Thuis
alle pijlers
Wie praat ook niet meer met de buren?
zondag 27 december 2020 om 09:01
Helaas hebben wij een tijd geleden geleden ruzie gekregen met de buren en sinsdien praten we niet meer met elkaar.
We wonen hier nu 6 jaar en de relatie was goed. Ik heb de buurman nooit echt aardig gevonden (geen gedag zeggen of contact maken, onaardig tegen de kinderen, mijn gehandicapte kind een paar keer sukkel genoemd) maar de buurvrouw en hun volwassen kinderen wel. Altijd een praatje en interesse over en weer. De buurman heb ik al die jaren gewoon geaccepteerd zoals het was en vermeden.
Opeens sloeg (voor ons) opeens de vlam in de pan. Lang verhaal kort: de buurman schold mijn kinderen uit toen zij iets (kleins!) deden wat hij niet leuk vond en toen ik daar iets van zei werd ik voor alles en nog wat uitgemaakt. Mijn man probeerde nog met hem te praten, maar er was geen gesprek mogelijk.
Ik heb nog geprobeerd om met de buurvrouw te praten (en heb mijn excuses aangeboden voor wat de kinderen perongeluk deden voordat hij hen uitschold), maar ook met haar was niet te praten. Opeens kreeg ik allemaal verwijten naar mijn hoofd (nooit iets tegen ons gezegd) en dat we waren uitgescholden moesten we maar begrijpen want dat was boosheid. Ik heb nog beter buren ingeschakeld, maar hierop reageerden ze dat ze niet wilden praten en niks meer met ons te maken willen hebben.
En nu zeggen we elkaar geen gedag meer. Ik vind het heel verdrietig, dit heb ik nooit gewild. Ik ben altijd aardig geweest en in mijn beleving ga je met elkaar in gesprek als je iets niet fijn vindt. Wij zijn heel redelijk en dan hadden we oplossingen kunnen bedenken. Maar jaren niks zeggen en dan opeens mensen verrot schelden en niet meer willen praten...ik snap er niks van.
Het liefst had ik dit naast me neergelegd, maar nu een tijd later zit ik er nog steeds mee. Ik voel boosheid, onbegrip, verdriet...ik snap gewoon niet waarom je zo met mensen omgaat.
Eigenlijk wil ik verhuizen. Maar we hebben een fijn huis, in een fijne buurt. Mijn man zegt (terecht) je weet nooit welke buren je weer treft en wil dus niet. We hebben verder geen last van elkaar. Goede geïsoleerde huizen en ze vallen ons ook niet lastig oid.
Dus...ik zoek naar gelijke ervaringen. Om alles een beetje in perspectief te plaatsen. Kun je woongenot hebben als je niet praat met de buren? Hoe kan ik dit loslaten?
We wonen hier nu 6 jaar en de relatie was goed. Ik heb de buurman nooit echt aardig gevonden (geen gedag zeggen of contact maken, onaardig tegen de kinderen, mijn gehandicapte kind een paar keer sukkel genoemd) maar de buurvrouw en hun volwassen kinderen wel. Altijd een praatje en interesse over en weer. De buurman heb ik al die jaren gewoon geaccepteerd zoals het was en vermeden.
Opeens sloeg (voor ons) opeens de vlam in de pan. Lang verhaal kort: de buurman schold mijn kinderen uit toen zij iets (kleins!) deden wat hij niet leuk vond en toen ik daar iets van zei werd ik voor alles en nog wat uitgemaakt. Mijn man probeerde nog met hem te praten, maar er was geen gesprek mogelijk.
Ik heb nog geprobeerd om met de buurvrouw te praten (en heb mijn excuses aangeboden voor wat de kinderen perongeluk deden voordat hij hen uitschold), maar ook met haar was niet te praten. Opeens kreeg ik allemaal verwijten naar mijn hoofd (nooit iets tegen ons gezegd) en dat we waren uitgescholden moesten we maar begrijpen want dat was boosheid. Ik heb nog beter buren ingeschakeld, maar hierop reageerden ze dat ze niet wilden praten en niks meer met ons te maken willen hebben.
En nu zeggen we elkaar geen gedag meer. Ik vind het heel verdrietig, dit heb ik nooit gewild. Ik ben altijd aardig geweest en in mijn beleving ga je met elkaar in gesprek als je iets niet fijn vindt. Wij zijn heel redelijk en dan hadden we oplossingen kunnen bedenken. Maar jaren niks zeggen en dan opeens mensen verrot schelden en niet meer willen praten...ik snap er niks van.
Het liefst had ik dit naast me neergelegd, maar nu een tijd later zit ik er nog steeds mee. Ik voel boosheid, onbegrip, verdriet...ik snap gewoon niet waarom je zo met mensen omgaat.
Eigenlijk wil ik verhuizen. Maar we hebben een fijn huis, in een fijne buurt. Mijn man zegt (terecht) je weet nooit welke buren je weer treft en wil dus niet. We hebben verder geen last van elkaar. Goede geïsoleerde huizen en ze vallen ons ook niet lastig oid.
Dus...ik zoek naar gelijke ervaringen. Om alles een beetje in perspectief te plaatsen. Kun je woongenot hebben als je niet praat met de buren? Hoe kan ik dit loslaten?
herfst100 wijzigde dit bericht op 27-12-2020 23:36
1.35% gewijzigd
zondag 27 december 2020 om 11:49
Dat ben ik met je eens. Als je je irritatie zo opkropt in jezelf dat het er uiteindelijk in een onfatsoenlijke scheldpartij uitkomt, dan had je beter wel eerder je ongenoegen kunnen melden bij TO.zuidwester schreef: ↑27-12-2020 11:30
Maar kom op zeg, de buren uitschelden vanwege een bal of wat water per ongeluk. In mijn optiek ben je dan echt niet goed snik.
zondag 27 december 2020 om 12:33
Bedankt voor alle reacties. De kritische en de steunende. Aan allen heb ik iets. Ik waardeer het dat jullie de moeite nemen om te reageren.
