Relaties
alle pijlers
Vriend wil minder vaak afspreken dan ik
zaterdag 8 augustus 2020 om 15:38
Beste mensen,
Ik zit ergens mee. Volgens mij maak ik het in mijn hoofd veel erger dan het is (althan, ddat hoop ik), maar het lukt me niet om te stoppen met malen dus misschien helpt het als ik het opschrijf. En misschien heeft iemand nog tips.
Ik heb een paar weken vakantie. Mijn vriend is net zijn baan kwijt. Nu is hij erg druk met solliciteren. We wonen niet samen en hij wil de komende weken alles op alles zetten om weer een nieuwe baan te vinden en dat begrijp ik natuurlijk heel goed. We zien elkaar doorgaans 1x per week en nu wil hij dat tijdelijk terugschroeven naar 1x per 2 weken. Dit omdat we niet heel dicht bij elkaar wonen (1,5 uur met de auto enkele reis, voor mij geen probleem, zeker niet in vakantie).
Omdat we eerder hadden afgesproken om juist in mijn vakantie wat meer tijd samen door te brengen, vind ik dit erg jammer. Meer dan ik zou willen toegeven.
Vorig jaar hebben we ook al heel weinig tijd samen gehad tijdens de zomer. We kenden elkaar toen net en hij had al vakantie geboekt met zijn familie. Toen hij terugkwam, begon hij na ca 1,5 week met zijn (toen) nieuwe baan en in de tussentijd had hij ook geen tijd meer om dingen samen te ondernemen. Toen vond ik dat jammer, maar begreep het nog wel en we kenden elkaar ook nog niet zo lang.
Rond de kerst hadden we tegelijk bijna 2 weken vrij, maar ook toen vond hij het in eerste instantie te zwaar om vaker dan 1x iets samen te doen. Hij was erg moe en wilde vooral uitrusten. Pas toen hij besefte dat we elkaar dan 3 weken niet zouden zien (ivm buitenlandse reis voor mijn werk week daarop), wilde hij wel nog een keer afspreken.
In april zouden we een paar dagen samen weggaan, maar door corona is dat er niet van gekomen.
Misschien goed om te vermelden, zonder daar verder op in te willen gaan, dat mijn vorige relatie niet goed verliep (misbruik, liegen, emotionele chantage etc.).
Bij mijn huidige vriend heb ik nooit dit soort vermoedens gehad en voelt het wel echt goed als we samen zijn, bellen (gemiddeld 1x per week) of tussendoor contact hebben via WhatsApp. Heb ook absoluut niet het idee dat hij niet voor mij zou gaan of me gebruikt oid., maar eerder dat het soort van onhandigheid is of niet goed tijd kunnen inschatten.
Alleen spelen bij mij nu de onzekerheid en negatieve gedachten weer op en ik weet niet hoe dit te stoppen...
Ik weet niet zo goed hoe ik dit met hem zou kunnen bespreken, maar zit er wel echt mee. Vooral dat ik hem nu zo weinig zie/spreek maakt dit lastig en is eigenlijk ook iets dat ik graag anders zou zien. Maar hoe begin ik hierover?
Alle tips zijn welkom
Ik zit ergens mee. Volgens mij maak ik het in mijn hoofd veel erger dan het is (althan, ddat hoop ik), maar het lukt me niet om te stoppen met malen dus misschien helpt het als ik het opschrijf. En misschien heeft iemand nog tips.
Ik heb een paar weken vakantie. Mijn vriend is net zijn baan kwijt. Nu is hij erg druk met solliciteren. We wonen niet samen en hij wil de komende weken alles op alles zetten om weer een nieuwe baan te vinden en dat begrijp ik natuurlijk heel goed. We zien elkaar doorgaans 1x per week en nu wil hij dat tijdelijk terugschroeven naar 1x per 2 weken. Dit omdat we niet heel dicht bij elkaar wonen (1,5 uur met de auto enkele reis, voor mij geen probleem, zeker niet in vakantie).
