Hoever schuift je privéleven voor je kinderen?

lonelycat woensdag 26 februari 2025 om 12:21

Ik was net een ander topic aan het lezen over een vrouw die stappen wilde nemen met haar vriend maar nog inwonende oudere kinderen heeft.
Ik vroeg mij af hoever schuift je privéleven?
Ik heb een vergelijkbare situatie alleen ben ik single. Kinderen, beide volwassen, beide 100% bij mij inwonend.
Beide geen ambities op korte termijn zelfstandig te wonen.
Hoever hou je bij daten en relatie nog rekening met volwassen kinderen? Hoe snel kun je een man mee naar huis nemen? Welke vrijheid kun je nemen?
En hoe snel kun je stappen nemen in een relatie ?

Ik vind dit best een lastige. Soms denk ik wel eens ga maar op kamers. Ik ben zelf ook toe aan wat vrijheid en privé maar tegenwoordig is het allemaal niet zo makkelijk.
Dus ja, hoe doen andere dit, niet perse op mijn verhaald sluitend maar ik vraag me wel af hoeveel je nog je volwassen kinderen je leven laat beïnvloeden

Dala vrijdag 28 februari 2025 om 14:34

Ik weet niet of ik er per se mijn blik door heb verruimd. Of dat ik nou met zoveel verschillende bubbels in aanraking ben gekomen of levenservaring heb opgedaan. Ik vond het vooral heel erg vrij en relaxt. En dat gaat dan niet eens over studentenfeestjes en daten. Zo'n enorm feestbeest was en ben ik nou ook weer niet en daten vind ik zoals gezegd overrated.

Maar ik vind dat iemand die met 16 of 17 een mbo of hbo opleiding gaat doen, meteen vol in de stages wordt gegooid, de wekker om 7.00 zet en (vrijwel) dagelijks aan de gezinstafel mee-eet met ouders, broertjes en zusjes, tien jaar later een niet heel veel ander leven leidt, alleen zit zij dan in de rol van haar moeder, haar vriend in de rol van haar vader, en zijn het dan niet meer haar vittende broertjes maar haar vittende kinderen met wie ze 's avonds om 18.00 aan tafel zit. En om 21.30 naar bed want iedereen is moe. En dat leven heeft ze met 67 misschien nog steeds. Waar is dan haar vrijheid blijheid geweest?

Heeft die student die op kosten van haar ouders op kamers zit en maar een tikkie hoeft te sturen wegens "blut" niet een veel makkelijker en relaxter leven?

NomenNesci0 vrijdag 28 februari 2025 om 14:35

Lievelieve schreef: ↑
28-02-2025 13:45
Je leert niks van anderen. Je blijft in je bubbels met al doe andere vwo'ers waarvan de pappie en mammie de huren en semesters in het buitenland betalen. Alsof ze Simon de tegelzetter tegenkomen in Cafe de Gieter of Vera de verpleegkundige die in jaar drie zit. Schei toch uit.

Sjongejonge, jij stikt ook niet van de vooroordelen he? Ik heb op kamers gewoond in een pand waarbij 90% HBO deed, niemand geld kreeg toegestopt en er gewoon werd gewerkt en geleend om het leven te bekostigen. Ik ken helemaal niemand, maar dan ook niemand die voldoet aan jouw beschrijving. A: omdat het niet op mijn leven van toepassing was (1 ouder overleden zonder geld na te laten en andere ouder schulden geen geld) en B: omdat niet elke student komt uit weelde. Probeer eens uit je vooroordelen te stappen. Het verruimt je blik.

rosanna08 vrijdag 28 februari 2025 om 14:42

NomenNesci0 schreef: ↑
28-02-2025 14:29
Nee, dat zeg ik niet. Want fout zou zijn als je daarmee een slecht mens bent. En leven in die bubbel maakt je niet slecht

Maar persoonlijk vind ik het jammer. Je hebt overal ter wereld vrij gesloten culturen en persoonlijk past dit niet bij mij. Het maakt gesprekken over onderwerpen heel sterk gericht op dat wat de bubbel vindt.

