Verhuizen, heftig of niet?

kaylih woensdag 22 januari 2025 om 19:07

Dag allemaal,

Wij wonen nu al 11 jaar in het noorden van het land. Oorspronkelijk komen mijn man en ik beide uit het midden van het land. Ongeveer 1.5 uur rijden van waar we nu wonen. Destijds zijn we hierheen verhuisd voor het werk van mijn man. Inmiddels hebben we hier kinderen gekregen en zijn we een nieuw leven begonnen. Alleen is het op sociaal vlak nooit zo goed ontwikkeld zoals in onze oude woonplaats. Onze familieleden/vrienden wonen ook nog allemaal daar. Nu heeft mijn man enorm heimwee naar onze oude woonplaats, hij mist het contact met zijn vrienden ( samen een drankje doen, samen sporten of thuis wat bijkletsen met een biertje). Ook vindt hij het jammer dat we hier aan ons zelf toegewezen zijn zonder hulp van oma’s etc, en we hierdoor samen ook niet zo snel weg gaan.

Ik zelf heb er geen moeite mee om eventueel terug te verhuizen, maar vindt het heel moeilijk om mijn kinderen uit hun vertrouwde wereld te halen. Ze gaan hier naar school, hebben hun vriendschappen, sporten, muzieklessen etc.

Zijn er meer mensen verhuisd met jonge kinderen (leeftijd tussen 7&14 jaar), en is dat allemaal goed gekomen uiteindelijk? Of zal het toch altijd een impact geven.

* onze kinderen zijn overigens helemaal gewend ook in onze oude woonplaats omdat we daar geregeld nog komen in de weekenden/vakanties. Dus het is geen nieuwe wereld voor ze.

kaylih woensdag 22 januari 2025 om 20:27

Zaramorad schreef: ↑
22-01-2025 20:18
Mja, jullie gaan dus verhuizen omdat het zo moeilijk is nieuwe vrienden te maken op een nieuwe plek... maar voor jullie kinderen kan dat dus wel. Ergens een beetje oneerlijk he?

Dat is dus het dilemma voor mij. Ene kant gun ik mijn man terug zijn sociale leven, hij komt nu steeds minder lekker in zijn vel. Maar de andere kant gun ik mijn kinderen ook hun vertrouwde omgeving.

Kinderen wennen over het algemeen wel sneller dan volwassenen, maar daar zijn natuurlijk ook uitzonderingen in. Het enige wat mij eventueel gerust stelt is het feit dat ze de andere woonplaats ook op hun duimpje kennen en daar ineens veel familie aandacht krijgen. Maar het is altijd een gok of ze wel nieuwe vriendschappen maken.

Elsy woensdag 22 januari 2025 om 20:28

Angrboda schreef: ↑
22-01-2025 20:21
Ik was 7,5 dat we verhuisden van het oosten van het land, naar de randstad waar mn ouders oorspronkelijk vandaan kwamen. 5 dagen nadat ik het te horen kreeg, vertrokken we. Vrijdag kwamen we aan en maandag zat ik op een nieuwe basisschool.
Ben nu 45 maar heel eerlijk, het doet me nog steeds wat.
Bereid ze voor, praat, vertel wat ze kunnen verwachten, etc. Als ik nu fotos zie van toen, kan ik nog steeds janken. Ben nog wel eens teruggegaan om echt afscheid te nemen. Dat hielp.
Dus... als je ze maar voorbereid, dat zou een hoop schelen.

Dat lijkt me ook heftig zeg. Bij ons ging het aardig goed doordat we lang hebben kunnen voorbereiden. Op Google streetview gekeken en veel uitgelegd. Ze hadden er ook echt zin in. Waren ook wel verdrietig, dus was dubbel, maar dat is logisch. Wij vonden het ook moeilijk.

