Seks
alle pijlers
Vanaf start zwangerschap tot 6,5 maand oud geen seks gehad.
dinsdag 21 mei 2019 om 23:29
Goedenavond,
Ik weet er zijn al talloze topics hierover geweest, alleen ik ben geen topic kaper dus vandaar mijn eigen topic gemaakt!
Vanaf de start van de zwangerschap tot nu toe hebben ik en mijn vriendin maar heel weinig seks. Misschien maar 1x per 2-3 maanden, het knaagt aan mij en zorgt voor enorm veel frustraties richting haar. Waarop zij reageerde met een antwoord als dan zoek je toch iemand voor de seks. Echter als ik dit doe dan word ze ook weer boos en verdrietig waardoor ik voortijdig dit afkap en ik dus nog steeds met een seks frustratie zit opgescheept.
Ze slikt momenteel niet de pil, en we vrijen dus met condoom.
(Reden hiervoor is dat we 1-1.5 jaar ertussen willen voor we proberen voor nummer 2)
Echter de seks is zo'n struikelblok dat ik mij afvraag of ik wel de juiste keuzes in het leven heb genomen en het wel verstandig is om nog voor een 2e te gaan.
Ik wil niet van haar af omdat ik ontzettend veel van haar hou, maar ik wil gewoon seks hebben, liefst met haar maar als zij niet wilt wat moet ik dan? En als ik het met een ander zou doen dan word ze dus boos en verdrietig. (begrijpelijk aan de ene kant) Maar als ze zelf geen seks wilt dan worden haar behoefte/problemen ineens mijn problemen.
Ik wil eerlijk zijn in mijn relatie en dus niet stiekem gaan doen, echter op dit moment zie ik geen andere keuzes... (ze gaf eerder toestemming, en nu weer niet voor een fwb)
Het probleem doet ons ook verder uit elkaar trekken, maar ik heb mijzelf altijd voorgenomen dat als je aan kinderen begint je niet zomaar ertussen uit kan knijpen...
(Vind dat mijn zoon een goede vader/moeder relatie verdient, zonder gescheiden ouders.)
Wat moet ik hiermee?
Ze heeft tijdens de seks wel pijn af en toe, en het is heel gevoelig. Maar 1x per 2-3 maanden zal de gevoeligheid toch ook niet wegnemen? Of denk ik daar te makkelijk over?
Ik weet er zijn al talloze topics hierover geweest, alleen ik ben geen topic kaper dus vandaar mijn eigen topic gemaakt!
Vanaf de start van de zwangerschap tot nu toe hebben ik en mijn vriendin maar heel weinig seks. Misschien maar 1x per 2-3 maanden, het knaagt aan mij en zorgt voor enorm veel frustraties richting haar. Waarop zij reageerde met een antwoord als dan zoek je toch iemand voor de seks. Echter als ik dit doe dan word ze ook weer boos en verdrietig waardoor ik voortijdig dit afkap en ik dus nog steeds met een seks frustratie zit opgescheept.
Ze slikt momenteel niet de pil, en we vrijen dus met condoom.
(Reden hiervoor is dat we 1-1.5 jaar ertussen willen voor we proberen voor nummer 2)
Echter de seks is zo'n struikelblok dat ik mij afvraag of ik wel de juiste keuzes in het leven heb genomen en het wel verstandig is om nog voor een 2e te gaan.
Ik wil niet van haar af omdat ik ontzettend veel van haar hou, maar ik wil gewoon seks hebben, liefst met haar maar als zij niet wilt wat moet ik dan? En als ik het met een ander zou doen dan word ze dus boos en verdrietig. (begrijpelijk aan de ene kant) Maar als ze zelf geen seks wilt dan worden haar behoefte/problemen ineens mijn problemen.
Ik wil eerlijk zijn in mijn relatie en dus niet stiekem gaan doen, echter op dit moment zie ik geen andere keuzes... (ze gaf eerder toestemming, en nu weer niet voor een fwb)
Het probleem doet ons ook verder uit elkaar trekken, maar ik heb mijzelf altijd voorgenomen dat als je aan kinderen begint je niet zomaar ertussen uit kan knijpen...
(Vind dat mijn zoon een goede vader/moeder relatie verdient, zonder gescheiden ouders.)
Wat moet ik hiermee?
