Relaties
alle pijlers
Vroegere 'beste' vriendin weer ontmoet, nare herinneringen
vrijdag 7 mei 2021 om 09:35
Goedemorgen
Ik zou graag advies willen met het volgende:
Als tienermeisje was ik erg onzeker over mezelf qua uiterlijk. Na een verhuizing op mijn 14e naar de andere kant van de stad ontmoette ik in de nieuwe buurt een meisje van mijn leeftijd. Ik noem haar D. We begonnen wat op te trekken met elkaar en al snel zagen we elkaar na schooltijd bijna dagelijks (verschillend middelbare scholen). Op een gegeven moment merkte ik dat D. me, door bepaalde opmerkingen die ze gaf, een heel slecht gevoel over mezelf liet krijgen. Opmerkingen als: mijn klasgenootje vroeg me laatst wie die meid met die spillebeentjes was (ik) of: oh, moet je nu iets vertellen: die en die (meiden uit haar straat) noemt jou lelijke trol.
Naarmate we ouder werden, richting 18 jaar, werden haar opmerkingen steeds kwetsender. Als we iets gingen drinken en ze ontmoette een leuke man, gaf ze naderhand opmerkingen als: hij zei dat hij mij de knapste van ons twee vond etc. Hij zei dat hij mij het mooiste lijntje vond hebben.
Ze gaf me ook vaak bewust verkeerd kledingadvies, make-up advies (had ik pas jaren later door) en als ik dan een keer wel versierd werd tijdens het uitgaan was het (volgens haar) omdat zij die avond geen zin had om zich op te maken of omdat ze het mij als haar beste vriendin gunde en zich daarom maar op de achtergrond had gehouden.
Bovendien was ik toch niet in staat om een langdurige relatie te onderhouden. Tips hoe ik dat wel kon houden kreeg ik niet...alleen zij kon dat op haar manier. Je had het of je had het niet...ik heb me echt jarenlang het lelijke eendje door haar gevoeld en veel gehuild omdat ik haar woorden over mezelf begon te geloven.
Een paar jaar later: contact verwatert omdat ik ga studeren, ik ontmoet nieuwe mensen, ik krijg zelfvertrouwen, veel positief feedback van mensen, mannen zijn geïnteresseerd, ik heb langdurige relaties, nieuwe vriendinnen geven me complimenten etc. Ik voel me goed over mezelf.
Ik kom D. nog een paar x tegen en besluit na aandringen een drankje met haar te doen. Ik word ineens aangesproken door een man waar zij al een kwartier mee probeerde te flirten (hoorde ik achteraf van hem). Hij stapt op me af, nummers uitgewisseld etc. D. haar gezicht staat op onweer. Volgens haar sprak hij mij alleen aan om, via mij, contact met haar te kunnen krijgen. Bleek niks van waar, nieuwe man en ik hebben paar maanden lang een relatie en D. denkt al die tijd steeds dat hij via een omweg bij haar wil komen. Ik liet het zo. Haar laatste opmerking daarover was dat ik die dag gewoon te uitdagend gekleed was en zij niet. Nog steeds kon ze het niet laten om mij neer te halen en mij met een rotgevoel achter te laten. Ik was 21 jaar en was niet in staat om daar assertief op te reageren omdat ik me altijd zo klein voelde tov haar.
Ik besloot het contact met haar af te kappen en meer met mijn studiegenootjes/vriendinnen op te trekken.
Jaren later hoorde ik haar stem nog regelmatig in mijn hoofd: je bent dit, je bent dat, ze vinden je zus, ze vinden je zo. Ik besefte dat mijn onzekerheid vroeger kwam door haar gedrag. Ik was te zwak om tegen haar in te gaan. Ze kon het vaak ook 'anders' verpakken: ik zeg zulke dingen alleen maar om je een spiegel voor te houden of ik ben tenminste eerlijk tegen je als je beste vriendin. Op die manier keek het alsof ze het juist goed met mij voor had.