Maar 5 dagen van tevoren zeggen dat je gaat verhuizen is echt heel kort en ook beangstigend lijkt me.

kaylih woensdag 22 januari 2025 om 20:30

Angrboda schreef: ↑
22-01-2025 20:21
Ik was 7,5 dat we verhuisden van het oosten van het land, naar de randstad waar mn ouders oorspronkelijk vandaan kwamen. 5 dagen nadat ik het te horen kreeg, vertrokken we. Vrijdag kwamen we aan en maandag zat ik op een nieuwe basisschool.
Ben nu 45 maar heel eerlijk, het doet me nog steeds wat.
Bereid ze voor, praat, vertel wat ze kunnen verwachten, etc. Als ik nu fotos zie van toen, kan ik nog steeds janken. Ben nog wel eens teruggegaan om echt afscheid te nemen. Dat hielp.
Dus... als je ze maar voorbereid, dat zou een hoop schelen.

5 dagen voor vertrek zoiets horen is ook wel heftig lijkt me. Ben je uiteindelijk wel helemaal op je plek terecht gekomen?

Wij nemen onze kinderen overal in mee, en zij weten ook dat deze keuze ter discussie staat. Wij luisteren ook naar wat hun het liefste willen, zo gaf onze zoon vorig jaar aan dat hij niet toen in groep 7 wilde verhuizen. Logisch, groep 8 is een bijzonder jaar met je vaste klas. Mochten we nu de knoop doorhakken dan zouden we ze ook het schooljaar af laten maken en voldoende tijd en ruimte geven om afscheid te nemen van alles en iedereen.

Angrboda woensdag 22 januari 2025 om 20:33

Elsy schreef: ↑
22-01-2025 20:28
Dat lijkt me ook heftig zeg. Bij ons ging het aardig goed doordat we lang hebben kunnen voorbereiden. Op Google streetview gekeken en veel uitgelegd. Ze hadden er ook echt zin in. Waren ook wel verdrietig, dus was dubbel, maar dat is logisch. Wij vonden het ook moeilijk.

Maar 5 dagen van tevoren zeggen dat je gaat verhuizen is echt heel kort en ook beangstigend lijkt me.

Het was ook heel beangstigend.
Ze waren al jaren op zoek naar een huis en opeens was er 1 beschikbaar. Mn moeder had zelf dus ook maar 5 dagen de tijd om alles in te pakken en 3 jonge kinderen mee te nemen. Mn vader was daar al, aan het klussen.
Anyway, voorbereiding is de sleutel

Lieke321 woensdag 22 januari 2025 om 20:35

Ik was zelf ook 14 toen mijn ouders een soortgelijke beslissing namen en van het noorden naar het midden zijn verhuisd. Toen vond ik het vreselijk. Ik kon slecht aarden op de nieuwe VO school. Toen ik daarna een vervolgopleiding ging doen en iedereen opnieuw begon was het makkelijker om
in de groep te komen. Ook ik had een vriendin al vanaf een jaar of 2, ondanks de afstand spreek ik haar nog steeds.

Ondanks dat de eerste jaren moeilijk waren en ik er tegen was vind ik nu dat mijn ouders destijds (20 jaar geleden inmiddels) een goede beslissing heb gemaakt. Ik woon nog steeds in het midden en geniet ervan dat alles hier veel centraler ligt. Op mijn leeftijd was het achteraf gezien nog prima te overzien om hier ‘te aarden’, mijn jongere broertje die nog op de basisschool zat heeft het hier vanaf dag 1 naar zijn zin gehad. Mijn twee broers die 18+ waren, hebben nooit hun draai hier gevonden en zijn toen al zeer snel zelf terug verhuisd naar hun oude omgeving. Mijn advies is puur vanuit mijn eigen ervaring, dat als je het echt graag wilt, je het zo snel mogelijk moet doen. Hoe ouder je kinderen worden, hoe moeilijker het wordt!

Wat mij wel heel erg hielp was dat ik helemaal zelf mocht beslissen hoe mijn nieuwe slaapkamer eruit ging zien. En die was veel groter dan mijn oude slaapkamer. En ik kreeg een nieuwe mobiel

, het feit dat ik dat nu nog weet laat zien dat dit toen voor mij wel belangrijk was

.

lieke321 wijzigde dit bericht op 22-01-2025 20:38

11.54% gewijzigd

ChunMee woensdag 22 januari 2025 om 20:36

kaylih schreef: ↑
22-01-2025 20:16
Min of meer wel omdat mijn man echt eronder lijd. Hij is enorm terug getrokken en zit niet lekker in zijn vel doordat het sociaal minder gaat. Ik begrijp hem enorm want een uitlaatklep met vrienden is altijd prettig.

