Relaties
alle pijlers
Ik voel me niet gewaardeerd. Wat is realistisch?
zondag 9 mei 2021 om 07:59
Mijn partner en ik zijn ongeveer 8 jaar samen en midden dertig. We hebben een kind van een jaar, een mooi koophuis en allebei een goede baan. Niets meer aan doen zou je zeggen, maar ik open dit topic natuurlijk niet voor niets.
Onze relatie is altijd heel intens geweest. Heel veel liefde, maar ook knetterende ruzies. Onze karakters lijken op sommige punten op elkaar en dat botst soms. Sinds ons kind er is, is dit veel rustiger geworden. Ik denk dat dit komt doordat we een gemeenschappelijk groter belang hebben.
De eerste paar jaar van onze relatie hadden we een geweldig sexleven en waren we altijd aan het knuffelen, handen vasthouden en gebruikten we lieve koosnaampjes voor elkaar. We hebben nog steeds sex, maar het knuffelen en de rest is ergens onderweg helemaal verloren gegaan. Ik snap dat dit gedurende een relatie minder kan worden en dat dat heel normaal is. Maar bij ons is het helemaal weg. Voor de zwangerschap was het er nog wel een beetje, maar in de zwangerschap is het denk ik helemaal gestopt. In de praktijk betekent dat dat we niet knuffelen, elkaar buiten de sex om niet kussen en bijvoorbeeld geen handen vasthouden als we ergens lopen.
Dit afstandelijke gedrag komt niet van mij af. Ik mis deze intimiteit enorm en wil het terug in onze relatie. Als ik mijn vriend een knuffel geef staat hij erbij als een standbeeld of duwt me weg. Als mijn vriend voor werk een paar dagen weg is geweest komt hij thuis en zegt hij hallo, maar geeft geen kus of knuffel. Op mijn verjaardag kreeg ik enkel een heel zuinig kusje, ik zou de buurman bij wijze van spreken nog warmer feliciteren.
Naast dit fysieke aspect mis ook waardering. Ik krijg nooit een compliment en ik begin onzeker te worden hierdoor. Ik ben een zelfstandige vrouw, maar af en toe een beetje bevestiging is welkom. Ik vertel mijn vriend vaak wat ik aan hem waardeer, dat hij zo'n lieve vader is of dat hij er goed uitziet. Maar ik krijg letterlijk nooit een compliment terug. Hij zal nooit zeggen dat ik er goed uitzie, dat ik lekker heb gekookt, dat ik een goede moeder ben etc.
Naar ons kind toe is partner extreem warm, knuffelig en complimenteus. Ik merk dat ik af en toe een beetje jaloers ben en schaam me daar voor.
Ik heb meerdere keren met partner hierover gesproken. Hij zegt dat hij van huis uit dit allemaal niet heeft meegekregen, dus dat het niet in hem zit. Maar de eerste jaren van onze relatie zat het er absoluut wel in, dus volgens mij is dit niet helemaal waar. Als we er langer over praten zegt hij ook vaak wel dat ik gelijk heb en dat hij eraan gaat werken. Maar, er gebeurt niets.
Ik ben nu op het punt gekomen dat ik me afvraag hoe lang ik dit nog vol ga houden. Ik heb soms zo'n sterke behoefte aan een knuffel of een compliment dat ik me er heel eenzaam en verdrietig door voel. Ik fantaseer soms over het ontmoeten van een lieve warme man die me vertelt hoe goed ik alles doe.. heel kinderachtig maar schijnbaar heb ik dit echt nodig.
Vriend wilde vannacht sex, maar ik heb me omgedraaid en hem weggeduwd. Ik heb er geen zin meer in als hij z'n best voor mij niet doet. Vriend snapt waarschijnlijk niets van deze actie, dus ik zal er met hem over moeten praten. Maar, wat valt er nog te zeggen? Wat kan ik nog doen? En wat kan ik eigenlijk verwachten? Verwacht ik misschien iets wat niet realistisch is? Ik hoop hier wat tips te krijgen!
Onze relatie is altijd heel intens geweest. Heel veel liefde, maar ook knetterende ruzies. Onze karakters lijken op sommige punten op elkaar en dat botst soms. Sinds ons kind er is, is dit veel rustiger geworden. Ik denk dat dit komt doordat we een gemeenschappelijk groter belang hebben.
