Hoever schuift je privéleven voor je kinderen?

lonelycat woensdag 26 februari 2025 om 12:21

Ik was net een ander topic aan het lezen over een vrouw die stappen wilde nemen met haar vriend maar nog inwonende oudere kinderen heeft.
Ik vroeg mij af hoever schuift je privéleven?
Ik heb een vergelijkbare situatie alleen ben ik single. Kinderen, beide volwassen, beide 100% bij mij inwonend.
Beide geen ambities op korte termijn zelfstandig te wonen.
Hoever hou je bij daten en relatie nog rekening met volwassen kinderen? Hoe snel kun je een man mee naar huis nemen? Welke vrijheid kun je nemen?
En hoe snel kun je stappen nemen in een relatie ?

Ik vind dit best een lastige. Soms denk ik wel eens ga maar op kamers. Ik ben zelf ook toe aan wat vrijheid en privé maar tegenwoordig is het allemaal niet zo makkelijk.
Dus ja, hoe doen andere dit, niet perse op mijn verhaald sluitend maar ik vraag me wel af hoeveel je nog je volwassen kinderen je leven laat beïnvloeden

Poespas donderdag 27 februari 2025 om 12:56

Dropdrop schreef: ↑
27-02-2025 12:47
Al was het alleen maar dat je dochter zich ongemakkelijk voelt in haar eigen huis.

Ik zou er ook heel voorzichtig mee zijn. Met de komst van een stiefouder neemt de kans op mishandeling, verwaarlozing (door bio-ouder) en seksueel misbruik enorm toe.

Dat is al lang bekend in de hulpverlening.

Ik zie om me heen dat stiefouders vaak geen leuke toevoeging zijn voor de kinderen. Ze hebben het ermee te doen, maar een positieve invloed op het levensgeluk van de kinderen? Zelden.

Ik had ooit een date die in zijn 2e huwelijk zat. Hij had stiefzonen en stiefdochters. Hij vertelde dat zijn stiefdochter een aantrekkelijke jongedame was en dat zijn vrienden aan hem vroegen hoe hij daarmee omging. Waarop hij trots vertelde dat hij daar netjes mee omging.
Ik vond het een behoorlijk creepy opmerking, wtf vragen jouw vrienden en waarom doe je alsof het een verdienste is dat je ' niet zo naar kijkt'.

Jahallo222 donderdag 27 februari 2025 om 13:00

Dropdrop schreef: ↑
27-02-2025 12:47
Al was het alleen maar dat je dochter zich ongemakkelijk voelt in haar eigen huis.

Ik zou er ook heel voorzichtig mee zijn. Met de komst van een stiefouder neemt de kans op mishandeling, verwaarlozing (door bio-ouder) en seksueel misbruik enorm toe.

Dat is al lang bekend in de hulpverlening.

Ik zie om me heen dat stiefouders vaak geen leuke toevoeging zijn voor de kinderen. Ze hebben het ermee te doen, maar een positieve invloed op het levensgeluk van de kinderen? Zelden.

Ik kan me er iets bij voorstellen hoor, maar waar kan ik zoiets vinden of wordt er over dit onderwerp gesproken?

Wat betreft dit topic: ik heb geen oudere of meerderjarige kinderen, dus ik weet niet zo goed hoe hiermee om te gaan. Is natuurlijk een mix van wat je zelf wil en hoe je kinderen zijn. Een tijd geleden heb ik wel een topic geopend voor hoe men dit ervaart met kleine(re) kinderen. Gezien ik in mijn omgeving ook wel regelmatig zie dat er nog een kinderwens is bijvoorbeeld. Terwijl je dus uit elkaar bent met de partner van je kinderen. Dus dan zijn er al kinderen, maar dan komt er een partner bij en vervolgens nog een baby.

Lila-Linda donderdag 27 februari 2025 om 13:02

Dala schreef: ↑
27-02-2025 12:29
Oh maar je schetst precies wat ik bedoel juist. Het op jezelf gaan, iets te vinden, is moeilijk maar niet godsonmogelijk. En er zijn er genoeg die het heel graag willen.