Oeh dadelijk verhuizen jullie en dan gaat het alsnog niet goed, dat kan ook gebeuren. En weten jullie zeker dat die gezelligheid in de oude woonplaats er nog is? Misschien is dat ook wel veranderd, doordat iedereen intussen een gezin heeft of zo.

Angrboda woensdag 22 januari 2025 om 20:37

kaylih schreef: ↑
22-01-2025 20:30
5 dagen voor vertrek zoiets horen is ook wel heftig lijkt me. Ben je uiteindelijk wel helemaal op je plek terecht gekomen?

Wij nemen onze kinderen overal in mee, en zij weten ook dat deze keuze ter discussie staat. Wij luisteren ook naar wat hun het liefste willen, zo gaf onze zoon vorig jaar aan dat hij niet toen in groep 7 wilde verhuizen. Logisch, groep 8 is een bijzonder jaar met je vaste klas. Mochten we nu de knoop doorhakken dan zouden we ze ook het schooljaar af laten maken en voldoende tijd en ruimte geven om afscheid te nemen van alles en iedereen.

Ah das heel fijn ja, de school af laten maken. Super dat je ze overal in meeneemt. Echt hoor, dat scheelt zoveel.

Heel eerlijk, Voor mij heeft t jaren geduurd voordat ik oke was.

kaylih woensdag 22 januari 2025 om 20:41

ChunMee schreef: ↑
22-01-2025 20:36
Oeh dadelijk verhuizen jullie en dan gaat het alsnog niet goed, dat kan ook gebeuren. En weten jullie zeker dat die gezelligheid in de oude woonplaats er nog is? Misschien is dat ook wel veranderd, doordat iedereen intussen een gezin heeft of zo.

Wij zijn bijna elke school vakantie daar, en ook veel weekenden. De gezelligheid en vriendschappen die we van daar kennen zijn nooit veranderd. Dus we weten wel wat we terug krijgen. De kinderen hebben ook wel vriendschappen van buren van oma ( we blijven dan meestal bij oma logeren), of kinderen van onze vrienden. Maar dat is natuurlijk anders dan vriendschappen op school maken. Straks lukt ze dat niet.

Zaramorad woensdag 22 januari 2025 om 20:42

kaylih schreef: ↑
22-01-2025 20:27
Dat is dus het dilemma voor mij. Ene kant gun ik mijn man terug zijn sociale leven, hij komt nu steeds minder lekker in zijn vel. Maar de andere kant gun ik mijn kinderen ook hun vertrouwde omgeving.

Kinderen wennen over het algemeen wel sneller dan volwassenen, maar daar zijn natuurlijk ook uitzonderingen in. Het enige wat mij eventueel gerust stelt is het feit dat ze de andere woonplaats ook op hun duimpje kennen en daar ineens veel familie aandacht krijgen. Maar het is altijd een gok of ze wel nieuwe vriendschappen maken.

Ik ben ooit om dezelfde reden verhuisd. Min of meer. Voor m'n dochter van 11 pakte het indertijd prima uit, was binnen de kortste keren helemaal blij op haar nieuwe plek. M'n zoon van 9 sloeg helemaal dicht, wilde niet meer naar school en heeft letterlijk een half jaar niet meer gesproken. En dat is eigenlijk nooit meer helemaal goedgekomen. Nooit echt nieuwe vrienden gemaakt. Zijn school niet afgemaakt. Nu,15 jaar later, gaat het best redelijk met hem, maar hij is nog steeds een eenling die voornamelijk in z'n kamer zit.

Het kan natuurlijk zijn dat het ook was misgelopen als we niet waren verhuisd, wie zal het zeggen.

zaramorad wijzigde dit bericht op 22-01-2025 20:48

0.12% gewijzigd

If you need a hug, give it to someone else.

Irregular_Choice woensdag 22 januari 2025 om 20:43

kaylih schreef: ↑
22-01-2025 20:27
Dat is dus het dilemma voor mij. Ene kant gun ik mijn man terug zijn sociale leven, hij komt nu steeds minder lekker in zijn vel. Maar de andere kant gun ik mijn kinderen ook hun vertrouwde omgeving.

