Coronavirus COVID-19
alle pijlers
Ik heb het even gehad
maandag 30 maart 2020 om 10:49
Dag allemaal,
Ik moet het even van mij afschrijven, ik hoop dat het helpt om terug rustiger te worden...
Ondertussen gaat de derde week thuiszitten in (ik woon in
. Ik werk thuis, man werkt thuis, en kinderen zijn ook thuis. Ze zijn 7 en 9.
Ik vind het allemaal erg vermoeiend - zoals ook anderen vermoed ik. Maar, mijn grootste probleem is dat ik weinig steun ervaar van mijn man.
Een kleine situatieschets hoe het hier aan toe gaat:
ik sta op tijd op, om op tijd te kunnen beginnen werken om aan mijn werkuren te geraken. Ik zet het ontbijt klaar voor de kinderen, hun schoolwerk. Ik laat de hond buiten, geef hem eten en begin te werken.
De kinderen staan op, ontbijten braaf (meestal, vandaag maken ze ruzie), en houden zich goed aan de afspraken. Ondertussen ligt mijn man nog steeds in bed (hij beweert dat hij om 9u begint te werken, maar vanuit zijn bed). Daarna beginnen ze aan hun schoolwerk. Bij vragen komen ze naar mij (papa is anderstalig en zegt dat hij hen niet kan helpen, wat voor mij echt niet waar is). Af en toe gaan ze naar hem. Hen motiveren, ondersteunen, zien dat ze doen wat ze moeten doen, schoolwerk verbeteren, zorgen voor het eten, huishouden,... is allemaal voor mij. Ik ervaar heel weinig steun van hem. Dit is in niet-coronatijden ook met periodes het geval, en zorgt ook af en toe voor ruzie. Maar nu kan ik moeilijker ventileren, krijg ik het niet uit mijn systeem.
Dit weekend heeft hij zaterdag wel klusjes gedaan in huis die dringend gedaan moesten worden. Op zondag heeft hij weeral de hele dag in de zetel gehangen, (waar hij al heel de week zit om te werken), want zaterdag had hij al zo hard gewerkt en hij mag ook eens ontspannen. Ik had voor de start van het weekend gevraagd dat hij af en toe een spelletje of zo zou doen met de kinderen, dit heeft hij niet gedaan.
Hij zit ook vaak met een koptelefoon op zijn hoofd, waardoor hij niet hoort wat er om hen heen gebeurd. Als de kinderen iets vragen, ruzie hebben,... hoort hij dit niet en moet ik dus ook tussenkomen. ALTIJD!
's Middags werkt hij gewoon verder, hij stopt niet om te eten met ons. Voor het eten van de kinderen zorgen is mijn taak... vb. gisteren hadden we erg laat ontbeten, ik probeer wat te vermageren dus dacht het middageten de skippen. Hij had wel honger en wou wel pasta eten (een gewone boterham wil meneer niet eten), en ipv water op te zetten voor hem en de kinderen, wacht hij totdat ik het doe (ik was nog aan het strijken).
's Avonds zelfde verhaal: hij zit in de zetel met zijn laptop (aan het werken? geen idee), ik kook en probeer wat met de kinderen bezig te zijn en ondertussen ook wat op te ruimen. Ze hebben zich al de hele dag alleen moeten bezighouden! We eten, de kinderen ruimen af, en hij ruimt de keuken op.
Daarna gaat hij... in de zetel zitten... Ik leg de jongste in bed - lees nog wat met hem, speel een spelletje met de oudste en leg haar ook in bed. En dan ben ik echt uitgeput!
Gisteren vroeg ik of hij mee wou gaan wandelen, maar het was te koud (hij wandelt ook echt niet graag, maar ja, dat is het enige dat we nu nog kunnen doen...). Dus ben ik maar alleen geweest met de kinderen (net zoals alle dagen ervoor).
