Relaties
alle pijlers
Ik voel me niet gewaardeerd. Wat is realistisch?
zondag 9 mei 2021 om 07:59
Mijn partner en ik zijn ongeveer 8 jaar samen en midden dertig. We hebben een kind van een jaar, een mooi koophuis en allebei een goede baan. Niets meer aan doen zou je zeggen, maar ik open dit topic natuurlijk niet voor niets.
Onze relatie is altijd heel intens geweest. Heel veel liefde, maar ook knetterende ruzies. Onze karakters lijken op sommige punten op elkaar en dat botst soms. Sinds ons kind er is, is dit veel rustiger geworden. Ik denk dat dit komt doordat we een gemeenschappelijk groter belang hebben.
De eerste paar jaar van onze relatie hadden we een geweldig sexleven en waren we altijd aan het knuffelen, handen vasthouden en gebruikten we lieve koosnaampjes voor elkaar. We hebben nog steeds sex, maar het knuffelen en de rest is ergens onderweg helemaal verloren gegaan. Ik snap dat dit gedurende een relatie minder kan worden en dat dat heel normaal is. Maar bij ons is het helemaal weg. Voor de zwangerschap was het er nog wel een beetje, maar in de zwangerschap is het denk ik helemaal gestopt. In de praktijk betekent dat dat we niet knuffelen, elkaar buiten de sex om niet kussen en bijvoorbeeld geen handen vasthouden als we ergens lopen.
Dit afstandelijke gedrag komt niet van mij af. Ik mis deze intimiteit enorm en wil het terug in onze relatie. Als ik mijn vriend een knuffel geef staat hij erbij als een standbeeld of duwt me weg. Als mijn vriend voor werk een paar dagen weg is geweest komt hij thuis en zegt hij hallo, maar geeft geen kus of knuffel. Op mijn verjaardag kreeg ik enkel een heel zuinig kusje, ik zou de buurman bij wijze van spreken nog warmer feliciteren.
Naast dit fysieke aspect mis ook waardering. Ik krijg nooit een compliment en ik begin onzeker te worden hierdoor. Ik ben een zelfstandige vrouw, maar af en toe een beetje bevestiging is welkom. Ik vertel mijn vriend vaak wat ik aan hem waardeer, dat hij zo'n lieve vader is of dat hij er goed uitziet. Maar ik krijg letterlijk nooit een compliment terug. Hij zal nooit zeggen dat ik er goed uitzie, dat ik lekker heb gekookt, dat ik een goede moeder ben etc.
Naar ons kind toe is partner extreem warm, knuffelig en complimenteus. Ik merk dat ik af en toe een beetje jaloers ben en schaam me daar voor.
Ik heb meerdere keren met partner hierover gesproken. Hij zegt dat hij van huis uit dit allemaal niet heeft meegekregen, dus dat het niet in hem zit. Maar de eerste jaren van onze relatie zat het er absoluut wel in, dus volgens mij is dit niet helemaal waar. Als we er langer over praten zegt hij ook vaak wel dat ik gelijk heb en dat hij eraan gaat werken. Maar, er gebeurt niets.
Ik ben nu op het punt gekomen dat ik me afvraag hoe lang ik dit nog vol ga houden. Ik heb soms zo'n sterke behoefte aan een knuffel of een compliment dat ik me er heel eenzaam en verdrietig door voel. Ik fantaseer soms over het ontmoeten van een lieve warme man die me vertelt hoe goed ik alles doe.. heel kinderachtig maar schijnbaar heb ik dit echt nodig.
Vriend wilde vannacht sex, maar ik heb me omgedraaid en hem weggeduwd. Ik heb er geen zin meer in als hij z'n best voor mij niet doet. Vriend snapt waarschijnlijk niets van deze actie, dus ik zal er met hem over moeten praten. Maar, wat valt er nog te zeggen? Wat kan ik nog doen? En wat kan ik eigenlijk verwachten? Verwacht ik misschien iets wat niet realistisch is? Ik hoop hier wat tips te krijgen!