Dus degenen die niet gaan en die tot 28 willen thuiswonen hebben daar vaak een reden voor die in de cultuur ligt van hun ouders en familie of school/vriendenleven of allebei...

nogmaals,
je reageert op een volstrekt fictief verhaal. Die leeftijd is als voorbeeld gesteld. Gaat niet om een concreet verhaal.
Dus filosoferen, wat er achter zit heeft heel weinig zin

Voor wie het wil weten: de cijfers
https://www.cbs.nl/nl-nl/visualisaties/ ... -huis-gaan

Claire45 donderdag 27 februari 2025 om 13:28

Lila-Linda schreef: ↑
27-02-2025 13:02
nogmaals,
je reageert op een volstrekt fictief verhaal. Die leeftijd is als voorbeeld gesteld. Gaat niet om een concreet verhaal.
Dus filosoferen, wat er achter zit heeft heel weinig zin

Voor wie het wil weten: de cijfers
https://www.cbs.nl/nl-nl/visualisaties/ ... -huis-gaan

Volgens mij bedoelt ze het ook als voorbeeld (fictief), dus gewoon dat jongeren lang (na hun 25e, zeg maar) thuis blijven wonen. Daar ken ik wel concrete voorbeelden van. Een vriendin van mij heeft onlangs een nieuw huis gekocht omdat ze meer vrijheid wilde voor zichzelf én haar thuiswonende en studerende zoon. Hij woont beneden, zij boven, allebei met eigen badkamer en wc, en tussen die twee verdiepingen is een gedeelde etage met keuken en zitkamer. Ze hebben alle privacy terwijl ze toch het ‘voordeel’ van samenwonen hebben, hoewel ik dat geen voordeel vind voor die jongen. Ja, financieel wel, maar de moeder leunt emotioneel zwaar op haar zoon en juist voor hem zou onafhankelijkheid heel belangrijk zijn. Even loskomen en zelf ontdekken, nu zit hij er super-de-luxe bij met een groot dakterras en design meubels maar dat boeit toch niet op die leeftijd?

Dropdrop donderdag 27 februari 2025 om 13:29

Jahallo222 schreef: ↑
27-02-2025 13:00
Ik kan me er iets bij voorstellen hoor, maar waar kan ik zoiets vinden of wordt er over dit onderwerp gesproken?

Er zijn wel onderzoeken over te vinden, maar er wordt vrij weinig over gesproken vind ik.

De ouders zelf staan niet open voor feedback, want ze zijn verliefd en willen geen objectieve mening. Niet van vrienden/ familie en al helemaal niet van de ex, die soms met lede ogen toekijkt.

Overal om me heen hoor en zie ik gescheiden ouders een soepzooitje maken van die nieuwe relatie.

Niet per se met mishandeling tot gevolg hoor (zover ik kan zien), maar er wordt een hoop negatieve invloed geaccepteerd van de nieuwe liefde en de stiefkinderen om de relatie maar te laten voortduren.

Lila-Linda donderdag 27 februari 2025 om 13:38

Claire45 schreef: ↑
27-02-2025 13:28
Volgens mij bedoelt ze het ook als voorbeeld (fictief), dus gewoon dat jongeren lang (na hun 25e, zeg maar) thuis blijven wonen.

zie de cijfers, het valt echt erg mee
En als je Nederland vergelijkt met andere landen, sturen we onze kinderen jong de wijde wereld in

https://www.welingelichtekringen.nl/sam ... -eu-landen

Claire45 donderdag 27 februari 2025 om 14:13

Lila-Linda schreef: ↑
27-02-2025 13:38
zie de cijfers, het valt echt erg mee
En als je Nederland vergelijkt met andere landen, sturen we onze kinderen jong de wijde wereld in

https://www.welingelichtekringen.nl/sam ... -eu-landen

Dat valt inderdaad mee, hoewel ik het in mijn omgeving niet ken. Waarschijnlijk heeft het inderdaad met de 'bubbel' te maken, ik weet dat mijn moeder ons gewoon de deur uitzette op ons achttiende. Mijn broer, tamelijk wereldvreemd, werd door haar naar Leiden gereden en afgezet bij een piepklein kamertje dat zij - toen hij na een maand nog geen aanstellen maakte om te vertrekken - voor hem had gehuurd: zo jongen, succes. Hij klaagde dat hij was weggestopt in een kast

