Thuis
alle pijlers
Vechten jullie katten weleens?
zaterdag 1 maart 2025 om 17:14
Lieve kattenbezitters,
Ik weet dat er een algemeen kattentopic is, maar ik verwacht hier wat meer reacties. Daarom even zo.
Is het normaal dat twee katten in een huishouden weleens met elkaar vechten? Ik vind het behoorlijk heftig en raak er erg gestresst van. Wat niet helpt is dat ik zelf vrij ernstige slaapproblemen heb en als het weer een keer gebeurd is dat mijn katten elkaar in de haren zijn gevlogen ben ik weken alert en slaap ik nóg beroerder, omdat ik elke beweging of verdacht geluidje op wil merken.
Een van de twee voor langere tijd in de nacht opsluiten vind ik ook zielig, ze worden daar niet blij van.
Ik maak me ook zorgen over wat er gebeurt als zo'n vechtpartij een keer plaatsvindt als ik niet thuis ben. Ik ben vaak ook niet relaxed meer als ik ergens ben en vraag me dan af hoe het met mijn katten gaat.
Kortom, ik loop af en toe een beetje op eieren en vraag me af wat 'normaal' is en of ik er te zwaar aan til.
Voor mensen zien katten die elkaar in de haren vliegen met bijbehorend gekrijs er natuurlijk vrij heftig uit, ik weet niet of het ook echt zo heftig is of dat ik er gewoon veel te zwaar aan til.
Over het algemeen leven mijn katten goed met elkaar samen en krijg ik niet de indruk dat ze een hekel aan elkaar hebben. Ze wassen elkaar niet erg vaak en liggen ook niet vaak echt tegen elkaar aan, maar ze gaan elkaar ook niet uit de weg, zitten in de tuin vaak op dezelfde milimeter iets te bekijken of zitten naast elkaar op eenzelfde muurtje. Ook binnen in huis liggen ze wel vaak vrij dichtbij elkaar (maar niet echt naast elkaar of op één stoel of zo.
Ze spelen ook wel met elkaar, maar pesten elkaar ook wel soms.
Het zijn bange katten en een van de twee is een echte angsthaas. Hij heeft echt de belangrijkste socialisatiefase als kitten gemist en dat is nooit echt helemaal goed gekomen. Hij is dus heel schrikachtig en herstelt ook heel slecht. De ander is ook bang en schrikt ook, maar herstelt zich veel sneller.
Alle keren dat het fout is gegaan is er een duidelijke trigger. In bijna alle gevallen een onverwacht geluid. Ze schrikken dan en proberen weg te rennen. En in die paniek buitelen ze over elkaar heen, krijsend en gillend. Ze rennen vaak de trap af of zelfs helemaal door het kattenluik de tuin in, waardoor het best een heftige toestand is. Ik haal ze dan uit elkaar en zet ze apart om tot rust te komen. In het begin duurde het lang voordat het weer oké was, inmiddels gaat het op zich vrij goed. Maar de grootste bangerik blijft wel een tijdje schrikachtig en een beetje 'anders'. Na een tijd is alles weer ontspannen.
Voor mijzelf is het zo dat ik na een aantal weken weer meer ontspannen word en eindelijk weer iets beter slaap en juist dan gebeurt er weer iets en begint dat hele gezeur weer opnieuw.....
Vanochtend sliep ik eindelijk na een hele slechte nacht en word ik opeens wakker van kat die met een muis op mijn bed aan komt zetten (GADVERDAMME). De bangste kat zat ook voor het bed en begon opeens te loeien en voor ik het wist tuimelden ze gillend en krijsend over elkaar heen.
Apart gezet voor een aantal uren en nu liggen ze allebei rustig bij mij in de woonkamer te slapen.
Ik word er een beetje gek van, omdat ik de situaties waarin het fout gaat eigenlijk niet kan voorkomen. Ik ben altijd erg voorzichtig, zodat ik geen dingen laat vallen of onverwachte gekke dingen doe, maar het zijn vaak geluiden of dingen van buitenaf.