Onze relatie is altijd heel intens geweest. Heel veel liefde, maar ook knetterende ruzies. Onze karakters lijken op sommige punten op elkaar en dat botst soms. Sinds ons kind er is, is dit veel rustiger geworden. Ik denk dat dit komt doordat we een gemeenschappelijk groter belang hebben.
De eerste paar jaar van onze relatie hadden we een geweldig sexleven en waren we altijd aan het knuffelen, handen vasthouden en gebruikten we lieve koosnaampjes voor elkaar. We hebben nog steeds sex, maar het knuffelen en de rest is ergens onderweg helemaal verloren gegaan. Ik snap dat dit gedurende een relatie minder kan worden en dat dat heel normaal is. Maar bij ons is het helemaal weg. Voor de zwangerschap was het er nog wel een beetje, maar in de zwangerschap is het denk ik helemaal gestopt. In de praktijk betekent dat dat we niet knuffelen, elkaar buiten de sex om niet kussen en bijvoorbeeld geen handen vasthouden als we ergens lopen.
Dit afstandelijke gedrag komt niet van mij af. Ik mis deze intimiteit enorm en wil het terug in onze relatie. Als ik mijn vriend een knuffel geef staat hij erbij als een standbeeld of duwt me weg. Als mijn vriend voor werk een paar dagen weg is geweest komt hij thuis en zegt hij hallo, maar geeft geen kus of knuffel. Op mijn verjaardag kreeg ik enkel een heel zuinig kusje, ik zou de buurman bij wijze van spreken nog warmer feliciteren.
Naast dit fysieke aspect mis ook waardering. Ik krijg nooit een compliment en ik begin onzeker te worden hierdoor. Ik ben een zelfstandige vrouw, maar af en toe een beetje bevestiging is welkom. Ik vertel mijn vriend vaak wat ik aan hem waardeer, dat hij zo'n lieve vader is of dat hij er goed uitziet. Maar ik krijg letterlijk nooit een compliment terug. Hij zal nooit zeggen dat ik er goed uitzie, dat ik lekker heb gekookt, dat ik een goede moeder ben etc.
Naar ons kind toe is partner extreem warm, knuffelig en complimenteus. Ik merk dat ik af en toe een beetje jaloers ben en schaam me daar voor.
Ik heb meerdere keren met partner hierover gesproken. Hij zegt dat hij van huis uit dit allemaal niet heeft meegekregen, dus dat het niet in hem zit. Maar de eerste jaren van onze relatie zat het er absoluut wel in, dus volgens mij is dit niet helemaal waar. Als we er langer over praten zegt hij ook vaak wel dat ik gelijk heb en dat hij eraan gaat werken. Maar, er gebeurt niets.
Ik ben nu op het punt gekomen dat ik me afvraag hoe lang ik dit nog vol ga houden. Ik heb soms zo'n sterke behoefte aan een knuffel of een compliment dat ik me er heel eenzaam en verdrietig door voel. Ik fantaseer soms over het ontmoeten van een lieve warme man die me vertelt hoe goed ik alles doe.. heel kinderachtig maar schijnbaar heb ik dit echt nodig.
Vriend wilde vannacht sex, maar ik heb me omgedraaid en hem weggeduwd. Ik heb er geen zin meer in als hij z'n best voor mij niet doet. Vriend snapt waarschijnlijk niets van deze actie, dus ik zal er met hem over moeten praten. Maar, wat valt er nog te zeggen? Wat kan ik nog doen? En wat kan ik eigenlijk verwachten? Verwacht ik misschien iets wat niet realistisch is? Ik hoop hier wat tips te krijgen!
zondag 9 mei 2021 om 11:51
Klopt hoor!
En hopelijk leren we van elkaars ervaringen
TO weet zelf het beste wat de situatie is en wat ze wel en niet heeft gedaan.
Ik hoop ook dat ze daarin eerlijk naar zichzelf durft te kijken en niet alleen maar hem de schuld geeft van haar pijn en gevoel van afwijzing
zondag 9 mei 2021 om 12:18
Geduld is een schone zaak.
Echt waar. 2 jaar waarbinnen een kind is geboren.
