Relaties
alle pijlers
Ik voel me niet gewaardeerd. Wat is realistisch?
zondag 9 mei 2021 om 07:59
Mijn partner en ik zijn ongeveer 8 jaar samen en midden dertig. We hebben een kind van een jaar, een mooi koophuis en allebei een goede baan. Niets meer aan doen zou je zeggen, maar ik open dit topic natuurlijk niet voor niets.
Onze relatie is altijd heel intens geweest. Heel veel liefde, maar ook knetterende ruzies. Onze karakters lijken op sommige punten op elkaar en dat botst soms. Sinds ons kind er is, is dit veel rustiger geworden. Ik denk dat dit komt doordat we een gemeenschappelijk groter belang hebben.
De eerste paar jaar van onze relatie hadden we een geweldig sexleven en waren we altijd aan het knuffelen, handen vasthouden en gebruikten we lieve koosnaampjes voor elkaar. We hebben nog steeds sex, maar het knuffelen en de rest is ergens onderweg helemaal verloren gegaan. Ik snap dat dit gedurende een relatie minder kan worden en dat dat heel normaal is. Maar bij ons is het helemaal weg. Voor de zwangerschap was het er nog wel een beetje, maar in de zwangerschap is het denk ik helemaal gestopt. In de praktijk betekent dat dat we niet knuffelen, elkaar buiten de sex om niet kussen en bijvoorbeeld geen handen vasthouden als we ergens lopen.
Dit afstandelijke gedrag komt niet van mij af. Ik mis deze intimiteit enorm en wil het terug in onze relatie. Als ik mijn vriend een knuffel geef staat hij erbij als een standbeeld of duwt me weg. Als mijn vriend voor werk een paar dagen weg is geweest komt hij thuis en zegt hij hallo, maar geeft geen kus of knuffel. Op mijn verjaardag kreeg ik enkel een heel zuinig kusje, ik zou de buurman bij wijze van spreken nog warmer feliciteren.
Naast dit fysieke aspect mis ook waardering. Ik krijg nooit een compliment en ik begin onzeker te worden hierdoor. Ik ben een zelfstandige vrouw, maar af en toe een beetje bevestiging is welkom. Ik vertel mijn vriend vaak wat ik aan hem waardeer, dat hij zo'n lieve vader is of dat hij er goed uitziet. Maar ik krijg letterlijk nooit een compliment terug. Hij zal nooit zeggen dat ik er goed uitzie, dat ik lekker heb gekookt, dat ik een goede moeder ben etc.
Naar ons kind toe is partner extreem warm, knuffelig en complimenteus. Ik merk dat ik af en toe een beetje jaloers ben en schaam me daar voor.
Ik heb meerdere keren met partner hierover gesproken. Hij zegt dat hij van huis uit dit allemaal niet heeft meegekregen, dus dat het niet in hem zit. Maar de eerste jaren van onze relatie zat het er absoluut wel in, dus volgens mij is dit niet helemaal waar. Als we er langer over praten zegt hij ook vaak wel dat ik gelijk heb en dat hij eraan gaat werken. Maar, er gebeurt niets.
Ik ben nu op het punt gekomen dat ik me afvraag hoe lang ik dit nog vol ga houden. Ik heb soms zo'n sterke behoefte aan een knuffel of een compliment dat ik me er heel eenzaam en verdrietig door voel. Ik fantaseer soms over het ontmoeten van een lieve warme man die me vertelt hoe goed ik alles doe.. heel kinderachtig maar schijnbaar heb ik dit echt nodig.
Vriend wilde vannacht sex, maar ik heb me omgedraaid en hem weggeduwd. Ik heb er geen zin meer in als hij z'n best voor mij niet doet. Vriend snapt waarschijnlijk niets van deze actie, dus ik zal er met hem over moeten praten. Maar, wat valt er nog te zeggen? Wat kan ik nog doen? En wat kan ik eigenlijk verwachten? Verwacht ik misschien iets wat niet realistisch is? Ik hoop hier wat tips te krijgen!
Onze relatie is altijd heel intens geweest. Heel veel liefde, maar ook knetterende ruzies. Onze karakters lijken op sommige punten op elkaar en dat botst soms. Sinds ons kind er is, is dit veel rustiger geworden. Ik denk dat dit komt doordat we een gemeenschappelijk groter belang hebben.