Het is lastig om het goed uit te leggen, ik laat ook wel zaken weg ivm privacy.
Ik heb wel het idee dat sommige een beetje een eigen verhaal maken. Ballen en water over de schutting is denk ik 10x gebeurd in 6 jaar tijd. Zeker niet dagelijks of wekelijks! Ik snap zelf ook dat ik moet opvoeden. Gillen is naar binnen, storend gedrag ook. Maar je kunt niet alles voorkomen. Soms moet je even naar de wc en juist dan gebeuren dergelijke dingen.
Het gaat er ook echt niet om wie de schuldige is. Ik schilder de buren volgens mij ook niet af als slechte mensen en de schuldigen. De buurman mag ik niet, klopt. Ik ben desondanks altijd vriendelijk en beleefd gebleven. Maar de buurvrouw en de kinderen mag ik wel. Ik vind het erg dat ze het niet willen uitpraten en mij de kans ook niet hebben gegeven om het goed te maken. Andersom doen zij ook dingen die voor ons niet leuk zijn en een 'sorry' als je iemand voor de meest nare dingen uitscheld zit er ook niet in. Dat vind ik jammer en pijnlijk.
Maar ik probeer, mede dankzij deze reacties, in te zien dat ik het naast me neer moet leggen. En dat als we elkaar negeren en verder niet lastig vallen je prima naast elkaar kunt wonen. Het kan inderdaad 1000x erger. Nu alleen dit nog voelen. Ik hoop dat het gaat lukken....
Het is lastig om het goed uit te leggen, ik laat ook wel zaken weg ivm privacy.
Ik heb wel het idee dat sommige een beetje een eigen verhaal maken. Ballen en water over de schutting is denk ik 10x gebeurd in 6 jaar tijd. Zeker niet dagelijks of wekelijks! Ik snap zelf ook dat ik moet opvoeden. Gillen is naar binnen, storend gedrag ook. Maar je kunt niet alles voorkomen. Soms moet je even naar de wc en juist dan gebeuren dergelijke dingen.
Het gaat er ook echt niet om wie de schuldige is. Ik schilder de buren volgens mij ook niet af als slechte mensen en de schuldigen. De buurman mag ik niet, klopt. Ik ben desondanks altijd vriendelijk en beleefd gebleven. Maar de buurvrouw en de kinderen mag ik wel. Ik vind het erg dat ze het niet willen uitpraten en mij de kans ook niet hebben gegeven om het goed te maken. Andersom doen zij ook dingen die voor ons niet leuk zijn en een 'sorry' als je iemand voor de meest nare dingen uitscheld zit er ook niet in. Dat vind ik jammer en pijnlijk.
Maar ik probeer, mede dankzij deze reacties, in te zien dat ik het naast me neer moet leggen. En dat als we elkaar negeren en verder niet lastig vallen je prima naast elkaar kunt wonen. Het kan inderdaad 1000x erger. Nu alleen dit nog voelen. Ik hoop dat het gaat lukken....
zondag 27 december 2020 om 23:48
Deze reactie had ik gemist. Ja dat klopt wel ongeveer, wat je schrijft. Dat weet ik ook van mezelf.aikidoka schreef: ↑27-12-2020 09:42Natuurlijk kun je woongenot ervaren zonder te praten met de buren. Ze veroorzaken ook geen overlast. De last die jij ervaart zit volledig in jouw hoofd. Jij bent heel bang voor ruzie, jij bent heel bang voor een nieuwe uitbarsting van de buurman. Jij vindt dat het uitgepraat moet worden. De oplossing ligt dus ook bij jou. Als jij je realiseert dat je jouw normen en waarden op probeert te leggen aan een ander, die daar anders in staat dan kun je dat hopelijk loslaten. En als je je ook realiseert dat je zorgen maken over ruzie vanuit de buren of een nieuwe uitbarsting, geen enkele invloed heeft op of dat wel of niet gaat gebeuren, dan kun je dat wellicht ook loslaten.
Lastig waarschijnlijk, want je klinkt wel als een controlfreak. Klopt dat?
Zonder in detail te treden...ik heb veel meegemaakt en veel onveiligheid ervaren in mijn jeugd en volwassen leven. Mezelf veilig voelen is belangrijk voor mij, en een goede relatie met de buren hoort daarbij. Ik vind het lastig dat dit niet gelukt is. Ik realiseer me ook wel dat het allemaal niet zo maakbaar is en ik het los moet laten. Wat dat betreft is dit een goede leerles en zou ik alleen al daarom juist hier moeten blijven wonen. Zodat ik leer dat er niks gebeurd en de angst inderdaad meer in mijn hoofd zit.
maandag 28 december 2020 om 19:00
Kinderen geven nu eenmaal overlast. Als ze baby zijn kan je ze door de muur heen horen huilen, als ze kunnen rennen en praten hoor je het gestommel in je huis en af en toe een verheffend stemmetje, zijn ze wat ouder hoor je ze buiten rollenspellen spelen inclusief het nabootsende van geluiden zoals een sirene en halen ze af en toe kattenkwaad uit. En als ze puber zijnde hebben ze af en toe de muziek te hard staan of waait er een pufje van een jointje over je schutting zo je neus in.