Maar het hoorde bij de opvoeding. Zelf waren mijn ouders ook begonnen op kleine studentenkamertjes, het was een soort kamperen, maar goed, het leven was toen (en in mijn studententijd trouwens ook) goedkoper en er was minder kamer-stress. Ik denk dat de mentaliteit ook meer was: luxe is voor later, als we groot zijn, nu willen we gewoon een leuke tijd hebben (en een beetje studeren).

Dat is voor jongeren die meteen gaan werken natuurlijk anders. Ik denk dat daar het grote verschil zit. Wie de hele dag hard werkt en al een 'serieus leven' heeft, wil 's avonds ook thuiskomen in een enigszins verantwoord huis. Dat is dan in veel gevallen het ouderlijk huis.

Lila-Linda donderdag 27 februari 2025 om 14:26

Claire45 schreef: ↑
27-02-2025 14:13
Dat valt inderdaad mee, hoewel ik het in mijn omgeving niet ken. Waarschijnlijk heeft het inderdaad met de 'bubbel' te maken, ik weet dat mijn moeder ons gewoon de deur uitzette op ons achttiende. Mijn broer, tamelijk wereldvreemd, werd door haar naar Leiden gereden en afgezet bij een piepklein kamertje dat zij - toen hij na een maand nog geen aanstellen maakte om te vertrekken - voor hem had gehuurd: zo jongen, succes. Hij klaagde dat hij was weggestopt in een kast Maar het hoorde bij de opvoeding.

dit ken ik gelukkig helemaal nergens
wat akelig

Dala donderdag 27 februari 2025 om 14:29

Lila-Linda schreef: ↑
27-02-2025 13:02
nogmaals,
je reageert op een volstrekt fictief verhaal. Die leeftijd is als voorbeeld gesteld. Gaat niet om een concreet verhaal.
Dus filosoferen, wat er achter zit heeft heel weinig zin

Voor wie het wil weten: de cijfers
https://www.cbs.nl/nl-nl/visualisaties/ ... -huis-gaan

Ik vind dat persoonlijk ongelooflijk veel thuiswonenden. Dus daar zitten - los van degenen die echt heel moeilijk een kamer kunnen vinden - ook die gevallen tussen die ik in mijn (overigens niet fictieve) verhaal omschreef en voor wie op kamers gaan echt enorm ver van hen af staat.

Net als Claire denk ik dus dat het met de voorbeelden die je hebt te maken heeft. Met wat je je vrienden ziet doen en wat je ouders je willen meegeven. Hebben beide ouders de ervaring dat ze gestudeerd hebben en op kamers zijn gegaan dan is de kans enorm veel groter dat het kind dat ook als vanzelfsprekend ziet dan wanneer beide ouders denken: brrrr je moet er toch niet aan denken of die keer op keer gezegd hebben: die duizenden euro's kun je beter in je hypotheek stoppen later.

Het zijn echt geen dingen die ik verzin. Ik hoor dit mensen van tamelijk nabij beweren en hun kinderen papegaaien het na. Ook die gaan op een dag heus uit het ouderlijk nest maar vaak al wel werkend, met serieuze verkering en samenwoonplannen.

Lila-Linda donderdag 27 februari 2025 om 14:32

Dala schreef: ↑
27-02-2025 14:29
Ik vind dat persoonlijk ongelooflijk veel thuiswonenden. Dus daar zitten - los van degenen die echt heel moeilijk een kamer kunnen vinden - ook die gevallen tussen die ik in mijn (overigens niet fictieve) verhaal omschreef en voor wie op kamers gaan echt enorm ver van hen af staat.

