Thuis
alle pijlers
Verhuizen, wanneer en hoe de poezen?
zondag 11 oktober 2009 om 13:58
Over kleine week krijgen we de sleutel van ons nieuwe huis, de 28e okt gaan we verhuizen. Daar hebben we een verhuisbedrijf voor ingeschakeld, die 's morgens in alle vroegte zullen beginnen. Ze rijden 1 keer met alle zooi. Het is een half uurtje rijden. Nu twijfel ik wat we het beste kunnen doen met onze twee poezen. Het lijkt me voor hen vreselijk zenuwslopend als door een aantal vreemden het huis helemaal wordt leeggehaald. Dus ik neig nu naar voordat de verhuizers goed en wel zijn begonnen, met eigen auto naar nieuwe huis te rijden met de poezen, de kattenbak, voeding en twee lekkere kussens (die waar ze graag op liggen) en ze daar in de logeerkamer op te sluiten met hun nodige spulletjes om zich heen.
Of is een andere aanpak beter? En hebben jullie ervaring met evt kalmeringsmiddel? Eentje is nl een ontzettende zenuwpees, die letterlijk kotst van ellende als hij in de stress raakt (zoals naar de dierenarts, of ergens logeren als wij met vakantie gingen).
Dank alvast voor tips.
Of is een andere aanpak beter? En hebben jullie ervaring met evt kalmeringsmiddel? Eentje is nl een ontzettende zenuwpees, die letterlijk kotst van ellende als hij in de stress raakt (zoals naar de dierenarts, of ergens logeren als wij met vakantie gingen).
Dank alvast voor tips.
!
dinsdag 1 december 2009 om 14:15
Je moet de katten iig opsluiten, anders zetten ze het op een rennen. Ik heb zelf de katten opgesloten in mijn oude huis. Misschien stom bedacht van mij maar ik wilde niet dat ze negatieve associaties kregen met ons nieuwe huis.
Kalmeringsmiddel heb ik weleens geprobeerd bij 1 kat van mij vanwege erg grote vuurwerkangst. Dat middel was erger dan de kwaal, ze was nog steeds bang en wilde vluchten en op de kast springen enzo maar door dat middel kon ze lichamelijk niets meer, dat was een vreselijk gezicht en dat doe ik dus nooit meer.
Kalmeringsmiddel heb ik weleens geprobeerd bij 1 kat van mij vanwege erg grote vuurwerkangst. Dat middel was erger dan de kwaal, ze was nog steeds bang en wilde vluchten en op de kast springen enzo maar door dat middel kon ze lichamelijk niets meer, dat was een vreselijk gezicht en dat doe ik dus nooit meer.
dinsdag 1 december 2009 om 14:21
Katten reageren zo verschillend op verhuizen. Jonge katjes vinden het vaak allemaal wel prachtig, oudere katten niet.
De op twee na laatste verhuizing was voor een van mijn katten traumatisch, in een vrij donker kattenkooitje mee in de auto, mee in de lift, vooral in die lift vond hij het vreselijk. Binnen in mijn appartement heb ik hem meteen uit dat kooitje gelaten, hij vloog achter de koelkast en is daar lang gebleven. Mijn andere kat is doof (en daardoor heel relaxt, omdat hij nooit schrikt van geluiden) en was gewend overal mee naartoe te gaan aan een tuigje. Die vond het allemaal prima.
Toen ik vier jaar later verhuisde ik weer. Ik heb de katten toen in een kooi met dunne tralies, waar ze dus goed doorheen konden kijken, verhuisd. Ik heb ze ook als laatste overgehuisd, inderdaad zoals ik elders las ook in een kamer opgesloten zodat ze van alle hectiek weinig zouden merken.
In de genoemde kooi heb ik ze in het nieuwe huis, in de woonkamer, op de tafel gezet. Ze zaten in de veiligheid van die kooi, en konden van daaruit de kamer goed overzien. Dat werkte super, ook voor de bangerik van de twee. Na zo een kwartiertje rondgekeken te hebben, mochten ze eruit en zijn ze heel rustig het hele huis gaan verkennen.
Bij de laatste verhuizing heb ik het weer precies zo gedaan en wederom geen enkel probleem.
xx lisa.
De op twee na laatste verhuizing was voor een van mijn katten traumatisch, in een vrij donker kattenkooitje mee in de auto, mee in de lift, vooral in die lift vond hij het vreselijk. Binnen in mijn appartement heb ik hem meteen uit dat kooitje gelaten, hij vloog achter de koelkast en is daar lang gebleven. Mijn andere kat is doof (en daardoor heel relaxt, omdat hij nooit schrikt van geluiden) en was gewend overal mee naartoe te gaan aan een tuigje. Die vond het allemaal prima.
Toen ik vier jaar later verhuisde ik weer. Ik heb de katten toen in een kooi met dunne tralies, waar ze dus goed doorheen konden kijken, verhuisd. Ik heb ze ook als laatste overgehuisd, inderdaad zoals ik elders las ook in een kamer opgesloten zodat ze van alle hectiek weinig zouden merken.
In de genoemde kooi heb ik ze in het nieuwe huis, in de woonkamer, op de tafel gezet. Ze zaten in de veiligheid van die kooi, en konden van daaruit de kamer goed overzien. Dat werkte super, ook voor de bangerik van de twee. Na zo een kwartiertje rondgekeken te hebben, mochten ze eruit en zijn ze heel rustig het hele huis gaan verkennen.
Bij de laatste verhuizing heb ik het weer precies zo gedaan en wederom geen enkel probleem.
xx lisa.
dinsdag 1 december 2009 om 21:36
hihi Frutje, je had hem goed afgericht dan!
Wij hebben elkaar thuis beloofd dat we de komende 130 jaar niet meer gaan verhuizen. Maar mocht het er toch van komen dan ga ik het qua kat wel anders (beter) aanpakken. Ik vind het zooo zielig als hij zo paniekerig is, ook al is het de aard van dit beestje. We konden hem nog net binnen houden, maar als hij door de voordeur naar buiten was geglipt vraag ik me af of hij ooit weer terug zou zijn gekomen. Moet er echt niet aan denken!!!
De vorige verhuizing ging een stuk soepeler, maar toen was hij nog jong en flexibel. Toen kwam hij gewoon op een middag mee met meneer Klaas. (de rest van zijn spullen nog niet, dat scheelde) en 's avonds lag hij al op zijn vertrouwde plekje: het voeteneinde van het bed. Alleen dan een ander bed. heerlijk, zo'n ongecompliceerd bestaan...
Wij hebben elkaar thuis beloofd dat we de komende 130 jaar niet meer gaan verhuizen. Maar mocht het er toch van komen dan ga ik het qua kat wel anders (beter) aanpakken. Ik vind het zooo zielig als hij zo paniekerig is, ook al is het de aard van dit beestje. We konden hem nog net binnen houden, maar als hij door de voordeur naar buiten was geglipt vraag ik me af of hij ooit weer terug zou zijn gekomen. Moet er echt niet aan denken!!!
De vorige verhuizing ging een stuk soepeler, maar toen was hij nog jong en flexibel. Toen kwam hij gewoon op een middag mee met meneer Klaas. (de rest van zijn spullen nog niet, dat scheelde) en 's avonds lag hij al op zijn vertrouwde plekje: het voeteneinde van het bed. Alleen dan een ander bed. heerlijk, zo'n ongecompliceerd bestaan...
