Thuis
alle pijlers
Viva’s hondenveldje
vrijdag 10 januari 2020 om 09:52
Er zijn hier kattenkletstopics, er zijn zwanger willen worden in 2023 kletstopics en er zijn topics voor vrekken en mensen met liefdesverdriet.
Dus wáárom is er geen hondenkletstopic?!?!!
Nu zit ik in een soort postnatale puppybubbel en kan ik de hele dag wel over de nagel aan mijn doodskist mijn allerliefste harige vriend kletsen, maar mogelijk zijn er andere mensen die verhalen, weetjes, vragen en dergelijke willen delen?
Mocht je een hond overwegen, kijk dan eerst dit:
https://youtu.be/c4q3n8SSxUA
En verder wees welkom!
Dus wáárom is er geen hondenkletstopic?!?!!
Nu zit ik in een soort postnatale puppybubbel en kan ik de hele dag wel over de nagel aan mijn doodskist mijn allerliefste harige vriend kletsen, maar mogelijk zijn er andere mensen die verhalen, weetjes, vragen en dergelijke willen delen?
Mocht je een hond overwegen, kijk dan eerst dit:
https://youtu.be/c4q3n8SSxUA
En verder wees welkom!
donderdag 23 januari 2020 om 20:22
Hier weer gevalletje verwaarlozing. En raad eens om wat voor hond het gaat.....
https://www.telegraaf.nl/nieuws/6173164 ... g-den-haag
Van mij mogen ze die rassen verbieden. Scheelt een hoop ellende.
https://www.telegraaf.nl/nieuws/6173164 ... g-den-haag
Van mij mogen ze die rassen verbieden. Scheelt een hoop ellende.
donderdag 23 januari 2020 om 20:24
Nou, mijn man kletst ook wel eens tegen de honden. Maar ik loop echt de hele tijd tegen ze te zeuren, zoals hij dat uitdrukt. Ik gebruik stemmetjes, in mijn fantasie zijn dat dan hun stemmetjes en zeggen ze van alles tegen mij. Met waggelende staarten en kontjes wapsen ze achter mij aan met een tevreden uitdrukking op hun gezichtjes.ohohwatnuweer schreef: ↑23-01-2020 20:19Haha, heel herkenbaar. Ik klets ook heel veel tegen mijn honden, mijn man doet dat niet. Als hij de honden gaat uit laten, heerst er stilte in de bijkeuken.
Als ik ze ga uit laten, ben ik aan één stuk aan het kletsen terwijl ik ze aanlijn, mijn jas aantrek, beloningskoekjes pak etc.
Ik denk dat mannen heel.praktisch vooral commando's gebruiken.
Ik ben blij dat mijn pup niet de enige is die er zo lang over doet om zindelijk te worden. Ze is nu 5 maanden, en ze heeft nu een paar dagen niks binnen gedaan.
donderdag 23 januari 2020 om 20:25
donderdag 23 januari 2020 om 20:27
Verschrikkelijk! Ik had het al gelezen en kan dat soort foto’s echt niet aanzien. Wat gaat me dat aan mijn hart!iones schreef: ↑23-01-2020 20:22Hier weer gevalletje verwaarlozing. En raad eens om wat voor hond het gaat.....
https://www.telegraaf.nl/nieuws/6173164 ... g-den-haag
Van mij mogen ze die rassen verbieden. Scheelt een hoop ellende.
donderdag 23 januari 2020 om 20:29
Hier word ik echt heel verdrietig vaniones schreef: ↑23-01-2020 20:22Hier weer gevalletje verwaarlozing. En raad eens om wat voor hond het gaat.....
https://www.telegraaf.nl/nieuws/6173164 ... g-den-haag
Van mij mogen ze die rassen verbieden. Scheelt een hoop ellende.
Ik hoop dat dit diertje een gouden mand vind en veel knuffels krijgt de rest van zijn leven
donderdag 23 januari 2020 om 20:31
Het schijnt dat honden hun wenkbrauwen ook gebruiken door (voor) mensen. Onderling of in het wild gebruiken ze de wenkbrauwen niet. Maar mensen reageren als de wenkbrauwen zielig staan en dus levert het ze iets op.
