe probleem:
Ik woon met 2 tieners in een klein huurflatje (geen sociale huurwoning) waarin ik ook nog eens een kamer deel met een van de kinderen/soms in de huiskamer slaap, omdat we maar 2 slaapkamers hebben. Geen tuin of balkon, geen kelder of schuur, alles moet worden bewaard in onze kleine flat. Ik zou zó jouw sociale huurwoning over willen nemen
Mijn ex (niet mee samengewoond) had een kast van een (volledig afbetaald) koophuis met een grote garage, een luxe keuken, een bijkeuken, twee badkamers, twee huiskamers, megagrote slaapkamers, twee extra schuren etc en met hem praatte ik ook gewoon over verbouwingen, dak reparaties, nieuwe badkamer inrichting etc.
Ook mijn vrienden hebben koophuizen en geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om ze dan maar te gaan zitten vermijden.
Het is gewoon wat het is. Tuurlijk baal ik van mijn eigen krappe woning (heel erg zelfs!) maar het is niet dat ik dan ineens niet meer wil/kan verdragen dat anderen het graag over hun koopwoning willen hebben. Ik geniet ook van hun leuke woningen als ik er ben (of was, in het geval van mijn ex)
(Ps ik had een koopwoning met de vader van mijn kinderen, maar een echtscheiding gooide roet in het eten. Dus zo 'safe' is een koopwoning niet)
zaterdag 13 april 2024 om 22:39
Dat ging over de vader van mijn kinderen, niet mijn laatste ex. Maar dat kwam omdat hij mij op een zeer nare manier had bedrogen, zijn kinderen in de steek liet, er ten tijde van dat topic-ik had net mijn lat relatie met mijn laatste ex verbroken- veel oud zeer naar boven kwam, ik nog steeds boosheid voelde naar hem toe en hem als persoon op dat moment niet veel kon gunnen.
Maar mijn vrienden wel! (Zoals ik ook net aangaf: ik baal van mijn eigen woonsituatie, maar ik ga daar geen vrienden voor vermijden)
hanaa wijzigde dit bericht op 13-04-2024 23:23
14.50% gewijzigd
zaterdag 13 april 2024 om 22:41
Ik ben juist trots op ons kleine maar goedkope huisje. Wij hebben geld over voor vakanties en uitjes… vaak mensen met een groot huis hebben minder geld over voor andere dingen. Die zijn alleen maar aan het werken voor dat grote huis…. Tel je zegeningen en geniet ervan… lekker boeiend hoe anderen het doen!! En het kan ook erger denk ik dan maar, sommige mensen hebben het nog slechter..
zaterdag 13 april 2024 om 22:42
Begrijpelijk en ik leefde toen ook erg met je mee, maar zo hebben andere mensen ook zo hun redenen om van hun situatie te kunnen balen.Hanaa schreef: ↑13-04-2024 22:39Dat ging over de vader van mijn kinderen, niet mijn laatste ex. Maar dat kwam omdat hij mij op een zeer nare manier had bedrogen, zijn kinderen in de steek liet, er ten tijde van dat topic veel oud zeer naar boven kwam, ik nog steeds boosheid voelde naar hem toe en hem als persoon op dat moment niet veel kon gunnen.
Maar mijn vrienden wel!
Een woningmarkt die op slot zit is ook een reden.
zaterdag 13 april 2024 om 22:43
Laatste ben ik met je eens.Lucifee2024 schreef: ↑13-04-2024 22:25Eens hoor en doet verder ook niets af aan het verhaal.
Als ze niet meer kunnen verdienen omdat ze beperkt belastbaar zijn, aandoening, ziekte en/of laag iq hebben waardoor er een laag inkomen bij komt kijken..of in een werkveld zitten waar geen werk is, vind ik het weer wat anders. Nu klinkt vooral gewoon als jaloers op wat anderen hebben.
Maar ook daar is op zich best begrip voor denk ik?
Maar dat jankend op de bank storten na een verjaardag over wat anderen allemaal hebben.... doe effe normaal of zoek armere vrienden, problem solved.
Maar ik weet ook dat dingen deels maakbaar zijn. Ik werkte hoog in het management met bijbehorend salaris en was (zeker na 4 jaar vol miskramen en teleurstelling) dolblij met mijn kind en doodongelukkig met mijn baan.