De eerste paar jaar van onze relatie hadden we een geweldig sexleven en waren we altijd aan het knuffelen, handen vasthouden en gebruikten we lieve koosnaampjes voor elkaar. We hebben nog steeds sex, maar het knuffelen en de rest is ergens onderweg helemaal verloren gegaan. Ik snap dat dit gedurende een relatie minder kan worden en dat dat heel normaal is. Maar bij ons is het helemaal weg. Voor de zwangerschap was het er nog wel een beetje, maar in de zwangerschap is het denk ik helemaal gestopt. In de praktijk betekent dat dat we niet knuffelen, elkaar buiten de sex om niet kussen en bijvoorbeeld geen handen vasthouden als we ergens lopen.
Dit afstandelijke gedrag komt niet van mij af. Ik mis deze intimiteit enorm en wil het terug in onze relatie. Als ik mijn vriend een knuffel geef staat hij erbij als een standbeeld of duwt me weg. Als mijn vriend voor werk een paar dagen weg is geweest komt hij thuis en zegt hij hallo, maar geeft geen kus of knuffel. Op mijn verjaardag kreeg ik enkel een heel zuinig kusje, ik zou de buurman bij wijze van spreken nog warmer feliciteren.
Naast dit fysieke aspect mis ook waardering. Ik krijg nooit een compliment en ik begin onzeker te worden hierdoor. Ik ben een zelfstandige vrouw, maar af en toe een beetje bevestiging is welkom. Ik vertel mijn vriend vaak wat ik aan hem waardeer, dat hij zo'n lieve vader is of dat hij er goed uitziet. Maar ik krijg letterlijk nooit een compliment terug. Hij zal nooit zeggen dat ik er goed uitzie, dat ik lekker heb gekookt, dat ik een goede moeder ben etc.
Naar ons kind toe is partner extreem warm, knuffelig en complimenteus. Ik merk dat ik af en toe een beetje jaloers ben en schaam me daar voor.
Ik heb meerdere keren met partner hierover gesproken. Hij zegt dat hij van huis uit dit allemaal niet heeft meegekregen, dus dat het niet in hem zit. Maar de eerste jaren van onze relatie zat het er absoluut wel in, dus volgens mij is dit niet helemaal waar. Als we er langer over praten zegt hij ook vaak wel dat ik gelijk heb en dat hij eraan gaat werken. Maar, er gebeurt niets.
Ik ben nu op het punt gekomen dat ik me afvraag hoe lang ik dit nog vol ga houden. Ik heb soms zo'n sterke behoefte aan een knuffel of een compliment dat ik me er heel eenzaam en verdrietig door voel. Ik fantaseer soms over het ontmoeten van een lieve warme man die me vertelt hoe goed ik alles doe.. heel kinderachtig maar schijnbaar heb ik dit echt nodig.
Vriend wilde vannacht sex, maar ik heb me omgedraaid en hem weggeduwd. Ik heb er geen zin meer in als hij z'n best voor mij niet doet. Vriend snapt waarschijnlijk niets van deze actie, dus ik zal er met hem over moeten praten. Maar, wat valt er nog te zeggen? Wat kan ik nog doen? En wat kan ik eigenlijk verwachten? Verwacht ik misschien iets wat niet realistisch is? Ik hoop hier wat tips te krijgen!
zondag 9 mei 2021 om 09:48
Goeie tip dit! Ik heb hier al over gelezen en ben me ervan bewust dat we verschillende liefdestalen hebben. Maar in zijn liefdestaal uit hij ook niets.
zondag 9 mei 2021 om 09:50
Ja dat heeft hij ook wel eens genoemd. Maar bestaat dat echt? Dat is toch een hele andere manier van knuffelen en affectie?boekenlegger0 schreef: ↑09-05-2021 09:46Kan het zijn dat hij nu genoeg heeft aan knuffelen met jullie kind?
zondag 9 mei 2021 om 09:50
Mijn man is vanuit zichzelf ook niet zo knuffelig. Hij is vand e vaste monenten, dus als ik een keer uit huis ga zonder een kus is het huis te klein. Dan rent hij achter me aan om er een op te eisen, en al is het een kus die de buurman inderdaad nog hartelijker geeft, weg mag ik niet.
