Thuis
alle pijlers
Verhuizen, heftig of niet?
woensdag 22 januari 2025 om 19:07
Dag allemaal,
Wij wonen nu al 11 jaar in het noorden van het land. Oorspronkelijk komen mijn man en ik beide uit het midden van het land. Ongeveer 1.5 uur rijden van waar we nu wonen. Destijds zijn we hierheen verhuisd voor het werk van mijn man. Inmiddels hebben we hier kinderen gekregen en zijn we een nieuw leven begonnen. Alleen is het op sociaal vlak nooit zo goed ontwikkeld zoals in onze oude woonplaats. Onze familieleden/vrienden wonen ook nog allemaal daar. Nu heeft mijn man enorm heimwee naar onze oude woonplaats, hij mist het contact met zijn vrienden ( samen een drankje doen, samen sporten of thuis wat bijkletsen met een biertje). Ook vindt hij het jammer dat we hier aan ons zelf toegewezen zijn zonder hulp van oma’s etc, en we hierdoor samen ook niet zo snel weg gaan.
Ik zelf heb er geen moeite mee om eventueel terug te verhuizen, maar vindt het heel moeilijk om mijn kinderen uit hun vertrouwde wereld te halen. Ze gaan hier naar school, hebben hun vriendschappen, sporten, muzieklessen etc.
Zijn er meer mensen verhuisd met jonge kinderen (leeftijd tussen 7&14 jaar), en is dat allemaal goed gekomen uiteindelijk? Of zal het toch altijd een impact geven.
* onze kinderen zijn overigens helemaal gewend ook in onze oude woonplaats omdat we daar geregeld nog komen in de weekenden/vakanties. Dus het is geen nieuwe wereld voor ze.
Wij wonen nu al 11 jaar in het noorden van het land. Oorspronkelijk komen mijn man en ik beide uit het midden van het land. Ongeveer 1.5 uur rijden van waar we nu wonen. Destijds zijn we hierheen verhuisd voor het werk van mijn man. Inmiddels hebben we hier kinderen gekregen en zijn we een nieuw leven begonnen. Alleen is het op sociaal vlak nooit zo goed ontwikkeld zoals in onze oude woonplaats. Onze familieleden/vrienden wonen ook nog allemaal daar. Nu heeft mijn man enorm heimwee naar onze oude woonplaats, hij mist het contact met zijn vrienden ( samen een drankje doen, samen sporten of thuis wat bijkletsen met een biertje). Ook vindt hij het jammer dat we hier aan ons zelf toegewezen zijn zonder hulp van oma’s etc, en we hierdoor samen ook niet zo snel weg gaan.
Ik zelf heb er geen moeite mee om eventueel terug te verhuizen, maar vindt het heel moeilijk om mijn kinderen uit hun vertrouwde wereld te halen. Ze gaan hier naar school, hebben hun vriendschappen, sporten, muzieklessen etc.
Zijn er meer mensen verhuisd met jonge kinderen (leeftijd tussen 7&14 jaar), en is dat allemaal goed gekomen uiteindelijk? Of zal het toch altijd een impact geven.
* onze kinderen zijn overigens helemaal gewend ook in onze oude woonplaats omdat we daar geregeld nog komen in de weekenden/vakanties. Dus het is geen nieuwe wereld voor ze.
donderdag 23 januari 2025 om 10:53
Want als je geen kinderen hebt, dan heb je geen idee? Dat is pas vijandig en onprettig communiceren. En een beetje dom en vooringenomen.
donderdag 23 januari 2025 om 10:56
Wij zijn als expat verhuisd 2000 km verderop toen de kinderen 9 en 12 waren. De oudste heeft het een paar weken lastig gehad op school maar dat was meer het cultuurverschil en regels op school. De jongste had het direct na haar zin. Na een tijd moesten we weer terug en de kinderen smeekten ons om te blijven. Hadden helemaal geen zin om weer terug te gaan ( naar ons oude huis dus weer dicht bij vrienden en familie)
Ik had vooraf ook mijn twijfels maar als ik zo je argumenten lees en vooral ook de oudste juist wel wil verhuizen zou ik mijn keuze wel weten.