Ik heb uiteindelijk het contact laten doodbloeden omdat ik ook verhuisde naar een andere stad. Ik kreeg wel via mijn moeder iedere x de groeten als ze haar tegenkwam.
Een half jaar geleden kwam ik D. na bijna 18 jaar weer in onze oude woonplaats tegen. Ze was enorm blij om me te zien. Enorm veel zin om af te spreken en leuke herinneringen op te halen (die waren er ook), ze had me zo gemist, ze gaf me haar nummer. Even dacht ik dat ze veranderd was (kan?) totdat er een oud-buurmeisje van haar langsliep waar ze uitbundig naar zwaaide en intussen binnensmonds iets beledigend over haar mompelde. Toen wist ik dat ze ook na 18 jaar geen steek veranderd was en het nodig vindt om andere neer te halen om zichzelf beter te voelen.
Ik heb haar nummer gewist.
Nu komt mijn vraag: Ik ben de laatste tijd steeds vaker in mijn oude woonplaats. De kans dat ik haar tref is groot. Ik wil haar het liefst zeggen dat ze mij mentaal gebroken tijdens mijn puberteit en dat ik later pas inzag dat haar gedrag tov best wel toxisch genoemd kan worden. Dat ik pas mentaal kon groeien nadat ik haar los liet en andere mooie oprechte mensen op mijn pad kreeg (en psychotherapie, maar dat hoeft ze niet te weten).
Aan de andere kant heb ik zoiets van: Laat het gaan, als ze weet dat ze jaren later nog steeds zoveel invloed op je heeft gehad zal ze daar eerder van genieten, dan dat ze naar haar eigen gedrag zal kijken. Ze is nog steeds niet veranderd.
(Ps ik baal er trouwens van dat onze laatste ontmoeting na zoveel jaar nog steeds negatieve herinneringen bij mij kan triggeren)
Ik zou graag advies willen met het volgende:
Als tienermeisje was ik erg onzeker over mezelf qua uiterlijk. Na een verhuizing op mijn 14e naar de andere kant van de stad ontmoette ik in de nieuwe buurt een meisje van mijn leeftijd. Ik noem haar D. We begonnen wat op te trekken met elkaar en al snel zagen we elkaar na schooltijd bijna dagelijks (verschillend middelbare scholen). Op een gegeven moment merkte ik dat D. me, door bepaalde opmerkingen die ze gaf, een heel slecht gevoel over mezelf liet krijgen. Opmerkingen als: mijn klasgenootje vroeg me laatst wie die meid met die spillebeentjes was (ik) of: oh, moet je nu iets vertellen: die en die (meiden uit haar straat) noemt jou lelijke trol.
Naarmate we ouder werden, richting 18 jaar, werden haar opmerkingen steeds kwetsender. Als we iets gingen drinken en ze ontmoette een leuke man, gaf ze naderhand opmerkingen als: hij zei dat hij mij de knapste van ons twee vond etc. Hij zei dat hij mij het mooiste lijntje vond hebben.
Ze gaf me ook vaak bewust verkeerd kledingadvies, make-up advies (had ik pas jaren later door) en als ik dan een keer wel versierd werd tijdens het uitgaan was het (volgens haar) omdat zij die avond geen zin had om zich op te maken of omdat ze het mij als haar beste vriendin gunde en zich daarom maar op de achtergrond had gehouden.
Bovendien was ik toch niet in staat om een langdurige relatie te onderhouden. Tips hoe ik dat wel kon houden kreeg ik niet...alleen zij kon dat op haar manier. Je had het of je had het niet...ik heb me echt jarenlang het lelijke eendje door haar gevoeld en veel gehuild omdat ik haar woorden over mezelf begon te geloven.
Een paar jaar later: contact verwatert omdat ik ga studeren, ik ontmoet nieuwe mensen, ik krijg zelfvertrouwen, veel positief feedback van mensen, mannen zijn geïnteresseerd, ik heb langdurige relaties, nieuwe vriendinnen geven me complimenten etc. Ik voel me goed over mezelf.