Nu vind ik ook veel. Maar heb wel meer het gevoel dat mijn mening is gebaseerd op meerdere soorten ervaringen dan sec die ene die ik van huis uit heb meegekregen en meerdere kennismakingen met mensen uit verschillende bubbels, verschillende opleidingen, verschillende provincies of zelfs landen. Ik heb er immers mee samengewoond, gestudeerd, etc. Dat maakt dat je je eigen ervaringen naast die ervaringen legt en nieuwe meningen vormt. Dat gebeurt toch minder als je voornl. steeds dezelfde mening hoort. Dezelfde manier van aanpakken ziet.

waarom denk je dat jouw manier van leven beter is dan die van anderen? Waarom vind je het nodig om andermans levenstijl als jammer te bestempelen? Het is prima als een bepaald soort leven niet bij je past, maar die past een ander als een handschoen en dat is dan jammer? En welke andere mening heb je dan gevormd?

I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best

Lievelieve vrijdag 28 februari 2025 om 14:45

NomenNesci0 schreef: ↑
28-02-2025 14:35
Sjongejonge, jij stikt ook niet van de vooroordelen he? Ik heb op kamers gewoond in een pand waarbij 90% HBO deed, niemand geld kreeg toegestopt en er gewoon werd gewerkt en geleend om het leven te bekostigen. Ik ken helemaal niemand, maar dan ook niemand die voldoet aan jouw beschrijving. A: omdat het niet op mijn leven van toepassing was (1 ouder overleden zonder geld na te laten en andere ouder schulden geen geld) en B: omdat niet elke student komt uit weelde. Probeer eens uit je vooroordelen te stappen. Het verruimt je blik.

Ik ken nul mensen die heel benauwd zijn voor buitenlanders, pvv stemmen en aardappels eten. Probeer eens uit je vooroordelen te stappen.

Of was jij niet degene die graag bepaald "soort" vrouwen jeweetwel noemt. Godsamme. Met je vooroordelen. Walgelijk.

Peertjes vrijdag 28 februari 2025 om 14:47

Nyco schreef: ↑
28-02-2025 13:45
Nou echt, veel bekrompener dan sommigen die hier schrijven wordt het niet en ze hebben het zelf niet eens door.

Nou, werkelijk zeg.. wat een topic is dit geworden.

Lonelycat, jammer dat je topic zo vernacheld is. Vond het een leuk onderwerp en was ook wel benieuwd naar ervaringen uitwisselen hierin van/met andere alleenstaande ouders met volwassen inwonende kinderen.

rosanna08 vrijdag 28 februari 2025 om 14:49

Claire45 schreef: ↑
28-02-2025 14:11
Waarom zo aangebrand? Als er wordt gevraagd wat dan precies de voordelen zijn van op kamers wonen, geven mensen daar antwoord op. Logisch. Het zijn persoonlijke meningen: zo heeft iemand het ervaren, dit en dat heeft diegene als voordeel/nadeel ervaren. Ik heb zelf (persoonlijk dus, voor mijzelf sprekend) het idee dat ik mijn blik erdoor heb verruimd. NomenNescio heeft diezelfde ervaring - zíj persoonlijk, voor zichzelf sprekend, niet voor jou of anderen sprekend en al helemaal niet veroordelend. Waarom voel jij je dan weggezet als kleingeestig? Dat staat nergens, het zijn onze ervaringen en meer niet.

hou het dan ook bij jullie ervaringen over het op kamers wonen enz. en stop met een mening te hebben over mensen die op een andere manier leven.
En ik voel me helemaal niet weggezet als kleingeestig, waarom denk je dat? Je hebt geen idee of ik op kamers heb gewoond. welke opleiding ik heb gedaan en in welke bubbel in me bevindt. Zie je dat je zelf genoeg invult?

I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best

Claire45 vrijdag 28 februari 2025 om 14:59

lonelycat schreef: ↑
28-02-2025 07:58
Ik heb er zelfs over na zitten denken om om te kijken naar een huis met een wat voordeligere indeling zeg maar. Ik zie wel eens huizen met eenmalige appartement in het souterrain. Dan heb ik daar meer privacy. Maar ergens ook weer belachelijk. Wat doe ik ermee als ze uit huis gaan.

Dit vind ik helemaal geen slecht idee, eigenlijk. Zo heeft mijn vriendin (die samenwoont met haar studerende zoon) het ook gedaan. In hun vorige huis(je) zaten ze te dicht op elkaar en waren er teveel open ruimtes, waardoor je de tv door het hele huis hoorde schallen en er eigenlijk geen vrienden konden worden uitgenodigd zonder dat de ander er last van had. Nu hebben ze beneden een gedeelde woonruimte met keuken/zitkamer en hij heeft op diezelfde verdieping een grote kamer met eigen badkamer/wc, en zij kan zich boven terugtrekken in haar kamer met badkamer/wc. Ik weet wel dat ze lang heeft gezocht naar een geschikt huis, maar als je weet wat je wilt (huisje met souterrain bijvoorbeeld) kun je gericht zoeken.