Overigens hoeft afstand geen einde vriendschap te zijn al is het op jongere leeftijd wel lastiger om die contacten te houden. Maar met de techniek van vandaag niet onmogelijk. Onze oudste heeft ook nog steeds contacten uit die tijd.
Ik had vooraf ook mijn twijfels maar als ik zo je argumenten lees en vooral ook de oudste juist wel wil verhuizen zou ik mijn keuze wel weten.
Overigens hoeft afstand geen einde vriendschap te zijn al is het op jongere leeftijd wel lastiger om die contacten te houden. Maar met de techniek van vandaag niet onmogelijk. Onze oudste heeft ook nog steeds contacten uit die tijd.
donderdag 23 januari 2025 om 10:58
Precies, je bent 11 jaar verder en het gevoel "alles was vroeger beter" hebben wij allemaal wel eens. Maar of het realistisch is?andnowwedance schreef: ↑23-01-2025 10:34Inderdaad. Als je jonger bent heb je gewoon meer tijd om met vrienden te spenderen meestal. Ik vind het al best veel als je regelmatig een weekend die kant op gaat, zeker met 4 kinderen.
Ik vraag me af of die vrienden waarmee hij wat vaker een biertje wil drinken daar wel tijd voor hebben.
En ik vraag me ook af of die oma's wel kunnen en willen inspringen en hoe dat dan nu geregeld is.
donderdag 23 januari 2025 om 11:04
Blijkbaar niet inderdaad. Had wel verwacht dat er veel ontevredenheid zou zijn bij sommige mensen na een verhuizing. Maar dat het voor iemand in een normale gezonde toestand, een trauma zou zijn had ik niet verwacht.
donderdag 23 januari 2025 om 11:08
Investering is er genoeg geweest; sportschool, voetbal club etc etc. Maar de aansluiting nooit gevonden. De mentaliteit is in deze gemeente heel stug en bot, daar prik je echt niet snel doorheen. Ons kent ons is hier heel erg van belang, en vaste families met hun eigen netwerken. Uiteraard heb je hier en daar wat contact met mensen, maar diepgaand is het nooit geweest.
donderdag 23 januari 2025 om 11:10
love2dance schreef: ↑23-01-2025 10:56Wij zijn als expat verhuisd 2000 km verderop toen de kinderen 9 en 12 waren. De oudste heeft het een paar weken lastig gehad op school maar dat was meer het cultuurverschil en regels op school. De jongste had het direct na haar zin. Na een tijd moesten we weer terug en de kinderen smeekten ons om te blijven. Hadden helemaal geen zin om weer terug te gaan ( naar ons oude huis dus weer dicht bij vrienden en familie)
Ik had vooraf ook mijn twijfels maar als ik zo je argumenten lees en vooral ook de oudste juist wel wil verhuizen zou ik mijn keuze wel weten.
Overigens hoeft afstand geen einde vriendschap te zijn al is het op jongere leeftijd wel lastiger om die contacten te houden. Maar met de techniek van vandaag niet onmogelijk. Onze oudste heeft ook nog steeds contacten uit die tijd.
Dat is dan een beetje de omgekeerde wereld bij Jullie.
En inderdaad; contact kan altijd onderhouden worden. FaceTime, en Social media speelt daar een goede rol in. En het is altijd nog mogelijk om eens terug te rijden om elkaar te zien.
donderdag 23 januari 2025 om 11:14
Dat een mentaal gezond kind aan een verhuizing een trauma overhoudt daar geloof ik niets van. Mits er goede begeleiding van de ouders is geweest.