Tja het zijn kinderen en die hebben ook een leven. Zolang het binnen de perken blijft moet je niet zeuren want anders moet je in een hutje op de hei gaan wonen. Zolang je een muur deelt met je buren dan is het geven en nemen.
Je buren zijn waarschijnlijk onredelijke zeikerds. Je kan niet meer doen dan dat je nu doet. Laat het los en kom er in de zomer nog eens op terug als Corona voorbij is en de meeste goed gemutst zijn door het warme weer. Zeg dat het je dwars zit en of er eens kans is om er eens goed over te praten. Willen ze niet dan laat het want dat ligt het aan hun. Tot die tijd gewoon gedag zeggen ook als krijg je geen gedag terug. En hou het kort en zakelijk als je bijvoorbeeld een pakketje bij ze op moet halen. Laat ze maar even.
Tja het zijn kinderen en die hebben ook een leven. Zolang het binnen de perken blijft moet je niet zeuren want anders moet je in een hutje op de hei gaan wonen. Zolang je een muur deelt met je buren dan is het geven en nemen.
Je buren zijn waarschijnlijk onredelijke zeikerds. Je kan niet meer doen dan dat je nu doet. Laat het los en kom er in de zomer nog eens op terug als Corona voorbij is en de meeste goed gemutst zijn door het warme weer. Zeg dat het je dwars zit en of er eens kans is om er eens goed over te praten. Willen ze niet dan laat het want dat ligt het aan hun. Tot die tijd gewoon gedag zeggen ook als krijg je geen gedag terug. En hou het kort en zakelijk als je bijvoorbeeld een pakketje bij ze op moet halen. Laat ze maar even.
maandag 28 december 2020 om 19:54
Ik herken dit wel. Ik had ook een niet altijd voorspelbare jeugd en dan ga je als kind op je tenen lopen omdat je niet wil dat anderen zich niet fijn voelen want stel dat... Dat is een moeilijk los te laten patroon. Ik had daarom ook meer last van het gedrag van de buurvrouw dan mijn man. Trok het me echt persoonlijk aan, terwijl ze het bij meerdere mensen deed en toen ze verhuisden ging ze echt *poef* uit de buurtapp, zonder wat te zeggen als afscheid (terwijl ze hier meer dan 10 jaar woonden). Dat vonden veel mensen in onze buurt ook wel bijzonder gedrag en dat werd wel zo besproken. Maar toen heb ik niks over haar gezegd, het gedrag van haar zegt al genoeg.herfst100 schreef: ↑27-12-2020 23:48Deze reactie had ik gemist. Ja dat klopt wel ongeveer, wat je schrijft. Dat weet ik ook van mezelf.
Zonder in detail te treden...ik heb veel meegemaakt en veel onveiligheid ervaren in mijn jeugd en volwassen leven. Mezelf veilig voelen is belangrijk voor mij, en een goede relatie met de buren hoort daarbij. Ik vind het lastig dat dit niet gelukt is. Ik realiseer me ook wel dat het allemaal niet zo maakbaar is en ik het los moet laten. Wat dat betreft is dit een goede leerles en zou ik alleen al daarom juist hier moeten blijven wonen. Zodat ik leer dat er niks gebeurd en de angst inderdaad meer in mijn hoofd zit.
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 28 december 2020 om 19:59
Moeilijk.... ik heb zelf ook vreselijke moeite met conflicten en ben erg gevoelig voor sfeer. Zo klink jij ook. Je ‘voelt’ die rare sfeer gewoon in de lucht hangen als je elkaar tegenkomt en de een (jouw man) legt dat wat makkelijker naast zich neer dan de ander. Ik zou er ook héél veel moeite mee hebben.herfst100 schreef: ↑27-12-2020 12:33Bedankt voor alle reacties. De kritische en de steunende. Aan allen heb ik iets. Ik waardeer het dat jullie de moeite nemen om te reageren.
Het is lastig om het goed uit te leggen, ik laat ook wel zaken weg ivm privacy.
Ik heb wel het idee dat sommige een beetje een eigen verhaal maken. Ballen en water over de schutting is denk ik 10x gebeurd in 6 jaar tijd. Zeker niet dagelijks of wekelijks! Ik snap zelf ook dat ik moet opvoeden. Gillen is naar binnen, storend gedrag ook. Maar je kunt niet alles voorkomen. Soms moet je even naar de wc en juist dan gebeuren dergelijke dingen.
Het gaat er ook echt niet om wie de schuldige is. Ik schilder de buren volgens mij ook niet af als slechte mensen en de schuldigen. De buurman mag ik niet, klopt. Ik ben desondanks altijd vriendelijk en beleefd gebleven. Maar de buurvrouw en de kinderen mag ik wel. Ik vind het erg dat ze het niet willen uitpraten en mij de kans ook niet hebben gegeven om het goed te maken. Andersom doen zij ook dingen die voor ons niet leuk zijn en een 'sorry' als je iemand voor de meest nare dingen uitscheld zit er ook niet in. Dat vind ik jammer en pijnlijk.
Maar ik probeer, mede dankzij deze reacties, in te zien dat ik het naast me neer moet leggen. En dat als we elkaar negeren en verder niet lastig vallen je prima naast elkaar kunt wonen. Het kan inderdaad 1000x erger. Nu alleen dit nog voelen. Ik hoop dat het gaat lukken....
En je loopt ook op je tenen, bang voor nog een uitbarsting, terwijl je je van geen kwaad bewust was.
Zoals je alles beschrijft klinkt het inderdaad rot en niet eerlijk. Als je zelfs regelmatig hebt gevraagd of ze last hadden van de kinderen en dat ze het altijd konden aangeven.
Ik vind het persoonlijk ook vreemd om over zoiets zo boos te worden, zeker als het dus niet vaak gebeurt.