Maar goed, mijn tijdsbesef is wat dat betreft heel anders dan zowat iedereen hier.
mevrouw75 wijzigde dit bericht op 09-05-2021 12:26
21.69% gewijzigd
zondag 9 mei 2021 om 12:21
Tjonge, dat is nou precies niet wat ik zei.Luci_Mster2 schreef: ↑09-05-2021 11:22Ja, joh, vooral niet trekken of wat willen van de ander. Wat knuffels of gewoon een eerlijk gesprek.
Cijfer jou en je gevoel helemaal weg. Jaren lang ook, anders duw je hem helemaal weg.
Is dit een volwassen man of een beperkt iemand?
Ik vrees dat de koek bij hem op is. Maar dat weet je pas als hij eens gaat praten.
zondag 9 mei 2021 om 12:27
Nee, sorry, ik gaf wel de voorzet tot al die posts.
zondag 9 mei 2021 om 12:42
En waar is de verantwoordelijkheid van de man in deze situatie? De man die ziet, voelt, merkt en hoort(!) dat dit een negatief effect heeft op zijn partner?Halo schreef: ↑09-05-2021 11:34Nee, omdat in de ‘even’ periode van alles is geprobeerd om de man te bereiken. Bewust of onbewust. Noem het van mijn part energetisch. Zodat begrepen wordt dat man die energie continue als druk aanvoelt. Ook bewust of onbewust.
Zolang de focus de hele tijd op de man ligt kan ‘ even’ heeeel lang duren. Omdat het een vicieuze cirkel wordt waarbij alles draait om dat de man zijn vrouw geliefd laat voelen.
Die liefde moet zij in zichzelf voelen
Ik vind het maar een slappe hap dat het op haar bordje geschoven wordt als zijnde trekken, terwijl hij hier verzaakt.
Waarom kan hij niet zijn mond opentrekken als dit het geval is en even uitleggen dat hij wat ruimte nodig heeft, maar dat t niks te maken heeft met haar of de liefde die hij voor haar voelt?
To, ik kan me goed voorstellen dat dit een situatie is waar je in vast draait. Je klinkt heel verdrietig en ik wil je dan al eerste een digitale knuffel geven.
Ik zou ook relatie therapie voorstellen bij je partner. Hopelijk kunnen jullie op die manier een weg vinden die werkt voor jullie.
zondag 9 mei 2021 om 12:44
Nou dat dus.Stormysea schreef: ↑09-05-2021 12:42En waar is de verantwoordelijkheid van de man in deze situatie? De man die ziet, voelt, merkt en hoort(!) dat dit een negatief effect heeft op zijn partner?
Ik vind het maar een slappe hap dat het op haar bordje geschoven wordt als zijnde trekken, terwijl hij hier verzaakt.
Waarom kan hij niet zijn mond opentrekken als dit het geval is en even uitleggen dat hij wat ruimte nodig heeft, maar dat t niks te maken heeft met haar of de liefde die hij voor haar voelt?
To, ik kan me goed voorstellen dat dit een situatie is waar je in vast draait. Je klinkt heel verdrietig en ik wil je dan al eerste een digitale knuffel geven.
Ik zou ook relatie therapie voorstellen bij je partner. Hopelijk kunnen jullie op die manier een weg vinden die werkt voor jullie.
Echt hoor, je mag als partner na jaren echt wel wat verwachten qua actie of hulp zoeken of tenminste echt willen praten enz.
zondag 9 mei 2021 om 12:47
Tsja, waarom niet? Omdat de wisselwerking in de gesprekken niet lekker gaat? Omdat hij geen enkel idee heeft waarom (hij kan zelf het grote geheel nog niet zien)? Hij zit ook maar ergens middenin.Stormysea schreef: ↑09-05-2021 12:42En waar is de verantwoordelijkheid van de man in deze situatie? De man die ziet, voelt, merkt en hoort(!) dat dit een negatief effect heeft op zijn partner?
Ik vind het maar een slappe hap dat het op haar bordje geschoven wordt als zijnde trekken, terwijl hij hier verzaakt.