Ze heeft tijdens de seks wel pijn af en toe, en het is heel gevoelig. Maar 1x per 2-3 maanden zal de gevoeligheid toch ook niet wegnemen? Of denk ik daar te makkelijk over?
zondag 26 mei 2019 om 09:09
Dat vind ik ook echt een slecht teken.
Dat dat dan de oplossing zou zijn. Het klinkt zo onvolwassen. En dat is het ook, gelijk een “psychiater” aanraden (die zijn daar niet voor), wijzen naar haar schuld in dit verhaal, het begin van je relatie terugwillen... pfff
Ze is net moeder geworden!!
Geen begrip, niet zoeken naar een oorzaak, geen geduld, geen acceptatie dat het even is zoals het is.
Nee, hij gefrustreerd seks willen, zij wanhopig hem een FWB aanraden.
Natuurlijk bedoelt ze dat niet serieus, kun je nagaan hoe ze erbij zit! Zorg voor haar! In plaats van je zo druk te maken over je pikkie.
Gelukkig is ze bij de huisarts geweest. Ik hoop dat ze vanuit daar meer begrip en inzicht krijgt, en vooral hulp, om zich beter te voelen en om een fijne tijd te hebben met haar zoon.
En TO: word jij maar eens volwassen, daar kan de huisarts denk ik ook wel bij helpen. Leer wat er gebeurt als een vrouw moeder wordt, en je daar mee omgaat (niet pushen voor seks en al helemaal niet dreigen met een ander).
Geloof niet alles wat je denkt.
zondag 26 mei 2019 om 09:25
Theano33DFX schreef: ↑22-05-2019 22:27Ik denk dat mijn werk icm ons zoontje, en te weinige aandacht van mijn vriendin ervoor zorgt dat ik wil kunnen ontsnappen uit deze visuele cirkel. Misschien ben ik toch graag liever op mijzelf soms dan ik aanvankelijk dacht?
Je hebt een kind, je bent nooit meer op jezelf. Ontsnappen, weggaan, niet meer mee doen is allemaal geen optie meer. Je hebt een kind gemaakt, je zorgt ervoor.
Maar goed, je vriendin heeft dus vermoedelijk een postnatale depressie. Dan is het aan jou om een tandje harder te werken in jullie gezin, zodat zij kan herstellen. Dat betekent: geen seks afdwingen, geen buitenechtelijke relatie beginnen en niet met de noorderzon vertrekken, maar je verantwoordelijkheid nemen voor het gezin dat je zelf gecreëerd hebt. Doe wat je moet doen, zorg voor je vriendin en je kind en stop met sippen omdat het echte leven niet meer allemaal om jou en jouw behoeftes draait.
maandag 27 mei 2019 om 09:16
Ik sluit mij hierbij aan.kindrebel schreef: ↑22-05-2019 08:42Is seks dan alleen maar penetreren? Je kan toch ook vrijen, teasen, elkaar oraal bevredigen of met de hand. Samen douchen, stoeien, zoenen, kroelen, strippen, opwindende gesprekken voeren? Kortom, voor seksuele spanning en bevrediging zorgen zonder dat er een piemel in een poes komt. Zodat je elkaar ziet als seksueel wezen.
Als je een kind hebt gebaard, kan dan helemaal niets van dit alles meer?
TO en zijn vriendin kunnen toch samen zoeken naar manieren waarop ze wel intiem kunnen zijn?
maandag 27 mei 2019 om 09:40
Seks is niet alleen bedoeld om zwanger van te raken: anders hadden vrouwen geen clitoris en een Gspot gehad en was meerdere keren achter elkaar klaarkomen ook geen optie geweest.MissMaran schreef: ↑25-05-2019 17:40Volgens mij is het heel natuurlijk om rond een geboorte van een kind geen seks te willen, seks is om zwanger te worden, ben je zwanger of ga je baren dan is seks logischerwijs iets onnatuurlijks.
Kijk maar naar dieren, in de lente krijgen ze kleintjes dus niet constant bezig met elkaar seksueel te bevredigen zoals mensen.
En om zwanger te raken, is klaarkomen voor vrouwen niet noodzakelijk.
Bovendien als je zwanger bent, is de bloedtoevoer van de vaginawand beter dan ooit dus kun je ook de beste seks ooit hebben met geniale orgasmes.