Je zou nog kunnen overwegen om een brief te schrijven als je er zo mee blijft zitten. Maar voorlopig maar proberen het los te laten...
Bij een ander huis is het misschien ook wel weer iets....
maandag 28 december 2020 om 20:24
De meeste mensen hebben nu eenmaal geen cursus communiceren gekregen, dus die kroppen alles op en dan komt het er soms in 1 keer uit.herfst100 schreef: ↑27-12-2020 12:33Andersom doen zij ook dingen die voor ons niet leuk zijn en een 'sorry' als je iemand voor de meest nare dingen uitscheld zit er ook niet in. Dat vind ik jammer en pijnlijk.
Maar ik probeer, mede dankzij deze reacties, in te zien dat ik het naast me neer moet leggen. En dat als we elkaar negeren en verder niet lastig vallen je prima naast elkaar kunt wonen. Het kan inderdaad 1000x erger. Nu alleen dit nog voelen. Ik hoop dat het gaat lukken....
tel je zegeningen, het blijft bij negeren en zorg dat je verder geen overlast meer veroorzaakt. 10x in 6 jaar is voor de een niets, maar voor hen klaarblijkelijk teveel.
er zijn zulke horrorverhalen te lezen over buren die wel treiteren, compleet gestoord agressief zijn, keiharde geluidsoverlats veroorzaken - dus je kan die hier op het forum nog eens nalezen als je weer eens moeite hebt met hun genegeer.
maandag 28 december 2020 om 20:59
Het valt me op hoeveel mensen verhuizen vanwege de buren. Best heftig eigenlijk. Maar geeft tegelijk aan dat het heel veel voorkomt... en misschien wel weer in zo'n situatie terechtkomt. De mensen die vertrekken omdat ze lastige buren hebben, verkopen hun huis misschien wel aan mensen die hún buren ontvluchten?
Wij kijken zelf ook naar iets anders. Ik woon hier 26 jaar, het werd krap toen er kinderen kwamen maar ik was zo verknocht aan dit plekje... dus maar behelpen. En nu we eindelijk weer een beetje ruimte krijgen nu de kinderen (bijna) de deur uit zijn... Nu wil ik weg. We zijn hier samen met de buren verantwoordelijk voor onderhoud (VVE). Nou, nooit meer zo'n constructie. Jarenlang ging het goed, daarna tot 2x toe buren gehad die dwars liggen als er b.v. een lekkage gerepareerd moet worden waar zij geen last van hebben. Heel vervelend, want we kwamen ook op het punt dat er geen gedag meer werd gezegd, maar we hadden ze wel nodig, d.w.z. goedkeuring om de lekkage te laten repareren. Er zijn al een aantal dingen aan dit huis geweest die we zelf maar hebben betaald, maar dat voelt echt niet oké. Nu wil ik verhuizen naar iets waarbij we het onderhoud zelf in de hand hebben.
Natuurlijk vergelijk je het met je eigen situatie. Nu zou ik zeggen: laat die mensen lekker geen gedag zeggen, je hoeft ook niks met ze... hoogstens een gedeelde erfafscheiding misschien?
Wij kijken zelf ook naar iets anders. Ik woon hier 26 jaar, het werd krap toen er kinderen kwamen maar ik was zo verknocht aan dit plekje... dus maar behelpen. En nu we eindelijk weer een beetje ruimte krijgen nu de kinderen (bijna) de deur uit zijn... Nu wil ik weg. We zijn hier samen met de buren verantwoordelijk voor onderhoud (VVE). Nou, nooit meer zo'n constructie. Jarenlang ging het goed, daarna tot 2x toe buren gehad die dwars liggen als er b.v. een lekkage gerepareerd moet worden waar zij geen last van hebben. Heel vervelend, want we kwamen ook op het punt dat er geen gedag meer werd gezegd, maar we hadden ze wel nodig, d.w.z. goedkeuring om de lekkage te laten repareren. Er zijn al een aantal dingen aan dit huis geweest die we zelf maar hebben betaald, maar dat voelt echt niet oké. Nu wil ik verhuizen naar iets waarbij we het onderhoud zelf in de hand hebben.
Natuurlijk vergelijk je het met je eigen situatie. Nu zou ik zeggen: laat die mensen lekker geen gedag zeggen, je hoeft ook niks met ze... hoogstens een gedeelde erfafscheiding misschien?
dinsdag 29 december 2020 om 09:20
Ik heb inderdaad het andere topic over buren gelezen, en dan besef ik me dat ik dan maar blij mag zijn als het bij negeren blijft.
@Sjiraf: zij hebben ook 4 kinderen die nog thuis wonen. Daarom vind ik het zo onredelijk, hun eigen kinderen nemen ook 'ruimte' in met scooters, feestjes en blowen in de tuin. Maar ik denk dat de buurman in een rotbui was, hij heeft het op ons afgereageerd. En daarna waren ze niet meer in staat om het uit te praten. Pakketjes nemen we niet meer aan voor elkaar, dat lijkt me ook beter. De buurvrouw en de kinderen zeg ik wel gedag. Zij doen dat ook wel terug, met moeite. De buurman negeer ik wel. Maar er is weinig veranderd met hem, want hij heeft nooit gedag gezegd of een praatje gemaakt.
@Maleficent: precies. Dat op je tenen lopen heb ik ook moeten doen. Bang voor een uitbarsting. Ik denk dat de scheldpartij voor mij ook veel triggert uit mijn jeugd. Dan voel je je weer het kleine kind, angstig in een hoekje. Daardoor vind ik het erger dan zou moeten denk ik.