Ik vind dat heel bijzonder ❤
donderdag 23 januari 2020 om 21:39
Ja. Maar als je het arme dier adopteert en weer gezond op de been krijgt ben je er nog niet. Want dan ben je een halve aso als je ‘zo’n hond’ neemt. Of op zijn minst een onverantwoord geval om een hond met ‘onbekend verleden’ in huis te nemen.Nummer*Zoveel schreef: ↑23-01-2020 20:27Verschrikkelijk! Ik had het al gelezen en kan dat soort foto’s echt niet aanzien. Wat gaat me dat aan mijn hart!
Sorry, bedoel het niet persoonlijk naar jou toe. Onze bes is een ‘heleBOEL terriër’. Half Staffordshire bullterrier, half Jack Russel terriër. Hij heeft de tekening van de bullterriër (zwart, witte sokjes en witte driehoek op zijn borst), hij ‘loopt’ als een bulterriër (met ‘wax in, wax out’ beweging van de voorpootjes), heeft die scheve amandeloogjes, platte kop en is breed. Maar de schofthoogte en de staart van een JR. Indertijd heeft hij een MAG-test ondergaan (maatschappelijk aanvaardbaar gedrag) en faalde (de paraplu vond hij eng, en ook de ballonnen vond hij niets). Een liefhebber van Staffords haalt ‘m er zo uit, anderen lachen zich een kriek als ik vertel dat hij bij zijn geboorte onder de RAD viel (regeling agressieve dieren). De DA adviseerde om gewoon niet te registreren dat hij een MAG-test had ondergaan en schreef in het paspoort ‘mix terriër’. Heeft geen haan ooit naar gekraaid. Want hij is zo schattig. En klein. En schattig. Meest lieve en aanhankelijke hond die ik ooit heb gehad (en ook wellicht nooit meer zal krijgen). Maar geaccepteerd en geapprecieerd want schattig. Terwijl de hond uit de link als enig verschil zo’n 30 cm in schofthoogte heeft. En dat is het verschil tussen een normaal huis, tuin en keukenbaasje en een of andere wannabe crimineel die te lui is om zelf in de sportschool te hangen, aan te trekken.
vrijdag 24 januari 2020 om 07:23
Klopt, jij en je hond krijgen zodra het beestje er weer gezond uitziet direct een stempel. Terwijl juist dit soort honden met zo’n naar verleden vaak de meest trouwe lobbesen worden en je eeuwig dankbaar blijven voor een goede verzorging.
Mijn broer had een gered Pitbull fokteefje van klein formaat. Dat was ook zo’n lief en zachtaardig beestje en deed echt geen vlieg kwaad. Hij was eigenlijk op zoek naar een Teckel, maar zij kwam bij toeval op zijn pad en hij kon haar niet aan haar lot overlaten. Jaren later laaide de gevaarlijke honden discussie weer eens op, en broer en ik hadden het daarover, waarbij mijn moeder echt van haar stoel viel toen ze hoorde dat dit teefje nou ook zo’n “gevaarlijke Pitbull“ was. Dat had ze zich al die jaren nooit gerealiseerd, en ze kon het ook haast niet geloven.
Zelf stoor ik me ook aan het stigma. Mijn honden stonden/staan ook op de lijst gevaarlijke honden. Ze staan absoluut niet als agressief bekend (sterker nog, ze bestaan grotendeels uit Engelse Mastiff, een ras dat in de UK als “gentle giant” bekend staat). Ze staan dan ook niet op die lijst omdat ze agressief zouden zijn of aanvallen, maar omdat ze veel schade aan kunnen richten als ze dat toch eens zouden doen. In het rapport wordt dat stukje nuancering ook wel toegelicht, maar uiteindelijk wordt alleen die lijst breed in de media gedeeld als de lijst van “gevaarlijke honden” en wordt dat stukje context uit het rapport er nooit bij gegeven.