Hij belde met zijn ouders, en ik hoorde hem ook zeggen dat hij ZO veel werk heeft (is op zich wel waar), en dat het voor mij wel meevalt. Dat is dus absoluut niet waar, ik heb mijn gewone werk, plus de kinderen, plus al de rest! Daar werd ik dus ook kwaad van!
En nu... nu heb ik het dus echt gehad. Ik probeer rustig te blijven om de sfeer positief te houden, maar hier slaag ik niet zo goed in...
Deze morgen hadden de kinderen het dus wat moeilijker en ik moest net iets doen waarbij ik mij meer moet concentreren. De hond deed ook moeilijk. En dan staat meneer rustig op om 10u en komt vragen of alles in orde is. NEEEEEEEEE niet alles is in orde. En dan wordt hij boos omdat IK moeilijk doe!!! Hij heeft wel het afwasmachine uitgeladen (de eerste keer sinds we thuis zitten), en de keuken opgeruimd, maar met het nodige gesakker en gevloek.
Wie heeft ideeën om mij te helpen rustig te blijven? Ik weet dat ik hem niet ga veranderen. Af en toe krijg ik er beweging in, maar ik wil op dit moment de boel niet laten ontploffen, want er zijn weinig manieren om terug tot rust te komen dus is dit geen goed idee (en de kinderen zijn er ook altijd natuurlijk...). Eigenlijk heb ik alleen maar zin om te huilen, maar dat gaat ook niet helpen natuurlijk
.
Ik moet het even van mij afschrijven, ik hoop dat het helpt om terug rustiger te worden...
Ondertussen gaat de derde week thuiszitten in (ik woon in
. Ik werk thuis, man werkt thuis, en kinderen zijn ook thuis. Ze zijn 7 en 9. Ik vind het allemaal erg vermoeiend - zoals ook anderen vermoed ik. Maar, mijn grootste probleem is dat ik weinig steun ervaar van mijn man.
Een kleine situatieschets hoe het hier aan toe gaat:
ik sta op tijd op, om op tijd te kunnen beginnen werken om aan mijn werkuren te geraken. Ik zet het ontbijt klaar voor de kinderen, hun schoolwerk. Ik laat de hond buiten, geef hem eten en begin te werken.
De kinderen staan op, ontbijten braaf (meestal, vandaag maken ze ruzie), en houden zich goed aan de afspraken. Ondertussen ligt mijn man nog steeds in bed (hij beweert dat hij om 9u begint te werken, maar vanuit zijn bed). Daarna beginnen ze aan hun schoolwerk. Bij vragen komen ze naar mij (papa is anderstalig en zegt dat hij hen niet kan helpen, wat voor mij echt niet waar is). Af en toe gaan ze naar hem. Hen motiveren, ondersteunen, zien dat ze doen wat ze moeten doen, schoolwerk verbeteren, zorgen voor het eten, huishouden,... is allemaal voor mij. Ik ervaar heel weinig steun van hem. Dit is in niet-coronatijden ook met periodes het geval, en zorgt ook af en toe voor ruzie. Maar nu kan ik moeilijker ventileren, krijg ik het niet uit mijn systeem.
Dit weekend heeft hij zaterdag wel klusjes gedaan in huis die dringend gedaan moesten worden. Op zondag heeft hij weeral de hele dag in de zetel gehangen, (waar hij al heel de week zit om te werken), want zaterdag had hij al zo hard gewerkt en hij mag ook eens ontspannen. Ik had voor de start van het weekend gevraagd dat hij af en toe een spelletje of zo zou doen met de kinderen, dit heeft hij niet gedaan.
Hij zit ook vaak met een koptelefoon op zijn hoofd, waardoor hij niet hoort wat er om hen heen gebeurd. Als de kinderen iets vragen, ruzie hebben,... hoort hij dit niet en moet ik dus ook tussenkomen. ALTIJD!