En de slijmvliezen in het lichaam van een zwangere vrouwen werken overuren (dus ook de slijmvliezen in je vagina) dus in no time is deze vochtig (of gewoon altijd).
Seks is zeker niet onnatuurlijk als je zwanger bent. Misschien wat meer een uitdaging omdat je buikomvang het een en ander kan bemoeilijken maar zeker niet onnatuurlijk.
maandag 27 mei 2019 om 09:41
Goed verwoord Pandax.Pandax schreef: ↑26-05-2019 09:25Je hebt een kind, je bent nooit meer op jezelf. Ontsnappen, weggaan, niet meer mee doen is allemaal geen optie meer. Je hebt een kind gemaakt, je zorgt ervoor.
Maar goed, je vriendin heeft dus vermoedelijk een postnatale depressie. Dan is het aan jou om een tandje harder te werken in jullie gezin, zodat zij kan herstellen. Dat betekent: geen seks afdwingen, geen buitenechtelijke relatie beginnen en niet met de noorderzon vertrekken, maar je verantwoordelijkheid nemen voor het gezin dat je zelf gecreëerd hebt. Doe wat je moet doen, zorg voor je vriendin en je kind en stop met sippen omdat het echte leven niet meer allemaal om jou en jouw behoeftes draait.
maandag 27 mei 2019 om 09:44
Fijn dat er meer duidelijkheid komt en er hulp is!Theano33DFX schreef: ↑25-05-2019 19:11Ze is bij de huisarts “eindelijk” langs geweest,
De conclusie is dat ze in een soort postnatale depressie zit, dit moet nog 100% zeker vastgesteld worden.
We praten heel veel, en we hebben dit weekend weer leuke dingen samen gedaan.
Hopelijk komt alles weer goed, ik weet ook dat ik dingen verkeerd heb gedaan, bewust of onbewust. Mede door de frustratie welke wij beiden hebben doordat wij beiden iets anders zoeken momenteel in onze relatie.
Op dit moment proberen wij een middenweg te zoeken, en rustig alles weer op te bouwen.
Misschien wekte ik de intentie dat ik push, maar dat heb ik nooit gedaan. (Of het moet onbewust zo overkomen bij haar.)
Als ik zo de ervaringen hoor, dan komt het vanzelf weer goed!
maandag 27 mei 2019 om 10:32
Hoi TO,
Wat ik zou doen als ik jou was is jouw vriendin proberen heel duidelijk te maken dat je gek bent op haar, wel of geen seks. Hoewel je het vast niet zo bedoelt, kan ik me voorstellen dat zij bij alles wat je zegt of doet denkt dat jij uit bent op seks, waardoor haar zin er in alleen maar verder te zoeken is (als jullie bijvoorbeeld samen op de bank een filmpje kijken en jij trekt haar lekker tegen je aan, dan zal zij waarschijnlijk 'bang' zijn dat je meer wil en daardoor minder intiem contact initiëren of zich er voor afwenden).
Misschien is het een idee om met haar af te spreken dat jij geen initiatief meer neemt tot seks, maar dat dat vanaf nu bij haar ligt? Dan loop je dus wel het risico dat het nog lang kan duren, maar aan de andere kant zal het waarschijnlijk nog langer duren als jij er op blijft aandringen.
Als zij weet dat jij haar niet probeert te verleiden tot seks, zal intiemer contact waarschijnlijk een stuk makkelijker en meer ontspannen voor haar voelen. Dan is samen douchen of in bad, tegen elkaar aankruipen in bed of op de bank, knuffelen of zoenen ineens een stuk minder beladen voor haar.
Ook door haar een beetje in het zonnetje te zetten zal ze zich misschien wat beter over haarzelf (en jou!) voelen. Geef haar een lekkere badolie, neem bloemen voor haar mee, kook haar lievelingsmaaltijd... Vertel haar dat ze het zo goed doet als moeder en hoe trots je op haar bent!
Ik denk dat jullie nu in een hele negatieve cirkel zitten die vanuit haar moeilijk te doorbreken is omdat zij nou eenmaal het gevoel heeft dat ze jou 'moet' bevredigen. Ondanks dat jij die druk niet zo op haar wil leggen ervaart ze het wel zo. Wat jij dus kunt doen is jouw gedrag aanpassen en kijken wat er gebeurt. Leg haar maar eens even goed in de watten en je zult zien dat ze daar wat van opknapt! (hoewel dit echt niet van de een op de andere dag zal zijn hoor)
Of ze dan echt heel veel sneller weer seks wil hebben durf ik niet te zeggen, maar ik denk dat jullie beiden in elk geval een stuk minder gefrustreerd zullen zijn!