Omdat we eerder hadden afgesproken om juist in mijn vakantie wat meer tijd samen door te brengen, vind ik dit erg jammer. Meer dan ik zou willen toegeven.
Vorig jaar hebben we ook al heel weinig tijd samen gehad tijdens de zomer. We kenden elkaar toen net en hij had al vakantie geboekt met zijn familie. Toen hij terugkwam, begon hij na ca 1,5 week met zijn (toen) nieuwe baan en in de tussentijd had hij ook geen tijd meer om dingen samen te ondernemen. Toen vond ik dat jammer, maar begreep het nog wel en we kenden elkaar ook nog niet zo lang.
Rond de kerst hadden we tegelijk bijna 2 weken vrij, maar ook toen vond hij het in eerste instantie te zwaar om vaker dan 1x iets samen te doen. Hij was erg moe en wilde vooral uitrusten. Pas toen hij besefte dat we elkaar dan 3 weken niet zouden zien (ivm buitenlandse reis voor mijn werk week daarop), wilde hij wel nog een keer afspreken.
In april zouden we een paar dagen samen weggaan, maar door corona is dat er niet van gekomen.
Misschien goed om te vermelden, zonder daar verder op in te willen gaan, dat mijn vorige relatie niet goed verliep (misbruik, liegen, emotionele chantage etc.).
Bij mijn huidige vriend heb ik nooit dit soort vermoedens gehad en voelt het wel echt goed als we samen zijn, bellen (gemiddeld 1x per week) of tussendoor contact hebben via WhatsApp. Heb ook absoluut niet het idee dat hij niet voor mij zou gaan of me gebruikt oid., maar eerder dat het soort van onhandigheid is of niet goed tijd kunnen inschatten.
Alleen spelen bij mij nu de onzekerheid en negatieve gedachten weer op en ik weet niet hoe dit te stoppen...
Ik weet niet zo goed hoe ik dit met hem zou kunnen bespreken, maar zit er wel echt mee. Vooral dat ik hem nu zo weinig zie/spreek maakt dit lastig en is eigenlijk ook iets dat ik graag anders zou zien. Maar hoe begin ik hierover?
Alle tips zijn welkom
zondag 31 januari 2021 om 11:25
Wat het voor mij ook lastiger maakt, is dat hij het laatst met kerst wel voor me opnam. Toen waren we bij mijn ouders op 1e kerstdag. Eerst zouden we daarna of 2e kerstdag naar zijn ouders. Die zouden het gezin dan verdelen over 2 dagen zodat iedereen kon komen. Maar ineens was dat teveel gedoe en ging het helemaal niet meer door. Toen hadden vriend en ik plannen gemaakt om 2e kerstdag ook samen te zijn. Op kerstavond belde zijn moeder ineens dat ze kerst toch door liet gaan, maar dan alleen met het "gezin". Dus dat ze verwachtte dat vriend 1e kerstdag met het diner daar zou zijn. Ze had allemaal dingen gekocht die hij lekker vindt. Na lang wikken en wegen besloot hij toch bij mij te blijven, we hadden immers al afgesproken en zijn moeder was degene die haar plannen wijzigde. Ook dat ik niet welkom was stoorde hem. Maar hij koos er toen wel voor mij. Uit zichzelf, ik heb geen druk gezet. Alleen toen hij erom vroeg gezegd dat ik het niet leuk vond als hij weg zou gaan. Dat begreep hij, maar het was duidelijk dat hij het moeilijk vond tegen zijn moeder in te gaan. Toen hij tegen haar zei dat hij niet kwam, zei ze wederom dat ze teleurgesteld was en dat ze speciaal voor hem lekkere dingen had gekocht. Dat hij toen wel voor mij koos, maakt het voor mij moeilijker om te zien/beseffen dat hij dat in andere situaties ook niet zou willen. En daar ontstaat voor mij de twijfel.
zondag 31 januari 2021 om 11:28
Luci_Mster2 schreef: ↑31-01-2021 11:27Alleen toen hij erom vroeg gezegd dat ik het niet leuk vond als hij weg zou gaan.