Maar even gezellig bij me komen zitten is ingewikkeld, voor andere dingen heeft hij ook geen tijd.
Het enige dat helpt is het bespreken.
Dat standbeeld gedrag kan hij soms ook hebben, maar dan blijf ik net zo lang irritant doen tot hij gewoon leuk meedoet.
Of hij zegt: nu even niet, vanavond (1 keer met een precieze tijd erbij
) ok?
En dan een gesprek waarbij we beiden aangeven het zat te zijn de ander zo ongeveer aan te moeten randen
Dat gesprek is al herhaaldelijk geweest en we kunnen er gelukkig soms om lachen.
Wij zijn beiden van huis uit niet veel gewend.
Maar even gezellig bij me komen zitten is ingewikkeld, voor andere dingen heeft hij ook geen tijd.
Het enige dat helpt is het bespreken.
Dat standbeeld gedrag kan hij soms ook hebben, maar dan blijf ik net zo lang irritant doen tot hij gewoon leuk meedoet.
Of hij zegt: nu even niet, vanavond (1 keer met een precieze tijd erbij
) ok? En dan een gesprek waarbij we beiden aangeven het zat te zijn de ander zo ongeveer aan te moeten randen
Dat gesprek is al herhaaldelijk geweest en we kunnen er gelukkig soms om lachen.
Wij zijn beiden van huis uit niet veel gewend.
zondag 9 mei 2021 om 09:53
Lijkt mij in dit geval zinloos.
Daar heb je wat aan als je beiden verschillende liefdesleven spreekt en daardoor onterecht denkt dat de ander niet van je houdt.
Hier is iets heel anders aan de hand . Eerst knuffelen ze wel en nu staat hij er als een standbeeld bij.
Het lijkt er heel sterk op dat man een afkeer van to heeft gekregen.
Waardoor dit komt is niet duidelijk .
Het kan zijn dat hij to niet meer aantrekkelijk vindt doordat haar uiterlijk is veranderd.
Het kan zijn dat to hem erg heeft gekwetst.
Het kan zijn dat hij vreemd gaat en eigenlijk liever bij een andere vrouw wil zijn maarnog niet weg gaat bij to vanwege hun kind.
To moet boven water zien te krijgen waarom haar man haar zo behandeld en geen genoegen nemen met dat ben ik vanuit mijn jeugd niet gewend.
Daarna kan er besloten worden of relatie therapie nog zinvol is.
Hopelijk wel want hun kind is nog jong.
MSr om een relatie te laten slagen heb je wel 2 mensen nodig.
En eerst wel van het knuffelen zijn en er nu als een standbeeld bijstaan zegt niet veel goeds.
zondag 9 mei 2021 om 09:55
sugarmiss schreef: ↑09-05-2021 09:53Lijkt mij in dit geval zinloos.
Daar heb je wat aan als je beiden verschillende liefdestalen spreekt en daardoor onterecht denkt dat de ander niet van je houdt.
Hier is iets heel anders aan de hand . Eerst knuffelen ze wel en nu staat hij er als een standbeeld bij.
Het lijkt er heel sterk op dat man een afkeer van to heeft gekregen.
Waardoor dit komt is niet duidelijk .
Het kan zijn dat hij to niet meer aantrekkelijk vindt doordat haar uiterlijk is veranderd.
Het kan zijn dat to hem erg heeft gekwetst.
Het kan zijn dat hij vreemd gaat en eigenlijk liever bij een andere vrouw wil zijn maarnog niet weg gaat bij to vanwege hun kind.
To moet boven water zien te krijgen waarom haar man haar zo behandeld en geen genoegen nemen met dat ben ik vanuit mijn jeugd niet gewend.
Daarna kan er besloten worden of relatie therapie nog zinvol is.
Hopelijk wel want hun kind is nog jong.
MSr om een relatie te laten slagen heb je wel 2 mensen nodig.
En eerst wel van het knuffelen zijn en er nu als een standbeeld bijstaan zegt niet veel goeds.
zondag 9 mei 2021 om 09:58
Midnight-Blue schreef: ↑09-05-2021 09:40Apart ook dat relatietherapie meteen aangeraden wordt. Ik zou eerst zijn telefoon, laptop en navi eens doorspitten. Dan kan ze evt daarna nog besluiten of het nog wel de moeite waard is.