Net als Claire denk ik dus dat het met de voorbeelden die je hebt te maken heeft. Met wat je je vrienden ziet doen en wat je ouders je willen meegeven. Hebben beide ouders de ervaring dat ze gestudeerd hebben en op kamers zijn gegaan dan is de kans enorm veel groter dat het kind dat ook als vanzelfsprekend ziet dan wanneer beide ouders denken: brrrr je moet er toch niet aan denken of die keer op keer gezegd hebben: die duizenden euro's kun je beter in je hypotheek stoppen later.

Het zijn echt geen dingen die ik verzin. Ik hoor dit mensen van tamelijk nabij beweren en hun kinderen papegaaien het na. Ook die gaan op een dag heus uit het ouderlijk nest maar vaak al wel werkend, met serieuze verkering en samenwoonplannen.

en waar heb je dan precies moeite mee??

hoe oud gingen jouw kinderen het huis uit?

Dala donderdag 27 februari 2025 om 14:42

Lila-Linda schreef: ↑
27-02-2025 14:32
en waar heb je dan precies moeite mee??

hoe oud gingen jouw kinderen het huis uit?

Die zitten nog op de basisschool.

Het gaat er niet om dat ik daar moeite mee heb (dat heb ik wel maar dat is niet relevant) maar wat ik daarmee duidelijk wilde maken is dat dat lange thuiswonen voor sommigen gewoon een onderdeel van hun cultuur is. Wat niets te maken heeft met kamertekorten.

En dat was 30, 50 of meer dan 100 jaar geleden ook zo. Dan kan ik wel zeggen ja, maar mijn overgrootvader/moeder ging in 1912 ook...maar ja als in een ander zijn of haar cultuur jong moest worden gewerkt of getrouwd vanuit huis dan was er geen tijd voor een vrolijk studentenbestaan.

Nyco donderdag 27 februari 2025 om 14:48

Dala schreef: ↑
27-02-2025 14:29
Ik vind dat persoonlijk ongelooflijk veel thuiswonenden. Dus daar zitten - los van degenen die echt heel moeilijk een kamer kunnen vinden - ook die gevallen tussen die ik in mijn (overigens niet fictieve) verhaal omschreef en voor wie op kamers gaan echt enorm ver van hen af staat.

Net als Claire denk ik dus dat het met de voorbeelden die je hebt te maken heeft. Met wat je je vrienden ziet doen en wat je ouders je willen meegeven. Hebben beide ouders de ervaring dat ze gestudeerd hebben en op kamers zijn gegaan dan is de kans enorm veel groter dat het kind dat ook als vanzelfsprekend ziet dan wanneer beide ouders denken: brrrr je moet er toch niet aan denken of die keer op keer gezegd hebben: die duizenden euro's kun je beter in je hypotheek stoppen later.

Het zijn echt geen dingen die ik verzin. Ik hoor dit mensen van tamelijk nabij beweren en hun kinderen papegaaien het na. Ook die gaan op een dag heus uit het ouderlijk nest maar vaak al wel werkend, met serieuze verkering en samenwoonplannen.

Waarom zo negatief als mensen een andere keuze maken dan in jouw bubbel?
Ik ging op mijn 23ste het huis uit en man ging voor defensie op zijn 21ste intern wonen maar onze kinderen wonen nog thuis, gewoon omdat het leven zo loopt en er ook qua studie geen noodzaak is om uit huis te gaan. Onze kinderen zijn gewoon zelfstandige mannen die echt niet iets in hun ontwikkeling missen. Ze zijn overigens "pas" 22 en 24 maar ik zie ze best wel tot hun 27ste thuis wonen.

Ook die gaan op een dag heus uit het ouderlijk nest maar vaak al wel werkend, met serieuze verkering en samenwoonplannen.

En wat is daar dan weer mis mee?
Ik snap dat vergelijken niet zo goed. Wat weet jij nou precies van al die kinderen die op latere leeftijd nog thuis wonen? Je komt over alsof je vind dat ze dan voor de rest van hun leven gemankeerd zijn of zo en iets vreselijk waardevols hebben gemist. Iedereen doet het lekker op zijn eigen manier en eigen tijd, en volgens mij is er geen beter of slechter.