Ik ben mijn droom achterna gegaan en werk inmiddels in de zorg.
Dit scheelt me netto zo'n 2500 per maand. De villa is verkocht en we wonen nu 2 onder 1 kap in een relatief goedkope gemeente.
Sterker nog. Het huis waar we nu wonen is goedkoper dan mijn eerste duplex.
Keuzes in het leven genoeg tenzij je ongezond/ziek wordt of met andere beperkingen te maken hebt.
Die lees ik echter niet...
zaterdag 13 april 2024 om 22:46
Ik kom uit jouw situatie. Ook wij werken in onderwijs en culturele sector (ong gelijk salaris), en hadden jarenlang een sociale huurwoning. Wij konden elke maand sparen door de goedkope huur. Werkten beide voltijd tot de kinderen kwamen, toen ging 1 van ons 2 dagen minder werken. Op ons inkomen konden we dit jaar precies 4 ton hypotheek krijgen. Veel van onze vrienden waren inderdaad al jaren eerder ingestapt en wonen nu groter en goedkoper. Fijn voor hun en ja ik wilde dat wij dat ook hadden gedaan, maar toch ben ik blij met wat ik nu heb.
Waarom kunnen jullie niet sparen of zo'n hypotheek krijgen? (buitenom dat er weinig aan huizen te kiezen valt). Werken jullie minder?
Waarom kunnen jullie niet sparen of zo'n hypotheek krijgen? (buitenom dat er weinig aan huizen te kiezen valt). Werken jullie minder?
lexie_80 wijzigde dit bericht op 13-04-2024 23:47
12.33% gewijzigd
zaterdag 13 april 2024 om 22:46
Ik snap het wel... maar realiseer je dat het er vooral aan ligt tussen wie je je begeeft. Zo werd ik doodziek van al die babypraat in mijn sportgroepje, het ging alleen daarover... en dat was geen jaloezie, want ik had zelf al 2 kinderen, alleen waren dat pubers. Ik vond het wel logisch, dat was hun wereld... en het bond hen ook. Ze stonden er niet bij stil dat het voor mij niet zo leuk was om daar steeds tussen te zitten.
Wanneer jouw vrienden allemaal moeite hadden met het vinden van een woning, bizar hoge huren moeten ophoesten in de vrije sector... dan had jij jezelf spekkoper gevoeld met je eigen sociale huurwoning. Dat is een lelijke gedachte, alsof je het anderen niet gunt... best schaamtevol ook, omdat het verdorie om je vrienden gaat... maar wel heel menselijk.
Je weet heus dat er mensen zijn die met jaloezie naar jouw situatie kijken... en ja, je hebt altijd mensen waar het beter mee gaat. Ik ken hier een paar mooie villa's in de buurt, waar ik verlekkerd naar kan kijken maar het doet me niets... is onbereikbaar en het is prima... maar het zou misschien anders zijn als mijn jeugdvriendin een rijke man had getroffen en die had mij in zo'n huis ontvangen? Het zou niet moeten uitmaken, maar het speelt echt wel mee. Ik vind het niet raar dat je af en toe even baalt... maar probeer het wel bij jezelf te houden en je dat ook te realiseren als je wil afzeggen voor een borrel (als dát ten minste de reden is dat je er niet naartoe wilt!).
Wanneer jouw vrienden allemaal moeite hadden met het vinden van een woning, bizar hoge huren moeten ophoesten in de vrije sector... dan had jij jezelf spekkoper gevoeld met je eigen sociale huurwoning. Dat is een lelijke gedachte, alsof je het anderen niet gunt... best schaamtevol ook, omdat het verdorie om je vrienden gaat... maar wel heel menselijk.
