Relaties
alle pijlers
Vriend wil minder vaak afspreken dan ik
zaterdag 8 augustus 2020 om 15:38
Beste mensen,
Ik zit ergens mee. Volgens mij maak ik het in mijn hoofd veel erger dan het is (althan, ddat hoop ik), maar het lukt me niet om te stoppen met malen dus misschien helpt het als ik het opschrijf. En misschien heeft iemand nog tips.
Ik heb een paar weken vakantie. Mijn vriend is net zijn baan kwijt. Nu is hij erg druk met solliciteren. We wonen niet samen en hij wil de komende weken alles op alles zetten om weer een nieuwe baan te vinden en dat begrijp ik natuurlijk heel goed. We zien elkaar doorgaans 1x per week en nu wil hij dat tijdelijk terugschroeven naar 1x per 2 weken. Dit omdat we niet heel dicht bij elkaar wonen (1,5 uur met de auto enkele reis, voor mij geen probleem, zeker niet in vakantie).
Omdat we eerder hadden afgesproken om juist in mijn vakantie wat meer tijd samen door te brengen, vind ik dit erg jammer. Meer dan ik zou willen toegeven.
Vorig jaar hebben we ook al heel weinig tijd samen gehad tijdens de zomer. We kenden elkaar toen net en hij had al vakantie geboekt met zijn familie. Toen hij terugkwam, begon hij na ca 1,5 week met zijn (toen) nieuwe baan en in de tussentijd had hij ook geen tijd meer om dingen samen te ondernemen. Toen vond ik dat jammer, maar begreep het nog wel en we kenden elkaar ook nog niet zo lang.
Rond de kerst hadden we tegelijk bijna 2 weken vrij, maar ook toen vond hij het in eerste instantie te zwaar om vaker dan 1x iets samen te doen. Hij was erg moe en wilde vooral uitrusten. Pas toen hij besefte dat we elkaar dan 3 weken niet zouden zien (ivm buitenlandse reis voor mijn werk week daarop), wilde hij wel nog een keer afspreken.
In april zouden we een paar dagen samen weggaan, maar door corona is dat er niet van gekomen.
Misschien goed om te vermelden, zonder daar verder op in te willen gaan, dat mijn vorige relatie niet goed verliep (misbruik, liegen, emotionele chantage etc.).
Bij mijn huidige vriend heb ik nooit dit soort vermoedens gehad en voelt het wel echt goed als we samen zijn, bellen (gemiddeld 1x per week) of tussendoor contact hebben via WhatsApp. Heb ook absoluut niet het idee dat hij niet voor mij zou gaan of me gebruikt oid., maar eerder dat het soort van onhandigheid is of niet goed tijd kunnen inschatten.
Alleen spelen bij mij nu de onzekerheid en negatieve gedachten weer op en ik weet niet hoe dit te stoppen...
Ik weet niet zo goed hoe ik dit met hem zou kunnen bespreken, maar zit er wel echt mee. Vooral dat ik hem nu zo weinig zie/spreek maakt dit lastig en is eigenlijk ook iets dat ik graag anders zou zien. Maar hoe begin ik hierover?
Alle tips zijn welkom
Ik zit ergens mee. Volgens mij maak ik het in mijn hoofd veel erger dan het is (althan, ddat hoop ik), maar het lukt me niet om te stoppen met malen dus misschien helpt het als ik het opschrijf. En misschien heeft iemand nog tips.
Ik heb een paar weken vakantie. Mijn vriend is net zijn baan kwijt. Nu is hij erg druk met solliciteren. We wonen niet samen en hij wil de komende weken alles op alles zetten om weer een nieuwe baan te vinden en dat begrijp ik natuurlijk heel goed. We zien elkaar doorgaans 1x per week en nu wil hij dat tijdelijk terugschroeven naar 1x per 2 weken. Dit omdat we niet heel dicht bij elkaar wonen (1,5 uur met de auto enkele reis, voor mij geen probleem, zeker niet in vakantie).