vrijdag 24 januari 2020 om 07:35
Haha, bij ons is het andersom. Ik trek als ik thuis kom eerst rustig mijn jas en schoenen uit als ik thuis kom. De hond krijgt pas een knuffel als ik klaar ben een hij rustig is. Mijn vriend komt binnen, gaat eerst uitgebreid met de uitzinnige hond knuffelen en kletsen en gaat daarna pas jas uittrekken. Als laatste krijg ik een kusNummer*Zoveel schreef: ↑23-01-2020 18:33Als ik kijk naar hoe man en ik met hond omgaan, dan zit daar inderdaad wel verschil in. Inderdaad heeft man wat oppervlakkiger contact en ik wat intensiever. En dat begint al bij hele simpele dingen. Man komt thuis, hond rent naar buiten om hem te begroeten, en man zegt alleen enthousiast “hé boef, kom maar snel mee naar binnen” en loopt door naar de keuken en pakt de boodschappen uit. Ik kom thuis, hond rent naar buiten, en ik geef hem een knuffel, vraag of hij al stond te wachten en goed op het huis heeft gepast, prijs hem de hemel in om beiden, loop naar binnen en zet mijn tas neer, praat en knuffel weer verder met de hond, ga naar de wc en neem de hond mee, en ook daar gaan we door met ons “gesprek”, enz.
Tot mijn ergernis overigens. Mijn hond heeft verlatingsangst en ik probeer dat er rustig uit te trainen. En volgens de gedragstherapeut moet je de hond dan juist geen aandacht geven als je thuis komt en hij uitzinnig is (onder andere) . Maar vriend kan hem niet goed negeren
vrijdag 24 januari 2020 om 08:06
Kraaienpootje schreef: ↑24-01-2020 07:35Tot mijn ergernis overigens. Mijn hond heeft verlatingsangst en ik probeer dat er rustig uit te trainen. En volgens de gedragstherapeut moet je de hond dan juist geen aandacht geven als je thuis komt en hij uitzinnig is (onder andere) . Maar vriend kan hem niet goed negeren
Je hoort dat wel vaker, maar ik ben er niet van overtuigt dat die aanpak werkt.
Het idee erachter is dat je net doet of er niks aan de hand is, en de hond dat dan ook gaat geloven. Maar de hond is niet gek, en vindt zelf wel degelijk dat er iets ernstig mis is, ook al doe jij of jouw neus bloedt. Ik ben zelf doodsbang voor spinnen. Je kunt bij mij wel 100x net doen of er niks mis is als er eentje los loopt, maar dat maakt mijn angst echt niet minder.
Ik heb het dus precies andersom aangepakt. Ik neem juist heel uitvoerig afscheid als ik weg ga en ik begroet hem ook weer heel uitbundig. Bij het afscheid nemen vertel ik dat ik weg moet, wat ik ga doen, of het lang gaat duren, en dat ik echt weer terug kom. En als ik thuis kom vertel ik dat ik hem enorm gemist heb en zo blij ben dat ik hem weer zie. En alles gepaard met knuffels.
En dat heeft dus heel goed gewerkt. Als ik naar de fysio ga, staat hij zelfs niet eens meer op om me uit te zwaaien. En als ik voor iets anders weg ben, merk ik steeds vaker dat hij niet alleen meer in de slaapkamer blijft met zijn neus in mijn kussen, maar nu ook beneden komt. Als hij alleen met man thuis is, gaat hij ook steeds meer zijn eigen gang ipv alleen bij de voordeur op de uitkijk te liggen.
vrijdag 24 januari 2020 om 08:35
Mijn standaard afscheid is : 'ik ga even een boodschap doen'. Dan komt de hond niet achter me aan naar de voordeur en gaat hij lekker ergens liggen. Dat werkt prima.
Als ik terugkom en hij bijvoorbeeld de auto heeft horen aankomen staat hij hysterisch te blaffen tot ik binnenkom. Dan negeer ik hem toch de eerste paar minuten.
Als ik terugkom en hij bijvoorbeeld de auto heeft horen aankomen staat hij hysterisch te blaffen tot ik binnenkom. Dan negeer ik hem toch de eerste paar minuten.
vrijdag 24 januari 2020 om 08:55
Ik praat ook tegen de hond. Als we weggaan vraag ik hem goed op het huis te passen en lekker te slapen. Of ik dan 2 minuten of 2 uur weg ben, dat maakt niet uit. Nu ik erover nadenk; als ik thuiskom is hij rustig en lief, als de rest er is blaft hij meestal - het hardst tegen vriendje van dochter. Hoewel hij die wel heel lief vindt, moet hij altijd eerst controleren of het wel goed volk is, en daarbij doet hij een waakhondimitatie.
vrijdag 24 januari 2020 om 09:20
Onze hond heeft hele erge verlatingsangst. We kunnen hem echt niet alleen thuis laten, ook niet heel even. Gelukkig werkt mijn vriend vanuit huis en ik kan hem meenemen naar mijn werk als t moet. Verder gaat hij overal mee naartoe als het kan en als dat niet kan dan zorgen we voor oppas. Het is zoals t is.
