Relaties
alle pijlers
Help!
zaterdag 10 oktober 2020 om 12:01
Ik heb even een ander account aangemaakt om herkenbaarheid te voorkomen.
Mijn man en ik zijn bijna 10 jaar getrouwd en hebben één schoolgaande dochter. Mijn man heeft een fulltime baan met veel verantwoordelijkheid, maar hij mag veel vanuit huis werken en is elke avond en het weekend meestal wel thuis. Ik heb eveneens een fulltime baan, alhoewel veel tijd verloren gaat aan het combineren met het moederschap en het huishouden. Vaak ben ik tot laat in de avond ook aan het werk.
Mijn man praat minzaam over mijn baan en snapt niet dat ik tot 's avonds laat vaak nog aan het werk ben. Ook niet als ik vertel dat ik 's middags mijn dochter moest ophalen van school, eten moest koken, etc. Hij helpt me graag herinneren aan de tijd dat ik meer verdiende dan hem en laat het niet na om te vertellen dat het nu andersom is.
Mijn werk is belangrijk voor mij. Ik krijg er de waardering voor wie ik ben als persoon en als collega, terwijl ik thuis voor mijn gevoel niet echt de waardering krijg. Ik heb het idee dat alles wat ik doe in en om het huis niet gezien wordt. Wat wel gezien wordt zijn vaak de negatieve dingen: een overhemd dat niet gestreken is, een kind dat vieze mondhoeken heeft of een - in zijn ogen - exorbitante uitgave. Ik krijg serieus maandelijks Excel-lijstjes van ons huishoudboekje doorgestuurd, mét bijbehorende adviezen. Dat meneer zelf zo'n 50-70 euro wijn per week drinkt is overigens onbespreekbaar.
Ik merk dat ik steeds vaker veel liever achter de laptop zit te werken 's avonds. Dan hoef ik me niet te ergeren aan de zinloze filmpjes die hij kijkt, de hoeveelheid alcohol die hij drinkt en ik hoef niet bang te zijn dat hij méér van mij verwacht dan ik hem wil geven. Want seks met iemand die halfdronken is, is weinig opwindend. De laatste tijd is dat steeds vaker reden tot ruzie. Ik wil me gewoon gewaardeerd en begeerd voelen, maar meneer lijkt dat niet te willen snappen.
Wie herkent dit gevoel en wat heb je eraan gedaan?
Mijn man en ik zijn bijna 10 jaar getrouwd en hebben één schoolgaande dochter. Mijn man heeft een fulltime baan met veel verantwoordelijkheid, maar hij mag veel vanuit huis werken en is elke avond en het weekend meestal wel thuis. Ik heb eveneens een fulltime baan, alhoewel veel tijd verloren gaat aan het combineren met het moederschap en het huishouden. Vaak ben ik tot laat in de avond ook aan het werk.
Mijn man praat minzaam over mijn baan en snapt niet dat ik tot 's avonds laat vaak nog aan het werk ben. Ook niet als ik vertel dat ik 's middags mijn dochter moest ophalen van school, eten moest koken, etc. Hij helpt me graag herinneren aan de tijd dat ik meer verdiende dan hem en laat het niet na om te vertellen dat het nu andersom is.
Mijn werk is belangrijk voor mij. Ik krijg er de waardering voor wie ik ben als persoon en als collega, terwijl ik thuis voor mijn gevoel niet echt de waardering krijg. Ik heb het idee dat alles wat ik doe in en om het huis niet gezien wordt. Wat wel gezien wordt zijn vaak de negatieve dingen: een overhemd dat niet gestreken is, een kind dat vieze mondhoeken heeft of een - in zijn ogen - exorbitante uitgave. Ik krijg serieus maandelijks Excel-lijstjes van ons huishoudboekje doorgestuurd, mét bijbehorende adviezen. Dat meneer zelf zo'n 50-70 euro wijn per week drinkt is overigens onbespreekbaar.
Ik merk dat ik steeds vaker veel liever achter de laptop zit te werken 's avonds. Dan hoef ik me niet te ergeren aan de zinloze filmpjes die hij kijkt, de hoeveelheid alcohol die hij drinkt en ik hoef niet bang te zijn dat hij méér van mij verwacht dan ik hem wil geven. Want seks met iemand die halfdronken is, is weinig opwindend. De laatste tijd is dat steeds vaker reden tot ruzie. Ik wil me gewoon gewaardeerd en begeerd voelen, maar meneer lijkt dat niet te willen snappen.