Je weet heus dat er mensen zijn die met jaloezie naar jouw situatie kijken... en ja, je hebt altijd mensen waar het beter mee gaat. Ik ken hier een paar mooie villa's in de buurt, waar ik verlekkerd naar kan kijken maar het doet me niets... is onbereikbaar en het is prima... maar het zou misschien anders zijn als mijn jeugdvriendin een rijke man had getroffen en die had mij in zo'n huis ontvangen? Het zou niet moeten uitmaken, maar het speelt echt wel mee. Ik vind het niet raar dat je af en toe even baalt... maar probeer het wel bij jezelf te houden en je dat ook te realiseren als je wil afzeggen voor een borrel (als dát ten minste de reden is dat je er niet naartoe wilt!).
zaterdag 13 april 2024 om 22:52
Balen van je eigen situatie kan ik ook begrijpen (Ik baal ook) maar het gaat wel ver om dan vrienden te vermijden. Ik heb me al bij neergelegd dat mijn situatie de komende tijd niet gaat veranderen, de (sociale) woonmarkt zit hier in BE ook op slot, maar om dan mensen die groter wonen te vermijden lijkt me niet de oplossing. Oh en ik gun mijn ex nog steeds niet dat grote huis waar hij in woont met haar. Wat dat betreft is mijn gevoel daarover nog steeds niet veranderd. Maar mijn laatste (lat) ex die nóg groter woont, gun ik het echt van harte. Op hem ben ik nooit jaloers geweest. Hij heeft er hard voor gewerkt!
zaterdag 13 april 2024 om 22:55
zaterdag 13 april 2024 om 22:58
Nou, na een aantal weken blijft die zwangerschap toch echt dagelijks zichtbaar..MysteriousLight schreef: ↑13-04-2024 20:54Er is een verschil tussen constant, dus de héle tijd, over iets praten, zoals een huis, of delen dat je zwanger bent.
zaterdag 13 april 2024 om 23:18
Dank voor de reacties in overvloed!
Af en toe werd ik even flink om de oren geslagen...
Snap het wel hoor...het is ook een luxe probleem, en dat huilen op de bank klinkt behoorlijk dramatisch, geef ik toe.
Tja, of er meer achter zit bij mij weet ik (nog) niet zo goed. Ik weet wel dat vroeger in onze vriendschap ( lees; studententijd) de inkomstenverschillen veel kleiner waren. Het zorgde niet voor een spanningsveld. Alles leek nog zo maakbaar.
Het leven is nu zeker niet altijd maakbaar ( en geloof me, want in zo'n fijne positie zit ik ook weer niet, met een chronische ziekte en een partner die veel financiële tegenvallers heeft gehad als ondernemer). Ik benoemde dit niet, omdat ik me ook bevoorrecht voel met een fijn huis, een kind en werk. Echter, als ik zie dat die vrienden 'succes' hebben in de vorm van een huis, waarbij het lijkt alsof ze alles op de rit hebben, dan voel ik afgunst. Omdat ik zelf ervaar hoe 'gammel' en 'onzeker' het leven soms kan zijn. Ik denk die zekerheid te kunnen halen uit materiële zaken. Daar heb ik dus mn redenen voor. En of ik die zekerheid, dat geluk en misschien zelfs houvast, haal uit materiële zaken..tja dat is waarschijnlijk een open deur..Er is zoveel meer om gelukkig van te worden dan een nog groter huis, een maandelijkse hypotheek of een bakfiets voor de deur.
In die zin zou ik wel wat authentieker willen leven en de voldoening halen uit mijzelf.
Af en toe werd ik even flink om de oren geslagen...
Snap het wel hoor...het is ook een luxe probleem, en dat huilen op de bank klinkt behoorlijk dramatisch, geef ik toe.
Tja, of er meer achter zit bij mij weet ik (nog) niet zo goed. Ik weet wel dat vroeger in onze vriendschap ( lees; studententijd) de inkomstenverschillen veel kleiner waren. Het zorgde niet voor een spanningsveld. Alles leek nog zo maakbaar.
Het leven is nu zeker niet altijd maakbaar ( en geloof me, want in zo'n fijne positie zit ik ook weer niet, met een chronische ziekte en een partner die veel financiële tegenvallers heeft gehad als ondernemer). Ik benoemde dit niet, omdat ik me ook bevoorrecht voel met een fijn huis, een kind en werk. Echter, als ik zie dat die vrienden 'succes' hebben in de vorm van een huis, waarbij het lijkt alsof ze alles op de rit hebben, dan voel ik afgunst. Omdat ik zelf ervaar hoe 'gammel' en 'onzeker' het leven soms kan zijn. Ik denk die zekerheid te kunnen halen uit materiële zaken. Daar heb ik dus mn redenen voor. En of ik die zekerheid, dat geluk en misschien zelfs houvast, haal uit materiële zaken..tja dat is waarschijnlijk een open deur..Er is zoveel meer om gelukkig van te worden dan een nog groter huis, een maandelijkse hypotheek of een bakfiets voor de deur.
