Wie praat ook niet meer met de buren?

Helaas hebben wij een tijd geleden geleden ruzie gekregen met de buren en sinsdien praten we niet meer met elkaar.

We wonen hier nu 6 jaar en de relatie was goed. Ik heb de buurman nooit echt aardig gevonden (geen gedag zeggen of contact maken, onaardig tegen de kinderen, mijn gehandicapte kind een paar keer sukkel genoemd) maar de buurvrouw en hun volwassen kinderen wel. Altijd een praatje en interesse over en weer. De buurman heb ik al die jaren gewoon geaccepteerd zoals het was en vermeden.

Opeens sloeg (voor ons) opeens de vlam in de pan. Lang verhaal kort: de buurman schold mijn kinderen uit toen zij iets (kleins!) deden wat hij niet leuk vond en toen ik daar iets van zei werd ik voor alles en nog wat uitgemaakt. Mijn man probeerde nog met hem te praten, maar er was geen gesprek mogelijk.

Ik heb nog geprobeerd om met de buurvrouw te praten (en heb mijn excuses aangeboden voor wat de kinderen perongeluk deden voordat hij hen uitschold), maar ook met haar was niet te praten. Opeens kreeg ik allemaal verwijten naar mijn hoofd (nooit iets tegen ons gezegd) en dat we waren uitgescholden moesten we maar begrijpen want dat was boosheid. Ik heb nog beter buren ingeschakeld, maar hierop reageerden ze dat ze niet wilden praten en niks meer met ons te maken willen hebben.

En nu zeggen we elkaar geen gedag meer. Ik vind het heel verdrietig, dit heb ik nooit gewild. Ik ben altijd aardig geweest en in mijn beleving ga je met elkaar in gesprek als je iets niet fijn vindt. Wij zijn heel redelijk en dan hadden we oplossingen kunnen bedenken. Maar jaren niks zeggen en dan opeens mensen verrot schelden en niet meer willen praten...ik snap er niks van.

Het liefst had ik dit naast me neergelegd, maar nu een tijd later zit ik er nog steeds mee. Ik voel boosheid, onbegrip, verdriet...ik snap gewoon niet waarom je zo met mensen omgaat.

Eigenlijk wil ik verhuizen. Maar we hebben een fijn huis, in een fijne buurt. Mijn man zegt (terecht) je weet nooit welke buren je weer treft en wil dus niet. We hebben verder geen last van elkaar. Goede geïsoleerde huizen en ze vallen ons ook niet lastig oid.

Dus...ik zoek naar gelijke ervaringen. Om alles een beetje in perspectief te plaatsen. Kun je woongenot hebben als je niet praat met de buren? Hoe kan ik dit loslaten?

schorpioentje28 schreef: ↑

15-01-2021 00:39

Ik doe vrijwilligerswerk als buurtbemiddelaar en het contact dat jij nu met je buren hebt (buurvrouw+kinderen groeten) is in sommige gevallen na bemiddeling en meerdere gesprekken het maximaal haalbare..dus wat dat betreft valt het nog mee hoewel je dat zelf natuurlijk anders kunt ervaren. Je zou eens contact op kunnen nemen met buurtbemiddeling. Wij bieden ook coaching gesprekken aan (met name als buur A een probleem heeft en buur B niet in gesprek wil.) Buur A krijgt dan tijdens 1-3 coaching gesprekken wat handvatten aangereikt om zelf beter met de situatie om te gaan / deze anders te benaderen waardoor hij/zij zich prettiger voelt. Misschien hebben ze in jouw gemeente ook zoiets en heb je er baat bij?

Ik heb dit geprobeerd op aanraden van de wijkagent. Helaas heeft de buurman aangegeven dat hij 'niks met ons te maken wil hebben'. Ik vond het erg jammer, want ik had het graag uitgesproken.