Omdat we eerder hadden afgesproken om juist in mijn vakantie wat meer tijd samen door te brengen, vind ik dit erg jammer. Meer dan ik zou willen toegeven.
Vorig jaar hebben we ook al heel weinig tijd samen gehad tijdens de zomer. We kenden elkaar toen net en hij had al vakantie geboekt met zijn familie. Toen hij terugkwam, begon hij na ca 1,5 week met zijn (toen) nieuwe baan en in de tussentijd had hij ook geen tijd meer om dingen samen te ondernemen. Toen vond ik dat jammer, maar begreep het nog wel en we kenden elkaar ook nog niet zo lang.
Rond de kerst hadden we tegelijk bijna 2 weken vrij, maar ook toen vond hij het in eerste instantie te zwaar om vaker dan 1x iets samen te doen. Hij was erg moe en wilde vooral uitrusten. Pas toen hij besefte dat we elkaar dan 3 weken niet zouden zien (ivm buitenlandse reis voor mijn werk week daarop), wilde hij wel nog een keer afspreken.
In april zouden we een paar dagen samen weggaan, maar door corona is dat er niet van gekomen.
Misschien goed om te vermelden, zonder daar verder op in te willen gaan, dat mijn vorige relatie niet goed verliep (misbruik, liegen, emotionele chantage etc.).
Bij mijn huidige vriend heb ik nooit dit soort vermoedens gehad en voelt het wel echt goed als we samen zijn, bellen (gemiddeld 1x per week) of tussendoor contact hebben via WhatsApp. Heb ook absoluut niet het idee dat hij niet voor mij zou gaan of me gebruikt oid., maar eerder dat het soort van onhandigheid is of niet goed tijd kunnen inschatten.
Alleen spelen bij mij nu de onzekerheid en negatieve gedachten weer op en ik weet niet hoe dit te stoppen...
Ik weet niet zo goed hoe ik dit met hem zou kunnen bespreken, maar zit er wel echt mee. Vooral dat ik hem nu zo weinig zie/spreek maakt dit lastig en is eigenlijk ook iets dat ik graag anders zou zien. Maar hoe begin ik hierover?
Alle tips zijn welkom
zondag 31 januari 2021 om 09:59
Als ik hem zeg hoe kwetsend dit voor mij is en vraag of hij dat begrijpt, zegt hij dit te begrijpen, maar dat hij ook zijn moeders kant begrijpt.Bellinis schreef: ↑31-01-2021 09:47Ik zou dan wel het gesprek met vriend aangaan. Als je emotie even te hoog wordt, dan kun je dat aangeven en dan pauzeren jullie het gesprek even tot je weer tot rust komt. Helpt misschien ook om alles wat je wil zeggen, van tevoren kort op te schrijven. Dan hou je het bij de woorden in de tekst, wanneer je in de emotie schiet.
Maar eerlijk, als hij niet inziet hoe kwetsend het gedrag van zijn moeder is en ook hoe ongezond en als hij niet tot het besef komt dat hij tegen zijn moeder moet zeggen dat ze zich niet zo aan moet stellen, dan zullen jullie geen eerlijke kans krijgen.
En dat komt dan helaas niet eens zozeer door je rare, nare schoonmoeder, maar door hem. Uiteindelijk werkt een relatie alleen maar als je ook in hetzelfde team zit. En natuurlijk kunnen bepaalde compromissen gemaakt worden naar (schoon)familie, maar dit loopt de spuigaten uit. Als jij allergisch bent voor bepaald eten en zij wil daar geen rekening mee houden, dan is het niet meer dan logisch dat jij je eigen eten meeneemt.