Waarom gaat hij het nog even vragen? Om te checken of als hij toch weg zou gaan jij het niet vervelend zou vinden? Anders zou hij dat niet gaan vragen toch?
Klopt. Op mij kwam het haast over alsof hij bang was voor zijn moeder en probeerde te polsen wat erger was: mij boos of moeder boos.
zondag 31 januari 2021 om 11:30
Precies. Dus die ene keer ( tegen al die andere keren) waar jij hem om prijst kiest hij dus niet uit zichzelf voor jou.LuckyDucky_001 schreef: ↑31-01-2021 11:28Klopt. Op mij kwam het haast over alsof hij bang was voor zijn moeder en probeerde te polsen wat erger was: mij boos of moeder boos.
zondag 31 januari 2021 om 11:30
Wat een slapjanus. Wat zijn zijn plannen mbt op zichzelf wonen?LuckyDucky_001 schreef: ↑31-01-2021 11:28Klopt. Op mij kwam het haast over alsof hij bang was voor zijn moeder en probeerde te polsen wat erger was: mij boos of moeder boos.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 31 januari 2021 om 11:34
Dat doet hij al. Alleen in het weekend gaat hij naar zijn ouders. Naar zijn eigen zeggen omdat hij hun huis en tuin zo fijn vindt...viva-amber schreef: ↑31-01-2021 11:30Wat een slapjanus. Wat zijn zijn plannen mbt op zichzelf wonen?
zondag 31 januari 2021 om 11:35
Zo had ik het nog niet bekeken...Luci_Mster2 schreef: ↑31-01-2021 11:30Precies. Dus die ene keer ( tegen al die andere keren) waar jij hem om prijst kiest hij dus niet uit zichzelf voor jou.
Dankjewel.
zondag 31 januari 2021 om 11:38
zondag 31 januari 2021 om 11:38
Hij is volwassen, de basis is zijn eigen leven, niet zijn ouderlijk huisLuckyDucky_001 schreef: ↑31-01-2021 11:25Wat het voor mij ook lastiger maakt, is dat hij het laatst met kerst wel voor me opnam. Toen waren we bij mijn ouders op 1e kerstdag. Eerst zouden we daarna of 2e kerstdag naar zijn ouders. Die zouden het gezin dan verdelen over 2 dagen zodat iedereen kon komen. Maar ineens was dat teveel gedoe en ging het helemaal niet meer door. Toen hadden vriend en ik plannen gemaakt om 2e kerstdag ook samen te zijn. Op kerstavond belde zijn moeder ineens dat ze kerst toch door liet gaan, maar dan alleen met het "gezin". Dus dat ze verwachtte dat vriend 1e kerstdag met het diner daar zou zijn. Ze had allemaal dingen gekocht die hij lekker vindt. Na lang wikken en wegen besloot hij toch bij mij te blijven, we hadden immers al afgesproken en zijn moeder was degene die haar plannen wijzigde. Ook dat ik niet welkom was stoorde hem. Maar hij koos er toen wel voor mij. Uit zichzelf, ik heb geen druk gezet. Alleen toen hij erom vroeg gezegd dat ik het niet leuk vond als hij weg zou gaan. Dat begreep hij, maar het was duidelijk dat hij het moeilijk vond tegen zijn moeder in te gaan. Toen hij tegen haar zei dat hij niet kwam, zei ze wederom dat ze teleurgesteld was en dat ze speciaal voor hem lekkere dingen had gekocht. Dat hij toen wel voor mij koos, maakt het voor mij moeilijker om te zien/beseffen dat hij dat in andere situaties ook niet zou willen. En daar ontstaat voor mij de twijfel.
zondag 31 januari 2021 om 11:47
Hij vindt het bij jou niet fijn in het weekend? Of jij bij hem? Ik snap best dat je 1 dag in de week naar je ouders gaat. Mijn moeder is ook zo, eten, ontbijten, alles uitgebreid en pas 10.30 opstaan, dan heb ik nooit iets aan mijn dag. Ik blijf dus alleen dineren en ga dan weer weg en wat anders doen.LuckyDucky_001 schreef: ↑31-01-2021 11:34Dat doet hij al. Alleen in het weekend gaat hij naar zijn ouders. Naar zijn eigen zeggen omdat hij hun huis en tuin zo fijn vindt...