Ik kom D. nog een paar x tegen en besluit na aandringen een drankje met haar te doen. Ik word ineens aangesproken door een man waar zij al een kwartier mee probeerde te flirten (hoorde ik achteraf van hem). Hij stapt op me af, nummers uitgewisseld etc. D. haar gezicht staat op onweer. Volgens haar sprak hij mij alleen aan om, via mij, contact met haar te kunnen krijgen. Bleek niks van waar, nieuwe man en ik hebben paar maanden lang een relatie en D. denkt al die tijd steeds dat hij via een omweg bij haar wil komen. Ik liet het zo. Haar laatste opmerking daarover was dat ik die dag gewoon te uitdagend gekleed was en zij niet. Nog steeds kon ze het niet laten om mij neer te halen en mij met een rotgevoel achter te laten. Ik was 21 jaar en was niet in staat om daar assertief op te reageren omdat ik me altijd zo klein voelde tov haar.
Ik besloot het contact met haar af te kappen en meer met mijn studiegenootjes/vriendinnen op te trekken.
Jaren later hoorde ik haar stem nog regelmatig in mijn hoofd: je bent dit, je bent dat, ze vinden je zus, ze vinden je zo. Ik besefte dat mijn onzekerheid vroeger kwam door haar gedrag. Ik was te zwak om tegen haar in te gaan. Ze kon het vaak ook 'anders' verpakken: ik zeg zulke dingen alleen maar om je een spiegel voor te houden of ik ben tenminste eerlijk tegen je als je beste vriendin. Op die manier keek het alsof ze het juist goed met mij voor had.
Ik heb uiteindelijk het contact laten doodbloeden omdat ik ook verhuisde naar een andere stad. Ik kreeg wel via mijn moeder iedere x de groeten als ze haar tegenkwam.
Een half jaar geleden kwam ik D. na bijna 18 jaar weer in onze oude woonplaats tegen. Ze was enorm blij om me te zien. Enorm veel zin om af te spreken en leuke herinneringen op te halen (die waren er ook), ze had me zo gemist, ze gaf me haar nummer. Even dacht ik dat ze veranderd was (kan?) totdat er een oud-buurmeisje van haar langsliep waar ze uitbundig naar zwaaide en intussen binnensmonds iets beledigend over haar mompelde. Toen wist ik dat ze ook na 18 jaar geen steek veranderd was en het nodig vindt om andere neer te halen om zichzelf beter te voelen.
Ik heb haar nummer gewist.
Nu komt mijn vraag: Ik ben de laatste tijd steeds vaker in mijn oude woonplaats. De kans dat ik haar tref is groot. Ik wil haar het liefst zeggen dat ze mij mentaal gebroken tijdens mijn puberteit en dat ik later pas inzag dat haar gedrag tov best wel toxisch genoemd kan worden. Dat ik pas mentaal kon groeien nadat ik haar los liet en andere mooie oprechte mensen op mijn pad kreeg (en psychotherapie, maar dat hoeft ze niet te weten).
Aan de andere kant heb ik zoiets van: Laat het gaan, als ze weet dat ze jaren later nog steeds zoveel invloed op je heeft gehad zal ze daar eerder van genieten, dan dat ze naar haar eigen gedrag zal kijken. Ze is nog steeds niet veranderd.
(Ps ik baal er trouwens van dat onze laatste ontmoeting na zoveel jaar nog steeds negatieve herinneringen bij mij kan triggeren)
kaat123 wijzigde dit bericht op 07-05-2021 09:52
4.83% gewijzigd
vrijdag 7 mei 2021 om 23:59
Nee, dat heeft geen zin om dat haar te vertellen.Kaat123 schreef: ↑07-05-2021 10:01Ik wilde haar een verklaring geven waarom ik geen contact met haar wil houden.