Een andere reden dat ik niet mee mocht naar de dierentuin was trouwens dat ze dan rekening moesten houden met mijn allergie of dat ik dan ook eigen eten mee had genomen. Ook hadden ze mij dan weg moeten sturen voor het etentje naderhand. Dat was dan ongezellig. Maar ik begrijp daar werkelijk helemaal niets van...
zondag 31 januari 2021 om 10:02
Dit heb ik hem gezegd, maar ik twijfel of de boodschap, dat dit serieus is voor mij, wel goed is overgekomen...Marana schreef: ↑31-01-2021 09:56Ik zou hem zeggen dat je verwacht dat je vriend voor je opkomt bij zijn moeder. Dat je als volwaardige partner gezien wilt worden en dus verwacht dat vriend zegt 'mam, ik kom niet alleen, ik neem mijn vriendin mee bij familiefeestjes'. En dat je vriend zegt dat je moeder zelf onbeleefd en ongastvrij is door precies dat te koken waarvan zij weet dat jij het niet mag (dat had hij toen moeten doen natuurlijk, nu is het te laat). En dat hij zijn moeder zegt dat hij zijn eigen leven leeft, en niet meer standaard ieder weekend daar kan komen eten.
Je kunt vertellen dat je, zoals hij zich nu opstelt, blijkbaar minder belangrijk bent dan zijn moeder, en dat hij kan aantonen dat dat evt niet zo is door voor jou op te komen bij zijn moeder.
zondag 31 januari 2021 om 10:03
Ik zou de concurrentie strijd met zijn moeder niet eens aangegaan, dat is toch te idioot voor worden. Ik zou weer gaan daten in het weekend. Iemand zoeken waar je wel welkom bent.
viva-amber wijzigde dit bericht op 31-01-2021 10:07
27.86% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 31 januari 2021 om 10:11
Ik heb je topic grotendeels doorgelezen, en het leest vooral alsof het je heel goed gelukt is om een non-stalker te vinden. Misschien voelde die lauwe desinteresse van je vriend in het begin wel heel veilig, maar nu past het/hij duidelijk niet meer bij je. Dat gedoe met zijn moeder onderstreept alleen maar hoe niet belangrijk je kennelijk voor hem bent. En dat jij dat pijnlijk vindt, is wellicht een teken dat je oude wonden geheeld zijn en het tijd wordt om eens verder te kijken.
Maar de enige die dat goed kan inschatten, ben jijzelf.
Maar de enige die dat goed kan inschatten, ben jijzelf.
zondag 31 januari 2021 om 10:16
LuckyDucky_001 schreef: ↑31-01-2021 10:02Dit heb ik hem gezegd, maar ik twijfel of de boodschap, dat dit serieus is voor mij, wel goed is overgekomen...
Hoe serieus is het voor jou? Weegt het zo zwaar dat je de relatie hierom zou verbreken? En denkt hij dat je dat toch niet zult doen?
Wat raar trouwens, dat je voor het etentje na afloop weggestuurd zou moeten worden. Ik neem aan dat jij best wel uit eten kunt toch, met je allergieën? Daar houden restaurants toch rekening mee, als je dat vertelt?
zondag 31 januari 2021 om 10:22
zondag 31 januari 2021 om 10:23
Waarom mag jij niet boos worden? De moeder van je vriend behandeldtjou ronduit onbeschoft en je vriend die doet net of hij het niet snapt terwijl je hebt aangegeven dat het gedrag van zijn moeder je kwetst. Genoeg reden om kwaad te worden. Je weet, vind ik, best heel goed wat je hier allemaal van vindt, je realiseren dat je vriend het niet belangrijk genoeg vindt dat je dit vindt, lijk je niet te kunnen accepteren. Begrijp ik, is ook lastig en confronterend. Maar dit gaat niet stoppen, je vriend is wie hij is en zijn moeder ook. Als je doorgaat met hem dan zul je constant gekwetst worden, is dat jouw idee van een relatie? Ik weet wel zeker van niet.
zondag 31 januari 2021 om 10:26
Marana schreef: ↑31-01-2021 10:16Hoe serieus is het voor jou? Weegt het zo zwaar dat je de relatie hierom zou verbreken? En denkt hij dat je dat toch niet zult doen?