Wat ik zou doen als ik jou was is jouw vriendin proberen heel duidelijk te maken dat je gek bent op haar, wel of geen seks. Hoewel je het vast niet zo bedoelt, kan ik me voorstellen dat zij bij alles wat je zegt of doet denkt dat jij uit bent op seks, waardoor haar zin er in alleen maar verder te zoeken is (als jullie bijvoorbeeld samen op de bank een filmpje kijken en jij trekt haar lekker tegen je aan, dan zal zij waarschijnlijk 'bang' zijn dat je meer wil en daardoor minder intiem contact initiëren of zich er voor afwenden).
Misschien is het een idee om met haar af te spreken dat jij geen initiatief meer neemt tot seks, maar dat dat vanaf nu bij haar ligt? Dan loop je dus wel het risico dat het nog lang kan duren, maar aan de andere kant zal het waarschijnlijk nog langer duren als jij er op blijft aandringen.
Als zij weet dat jij haar niet probeert te verleiden tot seks, zal intiemer contact waarschijnlijk een stuk makkelijker en meer ontspannen voor haar voelen. Dan is samen douchen of in bad, tegen elkaar aankruipen in bed of op de bank, knuffelen of zoenen ineens een stuk minder beladen voor haar.
Ook door haar een beetje in het zonnetje te zetten zal ze zich misschien wat beter over haarzelf (en jou!) voelen. Geef haar een lekkere badolie, neem bloemen voor haar mee, kook haar lievelingsmaaltijd... Vertel haar dat ze het zo goed doet als moeder en hoe trots je op haar bent!
Ik denk dat jullie nu in een hele negatieve cirkel zitten die vanuit haar moeilijk te doorbreken is omdat zij nou eenmaal het gevoel heeft dat ze jou 'moet' bevredigen. Ondanks dat jij die druk niet zo op haar wil leggen ervaart ze het wel zo. Wat jij dus kunt doen is jouw gedrag aanpassen en kijken wat er gebeurt. Leg haar maar eens even goed in de watten en je zult zien dat ze daar wat van opknapt! (hoewel dit echt niet van de een op de andere dag zal zijn hoor)
Of ze dan echt heel veel sneller weer seks wil hebben durf ik niet te zeggen, maar ik denk dat jullie beiden in elk geval een stuk minder gefrustreerd zullen zijn!
maandag 27 mei 2019 om 15:40
Bedankt allemaal voor de reacties,
Dat FWB was maar 1 hoogstens 2x voorgevallen, puur uit frustraties.
Ik probeer echt niet te pushen, ik schrijf het misschien een beetje verkeerd op. Zo verwarrend is mijn leven momenteel gewoon, mijn vriendin is best een gevoelig persoon, ik probeer er goed mee om te gaan maar soms gaat dat gewoon niet. Tijdens de zwangerschap was ze ook al erg gestrest, wat ik ook deed het was bijna nooit goed kreeg ik het idee. Toen ons zoontje geboren werd mopperde ze veel wat ik allemaal wel niet niet goed deed, ik ben hierdoor best wel gefrustreerd geraakt. Niet goed ik weet het, zijn de hormonen, maar het doet toch wat met je eigen emoties.
Als ik de indruk wekt dat ik niet volwassen ben dan sorry, ik zou nooit mijn vriendin in de steek laten, ik zou ook nooit zomaar weglopen, ik heb een hele drukke baan, vroeg weg en laat thuis. Als ik thuis ben heb ik een 2e dagtaak erbij, vervolgens laat op de avond krijgt hij zijn laatste voeding. (Kan voor deze tijd niet in slaap vallen.) En dat gaat zo 5 dagen door.
Nu pas doen we weer echt leuke dingen omdat ik zie dat we het allebei missen, bloemetjes kopen... S’avonds proberen te helpen, zag zelf weer in tijden een glimlach
Alleen ik denk dat ze het haarzelf ook te druk maakt, alleen dat moet ik even samen met haar met degene waar ze naar doorverwezen word over hebben. Ik snap ik moet haar ondersteunen, maar zelf moet ze ook de rust nemen... Ze heeft van zichzelf best een druk leventje ivm werk en haar sport (4x per week.)
