Thuis
alle pijlers
Verhuizen, heftig of niet?
woensdag 22 januari 2025 om 19:07
Dag allemaal,
Wij wonen nu al 11 jaar in het noorden van het land. Oorspronkelijk komen mijn man en ik beide uit het midden van het land. Ongeveer 1.5 uur rijden van waar we nu wonen. Destijds zijn we hierheen verhuisd voor het werk van mijn man. Inmiddels hebben we hier kinderen gekregen en zijn we een nieuw leven begonnen. Alleen is het op sociaal vlak nooit zo goed ontwikkeld zoals in onze oude woonplaats. Onze familieleden/vrienden wonen ook nog allemaal daar. Nu heeft mijn man enorm heimwee naar onze oude woonplaats, hij mist het contact met zijn vrienden ( samen een drankje doen, samen sporten of thuis wat bijkletsen met een biertje). Ook vindt hij het jammer dat we hier aan ons zelf toegewezen zijn zonder hulp van oma’s etc, en we hierdoor samen ook niet zo snel weg gaan.
Ik zelf heb er geen moeite mee om eventueel terug te verhuizen, maar vindt het heel moeilijk om mijn kinderen uit hun vertrouwde wereld te halen. Ze gaan hier naar school, hebben hun vriendschappen, sporten, muzieklessen etc.
Zijn er meer mensen verhuisd met jonge kinderen (leeftijd tussen 7&14 jaar), en is dat allemaal goed gekomen uiteindelijk? Of zal het toch altijd een impact geven.
* onze kinderen zijn overigens helemaal gewend ook in onze oude woonplaats omdat we daar geregeld nog komen in de weekenden/vakanties. Dus het is geen nieuwe wereld voor ze.
Wij wonen nu al 11 jaar in het noorden van het land. Oorspronkelijk komen mijn man en ik beide uit het midden van het land. Ongeveer 1.5 uur rijden van waar we nu wonen. Destijds zijn we hierheen verhuisd voor het werk van mijn man. Inmiddels hebben we hier kinderen gekregen en zijn we een nieuw leven begonnen. Alleen is het op sociaal vlak nooit zo goed ontwikkeld zoals in onze oude woonplaats. Onze familieleden/vrienden wonen ook nog allemaal daar. Nu heeft mijn man enorm heimwee naar onze oude woonplaats, hij mist het contact met zijn vrienden ( samen een drankje doen, samen sporten of thuis wat bijkletsen met een biertje). Ook vindt hij het jammer dat we hier aan ons zelf toegewezen zijn zonder hulp van oma’s etc, en we hierdoor samen ook niet zo snel weg gaan.
Ik zelf heb er geen moeite mee om eventueel terug te verhuizen, maar vindt het heel moeilijk om mijn kinderen uit hun vertrouwde wereld te halen. Ze gaan hier naar school, hebben hun vriendschappen, sporten, muzieklessen etc.
Zijn er meer mensen verhuisd met jonge kinderen (leeftijd tussen 7&14 jaar), en is dat allemaal goed gekomen uiteindelijk? Of zal het toch altijd een impact geven.
* onze kinderen zijn overigens helemaal gewend ook in onze oude woonplaats omdat we daar geregeld nog komen in de weekenden/vakanties. Dus het is geen nieuwe wereld voor ze.
donderdag 23 januari 2025 om 11:55
Ik heb bij het lezen van het topic wel de indruk dat het niet alleen gaat over een verhuizing op zichzelf, maar ook: is het van stad naar dorp (of andersom), is het van randstad naar oosten/noorden vh land (of andersom), van een ons-kent-ons omgeving naar een open omgeving of juist niet, van een homogene groep naar een heterogene groep met duidelijke normen waar je vanaf kunt wijken (door je kleding, spraak, je familie), van meer voorzieningen naar minder of andersom?
En dat naar een grotere woonplaats, meer diversiteit en meer voorzieningen over het algemeen (uiteindelijk) meer gewaardeerd worden dan andersom, zelfs als het in het begin moeilijk was.