Dat vind ik opgroeien en leren omgaan met situaties waar je niet voor gekozen hebt. Je hoeft als kind niet alles leuk te vinden, maar je moet wel van je ouders leren hoe je daar mee omgaat. Als je dat uit de weg gaat bij een kind, dan krijg je later een volwassene die de wereld niet goed aankan.
donderdag 23 januari 2025 om 11:22
Grappig, dit beeld is wat ik krijg bij wat je beschrijft over jullie oude woonplaats. Jullie lijken daar ook heel nadrukkelijk in een eigen bubbel te zitten.kaylih schreef: ↑23-01-2025 11:08Investering is er genoeg geweest; sportschool, voetbal club etc etc. Maar de aansluiting nooit gevonden. De mentaliteit is in deze gemeente heel stug en bot, daar prik je echt niet snel doorheen. Ons kent ons is hier heel erg van belang, en vaste families met hun eigen netwerken. Uiteraard heb je hier en daar wat contact met mensen, maar diepgaand is het nooit geweest.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
donderdag 23 januari 2025 om 11:22
Man en ik doen dat beiden. Maar wel in onze eigen omgeving. Door bij verenigingen te gaan ontmoet je snel mensen met gezamenlijke interesses. Bij man is dat sport, bij mij muziek (band). Met oude (studie)vrienden spreken we heel af en toe af, dat is dan eens een keertje een weekeinde of een dag weg, eens per jaar.kaylih schreef: ↑23-01-2025 10:47Het valt me wel op dat veel mensen in dit topic vallen over de sociale contacten die mijn man mist en dat hij genoegen moet nemen met die paar weekenden die hij daar is.
Hoe zit dat met jullie partners dan? Gaan die nooit doordeweeks een keer sporten met een vriend/collega, of een voetbal wedstrijd samen kijken of wellicht gamen? Een keer lunchen op een vrije dag etc.
Het is natuurlijk niet dat zulke dingen een grote noodzaak zijn voor mijn man, gezin staat op 1 en dat zit zeker goed. Maar ik kan best snappen dat je zulke contacten wel eens mist. Een stabiel sociaal leven hebben doet veel met een mens.
Wat wel een punt is: wij wonen nu ver van (schoon)ouders. En dat is nu met mantelzorg wel een dingetje. Even langs gaan kost ons minimaal 2 uur reizen.
donderdag 23 januari 2025 om 11:26
Dat lijkt me inderdaad ook lastig. Zijn jullie de enige die dat kunnen doen, of zijn er meerdere die nog wel dichtbij wonen?
donderdag 23 januari 2025 om 11:27
canis-felis schreef: ↑23-01-2025 11:22Grappig, dit beeld is wat ik krijg bij wat je beschrijft over jullie oude woonplaats. Jullie lijken daar ook heel nadrukkelijk in een eigen bubbel te zitten.
Daar heb je wel een punt. En dat laat ook zien dat een een vrienden groep die compleet en hecht is, niet zo snel open staat voor mensen erbij. Denk ook hoe ouder je bent dat het steeds lastiger wordt. En ik heb het niet over contacten of een praatje maken, maar echte vriendschappen waar je mee kan lachen en huilen.
donderdag 23 januari 2025 om 11:29
Totdat ik volwassen was, heb ik zo’n twintig keer moeten meeverhuizen waarvan 2x naar een andere woonplaats. De eerst op m’n 6e van het oosten naar de randstad heb ik geen last van gehad maar op m’n 15e van de randstad naar het noorden heeft impact gehad.
Ik voelde me in de stad thuis op de middelbare school, haalde zeer goede resultaten, had vrienden en was creatief. Na de verhuizing naar het noorden eenzaam, depressief en daardoor andere keuzes qua studie gemaakt (was creativiteit kwijt).
Er speelde meer onderliggend problematiek (de vele verhuizingen waren een symptoom daarvan) maar de betreffende verhuizing in mijn middelbare schooltijd heeft negatieve invloed gehad en ondanks dat alles wel weer goedkomt, kijk ik er met een vervelend gevoel op terug.
Ik voelde me in de stad thuis op de middelbare school, haalde zeer goede resultaten, had vrienden en was creatief. Na de verhuizing naar het noorden eenzaam, depressief en daardoor andere keuzes qua studie gemaakt (was creativiteit kwijt).
