Vechten jullie katten weleens?

Lieve kattenbezitters,

Ik weet dat er een algemeen kattentopic is, maar ik verwacht hier wat meer reacties. Daarom even zo.

Is het normaal dat twee katten in een huishouden weleens met elkaar vechten? Ik vind het behoorlijk heftig en raak er erg gestresst van. Wat niet helpt is dat ik zelf vrij ernstige slaapproblemen heb en als het weer een keer gebeurd is dat mijn katten elkaar in de haren zijn gevlogen ben ik weken alert en slaap ik nóg beroerder, omdat ik elke beweging of verdacht geluidje op wil merken.
Een van de twee voor langere tijd in de nacht opsluiten vind ik ook zielig, ze worden daar niet blij van.
Ik maak me ook zorgen over wat er gebeurt als zo'n vechtpartij een keer plaatsvindt als ik niet thuis ben. Ik ben vaak ook niet relaxed meer als ik ergens ben en vraag me dan af hoe het met mijn katten gaat.
Kortom, ik loop af en toe een beetje op eieren en vraag me af wat 'normaal' is en of ik er te zwaar aan til.
Voor mensen zien katten die elkaar in de haren vliegen met bijbehorend gekrijs er natuurlijk vrij heftig uit, ik weet niet of het ook echt zo heftig is of dat ik er gewoon veel te zwaar aan til.

Over het algemeen leven mijn katten goed met elkaar samen en krijg ik niet de indruk dat ze een hekel aan elkaar hebben. Ze wassen elkaar niet erg vaak en liggen ook niet vaak echt tegen elkaar aan, maar ze gaan elkaar ook niet uit de weg, zitten in de tuin vaak op dezelfde milimeter iets te bekijken of zitten naast elkaar op eenzelfde muurtje. Ook binnen in huis liggen ze wel vaak vrij dichtbij elkaar (maar niet echt naast elkaar of op één stoel of zo.
Ze spelen ook wel met elkaar, maar pesten elkaar ook wel soms.

Het zijn bange katten en een van de twee is een echte angsthaas. Hij heeft echt de belangrijkste socialisatiefase als kitten gemist en dat is nooit echt helemaal goed gekomen. Hij is dus heel schrikachtig en herstelt ook heel slecht. De ander is ook bang en schrikt ook, maar herstelt zich veel sneller.
Alle keren dat het fout is gegaan is er een duidelijke trigger. In bijna alle gevallen een onverwacht geluid. Ze schrikken dan en proberen weg te rennen. En in die paniek buitelen ze over elkaar heen, krijsend en gillend. Ze rennen vaak de trap af of zelfs helemaal door het kattenluik de tuin in, waardoor het best een heftige toestand is. Ik haal ze dan uit elkaar en zet ze apart om tot rust te komen. In het begin duurde het lang voordat het weer oké was, inmiddels gaat het op zich vrij goed. Maar de grootste bangerik blijft wel een tijdje schrikachtig en een beetje 'anders'. Na een tijd is alles weer ontspannen.
Voor mijzelf is het zo dat ik na een aantal weken weer meer ontspannen word en eindelijk weer iets beter slaap en juist dan gebeurt er weer iets en begint dat hele gezeur weer opnieuw.....
Vanochtend sliep ik eindelijk na een hele slechte nacht en word ik opeens wakker van kat die met een muis op mijn bed aan komt zetten (GADVERDAMME). De bangste kat zat ook voor het bed en begon opeens te loeien en voor ik het wist tuimelden ze gillend en krijsend over elkaar heen.
Apart gezet voor een aantal uren en nu liggen ze allebei rustig bij mij in de woonkamer te slapen.

Ik word er een beetje gek van, omdat ik de situaties waarin het fout gaat eigenlijk niet kan voorkomen. Ik ben altijd erg voorzichtig, zodat ik geen dingen laat vallen of onverwachte gekke dingen doe, maar het zijn vaak geluiden of dingen van buitenaf.
Ik zou in de nacht een kat op een kamer kunnen zetten, maar ze worden daar niet heel blij van en willen gewoon graag vrije toegang tot huis en tuin. Ze komen allebei niet buiten de tuin.