Ik zou in de nacht een kat op een kamer kunnen zetten, maar ze worden daar niet heel blij van en willen gewoon graag vrije toegang tot huis en tuin. Ze komen allebei niet buiten de tuin.
Het gaat niet zo vaak fout, maar als het fout gaat voelt het voor mij gewoon wel erg heftig.
Een van de twee katten heeft een hartruis en diabetes. Stress is voor hem dus ook heel slecht.
En de ander is dus een enorme angsthaas. Die heeft over het algemeen bij mij een heel fijn en rustig leventje en zou het ook niet goed doen in een minder rustige buurt of een druk huishouden.
Hij bleef in het verleden wel langer gestresst dan tegenwoordig. Maar tijdens zo'n situatie voel ik me altijd wel een beetje wanhopig. Over de katten zelf, over mijn situatie rondom slaap en over mijn stress als ik niet thuis ben. Ik denk na zo'n moment toch veel aan de katten en aan hoe het gaat en ben gewoon niet ontspannen. Terwijl dat in mijn situatie wel heel belangrijk is....
Maar misschien maak ik er ook een veel te groot ding van, omdat dat gillen en krijsen er natuurlijk super heftig uitziet.
Zelf heb je als je met mensen samenleeft natuurlijk ook weleens ruzie en daarna is het gewoon weer goed.
Ik heb vroeger nooit katten gehad. De mannetjes worden bijna 7. Ze zijn met elkaar opgegroeid sinds kitten, maar geen echte broers. Het zijn allebei gecastreerde katers.
Dank
Ik weet dat er een algemeen kattentopic is, maar ik verwacht hier wat meer reacties. Daarom even zo.
Is het normaal dat twee katten in een huishouden weleens met elkaar vechten? Ik vind het behoorlijk heftig en raak er erg gestresst van. Wat niet helpt is dat ik zelf vrij ernstige slaapproblemen heb en als het weer een keer gebeurd is dat mijn katten elkaar in de haren zijn gevlogen ben ik weken alert en slaap ik nóg beroerder, omdat ik elke beweging of verdacht geluidje op wil merken.
Een van de twee voor langere tijd in de nacht opsluiten vind ik ook zielig, ze worden daar niet blij van.
Ik maak me ook zorgen over wat er gebeurt als zo'n vechtpartij een keer plaatsvindt als ik niet thuis ben. Ik ben vaak ook niet relaxed meer als ik ergens ben en vraag me dan af hoe het met mijn katten gaat.
Kortom, ik loop af en toe een beetje op eieren en vraag me af wat 'normaal' is en of ik er te zwaar aan til.
Voor mensen zien katten die elkaar in de haren vliegen met bijbehorend gekrijs er natuurlijk vrij heftig uit, ik weet niet of het ook echt zo heftig is of dat ik er gewoon veel te zwaar aan til.
Over het algemeen leven mijn katten goed met elkaar samen en krijg ik niet de indruk dat ze een hekel aan elkaar hebben. Ze wassen elkaar niet erg vaak en liggen ook niet vaak echt tegen elkaar aan, maar ze gaan elkaar ook niet uit de weg, zitten in de tuin vaak op dezelfde milimeter iets te bekijken of zitten naast elkaar op eenzelfde muurtje. Ook binnen in huis liggen ze wel vaak vrij dichtbij elkaar (maar niet echt naast elkaar of op één stoel of zo.
Ze spelen ook wel met elkaar, maar pesten elkaar ook wel soms.
Het zijn bange katten en een van de twee is een echte angsthaas. Hij heeft echt de belangrijkste socialisatiefase als kitten gemist en dat is nooit echt helemaal goed gekomen. Hij is dus heel schrikachtig en herstelt ook heel slecht. De ander is ook bang en schrikt ook, maar herstelt zich veel sneller.