Ik weet dat ze ook een 'kind' was, maar ook als twintiger bleef ze zulk gedrag vertonen en nu als begin veertiger was ik er getuige van dat het omlaag halen van anderen nog in haar bloed zit.
Máár de vraag is: heeft zin om haar dar te vertellen? Ik heb dan misschien wel mijn borst verlost maar de kans dat ze me dan vierkant uitlacht is groter dan dat ze inziet wat ze teweeg heeft gebracht.
Ze gaat het niet inzien totdat haar gedrag zich tegen haar keert, en dan nog is het de vraag of ze moedig genoeg is om eerlijk naar zichzelf en haar eigen aandeel in het probleem te kijken.
Wat ik zou doen: een brief schrijven die je niet verstuurt. Op papier. Op die manier kun jij kwijt wat je wil zeggen, zonder dat het zich tegen jou kan keren (op wat voor manier dan ook).
zaterdag 8 mei 2021 om 01:06
Ik zou het laten gaan. Zulke mensen veranderen nooit.
Haar gedrag lijkt op dat van een oud-klasgenote van me, waar ik ook mee bevriend was en die later een van mijn ergste pesters werd. Zo erg dat ik van school ben gegaan. Omdat ze de hele klas tegen me had opgestookt. Ik was toen 14. Toen ik haar nog "vriendin" noemde was ze al erg wisselvallig. Het ene moment poeslief en me dan weer naar beneden halen. Belachelijk maken. Dat laatste deed ze op haar 25e nog bij haar collega, hoorde ik van een buurmeisje. Ze is lerares en had tegen haar leerlingen grinnikend gezegd wat een rare schoenen hij had. Dat deed ze vroeger ook bij klasgenoten. Ik kom haar af en toe tegen, ze woont maar 1 straat verderop. Welgeteld 1 keer met haar gesproken toen ik haar op straat tegenkwam. Nu 6 jaar geleden. Was haar al vaker tegengekomen, maar ze begon die keer tegen me te praten. Gek genoeg praatte ik terug. Het ging over de klassenreünie die kort daarvoor had was geweest en mijn hondjes. Ze deed "normaal". Al vertrouwde ik haar niet, maar deed net alsof er niks aan de hand was. Altijd had ik gedacht haar nog eens te confronteren met wat ze heeft gedaan. Maar daar was het moment niet voor. Ik denk dat ze het ook ontkend zou hebben. En ik gun haar de lol ook niet.
Haar gedrag lijkt op dat van een oud-klasgenote van me, waar ik ook mee bevriend was en die later een van mijn ergste pesters werd. Zo erg dat ik van school ben gegaan. Omdat ze de hele klas tegen me had opgestookt. Ik was toen 14. Toen ik haar nog "vriendin" noemde was ze al erg wisselvallig. Het ene moment poeslief en me dan weer naar beneden halen. Belachelijk maken. Dat laatste deed ze op haar 25e nog bij haar collega, hoorde ik van een buurmeisje. Ze is lerares en had tegen haar leerlingen grinnikend gezegd wat een rare schoenen hij had. Dat deed ze vroeger ook bij klasgenoten. Ik kom haar af en toe tegen, ze woont maar 1 straat verderop. Welgeteld 1 keer met haar gesproken toen ik haar op straat tegenkwam. Nu 6 jaar geleden. Was haar al vaker tegengekomen, maar ze begon die keer tegen me te praten. Gek genoeg praatte ik terug. Het ging over de klassenreünie die kort daarvoor had was geweest en mijn hondjes. Ze deed "normaal". Al vertrouwde ik haar niet, maar deed net alsof er niks aan de hand was. Altijd had ik gedacht haar nog eens te confronteren met wat ze heeft gedaan. Maar daar was het moment niet voor. Ik denk dat ze het ook ontkend zou hebben. En ik gun haar de lol ook niet.
zaterdag 8 mei 2021 om 10:08
Je vult ontzettend veel in voor haar. "Ze keek naar je alsof ze na 20 jaar wilde weten waar je staat en of er nog iets te breken valt".