Renee* schreef: ↑

15-01-2021 12:36

Nou zeker fijn zeg dat de wijkagent zo reageert. Ik had van de week weer een akkefietje met die kl.... lui en diezelfde hond. We zijn nu ruim 6 maanden verder en heb de WBV gebeld maar zij verwezen mij naar handhaving maar die zegt maak maar een melding bij de politie.
Heb ik gebeld maar omdat er geen letsel is doen ook zij niets. Hij wist mij wel te vertellen dat dit gezin bekend staat bij de politie en er regelmatig wordt gebeld. Ik denk dan de WBV hoort dit soort lui er uit te zetten. Zij hebben zo een uitwerking op de wijk, dit hoort hier niet. En wij zijn er klaar mee.
Het is incident op incident en waar ik nu ook achter ben gekomen is dat een aantal mensen geen melding durft te doen. Ook niet na letsel of schade. Heb ik ook niet gedaan omdat ik dacht het is een incident en ook omdat voor mij de vergoeding zwaar woog, er geen getuigen waren en ik deze lui niet in het harnas wilde jagen. Uiteindelijk sta je als tokkie toch sterker dan.

He wat vervelend is dat. Je zou hopen dat je toch steun krijgt van een wijkagent... sterkte ermee!

Bedankt voor de nieuwe reacties. Ik moet zeggen dat dit topic me echt geholpen heeft. Het heeft me doen inzien dat het inderdaad niet 'normaal' is hoe mijn buren omgaan met een conflict. En dat ik geluk heb dat het bij negeren blijft, want het kan 1000x erger.

Ik vind het nog steeds erg jammer, vooral doordat ik dacht dat het contact goed was. Daardoor kwam hun reactie zo hard aan denk ik. Maar ik merk dat ik me erbij neer begin te leggen. Zij willen blijkbaar geen contact meer. Nou, dan niet. Ik blijf me opstellen als een goede buur en blijf rekening houden. Ik zal wat de kinderen betreft dan toch strenger zijn mbt spelen in de tuin. Meer kan ik niet doen. En dan maar hopen dat ik niet nog een keer zo uitgescholden word en dit incident langzaam naar de achtergrond kan verdwijnen.

Kleine update:

Situatie is nog ongewijzigd. Ik zeg gedag tegen de buurvrouw en kinderen, buurman negeert ons dus daar zeg ik niks tegen.

Maar goed...voor mijn gevoel ging het eindelijk weer iets beter met de buurvrouw. Krijg je dit...

(Verwijderd ivm herkenbaarheid)

Ik twijfel nu of ik sorry moet zeggen hiervoor. Omdat zij ook op geen enkele manier sorry hebben gezegd voor het scheldincident neig ik naar nee. Maar dan heb je zoiets als fatsoen en erboven staan... Wat denken jullie?

Edit: hartig woordje dekt de lading niet. Ik was niet boos op zoon. Wel een pedagogisch gesprek gevoerd.

(Verwijderd ivm herkenbaarheid)

@Kerst: waarom niet? Ik denk dat mijn buren ook niet open doen als ik aanbel.

Eigenlijk is het ook wel stiekem een beetje grappig. Iets als karma...

Man verklaart me ook gek dat ik er over nadenk om sorry te zeggen. Horen ze het eens van een ander, aldus man. Hij is helemaal klaar met ze, dus het raakt hem helemaal niet.

@ ikbedoelhetgoed: treffend voorbeeld!

@Aardbeienslof: de kinderen stonden er vorig jaar naast. Toen de buurman hen en mij uitschold voor alles wat los en vast zat. Helaas hebben ze het dus wel meegekregen, ze zijn er maanden van slag van geweest.
Ik weet dat ik vrij dramatisch kan reageren. Ik heb het eerder in dit topic proberen uit te leggen waarom ik er zi mee zit.

Maar ok, geen sorry dus. Jullie hebben gelijk ook. Ze zijn gemeen en ik moet me niet zo aanstellen.

@ Kerst nee dat is niet fijn. Dat is het nadeel als er geen communicatie is. Je kunt niks aangeven of op een normale manier kleine dingen oplossen.

@Schriftje. Aan 2 kanten nog wel. De horror. Knap dat je je er overheen kunt zetten. Precies wat je zegt...als je zelf graag aardig bent voor anderen doet best pijn als mensen dat afwijzen of belachelijk maken. Gelukkig zijn er hier in de buurt genoeg aardige mensen. Daar probeer ik me ook op te focussen.