Wie herkent dit gevoel en wat heb je eraan gedaan?
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
dinsdag 27 oktober 2020 om 13:05
Mee eens. In dit stadium vond ik het niet veel toevoegen. Het is meer een klap nageven.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
dinsdag 27 oktober 2020 om 13:10
FitsSprits schreef: ↑26-10-2020 20:27Blijkbaar kan dat niet, want als TO ook maar even iets van gevoelens voor een andere man gaat ontwikkelen, dan is het plots bijltjesdag hier. Zelfs al de gedachte aan een andere man maakt je hier schijnbaar tot een vreemdganger. En ja, dat vind ik ook flauw.
Bedankt Frits! Je slaat de spijker op z'n kop.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
dinsdag 27 oktober 2020 om 13:24
Sjaantje37 schreef: ↑27-10-2020 07:46Fijn dat je mij kent.
Ik vind het gewoon nu alweer een belachelijke afspraak, over als er nieuwe partners in ons leven komen.
Ook hoe haar man helemaal afgefakkeld wordt, je hoort maar een kant van het verhaal.
Benieuwd of dit een vechtscheiding gaat worden aangezien ze beiden van macht houden.
Ik zeg nergens dat ik jou ken. Je reacties vind ik vaker onaardig overkomen ja. Daar had ik het dus over. Deze laatste zin ook weer, echt..
Daarnaast staat in 1 post dat je maar 1 kant van het verhaal hoort, maar tegelijkertijd weet je wel dat ze beiden van macht houden
dinsdag 27 oktober 2020 om 13:56
Aangezien ik toch een bitch ben kan ik deze er ook wel even ingooien.
Ondanks dat jij je niet gesteund voelt door jouw moeder en ze niet reageert zoals jij had gehoopt zou ik haar hulp rondom je dochter gewoon aannemen.
Jouw moeder hoeft niet hetzelfde te denken als jij. En daar heb ik dan wel weer ervaring mee ook al is mijn moeder alweer een paar jaar dood.
Ze was het vaak niet met mijn beslissingen eens maar desondanks vond ik het superfijn dat ze er voor mijn zoon was. Zeker in moeilijke tijden.
Ondanks dat jij je niet gesteund voelt door jouw moeder en ze niet reageert zoals jij had gehoopt zou ik haar hulp rondom je dochter gewoon aannemen.
Jouw moeder hoeft niet hetzelfde te denken als jij. En daar heb ik dan wel weer ervaring mee ook al is mijn moeder alweer een paar jaar dood.
Ze was het vaak niet met mijn beslissingen eens maar desondanks vond ik het superfijn dat ze er voor mijn zoon was. Zeker in moeilijke tijden.
dinsdag 27 oktober 2020 om 16:18
Sjaantje37 schreef: ↑27-10-2020 13:56Ze was het vaak niet met mijn beslissingen eens maar desondanks vond ik het superfijn dat ze er voor mijn zoon was. Zeker in moeilijke tijden.
Ik heb besloten om er geen gebruik van te maken. Logeren vind ik nog tot daar aan toe: dan is de sfeer gewoon heel anders, doen ze leuke dingen, etc. Maar wekelijks dagen waarop oma haar uit school haalt? Nee, dat is een te grote inbreuk op mijn manier van opvoeden.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
dinsdag 27 oktober 2020 om 21:25
Ik verblijf nog steeds op de Veluwe. Gelukkig kan ik hier voorlopig blijven. In overleg met mijn partner hebben we besloten dat mijn dochter nu de eerste week bij mij blijft en volgende week bij hem. Het is een tijdelijke regeling, zodat we kunnen zien wat het beste uitpakt.
Haar school is gelukkig op 20 minuten afstand. Wel verder dan voorheen, maar nog steeds op rijafstand. Op de dagen dat ik op kantoor werk, gaat ze naar de BSO. Dat is nu nog maar 1x voorgekomen, maar dat is omdat ze vorige week vrij was en ik vandaag pas weer aan de slag ben gegaan.
Het was fijn om weer aan het werk te zijn. Ik ben zelfs op kantoor geweest. Het was goed om even andere gezichten te zien.
Tussen mijn man en mij gaat het redelijk. We wachten eigenlijk op het gesprek met een mediator. Dat zal nog wel even duren.
Haar school is gelukkig op 20 minuten afstand. Wel verder dan voorheen, maar nog steeds op rijafstand. Op de dagen dat ik op kantoor werk, gaat ze naar de BSO. Dat is nu nog maar 1x voorgekomen, maar dat is omdat ze vorige week vrij was en ik vandaag pas weer aan de slag ben gegaan.