Charlotta donderdag 27 februari 2025 om 14:48

Dala schreef: ↑
27-02-2025 14:42
Die zitten nog op de basisschool.

Het gaat er niet om dat ik daar moeite mee heb (dat heb ik wel maar dat is niet relevant) maar wat ik daarmee duidelijk wilde maken is dat dat lange thuiswonen voor sommigen gewoon een onderdeel van hun cultuur is. Wat niets te maken heeft met kamertekorten.

En dat was 30, 50 of meer dan 100 jaar geleden ook zo. Dan kan ik wel zeggen ja, maar mijn overgrootvader/moeder ging in 1912 ook...maar ja als in een ander zijn of haar cultuur jong moest worden gewerkt of getrouwd vanuit huis dan was er geen tijd voor een vrolijk studentenbestaan.

ja, dat lijkt me duidelijk uit de reacties hier. In sommige bubbels is het normaal om ergens tussen 18-20 op kamers te gaan, in andere bubbels is het normaal om pas dik in de 20 bent en werkend uit huis te gaan, liefst met een partner. En om maar even terug te komen op TO: als je in de laatste bubbel zit, dan kan het best lastig zijn als je een alleenstaande moeder bent die je kinderen niet wil belasten met je dateleven. Want dat betekent dan zo nog een extra 7-10 jaar waarin je je eigen leven niet volledig kan leven omdat je rekening houdt met je kinderen.

Lila-Linda donderdag 27 februari 2025 om 14:57

Dala schreef: ↑
27-02-2025 14:42
Die zitten nog op de basisschool.

Het gaat er niet om dat ik daar moeite mee heb (dat heb ik wel maar dat is niet relevant) maar wat ik daarmee duidelijk wilde maken is dat dat lange thuiswonen voor sommigen gewoon een onderdeel van hun cultuur is. Wat niets te maken heeft met kamertekorten.

En dat was 30, 50 of meer dan 100 jaar geleden ook zo. Dan kan ik wel zeggen ja, maar mijn overgrootvader/moeder ging in 1912 ook...maar ja als in een ander zijn of haar cultuur jong moest worden gewerkt of getrouwd vanuit huis dan was er geen tijd voor een vrolijk studentenbestaan.

Over welke cultuur heb je het?

NogsteedsSlekire donderdag 27 februari 2025 om 15:00

Echt jong uit huis gaan is toch echt vooral haalbaar voor meisjes of voor wie ouders met geld hebben. Ik was vroeg weg, de meeste van mijn vriendinnen ook, maar alleen maar omdat we een (veel) oudere vrienden konden vinden die al woonruimte hadden, om meteen mee te gaan samenwonen. Ik geloof dat ik dat vooral achteraf helemaal niet zo fantastisch vind. (En dit was 25 jaar geleden).

nogsteedsslekire wijzigde dit bericht op 27-02-2025 15:33

0.78% gewijzigd

Charlotta donderdag 27 februari 2025 om 15:33

Lila-Linda schreef: ↑
27-02-2025 14:57
Over welke cultuur heb je het?

Ik denk dat ze dit niet zo letterlijk bedoeld, meer dat er bubbels zijn waar jong uit huis gaan minder gebruikelijk is. In mijn geval zie ik dit vaker bij mensen buiten de Randstad en bij mensen die niet naar de universiteit gaan. Mijn neefjes in mijn moeders geboortedorp gingen allemaal rond 23-25 samenwonen vanuit huis, terwijl mijn zusjes en ik al met 18 naar een studentenstad vertrokken.

Dala donderdag 27 februari 2025 om 15:47

Charlotta schreef: ↑
27-02-2025 15:33
Ik denk dat ze dit niet zo letterlijk bedoeld, meer dat er bubbels zijn waar jong uit huis gaan minder gebruikelijk is. In mijn geval zie ik dit vaker bij mensen buiten de Randstad en bij mensen die niet naar de universiteit gaan. Mijn neefjes in mijn moeders geboortedorp gingen allemaal rond 23-25 samenwonen vanuit huis, terwijl mijn zusjes en ik al met 18 naar een studentenstad vertrokken.