@Maktub: Ik zou willen dat het me niet zou interesseren. Ik moet zeggen dat dit ook wel een wijze les is weer. Dat het niet zo zou moeten uitmaken.
@Miss-pippilotta: precies die sfeer vind ik vervelend. Dat als je ze voor je huis ziet, je de spanning in de lucht voelt. Voor mij totaal onnodig. We hadden erover kunnen praten, elkaar een hand geven en zand erover. Dan was er echt niks aan de hand geweest. De uitkomst qua de kinderen was hetzelfde geweest, ik probeer gewoon nog meer rekening te houden en geen waterpistolen meer in de tuin. Zo frusterend dat mensen het niet willen uitpraten. Het irriteert me ergens ook. Zelf ben je ook fout geweest, is het nou zo moeilijk om daarover te praten? Blijkbaar wel...
@Rozemarijn: ja dat zie ik nu ook wel steeds meer in. Ik was laatst op bezoek bij een andere buurvrouw uit de straat en zij praat ook niet met haar buren. Niks gebeurd, maar ze zeggen haar geen gedag. Het komt inderdaad meer voor dan je denkt.
@Vivinnetje: dat is vervelend kan ik me voorstellen. Als je niet met elkaar praat, maar je hebt elkaar wel nodig voor onderhoud. Hopelijk tref je bij het volgende huis dit niet! Eigen onderhoud zal al schelen. Gelukkig is de schutting achter vrij nieuw, dus daar hoef ik de komende 15 jaar niet over in te zitten. Verder hebben we ze nergens voor nodig.
@Sjiraf: zij hebben ook 4 kinderen die nog thuis wonen. Daarom vind ik het zo onredelijk, hun eigen kinderen nemen ook 'ruimte' in met scooters, feestjes en blowen in de tuin. Maar ik denk dat de buurman in een rotbui was, hij heeft het op ons afgereageerd. En daarna waren ze niet meer in staat om het uit te praten. Pakketjes nemen we niet meer aan voor elkaar, dat lijkt me ook beter. De buurvrouw en de kinderen zeg ik wel gedag. Zij doen dat ook wel terug, met moeite. De buurman negeer ik wel. Maar er is weinig veranderd met hem, want hij heeft nooit gedag gezegd of een praatje gemaakt.
@Maleficent: precies. Dat op je tenen lopen heb ik ook moeten doen. Bang voor een uitbarsting. Ik denk dat de scheldpartij voor mij ook veel triggert uit mijn jeugd. Dan voel je je weer het kleine kind, angstig in een hoekje. Daardoor vind ik het erger dan zou moeten denk ik.
@Maktub: Ik zou willen dat het me niet zou interesseren. Ik moet zeggen dat dit ook wel een wijze les is weer. Dat het niet zo zou moeten uitmaken.
@Miss-pippilotta: precies die sfeer vind ik vervelend. Dat als je ze voor je huis ziet, je de spanning in de lucht voelt. Voor mij totaal onnodig. We hadden erover kunnen praten, elkaar een hand geven en zand erover. Dan was er echt niks aan de hand geweest. De uitkomst qua de kinderen was hetzelfde geweest, ik probeer gewoon nog meer rekening te houden en geen waterpistolen meer in de tuin. Zo frusterend dat mensen het niet willen uitpraten. Het irriteert me ergens ook. Zelf ben je ook fout geweest, is het nou zo moeilijk om daarover te praten? Blijkbaar wel...
@Rozemarijn: ja dat zie ik nu ook wel steeds meer in. Ik was laatst op bezoek bij een andere buurvrouw uit de straat en zij praat ook niet met haar buren. Niks gebeurd, maar ze zeggen haar geen gedag. Het komt inderdaad meer voor dan je denkt.
@Vivinnetje: dat is vervelend kan ik me voorstellen. Als je niet met elkaar praat, maar je hebt elkaar wel nodig voor onderhoud. Hopelijk tref je bij het volgende huis dit niet! Eigen onderhoud zal al schelen. Gelukkig is de schutting achter vrij nieuw, dus daar hoef ik de komende 15 jaar niet over in te zitten. Verder hebben we ze nergens voor nodig.
dinsdag 29 december 2020 om 11:14
Het is heel voorstelbaar dat je die spanning voelt. Misschien helpt het als je een denkbeeldige glazen bol over jezelf en je kinderen projecteert? Die spanning is van hen, jou boeit het verder niet, je laat het ook bij hen en het komt jouw glazen bol niet binnen.
Behalve niet kunnen communiceren, heb je ook bergen mensen die niet tegen feedback kunnen, die niet hun ongelijk kunnen bekennen. Die wrok koesteren, jaloers zijn - kortom alle zonden hebben die duizenden jaren geleden al werden opgetekend.
Het enige wat je kunt doen, is het zelf beter proberen te doen en je kinderen dit ook leren.
Behalve niet kunnen communiceren, heb je ook bergen mensen die niet tegen feedback kunnen, die niet hun ongelijk kunnen bekennen. Die wrok koesteren, jaloers zijn - kortom alle zonden hebben die duizenden jaren geleden al werden opgetekend.