Elk weekeinde bij zijn ouders terwijl jij daar niet welkom bent is raar. Bij mij was dit nooit meer geworden dan een scharrel, ik zou er gewoon geen zin in hebben.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 31 januari 2021 om 12:04
Dit begin ik nu, teruglezend, ook in te zien. Nu nog "voelen"... BedanktWollekeWiet schreef: ↑31-01-2021 11:15En je verdedigt hem echt continue. Hij heeft geens tijdsbesef, hij begrijpt het niet, hij beseft het niet, ik weet niet of het wel overkomt bij hem... Hallo, het is een volwassen vent hoor! Je hebt geen relatie met een kleuter!
zondag 31 januari 2021 om 14:36
Lieve TO, je hebt hier al veel reacties gehad, maar dit is geen gezonde gelijkwaardige relatie.
Je vriend kiest helemaal nooit uit zichzelf voor jou. En het feit dat hij niet inziet/wil inzien hoe zwaar dit alles voor je weegt, maakt dat hij jou en jouw gevoelens niet respecteert.
Dit is niet makkelijk, maar weet dat er echt leukere mannen rondlopen en dat echt het minimale wat je zou moeten verwachten van een relatie, wederzijds respect is.
Je vriend kiest helemaal nooit uit zichzelf voor jou. En het feit dat hij niet inziet/wil inzien hoe zwaar dit alles voor je weegt, maakt dat hij jou en jouw gevoelens niet respecteert.
Dit is niet makkelijk, maar weet dat er echt leukere mannen rondlopen en dat echt het minimale wat je zou moeten verwachten van een relatie, wederzijds respect is.
zondag 31 januari 2021 om 15:05
Oh nee, dan is het goedLuckyDucky_001 schreef: ↑31-01-2021 11:25Wat het voor mij ook lastiger maakt, is dat hij het laatst met kerst wel voor me opnam. Toen waren we bij mijn ouders op 1e kerstdag. Eerst zouden we daarna of 2e kerstdag naar zijn ouders. Die zouden het gezin dan verdelen over 2 dagen zodat iedereen kon komen. Maar ineens was dat teveel gedoe en ging het helemaal niet meer door. Toen hadden vriend en ik plannen gemaakt om 2e kerstdag ook samen te zijn. Op kerstavond belde zijn moeder ineens dat ze kerst toch door liet gaan, maar dan alleen met het "gezin". Dus dat ze verwachtte dat vriend 1e kerstdag met het diner daar zou zijn. Ze had allemaal dingen gekocht die hij lekker vindt. Na lang wikken en wegen besloot hij toch bij mij te blijven, we hadden immers al afgesproken en zijn moeder was degene die haar plannen wijzigde. Ook dat ik niet welkom was stoorde hem. Maar hij koos er toen wel voor mij. Uit zichzelf, ik heb geen druk gezet. Alleen toen hij erom vroeg gezegd dat ik het niet leuk vond als hij weg zou gaan. Dat begreep hij, maar het was duidelijk dat hij het moeilijk vond tegen zijn moeder in te gaan. Toen hij tegen haar zei dat hij niet kwam, zei ze wederom dat ze teleurgesteld was en dat ze speciaal voor hem lekkere dingen had gekocht. Dat hij toen wel voor mij koos, maakt het voor mij moeilijker om te zien/beseffen dat hij dat in andere situaties ook niet zou willen. En daar ontstaat voor mij de twijfel.