De eerste paar jaar van onze relatie hadden we een geweldig sexleven en waren we altijd aan het knuffelen, handen vasthouden en gebruikten we lieve koosnaampjes voor elkaar. We hebben nog steeds sex, maar het knuffelen en de rest is ergens onderweg helemaal verloren gegaan. Ik snap dat dit gedurende een relatie minder kan worden en dat dat heel normaal is. Maar bij ons is het helemaal weg. Voor de zwangerschap was het er nog wel een beetje, maar in de zwangerschap is het denk ik helemaal gestopt. In de praktijk betekent dat dat we niet knuffelen, elkaar buiten de sex om niet kussen en bijvoorbeeld geen handen vasthouden als we ergens lopen.
Dit afstandelijke gedrag komt niet van mij af. Ik mis deze intimiteit enorm en wil het terug in onze relatie. Als ik mijn vriend een knuffel geef staat hij erbij als een standbeeld of duwt me weg. Als mijn vriend voor werk een paar dagen weg is geweest komt hij thuis en zegt hij hallo, maar geeft geen kus of knuffel. Op mijn verjaardag kreeg ik enkel een heel zuinig kusje, ik zou de buurman bij wijze van spreken nog warmer feliciteren.
Naast dit fysieke aspect mis ook waardering. Ik krijg nooit een compliment en ik begin onzeker te worden hierdoor. Ik ben een zelfstandige vrouw, maar af en toe een beetje bevestiging is welkom. Ik vertel mijn vriend vaak wat ik aan hem waardeer, dat hij zo'n lieve vader is of dat hij er goed uitziet. Maar ik krijg letterlijk nooit een compliment terug. Hij zal nooit zeggen dat ik er goed uitzie, dat ik lekker heb gekookt, dat ik een goede moeder ben etc.
Naar ons kind toe is partner extreem warm, knuffelig en complimenteus. Ik merk dat ik af en toe een beetje jaloers ben en schaam me daar voor.
Ik heb meerdere keren met partner hierover gesproken. Hij zegt dat hij van huis uit dit allemaal niet heeft meegekregen, dus dat het niet in hem zit. Maar de eerste jaren van onze relatie zat het er absoluut wel in, dus volgens mij is dit niet helemaal waar. Als we er langer over praten zegt hij ook vaak wel dat ik gelijk heb en dat hij eraan gaat werken. Maar, er gebeurt niets.
Ik ben nu op het punt gekomen dat ik me afvraag hoe lang ik dit nog vol ga houden. Ik heb soms zo'n sterke behoefte aan een knuffel of een compliment dat ik me er heel eenzaam en verdrietig door voel. Ik fantaseer soms over het ontmoeten van een lieve warme man die me vertelt hoe goed ik alles doe.. heel kinderachtig maar schijnbaar heb ik dit echt nodig.
Vriend wilde vannacht sex, maar ik heb me omgedraaid en hem weggeduwd. Ik heb er geen zin meer in als hij z'n best voor mij niet doet. Vriend snapt waarschijnlijk niets van deze actie, dus ik zal er met hem over moeten praten. Maar, wat valt er nog te zeggen? Wat kan ik nog doen? En wat kan ik eigenlijk verwachten? Verwacht ik misschien iets wat niet realistisch is? Ik hoop hier wat tips te krijgen!
zondag 9 mei 2021 om 13:29
Zoals mevrouw75 zegt: geduld.Midnight-Blue schreef: ↑09-05-2021 13:17Natuurlijk werkt dat twee kanten op, als jij alleen maar geeft en de ander geeft daar niks op terug behalve liefdeloze seks, hoeveel is je onvoorwaardelijke liefde dan nog waard? Na een tijd ben je daar echt klaar mee
We vinden allemaal 2 jaar lang. Maar als je een mensenleven samen bent. Dag in dag uit... dan zijn er gewoon momenten dat je tijdelijk uit elkaar kan groeien.
En TO hoezo cijfert TO zichzelf weg als ze hem die ruimte geeft?
Ze krijgt alleen niet bij hem wat ze nodig heeft van hem. Er wordt niet voldaan aan haar verwachtingen.
Mag zij hem daarvoor verantwoordelijk stellen? Natuurlijk, maar ik betwijfel of het daar beter van wordt.
En nogmaals: ik snap echt dat het voor haar oneerlijk voelt. En angstig. En een: ik hou meer van jou dan jij van mij gevoel geeft die raakt tot in de je tenen.