In die zin zou ik wel wat authentieker willen leven en de voldoening halen uit mijzelf.
zaterdag 13 april 2024 om 23:33
Een buurman zei een paar jaar geleden tegen mij : Je hebt het huis gekocht he, wij konden dat niet, de huur die wij nu nog steeds betalen is al minstens de prijs waar jij het voor gekocht hebt en met de nieuwe huurverhoging betalen wij nu ( iets van 700) per maand.
Voor die € 700 per maand woont hij zorgeloos, ik ben blij dat ik kan sparen om het onderhoud te betalen.
Voor die € 700 per maand woont hij zorgeloos, ik ben blij dat ik kan sparen om het onderhoud te betalen.
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
zaterdag 13 april 2024 om 23:35
zaterdag 13 april 2024 om 23:55
Ik lees vooral dat je veel wil. Meer ruimte, meer buitenruimte, meer zekerheid, meer verdienen, wonen op een bepaalde plek.
Je kunt nu eenmaal niet alles hebben. En als je denkt dat anderen dat wel hebben, dan weet je waarschijnlijk niet alles. En een huis kopen met hulp klinkt heel makkelijk, maar wat wordt er terug verwacht door die ouders?
Je kunt nu eenmaal niet alles hebben. En als je denkt dat anderen dat wel hebben, dan weet je waarschijnlijk niet alles. En een huis kopen met hulp klinkt heel makkelijk, maar wat wordt er terug verwacht door die ouders?
zondag 14 april 2024 om 00:02
Ik herken je wel hoor! Ik ben alleenstaande ouder en heb door verschillende omstandigheden de boot gemist als het gaat om het kopen van een eigen huis. Ik woon dus al heel lang in sociale huur. Mijn 2 verdieners vrienden inmiddels allemaal in hun 2de of 3de koophuis, allemaal vrijstaand. Tja, dan voel je je wel eens een mislukkeling in je huur rijtjeswoning.
Afgelopen maanden hebben m’n moeder, broertje en zus allemaal een nieuwbouw huis gekocht, dus zij gaan in 2025 allemaal verhuizen. Ik gun het ze echt van harte, maar elke keer als we als familie bij elkaar zijn gaat het over de nieuwe huizen, welke keukens en badkamers er uitgekozen gaan worden etc. Helemaal begrijpelijk, maar voor mijn eigen gevoel niet altijd fijn.
Afgelopen maanden hebben m’n moeder, broertje en zus allemaal een nieuwbouw huis gekocht, dus zij gaan in 2025 allemaal verhuizen. Ik gun het ze echt van harte, maar elke keer als we als familie bij elkaar zijn gaat het over de nieuwe huizen, welke keukens en badkamers er uitgekozen gaan worden etc. Helemaal begrijpelijk, maar voor mijn eigen gevoel niet altijd fijn.
zondag 14 april 2024 om 00:06
GroenTuintje schreef: ↑13-04-2024 21:06Vind ik ook totaal niet vergelijkbaar. Niks is zo pijnlijk qua gevoel als het niet lukken met zwanger worden, terwijl de rest in 1 wip zwanger is ( heb het zelf ondervonden, beide. Van de Eerste meteen zwanger, de 2e via icsi, want lukte niet na lang proberen en zaadproblemen)
Jaloezie is jaloezie. Dat jij de ene vorm wel kent, maakt die niet per se veel pijnlijker dan een vorm die jij niet kent. Voor jou wel. Maar voor een ander hoef jij niet te bepalen dat jouw ‘pijn’ erger was. Alsof het leven zonder kinderen zinloos is. Heb ik dan weer niks mee, met dat soort jaloezie.
Bovendien…. Jij had al een kind. Het is niet of to een tweede koophuis wil. Compleet niet vergelijkbaar eigenlijk idd.
Maar goed, to. De oplossing ligt bij jezelf. Zet je jaloezie aan de kant.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