Dat is inderdaad wat ik ongeveer bedoel. Ik denk dat naarmate je omgeving academischer, liberaler (als in: niet confessioneel), diverser en stedelijker is gevormd de kans wordt vergroot dat iemand met 18 op zichzelf wil, ook als dat dus inderdaad betekent dat de eerste woonplek klein of ranzig is. En als beide ouders die situatie gekend hebben is de kans groter dan wanneer maar 1 ouder die situatie heeft gekend en al helemaal dan wanneer beide ouders er helemaal geen idee van hebben.
Ik denk zelfs dat het invloed heeft op de studiekeuzes die een kind als (on)mogelijkheden ziet.

Hier is het dus ook nog maar afwachten wat de kinderen zelf willen maar ik lieg serieus niet als ik zeg dat ik inmiddels behoorlijk wat veertigers en vijftigers ken die absoluut niet willen dat hun kind "al" met 18, 20 of 22 op kamers gaat en die zeggen: wacht maar een paar jaar, als je een jaar of 24, 25 bent kun je met je vriendje gaan samenwonen.

Ik vind dat die mensen zwaardere levens hebben maar dat vinden zij waarschijnlijk van mij of van de kinderen die wel met 18 jaar naar een studentenstad gaan. Ik hoop ook dat ze naar hun studentenstad willen verhuizen als dat die hier om de hoek is.

Lila-Linda donderdag 27 februari 2025 om 15:54

Dala schreef: ↑
27-02-2025 15:47
Dat is inderdaad wat ik ongeveer bedoel. Ik denk dat naarmate je omgeving academischer, liberaler (als in: niet confessioneel), diverser en stedelijker is gevormd de kans wordt vergroot dat iemand met 18 op zichzelf wil, ook als dat dus inderdaad betekent dat de eerste woonplek klein of ranzig is. En als beide ouders die situatie gekend hebben is de kans groter dan wanneer maar 1 ouder die situatie heeft gekend en al helemaal dan wanneer beide ouders er helemaal geen idee van hebben.
Ik denk zelfs dat het invloed heeft op de studiekeuzes die een kind als (on)mogelijkheden ziet.

Hier is het dus ook nog maar afwachten wat de kinderen zelf willen maar ik lieg serieus niet als ik zeg dat ik inmiddels behoorlijk wat veertigers en vijftigers ken die absoluut niet willen dat hun kind "al" met 18, 20 of 22 op kamers gaat en die zeggen: wacht maar een paar jaar, als je een jaar of 24, 25 bent kun je met je vriendje gaan samenwonen.

Ik vind dat die mensen zwaardere levens hebben maar dat vinden zij waarschijnlijk van mij of van de kinderen die wel met 18 jaar naar een studentenstad gaan. Ik hoop ook dat ze naar hun studentenstad willen verhuizen als dat die hier om de hoek is.

Mijn studerende kinderen wonen op kamers, maar ik heb ze geregeld thuis
En dat vind ik echt heel fijn.
In mijn omgeving was 'empty nest', echt wel even een issue.
En eigenlijk iedereen houdt er rekening mee, dat kinderen weer (tijdelijk) terugkeren ivm de huidige woningnood

In mijn omgeving is de band met kinderen echt anders dan 35 jaar terug

NomenNesci0 donderdag 27 februari 2025 om 16:07

Charlotta schreef: ↑
27-02-2025 14:48
ja, dat lijkt me duidelijk uit de reacties hier. In sommige bubbels is het normaal om ergens tussen 18-20 op kamers te gaan, in andere bubbels is het normaal om pas dik in de 20 bent en werkend uit huis te gaan, liefst met een partner. En om maar even terug te komen op TO: als je in de laatste bubbel zit, dan kan het best lastig zijn als je een alleenstaande moeder bent die je kinderen niet wil belasten met je dateleven. Want dat betekent dan zo nog een extra 7-10 jaar waarin je je eigen leven niet volledig kan leven omdat je rekening houdt met je kinderen.