Andere mensen zijn, net als jij, ik en iedereen, helemaal niet bezig met anderen. De meeste mensen zijn vooral bezig met zichzelf. Misschien vindt ze het oprecht leuk om je weer te zien en bewaart ze mooie herinneringen. Misschien voelde ze zich super mooi en leuk bij jou. Ten koste van jou, dat wel, maar misschien ziet ze dat niet eens.
Jij hebt dat niet en je hebt geen behoefte aan verder contact. Wat zij denkt, ziet, vindt en wil, dat weet jij niet. Je weet alleen wat je zelf wil: geen contact verder. Daar heb je niet eens een reden voor nodig.
Laat haar voor wat ze is en ga verder met je leven. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, dat weet ik ook wel. Maar daarom niet minder waar.
Andere mensen zijn, net als jij, ik en iedereen, helemaal niet bezig met anderen. De meeste mensen zijn vooral bezig met zichzelf. Misschien vindt ze het oprecht leuk om je weer te zien en bewaart ze mooie herinneringen. Misschien voelde ze zich super mooi en leuk bij jou. Ten koste van jou, dat wel, maar misschien ziet ze dat niet eens.
Jij hebt dat niet en je hebt geen behoefte aan verder contact. Wat zij denkt, ziet, vindt en wil, dat weet jij niet. Je weet alleen wat je zelf wil: geen contact verder. Daar heb je niet eens een reden voor nodig.
Laat haar voor wat ze is en ga verder met je leven. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, dat weet ik ook wel. Maar daarom niet minder waar.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
zaterdag 8 mei 2021 om 11:34
zaterdag 8 mei 2021 om 11:37
zaterdag 8 mei 2021 om 11:39
Wat een kutschoolviva-amber schreef: ↑08-05-2021 11:37Ik zat vroeger op een school waarvan de directeur zei dat de pesters later de beste leraren werden. Er werd binnen de school o,o aandacht besteed aan pesten.
You can never have too many hats, gloves and shoes
zaterdag 8 mei 2021 om 12:10
.Ik wil haar het liefst zeggen dat ze mij mentaal gebroken tijdens mijn puberteit en dat ik later pas inzag dat haar gedrag tov best wel toxisch genoemd kan worden.
Waarom wil je dit? Dat je de behoefte voelt haar hierin te betrekken, geeft aan dat je nog steeds niet de waarde in je zelf voelt. Je maakt jezelf nog steeds afhankelijk.
Externe attributie. Google it.
zaterdag 8 mei 2021 om 13:03
Inderdaad. Het gekke is dat ze wel op tv is geweest met een anti-pest campagne. Maar dat is voor de buitenwereld. Laten zien wat een goed mens ze ispatsy--stone schreef: ↑08-05-2021 11:34Hondenmens, wat vreselijk dat zo'n mens dan ook nog lerares is geworden! En eigenlijk een rol zou moeten pakken als er gepest wordt in de klas, maar ze is er zelf dus eentje richting leerlingen.
Ik ben zelf ook gepest door een lerares. Die juf had de pik op elk kind wat maar een beetje anders was.
zaterdag 8 mei 2021 om 13:18
Oh gatver, net zoals de mensen die Facebook vol plempen met plaatjes van meditatie en wijze spreuken van de Dalai Lama, Paulo Coelho en Mahatma Gandhi, precies de mensen zijn die zelf onredelijke woedeaanvallen en ander hysterisch gedrag laten zien.hondenmens schreef: ↑08-05-2021 13:03Inderdaad. Het gekke is dat ze wel op tv is geweest met een anti-pest campagne. Maar dat is voor de buitenwereld. Laten zien wat een goed mens ze is
.
hondenmens schreef: ↑08-05-2021 13:03Ik ben zelf ook gepest door een lerares. Die juf had de pik op elk kind wat maar een beetje anders was.