Kinderen wennen over het algemeen wel sneller dan volwassenen, maar daar zijn natuurlijk ook uitzonderingen in. Het enige wat mij eventueel gerust stelt is het feit dat ze de andere woonplaats ook op hun duimpje kennen en daar ineens veel familie aandacht krijgen. Maar het is altijd een gok of ze wel nieuwe vriendschappen maken.

Ik vind dit altijd zo’n “onzin”. Hoor je ook vaak bij die mensen bij Ik vertrek. De kinderen passen zich wel aan. Ja, die hebben geen keus als papa en mama verhuizen natuurlijk. Dus uiteraard passen die zich aan. Maar voor kinderen is vrienden maken niet makkelijker of moeilijker dan voor een volwassene natuurlijk.

kaylih woensdag 22 januari 2025 om 20:44

Lieke321 schreef: ↑
22-01-2025 20:35
Ik was zelf ook 14 toen mijn ouders een soortgelijke beslissing namen en van het noorden naar het midden zijn verhuisd. Toen vond ik het vreselijk. Ik kon slecht aarden op de nieuwe VO school. Toen ik daarna een vervolgopleiding ging doen en iedereen opnieuw begon was het makkelijker om
in de groep te komen. Ook ik had een vriendin al vanaf een jaar of 2, ondanks de afstand spreek ik haar nog steeds.

Ondanks dat de eerste jaren moeilijk waren en ik er tegen was vind ik nu dat mijn ouders destijds (20 jaar geleden inmiddels) een goede beslissing heb gemaakt. Ik woon nog steeds in het midden en geniet ervan dat alles hier veel centraler ligt. Op mijn leeftijd was het achteraf gezien nog prima te overzien om hier ‘te aarden’, mijn jongere broertje die nog op de basisschool zat heeft het hier vanaf dag 1 naar zijn zin gehad. Mijn twee broers die 18+ waren, hebben nooit hun draai hier gevonden en zijn toen al zeer snel zelf terug verhuisd naar hun oude omgeving. Mijn advies is puur vanuit mijn eigen ervaring, dat als je het echt graag wilt, je het zo snel mogelijk moet doen. Hoe ouder je kinderen worden, hoe moeilijker het wordt!

Wat mij wel heel erg hielp was dat ik helemaal zelf mocht beslissen hoe mijn nieuwe slaapkamer eruit ging zien. En die was veel groter dan mijn oude slaapkamer. En ik kreeg een nieuwe mobiel , het feit dat ik dat nu nog weet laat zien dat dit toen voor mij wel belangrijk was .

Dat is dus iets waar ik ook aan denk, dat de kinderen in het begin misschien niet blij zijn met deze keuze maar dat ze het later wellicht wel kunnen waarderen gezien de extra faciliteiten die ze erbij krijgen. Maar dat is natuurlijk een gok.

En wat je benoemt van de slaapkamer is heel toepasselijk. Onze kinderen gaven als eerste aan; als we verhuizen dan willen we alles van a tot z zelf bepalen betreft de slaapkamers (dit mag van ons ook)

kaylih woensdag 22 januari 2025 om 20:45

Irregular_Choice schreef: ↑
22-01-2025 20:43
Ik vind dit altijd zo’n “onzin”. Hoor je ook vaak bij die mensen bij Ik vertrek. De kinderen passen zich wel aan. Ja, die hebben geen keus als papa en mama verhuizen natuurlijk. Dus uiteraard passen die zich aan. Maar voor kinderen is vrienden maken niet makkelijker of moeilijker dan voor een volwassene natuurlijk.

Ja als alles volgens het boekje gaat , Passen kinderen zich makkelijker aan dan volwassenen. Maar inderdaad , elk kind is anders en je hebt geen garantie dat dit daadwerkelijk gebeurt. Vandaar mijn dilemma.

kaylih woensdag 22 januari 2025 om 20:48

Zaramorad schreef: ↑
22-01-2025 20:42
Ik ben ooit om dezelfde reden verhuisd. Min of meer. Voor m'n dochter van 11 pakte het indertijd prima uit, was binnen de kortste keren helemaal blij op haar nieuwe plek. M'n zoon van 9 sloeg helemaal dicht, wilde niet meer naar school en heeft letterlijk een half jaar niet meer gesproken. En dat is eigenlijk nooit meer helemaal goedgekomen. Nooit echt nieuwe vrienden gemaakt. Zijn school niet afgemaakt. Nu,15 jaar later, gaat het best redelijk met hem, maar hij is nog steeds een eenling die voornamelijk in z'n kamer zit.