En dat naar een grotere woonplaats, meer diversiteit en meer voorzieningen over het algemeen (uiteindelijk) meer gewaardeerd worden dan andersom, zelfs als het in het begin moeilijk was.
donderdag 23 januari 2025 om 11:59
kaylih schreef: ↑23-01-2025 10:47Het valt me wel op dat veel mensen in dit topic vallen over de sociale contacten die mijn man mist en dat hij genoegen moet nemen met die paar weekenden die hij daar is.
Hoe zit dat met jullie partners dan? Gaan die nooit doordeweeks een keer sporten met een vriend/collega, of een voetbal wedstrijd samen kijken of wellicht gamen? Een keer lunchen op een vrije dag etc.
Het is natuurlijk niet dat zulke dingen een grote noodzaak zijn voor mijn man, gezin staat op 1 en dat zit zeker goed. Maar ik kan best snappen dat je zulke contacten wel eens mist. Een stabiel sociaal leven hebben doet veel met een mens.
Nee. Maar mijn vriendengroep van vroeger is vanaf dat we jongvolwassen waren enorm verspreid over het land. Van Leeuwarden tot Rotterdam. Het deel wat wel in de oude buurt is blijven wonen, woont in 5 verschillende woonplaatsen op ongeveer een half uur rijden afstand van elkaar. Totaal niet te vergelijken met jullie dus.
Ik denk wel dat je man mogelijk teveel hoopt. Hij lijkt te denken dat een verhuizing alles oplost. Maar de ontevredenheid van zijn baan hangt niet af van de omgeving waar je woont. En de vrienden daar hebben inmiddels ook gezinnen en dus niet altijd tijd om samen te sporten. En hij verhuist niet alleen, het hele gezin gaat mee. Straks is hij weer een stuk blijer maar 2 andere gezinsleden niet, wat dan?
Goed dat jullie alles zorgvuldig overwegen en dat je de kinderen meeneemt in de besluitvorming.
Coffee is never my cup of tea
donderdag 23 januari 2025 om 12:04
Dit begrijp ik nu ook steeds minder. Het was mijn bedoeling om eens te polsen hoe verhuizen bij andere gezinnen is verlopen met minderjarige kinderen. Maar het lijkt steeds meer een verwijt naar mijn man te worden, en deels ook naar mij omdat ik hem ook iets gun. Daarbuiten wordt ook meteen de vergelijking getrokken dat ik mijn man meer gun dan mijn kinderen. Maar dit zie ik toch wel anders. Ik benoem meermaals dat er daar ook een hoop te beleven is, activiteiten die hun zelf missen in hun eigen woonplaats. Het enige waar ik bezorgd om ben zijn de vriendschappen en daar zocht ik meer vergelijkingen.canis-felis schreef: ↑23-01-2025 11:47Ik begrijp niet zo goed waarom je dit topic hebt geopend, als ik dit lees. Je kunt ditzelfde ook stellen over je (volwassen) man, hè? Impact is wel wat meer dan onbegrip. Je maakt het m.i. nu nogal zwart-wit, terwijl er meerdere voorbeelden zijn gegeven waarin de impact fors was.
Het feit dat ik dit topic open is omdat ik juist bezig ben om alle kanten in ons gezin te bekijken, ik denk dat het hier een beetje anders wordt opgepakt. Wellicht ook door een bondig eenzijdig verhaal wat ik heb geschetst.
donderdag 23 januari 2025 om 12:05
Dit begrijp je goed.Olea schreef: ↑23-01-2025 11:55Ik heb bij het lezen van het topic wel de indruk dat het niet alleen gaat over een verhuizing op zichzelf, maar ook: is het van stad naar dorp (of andersom), is het van randstad naar oosten/noorden vh land (of andersom), van een ons-kent-ons omgeving naar een open omgeving of juist niet, van een homogene groep naar een heterogene groep met duidelijke normen waar je vanaf kunt wijken (door je kleding, spraak, je familie), van meer voorzieningen naar minder of andersom?
En dat naar een grotere woonplaats, meer diversiteit en meer voorzieningen over het algemeen (uiteindelijk) meer gewaardeerd worden dan andersom, zelfs als het in het begin moeilijk was.
donderdag 23 januari 2025 om 12:07
Dat zijn precies de punten waarom ik dit topic ben gestart, om eens te polsen hoe dat bij anderen is gegaan. En wat we eventueel hieraan kunnen doen.Marianneke schreef: ↑23-01-2025 11:59Nee. Maar mijn vriendengroep van vroeger is vanaf dat we jongvolwassen waren enorm verspreid over het land. Van Leeuwarden tot Rotterdam. Het deel wat wel in de oude buurt is blijven wonen, woont in 5 verschillende woonplaatsen op ongeveer een half uur rijden afstand van elkaar. Totaal niet te vergelijken met jullie dus.