Wat raar trouwens, dat je voor het etentje na afloop weggestuurd zou moeten worden. Ik neem aan dat jij best wel uit eten kunt toch, met je allergieën? Daar houden restaurants toch rekening mee, als je dat vertelt?
Het antwoord op je eerste vragen weet ik eerlijk gezegd niet. Wat voor mij zwaar weegt (misschien door mijn verleden, dat weet ik niet), is dat ik voor volwaardig wil worden gezien. Daar twijfel ik nu seeds meer aan, maar ik weet oprecht niet of dit terecht is.
Wat betreft dat etentje: ja, normaal bel ik van tevoren het restaurant en geef ik aan wat ik wel/niet mag. Gaat niet om hele ingewikkelde ingrediënten, maar toch. Ook neem ik lijstje mee voor de keuken waar dit op staat, vinden ze meestal heel fijn. Maar schoonmoeder wilde niet van tevoren reserveren, en al helemaal niet op haar feestje... Vriend is vegetariër, maar als zij naar een steak house wil, heeft hij pech. Ik bedoel, ze houdt met niemand rekening wat dat betreft.
zondag 31 januari 2021 om 10:29
Lees dit topic nog eens goed door. Je weet inmiddels wel degelijk dat je gevoelens terecht zijn. En het probleem ligt NIET bij je schoonmoeder, al is die natuurlijk ook volkomen geschift, maar bij haar dweil van een zoon die daar niets van zegt en jou laat barsten.LuckyDucky_001 schreef: ↑31-01-2021 10:26Het antwoord op je eerste vragen weet ik eerlijk gezegd niet. Wat voor mij zwaar weegt (misschien door mijn verleden, dat weet ik niet), is dat ik voor volwaardig wil worden gezien. Daar twijfel ik nu seeds meer aan, maar ik weet oprecht niet of dit terecht is.
Wat betreft dat etentje: ja, normaal bel ik van tevoren het restaurant en geef ik aan wat ik wel/niet mag. Gaat niet om hele ingewikkelde ingrediënten, maar toch. Ook neem ik lijstje mee voor de keuken waar dit op staat, vinden ze meestal heel fijn. Maar schoonmoeder wilde niet van tevoren reserveren, en al helemaal niet op haar feestje... Vriend is vegetariër, maar als zij naar een steak house wil, heeft hij pech. Ik bedoel, ze houdt met niemand rekening wat dat betreft.
zondag 31 januari 2021 om 10:39
Jeetje TO...
Ik zou denk ik toch nog een goed gesprek met je vriend hierover voeren. En als het daarna niet verandert, zou ik passen voor een vervolg van deze relatie.
Tenminste, daar zou ik op uitkomen als ik alles bij elkaar op tel.
Jij mag er gewoon zijn, met alles wat je bij je draagt. En dat moet gewoon geaccepteerd en gerespecteerd worden. En ook mag je je een volwaardig onderdeel voelen in je relatie met vriend en de bijbehorende schoonfamilie.
Je zegt dat er nóg een schoondochter is die ook wordt buiten gesloten? Hoe gaat zij hier mee om? En is dit iets dat jullie misschien samen zouden kunnen aankaarten bij schoondochter nummer 1?
Maar nogmaals, met de houding van je vriend erbij, zou ik er denk ik voor passen om hier nog veel tijd en moeite in te steken.
Ik zou denk ik toch nog een goed gesprek met je vriend hierover voeren. En als het daarna niet verandert, zou ik passen voor een vervolg van deze relatie.
Tenminste, daar zou ik op uitkomen als ik alles bij elkaar op tel.
Jij mag er gewoon zijn, met alles wat je bij je draagt. En dat moet gewoon geaccepteerd en gerespecteerd worden. En ook mag je je een volwaardig onderdeel voelen in je relatie met vriend en de bijbehorende schoonfamilie.
Je zegt dat er nóg een schoondochter is die ook wordt buiten gesloten? Hoe gaat zij hier mee om? En is dit iets dat jullie misschien samen zouden kunnen aankaarten bij schoondochter nummer 1?