Het kan natuurlijk zo zijn dat het ook was misgelopen als we niet waren verhuisd, wie zal het zeggen.

Jeetje, dat is ook heftig zeg! Lijkt me voor jou als ouder ook moeilijk. Heb je niet gedacht om terug te verhuizen op dat moment?

Wij hebben 1 kind die juist hier heeel teruggetrokken is, en zodra we in onze oude woonplaats zijn is dat helemaal anders. Dit komt door neefjes en nichtjes. Maar natuurlijk geen idee hoe het op een nieuwe school zal zijn.

Miura woensdag 22 januari 2025 om 20:56

Wissewis schreef: ↑
22-01-2025 19:59

Ik zou het zelf dus nooit doen met kinderen ouder dan 6.

Jij hebt toch niet eens kinderen? Laat staan kinderen waarmee je voor dit vraagstuk hebt gestaan.
Je adviseert dus puur op basis van horen zeggen en speculatie en dan ook nog op een erg onprettige, vijandige toon richting to.

Ik vind dat niet ok.

Blablabla97 woensdag 22 januari 2025 om 20:57

Ik ben op mijn 13de van de stad naar een dorp op ongeveer 30 kilometer afstand verhuisd. Ik kon op dezelfde middelbare school blijven en alsnog heb ik het als absoluut vreselijk ervaren. Weg uit mijn vertrouwde omgeving en vooral ver van al mijn vrienden af. Iedere vakantie was het weer een drama; vrienden woonden ver weg en ik kon ook niet zo maar van het dorp naar de stad want ik had tijdens de vakantie uiteraard geen busabonnement.

Laat ik het zo zeggen; ik heb mijn vraagtekens bij je man zijn vrienden en vertrouwde omgeving gunnen, maar vervolgens hetzelfde van je kinderen afpakken. Je man was volwassen toen hij de keuze heeft gemaakt om te verhuizen en had er zelf invloed op. Hoe akelig ook, er nu blijven wonen totdat de kinderen het huis uit zijn/zelf kunnen beslissen waar ze wonen lijkt me een logisch gevolg van die keuze. Gun je kinderen hun vertrouwde plek.

Sansi woensdag 22 januari 2025 om 20:57

Wij zijn verhuisd toen we 10 en 8 waren. In ons geval van een eiland naar de stad. Ik ben zo verschrikkelijk gepest de eerste jaren omdat ik anders was. In kleding en hoe ik sprak.

En toch, ben ik blij dat we zijn verhuisd. Eenmaal op de middelbare ben ik nog even gepest, maar toen ik naar een andere school ging werd school alsnog leuk en had ik ook een paar vriendinnen.

Broertje is nooit gepest, maar lang heeft hij slecht in zijn vel gezeten en was hij heel veel boos. Ook dat is uiteindelijk helemaal goed gekomen. Maar het hoeft niet van een leien dakje te gaan. Ik denk wel dat het voordeel is dat ze het daar al kennen en er familie is.

sansi wijzigde dit bericht op 22-01-2025 20:58

0.15% gewijzigd

Elsy woensdag 22 januari 2025 om 20:58

Irregular_Choice schreef: ↑
22-01-2025 20:43
Ik vind dit altijd zo’n “onzin”. Hoor je ook vaak bij die mensen bij Ik vertrek. De kinderen passen zich wel aan. Ja, die hebben geen keus als papa en mama verhuizen natuurlijk. Dus uiteraard passen die zich aan. Maar voor kinderen is vrienden maken niet makkelijker of moeilijker dan voor een volwassene natuurlijk.