Ik denk wel dat je man mogelijk teveel hoopt. Hij lijkt te denken dat een verhuizing alles oplost. Maar de ontevredenheid van zijn baan hangt niet af van de omgeving waar je woont. En de vrienden daar hebben inmiddels ook gezinnen en dus niet altijd tijd om samen te sporten. En hij verhuist niet alleen, het hele gezin gaat mee. Straks is hij weer een stuk blijer maar 2 andere gezinsleden niet, wat dan?
Goed dat jullie alles zorgvuldig overwegen en dat je de kinderen meeneemt in de besluitvorming.
donderdag 23 januari 2025 om 12:08
Hier willen er er allebei 's avonds wel eens op uit, ik gemiddeld eens per week en partner gemiddeld eens per maand. Ik vind dat wel een logische behoefte. Wel met andere mensen dan onze (overigens niet gezamenlijke) vriendengroepen van vroeger. Dat zijn dan vaak toch wel gerichtere en minder impulsieve afspraken. Ik vind het wel belangrijk om overal waar je woont, of je nou wel of niet je oude vrienden dichtbij hebt, je wel nieuwe sociale contacten kunt leggen, maar het kan idd best verschillen in hoeverre dat in je woonplaats (of op redelijke afstand) mogelijkheden biedt.
donderdag 23 januari 2025 om 12:14
Nou ja, het is vooral opvallend dat je man elf jaar zijn zelfverkozen verhuizing hierdoor ongelukkig is, maar tegelijkertijd je blijkbaar niet echt lijkt te geloven dat een verhuizing kinderen ongelukkiger kan maken.kaylih schreef: ↑23-01-2025 12:04Maar het lijkt steeds meer een verwijt naar mijn man te worden, en deels ook naar mij omdat ik hem ook iets gun. Daarbuiten wordt ook meteen de vergelijking getrokken dat ik mijn man meer gun dan mijn kinderen. Maar dit zie ik toch wel anders. Ik benoem meermaals dat er daar ook een hoop te beleven is, activiteiten die hun zelf missen in hun eigen woonplaats. Het enige waar ik bezorgd om ben zijn de vriendschappen en daar zocht ik meer vergelijkingen.
donderdag 23 januari 2025 om 12:22
Degenen die hebben aangegeven de verhuizing als negatief te hebben ervaren zijn - over het algemeen - mensen die juist van (rand)stad naar gehucht moesten. Soms ook wel andere ervaringen, maar dan speelde op de een of andere manier ook wel iets mee van "foute accent", "niet de juiste kleding". Dat begrijp ik ook dat dat als heftig ervaren kan worden.kaylih schreef: ↑23-01-2025 12:04Dit begrijp ik nu ook steeds minder. Het was mijn bedoeling om eens te polsen hoe verhuizen bij andere gezinnen is verlopen met minderjarige kinderen. Maar het lijkt steeds meer een verwijt naar mijn man te worden, en deels ook naar mij omdat ik hem ook iets gun. Daarbuiten wordt ook meteen de vergelijking getrokken dat ik mijn man meer gun dan mijn kinderen. Maar dit zie ik toch wel anders. Ik benoem meermaals dat er daar ook een hoop te beleven is, activiteiten die hun zelf missen in hun eigen woonplaats. Het enige waar ik bezorgd om ben zijn de vriendschappen en daar zocht ik meer vergelijkingen.
Het feit dat ik dit topic open is omdat ik juist bezig ben om alle kanten in ons gezin te bekijken, ik denk dat het hier een beetje anders wordt opgepakt. Wellicht ook door een bondig eenzijdig verhaal wat ik heb geschetst.
Maar als jij verwacht dat dat bij jullie geen rol gaat spelen (al kunnen kinderen altijd hard en gemeen zijn, zeker tegen iemand die nieuw komt) dan denk ik dat een diversere omgeving met meer voorzieningen uiteindelijk altijd fijner is.