Het enige wat je kunt doen, is het zelf beter proberen te doen en je kinderen dit ook leren.
dinsdag 29 december 2020 om 15:57
Wat ik me ook afvroeg: die buurman is boos geworden en heeft je echt uitgescholden - dan kun je toch ook zeggen na het eerste scheldwoord: buurman, naar schelden luister ik niet, en ik kap daarom nu dit gesprek af - en dan weglopen.
mocht je nog bang zijn voor een volgende uitbarsting dan zou ik deze strategie hanteren, en een brief bij hen in de brievenbus daarna doen, of alsnog, met verzoek klachten even schriftelijk bij jullie te deponeren, ipv op straat te gaan lopen kijven. en dat jullie redelijke mensen zijn die buren zoveel mogelijk tegemoet proberen te komen, maar dat daarvoor wel nodig is te weten waar de schoen wrijft.
mocht je nog bang zijn voor een volgende uitbarsting dan zou ik deze strategie hanteren, en een brief bij hen in de brievenbus daarna doen, of alsnog, met verzoek klachten even schriftelijk bij jullie te deponeren, ipv op straat te gaan lopen kijven. en dat jullie redelijke mensen zijn die buren zoveel mogelijk tegemoet proberen te komen, maar dat daarvoor wel nodig is te weten waar de schoen wrijft.
dinsdag 29 december 2020 om 16:25
Ik was zo verbauwereerd dat ik niet wist hoe ik moest reageren. Ik heb hem wel duidelijk gemaakt dat ik het onacceptabel vond dat hij mijn kinderen en mij zo uitschold. Ik moest mijn b.k houden was zijn reactie. Later aan de buurvrouw heb ik ook nog een keer heel duidelijk gemaakt dat ik niet zo uitgescholden wens te worden.
Ik hoop dat de boodschap is overgekomen. Het idee van die brief is een goede. Inderdaad bij de volgende uitbarsting direct beeïndigen en een brief in de bus doen.
Ik heb overigend na die scheldtirrade de wijkagent gebeld. Die zei dat als het nog een keer gebeurd, hij een bezoek zal brengen aan de buren en hen dwingend duidelijk zal maken dat schelden niet kan en wij er ook aangifte tegen kunnen doen. Ik hoop niet dat ik dat hoef in te zetten, maar het is wel een optie. Het was ook niet 1 scheldwoordje, maar een heel woordenboek met de naarste woorden die je je kunt bedenken...
Ik zal gewoon mijn uiterste best doen om de overlast die zij ervaarden te voorkomen, meer kan ik niet doen. Hopelijk is het genoeg om herhaling te voorkomen.
Hij scheldt trouwend ook op zijn vrouw. Dus wellicht is het voor hem een normale manier om onvrede en irritatie te uiten
Ik hoop dat de boodschap is overgekomen. Het idee van die brief is een goede. Inderdaad bij de volgende uitbarsting direct beeïndigen en een brief in de bus doen.
Ik heb overigend na die scheldtirrade de wijkagent gebeld. Die zei dat als het nog een keer gebeurd, hij een bezoek zal brengen aan de buren en hen dwingend duidelijk zal maken dat schelden niet kan en wij er ook aangifte tegen kunnen doen. Ik hoop niet dat ik dat hoef in te zetten, maar het is wel een optie. Het was ook niet 1 scheldwoordje, maar een heel woordenboek met de naarste woorden die je je kunt bedenken...
Ik zal gewoon mijn uiterste best doen om de overlast die zij ervaarden te voorkomen, meer kan ik niet doen. Hopelijk is het genoeg om herhaling te voorkomen.
Hij scheldt trouwend ook op zijn vrouw. Dus wellicht is het voor hem een normale manier om onvrede en irritatie te uiten
dinsdag 29 december 2020 om 17:25
tof van die wijkagent, geen idee dat ze dat deden of dat je daar uberhaupt aangifte tegen kunt doen.herfst100 schreef: ↑29-12-2020 16:25Ik was zo verbauwereerd dat ik niet wist hoe ik moest reageren. Ik heb hem wel duidelijk gemaakt dat ik het onacceptabel vond dat hij mijn kinderen en mij zo uitschold. Ik moest mijn b.k houden was zijn reactie. Later aan de buurvrouw heb ik ook nog een keer heel duidelijk gemaakt dat ik niet zo uitgescholden wens te worden.
Ik hoop dat de boodschap is overgekomen. Het idee van die brief is een goede. Inderdaad bij de volgende uitbarsting direct beeïndigen en een brief in de bus doen.
Ik heb overigend na die scheldtirrade de wijkagent gebeld. Die zei dat als het nog een keer gebeurd, hij een bezoek zal brengen aan de buren en hen dwingend duidelijk zal maken dat schelden niet kan en wij er ook aangifte tegen kunnen doen. Ik hoop niet dat ik dat hoef in te zetten, maar het is wel een optie. Het was ook niet 1 scheldwoordje, maar een heel woordenboek met de naarste woorden die je je kunt bedenken...
Ik zal gewoon mijn uiterste best doen om de overlast die zij ervaarden te voorkomen, meer kan ik niet doen. Hopelijk is het genoeg om herhaling te voorkomen.
Hij scheldt trouwend ook op zijn vrouw. Dus wellicht is het voor hem een normale manier om onvrede en irritatie te uiten
je hebt nu iig een strategie klaar hoe te handelen, ik hoop dat je dit ook helpt om de situatie als minder stressvol te ervaren. sterkte!
dinsdag 29 december 2020 om 17:41
Jeetje, als ik sommige verhalen hier lees ben ik toch maar weer extra dankbaar voor mijn directe buren 
Aan de ene kant goed contact, maar oppervlakkig. Gepensioneerd en we helpen elkaar wanneer nodig, maken regelmatig een kort praatje, schutting gezamenlijk gezet etc.
Aan de andere kant een jong stel met 3 (luidruchtige/adhd) kinderen. Die horen we regelmatig, oude huizen in deze wijk. Vroeger waren er veel feestjes met veel harde foute muziek, dat was wel eens irritant maar tegenwoordig is het rustig. Stond wel tegenover dat je ze ook nooit hoorde als ik eens een keertje snoeiharde metal aan had staan. Beetje geven en nemen.