Kinderen wennen vaak wel aardig snel aan een nieuwe situatie. En doordat ze naar school gaan leren ze snel andere kinderen kennen. Alleen als het een andere taal is is het lastiger, zoals bij Ik vertrek vaak is. Dat merkten we zelf ook, de 3.5 jarige ging gewoon door ook al was het een ander land. Taal maakte niets uit, had binnen een dag vriendjes. De 5.5 jarige ging ook goed, alleen de taal was/is soms lastig. Maar ze heeft het wel naar haar zin. Het ligt ook echt aan de leeftijd en persoonlijkheid.

Bij Ik vertrek krijg je meestal de interessante mensen te zien, niet de goed voorbereide mensen

Blablabla97 woensdag 22 januari 2025 om 21:03

Elsy schreef: ↑
22-01-2025 20:58
Kinderen wennen vaak wel aardig snel aan een nieuwe situatie. En doordat ze naar school gaan leren ze snel andere kinderen kennen. Alleen als het een andere taal is is het lastiger, zoals bij Ik vertrek vaak is. Dat merkten we zelf ook, de 3.5 jarige ging gewoon door ook al was het een ander land. Taal maakte niets uit, had binnen een dag vriendjes. De 5.5 jarige ging ook goed, alleen de taal was/is soms lastig. Maar ze heeft het wel naar haar zin. Het ligt ook echt aan de leeftijd en persoonlijkheid.

Bij Ik vertrek krijg je meestal de interessante mensen te zien, niet de goed voorbereide mensen

Maar hier heb je het over jonge kinderen. Een veertienjarige is daarin niet te vergelijken met een 3,5 jarige.

Olea woensdag 22 januari 2025 om 21:11

kaylih schreef: ↑
22-01-2025 20:44
Dat is dus iets waar ik ook aan denk, dat de kinderen in het begin misschien niet blij zijn met deze keuze maar dat ze het later wellicht wel kunnen waarderen gezien de extra faciliteiten die ze erbij krijgen. Maar dat is natuurlijk een gok.

En wat je benoemt van de slaapkamer is heel toepasselijk. Onze kinderen gaven als eerste aan; als we verhuizen dan willen we alles van a tot z zelf bepalen betreft de slaapkamers (dit mag van ons ook)

Dat gold in elk geval wel voor mij en mijn jongere broer. Wij moesten allebei wennen de eerste maanden. Voor mij denk ik iets makkelijker dan voor hem, omdat ik met de verhuizing ook direct de overstap maakte naar het v.o. In de klas waarin ik terecht kwam kenden heel veel elkaar nog niet. Voor broertje was het anders, hij kwam in een zeer hechte groep 8 terecht en vond moeilijk aansluiting. Later, op de middelbare school, verbeterde dat. En wij vonden het allemaal heel fijn om niet 18 kilometer te hoeven fietsen van huis naar school. Lui aangelegd misschien ook wel allemaal.

Met sommige mensen van mijn middelbare school heb ik nu nog contact, met die van de basisschool (oude woonplaats) niet. Heb daar verder ook niks meer te zoeken. Ben een aantal jaar geleden nog wel eens teruggegaan maar ik vond het maar stil en doods.

Glashalfvol woensdag 22 januari 2025 om 22:04

Blablabla97 schreef: ↑
22-01-2025 20:57

Laat ik het zo zeggen; ik heb mijn vraagtekens bij je man zijn vrienden en vertrouwde omgeving gunnen, maar vervolgens hetzelfde van je kinderen afpakken. Je man was volwassen toen hij de keuze heeft gemaakt om te verhuizen en had er zelf invloed op. Hoe akelig ook, er nu blijven wonen totdat de kinderen het huis uit zijn/zelf kunnen beslissen waar ze wonen lijkt me een logisch gevolg van die keuze. Gun je kinderen hun vertrouwde plek.

Hier ben ik het mee eens.

stoepkrijt woensdag 22 januari 2025 om 22:16

Blablabla97 schreef: ↑
22-01-2025 20:57

Laat ik het zo zeggen; ik heb mijn vraagtekens bij je man zijn vrienden en vertrouwde omgeving gunnen, maar vervolgens hetzelfde van je kinderen afpakken. Je man was volwassen toen hij de keuze heeft gemaakt om te verhuizen en had er zelf invloed op. Hoe akelig ook, er nu blijven wonen totdat de kinderen het huis uit zijn/zelf kunnen beslissen waar ze wonen lijkt me een logisch gevolg van die keuze. Gun je kinderen hun vertrouwde plek.