Aangezien jouw kinderen er geen behoefte aan hebben om op kamers te gaan, is dit een prima oplossing. Zij hebben dan toch meer privacy, en jij kunt gewoon de deur van het souterrain dichtdoen als je bezoek hebt.

En ja, wat doe je ermee als ze uit huis gaan? Dat is van later zorg, toch? Misschien wil je tegen die tijd wel gaan samenwonen met je vriend en blijk je het heerlijk te vinden om je af en toe terug te kunnen trekken in het souterrain? Soort living-apart-together in hetzelfde huis, lijkt mij ideaal hoor! Of je doet het weer van de hand en zoekt iets anders.

Ben-ik-weer vrijdag 28 februari 2025 om 15:02

Ik ga niet meer samenwonen. Of beter gezegd: ik ga nooit meer mijn huis weg doen. We zullen als de kinderen de deur uit zijn best vaker bij elkaar zijn dan nu (om het weekend) maar ik ga geen huishouding voeren waarbij ik mijn vrijheid op geef.

Het kan best een nieuw huis samen worden maar dan wel met een stacaravan of pied a terre erbij voor als….

Ben-ik-weer vrijdag 28 februari 2025 om 15:03

Overigens wonen en werken we een uur uit elkaar. Dus nu is het sowieso geen optie en dat vind ik helemaal prima. We zijn nu vijf jaar samen en zo is het precies wat we zoeken.

Claire45 vrijdag 28 februari 2025 om 15:06

rosanna08 schreef: ↑
28-02-2025 14:49
hou het dan ook bij jullie ervaringen over het op kamers wonen enz. en stop met een mening te hebben over mensen die op een andere manier leven.
En ik voel me helemaal niet weggezet als kleingeestig, waarom denk je dat? Je hebt geen idee of ik op kamers heb gewoond. welke opleiding ik heb gedaan en in welke bubbel in me bevindt. Zie je dat je zelf genoeg invult?

Huh? Ik zeg 'kleingeestig' omdat dat het tegenovergestelde is van ruimdenkend, en jij vond dat ik en NN onszelf verheven voelden boven mensen die niet op kamers hebben gewoond, en die dus níet ruimdenkend zouden zijn (oftewel: kleingeestig). Dat is wel een nuance, en het heeft helemaal niets te maken met het beeld dat ik van jou heb, want ik heb inderdaad geen idee en vul niets in.

Als ik schrijf: 'Die ervaring heeft mijn blik verruimd', lees jij: 'En iedereen die niet op kamers heeft gewoond, is dus kleingeestig.' Over invullen gesproken.

Dala vrijdag 28 februari 2025 om 15:14

@Lonelycat: Het lijkt met inderdaad in jouw geval best een idee om eens te kijken welke opties er zijn qua woningen die een soort zolderetage/souterrain constructie hebben. Mochten beide kinderen over vijf jaar toch uitgevlogen zijn is het toch nog steeds fijn om die ruimte te hebben? En mocht je het te groot of te duur vinden om in je eentje te zitten en er komen geen samenwoonplannen meer, dan verkoop je de boel weer.

evelien2010 vrijdag 28 februari 2025 om 15:21

Ben-ik-weer schreef: ↑
28-02-2025 15:02
Ik ga niet meer samenwonen. Of beter gezegd: ik ga nooit meer mijn huis weg doen. We zullen als de kinderen de deur uit zijn best vaker bij elkaar zijn dan nu (om het weekend) maar ik ga geen huishouding voeren waarbij ik mijn vrijheid op geef.

Het kan best een nieuw huis samen worden maar dan wel met een stacaravan of pied a terre erbij voor als….

Heel erg verstandig. Ik zie helaas teveel mensen in de problemen komen die toch weer gaan samenwonen. Je kunt prima samenleven zonder je eigen huis en zelfstandigheid op te hoeven geven.

Dala vrijdag 28 februari 2025 om 15:25

evelien2010 schreef: ↑
28-02-2025 15:21
Heel erg verstandig. Ik zie helaas teveel mensen in de problemen komen die toch weer gaan samenwonen. Je kunt prima samenleven zonder je eigen huis en zelfstandigheid op te hoeven geven.

Mee eens.