De band met hen is goed en we hebben met onze 2 gezinnen al veel meegemaakt.
Buurman en man kunnen het zo goed met elkaar vinden dat ze momenteel samen werken aan een bouw project
Aan de ene kant goed contact, maar oppervlakkig. Gepensioneerd en we helpen elkaar wanneer nodig, maken regelmatig een kort praatje, schutting gezamenlijk gezet etc.
Aan de andere kant een jong stel met 3 (luidruchtige/adhd) kinderen. Die horen we regelmatig, oude huizen in deze wijk. Vroeger waren er veel feestjes met veel harde foute muziek, dat was wel eens irritant maar tegenwoordig is het rustig. Stond wel tegenover dat je ze ook nooit hoorde als ik eens een keertje snoeiharde metal aan had staan. Beetje geven en nemen.
De band met hen is goed en we hebben met onze 2 gezinnen al veel meegemaakt.
Buurman en man kunnen het zo goed met elkaar vinden dat ze momenteel samen werken aan een bouw project
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
dinsdag 29 december 2020 om 20:11
Toen ik in mijn huidige huis kwam wonen waren de vorige bewoners niet te spreken over de buren. Lastige mensen, niet mee te praten, etc. etc.. Ik had mij netjes voorgesteld en dat ging prima vond ik. Gewoon gedag zeggen en verder niks. Ik was wel tot op mijn tanden bewapend toen er een nieuwe schutting moest komen na een jaar. Bleken het hele aardige mensen die blij waren dat er eens overleg was en ik niet alles alleen wilde bepalen zoals de vorige bewoner. Zo zie je maar dat iedereen er anders in kan staan.
woensdag 30 december 2020 om 08:34
Wij hebben aan de andere kant (en eigenlijk iedereen in de straat) ook hele lieve buren. Goed contact mee. Dat neig je te vergeten bij een conflict, dat het met de meeste mensen gewoon prima gaat.
Jojanneke: fijn dat het met jullie wel goed gaat. Ik zou er ook gespannen van zijn als je weet dat er een conflict was. Een nieuwe start kan ook helpen. Sommige mensen liggen elkaar gewoo niet. Als je dan toevallig naast elkaar woont, dan kan dat dus (zoals bij ons) eindigen in een conflict. Ik heb ook niet het idee dat ik dit had kunnen voorkomen.
Jojanneke: fijn dat het met jullie wel goed gaat. Ik zou er ook gespannen van zijn als je weet dat er een conflict was. Een nieuwe start kan ook helpen. Sommige mensen liggen elkaar gewoo niet. Als je dan toevallig naast elkaar woont, dan kan dat dus (zoals bij ons) eindigen in een conflict. Ik heb ook niet het idee dat ik dit had kunnen voorkomen.
woensdag 30 december 2020 om 09:01
Ja, echt heel vervelend en het zegt veel over de buurman/buren.herfst100 schreef: ↑29-12-2020 09:20
@ Miss-pippilotta: precies die sfeer vind ik vervelend. Dat als je ze voor je huis ziet, je de spanning in de lucht voelt. Voor mij totaal onnodig. We hadden erover kunnen praten, elkaar een hand geven en zand erover. Dan was er echt niks aan de hand geweest. De uitkomst qua de kinderen was hetzelfde geweest, ik probeer gewoon nog meer rekening te houden en geen waterpistolen meer in de tuin. Zo frusterend dat mensen het niet willen uitpraten. Het irriteert me ergens ook. Zelf ben je ook fout geweest, is het nou zo moeilijk om daarover te praten? Blijkbaar wel...
Wel echt balen dat het zo moet. Ook dat de kinderen bij heel warm weer niet eens af en toe met waterpistolen in de tuin kunnen spelen.
Ik heb zelf niet eens kinderen, maar ik vind het wel bizar dat mensen zo boos kunnen worden om zoiets.. het zijn kinderen en we zijn zelf toch allemaal ook kind geweest.
Ik zou ook echt veel moeite hebben met die sfeer en die kou die duidelijk in de lucht hangt.
Sterkte ermee
vrijdag 15 januari 2021 om 00:39
Ik doe vrijwilligerswerk als buurtbemiddelaar en het contact dat jij nu met je buren hebt (buurvrouw+kinderen groeten) is in sommige gevallen na bemiddeling en meerdere gesprekken het maximaal haalbare..dus wat dat betreft valt het nog mee hoewel je dat zelf natuurlijk anders kunt ervaren. Je zou eens contact op kunnen nemen met buurtbemiddeling. Wij bieden ook coaching gesprekken aan (met name als buur A een probleem heeft en buur B niet in gesprek wil.) Buur A krijgt dan tijdens 1-3 coaching gesprekken wat handvatten aangereikt om zelf beter met de situatie om te gaan / deze anders te benaderen waardoor hij/zij zich prettiger voelt. Misschien hebben ze in jouw gemeente ook zoiets en heb je er baat bij?
liever een leuke hond in een restaurant dan zeurende kinderen
vrijdag 15 januari 2021 om 12:36
herfst100 schreef: ↑29-12-2020 16:25Ik was zo verbauwereerd dat ik niet wist hoe ik moest reageren. Ik heb hem wel duidelijk gemaakt dat ik het onacceptabel vond dat hij mijn kinderen en mij zo uitschold. Ik moest mijn b.k houden was zijn reactie. Later aan de buurvrouw heb ik ook nog een keer heel duidelijk gemaakt dat ik niet zo uitgescholden wens te worden.
Ik hoop dat de boodschap is overgekomen. Het idee van die brief is een goede. Inderdaad bij de volgende uitbarsting direct beeïndigen en een brief in de bus doen.