Anders openen je kinderen over 20 jaar topics die ik hier ook wel heb voorbij zien komen: Mijn ouders kwamen uit de randstad maar wij hebben mijn hele leven in het noorden gewoond. Wij/zij waren altijd die aparte randstedelingen. Ik ging gillend weg toen ik 18 was. Verschrikkelijk bekrompen mentaliteit en na mijn 12e was er geen ruk meer te doen.
donderdag 23 januari 2025 om 12:24
Nou ja zelfverkozen is het niet. Hij kon destijds geen nieuwe vaste baan meer vinden, omdat zijn sector destijds erg wankel was. Alle jongere personeelsleden kregen niet zo snel contracten meer. Uiteindelijk op advies van een kennis gesolliciteerd op een grotere afstand, en daar meteen een vast contract gehad. Het is dus nooit zo geweest dat hij vrijwillig die afstand wilde verhuizen.__appelbloesem__ schreef: ↑23-01-2025 12:14Nou ja, het is vooral opvallend dat je man elf jaar zijn zelfverkozen verhuizing hierdoor ongelukkig is, maar tegelijkertijd je blijkbaar niet echt lijkt te geloven dat een verhuizing kinderen ongelukkiger kan maken.
En ik geloof juist wel dat verhuizen kinderen ongelukkig kan maken, dat is het hele punt waarom ik dit topic start. Om te polsen hoeveel kinderen nu echt ongelukkig zijn geworden hiervan. Of dat het in praktijk best mee valt. Het is niet zo dat de keuze van mijn man boven onze kinderen staat, zowel voor mij als voor mijn man. Verhuizen is niet een plicht he.
Maar het leek me wel fijn om eens te zien hoe anderen erover dachten of wellicht ervaringen hadden die we mee konden nemen in onze overwegingen.
donderdag 23 januari 2025 om 12:28
Vooral dit wil ik voorkomen. Dat ik over tientallen jaren allemaal verwijten te horen krijg. Nu kun je dat natuurlijk niet altijd voorkomen in je leven, ook als je niet verhuisd. Maar ik snap echt wel dat dit een grote beslissing is waar individueel anders op gereageerd kan worden.Olea schreef: ↑23-01-2025 12:22
Anders openen je kinderen over 20 jaar topics die ik hier ook wel heb voorbij zien komen: Mijn ouders kwamen uit de randstad maar wij hebben mijn hele leven in het noorden gewoond. Wij/zij waren altijd die aparte randstedelingen. Ik ging gillend weg toen ik 18 was. Verschrikkelijk bekrompen mentaliteit en na mijn 12e was er geen ruk meer te doen.
Het stukje van stads-dorp is bij ons alleen in het voordeel aanwezig. Omdat mijn man en ik beide van de grote stad komen, zijn onze kinderen ook meer stads dan dorps. Kledingstijl, activiteiten wensen etc
Maar het dorpse heeft natuurlijk ook voordelen; minder drukte, kleinere groepen en meer sociale toezicht. Maar uiteindelijk gaan ze toch studeren in de grote stad en dan moeten ze die menigte ook in.
donderdag 23 januari 2025 om 12:30
Dat is een interessante insteek. Het was in een grote woonplaats (voor mij dan) makkelijker om aansluiting te vinden met anderen dan inderdaad de kleinere plaatsen vanwege het ons-kent-ons gehalte. De groepjes waren al gevormd. Nu je het zo benoemt, ervaar ik dit zelfs in mijn werkomgeving maar ook verschillen tussen de steden en het hangt wel een beetje van eigen houding af of dat er een klik is.Olea schreef: ↑23-01-2025 11:55Ik heb bij het lezen van het topic wel de indruk dat het niet alleen gaat over een verhuizing op zichzelf, maar ook: is het van stad naar dorp (of andersom), is het van randstad naar oosten/noorden vh land (of andersom), van een ons-kent-ons omgeving naar een open omgeving of juist niet, van een homogene groep naar een heterogene groep met duidelijke normen waar je vanaf kunt wijken (door je kleding, spraak, je familie), van meer voorzieningen naar minder of andersom?