Ik wil best ontlasten, maar het is niet de bedoeling dat ik alles overneem, dat lukt mij gewoon lichamelijk en geestelijk niet.
Maar we kijken of het misschien verstandig is dat ze zelf een rustiger baan gaat kiezen en minder gaat werken. Ik kan het prima financieel alleen overeind houden, vind haar gezondheid belangrijker dan of zij 500 euro meer of minder verdien.
Als laatste, seks is niet het belangrijkste in mijn relatie wat ik zoek. Ik zoek gewoon alles bij elkaar, weer het leuk met elkaar kunnen hebben, intiem zijn, af en toe seks... ipv 1x per 2/3 maanden uiteindelijk, dat laatste kost even tijd maar als ik hoor dat het ongeveer 9 maanden duurt dan weet ik te minste dat ik voor deze tijd minimaal niks hoeft te verwachten. En een FWB wilde ik nooit hebben, alleen tja frustraties + frustraties = emotionele atoombom. Niet goed te praten maar op sommige momenten moet je gewoon even op je kop getikt worden door andere om te begrijpen wat je verkeerd doet, is ook het beste om alles in een nieuw daglicht te kunnen zien. Bedankt allemaal!
Dat FWB was maar 1 hoogstens 2x voorgevallen, puur uit frustraties.
Ik probeer echt niet te pushen, ik schrijf het misschien een beetje verkeerd op. Zo verwarrend is mijn leven momenteel gewoon, mijn vriendin is best een gevoelig persoon, ik probeer er goed mee om te gaan maar soms gaat dat gewoon niet. Tijdens de zwangerschap was ze ook al erg gestrest, wat ik ook deed het was bijna nooit goed kreeg ik het idee. Toen ons zoontje geboren werd mopperde ze veel wat ik allemaal wel niet niet goed deed, ik ben hierdoor best wel gefrustreerd geraakt. Niet goed ik weet het, zijn de hormonen, maar het doet toch wat met je eigen emoties.
Als ik de indruk wekt dat ik niet volwassen ben dan sorry, ik zou nooit mijn vriendin in de steek laten, ik zou ook nooit zomaar weglopen, ik heb een hele drukke baan, vroeg weg en laat thuis. Als ik thuis ben heb ik een 2e dagtaak erbij, vervolgens laat op de avond krijgt hij zijn laatste voeding. (Kan voor deze tijd niet in slaap vallen.) En dat gaat zo 5 dagen door.
Nu pas doen we weer echt leuke dingen omdat ik zie dat we het allebei missen, bloemetjes kopen... S’avonds proberen te helpen, zag zelf weer in tijden een glimlach
Alleen ik denk dat ze het haarzelf ook te druk maakt, alleen dat moet ik even samen met haar met degene waar ze naar doorverwezen word over hebben. Ik snap ik moet haar ondersteunen, maar zelf moet ze ook de rust nemen... Ze heeft van zichzelf best een druk leventje ivm werk en haar sport (4x per week.)
Ik wil best ontlasten, maar het is niet de bedoeling dat ik alles overneem, dat lukt mij gewoon lichamelijk en geestelijk niet.
Maar we kijken of het misschien verstandig is dat ze zelf een rustiger baan gaat kiezen en minder gaat werken. Ik kan het prima financieel alleen overeind houden, vind haar gezondheid belangrijker dan of zij 500 euro meer of minder verdien.
Als laatste, seks is niet het belangrijkste in mijn relatie wat ik zoek. Ik zoek gewoon alles bij elkaar, weer het leuk met elkaar kunnen hebben, intiem zijn, af en toe seks... ipv 1x per 2/3 maanden uiteindelijk, dat laatste kost even tijd maar als ik hoor dat het ongeveer 9 maanden duurt dan weet ik te minste dat ik voor deze tijd minimaal niks hoeft te verwachten. En een FWB wilde ik nooit hebben, alleen tja frustraties + frustraties = emotionele atoombom. Niet goed te praten maar op sommige momenten moet je gewoon even op je kop getikt worden door andere om te begrijpen wat je verkeerd doet, is ook het beste om alles in een nieuw daglicht te kunnen zien. Bedankt allemaal!