Alleen dat gevoel kan hij op dit moment haar niet afnemen. Of dat wil hij niet.
En ze weet niet waarom en zal dat waarschijnlijk ook niet te weten krijgen.
zondag 9 mei 2021 om 13:31
Omdat seks gaat om zijn kwakkie kwijt kunnen. Stress-ontlading. Geilheid om een ander die hij op straat heeft gezien, maar het makkelijkste thuis kan ontladen. Mannen kunnen dat veel makkelijker liefdeloos.Midnight-Blue schreef: ↑09-05-2021 12:54Maar zin in seks heeft ie wel. Dus je zou zeggen dat die knuffel/kus/compliment dan ook niet zo’n probleem zou moeten zijn. Waarom is dat wel een probleem maar is seks geen enkel probleem?
Een kus of knuffel is dus totaal iets anders voor hem.
You can never have too many hats, gloves and shoes
zondag 9 mei 2021 om 13:32
Helemaal mee eens. Zonder dat het een verwijt is.patsy--stone schreef: ↑09-05-2021 13:31Omdat seks gaat om zijn kwakkie kwijt kunnen. Stress-ontlading. Geilheid om een ander die hij op straat heeft gezien, maar het makkelijkste thuis kan ontladen. Mannen kunnen dat veel makkelijker liefdeloos.
Een kus of knuffel is dus totaal iets anders voor hem.
Het is gewoon ontlading. Stress relief.
.
zondag 9 mei 2021 om 13:39
Tijd voor ruimte geven en begrip is bij TO duidelijk voorbij. Hoeveel meer geduld moet ze nog hebben? Het lijkt mij dat ze zelf bepaalt waar de grens voor haar ligt. En om dan te adviseren dat ze vooral geduldig moet af wachten en af toe haar benen wijd doen voor hem vind ik dan een wat opmerkelijk advies.Halo schreef: ↑09-05-2021 13:29Zoals mevrouw75 zegt: geduld.
We vinden allemaal 2 jaar lang. Maar als je een mensenleven samen bent. Dag in dag uit... dan zijn er gewoon momenten dat je tijdelijk uit elkaar kan groeien.
En TO hoezo cijfert TO zichzelf weg als ze hem die ruimte geeft?
Ze krijgt alleen niet bij hem wat ze nodig heeft van hem. Er wordt niet voldaan aan haar verwachtingen.
Mag zij hem daarvoor verantwoordelijk stellen? Natuurlijk, maar ik betwijfel of het daar beter van wordt.
En nogmaals: ik snap echt dat het voor haar oneerlijk voelt. En angstig. En een: ik hou meer van jou dan jij van mij gevoel geeft die raakt tot in de je tenen.
Alleen dat gevoel kan hij op dit moment haar niet afnemen. Of dat wil hij niet.
En ze weet niet waarom en zal dat waarschijnlijk ook niet te weten krijgen.
Als iemand je niet meer kan of wil geven wat je nodig hebt kun je er net zo goed meteen mee ophouden ipv eindeloos geduld hebben in de hoop dat het nog goed komt.
zondag 9 mei 2021 om 13:40
.Koffiemetslagroom schreef: ↑09-05-2021 07:59[...]
Dit afstandelijke gedrag komt niet van mij af. Ik mis deze intimiteit enorm en wil het terug in onze relatie. Als ik mijn vriend een knuffel geef staat hij erbij als een standbeeld of duwt me weg. Als mijn vriend voor werk een paar dagen weg is geweest komt hij thuis en zegt hij hallo, maar geeft geen kus of knuffel. Op mijn verjaardag kreeg ik enkel een heel zuinig kusje, ik zou de buurman bij wijze van spreken nog warmer feliciteren.
Dit is echt helemaal niet normaal.
Klinkt niet alsof hij van je houdt, maar alsof hij je slechts tolereert. Als oppas/ huishoudelijke hulp. En om in zijn behoeftes te voorzien.
Ik zou echt dringend samen hulp zoeken, en als hij dat niet wil, dan moet je denk ik goed nadenken of je in deze situatie wel oud wilt worden.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
zondag 9 mei 2021 om 13:41
Bizar.Halo schreef: ↑09-05-2021 13:29Zoals mevrouw75 zegt: geduld.