En dat naar een grotere woonplaats, meer diversiteit en meer voorzieningen over het algemeen (uiteindelijk) meer gewaardeerd worden dan andersom, zelfs als het in het begin moeilijk was.
Toch heb ik van volwassen weer het omgekeerde gehoord, bijvoorbeeld van mensen die vanuit het zuiden die naar randstad zijn verhuist en het zo individualistisch vinden dat ze weer terug zijn verhuist.
Ik denk ook dat leeftijd meespeelt. In de school -en studietijd is het in de randstad makkelijker om vrienden te vinden, juist omdat veel mensen van elders komen. Eenmaal volwassen is het weer moeilijker om vrienden te maken in de stad, hoewel je wel laagdrempelig kennisvrienden met collega’s kan worden.
donderdag 23 januari 2025 om 12:44
Tja, ik vind dat je de reacties dan ook wel wat eenzijdig opvat. "Verwijt" zou ik hoogstens in een enkele reactie lezen, verder veeleer het advies om kritisch te kijken naar het belang van je man - in relatie tot dat van jullie kinderen, maar ook hoe realistisch de verwachting is dat e.e.a. met een verhuizing (grotendeels) wordt opgelost voor hem. Verder zijn er diverse reacties met ervaringen van grotere impact en toelichting daarbij, maar wek je de indruk dat de reacties dat kinderen zich in het algemeen zó aanpassen en dat een impact meer dan wat onvrede wel meevalt meer in je straatje zijn en je de rest een beetje wegwuift. Dáárom vraag ik me af wat je nu echt wil met dit topic.kaylih schreef: ↑23-01-2025 12:04Dit begrijp ik nu ook steeds minder. Het was mijn bedoeling om eens te polsen hoe verhuizen bij andere gezinnen is verlopen met minderjarige kinderen. Maar het lijkt steeds meer een verwijt naar mijn man te worden, en deels ook naar mij omdat ik hem ook iets gun. Daarbuiten wordt ook meteen de vergelijking getrokken dat ik mijn man meer gun dan mijn kinderen. Maar dit zie ik toch wel anders. Ik benoem meermaals dat er daar ook een hoop te beleven is, activiteiten die hun zelf missen in hun eigen woonplaats. Het enige waar ik bezorgd om ben zijn de vriendschappen en daar zocht ik meer vergelijkingen.
Het feit dat ik dit topic open is omdat ik juist bezig ben om alle kanten in ons gezin te bekijken, ik denk dat het hier een beetje anders wordt opgepakt. Wellicht ook door een bondig eenzijdig verhaal wat ik heb geschetst.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
donderdag 23 januari 2025 om 12:48
canis-felis schreef: ↑23-01-2025 12:44Tja, ik vind dat je de reacties dan ook wel wat eenzijdig opvat. "Verwijt" zou ik hoogstens in een enkele reactie lezen, verder veeleer het advies om kritisch te kijken naar het belang van je man - in relatie tot dat van jullie kinderen, maar ook hoe realistisch de verwachting is dat e.e.a. met een verhuizing (grotendeels) wordt opgelost voor hem. Verder zijn er diverse reacties met ervaringen van grotere impact en toelichting daarbij, maar wek je de indruk dat de reacties dat kinderen zich in het algemeen zó aanpassen en dat een impact meer dan wat onvrede wel meevalt meer in je straatje zijn en je de rest een beetje wegwuift. Dáárom vraag ik me af wat je nu echt wil met dit topic.
Dit. En daar reageert TO eigenlijk niet op.
Coffee is never my cup of tea
donderdag 23 januari 2025 om 13:06
In deze reactie kan ik me ook vinden.canis-felis schreef: ↑23-01-2025 12:44Tja, ik vind dat je de reacties dan ook wel wat eenzijdig opvat. "Verwijt" zou ik hoogstens in een enkele reactie lezen, verder veeleer het advies om kritisch te kijken naar het belang van je man - in relatie tot dat van jullie kinderen, maar ook hoe realistisch de verwachting is dat e.e.a. met een verhuizing (grotendeels) wordt opgelost voor hem. Verder zijn er diverse reacties met ervaringen van grotere impact en toelichting daarbij, maar wek je de indruk dat de reacties dat kinderen zich in het algemeen zó aanpassen en dat een impact meer dan wat onvrede wel meevalt meer in je straatje zijn en je de rest een beetje wegwuift. Dáárom vraag ik me af wat je nu echt wil met dit topic.