De ander zijn privédomein doorspitten zonder toestemming is het einde van het vertrouwen van beide kanten.
Dat zou hier echt een bom onder de relatie leggen.
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 09-05-2021 10:41
0.12% gewijzigd
zondag 9 mei 2021 om 10:00
En in veel gevallen heel nuttig.
Goede communicatie is de basis van een goede relatie en iets war veel mensen niet van huis uit hebben meegekregen.
zondag 9 mei 2021 om 10:02
Als ge samen gekozen hebt voor een kind, is het zeker de moeite waard om verder te denken dan ‘hij heeft waarschijnlijk een affaire, dus ben weg’Midnight-Blue schreef: ↑09-05-2021 09:40Apart ook dat relatietherapie meteen aangeraden wordt. Ik zou eerst zijn telefoon, laptop en navi eens doorspitten. Dan kan ze evt daarna nog besluiten of het nog wel de moeite waard is.
zondag 9 mei 2021 om 10:05
Dat is ze toch al meerdere keren geweest? Met als resultaat: 0.Attraverso schreef: ↑09-05-2021 09:50Ik snap die relatietherapie ook niet. Na 8 jaar en een kind samen kan je toch gewoon eerlijk zijn naar elkaar? Omdat hij weet wat er aan de hand is zal de kans klein zijn dat hij daarin meegaat.
zondag 9 mei 2021 om 10:13
Nee en om die reden kun je het maar beter zeker weten of er geen derde persoon is. Dan kan ze alsnog beslissen of ze er nog iets van wil redden wat de moeite waard is. Als hij nu eigenlijk niks zegt zal hij tijdens relatietherapie ook niet in een open boek veranderen.Winterland schreef: ↑09-05-2021 10:02Als ge samen gekozen hebt voor een kind, is het zeker de moeite waard om verder te denken dan ‘hij heeft waarschijnlijk een affaire, dus ben weg’
zondag 9 mei 2021 om 10:15
zondag 9 mei 2021 om 10:16
Heeft hij een werk en een privé telefoon?Koffiemetslagroom schreef: ↑09-05-2021 09:46Bedankt voor de reacties! Ik lees vooral 2 dingen: relatietherapie en vreemdgaan.
Relatietherapie is zeker een goed idee en heb ik ook al aan gedacht. Ik weet niet zeker hoe vriend hier tegenover zal staan,dus ik zal dit met hem gaan bespreken.
Wat betreft vreemdgaan.. zeg nooit nooit natuurlijk. Maar ik acht dit niet waarschijnlijk. Vriend is tijdens corona helemaal niet meer weg geweest voor werk en gaat eigenlijk sowieso niet echt de deur uit waarbij hij iets anders zou kunnen doen dan hij zegt. Ik heb ook wel eens stiekem in zijn telefoon gekeken op aanraden van vriendinnen, maar heb niets spannend gevonden.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 9 mei 2021 om 10:25
Ja! Maar ik heb daar geen pincode van dus kan daar niet zoveel mee. Ik heb ook helemaal geen zin om de detective uit te hangen, ik wil gewoon dat hij praat.
zondag 9 mei 2021 om 10:28
Kan het zijn dat het teveel is? Gezien je man ook zegt dat hij zo niet is opgegroeid.Koffiemetslagroom schreef: ↑09-05-2021 09:50Ja dat heeft hij ook wel eens genoemd. Maar bestaat dat echt? Dat is toch een hele andere manier van knuffelen en affectie?
Ik heb hetzelfde als je man en toen kind 1 was werd ik helemaal gestresst als mijn man óók nog eens aan mijn lijf ging zitten. En dan is zo’n kind (en de kat;) een klein lijfje dat niet zoveel impact heeft, maar man was meteen zo groot en nam mijn hele ruimte in. Het voelde echt als een invasie in mijn lichaamsruimte waar er geen enkele ruimte meer was voor mijzelf.
(En nu kind 6 is moet ik kind regelmatig ook wegzetten. ‘Echt, ik vind je heel lief, maar ga even ergens anders zitten’)
zondag 9 mei 2021 om 10:28
Misschien heeft hij wel zorgen die hij niet met jou kan/wil delen. En neemt hij daarom even wat afstand? Heeft hij even geen behoefte aan die verbinding met jou, omdat hij controle wil houden over zijn gevoel/ gedachten/ emoties. Intimiteit zorgt ook voor een stukje overgave.. klein zijn.. en misschien wil hij dat nu even niet, omdat hij dan bang is dat hij afgeleid wordt of controle verliest, terwijl hij sterk moet zijn om zijn zorgen de baas te blijven.