's Middags werkt hij gewoon verder, hij stopt niet om te eten met ons. Voor het eten van de kinderen zorgen is mijn taak... vb. gisteren hadden we erg laat ontbeten, ik probeer wat te vermageren dus dacht het middageten de skippen. Hij had wel honger en wou wel pasta eten (een gewone boterham wil meneer niet eten), en ipv water op te zetten voor hem en de kinderen, wacht hij totdat ik het doe (ik was nog aan het strijken).
's Avonds zelfde verhaal: hij zit in de zetel met zijn laptop (aan het werken? geen idee), ik kook en probeer wat met de kinderen bezig te zijn en ondertussen ook wat op te ruimen. Ze hebben zich al de hele dag alleen moeten bezighouden! We eten, de kinderen ruimen af, en hij ruimt de keuken op.
Daarna gaat hij... in de zetel zitten... Ik leg de jongste in bed - lees nog wat met hem, speel een spelletje met de oudste en leg haar ook in bed. En dan ben ik echt uitgeput!
Gisteren vroeg ik of hij mee wou gaan wandelen, maar het was te koud (hij wandelt ook echt niet graag, maar ja, dat is het enige dat we nu nog kunnen doen...). Dus ben ik maar alleen geweest met de kinderen (net zoals alle dagen ervoor).
Hij belde met zijn ouders, en ik hoorde hem ook zeggen dat hij ZO veel werk heeft (is op zich wel waar), en dat het voor mij wel meevalt. Dat is dus absoluut niet waar, ik heb mijn gewone werk, plus de kinderen, plus al de rest! Daar werd ik dus ook kwaad van!
En nu... nu heb ik het dus echt gehad. Ik probeer rustig te blijven om de sfeer positief te houden, maar hier slaag ik niet zo goed in...
Deze morgen hadden de kinderen het dus wat moeilijker en ik moest net iets doen waarbij ik mij meer moet concentreren. De hond deed ook moeilijk. En dan staat meneer rustig op om 10u en komt vragen of alles in orde is. NEEEEEEEEE niet alles is in orde. En dan wordt hij boos omdat IK moeilijk doe!!! Hij heeft wel het afwasmachine uitgeladen (de eerste keer sinds we thuis zitten), en de keuken opgeruimd, maar met het nodige gesakker en gevloek.
Wie heeft ideeën om mij te helpen rustig te blijven? Ik weet dat ik hem niet ga veranderen. Af en toe krijg ik er beweging in, maar ik wil op dit moment de boel niet laten ontploffen, want er zijn weinig manieren om terug tot rust te komen dus is dit geen goed idee (en de kinderen zijn er ook altijd natuurlijk...). Eigenlijk heb ik alleen maar zin om te huilen, maar dat gaat ook niet helpen natuurlijk
.
maandag 30 maart 2020 om 11:37
maandag 30 maart 2020 om 11:46
Ik zou die pasta niet gemaakt hebben.
Hij wil toch pasta eten dan mag hij het zelf gaan maken.
Als de kinderen zeggen dat ze eten willen zou ik gezegd hebben papa gaat zo pasta maken.
Je kinderen zijn ook oud genoeg om zelf een boterham te smeren als ze het dan te lang vinden duren voor papa gaat kioken
Hij wil toch pasta eten dan mag hij het zelf gaan maken.
Als de kinderen zeggen dat ze eten willen zou ik gezegd hebben papa gaat zo pasta maken.
Je kinderen zijn ook oud genoeg om zelf een boterham te smeren als ze het dan te lang vinden duren voor papa gaat kioken
maandag 30 maart 2020 om 11:47
Ik zou de kinderen in de tuin laten spelen en binnen even goed tegen hem schreeuwen dat als hij een deel van het gezin wil blijven hij zijn handen uit zijn mouwen mag steken en die koptelefoon zou ik dus aan gruzelementen slaan waar hij bijstaat.
Nou zal ik daar veel commentaar op krijgen maar het is de snelste en effectiefste weg om hem duidelijk te maken dat je helemaal klaar bent met zijn gedrag en dat hij tegen je grenzen is aangelopen. Hij zal misschien razend worden maar dan weet hij meteen hoe jij je voelt. Doe je dit niet dan ga waarschijnlijk over 3 maanden een scheiding aanvragen want tegen die tijd ben je zelf een burn out nabij en relatietherapie is nu geen optie.