Ik zou absoluut niet onderschatten wat verhuizen met een kind in de puberteit doet. Dat kan inderdaad verder gaan dan onvrede.
Voor jullie is het nu af en toe heen en weer rijden, hoe flexibel is dat straks voor jullie kinderen? Moeten ze met de trein om hun vrienden te zien? Of is hier over nagedacht?
Ik kreeg 1x per maand geld (later van mijn zakgeld) om met de trein naar mijn vriendinnen te gaan, fijn dat dat kon maar er was niks spontaans aan. Moest plannen om vrienden te zien.
donderdag 23 januari 2025 om 13:26
Zouden jullie met een lokale verhuizing het stadse al iets meer kunnen krijgen? Dan kunnen de kinderen op dezelfde school blijven. Wij wonen in een dorp/klein stadje, maar aan de rand. Dus we kunnen lopend naar school en er zijn restaurants, maar waar we wonen is het niet druk.kaylih schreef: ↑23-01-2025 12:28Vooral dit wil ik voorkomen. Dat ik over tientallen jaren allemaal verwijten te horen krijg. Nu kun je dat natuurlijk niet altijd voorkomen in je leven, ook als je niet verhuisd. Maar ik snap echt wel dat dit een grote beslissing is waar individueel anders op gereageerd kan worden.
Het stukje van stads-dorp is bij ons alleen in het voordeel aanwezig. Omdat mijn man en ik beide van de grote stad komen, zijn onze kinderen ook meer stads dan dorps. Kledingstijl, activiteiten wensen etc
Maar het dorpse heeft natuurlijk ook voordelen; minder drukte, kleinere groepen en meer sociale toezicht. Maar uiteindelijk gaan ze toch studeren in de grote stad en dan moeten ze die menigte ook in.
donderdag 23 januari 2025 om 15:16
Ach kom nou. Waarom heb je de behoefte om dingen anders af te schilderen, al naar gelang het je uitkomt? Nu is het die paar weekenden, dat komt blijkbaar beter uit om aan te duiden hoe erg man zijn vrienden moet missen. Terwijl op pagina 2 het nog Wij zijn bijna elke school vakantie daar, en ook veel weekenden was, toen kwam het beter uit dat jullie er heel vaak zijn om aan te duiden dat jullie echt nog wel weten hoe gezellig het daar is en jullie kinderen het daar zo goed kennen omdat ze er zoveel tijd doorbrengen.
Je moet doen wat je wil, werkelijk niemand houdt je tegen. Je vraagt echter om advies/inzichten/invalshoeken en die krijg je, probeer daar dan ook gewoon met een open blik naar te kijken ipv de reacties te proberen te sturen.
Hoe zit dat met jullie partners dan? Gaan die nooit doordeweeks een keer sporten met een vriend/collega, of een voetbal wedstrijd samen kijken of wellicht gamen? Een keer lunchen op een vrije dag etc.
Het is natuurlijk niet dat zulke dingen een grote noodzaak zijn voor mijn man, gezin staat op 1 en dat zit zeker goed. Maar ik kan best snappen dat je zulke contacten wel eens mist. Een stabiel sociaal leven hebben doet veel met een mens.
Hij heeft nu geen collega's? Wat houdt hem tegen om nu doordeweeks een keer te sporten met een collega of sportmaatje? Een keer lunchen op een vrije dag, nee dat komt zelden voor. En verder is een gezin van 4 gewoon druk, meeste ouders hebben daar best hun handen vol aan en dan is het niet altijd realistisch om doordeweeks een biertje te doen of ergens te gaan gamen.
donderdag 23 januari 2025 om 15:23
kaylih schreef: ↑23-01-2025 12:24Nou ja zelfverkozen is het niet. Hij kon destijds geen nieuwe vaste baan meer vinden, omdat zijn sector destijds erg wankel was. Alle jongere personeelsleden kregen niet zo snel contracten meer. Uiteindelijk op advies van een kennis gesolliciteerd op een grotere afstand, en daar meteen een vast contract gehad. Het is dus nooit zo geweest dat hij vrijwillig die afstand wilde verhuizen.