Alle keren dat het fout is gegaan is er een duidelijke trigger. In bijna alle gevallen een onverwacht geluid. Ze schrikken dan en proberen weg te rennen. En in die paniek buitelen ze over elkaar heen, krijsend en gillend. Ze rennen vaak de trap af of zelfs helemaal door het kattenluik de tuin in, waardoor het best een heftige toestand is. Ik haal ze dan uit elkaar en zet ze apart om tot rust te komen. In het begin duurde het lang voordat het weer oké was, inmiddels gaat het op zich vrij goed. Maar de grootste bangerik blijft wel een tijdje schrikachtig en een beetje 'anders'. Na een tijd is alles weer ontspannen.
Voor mijzelf is het zo dat ik na een aantal weken weer meer ontspannen word en eindelijk weer iets beter slaap en juist dan gebeurt er weer iets en begint dat hele gezeur weer opnieuw.....
Vanochtend sliep ik eindelijk na een hele slechte nacht en word ik opeens wakker van kat die met een muis op mijn bed aan komt zetten (GADVERDAMME). De bangste kat zat ook voor het bed en begon opeens te loeien en voor ik het wist tuimelden ze gillend en krijsend over elkaar heen.
Apart gezet voor een aantal uren en nu liggen ze allebei rustig bij mij in de woonkamer te slapen.
Ik word er een beetje gek van, omdat ik de situaties waarin het fout gaat eigenlijk niet kan voorkomen. Ik ben altijd erg voorzichtig, zodat ik geen dingen laat vallen of onverwachte gekke dingen doe, maar het zijn vaak geluiden of dingen van buitenaf.
Ik zou in de nacht een kat op een kamer kunnen zetten, maar ze worden daar niet heel blij van en willen gewoon graag vrije toegang tot huis en tuin. Ze komen allebei niet buiten de tuin.
Het gaat niet zo vaak fout, maar als het fout gaat voelt het voor mij gewoon wel erg heftig.
Een van de twee katten heeft een hartruis en diabetes. Stress is voor hem dus ook heel slecht.
En de ander is dus een enorme angsthaas. Die heeft over het algemeen bij mij een heel fijn en rustig leventje en zou het ook niet goed doen in een minder rustige buurt of een druk huishouden.
Hij bleef in het verleden wel langer gestresst dan tegenwoordig. Maar tijdens zo'n situatie voel ik me altijd wel een beetje wanhopig. Over de katten zelf, over mijn situatie rondom slaap en over mijn stress als ik niet thuis ben. Ik denk na zo'n moment toch veel aan de katten en aan hoe het gaat en ben gewoon niet ontspannen. Terwijl dat in mijn situatie wel heel belangrijk is....
Maar misschien maak ik er ook een veel te groot ding van, omdat dat gillen en krijsen er natuurlijk super heftig uitziet.
Zelf heb je als je met mensen samenleeft natuurlijk ook weleens ruzie en daarna is het gewoon weer goed.
Ik heb vroeger nooit katten gehad. De mannetjes worden bijna 7. Ze zijn met elkaar opgegroeid sinds kitten, maar geen echte broers. Het zijn allebei gecastreerde katers.
Dank
zaterdag 1 maart 2025 om 19:52
Kittens wel. Maar als ze volwassen zijn zijn ze meestal liever alleen. Althans Europese katten. Veel raskatten zoals Siamezen zijn totaal het tegenovergestelde.Goudglitter schreef: ↑01-03-2025 19:44Toen ik nog katten had vochten ze niet. Maar ze waren ook zeker geen vriendjes.