Maar nogmaals, met de houding van je vriend erbij, zou ik er denk ik voor passen om hier nog veel tijd en moeite in te steken.
zondag 31 januari 2021 om 10:41
maar je wordt toch ook niet als volwaardig gezien?LuckyDucky_001 schreef: ↑31-01-2021 10:26Het antwoord op je eerste vragen weet ik eerlijk gezegd niet. Wat voor mij zwaar weegt (misschien door mijn verleden, dat weet ik niet), is dat ik voor volwaardig wil worden gezien. Daar twijfel ik nu seeds meer aan, maar ik weet oprecht niet of dit terecht is.
waar twijfel je aan?
zondag 31 januari 2021 om 10:54
Schoonmoeder is lomp en onbeschoft en asociaal. Maar het is aan haar zoons om hun moeder te vertellen dat ze niet meegaan als hun partners worden buitengesloten.
Ik vind je gevoel dat je niet volwaardig wordt behandeld terecht. Niet alleen schoonmoeder ziet jou (en haar andere buitengesloten schoondocher) niet als volwaardig, jouw vriend behandelt jou ook niet zo. Schoonmoeder krijgt de ruimte om te handelen zoals ze doet door hoe haar zoons zich opstellen.
Ik vind je gevoel dat je niet volwaardig wordt behandeld terecht. Niet alleen schoonmoeder ziet jou (en haar andere buitengesloten schoondocher) niet als volwaardig, jouw vriend behandelt jou ook niet zo. Schoonmoeder krijgt de ruimte om te handelen zoals ze doet door hoe haar zoons zich opstellen.
zondag 31 januari 2021 om 10:56
helemaal eensMarana schreef: ↑31-01-2021 10:54Schoonmoeder is lomp en onbeschoft en asociaal. Maar het is aan haar zoons om hun moeder te vertellen dat ze niet meegaan als hun partners worden buitengesloten.
Ik vind je gevoel dat je niet volwaardig wordt behandeld terecht. Niet alleen schoonmoeder ziet jou (en haar andere buitengesloten schoondocher) niet als volwaardig, jouw vriend behandelt jou ook niet zo. Schoonmoeder krijgt de ruimte om te handelen zoals ze doet door hoe haar zoons zich opstellen.
En het is aan TO om nu met haar vuist op tafel te slaan (en boos worden mag soms best) en dan is het aan haar verkering om te veranderen of niet. Dan kan TO bij hem weg, of niet.
Maar zonder vuist-op-tafel wordt het echt net leuker TO
zondag 31 januari 2021 om 10:57
zondag 31 januari 2021 om 11:02
l2l89 schreef: ↑31-01-2021 10:39Jeetje TO...
Ik zou denk ik toch nog een goed gesprek met je vriend hierover voeren. En als het daarna niet verandert, zou ik passen voor een vervolg van deze relatie.
Tenminste, daar zou ik op uitkomen als ik alles bij elkaar op tel.
Jij mag er gewoon zijn, met alles wat je bij je draagt. En dat moet gewoon geaccepteerd en gerespecteerd worden. En ook mag je je een volwaardig onderdeel voelen in je relatie met vriend en de bijbehorende schoonfamilie.
Je zegt dat er nóg een schoondochter is die ook wordt buiten gesloten? Hoe gaat zij hier mee om? En is dit iets dat jullie misschien samen zouden kunnen aankaarten bij schoondochter nummer 1?
Maar nogmaals, met de houding van je vriend erbij, zou ik er denk ik voor passen om hier nog veel tijd en moeite in te steken.