We vinden allemaal 2 jaar lang. Maar als je een mensenleven samen bent. Dag in dag uit... dan zijn er gewoon momenten dat je tijdelijk uit elkaar kan groeien.
En TO hoezo cijfert TO zichzelf weg als ze hem die ruimte geeft?
Ze krijgt alleen niet bij hem wat ze nodig heeft van hem. Er wordt niet voldaan aan haar verwachtingen.
Mag zij hem daarvoor verantwoordelijk stellen? Natuurlijk, maar ik betwijfel of het daar beter van wordt.
En nogmaals: ik snap echt dat het voor haar oneerlijk voelt. En angstig. En een: ik hou meer van jou dan jij van mij gevoel geeft die raakt tot in de je tenen.
Alleen dat gevoel kan hij op dit moment haar niet afnemen. Of dat wil hij niet.
En ze weet niet waarom en zal dat waarschijnlijk ook niet te weten krijgen.
zondag 9 mei 2021 om 13:45
Halo schreef: ↑09-05-2021 13:29Zoals mevrouw75 zegt: geduld.
We vinden allemaal 2 jaar lang. Maar als je een mensenleven samen bent. Dag in dag uit... dan zijn er gewoon momenten dat je tijdelijk uit elkaar kan groeien.
En TO hoezo cijfert TO zichzelf weg als ze hem die ruimte geeft?
Ze krijgt alleen niet bij hem wat ze nodig heeft van hem. Er wordt niet voldaan aan haar verwachtingen.
Mag zij hem daarvoor verantwoordelijk stellen? Natuurlijk, maar ik betwijfel of het daar beter van wordt.
En nogmaals: ik snap echt dat het voor haar oneerlijk voelt. En angstig. En een: ik hou meer van jou dan jij van mij gevoel geeft die raakt tot in de je tenen.
Alleen dat gevoel kan hij op dit moment haar niet afnemen. Of dat wil hij niet.
En ze weet niet waarom en zal dat waarschijnlijk ook niet te weten krijgen.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
zondag 9 mei 2021 om 13:46
Ik geef geen advies.Midnight-Blue schreef: ↑09-05-2021 13:39Tijd voor ruimte geven en begrip is bij TO duidelijk voorbij. Hoeveel meer geduld moet ze nog hebben? Het lijkt mij dat ze zelf bepaalt waar de grens voor haar ligt. En om dan te adviseren dat ze vooral geduldig moet af wachten en af toe haar benen wijd doen voor hem vind ik dan een wat opmerkelijk advies.
Als iemand je niet meer kan of wil geven wat je nodig hebt kun je er net zo goed meteen mee ophouden ipv eindeloos geduld hebben in de hoop dat het nog goed komt.
Zeker niet. Ik probeer alleen aan te geven dat het niet aan haar hoeft te liggen en dat in dat geval geduld beter is dan eisen stellen, verschillende tactieken proberen etc.
Het is altijd een keuze: neem ik hiermee genoegen in de hoop dat het beter wordt? Zonder daarbij allerlei rare sprongen te maken om te proberen toch hem haar gevoel te laten wegnemen of stopt ze ermee. Dan weet ze in ieder geval zeker dat ze het niet meer van hem krijgt.
zondag 9 mei 2021 om 13:49
Hoezo cijfert de TO zich weg als ze hem de ruimte geeft? Serieus?Halo schreef: ↑09-05-2021 13:29Zoals mevrouw75 zegt: geduld.
We vinden allemaal 2 jaar lang. Maar als je een mensenleven samen bent. Dag in dag uit... dan zijn er gewoon momenten dat je tijdelijk uit elkaar kan groeien.
En TO hoezo cijfert TO zichzelf weg als ze hem die ruimte geeft?
Ze krijgt alleen niet bij hem wat ze nodig heeft van hem. Er wordt niet voldaan aan haar verwachtingen.
Mag zij hem daarvoor verantwoordelijk stellen? Natuurlijk, maar ik betwijfel of het daar beter van wordt.
En nogmaals: ik snap echt dat het voor haar oneerlijk voelt. En angstig. En een: ik hou meer van jou dan jij van mij gevoel geeft die raakt tot in de je tenen.
Alleen dat gevoel kan hij op dit moment haar niet afnemen. Of dat wil hij niet.
En ze weet niet waarom en zal dat waarschijnlijk ook niet te weten krijgen.