You can never have too many hats, gloves and shoes
zaterdag 8 mei 2021 om 13:52
Het is jammer dat je tijdens je therapie geen handvatten hebt meegekregen om met dit soort mensen om te gaan.
Soms kun je zo flabbergasted zijn over wat een ander zegt en dat je je afvraagt of het echt zo onaardig bedoeld was, dat je niet meteen een antwoord paraat hebt.
Als je haar vaker tegen komt en je houdt alles af dan kan ze je uiteindelijk vragen waarom je dat doet. Ik zou dan zoveel mogelijk oppervlakkig blijven en het afwijzen. Zeggen dat je nu te druk bent ofzoiets.
Soms kun je zo flabbergasted zijn over wat een ander zegt en dat je je afvraagt of het echt zo onaardig bedoeld was, dat je niet meteen een antwoord paraat hebt.
Als je haar vaker tegen komt en je houdt alles af dan kan ze je uiteindelijk vragen waarom je dat doet. Ik zou dan zoveel mogelijk oppervlakkig blijven en het afwijzen. Zeggen dat je nu te druk bent ofzoiets.
zaterdag 8 mei 2021 om 14:09
Vooral niet je hart bij haar uitstorten als het nog steeds een naar mens is. Daar heb je niets aan en kan ze ook weer misbruik maken van jouw kwetsbaarheid. Vind ook niet dat je moet doen alsof er niks aan de hand is mocht ze je weer aanspreken. Wees gewoon heel kort af in je antwoorden and keep it moving. Op een gegeven moment merkt ze vanzelf wel dat je geen behoefte aan haar hebt.
zaterdag 8 mei 2021 om 14:30
Ze hoeft toch niet te weten dat zij zo'n invloed op jou heeft gehad? Als ze nog steeds hetzelfde is, zal die wetenschap haar echt niet triggeren tot zelfreflectie hoor. De beste wraak is een goed leven hebben. Laat het los. Het was geen vriendin, het is geen vriendin, het wordt geen vriendin. Klaar. Daar hoef je je niet voor te verantwoorden, daar hoef je alleen maar geen contact voor te onderhouden.Kaat123 schreef: ↑07-05-2021 09:35
Nu komt mijn vraag: Ik ben de laatste tijd steeds vaker in mijn oude woonplaats. De kans dat ik haar tref is groot. Ik wil haar het liefst zeggen dat ze mij mentaal gebroken tijdens mijn puberteit en dat ik later pas inzag dat haar gedrag tov best wel toxisch genoemd kan worden. Dat ik pas mentaal kon groeien nadat ik haar los liet en andere mooie oprechte mensen op mijn pad kreeg (en psychotherapie, maar dat hoeft ze niet te weten).
Aan de andere kant heb ik zoiets van: Laat het gaan, als ze weet dat ze jaren later nog steeds zoveel invloed op je heeft gehad zal ze daar eerder van genieten, dan dat ze naar haar eigen gedrag zal kijken. Ze is nog steeds niet veranderd.
(Ps ik baal er trouwens van dat onze laatste ontmoeting na zoveel jaar nog steeds negatieve herinneringen bij mij kan triggeren)
zaterdag 8 mei 2021 om 14:50
Gewoon loslaten en niet meer afspreken is ook een optie. Een vriendschap met een onaardig persoon is niet verplicht en contact ook niet.aardbeienslof schreef: ↑08-05-2021 13:52Het is jammer dat je tijdens je therapie geen handvatten hebt meegekregen om met dit soort mensen om te gaan.
Soms kun je zo flabbergasted zijn over wat een ander zegt en dat je je afvraagt of het echt zo onaardig bedoeld was, dat je niet meteen een antwoord paraat hebt.
Als je haar vaker tegen komt en je houdt alles af dan kan ze je uiteindelijk vragen waarom je dat doet. Ik zou dan zoveel mogelijk oppervlakkig blijven en het afwijzen. Zeggen dat je nu te druk bent ofzoiets.
Tegen sommige mensen valt niet op te therapien.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 8 mei 2021 om 15:30
In deze "vriendschap" zou ik geen energie meer stoppen.