Cum non tum age
vrijdag 24 januari 2020 om 09:29
Wil iemand de mijne?
Score vanmorgen: 1,5 opgegeten boterham, gejat vanaf het aanrecht. Hij heeft weken niets meer van het aanrecht proberen te jatten. Dat hadden we met succes getraind na een eerdere gelukte poging. Hij probéérde het niet eens. En vanmorgen 2x achter elkaar een (kale) boterham te pakken. 1x toen ik nog niet in de kamer was en 1x terwijl ik 'nee, NEE! NEE! NIET DOEN, LAAT DAT! NEEEEEEEEEE!'roepend achter hem aan rende (niet effectief, ik weet het, maar soms heb ik mezelf niet in de hand)
En hij kreeg zijn eten uit zijn voermachine. De knop had ik expres in een andere kamer gezet. Dan moet hij naar de knop, duwt op de knop, er komt wat voer in zijn bak. Hij doet dat 2x, loopt naar de knop, tilt die op met zn bek, zet hem naast zijn voermachine en gaat rustig verder met op de knop duwen en eten. Hij zal wel denken 'waarom zet dat mens die knop zo ver weg, dit is véél makkelijker'. Superleuk, zo'n slimme hond
Vervolgens springt hij tegen de koters op en hapt in hun handen als ze naar school vertrekken. En tegen mij als man me een kus geeft.
De afgelopen dagen gingen echt uitmuntend, na mijn geklaag over de puberteit veel meer gaan trainen met hem,kort en tussendoor en tjdens de wandeling en dat hielp enórm. Niet geblaft naar andere honden aan de lijn, niet getrokken, netjes naast gelopen, niet meer als een kanonskogel achter andere honden aan.
Maar vanmorgen was weer een heel nieuwe dimensie van drakengedrag.
Score vanmorgen: 1,5 opgegeten boterham, gejat vanaf het aanrecht. Hij heeft weken niets meer van het aanrecht proberen te jatten. Dat hadden we met succes getraind na een eerdere gelukte poging. Hij probéérde het niet eens. En vanmorgen 2x achter elkaar een (kale) boterham te pakken. 1x toen ik nog niet in de kamer was en 1x terwijl ik 'nee, NEE! NEE! NIET DOEN, LAAT DAT! NEEEEEEEEEE!'roepend achter hem aan rende (niet effectief, ik weet het, maar soms heb ik mezelf niet in de hand)
En hij kreeg zijn eten uit zijn voermachine. De knop had ik expres in een andere kamer gezet. Dan moet hij naar de knop, duwt op de knop, er komt wat voer in zijn bak. Hij doet dat 2x, loopt naar de knop, tilt die op met zn bek, zet hem naast zijn voermachine en gaat rustig verder met op de knop duwen en eten. Hij zal wel denken 'waarom zet dat mens die knop zo ver weg, dit is véél makkelijker'. Superleuk, zo'n slimme hond
Vervolgens springt hij tegen de koters op en hapt in hun handen als ze naar school vertrekken. En tegen mij als man me een kus geeft.
De afgelopen dagen gingen echt uitmuntend, na mijn geklaag over de puberteit veel meer gaan trainen met hem,kort en tussendoor en tjdens de wandeling en dat hielp enórm. Niet geblaft naar andere honden aan de lijn, niet getrokken, netjes naast gelopen, niet meer als een kanonskogel achter andere honden aan.