Al 2 jaar lang wordt ze niet gezien en gehoord door haar partner, hij doet haar loze beloftes over verbetering en is alleen goed voor seks, maar hé... Hem verantwoordelijk houden voor het feit dat hij haar niet geeft van wat ze nodig heeft, is niet goed voor de relatie? En verwachten dat hij t minimale doet in de vorm van communicatie is, dat is blijkbaar een brug te ver
What the actuele kwarktaart (zoals mij dochter dat zegt)?
Ze moet maar ruimte geven aan zijn nukken en grillen, maar ze mag niet na 2 jaar verwachten dat hij iets meer doet dan loze beloftes?
Oh en ze moet zichzelf ook maar beschikbaar stellen voor seks?
Die onvoorwaardelijke liefde gaat blijkbaar maar 1 kant op.
zondag 9 mei 2021 om 13:50
En als vriend zelf niet hierover wil praten, en ook niet in therapie wil, dan zou ik als ik TO was mijn benen bij elkaar houden en ze gebruiken om hieruit vandaan te lopen om iemand anders te vinden die haar wél gelukkig maakt.Midnight-Blue schreef: ↑09-05-2021 13:39Tijd voor ruimte geven en begrip is bij TO duidelijk voorbij. Hoeveel meer geduld moet ze nog hebben? Het lijkt mij dat ze zelf bepaalt waar de grens voor haar ligt. En om dan te adviseren dat ze vooral geduldig moet af wachten en af toe haar benen wijd doen voor hem vind ik dan een wat opmerkelijk advies.
Als iemand je niet meer kan of wil geven wat je nodig hebt kun je er net zo goed meteen mee ophouden ipv eindeloos geduld hebben in de hoop dat het nog goed komt.
Het is intens verdrietig, zeker met een jong kind in het spel, maar TO heeft ook recht op liefde en geluk. En hier lijkt de liefde op.
En wat kind betreft kan het dan denk ik beter nu uit elkaar knallen, dan straks ergens tijdens basisschool leeftijd o.i.d.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
zondag 9 mei 2021 om 13:50
Dat het niet aan haar ligt leek mij al wel duidelijk. Natuurlijk mag ze eisen dat hier verbetering in komt en hoeft ze geen geduld te hebben voor dit soort fratsen.Halo schreef: ↑09-05-2021 13:46Ik geef geen advies.
Zeker niet. Ik probeer alleen aan te geven dat het niet aan haar hoeft te liggen en dat in dat geval geduld beter is dan eisen stellen, verschillende tactieken proberen etc.
Het is altijd een keuze: neem ik hiermee genoegen in de hoop dat het beter wordt? Zonder daarbij allerlei rare sprongen te maken om te proberen toch hem haar gevoel te laten wegnemen of stopt ze ermee. Dan weet ze in ieder geval zeker dat ze het niet meer van hem krijgt.
zondag 9 mei 2021 om 13:54
.Halo schreef: ↑09-05-2021 13:46Ik geef geen advies.
Zeker niet. Ik probeer alleen aan te geven dat het niet aan haar hoeft te liggen en dat in dat geval geduld beter is dan eisen stellen, verschillende tactieken proberen etc.
Het is altijd een keuze: neem ik hiermee genoegen in de hoop dat het beter wordt? Zonder daarbij allerlei rare sprongen te maken om te proberen toch hem haar gevoel te laten wegnemen of stopt ze ermee. Dan weet ze in ieder geval zeker dat ze het niet meer van hem krijgt.
Ze kan dan toch beter zelf haar geluk najagen dan nog 5 jaar lijdzaam afwachten om er vervolgens achter te komen dat het er allang niet meer in zat?
Praten heeft ze al geprobeerd he? In een normale relatie horen dan bij partner alle alarmbellen af te gaan.
De jaren '50 zijn voorbij. Godzijdank. Vrouwen mogen zelf ook hoge eisen stellen aan een relatie.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
zondag 9 mei 2021 om 13:55
Ook dit. Misschien dat de relatie al op was voor de zwangerschap gezien het daarvoor al begon.flipje2 schreef: ↑09-05-2021 13:50En als vriend zelf niet hierover wil praten, en ook niet in therapie wil, dan zou ik als ik TO was mijn benen bij elkaar houden en ze gebruiken om hieruit vandaan te lopen om iemand anders te vinden die haar wél gelukkig maakt.