Nou zal ik daar veel commentaar op krijgen maar het is de snelste en effectiefste weg om hem duidelijk te maken dat je helemaal klaar bent met zijn gedrag en dat hij tegen je grenzen is aangelopen. Hij zal misschien razend worden maar dan weet hij meteen hoe jij je voelt. Doe je dit niet dan ga waarschijnlijk over 3 maanden een scheiding aanvragen want tegen die tijd ben je zelf een burn out nabij en relatietherapie is nu geen optie.
maandag 30 maart 2020 om 11:57
Als ik dergelijke OP's lees dan denk ik altijd na over wat de realiteit is.
Jij ziet het zoals jij hier neerschrijft, maar ziet hij dit ook zo? Als je deze OP voor hem zou leggen, wat zou dan zijn antwoord zijn?
Lees nog eens je tekst, is de werkelijkheid echt zoals die overkomt in je OP?
Dan moet je samen zitten en alle taken eerlijk verdelen. Dit op papier zetten en jezelf beperken tot de taken die bij jouw vallen.... Simpel toch?
Jij ziet het zoals jij hier neerschrijft, maar ziet hij dit ook zo? Als je deze OP voor hem zou leggen, wat zou dan zijn antwoord zijn?
Lees nog eens je tekst, is de werkelijkheid echt zoals die overkomt in je OP?
Dan moet je samen zitten en alle taken eerlijk verdelen. Dit op papier zetten en jezelf beperken tot de taken die bij jouw vallen.... Simpel toch?
anoniem_6643169e3631f wijzigde dit bericht op 30-03-2020 11:58
0.92% gewijzigd
maandag 30 maart 2020 om 11:57
Hij leert je heel goed grenzen aan te geven, gewoon goed opletten.
Vanavond als de kinderen in bed liggen zeg je:
Ik zit er helemaal doorheen. Morgen blijf ik in bed liggen en ga daarna rustig tot 13 uur werken.
Kun jij morgen de kinderen doen, dus ontbijt geven, huiswerk met ze maken, en daarna met ze lunchen?
Ik werk zoveel uur, en ben deze week ook de hele week met de kinderen en het huishouden bezig geweest. Jij werkt zoveel uur en doet feitelijk niks extra's. Dat gaat nu veranderen, jij moet ook je deel doen.
Je pakt morgenochtend zijn koptelefoon, gaat lekker vanuit je bed werken en laat je niet storen.
In het weekend doe je dat ook een paar uur. Echt die kinderen overleven het wel.
En spreek ook af dat hij een paar avonden voor het eten zorgt.
Dan eet je dus misschien om 9 uur een boterham, dat lossen de kinderen wel voor je op of je doet wat mijn vriendin deed: een plan b met iets wat hij niet lekker vind, pannenkoeken uit de magnetron ofzo.
En dan verder ook gewoon niks doen he.
Die pasta ben je zelf bij, gewoon niet doen.
Beter voor jezelf opkomen, je hebt je rolmodel in huis.
Vanavond als de kinderen in bed liggen zeg je:
Ik zit er helemaal doorheen. Morgen blijf ik in bed liggen en ga daarna rustig tot 13 uur werken.
Kun jij morgen de kinderen doen, dus ontbijt geven, huiswerk met ze maken, en daarna met ze lunchen?
Ik werk zoveel uur, en ben deze week ook de hele week met de kinderen en het huishouden bezig geweest. Jij werkt zoveel uur en doet feitelijk niks extra's. Dat gaat nu veranderen, jij moet ook je deel doen.
Je pakt morgenochtend zijn koptelefoon, gaat lekker vanuit je bed werken en laat je niet storen.
In het weekend doe je dat ook een paar uur. Echt die kinderen overleven het wel.