Snap niet dat er mensen zijn die maar blijven volhouden dat je altijd 2 kittens tegelijk moet nemen omdat het anders zielig zou zijn voor de kat. Ze hebben liever het huis voor zich zelf zonder andere katten.
zaterdag 1 maart 2025 om 19:55
Ja, het punt is natuurlijk dat kittens wel echt een maatje nodig hebben en veel met elkaar spelen en elkaar hebben. En dat een kitten alleen blijkbaar zielig is. Maar als volwassen kat niet meer, dan zijn ze liever alleen. Maar ja, je kunt kittens die groot zijn geworden niet weer massaal gaan herplaatsen of zo. Misschien moeren ze gewoon langer als kittens allemaal bij elkaar blijven en pas later verhuizen naar een huisje (alleen).Goudglitter schreef: ↑01-03-2025 19:44Toen ik nog katten had vochten ze niet. Maar ze waren ook zeker geen vriendjes.
Snap niet dat er mensen zijn die maar blijven volhouden dat je altijd 2 kittens tegelijk moet nemen omdat het anders zielig zou zijn voor de kat. Ze hebben liever het huis voor zich zelf zonder andere katten.
zaterdag 1 maart 2025 om 20:06
Inderdaad onze Siamese broers liggen vaak samen te slapen maar onze oosters korthaar mag er prima bij liggen. Toch zitten ze soms achter elkaar aan, grommend en blazend en dat de haren in het rond vliegen. Het gaat altijd over en weer, niet dat er steeds eentje de pineut is. Wij bemoeien ons er niet mee, ze hebben genoeg ruimte om elkaar te ontlopen als ze dat zouden willen.
zaterdag 1 maart 2025 om 20:07
Mijn katten (poes en kater) zijn als kittens (niet uit hetzelfde nest, leeftijdverschil van een paar maanden) tegelijk bij ons gekomen uit het asiel. Altijd dikke maatjes geweest en echt aan elkaar gehecht, dit jaar worden ze 13. Ze liggen veel bij elkaar, wel meestal op initiatief van de kater. Ze hebben zo nu en dan ook flinke ruzie, als ze elkaar tegelijkertijd proberen te wassen geeft dat irritatie. Dan komt er staartzwaaien, elkaar aanstaren, soms blazen en af en toe vliegen ze elkaar ook echt in de haren. Ook wil de kater vaker spelen dan de poes en is hij ruwer, dan blaast zij en maakt dat ze wegkomt. Als hij haar toch te pakken krijgt vliegen de haren soms in het rond. Dat komt gelukkig maar weinig voor.
Af en toe vechten is normaal en echt niet erg, als het maar niet heel vaak is en een van de twee (of allebei) er niet zichtbaar onder lijdt.
Af en toe vechten is normaal en echt niet erg, als het maar niet heel vaak is en een van de twee (of allebei) er niet zichtbaar onder lijdt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 1 maart 2025 om 20:11
Ik heb jaren geleden eens een documentaire gezien over katten die op een boerderij woonden, er waren veel meer overeenkomsten met hoe leeuwen leven dan werd gedacht. De poezen die familie waren, leefden samen en verzorgden ook elkaars jongen. Wij hebben dat vroeger met onze stalkatten ook gezien, twee zussen die samen de kittens verzorgden en prooien deelden.
In die documentaire kwam er ook een kater die ze nog niet kenden, die vormde een bedreiging voor de kittens en werd door de poezen verjaagd. Net als leeuwen zou hij de kittens kunnen doden, om daardoor sneller zijn eigen genen door te kunnen geven.
In die documentaire kwam er ook een kater die ze nog niet kenden, die vormde een bedreiging voor de kittens en werd door de poezen verjaagd. Net als leeuwen zou hij de kittens kunnen doden, om daardoor sneller zijn eigen genen door te kunnen geven.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 1 maart 2025 om 20:39
Ik ben zo’n dierenbeul met maar één kat (ondermaatse kater). Hij is vooral heel bang voor andere katten. Hij leeft samen met onze hond die hetzelfde formaat heeft en in dezelfde gewichtscategorie valt . Af en toe plaagt hij de hond wel door steeds te blijven tikken op haar kont of oor maar als ze er genoeg van heeft mept ze terug (als een kat, met haar poot gewoon ‘pats’).