Die andere schoondochter ken ik niet omdat zij daar ook niet welkom is. En nu met corona natuurlijk sowieso niet tegelijk. Ik weet dus niet hoe dit voor haar is en of zij dit ook zo ziet.
zondag 31 januari 2021 om 11:04
In feite is dat natuurlijk precies hetzelfde. Als hij het door 'onbenulligheid' niet snapt, neemt hij je niet serieus. Je bent, hier althans, toch duidelijk genoeg. Dus óf hij snapt je niet terwijl je duidelijk bent over je gevoelens. Dan luistert hij dus niet naar je en neemt je niet serieus. Of hij snapt het wel, maar vindt dat je je aanstelt. En dus neemt hij jou en je gevoel niet serieus.LuckyDucky_001 schreef: ↑31-01-2021 10:57Ik twijfel nog of het voor mijn vriend duidelijk genoeg is dat dit voor mij een deal breaker is. Of dat het een soort onbenulligheid is van hem (dat zegt hij soms zelf).
Onbenulligheid roepen is een manier om de schuld buiten jezelf te leggen. Een beetje alsof hij altijd de was verkeerd opvouwt zodat hij het niet hoeft te doen omdat jij er toch beter in bent, ofzo. Zo moeilijk is het niet om gewoon de was op te vouwen. Of om gewoon naar je vriendin te luisteren en daadwerkelijk te horen wat ze zegt.
zondag 31 januari 2021 om 11:05
Ik quote deze maar eigenlijk ook post die hier werd gequote.
Ik weet dat boos worden soms wel mag. Maar dat is wel iets dat ik moet "oefenen", ik denk al snel dat ikzelf fout zit en te overtrokken reageer. Deze reacties helpen mij enorm om in te zien dat dat in dit geval niet zo is
zondag 31 januari 2021 om 11:12
Jevriend is een dweil. In je eerste issue al en nu weer. Hij komt niet voor jou op. Hij moet degene zijn die het voor jou opneemt naar zijn moeder. Hij laat het nu gebeuren en pleased beide kanten. Ik denk dat je met deze man continue tegen dit soort issues aanloopt. Ik zou er hartelijk voor bedanken.
zondag 31 januari 2021 om 11:15
Voor nu is de eerste stap om eens rustig op de bank te gaan zitten en te voelen of je supergelukkig wordt van deze relatie. Mijn inschatting is dat je er juist verdrietig van wordt. Uit jouw berichten blijkt dat het bij jouw vriend mist aan verlangen, verlangen om bij jou te zijn. Focus je dus niet op je schoonmoeder, maar op je eigen gevoel. Hoe blij word je daarvan? Als dat verlangen er nu in het begin van je relatie niet is, gaat dat ook niet meer komen. En zonder dat maakt deze relatie jou verdrietig ipv gelukkig.LuckyDucky_001 schreef: ↑31-01-2021 11:05Ik weet dat boos worden soms wel mag. Maar dat is wel iets dat ik moet "oefenen", ik denk al snel dat ikzelf fout zit en te overtrokken reageer. Deze reacties helpen mij enorm om in te zien dat dat in dit geval niet zo is
Tip: Bel hem op, vertel hem dat je het verlangen om bij jou te zijn mist bij hem en dat je zo niet verder kan. Als hij jou niet kwijt wil, dan komt hij meteen. Komt hij niet, dan weet je genoeg.
anoniem_64b2a9e6ab82a wijzigde dit bericht op 31-01-2021 11:16
0.24% gewijzigd
zondag 31 januari 2021 om 11:16
de dealbreker is, dat hij niet voor je opkomtLuckyDucky_001 schreef: ↑31-01-2021 10:57Ik twijfel nog of het voor mijn vriend duidelijk genoeg is dat dit voor mij een deal breaker is. Of dat het een soort onbenulligheid is van hem (dat zegt hij soms zelf).
Zijn moeder is slechts de aanleiding
zondag 31 januari 2021 om 11:18
Dit. Ik weet niet wat ik lees.WollekeWiet schreef: ↑31-01-2021 11:15En je verdedigt hem echt continue. Hij heeft geens tijdsbesef, hij begrijpt het niet, hij beseft het niet, ik weet niet of het wel overkomt bij hem... Hallo, het is een volwassen vent hoor! Je hebt geen relatie met een kleuter!
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