Precies, ieder moet doen waar hij of zij zich goed bij voelt. Maar eerlijk waar, ik zou er zelf als ouder niet aan moeten denken, los van wat mijn kinderen hadden gewild. En omdat wij dat zelf niet zo voelden, zullen we daar ongetwijfeld onbewust die bubbel bij hebben gezocht en hebben uitgestraald naar onze kinderen. Die daardoor automatisch ook vertrokken.

Het lijkt me lastig als je als alleenstaande ouder (met wensen en behoeften) moeilijk verder kunt, omdat je kinderen nog zo lang thuiswonen en jij niet de vrijheid voelt het leven zo in te richten dat jij ook aan je trekken komt (wat dat dan ook moge zijn).
Maar de oplossing zit iig niet in balen en vervolgens niks zeggen. Als je ervoor kiest je niet uit te spreken, prima, maar verwacht dan ook niet dat het iets gaat veranderen. Als jouw kinderen in de bubbel zitten van doodgewoon tot 30 thuis, dan moet je niet verbaasd zijn dat er geen beweging is.

Dala donderdag 27 februari 2025 om 16:09

Ach, uiteindelijk moet iedereen voor de weg kiezen die hij of zij wil, maar ik denk dat mijn antipathie, als ik het zo mag noemen, vooral te maken heeft dat ik veel levens van de thuiswoners zo hard en serieus vind. Zeker hbo studerenden.

Hoppa soms al vanaf het éérste jaar, dan ben je hooguit 17, meteen vol in de stages. Vroeg op, werkdag meedraaien, laat thuis, eten, slapen. 40 uur in de week. Al meteen in hetzelfde ritme als je ouders en dat mag je dan de komende vijftig jaar nog doen. Joy!!!

NomenNesci0 donderdag 27 februari 2025 om 16:13

NogsteedsSlekire schreef: ↑
27-02-2025 15:00
Echt jong uit huis gaan is toch echt vooral haalbaar voor meisjes of voor wie ouders met geld hebben. Ik was vroeg weg, de meeste van mijn vriendinnen ook, maar alleen maar omdat we een (veel) oudere vrienden konden vinden die al woonruimte hadden, om meteen mee te gaan samenwonen. Ik geloof dat ik dat vooral achteraf helemaal niet zo fantastisch vind. (En dit was 25 jaar geleden).

Ik zou geen enkel meisje aanraden om uit huis te gaan en te adviseren met haar (oudere) vriend te gaan samenwonen.

Ik, mijn vriendinnen, mijn vrouwelijke studiegenoten, mijn zus en paar andere vrouwelijke familieleden zijn op zichzelf gaan wonen door op kamers te gaan. dat kon zijn: studentenhuis, hospita, samen een etage huren met andere meiden, een woongroep, ik heb zelfs meiden gekend die de biologische landbouwschool deden en een caravan/chaletje/pipowagen bewoonden. Alles om maar de opleiding te kunnen doen.

Persoonlijk heb ik de tijd van mijn leven gekend. Er kan weinig tippen aan die periode tussen 18-30 jaar, waarbij de wereld gevoelsmatig aan mijn voeten lag.

Claire45 donderdag 27 februari 2025 om 16:20

Lila-Linda schreef: ↑
27-02-2025 14:26
dit ken ik gelukkig helemaal nergens
wat akelig

Oh nee hoor, niet akelig maar gewoon wat mijn ouders ons wilden meegeven: zelfstandig worden, het zelf uitzoeken en lekker anoniem gaan ontdekken wie we waren zónder hen. Nou was het zeker ook een ‘achtergrond’-ding: mijn ouders vonden het beschamend om een studerende zoon te hebben die nog thuis woonde, dat vonden ze zielig voor hem en zagen ze als een stigma. Eerlijk gezegd had ik ook wel wat medelijden met de studenten die na een college naar huis moesten met de trein (zogenaamde trein-studenten) omdat het avondeten klaarstond, terwijl wij gezellig het café ingingen en wel zagen hoe we het met eten deden.