Als je dat al het voor je opnemen noemt, tjonge jonge.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
zondag 31 januari 2021 om 17:50
Al in augustus waarschuwden verschillende mensen jou hier dat dit niks wordt. Je bent een half jaar verder en je vriend zet jou nog steeds niet op 1. Hoeveel jaren wil je nog verprutsen met zo iemand? Je wil geen kinderen hoop ik? Denk goed na over wat je gelukkig maakt in de toekomst en of deze nonchalante jongen dat wel kan geven.
zondag 31 januari 2021 om 18:40
En dan? Wat valt er dan voor hem te zeggen? "ik heb niet de behoefte om jou vaker te zien"? Want dat is het eigenlijk. Iemand die verliefd is, wil de ander zo veel mogelijk zien, en als het niet mogelijk is, probeert hij de mogelijkheid te creëren. Hij rationaliseert het, "te ver weg" of "kost te veel geld" dit of dat... het zijn gewoon smoesjes. En dat zegt alles. En jij weet wat dat zegt.LuckyDucky_001 schreef: ↑08-08-2020 15:54.
Ik wil het er wel graag met hem over hebben, maar weet niet zo goed hoe en vind het steeds moeilijker worden om te wachten tot ik hem weer zie (waarschijnlijk eind van de week). Wanneer zouden jullie dit doen en hoe zouden jullie dit ter sprake brengen?
En dan valt er niets meer te zeggen. Er valt ook niets meer te bepraten.
zondag 31 januari 2021 om 22:23
Idd niet leuk om dit te zeggen. Maar hij klinkt niet als een man waar je een toekomst mee kunt hebben, als je meer wilt dan dit. Kun je genoegen nemen met nax. 1 x per week, dan zullen jullie waarschijnlijk een match zijn. Maar iedereen due ik ken (mezelf inclusief.) wil graag zo vaak mogelijk samen zijn met z'n geliefde. Ik denk dat de reden waarom hij doorgaat, dat het zo weinig is, dat jouw sporadische aanwezigheid hem ook niet stoort. Zou je hem vaker zien, gaat hij zich storen en merk je pas echt wat voor klein plekje je maar mag innemen. Daar ga je toch niet gelukkig van worden?
zondag 31 januari 2021 om 23:15
Anderhalf uur is toch niet het einde van de wereld? Mijn vriend zou dat (afgezien van de avondklok) zelfs op een avond heen en weer rijden als dat betekent dat hij me anders 2 weken niet kan zien.LuckyDucky_001 schreef: ↑08-08-2020 16:49Dat begin ik nu ook te beseffen. Ik dacht dat we goed met elkaar praten, maar daar begin ik nu wel aan te twijfelen.
Ik vroeg hem de laatste keer dat we elkaar zagen wat nu de bedoeling is. En toen kwam het zo ter sprake dat hij even minder wil afspreken. Ben ik toen (waar hij bij zat) even heel verdrietig om geweest en dacht dat we toen goed gesprek hadden. Maar nu wordt het "concreet" dat hij eind van de week (dus na 2 weken) pas weer wil afspreken en krijg ik het er moeilijk mee.
Waarom kan hij niet bij jou thuis solliciteren? Kan je niet bij hem thuis werken? Waarom heb je zijn ouders niet IRL ontmoet? In de zomer mocht je gewoon visite hebben en kon je zelfs met elkaar uit eten of in de tuin afspreken. Waarom heb je de feestdagen niet samen gevierd? Waarom bellen jullie maar 1 keer per week?
Sorry veel vragen maar hoop dat je inziet dat het niet helemaal klopt.
Komt hij altijd naar jou of kom je ook bij hem thuis? Weet je zeker dat hij niet een gezin thuis heeft? Of nog een andere vriendin?
zondag 31 januari 2021 om 23:17
Nou dit dus... mijn vriend zou nog tijdens ons gesprek in de auto zijn gestapt om met me te praten en een week niet meer weggaan.
zondag 31 januari 2021 om 23:19
Ik heb ADHD (hetzelfde maar dan met hyperactiviteit erbij) en ik kan heus wel wat. Ik kan heus wel s ochtends een paar sollicitaties doen en s middags met vriend afspreken. Ik ben wel sneller afgeleid maar ik kan heus wel wat.heartsxdaggers schreef: ↑11-08-2020 14:06Er is iets in het verhaal wat toch is blij hangen bij mij: zei je nou dat hij ADD heeft? Ik ken een aantal mannen die het hebben (niet mijn eigen man), en allemaal hebben ze ontzettend veel moeite om zaken met elkaar combineren. Solliciteren gaat dus ook niet van: Ik schrijf 's ochtends een brief en 's middags ga ik wat leuks doen. Wordt in hun hoofd allemaal veel ingewikkelder.