De achterburen hebben twee katten, van die enorme grote. Die halen elkaar echt compleet open en het klinkt alsof ze elkaar aan het vermoorden zijn. Zelfs de hond is er bang voor als er weer eentje in onze tuin zit. Niet onterecht, ze vallen alles aan. De kat van andere buren is een oog kwijt dankzij een van die twee (ontsteking na forse halen en beten).
. Af en toe plaagt hij de hond wel door steeds te blijven tikken op haar kont of oor maar als ze er genoeg van heeft mept ze terug (als een kat, met haar poot gewoon ‘pats’).De achterburen hebben twee katten, van die enorme grote. Die halen elkaar echt compleet open en het klinkt alsof ze elkaar aan het vermoorden zijn. Zelfs de hond is er bang voor als er weer eentje in onze tuin zit. Niet onterecht, ze vallen alles aan. De kat van andere buren is een oog kwijt dankzij een van die twee (ontsteking na forse halen en beten).
zaterdag 1 maart 2025 om 22:22
Ik heb juist begrepen dat je je niet met vechtende katten moet bemoeien omdat je dan de rangorde verstoort. Ik probeer het wel eens te voorkomen. Als kleine kater rustig in het zonnetje ligt gaat grote hem zogenaamd lief wassen. Dat gaat vervolgens altijd over in bijten, dus ik spreek hem dan streng toe (neee, niet doen). Daar luistert hij gek genoeg wel naar, voor even dan. Grote kater is ook eigenlijk wel een vervelende kat. Kleine kater zoekt altijd nieuwe goede plekken op om te liggen. Als hij er drie keer heeft gelegen, kun je erop rekenen dat grote kater daar dan vervolgens ligt. Of hij gaat er naast liggen en neemt dan zoveel ruimte in dat kleine maar weer verkast.
zaterdag 1 maart 2025 om 23:00
Hier ook 2 katten, met een flinke leeftijdsverschil, ze kunnen lief elkaar wassen en bij elkaar liggen, maar zitten elkaar ook wel achterna om even een fittie te hebben af en toe. We spreken ze dan wel even toe met "genoeg nu". De (nog net) kitten vindt de honden volgens mij over het algemeen leuker 
don't worry about getting older... you'll still do enough stupid things... only slower...
zondag 2 maart 2025 om 03:12
Dit zijn gewoon letterlijk de adviezen van gedragsdeskundigen die er toch ook wel iets van zullen weten. Er wordt overal gezegd en geschreven dat je vechtende katten altijd direct moet scheiden en een tijd uit elkaar moet houden. Lees zelf maar na. En dat het als je dat niet doet soms ook echt nooit meer goed komt met de verstandhouding.toulouse_74 schreef: ↑01-03-2025 23:06Apart gezet? Het zijn geen kinderen. Je doet dit om je eigen ongemak, niet voor de katten.
Ik heb dit niet zelf verzonnen maar gewoon adviezen gevolgd.
zondag 2 maart 2025 om 03:14
zondag 2 maart 2025 om 08:07
Ik heb even een soortgelijke situatie voor je opgezocht van het forum van KGA. Dit is het advies van een van de deskundigen ;
Wat akelig voor iedereen! Er zijn vast en zeker meer mensen die soortgelijk gedrag hebben meegemaakt bij hun katten, maar dat heeft dan waarschijnlijk heel andere oorzaken en dus ook een heel andere oplossing. Daarom heb je meestal niet zo veel aan ‘ervaringen’. Een snellere en betere weg naar een oplossing is de oorzaak zoeken. Vaak spelen er meerdere dingen tegelijk. Het eerste wat je het beste kunt doen is met de katten naar de dierenarts gaan (laat ook de urine controleren!). Er is 50% kans dat onontdekte pijn en/óf ziekte een rol spelen in dit verhaal.