Maar vanmorgen was weer een heel nieuwe dimensie van drakengedrag.
vrijdag 24 januari 2020 om 10:49
Precies! Het doet heel veel! Ook tijdens het wandelen praat ik tegen ze. Soms kijken ze me aan, soms bewegen ze de oren in mijn richting. Maar ik ben wel met ze bezig. En dat komt allemaal terug. Er is geen wezen zo genereus als een hond.Nummer*Zoveel schreef: ↑23-01-2020 20:25Grappig dat jullie dat ook zo herkennen! En juist door dat kletsen, krijg je volgens mij een diepere band. De hond doet zijn best te snappen wat je zegt, en jij doet je best te snappen wat de hond wil zeggen. Oftewel, ook in de relatie baas/hond is goede communicatie cruciaal
9 van de 10 x is dat ook zo, dat blijkt wel weer. En je zult dus tegen nog méér intolerantie aanlopen dan mensen met gewone honden. Ik hoop dat ze in het asiel heel goed schiften in het volk dat er op af komt. Als er al iemand op af komt, want deze honden zijn vaak langzitters.
Je moet je heel goed realiseren dat het maatschappelijk beeld van deze honden, of honden in het algemeen, NIET gebaseerd is op feiten en werkelijkheid, maar op emotie.Nummer*Zoveel schreef: ↑24-01-2020 07:23
Zelf stoor ik me ook aan het stigma. Mijn honden stonden/staan ook op de lijst gevaarlijke honden. Ze staan absoluut niet als agressief bekend (sterker nog, ze bestaan grotendeels uit Engelse Mastiff, een ras dat in de UK als “gentle giant” bekend staat). Ze staan dan ook niet op die lijst omdat ze agressief zouden zijn of aanvallen, maar omdat ze veel schade aan kunnen richten als ze dat toch eens zouden doen. In het rapport wordt dat stukje nuancering ook wel toegelicht, maar uiteindelijk wordt alleen die lijst breed in de media gedeeld als de lijst van “gevaarlijke honden” en wordt dat stukje context uit het rapport er nooit bij gegeven.
Het ongelukkige is dat 90% van de bevolking niets van honden af weet, noch enige kennis er over bezit, maar zich tóch een mening vormen over honden. Een mening gebaseerd op emotie, onderbuik gevoelens.
Het ergste: er wordt ook nog naar geluisterd!
vrijdag 24 januari 2020 om 10:56
[quote=Malinois post_id=30889632 time=1579854558 user_id=391194]
En hij kreeg zijn eten uit zijn voermachine. De knop had ik expres in een andere kamer gezet. Dan moet hij naar de knop, duwt op de knop, er komt wat voer in zijn bak. Hij doet dat 2x, loopt naar de knop, tilt die op met zn bek, zet hem naast zijn voermachine en gaat rustig verder met op de knop duwen en eten. Hij zal wel denken 'waarom zet dat mens die knop zo ver weg, dit is véél makkelijker'. Superleuk, zo'n slimme hond
Kóstelijk.....
En hij kreeg zijn eten uit zijn voermachine. De knop had ik expres in een andere kamer gezet. Dan moet hij naar de knop, duwt op de knop, er komt wat voer in zijn bak. Hij doet dat 2x, loopt naar de knop, tilt die op met zn bek, zet hem naast zijn voermachine en gaat rustig verder met op de knop duwen en eten. Hij zal wel denken 'waarom zet dat mens die knop zo ver weg, dit is véél makkelijker'. Superleuk, zo'n slimme hond
Kóstelijk.....
vrijdag 24 januari 2020 om 10:59
Malinois schreef: ↑24-01-2020 09:29Wil iemand de mijne?
Score vanmorgen: 1,5 opgegeten boterham, gejat vanaf het aanrecht. Hij heeft weken niets meer van het aanrecht proberen te jatten. Dat hadden we met succes getraind na een eerdere gelukte poging. Hij probéérde het niet eens. En vanmorgen 2x achter elkaar een (kale) boterham te pakken. 1x toen ik nog niet in de kamer was en 1x terwijl ik 'nee, NEE! NEE! NIET DOEN, LAAT DAT! NEEEEEEEEEE!'roepend achter hem aan rende (niet effectief, ik weet het, maar soms heb ik mezelf niet in de hand)
En dit gaat er NOOIT uit. Dan weet je dat vast!
Onze Bobbes was ook zo'n dief. Haar score gedurende haar leven:
- twee hema worsten uit de boodschappen tas onderweg naar huis.