Lievelieve vrijdag 28 februari 2025 om 15:26

evelien2010 schreef: ↑
28-02-2025 15:21
Heel erg verstandig. Ik zie helaas teveel mensen in de problemen komen die toch weer gaan samenwonen. Je kunt prima samenleven zonder je eigen huis en zelfstandigheid op te hoeven geven.

Dit. +1

Claire45 vrijdag 28 februari 2025 om 15:49

evelien2010 schreef: ↑
28-02-2025 15:21
Heel erg verstandig. Ik zie helaas teveel mensen in de problemen komen die toch weer gaan samenwonen. Je kunt prima samenleven zonder je eigen huis en zelfstandigheid op te hoeven geven.

Bedoel je samenwonen mét kinderen? Dat zou ik ook niet willen. Samenwonen met een nieuwe vriend... geen idee, dat hangt van heel veel factoren af. In principe vind ik samenleven wel fijn, dingen delen, de gezelligheid, maar het heeft ook zeker voordelen om je eigen plek te hebben.

Nyco vrijdag 28 februari 2025 om 15:59

Dala schreef: ↑
28-02-2025 14:34
Ik weet niet of ik er per se mijn blik door heb verruimd. Of dat ik nou met zoveel verschillende bubbels in aanraking ben gekomen of levenservaring heb opgedaan. Ik vond het vooral heel erg vrij en relaxt. En dat gaat dan niet eens over studentenfeestjes en daten. Zo'n enorm feestbeest was en ben ik nou ook weer niet en daten vind ik zoals gezegd overrated.

Maar ik vind dat iemand die met 16 of 17 een mbo of hbo opleiding gaat doen, meteen vol in de stages wordt gegooid, de wekker om 7.00 zet en (vrijwel) dagelijks aan de gezinstafel mee-eet met ouders, broertjes en zusjes, tien jaar later een niet heel veel ander leven leidt, alleen zit zij dan in de rol van haar moeder, haar vriend in de rol van haar vader, en zijn het dan niet meer haar vittende broertjes maar haar vittende kinderen met wie ze 's avonds om 18.00 aan tafel zit. En om 21.30 naar bed want iedereen is moe. En dat leven heeft ze met 67 misschien nog steeds. Waar is dan haar vrijheid blijheid geweest?

Heeft die student die op kosten van haar ouders op kamers zit en maar een tikkie hoeft te sturen wegens "blut" niet een veel makkelijker en relaxter leven?

Mijn kinderen hebben, heus waar je gelooft het bijna niet, thuis vrijheid blijheid. Ze kunnen gaan en staan waar ze willen en dat ze even laten weten of ze thuis eten leert ze dat ze verantwoordelijkheid hebben naar meer dan alleen zichzelf. Hier mogen er altijd mensen mee-eten, blijven slapen, feestjes gehouden worden (dan gaan man en ik gewoon weg) en daarnaast sparen ze voor reisjes die ze maken. De middelste heeft de carbage run gedaan dit jaar, daar kom je mensen tegen van allerlei pluimage en uit allerlei landen, heel leerzaam. Oudste vertrekt deze maand naar New York, alleen dus hij weet ook hoe hij zich in het verre buitenland moet redden, eerder ging hij alleen naar Londen. Voor die reisjes heeft hij zelf in een tussenjaar gewerkt als leidinggevende, enorm leerzaam.
Ja kijk als jouw kind je thuis in de weg zit omdat jij dan niet kan doen wat je wil en je kinderen zich aan allerlei regeltjes moeten houden zoals om 21.30 naar bed dan kan ik me voorstellen dat het voor beide partijen fijner is om zo snel mogelijk op jezelf te gaan wonen.
Het hele idee wat ik hier lees van sommigen is dat je kind iets onmisbaars niet meemaakt als ze niet op kamers gaan maar dat is echt waar bullshit, vind ik dan.