En spreek ook af dat hij een paar avonden voor het eten zorgt.
Dan eet je dus misschien om 9 uur een boterham, dat lossen de kinderen wel voor je op of je doet wat mijn vriendin deed: een plan b met iets wat hij niet lekker vind, pannenkoeken uit de magnetron ofzo.
En dan verder ook gewoon niks doen he.
Die pasta ben je zelf bij, gewoon niet doen.
Beter voor jezelf opkomen, je hebt je rolmodel in huis.
maandag 30 maart 2020 om 11:57
Ik ben een beelddenker....... koffie looot nu over mn trui en toetsenbord
maandag 30 maart 2020 om 11:58
Nee, hoor, geen commentaar.Geronimo2 schreef: ↑30-03-2020 11:47Ik zou de kinderen in de tuin laten spelen en binnen even goed tegen hem schreeuwen dat als hij een deel van het gezin wil blijven hij zijn handen uit zijn mouwen mag steken en die koptelefoon zou ik dus aan gruzelementen slaan waar hij bijstaat.
Nou zal ik daar veel commentaar op krijgen ....
Al ben je meestal wel wat genuanceerder.
maandag 30 maart 2020 om 12:00
Wat veel goede tips.Het-groepje schreef: ↑30-03-2020 11:57Je pakt morgenochtend zijn koptelefoon, gaat lekker vanuit je bed werken en laat je niet storen.
maandag 30 maart 2020 om 12:02
Het is hier ook soms zoals to beschrijft maar dat is omdat ik 24 u per week werk, en ook makkelijk 's avonds kan werken. Man moet overdag werken en zit ook op zolder en doet bepaalde dingen ook niet. De sleutel is communicatie.TheMone schreef: ↑30-03-2020 11:57Als ik dergelijke OP's lees dan denk ik altijd na over wat de realiteit is.
Jij ziet het zoals jij hier neerschrijft, maar ziet hij dit ook zo? Als je deze OP voor hem zou leggen, wat zou dan zijn antwoord zijn?
Lees nog eens je tekst, is de werkelijkheid echt zoals die overkomt in je OP?
Dan moet je samen zitten en alle taken eerlijk verdelen. Dit op papier zetten en jezelf beperken tot de taken die bij jouw vallen.... Simpel toch?
Mijn ene single zus zat te gruwelen toen ze zag dat ik met de kinderen beneden zat en wij hem lunch brachten. Wat ze niet ziet is dat hij met de kinderen ontbijt, die dag de badkamer had gesopt bij wijze van pauze en in de avond kookt.
Maargoed, die man van to lijkt zich alleen met zijn werk bezig te houden en dat is best irritant.
Tenzij de man normaal 60 uur per week werkt en kostwinner is en to een baantje van 16 uur heeft maar zo klinkt het niet.
maandag 30 maart 2020 om 12:02
Ik vrees dat wat betreft huishoudelijke taken, je al veel eerder aan de bel had moeten trekken. Niet gek dat dat nu niet zomaar verandert. Jij gaat tenslotte toch die pasta maken.
Wat betreft nu allemaal thuis zijn met werk en huiswerk: Waren hebben jullie geen verdeling gemaakt, voor wie wanneer verantwoordelijk is voor de kinderen zodat ieder een halve dag ongestoord kan werken?
Wat betreft nu allemaal thuis zijn met werk en huiswerk: Waren hebben jullie geen verdeling gemaakt, voor wie wanneer verantwoordelijk is voor de kinderen zodat ieder een halve dag ongestoord kan werken?
maandag 30 maart 2020 om 12:05
Dit!!Timetraveler schreef: ↑30-03-2020 11:37Ik zou echt om de tafel gaan zitten en een taakverdeling maken wat betreft de kinderen en het huishouden. De uren dat hij daarvoor verantwoordelijk is, ben jij dat dus ook echt niet (wat mij betreft ga jij dan met een koptelefoon op werken, of boven werken, o.i.d.).