- mijn broodje shoarma met knoflooksaus toen er iemand aanbelde toen ik zat te eten
- shoarma die lag te ontdooien op de aanrecht
- kattenbrokjes van de kat van een vriendin. Ze hield niet van brokjes, maar had wel een pesthekel aan katten.
- een schaal met oliebollen. Die stonden op het aanrecht en lag ondersteboven op de vloer toen we thuiskwamen. We tilden de schaal op en ze zag tot haar frustratie dat er nog een onder lag. Die had ze gemist!
- eieren uit de kippenren.
- vogelvoer uit het vogelhuisje bij de buurvrouw.
En wie weet nog meer maar dat ik vergeten ben.
Ze kon ontzettend stout zijn. Maar mijn god wat hield ik van die hond. Ze is nu anderhalf jaar dood en ik heb nog steeds verdriet.
vrijdag 24 januari 2020 om 11:17
Hier in huis is mijn man de echte roedelleider volgens de hond. Meestal is mijn man als eerste beneden 's ochtends. Maar als ik een keer als eerste ben, dan keurt de hond mij geen blik waardig of ik krijg een grom als in: ik ben moe, laat mij met rust. Echter als man dan op de trap te horen is, schiet de hond langs mij naar de gangdeur en zit daar hijgend te wachten tot "de baas" binnenkomt. Enthousiaste begroeting, hijg, spring, joepie!
Laatst was dochter een week naar het buitenland. We gingen haar ophalen van de bus en zij verheugde zich op het weerzien met de hond. Hond staat te stuiteren bij de achterdeur, maar rent dochter voorbij, want "de baas" was een kwartier weg geweest en is nu weer thuis.
Weg gaan is nooit een probleem geweest. Inmiddels herkent de hond aan de ochtendrituelen of het een vrije dag is of een werkdag. Op een werkdag ligt hij al een kwartier voordat de laatste van ons het huis verlaat ergens te slapen en kijkt niet eens meer op als de buitendeur dicht gaat.
Ik moet wel lachen om die boterhammen van jou, Malinois.
Onze hond had het vanmorgen voorzien op een plak peperkoek. Ik zat met een kop koffie op de bank en de koek lag naast mij op tafel. Hond komt langs en ontdekt koek precies op neushoogte. Loopt nog een rondje en komt weer langs koek. Gaat zitten en kijkt gebiologeerd naar de koek. Ik kijk streng naar hond, zeg niks, maar kijk. We bleven elkaar strak aankijken, waarbij hond een side eye geeft naar koek. Intussen vraagt mijn man wat er aan de hand is, omdat hij de koek niet had gezien. Op dat moment besluit hond om dan maar naar de baas te gaan.
Ik was wel benieuwd geweest wie de kijkwedstrijd zou hebben gewonnen, maar blijkbaar was mijn blik streng genoeg om hem van de koek af te houden.
Laatst was dochter een week naar het buitenland. We gingen haar ophalen van de bus en zij verheugde zich op het weerzien met de hond. Hond staat te stuiteren bij de achterdeur, maar rent dochter voorbij, want "de baas" was een kwartier weg geweest en is nu weer thuis.
Weg gaan is nooit een probleem geweest. Inmiddels herkent de hond aan de ochtendrituelen of het een vrije dag is of een werkdag. Op een werkdag ligt hij al een kwartier voordat de laatste van ons het huis verlaat ergens te slapen en kijkt niet eens meer op als de buitendeur dicht gaat.
Ik moet wel lachen om die boterhammen van jou, Malinois.
Onze hond had het vanmorgen voorzien op een plak peperkoek. Ik zat met een kop koffie op de bank en de koek lag naast mij op tafel. Hond komt langs en ontdekt koek precies op neushoogte. Loopt nog een rondje en komt weer langs koek. Gaat zitten en kijkt gebiologeerd naar de koek. Ik kijk streng naar hond, zeg niks, maar kijk. We bleven elkaar strak aankijken, waarbij hond een side eye geeft naar koek. Intussen vraagt mijn man wat er aan de hand is, omdat hij de koek niet had gezien. Op dat moment besluit hond om dan maar naar de baas te gaan.