Dala vrijdag 28 februari 2025 om 16:13

Nyco schreef: ↑
28-02-2025 15:59
Mijn kinderen hebben, heus waar je gelooft het bijna niet, thuis vrijheid blijheid. Ze kunnen gaan en staan waar ze willen en dat ze even laten weten of ze thuis eten leert ze dat ze verantwoordelijkheid hebben naar meer dan alleen zichzelf. Hier mogen er altijd mensen mee-eten, blijven slapen, feestjes gehouden worden (dan gaan man en ik gewoon weg) en daarnaast sparen ze voor reisjes die ze maken. De middelste heeft de carbage run gedaan dit jaar, daar kom je mensen tegen van allerlei pluimage en uit allerlei landen, heel leerzaam. Oudste vertrekt deze maand naar New York, alleen dus hij weet ook hoe hij zich in het verre buitenland moet redden, eerder ging hij alleen naar Londen. Voor die reisjes heeft hij zelf in een tussenjaar gewerkt als leidinggevende, enorm leerzaam.
Ja kijk als jouw kind je thuis in de weg zit omdat jij dan niet kan doen wat je wil en je kinderen zich aan allerlei regeltjes moeten houden zoals om 21.30 naar bed dan kan ik me voorstellen dat het voor beide partijen fijner is om zo snel mogelijk op jezelf te gaan wonen.
Het hele idee wat ik hier lees van sommigen is dat je kind iets onmisbaars niet meemaakt als ze niet op kamers gaan maar dat is echt waar bullshit, vind ik dan.

Ik vind dat geen vrijheid blijheid. Ze zien bij thuiskomst dan nog steeds jou. Of je partner. Die staat te koken of net zit te eten en dan geloof ik er niets van dat ze even gemakkelijk met vijf man tegelijk komen binnenvallen en rustig met zijn allen in de keuken spaghetti staan bereiden terwijl jij net de biefstuk staat te bakken in de veronderstelling dat je kind mee zou eten. En dat jullie per direct besluiten het huis te verlaten of boven op je slaapkamer te gaan zitten omdat zij met zn allen de hele avond biertjes willen drinken, ouwehoeren en spellen gaan doen.

Iedereen zal hier dan beweren dat ze dusdanig veel leefruimte hebben dat én twee ouders én nog twee siblings dusdanig veel eigen leefruimte hebben dat het studerende kind beneden de keuken en woonkamer volledig mag benutten met alle studerende vrienden, maar in de praktijk vinden die gezelschapsavonden alleen maar thuis bij mensen die op zichzelf wonen en niet bij degenen die eerst nog in de keuken hun pa en ma begroeten en die het vervolgens geen enkel probleem vinden van 18.00 tot 1.00 onverwacht de deur uit gewerkt te worden. Laat staan dat vijf studievrienden uit Nijmegen eerst gezellig met zijn allen met de trein naar Aalten gaan.

Wissewis vrijdag 28 februari 2025 om 17:26

Dala schreef: ↑
28-02-2025 14:34
Ik weet niet of ik er per se mijn blik door heb verruimd. Of dat ik nou met zoveel verschillende bubbels in aanraking ben gekomen of levenservaring heb opgedaan. Ik vond het vooral heel erg vrij en relaxt. En dat gaat dan niet eens over studentenfeestjes en daten. Zo'n enorm feestbeest was en ben ik nou ook weer niet en daten vind ik zoals gezegd overrated.

Maar ik vind dat iemand die met 16 of 17 een mbo of hbo opleiding gaat doen, meteen vol in de stages wordt gegooid, de wekker om 7.00 zet en (vrijwel) dagelijks aan de gezinstafel mee-eet met ouders, broertjes en zusjes, tien jaar later een niet heel veel ander leven leidt, alleen zit zij dan in de rol van haar moeder, haar vriend in de rol van haar vader, en zijn het dan niet meer haar vittende broertjes maar haar vittende kinderen met wie ze 's avonds om 18.00 aan tafel zit. En om 21.30 naar bed want iedereen is moe. En dat leven heeft ze met 67 misschien nog steeds. Waar is dan haar vrijheid blijheid geweest?

Heeft die student die op kosten van haar ouders op kamers zit en maar een tikkie hoeft te sturen wegens "blut" niet een veel makkelijker en relaxter leven?

Dit dus ook.
Mijn ouders betaalden mijn studie, mijn kamer, mijn zakgeld en nog leefgeld voor eten en kosten op kamers.

Al wat ik moest doen was van maandag tot vrijdag in de les zitten, studeren en zien dat ik toekwam met mijn leefgeld.
En op vrijdagavond naar huis.

De mensen die ik tegenkwam op kamers hadden hetzelfde leven. Zolang we studeerden, slaagden en in de les zaten werd alles betaald.
Bij de meesten stopte de financiering en het studeren als je voor de 2de keer een jaar niet slaagde.

Als ik een weekend niet naar huis kwam nam mijn moeder de auto en kwam vaak zelf langs.
En liet een Tupperware-potje eten achter

.
(Wat wel zo handig was, want mijn leefgeld was berekend op 5 dagen, niet op 7. Daar hadden mijn ouders dan weer iets van "je kiest zelf ervoor om dit weekend op kamers te blijven, dan zorg je zelf maar dat je eten vindt of iemand het sponsort".)