Het gaat niet zo vaak fout, maar als het fout gaat voelt het voor mij gewoon wel erg heftig.

Een van de twee katten heeft een hartruis en diabetes. Stress is voor hem dus ook heel slecht.
En de ander is dus een enorme angsthaas. Die heeft over het algemeen bij mij een heel fijn en rustig leventje en zou het ook niet goed doen in een minder rustige buurt of een druk huishouden.

Hij bleef in het verleden wel langer gestresst dan tegenwoordig. Maar tijdens zo'n situatie voel ik me altijd wel een beetje wanhopig. Over de katten zelf, over mijn situatie rondom slaap en over mijn stress als ik niet thuis ben. Ik denk na zo'n moment toch veel aan de katten en aan hoe het gaat en ben gewoon niet ontspannen. Terwijl dat in mijn situatie wel heel belangrijk is....

Maar misschien maak ik er ook een veel te groot ding van, omdat dat gillen en krijsen er natuurlijk super heftig uitziet.
Zelf heb je als je met mensen samenleeft natuurlijk ook weleens ruzie en daarna is het gewoon weer goed.

Ik heb vroeger nooit katten gehad. De mannetjes worden bijna 7. Ze zijn met elkaar opgegroeid sinds kitten, maar geen echte broers. Het zijn allebei gecastreerde katers.

Dank

KamilleT schreef: ↑

02-03-2025 16:38

Hier zijn beide katten angstig van aard en sowieso naar vreemde mensen. Grote kater is wel de man binnen een groep katten. Vroeger gingen ze nog wel eens naar een pension. Grote was daar echt de sociale baas tussen de katten. Kleine hebben ze zelfs wel eens apart moeten zetten omdat hij denkt dat hij een grote stoere vent is en andere katers op die manier benaderde, sukkeltje

Ow echt..... ja, ik ben sinds ik de katten heb nooit meer op vakantie geweest helaas. Grote kater raakt ongeveer in blind paniek als hij in een kooitje moet. En beide inderdaad heel bang voor mensen en een andere omgeving. Grote kater herstelt wel veel beter en sneller. Kleine bangerik is echt heel zielig om te zien... Als er iemand langskomt dan verstopt hij zich ergens en als diegene al lang weg is ligt hij daar nog als een dood vogeltje. Ook bij de dierenarts; net een lappen pop. Hij doet niks, maar hij is helemaal verlamd van angst.
Hij is heel verzwakt gevonden als kitten en heeft daarna een maand in een bench moeten doorbrengen (medische redenen). Hij is dus niet op een normale manier gesocialiseerd. Maar gek genoeg was hij toen ik hem als kitten kreeg in eerste instantie helemaal niet bang en is dat daarna steeds erger geworden.

ambra schreef: ↑

02-03-2025 16:58

Hier begint de ellende als er een andere kat bij het huis loopt. Die van ons zijn binnen katten en kunnen hun territorium daardoor slecht verdedigen. Poes plast daarom ook tegen de buitenkanten van ons huis, gordijnen, ramen enz.
Zij komt na het spotten van een andere kat met een super dikke staart uit haar bench naar binnen , en dat is is startsein voor broer om als een gek te gaan jammeren en krijsen. Vervolgens mept zij erop bij hem.
Wat we nu doen op advies van de therapeute: zorgen dat ze geen oogcontact kunnen maken. Dat doen we doordat de een er een kussen of iets anders tussen zet, de ander pakt broer op en zet die boven achter de dichte deur.
Na een kwartier weer naar beneden en het afkopen door ze allebei een matatabi- stokje te geven. Door daarop te kauwen zakt hun stress level. Nou ja, en dan is het wachten op de volgende passerende kat..
Stokje opruimen voor de volgende keer..