Het was fijn om weer aan het werk te zijn. Ik ben zelfs op kantoor geweest. Het was goed om even andere gezichten te zien.
Tussen mijn man en mij gaat het redelijk. We wachten eigenlijk op het gesprek met een mediator. Dat zal nog wel even duren.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
dinsdag 27 oktober 2020 om 21:31
dinsdag 27 oktober 2020 om 21:47
De situatie is toch anders. Anders omdat hij z'n dochter natuurlijk een week lang niet zal zien. Dus misschien dat hij zijn week wel anders gaat aandelen. Meer in de avond werken bijvoorbeeld? Hij wist het zelf eigenlijk ook nog niet zo goed, maar daarom is het nu ook een proef om te kijken hoe het gaat.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
zondag 8 november 2020 om 20:41
Naar omstandigheden wel. Ik betrap me erop dat het allemaal zo snel zo normaal begint te voelen. De eerste week met mijn dochter, de tweede week alleen. Het combineren met werk, het huishouden. Me niet meer hoeven te ergeren aan mijn partner en tegelijkertijd een leegte voelen. Als ik 's avonds op de bank zit en alleen ben, dan is het wel stil. Ik heb een oude hobby opgepakt, tekenen en schilderen, en verder ben ik wat meer bezig met werk dan goed voor me is.
Maar het gaat goed. Ik heb geen spijt van mijn keuze. Voel eigenlijk alleen maar opluchting.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
zondag 8 november 2020 om 20:53
Na mijn scheiding ging mijn moeder bij mijn ex op onze kinderen passsen. Omdat zij het niet eens was om mijn reden om te scheiden. Als onze kinderen bij mij waren (co-ouderschap, week op week af) dan mochten wij het fijn zelf uitzoeken...Maduixa schreef: ↑25-10-2020 22:51MariaKaz, ik vind het verdrietig voor je dat je moeder je niet kan steunen, dat maakt het nog lastiger allemaal denk ik.
Toch moet je je doel niet uit het oog verliezen hoor. Ik denk echt dat je een goede keus hebt gemaakt en daarmee juist WEL een goede moeder bent. Je moet nu een kuttijd door, maar het wordt alleen maar beter.
Ik weet niet hoe je relatie met je moeder normaal gesproken is, maar misschien moet je haar maar ook even een beetje links laten liggen, zodat je. genoeg energie en tijd voor je eigen proces over houdt.
zondag 8 november 2020 om 21:12
Wat erg.
Hoe is jullie band nu?
zondag 8 november 2020 om 21:18
justagirly schreef: ↑08-11-2020 21:12
Wat erg.
Hoe is jullie band nu?
[/qginuote]
Zij is in 2003 overleden. Maar ik hield het maar bij koetjes en kalfjes. Ik gunde haar wel een goed contact met haar kleinkinderen. Maar een warme band was het niet.
zondag 8 november 2020 om 22:45
Wat fijn To dat het toch redelijkgoed met je gaat. En wat moet die oplichting fijn voelen.MariaKaz schreef: ↑08-11-2020 20:41Naar omstandigheden wel. Ik betrap me erop dat het allemaal zo snel zo normaal begint te voelen. De eerste week met mijn dochter, de tweede week alleen. Het combineren met werk, het huishouden. Me niet meer hoeven te ergeren aan mijn partner en tegelijkertijd een leegte voelen. Als ik 's avonds op de bank zit en alleen ben, dan is het wel stil. Ik heb een oude hobby opgepakt, tekenen en schilderen, en verder ben ik wat meer bezig met werk dan goed voor me is.
Maar het gaat goed. Ik heb geen spijt van mijn keuze. Voel eigenlijk alleen maar opluchting.
Sterkte de aankomende tijd.
Blijf in jezelf geloven !
maandag 9 november 2020 om 11:53
Oh, dit vind ik echt heel vervelend om te horen. Mijn moeder was en is het ook niet eens met onze voorgenomen scheiding. Ze heeft aangeboden om wekelijks op te passen op onze dochter, maar doet dat vanuit haar eigen huis. Ze komt niet bij mij oppassen en ook niet bij mijn man/ex-man. Ik weet ook niet wat ik ervan zou vinden als ze wel bij hem zou oppassen en niet bij mij. Overigens heb ik het aanbod van haar nog niet geaccepteerd.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