Het is intens verdrietig, zeker met een jong kind in het spel, maar TO heeft ook recht op liefde en geluk. En hier lijkt de liefde op.
En wat kind betreft kan het dan denk ik beter nu uit elkaar knallen, dan straks ergens tijdens basisschool leeftijd o.i.d.
zondag 9 mei 2021 om 13:59
Er vanuit gaande nog 40 jaar samen te zijn in ziekte en allerlei veranderingen waarbij aandacht soms verdeelt moet worden of andere dingen spelen, lijkt me 2 jaar niet onmogelijk. Ik denk ook niet dat het zwart/wit is. Dat ze helemaal geen liefde krijgt. Wie had het over die 5 liefdestalen?Stormysea schreef: ↑09-05-2021 13:49Hoezo cijfert de TO zich weg als ze hem de ruimte geeft? Serieus?
Al 2 jaar lang wordt ze niet gezien en gehoord door haar partner, hij doet haar loze beloftes over verbetering en is alleen goed voor seks, maar hé... Hem verantwoordelijk houden voor het feit dat hij haar niet geeft van wat ze nodig heeft, is niet goed voor de relatie? En verwachten dat hij t minimale doet in de vorm van communicatie is, dat is blijkbaar een brug te ver
What the actuele kwarktaart (zoals mij dochter dat zegt)?
Ze moet maar ruimte geven aan zijn nukken en grillen, maar ze mag niet na 2 jaar verwachten dat hij iets meer doet dan loze beloftes?
Oh en ze moet zichzelf ook maar beschikbaar stellen voor seks?
Die onvoorwaardelijke liefde gaat blijkbaar maar 1 kant op.
En nogmaals: ik geef geen advies. En ik snap het ook allemaal.
Ik speel alleen even advocaat van de duivel.
Want wil ze haar zin hebben of wil ze zelf ook vechten voor haar relatie?
zondag 9 mei 2021 om 14:07
Dit heeft toch niets met " haar zin hebben " te maken? Ze is het gesprek aangegaan en hij erkent het wat ze zegt. Het is ook niet zo dat dit een onredelijke eis is, dit hoort vanzelfsprekend te zijn. Waarom zoveel begrip en waarom zeggen dat ze niet wil vechten voor haar relatie? Hij doet er niks aan en laat haar in de steek.
zondag 9 mei 2021 om 14:15
Haar zin hebben klinkt inderdaad botter dan ik bedoel en is erg ongenuanceerd.In_Tenebris schreef: ↑09-05-2021 14:07Dit heeft toch niets met " haar zin hebben " te maken? Ze is het gesprek aangegaan en hij erkent het wat ze zegt. Het is ook niet zo dat dit een onredelijke eis is, dit hoort vanzelfsprekend te zijn. Waarom zoveel begrip en waarom zeggen dat ze niet wil vechten voor haar relatie? Hij doet er niks aan en laat haar in de steek.
Maar wat ze nu doet helpt duidelijk niet.
En vechten voor een relatie is niet altijd jouw eigen rot gevoel opgelost krijgen door het uit een ander te trekken.
Dat werkt tijdelijk misschien omdat de ander zich dan aanpast.
En ik stel die vraag op deze manier om dat duidelijk te maken.
zondag 9 mei 2021 om 14:27
Poeh, ik krijg het al benauwd als ik dit zo lees.Midnight-Blue schreef: ↑09-05-2021 13:50Dat het niet aan haar ligt leek mij al wel duidelijk. Natuurlijk mag ze eisen dat hier verbetering in komt en hoeft ze geen geduld te hebben voor dit soort fratsen.
Fijn: een gedwongen knuffel. Niet vanuit het hart, maar omdat het moet. Omdat anders de vrouw zich onzeker voelt.
En ja, dan kun je van hem verwachten dat hij dat wél doet. Omdat je nou eenmaal geeft en neemt in een relatie.
Maar besef dan ook dat iets wat dwangmatig moet, ook kan leiden tot afkeer!
zondag 9 mei 2021 om 14:27
Poeh, ik krijg het al benauwd als ik dit zo lees.Midnight-Blue schreef: ↑09-05-2021 13:50Dat het niet aan haar ligt leek mij al wel duidelijk. Natuurlijk mag ze eisen dat hier verbetering in komt en hoeft ze geen geduld te hebben voor dit soort fratsen.