Waarom kan hij niet zijn mond opentrekken als dit het geval is en even uitleggen dat hij wat ruimte nodig heeft, maar dat t niks te maken heeft met haar of de liefde die hij voor haar voelt?
To, ik kan me goed voorstellen dat dit een situatie is waar je in vast draait. Je klinkt heel verdrietig en ik wil je dan al eerste een digitale knuffel geven.
Ik zou ook relatie therapie voorstellen bij je partner. Hopelijk kunnen jullie op die manier een weg vinden die werkt voor jullie.
zondag 9 mei 2021 om 12:52
Dan gaat hij alleen zelf hulp bij zoeken ofzo. Gewoon iets doen.
Dit is nu al 2 jaar aan de gang. Op gegeven moment mag je echt van een volwassen partner iets verwachten hoor.
zondag 9 mei 2021 om 12:54
Maar zin in seks heeft ie wel. Dus je zou zeggen dat die knuffel/kus/compliment dan ook niet zo’n probleem zou moeten zijn. Waarom is dat wel een probleem maar is seks geen enkel probleem? Ook omdat hij het grote geheel wat dan ook mag zijn niet ziet? Na 8 jaar mag je echt meer verwachten hoor.
zondag 9 mei 2021 om 13:00
Voor een relatie span je je beiden in en ik vind 2 jaar ook wel erg lang voor iets als een knuffel. Hij doet er geen moeite voor en hoeveel tijd heeft hij nodig als 2 jaar niet genoeg is? Het went ook als je iemand nooit meer een knuffel geeft en dan wordt de drempel steeds hoger. Nu is het dus een ding geworden en ik vraag me af of dat goed komt als je hem met rust laat. Het volgende gedoe, TO wil ook geen seks meer, is al begonnen. Ze raken zo ven het ene in het andere denk ik.
zondag 9 mei 2021 om 13:01
Ach ja, ik zei al, mijn idee van tijd is wat anders. En die van mijn man ook, wat dat betreft passen wij heel goed bij elkaar.Luci_Mster2 schreef: ↑09-05-2021 12:52Dan gaat hij alleen zelf hulp bij zoeken ofzo. Gewoon iets doen.
Dit is nu al 2 jaar aan de gang. Op gegeven moment mag je echt van een volwassen partner iets verwachten hoor.
Kijk, prima hoor, als to een ultimatum of weet ik wat stelt, of op haar strepen gaat staan om hem te verplichten in therapie bijv te gaan. Bij ons is het na nog wel langer dan 2 jaar de goede kant op aan het groeien.
zondag 9 mei 2021 om 13:03
Dat is (een poging tot) symptoombestrijding. Maar niet de kern van het probleem aanpakken.Koffiemetslagroom schreef: ↑09-05-2021 11:17Ik denk niet dat dit het geval is. Ik trek niet aan hem. Ik neem nu juist ook afstand, waardoor er helemaal een enorme kilte tussen ons is. Ik overweeg nu juist weer overdreven lief en plakkerig te gaan doen, in het kader van "het goede voorbeeld"..
You can never have too many hats, gloves and shoes
zondag 9 mei 2021 om 13:05
En na 8 jaar mag je ook gerust een wat langere periode een tijd hebben dat het wat uit elkaar groeit.Midnight-Blue schreef: ↑09-05-2021 12:54Maar zin in seks heeft ie wel. Dus je zou zeggen dat die knuffel/kus/compliment dan ook niet zo’n probleem zou moeten zijn. Waarom is dat wel een probleem maar is seks geen enkel probleem? Ook omdat hij het grote geheel wat dan ook mag zijn niet ziet? Na 8 jaar mag je echt meer verwachten hoor.
Weet je, ik zit ook maar een antwoorden te verzinnen op de vraag. Waarom wel sex, waarom geen knuffel? Geen idee?
zondag 9 mei 2021 om 13:09
TO's man weet dat wel. Dus helemaal niet gek als hij dat TO eens gaat vertellen.
En als hij het echt niet, dat gaat uitzoeken. Gewoon voor hem en haar en voor hen samen en hun relatie en hun kind.