Is dat uitgesloten dan kun je aan een gedragsmatige oorzaak denken, zoals verveling, te weinig katse bronnen (2 van alles voor elke kat), honger (katten moeten altijd kunnen eten wanneer ze willen), vreemde katten rond het huis en ga zo maar door. Ik raad je aan om dinsdag ook even de gratis katten advies lijn te bellen. Zoek de oplossing vooral niet in middelen zoals feromonen en kalmerende supplementen of in zomaar wat proberen. Met middelen doe je namelijk helemaal niets aan de oorzaak! Veel succes!
Wat akelig voor iedereen! Er zijn vast en zeker meer mensen die soortgelijk gedrag hebben meegemaakt bij hun katten, maar dat heeft dan waarschijnlijk heel andere oorzaken en dus ook een heel andere oplossing. Daarom heb je meestal niet zo veel aan ‘ervaringen’. Een snellere en betere weg naar een oplossing is de oorzaak zoeken. Vaak spelen er meerdere dingen tegelijk. Het eerste wat je het beste kunt doen is met de katten naar de dierenarts gaan (laat ook de urine controleren!). Er is 50% kans dat onontdekte pijn en/óf ziekte een rol spelen in dit verhaal.
Is dat uitgesloten dan kun je aan een gedragsmatige oorzaak denken, zoals verveling, te weinig katse bronnen (2 van alles voor elke kat), honger (katten moeten altijd kunnen eten wanneer ze willen), vreemde katten rond het huis en ga zo maar door. Ik raad je aan om dinsdag ook even de gratis katten advies lijn te bellen. Zoek de oplossing vooral niet in middelen zoals feromonen en kalmerende supplementen of in zomaar wat proberen. Met middelen doe je namelijk helemaal niets aan de oorzaak! Veel succes!
•
zondag 2 maart 2025 om 11:35
Mijn eerste twee katten kwam bij mij met 12 weken, 2 zusjes. Altijd dikke mik samen, nooit lelijk naar elkaar. De kleinste was wel duidelijk de baas en die dikke liet zich dat rustig aanleunen.
Toen kleine was overleden bloeide dikke helemaal op, die nam gelijk het hele huis over. Daar heb ik nooit een nieuwe kat bij gezet.
Toen dikke ook was overleden heb ik een paar jaar een getraumatiseerd poesje in huis gehad. Die zag ik amper maar heeft bij mij nog een paar rustige jaren gehad.
Na haar overlijden heb ik twee zusjes uit het asiel gehaald. Zij waren toen 7 jaar oud. Volgens het asiel waren zij gestrest door de verhuizing naar het asiel maar normaal gesproken ook maatjes.
Eenmaal bij mij thuis bleken zij elkaar toch niet zo heel lief te vinden. Gelukkig heb ik een redelijk ruim huis en de dames ontweken elkaar gewoon. Heeeel af en toe kwam de een te dicht in de buurt bij de ander en dan werd er even geblazen en met een poot gezwaaid. Stelde eigenlijk niets voor.
Een van de zusjes is inmiddels overleden en de ander is hier heel tevreden in dr uppie. Daar ga ik ook geen nieuwe kat bij zetten. Ik zeg er wel bij dat ik veel thuis ben.
TO, heb je wel eens overwogen om er een kattengedrag deskundige bij te halen?
Ik kijk wel eens naar het programma "my cat from hell" en daar zie ik soms opmerkelijke gedragsveranderingen. (Bij de katten én hun personeel)
Toen kleine was overleden bloeide dikke helemaal op, die nam gelijk het hele huis over. Daar heb ik nooit een nieuwe kat bij gezet.
Toen dikke ook was overleden heb ik een paar jaar een getraumatiseerd poesje in huis gehad. Die zag ik amper maar heeft bij mij nog een paar rustige jaren gehad.