Fijn: een gedwongen knuffel. Niet vanuit het hart, maar omdat het moet. Omdat anders de vrouw zich onzeker voelt.
En ja, dan kun je van hem verwachten dat hij dat wél doet. Omdat je nou eenmaal geeft en neemt in een relatie.
Maar besef dan ook dat iets wat dwangmatig moet, ook kan leiden tot afkeer!
zondag 9 mei 2021 om 14:34
Halo schreef: ↑09-05-2021 14:15Haar zin hebben klinkt inderdaad botter dan ik bedoel en is erg ongenuanceerd.
Maar wat ze nu doet helpt duidelijk niet.
En vechten voor een relatie is niet altijd jouw eigen rot gevoel opgelost krijgen door het uit een ander te trekken.
Dat werkt tijdelijk misschien omdat de ander zich dan aanpast.
En ik stel die vraag op deze manier om dat duidelijk te maken.
Wat ze nu doet is volgens mij juist wat ze wel moet doen en dat is dit bespreken. Dat hij seks verwacht en zij hem zat is en afwijst geeft al aan dat hij zich niet echt inleeft. Het is zelfs een voorval wat hij niet gaat begrijpen en wat uitgelegd gaat worden. Me dunkt dat er al het één en ander mis is dan.
Aanpassen in de zin van dat hij dingen tegen zijn zin moet doen zou ik zelf niet willen, mensen moet je niet dwingen of manipuleren om je doel te bereiken. Ik denk dat aanpassen in de zin van wat aandacht besteden aan zijn vrouw geen moeit zou moeten zijn. Natuurlijk kan de sleur of stress maken dat je dat even kwijt bent, maar als je van iemand houdt zie je dat de vraag die ze stelt oprecht is en dat hij haar tekort doet. Bij hem zou een lichtje moeten zijn gaan branden toen ze hem afwees. Heeft hij wat gedaan aan moederdag? Ik vind dat ze gelijk heeft.
zondag 9 mei 2021 om 14:39
Dan ga je uit elkaar, niemand hoeft iets te doen wat hij of zij niet wil. Maar wat hij nu doet is niet helemaal eerlijk.Halo schreef: ↑09-05-2021 14:27Poeh, ik krijg het al benauwd als ik dit zo lees.
Fijn: een gedwongen knuffel. Niet vanuit het hart, maar omdat het moet. Omdat anders de vrouw zich onzeker voelt.
En ja, dan kun je van hem verwachten dat hij dat wél doet. Omdat je nou eenmaal geeft en neemt in een relatie.
Maar besef dan ook dat iets wat dwangmatig moet, ook kan leiden tot afkeer!
zondag 9 mei 2021 om 14:40
Gaat het om gelijk hebben? Waarom zou zij gelijk hebben? En hij niet?In_Tenebris schreef: ↑09-05-2021 14:34Wat ze nu doet is volgens mij juist wat ze wel moet doen en dat is dit bespreken. Dat hij seks verwacht en zij hem zat is en afwijst geeft al aan dat hij zich niet echt inleeft. Het is zelfs een voorval wat hij niet gaat begrijpen en wat uitgelegd gaat worden. Me dunkt dat er al het één en ander mis is dan.
Aanpassen in de zin van dat hij dingen tegen zijn zin moet doen zou ik zelf niet willen, mensen moet je niet dwingen of manipuleren om je doel te bereiken. Ik denk dat aanpassen in de zin van wat aandacht besteden aan zijn vrouw geen moeit zou moeten zijn. Natuurlijk kan de sleur of stress maken dat je dat even kwijt bent, maar als je van iemand houdt zie je dat de vraag die ze stelt oprecht is en dat hij haar tekort doet. Bij hem zou een lichtje moeten zijn gaan branden toen ze hem afwees. Heeft hij wat gedaan aan moederdag? Ik vind dat ze gelijk heeft.
Waarom is er überhaupt sprake van gelijk hebben of krijgen?
Het gaat er om dat ze wil dat het veranderd.
En wat ze nu doet helpt niet. Praten helpt niet. Sex weigeren helpt niet.
Afstand nemen helpt niet.
Talloze andere dingen helpen niet.
En dan is de vraag: wat wil TO?
Vertrouwen hebben en hem loslaten. Niet de druk nog meer opvoeren, zodat hij daadwerkelijk ruimte heeft en zijn weg terug vind.
Of voor zichzelf kiezen en weggaan.