En ja dat mag je gewoon vragen na jaren.
zondag 9 mei 2021 om 13:11
Niet iedereen kan even goed praten. Of voldoen aan alle verwachtingen...Stormysea schreef: ↑09-05-2021 12:42En waar is de verantwoordelijkheid van de man in deze situatie? De man die ziet, voelt, merkt en hoort(!) dat dit een negatief effect heeft op zijn partner?
Ik vind het maar een slappe hap dat het op haar bordje geschoven wordt als zijnde trekken, terwijl hij hier verzaakt.
Waarom kan hij niet zijn mond opentrekken als dit het geval is en even uitleggen dat hij wat ruimte nodig heeft, maar dat t niks te maken heeft met haar of de liefde die hij voor haar voelt?
To, ik kan me goed voorstellen dat dit een situatie is waar je in vast draait. Je klinkt heel verdrietig en ik wil je dan al eerste een digitale knuffel geven.
Ik zou ook relatie therapie voorstellen bij je partner. Hopelijk kunnen jullie op die manier een weg vinden die werkt voor jullie.
En wie zegt dat hij niet heeft aangegeven dat het niet aan haar ligt?
Kennelijk ben ik niet de enige die aan aannames doet.
En het klopt, dat actie reactie geeft. Door zijn gedrag is, zoals iemand anders al zei, haar reactie dat ze nu geen zin meer in sex heeft.
Is dat dan de vorm van afstand nemen die zij bedoelt?
Dat is toch geen onvoorwaardelijke liefde?
En ik ben het óók eens met iemand die zegt: waar is zij in het hele verhaal? Wie denkt aan haar en aan haar verlangens en behoeftes?
Maar hij doet dat kennelijk nu niet. Niet zoals zij wilt.
Iemand zei tegen mij heel terecht: stel vragen in plaats van aannames.
Daarop ben ik inderdaad wel benieuwd: hoe neem je afstand? Door bot terug te doen? Zelf ook maar niet meer te knuffelen?
Of blijf je nog wel jezelf en geef je hem nog wel liefde zonder daarvoor iets terug te verwachten?
Want dat is in mijn optiek pas onvoorwaardelijk. Zonder voorwaarden van iemand houden. En accepteren dat hij even niet wil of kan. Zonder daar meteen mijn gedrag aan aan te passen.
Niet een: ik knuffel jou dus jij moet mij ook knuffelen.
anoniem_243683 wijzigde dit bericht op 09-05-2021 13:12
2.40% gewijzigd
zondag 9 mei 2021 om 13:12
Ik vind 2 jaar zonder liefde toch wel aan de lange kant, alsof je samenwoont met een huisgenoot waar je dan ook nog af en toe seks mee hebt. Ik zou er niet tegen kunnen. Ik vind langere periodes van uit elkaar groeien ook gewoon zorgwekkend voor de relatie, het voorspelt meestal geen betere relatie maar het einde van een relatie.
zondag 9 mei 2021 om 13:16
To, ik weet niet hoe het voor jou en voor je man is, maar ik vond de zwangerschap en de eerste jaren kind echt knetterheftig.
Ik ben jouw man niet, en mijn partner jou niet natuurlijk, en wij hadden ook wel andere zaken die andersom niet lekker liepen, maar ik heb in die periode zelfs geen topic durven openen omdat ik de reacties toch wel wist en ik was echt niet toe aan die reacties (je man gaat zéker vreemd, je man is een asshole, jij bent meer dan alleen moeder, waarom zijn jullie nog bij elkaar?)
Onze relatie is blijkbaar niet helemaal conventioneel (of juist wel volgens nogal ouderwetse standpunten;), maar wij hebben eigenlijk nooit getwijfeld aan uit elkaar gaan. Dat maakt het misschien anders, maar wij hebben nu langzaam echt wel meer ruimte voor elkaars behoeften.
En nogmaals: wij zijn jullie niet, dus misschien hebben andere forummers gewoon wel beter advies. Toch wil ik ook deze kant laten zien.