Na haar overlijden heb ik twee zusjes uit het asiel gehaald. Zij waren toen 7 jaar oud. Volgens het asiel waren zij gestrest door de verhuizing naar het asiel maar normaal gesproken ook maatjes.
Eenmaal bij mij thuis bleken zij elkaar toch niet zo heel lief te vinden. Gelukkig heb ik een redelijk ruim huis en de dames ontweken elkaar gewoon. Heeeel af en toe kwam de een te dicht in de buurt bij de ander en dan werd er even geblazen en met een poot gezwaaid. Stelde eigenlijk niets voor.
Een van de zusjes is inmiddels overleden en de ander is hier heel tevreden in dr uppie. Daar ga ik ook geen nieuwe kat bij zetten. Ik zeg er wel bij dat ik veel thuis ben.
TO, heb je wel eens overwogen om er een kattengedrag deskundige bij te halen?
Ik kijk wel eens naar het programma "my cat from hell" en daar zie ik soms opmerkelijke gedragsveranderingen. (Bij de katten én hun personeel)
pokkewijf wijzigde dit bericht op 02-03-2025 11:54
Reden: typo
Reden: typo
0.36% gewijzigd
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
zondag 2 maart 2025 om 11:42
Wij hebben onze grote kater ook een tijdje alleen gehad toen zijn zusje overleden was. Dat vond hij helemaal niet fijn, en wij vonden het ook heel lastig. Hij werd veel meer op ons gericht wat niet handig was als je best vaak van huis bent. Het eerste nieuwe maatje kwam uit het asiel en zou goed bij andere katten kunnen. Dat bleek tegen te vallen en na een paar maanden bleek dat ze ernstig ziek was en hebben we haar moeten laten inslapen. Daarna onze huidige kleine kater als kitten gekregen. Dat ging eigenlijk vanaf het begin goed, maar na een jaar of twee kregen ze toch regelmatig ruzie. Net als nu nog dus.
zondag 2 maart 2025 om 13:46
zondag 2 maart 2025 om 16:17
Dat is hier inderdaad ook weleens. Van die momenten dat ik grote kater iets zie doen dat kleine bangerik niet leuk vindt.KamilleT schreef: ↑01-03-2025 22:22Ik heb juist begrepen dat je je niet met vechtende katten moet bemoeien omdat je dan de rangorde verstoort. Ik probeer het wel eens te voorkomen. Als kleine kater rustig in het zonnetje ligt gaat grote hem zogenaamd lief wassen. Dat gaat vervolgens altijd over in bijten, dus ik spreek hem dan streng toe (neee, niet doen). Daar luistert hij gek genoeg wel naar, voor even dan. Grote kater is ook eigenlijk wel een vervelende kat. Kleine kater zoekt altijd nieuwe goede plekken op om te liggen. Als hij er drie keer heeft gelegen, kun je erop rekenen dat grote kater daar dan vervolgens ligt. Of hij gaat er naast liggen en neemt dan zoveel ruimte in dat kleine maar weer verkast.
Of inderdaad wassen dat overgaat in bijten en een mep.
Dat van die plekjes opzoeken of inpikken is inderdaad ook lelijk, het zijn me ook een wezentjes af en toe.
zondag 2 maart 2025 om 16:19
En wat doen jullie als ze vechten? En is het echt vechten of is het meer een keer blazen en een mep?
Hier heeft kleine bangerik ook weleens urine laten lopen tijdens zo'n moment. Heel zielig.
zondag 2 maart 2025 om 16:32
Dank allemaal voor de goede tips en informatie (websites, boeken, gedragstherapie, persoonlijke ervaringen).
In de periode dat het voor het eerst gebeurde en daarna erger werd en vaker gebeurde heb ik het voorgelegd aan een gedragstherapeut. Daar inderdaad tips van gehad en een beetje wat ambra ook beschrijft; beter begrijpen wat er gebeurt en wat je kunt doen.