Ik heb overigend na die scheldtirrade de wijkagent gebeld. Die zei dat als het nog een keer gebeurd, hij een bezoek zal brengen aan de buren en hen dwingend duidelijk zal maken dat schelden niet kan en wij er ook aangifte tegen kunnen doen. Ik hoop niet dat ik dat hoef in te zetten, maar het is wel een optie. Het was ook niet 1 scheldwoordje, maar een heel woordenboek met de naarste woorden die je je kunt bedenken...
Ik zal gewoon mijn uiterste best doen om de overlast die zij ervaarden te voorkomen, meer kan ik niet doen. Hopelijk is het genoeg om herhaling te voorkomen.
Hij scheldt trouwend ook op zijn vrouw. Dus wellicht is het voor hem een normale manier om onvrede en irritatie te uiten
Nou zeker fijn zeg dat de wijkagent zo reageert. Ik had van de week weer een akkefietje met die kl.... lui en diezelfde hond. We zijn nu ruim 6 maanden verder en heb de WBV gebeld maar zij verwezen mij naar handhaving maar die zegt maak maar een melding bij de politie.
Heb ik gebeld maar omdat er geen letsel is doen ook zij niets. Hij wist mij wel te vertellen dat dit gezin bekend staat bij de politie en er regelmatig wordt gebeld. Ik denk dan de WBV hoort dit soort lui er uit te zetten. Zij hebben zo een uitwerking op de wijk, dit hoort hier niet. En wij zijn er klaar mee.
Het is incident op incident en waar ik nu ook achter ben gekomen is dat een aantal mensen geen melding durft te doen. Ook niet na letsel of schade. Heb ik ook niet gedaan omdat ik dacht het is een incident en ook omdat voor mij de vergoeding zwaar woog, er geen getuigen waren en ik deze lui niet in het harnas wilde jagen. Uiteindelijk sta je als tokkie toch sterker dan.
vrijdag 15 januari 2021 om 14:01
In korte tijd al weer het tweede topic over buren... En als je elders kijkt dan zie je ook dat de éne helft van Nederland helaas last heeft van de andere helft. Ik vind het net als TO ook verschríkkelijk dat ik per ongeluk in een tokkie-straat ben belandt en dus al 10 jaar wordt uitgescholden, bedreigd en getreiterd. En nee, ik wil niet verhuizen want het huis is prima en ik heb geen geld om te vertrekken. Bovendien weet je dan niet waar je weer terecht komt - ik ben hier al gaan wonen omdat de vorige buren zo erg waren. Ik heb in deze straat nieuwe vrienden gemaakt (er wonen gelukkig ook niet-tokkies) en het is me, door beleefd en vriendelijk te zijn en blijven, ook gelukt om een redelijk normaal contact op te bouwen met mensen waar we in de beginjaren heel veel last van hadden.
Dat brengt me dus op het kerstkaartje! Ik was héél blij toen ik op enig moment van 2 gezinnen waar wij best last van hadden, kaartjes kregen! Hup kaartje teruggeven en dat heeft geholpen. Niet dat we vrienden zijn maar we groeten gewoon en dat vind ik al best. Er is hier echter een stel dat de hele straat terroriseert en - het gewone verhaal - de woningbouw doet niets, de wijkagent doet niets, niemand doet iets. Ik ga wegens herkenbaarheid geen details vertellen maar het kost me veel, heel veel moeite om dit van me af te zetten. Ik moet wel want het belangrijkste is dat ik het ze gewoon niet gún dat ik vertrek.
Overigens hebben wij hier ook veel buren met veel kinderen die nooit spelen, maar alleen gillen, krijsen, janken, tuinen vernielen en wat dies meer zij. Die negeer ik ook zoveel mogelijk want die kinderen leren het van hun ouders...
Dat brengt me dus op het kerstkaartje! Ik was héél blij toen ik op enig moment van 2 gezinnen waar wij best last van hadden, kaartjes kregen! Hup kaartje teruggeven en dat heeft geholpen. Niet dat we vrienden zijn maar we groeten gewoon en dat vind ik al best. Er is hier echter een stel dat de hele straat terroriseert en - het gewone verhaal - de woningbouw doet niets, de wijkagent doet niets, niemand doet iets. Ik ga wegens herkenbaarheid geen details vertellen maar het kost me veel, heel veel moeite om dit van me af te zetten. Ik moet wel want het belangrijkste is dat ik het ze gewoon niet gún dat ik vertrek.
Overigens hebben wij hier ook veel buren met veel kinderen die nooit spelen, maar alleen gillen, krijsen, janken, tuinen vernielen en wat dies meer zij. Die negeer ik ook zoveel mogelijk want die kinderen leren het van hun ouders...
vrijdag 15 januari 2021 om 20:21
Daar heb ik me in het begin nog best druk om gemaakt. Wat als de nieuwe bewoners ook zo’n last van de buren hebben? Maar ik zie de nieuwe bewoners nog regelmatig en ze zijn altijd vriendelijk naar ons. Ze hebben tegen ons nooit iets gezegd over last van de buren en wonen er met veel plezier. Verbouwen ook het huis, dat doe je niet als je er niet fijn woontvivinnetje schreef: ↑28-12-2020 20:59Het valt me op hoeveel mensen verhuizen vanwege de buren. Best heftig eigenlijk. Maar geeft tegelijk aan dat het heel veel voorkomt... en misschien wel weer in zo'n situatie terechtkomt. De mensen die vertrekken omdat ze lastige buren hebben, verkopen hun huis misschien wel aan mensen die hún buren ontvluchten?
ik ben er wel blij om dat het voor hen een fijne plek is.