Blij om te lezen dat hij stappen heeft gezet!
woensdag 3 februari 2021 om 05:57
Die schoonmoeder gaat niet veranderen, die gaat jullie nooit als samen zien. Dit gaat echt bij jou de nodige onbegrip, discussie met vriend en frustratie opleveren de rest van je leven als je bij je vriend blijft. Heb je daar zin in?
Uit ervaring zou ik ervoor passen en de relatie nooit al een half jaar laten duren , zeker niet met jou frustratie over ‘het niet willen afspreken van hem’ in het begin van de relatie.
Vraag eens aan hem of hij van zijn moeder soms niet zo vaak mocht afspreken in het begin van jullie relatie?
Teveel gedoe, ik zou passen.
Uit ervaring zou ik ervoor passen en de relatie nooit al een half jaar laten duren , zeker niet met jou frustratie over ‘het niet willen afspreken van hem’ in het begin van de relatie.
Vraag eens aan hem of hij van zijn moeder soms niet zo vaak mocht afspreken in het begin van jullie relatie?
Teveel gedoe, ik zou passen.
woensdag 3 februari 2021 om 08:06
Stel nou dat hij een goede vriendin was geweest en de kerstplannen waren ook zo verlopen. Dan had normaal fatsoen ook vereist dat zij tegen haar moeder zou hebben gezegd: 'sorry, maar ik heb nu andere plannen en die mensen hebben ook al hun inkopen gedaan, dus ik kom niet bij jou. Volgende keer niet eerst afzeggen en dan op het laatste moment weer van koers veranderen.'LuckyDucky_001 schreef: ↑31-01-2021 11:25Wat het voor mij ook lastiger maakt, is dat hij het laatst met kerst wel voor me opnam. Toen waren we bij mijn ouders op 1e kerstdag. Eerst zouden we daarna of 2e kerstdag naar zijn ouders. Die zouden het gezin dan verdelen over 2 dagen zodat iedereen kon komen. Maar ineens was dat teveel gedoe en ging het helemaal niet meer door. Toen hadden vriend en ik plannen gemaakt om 2e kerstdag ook samen te zijn. Op kerstavond belde zijn moeder ineens dat ze kerst toch door liet gaan, maar dan alleen met het "gezin". Dus dat ze verwachtte dat vriend 1e kerstdag met het diner daar zou zijn. Ze had allemaal dingen gekocht die hij lekker vindt. Na lang wikken en wegen besloot hij toch bij mij te blijven, we hadden immers al afgesproken en zijn moeder was degene die haar plannen wijzigde. Ook dat ik niet welkom was stoorde hem. Maar hij koos er toen wel voor mij. Uit zichzelf, ik heb geen druk gezet. Alleen toen hij erom vroeg gezegd dat ik het niet leuk vond als hij weg zou gaan. Dat begreep hij, maar het was duidelijk dat hij het moeilijk vond tegen zijn moeder in te gaan. Toen hij tegen haar zei dat hij niet kwam, zei ze wederom dat ze teleurgesteld was en dat ze speciaal voor hem lekkere dingen had gekocht. Dat hij toen wel voor mij koos, maakt het voor mij moeilijker om te zien/beseffen dat hij dat in andere situaties ook niet zou willen. En daar ontstaat voor mij de twijfel.
Dat heeft niets te maken met 'kiezen voor jou'. Het heeft te maken met normale-mensen-etiquette rondom etentjes bij anderen.