Ik was wel benieuwd geweest wie de kijkwedstrijd zou hebben gewonnen, maar blijkbaar was mijn blik streng genoeg om hem van de koek af te houden.
vrijdag 24 januari 2020 om 11:25
Zo sneu! Maar inderdaad, soms is accepteren de beste oplossing.noa schreef: ↑24-01-2020 09:20Onze hond heeft hele erge verlatingsangst. We kunnen hem echt niet alleen thuis laten, ook niet heel even. Gelukkig werkt mijn vriend vanuit huis en ik kan hem meenemen naar mijn werk als t moet. Verder gaat hij overal mee naartoe als het kan en als dat niet kan dan zorgen we voor oppas. Het is zoals t is.
vrijdag 24 januari 2020 om 11:27
Malinois schreef: ↑24-01-2020 09:29
De afgelopen dagen gingen echt uitmuntend, na mijn geklaag over de puberteit veel meer gaan trainen met hem,kort en tussendoor en tjdens de wandeling en dat hielp enórm. Niet geblaft naar andere honden aan de lijn, niet getrokken, netjes naast gelopen, niet meer als een kanonskogel achter andere honden aan.
Maar vanmorgen was weer een heel nieuwe dimensie van drakengedrag.
Welkom in het leven van de puberhond!
Ik verdenk ze ervan de “goede dagen” vooral te gebruiken om meer rottigheid te verzinnen!
vrijdag 24 januari 2020 om 11:28
Nou, ik realiseer me dat onze hond toch ook al een aardige eet-score heeft in de drie jaar dat hij bij ons is.
Een stuk pizza, een boterham met hagelslag (dat was bij ons stress, want chocolade), dumplings gejat van het aanrecht, een stuk peperkoek van het bord van mijn man, alle lege walnootdoppen uit de achtertuin (en daar is hij heel erg ziek van geweest), een frikandel van het fietspad ( die had hij al op voordat mijn hersens registreerden wat er toch lag op dat fietspad), een oordopje van mijn man (daar kwam ik pas achter toen ik iets heel fel geels in zijn poep zag zitten
)
En we zijn juist heel streng op zijn eten, omdat hij een allergie heeft en daarom een specifiek dieet heeft.
Een stuk pizza, een boterham met hagelslag (dat was bij ons stress, want chocolade), dumplings gejat van het aanrecht, een stuk peperkoek van het bord van mijn man, alle lege walnootdoppen uit de achtertuin (en daar is hij heel erg ziek van geweest), een frikandel van het fietspad ( die had hij al op voordat mijn hersens registreerden wat er toch lag op dat fietspad), een oordopje van mijn man (daar kwam ik pas achter toen ik iets heel fel geels in zijn poep zag zitten
)En we zijn juist heel streng op zijn eten, omdat hij een allergie heeft en daarom een specifiek dieet heeft.
duet wijzigde dit bericht op 24-01-2020 11:29
0.07% gewijzigd
vrijdag 24 januari 2020 om 11:29
iones schreef: ↑24-01-2020 10:49Je moet je heel goed realiseren dat het maatschappelijk beeld van deze honden, of honden in het algemeen, NIET gebaseerd is op feiten en werkelijkheid, maar op emotie.
Het ongelukkige is dat 90% van de bevolking niets van honden af weet, noch enige kennis er over bezit, maar zich tóch een mening vormen over honden. Een mening gebaseerd op emotie, onderbuik gevoelens.
Het ergste: er wordt ook nog naar geluisterd!
Ja, dat klopt. En daarom baal ik ook zo van dit soort lijsten, want dat voedt alleen maar dat onderbuikgevoel en dan ook nog eens met halve informatie.
vrijdag 24 januari 2020 om 11:32
We hebben die van ons nog niet op eten jatten kunnen betrappen, maar hij is wel erg gefocust op eten. Legt bijv rustig zijn kop op eettafel of aanrecht om even te checken wat er te halen valt. Maar eerlijk is eerlijk, hij blijft er wel vanaf.
Het grappigst is zijn “kriebelworstje”, oftewel het plakje worst met allergiepil dat hij elke avond krijgt. Dan rol ik het pilletje in de worst, en daar moet hij dan op wachten. En dat doet hij ook keurig totdat ik daarmee klaar ben, maar ook beslist geen seconde langer. Zodra ik het laatste stukje oprol springt hij op en pakt het uit mijn handen.