Wel zelfverkozen om te wachten tot er al 2 kinderen op de middelbare zitten voordat er terugverhuisd moet worden, daar hadden jullie geen 11 jaar mee hoeven wachten. En met binnen dezelfde regio verhuizen hadden jullie ook niet jaren hoeven wachten, was ook een optie geweest.
Dat hebben jullie allemaal niet gedaan, daar is verder niks mis mee maar dat is wel hoe het is, daar kunnen jullie gewoon verantwoordelijkheid voor nemen. En eventueel concluderen dat nu het moment voorbij is (totdat de jongste van de middelbare af is). Of niet. Het blijft aan jullie.
En ik geloof juist wel dat verhuizen kinderen ongelukkig kan maken, dat is het hele punt waarom ik dit topic start. Om te polsen hoeveel kinderen nu echt ongelukkig zijn geworden hiervan. Of dat het in praktijk best mee valt. Het is niet zo dat de keuze van mijn man boven onze kinderen staat, zowel voor mij als voor mijn man. Verhuizen is niet een plicht he.
Maar het leek me wel fijn om eens te zien hoe anderen erover dachten of wellicht ervaringen hadden die we mee konden nemen in onze overwegingen.
Maar die reacties heb je gehad. Het valt niet best mee in de praktijk, dat kun je gewoon niet zo stellen. Het zal heel vaak meevallen, daarnaast kan het ook voor kinderen (heel erg) tegenvallen, met flinke gevolgen zelfs. Dat is gewoon niet te voorspellen, zeker niet in de middelbare schoolleeftijd. Vandaar dat de conclusie is: je weet het niet. En: als je kinderen nu gelukkig zijn, kan dat een goede reden zijn om het nu niet te doen (gezien hun leeftijden).
donderdag 23 januari 2025 om 15:25
Ik wil daar best op reageren:
Het beeld van daar is niet mooier in zijn hoofd dan werkelijkheid. Er zijn genoeg mensen die hem mee vragen of uitnodigingen waar hij nee op moet zeggen vanwege de afstand. We zijn niet zo avontuurlijk om spontaan die kant op te gaan en van alles te verwachten.
Wat we nu aan het afwegen zijn ; is het waard tegen over onze kinderen. Of moeten we inderdaad de afstand voor lief nemen.
donderdag 23 januari 2025 om 15:29
Wij dubben al heel lang met deze kwestie, maar onze kinderen gaven zelf aan dat ze graag de basisschool periode wilde afmaken. Nu is dat bij kind 3 deze zomer klaar. De intentie om te verhuizen speelde al vanaf dat onze oudste nog op de basisschool zaten. Onze oudste drie volgen elkaar op qua schooljaar, dus we hebben de afgelopen drie jaar rustig gewacht en hun alles netjes laten afronden. Ook weten onze kinderen dus van dit idee, het is niet nieuw voor ze.
donderdag 23 januari 2025 om 15:32
Dat geldt ook voor jullie kinderen, die kunnen straks ook niet meer spontaan hun vrienden bezoeken. Heb je het daar bijvoorbeeld met de oudste over gehad? Hoe willen jullie haar vriendschappen ondersteunen concreet?kaylih schreef: ↑23-01-2025 15:25Ik wil daar best op reageren:
Het beeld van daar is niet mooier in zijn hoofd dan werkelijkheid. Er zijn genoeg mensen die hem mee vragen of uitnodigingen waar hij nee op moet zeggen vanwege de afstand. We zijn niet zo avontuurlijk om spontaan die kant op te gaan en van alles te verwachten.
Wat we nu aan het afwegen zijn ; is het waard tegen over onze kinderen. Of moeten we inderdaad de afstand voor lief nemen.