Sterkte, het klinkt echt niet leuk.
maandag 30 maart 2020 om 12:08
En als er niks verandert na betere afspraken (waarin jij dus loslaat!)Geronimo2 schreef: ↑30-03-2020 11:47Ik zou de kinderen in de tuin laten spelen en binnen even goed tegen hem schreeuwen dat als hij een deel van het gezin wil blijven hij zijn handen uit zijn mouwen mag steken en die koptelefoon zou ik dus aan gruzelementen slaan waar hij bijstaat.
Nou zal ik daar veel commentaar op krijgen maar het is de snelste en effectiefste weg om hem duidelijk te maken dat je helemaal klaar bent met zijn gedrag en dat hij tegen je grenzen is aangelopen. Hij zal misschien razend worden maar dan weet hij meteen hoe jij je voelt. Doe je dit niet dan ga waarschijnlijk over 3 maanden een scheiding aanvragen want tegen die tijd ben je zelf een burn out nabij en relatietherapie is nu geen optie.
Dan krijg je dit bovenstaande.
Zou ik echt wel hebben na een tijdje jezelf op te zitten vreten.
maandag 30 maart 2020 om 12:08
Klinkt misschien lullig, maar je doet dit toch echt zelf. Jij láát dit gebeuren. Ik kan zelf nogal wat diagedrag hebben, maar op een gegeven moment zegt mijn vriend toch echt: "Ja, t is mooi met je Katkaatje, je staat zelf maar op om thee te maken." En doet het vervolgens ook écht niet. En terecht!
Verdorie, je hebt toch sámen een gezin? Dan laat je het bij hem toch niet zo verzaken? Stop met faciliteren, zeg 'nee', doe eens iets níet, zeg tegen de kinderen: "ga maar naar papa".
En ja, dan is het maar even ruzie. Lijd je niks van. Sterker nog, dat hoort vaak gewoon bij grenzen aangeven. En dan is hij maar even boos.
Zorg dat hij luistert. Als hij zegt: "Ja, maar [en dan talloze redenen waarom hij doet zoals hij doet]," zeg jij: "Nee, nu even geen 'ja maar'. Niet gelijk over je eigen redenen beginnen. Eerst: heb je gehoord wat ik je vertel? Heb je gehoord hoe ik me voel? Ik heb het nodig dat je me écht begrijpt."
En écht checken of hij begrijpt hoe jij je voelt. Hij mag later uitleggen hoe het voor hem is, dat is ook heel belangrijk, maar eerst moet jij even goed gehoord worden. En dat moet je toch echt zelf regelen. Communiceren is een kunst, zorg dat je die vaardigheid leert en help je man met jou begrijpen. Geef het niet te snel op, wat jij voelt en vindt is belangrijk.
Verdorie, je hebt toch sámen een gezin? Dan laat je het bij hem toch niet zo verzaken? Stop met faciliteren, zeg 'nee', doe eens iets níet, zeg tegen de kinderen: "ga maar naar papa".
En ja, dan is het maar even ruzie. Lijd je niks van. Sterker nog, dat hoort vaak gewoon bij grenzen aangeven. En dan is hij maar even boos.
Zorg dat hij luistert. Als hij zegt: "Ja, maar [en dan talloze redenen waarom hij doet zoals hij doet]," zeg jij: "Nee, nu even geen 'ja maar'. Niet gelijk over je eigen redenen beginnen. Eerst: heb je gehoord wat ik je vertel? Heb je gehoord hoe ik me voel? Ik heb het nodig dat je me écht begrijpt."
En écht checken of hij begrijpt hoe jij je voelt. Hij mag later uitleggen hoe het voor hem is, dat is ook heel belangrijk, maar eerst moet jij even goed gehoord worden. En dat moet je toch echt zelf regelen. Communiceren is een kunst, zorg dat je die vaardigheid leert en help je man met jou begrijpen. Geef het niet te snel op, wat jij voelt en vindt is belangrijk.