In alle gevallen behalve de laatste keer was het omgerichte agressie door een externe trigger; een hard geluid/iets waar ze heel erg van geschrokken zijn. Een hele duidelijke oorzaak en ook iets dat vaak voorkomt bij katten.
Het is wel een stuk minder geworden doordat kleine bangerik ietsje minder angstig is geworden. In de periode dat het erger was heb ik ze te snel weer bij elkaar gezet, terwijl ze dus nog helemaal niet tot rust waren gekomen en nog heel gestresst waren. En ging het dus weer opnieuw fout.
Nu gaat het lange periodes goed en de tijd die bangerik nodig heeft om even uit zijn errormodus te komen en tot rust te komen is ook korter geworden.
Ik probeer hem veel te aaien en knuffelen, waarbij hij lekker gaat spinnen en een wat relaxtere kat wordt.
En ik kan ze inmiddels wel aardig goed lezen, waardoor ik soms ook wel dingen kan voorkomen (wat anderen hier ook beschrijven).
Zo'n onverwachte externe trigger daar kun je eigenlijk gewoon heel weinig aan doen.
Maar de meneertjes zijn weer helemaal zen nu en vannacht is het ook goed gegaan. Kleine bangerik ligt prinsheerlijk op zijn rug in een viltholletje....
In de periode dat het voor het eerst gebeurde en daarna erger werd en vaker gebeurde heb ik het voorgelegd aan een gedragstherapeut. Daar inderdaad tips van gehad en een beetje wat ambra ook beschrijft; beter begrijpen wat er gebeurt en wat je kunt doen.
In alle gevallen behalve de laatste keer was het omgerichte agressie door een externe trigger; een hard geluid/iets waar ze heel erg van geschrokken zijn. Een hele duidelijke oorzaak en ook iets dat vaak voorkomt bij katten.
Het is wel een stuk minder geworden doordat kleine bangerik ietsje minder angstig is geworden. In de periode dat het erger was heb ik ze te snel weer bij elkaar gezet, terwijl ze dus nog helemaal niet tot rust waren gekomen en nog heel gestresst waren. En ging het dus weer opnieuw fout.
Nu gaat het lange periodes goed en de tijd die bangerik nodig heeft om even uit zijn errormodus te komen en tot rust te komen is ook korter geworden.
Ik probeer hem veel te aaien en knuffelen, waarbij hij lekker gaat spinnen en een wat relaxtere kat wordt.
En ik kan ze inmiddels wel aardig goed lezen, waardoor ik soms ook wel dingen kan voorkomen (wat anderen hier ook beschrijven).
Zo'n onverwachte externe trigger daar kun je eigenlijk gewoon heel weinig aan doen.
Maar de meneertjes zijn weer helemaal zen nu en vannacht is het ook goed gegaan. Kleine bangerik ligt prinsheerlijk op zijn rug in een viltholletje....
zondag 2 maart 2025 om 16:37
Ik heb ook nog heel eventjes een voedingssupplement gegeven op advies van de gedragstherapeut: Zylkene. En later op advies van iemand anders nog iets anders met een vergelijkbare werking.
Gezien zijn verleden zal het altijd wel een angstige kat blijven, maar het is wel een klein beetje verbeterd in de loop der tijd, door schuilplekjes, aandacht, positieve ervaringen etc.
Gezien zijn verleden zal het altijd wel een angstige kat blijven, maar het is wel een klein beetje verbeterd in de loop der tijd, door schuilplekjes, aandacht, positieve ervaringen etc.
zondag 2 maart 2025 om 16:38
Hier zijn beide katten angstig van aard en sowieso naar vreemde mensen. Grote kater is wel de man binnen een groep katten. Vroeger gingen ze nog wel eens naar een pension. Grote was daar echt de sociale baas tussen de katten. Kleine hebben ze zelfs wel eens apart moeten zetten omdat hij denkt dat hij een grote stoere vent is en andere katers op die manier benaderde, sukkeltje
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