Het hoeft niet altijd meteen vreemdgaan te zijn..of aan jou als persoon te liggen.
Het hoeft niet altijd meteen vreemdgaan te zijn..of aan jou als persoon te liggen.
anoniem_243683 wijzigde dit bericht op 09-05-2021 10:29
15.57% gewijzigd
zondag 9 mei 2021 om 10:29
Je OP is heel duidelijk en zegt alles. Opschrijven en aan hem geven met de vraag wat gaan we hier aan doen?
En je bent niet raar in je behoefte en niet kinderachtig met je jaloerse gevoelens (ik lees niet dat je je kind iets misgunt, enkel dat je daar ziet wat je zelf zo mist)
Je wenst niets geks, niets ongehoords, niets onrealistisch.
En dat dingen zo extreem volledig weg zijn is wel een teken dat er iets heel erg scheef zit. Dat hoeft geen ander te zijn, maar is wel iets wat jullie moeten herstellen voordat jullie elkaar verder beschadigen.
En je bent niet raar in je behoefte en niet kinderachtig met je jaloerse gevoelens (ik lees niet dat je je kind iets misgunt, enkel dat je daar ziet wat je zelf zo mist)
Je wenst niets geks, niets ongehoords, niets onrealistisch.
En dat dingen zo extreem volledig weg zijn is wel een teken dat er iets heel erg scheef zit. Dat hoeft geen ander te zijn, maar is wel iets wat jullie moeten herstellen voordat jullie elkaar verder beschadigen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 9 mei 2021 om 10:31
Ik vind het helemaal niet raar, maar dat komt omdat ik zelf weet hoe het voelt.
De moeilijkheid is natuurlijk: hoe meer je afwendt, hoe meer de ander gaat trekken. En hoe meer je gaat trekken hoe meer de ander gaat afwenden.
zondag 9 mei 2021 om 10:36
Dit vind ik een mooie aansluiting op mijn voorgaande post.
Want dit gebeurt er in veel relaties: een trekt zich even terug (om wat voor reden dan ook) de ander voelt zich niet gezien/ gehoord/ geliefd/ eenzaam etc en gaat trekken, waardoor degene die afstand neemt, nóg meer afstand neemt.
Misschien moet je er vertrouwen in hebben dat het niet aan jou ligt. Dat je even buitenstaander bent van zijn persoonlijke proces en het niet zien als afwijzing.
Loslaten en vertrouwen hebben dat hij zijn weg naar jou wel weer terug vind.
zondag 9 mei 2021 om 10:39
Maar wel nog steeds seks?Mevrouw75 schreef: ↑09-05-2021 10:28Kan het zijn dat het teveel is? Gezien je man ook zegt dat hij zo niet is opgegroeid.
Ik heb hetzelfde als je man en toen kind 1 was werd ik helemaal gestresst als mijn man óók nog eens aan mijn lijf ging zitten. En dan is zo’n kind (en de kat;) een klein lijfje dat niet zoveel impact heeft, maar man was meteen zo groot en nam mijn hele ruimte in. Het voelde echt als een invasie in mijn lichaamsruimte waar er geen enkele ruimte meer was voor mijzelf.
(En nu kind 6 is moet ik kind regelmatig ook wegzetten. ‘Echt, ik vind je heel lief, maar ga even ergens anders zitten’)
zondag 9 mei 2021 om 10:39
Dit.aikidoka schreef: ↑09-05-2021 09:20Als hij erbij staat als een standbeeld of je wegduwt als je hem knuffelt, dat klinkt voor mij alsof hij je echt niet meer wil aanraken. Nog wel seks willen, zou dan voor mij klinken als geil zijn en dan ben je goed genoeg. Ik zou er erg gekwetst door zijn. Ik zou ook wel echt een heel goed gesprek hierover willen. Maar goed, voor mij is die lichamelijke nabijheid ook erg belangrijk en wij hebben die gelukkig ook met elkaar, man en ik.
Ik snap dat TO hier echt verdrietig van wordt.