Maar ik weet wel dat ook dat geen oplossing is. Want ook in nieuwe relaties zal uiteindelijk intimiteit fluctueren.
zondag 9 mei 2021 om 14:46
Of een ander zoeken om lekker mee te knuffelen en te neuken en hem een jaar of twee links laten liggen en zeggen dat hij vertrouwen moet hebben, nergens om mag vragen en vooral geduldig moet wachten tot ze wel een keer zin heeft om hem een kus of knuffel te geven. Vooral geen druk zetten.Halo schreef: ↑09-05-2021 14:40Gaat het om gelijk hebben? Waarom zou zij gelijk hebben? En hij niet?
Waarom is er überhaupt sprake van gelijk hebben of krijgen?
Het gaat er om dat ze wil dat het veranderd.
En wat ze nu doet helpt niet. Praten helpt niet. Sex weigeren helpt niet.
Afstand nemen helpt niet.
Talloze andere dingen helpen niet.
En dan is de vraag: wat wil TO?
Vertrouwen hebben en hem loslaten. Niet de druk nog meer opvoeren, zodat hij daadwerkelijk ruimte heeft en zijn weg terug vind.
Of voor zichzelf kiezen en weggaan.
Maar ik weet wel dat ook dat geen oplossing is. Want ook in nieuwe relaties zal uiteindelijk intimiteit fluctueren.
Dat accepteerd toch geen man?
zondag 9 mei 2021 om 14:51
Misschien gebeurt dat in de toekomst ook nog welMidnight-Blue schreef: ↑09-05-2021 14:46Of een ander zoeken om lekker mee te knuffelen en te neuken en hem een jaar of twee links laten liggen en zeggen dat hij vertrouwen moet hebben, nergens om mag vragen en vooral geduldig moet wachten tot ze wel een keer zin heeft om hem een kus of knuffel te geven. Vooral geen druk zetten.
Dat accepteerd toch geen man?
weet jij veel. Maar, dan kun je wel na jaaaaren huwelijk zeggen dat je al zolang getrouwd bent en zo’n gelukkig huwelijk hebt gehad. (Sarcastisch)
Ik denk gewoon niet dat je in een levenslang huwelijk kan verwachten dat jij al die jaren prioriteit bent en nummer 1 bent. En niet nummer 1 als in dat er ook andere vrouwen zijn. Maar wel dat hij nu met zijn hoofd en hart ergens anders zit. Sommigen focussen zich wat meer op werk. De ander op kinderen. Of inderdaad op andere vrouwen/ mannen.
zondag 9 mei 2021 om 14:54
Halo schreef: ↑09-05-2021 14:40Gaat het om gelijk hebben? Waarom zou zij gelijk hebben? En hij niet?
Waarom is er überhaupt sprake van gelijk hebben of krijgen?
Het gaat er om dat ze wil dat het veranderd.
En wat ze nu doet helpt niet. Praten helpt niet. Sex weigeren helpt niet.
Afstand nemen helpt niet.
Talloze andere dingen helpen niet.
En dan is de vraag: wat wil TO?
Vertrouwen hebben en hem loslaten. Niet de druk nog meer opvoeren, zodat hij daadwerkelijk ruimte heeft en zijn weg terug vind.
Of voor zichzelf kiezen en weggaan.
Maar ik weet wel dat ook dat geen oplossing is. Want ook in nieuwe relaties zal uiteindelijk intimiteit fluctueren.
Ik bedoel gelijk hebben in de zin van dat ik vind dat de houding van TO erop gericht lijkt om iets aan de situatie te doen, daarin toont ze ook initiatief. Daar komt helemaal niets voor terug behalve aandacht in de vorm van seks. TO geeft aan dat ze weet dat bepaalde zaken normaal zijn in langere relaties, maar dit wordt haar teveel. Ik begrijp dan wel, dus ik vind ook in die zin dat ze gelijk heeft. Ik denk ook niet dat er sprake is van voor zichzelf kiezen en weggaan, ze wil de man terug die ze had.
Een relatie heb je samen en als het goed is heb je allebei de bereidheid om daar moeite voor te doen. Als TO het er zo zwaar mee heeft vind ik niet dat je moet zeggen dat ze geduldig af moet wachten tot hij verandert. Iets als een beetje aandacht aan iemand geven kan niet al te moeilijk zijn als je van iemand houdt.