Dit!!
En het zijn ook nog eens 4 kinderen die het aangaat. Al pakt het er 'maar' voor eentje slecht uit, ik zou het niet kunnen verantwoorden naar mezelf als ouder.

stoepkrijt woensdag 22 januari 2025 om 22:23

kaylih schreef: ↑
22-01-2025 20:44
Dat is dus iets waar ik ook aan denk, dat de kinderen in het begin misschien niet blij zijn met deze keuze maar dat ze het later wellicht wel kunnen waarderen gezien de extra faciliteiten die ze erbij krijgen. Maar dat is natuurlijk een gok.

Ik denk dat een kind de betere faciliteiten op zich wel zou kunnen waarderen, maar dat het toch eerst om andere basisbehoeften gaat. Je prettig voelen, je thuis voelen, aansluiting vinden. Als dat niet lukt, kunnen een treinstation en een bioscoop etc dat niet goedmaken, dat is echt van een andere orde.

Dat is voor volwassenen niet veel anders denk ik.

Ik ben zelf opgegroeid in een dorp en vond dat als tiener soms wel jammer, maar toen ik eenmaal ging studeren kon ik me naar hartelust uitleven in een stad die ik ook nog eens zelf mocht kiezen.

astryn woensdag 22 januari 2025 om 22:31

Het is goed om het mee te nemen in je afweging, maar ik vind sommigen hier wel heel dramatisch reageren. Als je kinderen redelijk makkelijk contact leggen en je bereidt ze goed voor, dan is er toch geen probleem. Ik ben zelf als kind ook een paar keer verhuisd en ik heb daar geen negatieve herinneringen aan.

Irregular_Choice woensdag 22 januari 2025 om 22:51

Elsy schreef: ↑
22-01-2025 20:58
Kinderen wennen vaak wel aardig snel aan een nieuwe situatie. En doordat ze naar school gaan leren ze snel andere kinderen kennen. Alleen als het een andere taal is is het lastiger, zoals bij Ik vertrek vaak is. Dat merkten we zelf ook, de 3.5 jarige ging gewoon door ook al was het een ander land. Taal maakte niets uit, had binnen een dag vriendjes. De 5.5 jarige ging ook goed, alleen de taal was/is soms lastig. Maar ze heeft het wel naar haar zin. Het ligt ook echt aan de leeftijd en persoonlijkheid.

Bij Ik vertrek krijg je meestal de interessante mensen te zien, niet de goed voorbereide mensen

Kinderen hebben niks te kiezen. Die moeten zich wel aanpassen, want er is geen andere optie. Bij volwassenen leer je net zo goed mensen kennen op je werk en via de kinderen. Dus die drempel om vrienden te maken zou er niet moeten zijn. Ik maak nog regelmatig nieuwe vrienden via mijn werk en of via kind en ik ben ook al ruim volwassen. Maar omdat het bij man niet lukt, moeten 4 kinderen zich aan gaan passen? Ik vind dat echt wel heftig. En het dan bagatelliseren met “kinderen passen zich wel makkelijk aan”, vind ik ook niet echt meelevend naar de kinderen toe. Voor man was die verhuizing blijkbaar heel lastig, want in 11 jaar geen vrienden kunnen maken. En dan verwacht je dat van de kinderen nu wel ineens?

irregular_choice wijzigde dit bericht op 22-01-2025 22:53

11.08% gewijzigd

_horizon_ woensdag 22 januari 2025 om 22:52

Irregular_Choice schreef: ↑
22-01-2025 20:43
Ik vind dit altijd zo’n “onzin”. Hoor je ook vaak bij die mensen bij Ik vertrek. De kinderen passen zich wel aan. Ja, die hebben geen keus als papa en mama verhuizen natuurlijk. Dus uiteraard passen die zich aan. Maar voor kinderen is vrienden maken niet makkelijker of moeilijker dan voor een volwassene natuurlijk.

Ik durf te stellen dat een verhuizing voor onze zoon (12) veel zwaarder zou zijn dan voor ons als ouders. Terwijl ik echt ook niet overal kan aarden.. Het is vooral persoons- ipv leeftijdsafhankelijk denk ik.

Actieve topics