Het siert je dat je zo vriendelijk wil blijven tegenover iedereen, maar in een leven verandert zoveel.
Je hoeft je niet schuldig te voelen omdat je geen verder contact wenst te houden, want gelijk heb je.
Een uitleg ben je niet verschuldigd, je kan ook zeggen dat je het te druk hebt als ze blijft aandringen. Het zal wel vanzelf terug verwateren.
Het siert je dat je zo vriendelijk wil blijven tegenover iedereen, maar in een leven verandert zoveel.
Je hoeft je niet schuldig te voelen omdat je geen verder contact wenst te houden, want gelijk heb je.
Een uitleg ben je niet verschuldigd, je kan ook zeggen dat je het te druk hebt als ze blijft aandringen. Het zal wel vanzelf terug verwateren.
zaterdag 8 mei 2021 om 15:55
Dat is ook wat ik zei toch? TO gaf aan dat zij die persoon in het dorp vaker tegen zal komen.viva-amber schreef: ↑08-05-2021 14:50Gewoon loslaten en niet meer afspreken is ook een optie. Een vriendschap met een onaardig persoon is niet verplicht en contact ook niet.
Tegen sommige mensen valt niet op te therapien.
zaterdag 8 mei 2021 om 15:58
Nou en.aardbeienslof schreef: ↑08-05-2021 15:55Dat is ook wat ik zei toch? TO gaf aan dat zij die persoon in het dorp vaker tegen zal komen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 8 mei 2021 om 16:39
Dit. Jij bent verder gegaan. Hebt je leven opgepakt. Hebt het moeilijk gehad met haar gemene woorden destijds. Ik zou inderdaad vriendelijk bedanken. En eventuele discussie/gesprek afhouden. Ze zal het namelijk inderdaad niet hetzelfde ervaren hebben (en schijnbaar zit het in haar nare dingen te zeggen over mensen) dus je zal niet dat stukje erkenning voor je pijn destijds bij haar vinden. Die vind je wel bij jezelf, in stilstaan bij wat het voor jou heeft gedaan, te beseffen dat je haar niet nodig hebt en in de kracht door vriendelijk te bedanken voor haar aanbod en weer door te gaan.Doreia* schreef: ↑07-05-2021 09:42Laat het gaan.
Echt.
Zij gaat het niet zien, niet leren, niet van jouw kant bekijken. In haar ogen doet ze niets verkeerd en je hebt al gezien dat 18 jaar er niets is veranderd.
Als ze je weer overdondert, zeg je: het was een mooie en leuke tijd samen, maar daarna zijn we elk een ander pad ingeslagen. Ik laat het liever bij de herinneringen. Fijne dag! En dan ga je weer.
zaterdag 8 mei 2021 om 18:09
patsy--stone schreef: ↑08-05-2021 13:18Oh gatver, net zoals de mensen die Facebook vol plempen met plaatjes van meditatie en wijze spreuken van de Dalai Lama, Paulo Coelho en Mahatma Gandhi, precies de mensen zijn die zelf onredelijke woedeaanvallen en ander hysterisch gedrag laten zien.
.
)
zaterdag 8 mei 2021 om 22:25
Als je denkt dat het jou gaat helpen los van hoe zij zal reageren, dan zou ik idd zoiets zeggen. Als je denkt dat ze je nog kan raken, dan laat het gaan. Als ze na al die jaren nog zo is dan ga je niks van haar krijgen waar je wat aan hebt.Ladida1981 schreef: ↑07-05-2021 09:48Ik zou niet zeggen dat ze je mentaal gebroken heeft. Als je iets zou willen zeggen als je haar tegenkomt en ze vraagt waarom je niet gebeld hebt zou je een zinnetje kunnen bedenken als:
Ik heb bedacht dat ik helemaal geen zin heb om met je af te spreken. Je was altijd er negatief over mij en daar heb ik geen zin meer in.