Er speelde meer onderliggend problematiek (de vele verhuizingen waren een symptoom daarvan) maar de betreffende verhuizing in mijn middelbare schooltijd heeft negatieve invloed gehad en ondanks dat alles wel weer goedkomt, kijk ik er met een vervelend gevoel op terug.
gaya wijzigde dit bericht op 23-01-2025 11:34
0.91% gewijzigd
donderdag 23 januari 2025 om 11:29
Nou, ik denk dat het moeilijk los te zien is van context. Het is m.i. goed dat je er zo aandachtig mee bezig bent, dat scheelt al. Mijn ouders gaven later aan dat ze van hoe het mij is vergaan geleerd hadden dat ze er wat te makkelijk mee om zijn gegaan - waarschijnlijk inderdaad dat 'kinderen passen zich makkelijk aan'. Al had meer bewustzijn mij niet geholpen, denk ik. Ja, als ze een huis in dezelfde buurt hadden gezocht wél (we gingen verhuizen om groter te wonen - en ik vermoed dat de keuze ook ingegeven werd door de nabijheid van een station in de nieuwe omgeving).
Dus geen makkelijke keuze, inderdaad. Ik deel ook wel een beetje de kritiek t.a.v. de situatie van je man.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
donderdag 23 januari 2025 om 11:30
Ik denk dat vriendschappen ook veranderen als je ouder wordt en een gezin krijgt. Het wordt dan anders en vaak worden dr banden weer hechter als de kinderen het huis uit zijn.kaylih schreef: ↑23-01-2025 11:27Daar heb je wel een punt. En dat laat ook zien dat een een vrienden groep die compleet en hecht is, niet zo snel open staat voor mensen erbij. Denk ook hoe ouder je bent dat het steeds lastiger wordt. En ik heb het niet over contacten of een praatje maken, maar echte vriendschappen waar je mee kan lachen en huilen.
donderdag 23 januari 2025 om 11:30
Wat sneu zeg. Snap dat het dan heel lastig was. Een nieuwe school is altijd een gok, helemaal als je wat kwetsbaarder bent en je het zo fijn op de oude school hebt.canis-felis schreef: ↑23-01-2025 11:06Daar ging het bij mij juist mis. Ik was een gevoelig/kwetsbaar kind en zat in een kleine, diverse klas waar naar elkaar - zelfs onder jonge kinderen - omgekeken werd. Op de nieuwe school kwam ik in een ruim drie keer zo grote klas in een omgeving van uiterlijk vertoon, waar ik gepest werd. Mijn oude vriendjes hadden nieuwe / andere vriendjes. Dus ik hoorde nergens meer bij.
M’n oudste gaat sinds dit jaar hier naar de basisschool en er zitten maar 13 kinderen in de klas. Echt ons kent ons en de leraressen zijn lief en helpen mee. Basisschool begint vanaf 6. Ze is aardig verlegen en vindt het soms lastig aansluiting te vinden. Gelukkig heeft ze dat wel gevonden. Dit is het eerste jaar dat ze niet veel klaagt over school/opvang, hiervoor zag ze er altijd tegenop ook al vond ze het wel leuk als ze er was. Zo fijn voor haar.
M’n jongste is heel anders qua persoonlijkheid, veel extroverter. Daardoor ging het bij haar aardig vanzelf.
Maar doordat het nu goed gaat proberen we er zoveel mogelijk aan te doen om te blijven. En ik denk dat dat ook gaat lukken. Sowieso willen we tussen 11-12 en 18 op 1 plek blijven voor de kinderen. Rond die tijd gaan ze zich vooral identificeren met waar ze wonen dus die tijd is heel vormend.
donderdag 23 januari 2025 om 11:30
Dat is dus ook mijn gedachten. Wij zijn thuis heel open en bespreken alles met de kinderen voor zover dat gaat. Elke nieuwe beslissingen nemen wij hun ook in mee.. het is dus niet zo dat we onze kinderen ineens het diepe in duwen. We luisteren ook naar hun en andersom hun ook naar ons. Ik denk dus ook dat een trauma wat ver gezocht zal zijn. Maar uiteraard kan je altijd te maken krijgen met onbegrip van een kind.astryn schreef: ↑23-01-2025 11:14Dat een mentaal gezond kind aan een verhuizing een trauma overhoudt daar geloof ik niets van. Mits er goede begeleiding van de ouders is geweest.