En ik ken jullie oudste niet maar ik was in die tijd heel pleasend richting mijn moeder ten koste van mezelf. Het klinkt bij jullie wel alsof zij wat meer inspraak hebben dus misschien een goed idee om dat te bespreken.
donderdag 23 januari 2025 om 15:36
Wij zijn 3,5 jaar geleden 150km verderop gaan wonen, in een zomervakantie toen onze kinderen 6 en 11 waren. De oudste ging toen naar de middelbare school, de jongste naar groep 3. Het is vrij soepel gegaan. Vooral de oudste is opgebloeid hier, en heeft een geweldige school met dito vrienden; de jongste miste zijn oude vrienden wel, maar we gaan nog zo'n vier keer per jaar een weekend terug om ze te zien. Inmiddels is hij 10 en heeft hij hier ook weer een aardige groep vrienden opgeduikeld. Voor mij heeft het heel goed uitgepakt, ik heb hier een rijk sociaal leven. Al met al vond ik verhuizen zeker ingrijpend, maar het meer dan waard.
donderdag 23 januari 2025 om 15:38
Ik schilder niks af naar gelang mij uitkomt. Ik besefte mij alleen wel dat ik misschien te letterlijk heb gezegd dat we daar elke vakantie en weekenden zitten, want dat is natuurlijk ook niet zo. De kinderen hebben sporten in het weekend tegenwoordig dus we zijn ook geregeld thuis. Vakanties plannen we wel meestal daar in vanwege de activiteiten en dagjes weg.S-Groot schreef: ↑23-01-2025 15:16Ach kom nou. Waarom heb je de behoefte om dingen anders af te schilderen, al naar gelang het je uitkomt? Nu is het die paar weekenden, dat komt blijkbaar beter uit om aan te duiden hoe erg man zijn vrienden moet missen. Terwijl op pagina 2 het nog Wij zijn bijna elke school vakantie daar, en ook veel weekenden was, toen kwam het beter uit dat jullie er heel vaak zijn om aan te duiden dat jullie echt nog wel weten hoe gezellig het daar is en jullie kinderen het daar zo goed kennen omdat ze er zoveel tijd doorbrengen.
Je moet doen wat je wil, werkelijk niemand houdt je tegen. Je vraagt echter om advies/inzichten/invalshoeken en die krijg je, probeer daar dan ook gewoon met een open blik naar te kijken ipv de reacties te proberen te sturen.
Hij heeft nu geen collega's? Wat houdt hem tegen om nu doordeweeks een keer te sporten met een collega of sportmaatje? Een keer lunchen op een vrije dag, nee dat komt zelden voor. En verder is een gezin van 4 gewoon druk, meeste ouders hebben daar best hun handen vol aan en dan is het niet altijd realistisch om doordeweeks een biertje te doen of ergens te gaan gamen.
donderdag 23 januari 2025 om 15:41
Gaya schreef: ↑23-01-2025 15:32Dat geldt ook voor jullie kinderen, die kunnen straks ook niet meer spontaan hun vrienden bezoeken. Heb je het daar bijvoorbeeld met de oudste over gehad? Hoe willen jullie haar vriendschappen ondersteunen concreet?
En ik ken jullie oudste niet maar ik was in die tijd heel pleasend richting mijn moeder ten koste van mezelf. Het klinkt bij jullie wel alsof zij wat meer inspraak hebben dus misschien een goed idee om dat te bespreken.
Onze oudste is juist degene die verhuizen wel ziet zitten. Juist omdat zij meer binding met de andere plaats heeft. Ook heeft zij vanaf het begin van de middelbare nooit echt haar plek gevonden. Ze wordt niet gepest of iets dergelijks, maar echt haar plek heeft ze ook niet.
Inspraak is er zeker, waar ik blij om ben want zo heb je nog en beetje het gevoel dat je op hetzelfde level kan komen. Of tenminste elkaar kan begrijpen
donderdag 23 januari 2025 om 15:48
Ja dit vind ik ook.canis-felis schreef: ↑23-01-2025 12:44Tja, ik vind dat je de reacties dan ook wel wat eenzijdig opvat. "Verwijt" zou ik hoogstens in een enkele reactie lezen, verder veeleer het advies om kritisch te kijken naar het belang van je man - in relatie tot dat van jullie kinderen, maar ook hoe realistisch de verwachting is dat e.e.a. met een verhuizing (grotendeels) wordt opgelost voor hem. Verder zijn er diverse reacties met ervaringen van grotere impact en toelichting daarbij, maar wek je de indruk dat de reacties dat kinderen zich in het algemeen zó aanpassen en dat een impact meer dan wat onvrede wel meevalt meer in je straatje zijn en je de rest een beetje wegwuift. Dáárom vraag ik me af wat je nu echt wil met dit topic.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