Pffff....wat een gedoe, Zielig ook en vervelend, ook door zo'n externe trigger dus. Hier gelukkig een niet heel katrijke buurt en een tuin die vrij goed afgeschermd is, waardoor er geen andere katten komen. Je hoort dit ook vaak inderdaad, stress en ruzie door andere katten in de buurt.
Dat plassen of markeren is ook wel supervervelend. Het zou toch fijn zijn als mensen katten gewoon in hun eigen tuin zouden houden.
Ik werd laatst ook wakker door vechtende katten buiten. Ik was ook gelijk bang dat die twee van mij elkaar weer in de haren zouden vliegen en in de stress ervan zouden raken (ze reageerden ook wel een beetje gestresst, maar gingen niet vechten gelukkig).

ambra schreef: ↑

02-03-2025 16:58

Hier begint de ellende als er een andere kat bij het huis loopt. Die van ons zijn binnen katten en kunnen hun territorium daardoor slecht verdedigen. Poes plast daarom ook tegen de buitenkanten van ons huis, gordijnen, ramen enz.
Zij komt na het spotten van een andere kat met een super dikke staart uit haar bench naar binnen , en dat is is startsein voor broer om als een gek te gaan jammeren en krijsen. Vervolgens mept zij erop bij hem.
Wat we nu doen op advies van de therapeute: zorgen dat ze geen oogcontact kunnen maken. Dat doen we doordat de een er een kussen of iets anders tussen zet, de ander pakt broer op en zet die boven achter de dichte deur.
Na een kwartier weer naar beneden en het afkopen door ze allebei een matatabi- stokje te geven. Door daarop te kauwen zakt hun stress level. Nou ja, en dan is het wachten op de volgende passerende kat..
Stokje opruimen voor de volgende keer..

Wasabi stokje kan ik nog proberen.

Frizz schreef: ↑

02-03-2025 17:00

Niet lullig bedoeld: maar was het wel een goede gedragstherapeut?
Want degenen die ik ken menen eigenlijk dat je tot het gaatje gaat met oorzaken achterhalen en niks oplost met middeltjes.

In elk geval aangesloten bij bepaalde keurmerken / erkend e.d. (ik weet zo even niet meer precies, is al langer geleden). Ze had ook wel veel meer tips dan alleen dat hoor (ook het tijdelijk uit elkaar zetten wat andere gedragstherapeuten ook zeggen, bepaalde aanpassingen in huis, etc)...
Dat Zylkene was alleen ter ondersteuning, omdat kleine bangerik gewoon echt een extreem bange, slecht gesocialiseerde kat is.

NogsteedsSlekire schreef: ↑

02-03-2025 17:06

Hier twee zussen, ze zijn altijd heel spraakzaam en bij ruzie wordt er hard gekrijst maar elkaar echt pijn doen is er gelukkig niet bij. Daarom maak ik me er niet te druk om. Ik ga ze ook niet uit elkaar halen, vooral omdat het altijd maar een kort moment is en ze daarna sowieso uit elkaar vliegen en even afstand houden.
Ik denk zoals je het omschrijft dat je je misschien inderdaad wat te druk maakt.

Thanks. Dat zou goed kunnen hoor.
Het is wel iets minder geworden ten opzichte van de periode toen het steeds erger werd. Omdat ik nu wel al meerdere keren heb gezien dat het daarna weer een langere periode gewoon goed gaat en zich niet steeds heel kort na elkaar herhaalt.
Maar als het weer een keer of toevallig een paar keer voorkomt vind ik het wel heftig en slaap ik slecht en zo. Vooral omdat het dus altijd zo onverwacht gebeurt.
En omdat ik sommige dingen niet kan voorkomen en bangerik gewoon altijd een bangerik zal blijven. En ik zit zelf dus met die slaapproblemen en andere kat die een hartruis en diabetes heeft. Maar ik krijg inderdaad een beetje een errormodus op zo'n moment. Net als de katten word ik daarna weer rustiger... hoe langer het goed blijft gaan, hoe rustiger ik weer word.

ambra schreef: ↑

02-03-2025 18:07

Wasabi is denk ik iets te pittig voor je katten!

Matatabi