Dat vind ik opgroeien en leren omgaan met situaties waar je niet voor gekozen hebt. Je hoeft als kind niet alles leuk te vinden, maar je moet wel van je ouders leren hoe je daar mee omgaat. Als je dat uit de weg gaat bij een kind, dan krijg je later een volwassene die de wereld niet goed aankan.
donderdag 23 januari 2025 om 11:33
donderdag 23 januari 2025 om 11:34
Tja, bij mij werkt dat anders. Ik zie vriendengroepen minder intensief. Laagdrempelig is voor mij (ook) fijn, ben daardoor bevriend geraakt met collega's waar ik makkelijk een biertje pak, ook met collega's die ik vooral als kennissen beschouw. Dat zijn voor mij twee dingen die naast elkaar bestaan in een waardevol leven, en ik kan me voorstellen dat dat juist ook voor veel mensen met kinderen geldt. 1,5 uur rijden is een eind, ja. Maar dat hoeft ook niet meermalen per week of zo. Het is 'm denk ik vooral waar je de meeste urgentie / belangen legt, goed om op te reflecteren.kaylih schreef: ↑23-01-2025 11:27Daar heb je wel een punt. En dat laat ook zien dat een een vrienden groep die compleet en hecht is, niet zo snel open staat voor mensen erbij. Denk ook hoe ouder je bent dat het steeds lastiger wordt. En ik heb het niet over contacten of een praatje maken, maar echte vriendschappen waar je mee kan lachen en huilen.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
donderdag 23 januari 2025 om 11:36
Een 3.5 jarige absoluut niet, maar een 5.5 jarige (nu 6), vind ik wel vergelijkbaar. Ligt ook wel aan hoe de 5.5 jarige is.
donderdag 23 januari 2025 om 11:36
Trauma is een groot woord, maar het heeft wel een negatief randje aan mijn puberteit gegeven. Ik had enorme heimwee, maar wilde mijn ouders, die juist heel blij waren met het nieuwe huis, daar niet mee belasten. Het waren best eenzame jaren.astryn schreef: ↑23-01-2025 11:14Dat een mentaal gezond kind aan een verhuizing een trauma overhoudt daar geloof ik niets van. Mits er goede begeleiding van de ouders is geweest.
Dat vind ik opgroeien en leren omgaan met situaties waar je niet voor gekozen hebt. Je hoeft als kind niet alles leuk te vinden, maar je moet wel van je ouders leren hoe je daar mee omgaat. Als je dat uit de weg gaat bij een kind, dan krijg je later een volwassene die de wereld niet goed aankan.
Nu weet je nooit of dat louter aan een verhuizing te wijten is, maar het gevoel van het missen van mijn beste vrienden was heftig. We zagen elkaar nog wel, maar dat is anders dan elkaar elke dag zien, zoals we gewend waren.
donderdag 23 januari 2025 om 11:47
Ik begrijp niet zo goed waarom je dit topic hebt geopend, als ik dit lees. Je kunt ditzelfde ook stellen over je (volwassen) man, hè? Impact is wel wat meer dan onbegrip. Je maakt het m.i. nu nogal zwart-wit, terwijl er meerdere voorbeelden zijn gegeven waarin de impact fors was.kaylih schreef: ↑23-01-2025 11:30Dat is dus ook mijn gedachten. Wij zijn thuis heel open en bespreken alles met de kinderen voor zover dat gaat. Elke nieuwe beslissingen nemen wij hun ook in mee.. het is dus niet zo dat we onze kinderen ineens het diepe in duwen. We luisteren ook naar hun en andersom hun ook naar ons. Ik denk dus ook dat een trauma wat ver gezocht zal zijn. Maar uiteraard kan je altijd te maken krijgen met onbegrip van een kind.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