Ik ben jouw man niet, en mijn partner jou niet natuurlijk, en wij hadden ook wel andere zaken die andersom niet lekker liepen, maar ik heb in die periode zelfs geen topic durven openen omdat ik de reacties toch wel wist en ik was echt niet toe aan die reacties (je man gaat zéker vreemd, je man is een asshole, jij bent meer dan alleen moeder, waarom zijn jullie nog bij elkaar?)
Onze relatie is blijkbaar niet helemaal conventioneel (of juist wel volgens nogal ouderwetse standpunten;), maar wij hebben eigenlijk nooit getwijfeld aan uit elkaar gaan. Dat maakt het misschien anders, maar wij hebben nu langzaam echt wel meer ruimte voor elkaars behoeften.
En nogmaals: wij zijn jullie niet, dus misschien hebben andere forummers gewoon wel beter advies. Toch wil ik ook deze kant laten zien.
zondag 9 mei 2021 om 13:17
Tsja.Midnight-Blue schreef: ↑09-05-2021 13:12Ik vind 2 jaar zonder liefde toch wel aan de lange kant, alsof je samenwoont met een huisgenoot waar je dan ook nog af en toe seks mee hebt. Ik zou er niet tegen kunnen. Ik vind langere periodes van uit elkaar groeien ook gewoon zorgwekkend voor de relatie, het voorspelt meestal geen betere relatie maar het einde van een relatie.
Ik heb echt heel veel liefde gegeven hoor. Niet via aanraking, dat is waar.
zondag 9 mei 2021 om 13:17
Natuurlijk werkt dat twee kanten op, als jij alleen maar geeft en de ander geeft daar niks op terug behalve liefdeloze seks, hoeveel is je onvoorwaardelijke liefde dan nog waard? Na een tijd ben je daar echt klaar meeHalo schreef: ↑09-05-2021 13:11Niet iedereen kan even goed praten. Of voldoen aan alle verwachtingen...
En wie zegt dat hij niet heeft aangegeven dat het niet aan haar ligt?
Kennelijk ben ik niet de enige die aan aannames doet.
En het klopt, dat actie reactie geeft. Door zijn gedrag is, zoals iemand anders al zei, haar reactie dat ze nu geen zin meer in sex heeft.
Is dat dan de vorm van afstand nemen die zij bedoelt?
Dat is toch geen onvoorwaardelijke liefde?
En ik ben het óók eens met iemand die zegt: waar is zij in het hele verhaal? Wie denkt aan haar en aan haar verlangens en behoeftes?
Maar hij doet dat kennelijk nu niet. Niet zoals zij wilt.
Iemand zei tegen mij heel terecht: stel vragen in plaats van aannames.
Daarop ben ik inderdaad wel benieuwd: hoe neem je afstand? Door bot terug te doen? Zelf ook maar niet meer te knuffelen?
Of blijf je nog wel jezelf en geef je hem nog wel liefde zonder daarvoor iets terug te verwachten?
Want dat is in mijn optiek pas onvoorwaardelijk. Zonder voorwaarden van iemand houden. En accepteren dat hij even niet wil of kan. Zonder daar meteen mijn gedrag aan aan te passen.
Niet een: ik knuffel jou dus jij moet mij ook knuffelen.
zondag 9 mei 2021 om 13:20
2 jaar waarin er een kind is geboren. Ik vind het niet zo lang.
Ik snap wel dat het frustrerend is hoor, daar niet. van.
Ik denk dat mijn man het ook niet zo ervaren heeft, dat ik wel heel veel gaf.
zondag 9 mei 2021 om 13:24
Dat kun je toch vragen aan je man hoe hij dat ervaren heeft? Misschien vond hij 2 jaar wel lang en vond hij de geboorte van jullie kind een stuk minder heftig.
zondag 9 mei 2021 om 13:27
Ja, dat kan.Midnight-Blue schreef: ↑09-05-2021 13:24Dat kun je toch vragen aan je man hoe hij dat ervaren heeft? Misschien vond hij 2 jaar wel lang en vond hij de geboorte van jullie kind een stuk minder heftig.
Dat hij die jaren minder heftig vond is zeker.