Als je dit vertaalt naar het verhaal van TO denk ik dat oudere kinderen die nog thuis wonen geen relaxed liefdesleven kunnen opbouwen, en dat geldt ook voor TO zelf. Sommige dingen willen ouders en kinderen niet te gedetailleerd weten van elkaar, lijkt me. Dus hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik geloof dat op kamers gaan meer vrijheid geeft. Dan zou een kleine kamer eigenlijk niet moeten uitmaken.

lonelycat donderdag 27 februari 2025 om 16:26

Is het een keuze voor mijn kinderen om thuis te blijven? Meer een logisch gevolg. Studeren in de woonplaats, dus waarom zou je op kamers gaan. Oudste moet nog 1,5 jaar en van haar bachelor en de jongste begint net dus moet nog 4 jaar
Het zijn beide niet perse types voor relaties etc dus ik krijg vanuit hun nooit mensen over de vloer. Het is dus echt eenzijdig vanuit mij. Ik denk dat het daarom ook lastig is.
Ik heb er wel eens over nagedacht pas weer te daten als ze de deur uit zijn maar ja, dat kan makkelijk nog 4 jaar of langer duren

Claire45 donderdag 27 februari 2025 om 16:28

NogsteedsSlekire schreef: ↑
27-02-2025 15:00
Echt jong uit huis gaan is toch echt vooral haalbaar voor meisjes of voor wie ouders met geld hebben. Ik was vroeg weg, de meeste van mijn vriendinnen ook, maar alleen maar omdat we een (veel) oudere vrienden konden vinden die al woonruimte hadden, om meteen mee te gaan samenwonen. Ik geloof dat ik dat vooral achteraf helemaal niet zo fantastisch vind. (En dit was 25 jaar geleden).

Nee joh! Meisjes kunnen toch gaan studeren? Dan wonen ze in een klein, tochtig kamertje, so what? Ook werkende meisjes kunnen prima met een groepje gaan samenwonen en de kosten delen.

Het idee dat er een man aan te pas moet komen om zelfstandig te gaan wonen vind ik schokkend.

Dala donderdag 27 februari 2025 om 16:28

NomenNesci0 schreef: ↑
27-02-2025 16:13
Ik zou geen enkel meisje aanraden om uit huis te gaan en te adviseren met haar (oudere) vriend te gaan samenwonen.

Ik, mijn vriendinnen, mijn vrouwelijke studiegenoten, mijn zus en paar andere vrouwelijke familieleden zijn op zichzelf gaan wonen door op kamers te gaan. dat kon zijn: studentenhuis, hospita, samen een etage huren met andere meiden, een woongroep, ik heb zelfs meiden gekend die de biologische landbouwschool deden en een caravan/chaletje/pipowagen bewoonden. Alles om maar de opleiding te kunnen doen.

Persoonlijk heb ik de tijd van mijn leven gekend. Er kan weinig tippen aan die periode tussen 18-30 jaar, waarbij de wereld gevoelsmatig aan mijn voeten lag.

Jaaa dat is toch heerlijk. Zeker als in die tijd ook nog wel enige lanterfantigheid mogelijk is. In tegenstelling tot wat sommigen lijken te denken is mijn bezwaar niet dat een thuiswonend kind niet gauw zelfstandig wordt en te lang in een kindrol blijft maar eerder het tegenovergestelde. Ze leiden voor mijn gevoel al te snel een veel te keurig en volwassen leven. Zetten netjes de wekker voor hun stage. Eten elke avond om 18.00 een gezonde maaltijd, gaan op tijd naar bed, hebben schoon beddengoed.
En als ze met 24 jaar dan uit huis gaan is er nauwelijks een verschil te voelen in hoe ze hun leven inrichten en zijn ze het evenbeeld van hun vader of moeder.

Actieve topics