Ik kookte zelf, mijn zus kreeg minder leefgeld en nam meer Tupperware-potjes mee op zondagavond.
(Mijn moeder had gewoon een gestandaardiseerd bedrag leefgeld per dag. Dat ze dus aanpaste à rato van hoe we leefden.)

Ik moest mij pas druk beginnen maken over rekeningen en huishouden toen ik na mijn studies ging samenwonen.
En zelfs dan nog ... dan was er partner die de boel al jaren alleen betaalde en beheerde

.
Zelfs al had ik geen cent ingelegd ... hij was al lang blij dat ik niet terug naar mijn ouders ging. Telkens - of de helft van de tijd - de afstand naar mijn ouders afleggen om mij te zien had hem bergen aan benzine gekost én onze relatie gekost.

Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben

Nyco vrijdag 28 februari 2025 om 17:48

Dala schreef: ↑
28-02-2025 16:13
Ik vind dat geen vrijheid blijheid. Ze zien bij thuiskomst dan nog steeds jou. Of je partner. Die staat te koken of net zit te eten en dan geloof ik er niets van dat ze even gemakkelijk met vijf man tegelijk komen binnenvallen en rustig met zijn allen in de keuken spaghetti staan bereiden terwijl jij net de biefstuk staat te bakken in de veronderstelling dat je kind mee zou eten. En dat jullie per direct besluiten het huis te verlaten of boven op je slaapkamer te gaan zitten omdat zij met zn allen de hele avond biertjes willen drinken, ouwehoeren en spellen gaan doen.

Iedereen zal hier dan beweren dat ze dusdanig veel leefruimte hebben dat én twee ouders én nog twee siblings dusdanig veel eigen leefruimte hebben dat het studerende kind beneden de keuken en woonkamer volledig mag benutten met alle studerende vrienden, maar in de praktijk vinden die gezelschapsavonden alleen maar thuis bij mensen die op zichzelf wonen en niet bij degenen die eerst nog in de keuken hun pa en ma begroeten en die het vervolgens geen enkel probleem vinden van 18.00 tot 1.00 onverwacht de deur uit gewerkt te worden. Laat staan dat vijf studievrienden uit Nijmegen eerst gezellig met zijn allen met de trein naar Aalten gaan.

Weet je ik denk dat jij een beetje vastgeroest bent in je idee hoe vrijheid, blijheid er hoort uit te zien. Ga jij maar lekker studiootjes kopen voor je kinderen, daar geloof ik namelijk geen reet van, dat is gewoon een beetje fantaseren wat je doet.

Anoniem_6838bb5fec2c2 vrijdag 28 februari 2025 om 18:06

Realiteit is dat de vrijheid blijheid die ik heb mogen meemaken, eerst als mbo student trouwens, nu voor heel weinig jeugd is weggelegd
Ik kon leuk wonen en mijn eigen broek ophouden, er zijn en geen leuke woningen en daarnaast zijn zelfs goedkoper woningen zo duur dat ouders bij moeten springen.
Dus we kunnen hier elkaar in de haren vliegen over wel/niet op jezelf wonen, als je als ouder geen duizendje per maand hebt liggen of je kind niet heel goed is met crypto en dan moet je nog wat vinden, ben je snel uitgepraat over opties.

Wissewis vrijdag 28 februari 2025 om 18:10

Valtifest schreef: ↑
28-02-2025 18:06
Realiteit is dat de vrijheid blijheid die ik heb mogen meemaken, eerst als mbo student trouwens, nu voor heel weinig jeugd is weggelegd
Ik kon leuk wonen en mijn eigen broek ophouden, er zijn en geen leuke woningen en daarnaast zijn zelfs goedkoper woningen zo duur dat ouders bij moeten springen.
Dus we kunnen hier elkaar in de haren vliegen over wel/niet op jezelf wonen, als je als ouder geen duizendje per maand hebt liggen of je kind niet heel goed is met crypto en dan moet je nog wat vinden, ben je snel uitgepraat over opties.

Als ik hier trouwens ergens in een bericht lees dat 44 % van de studenten op kamers zit, betekent dat nog altijd dat meer dan de helft niet op kamers zit.

Moet je dus niet komen met "dat het de gewoonte is dat elke student op zijn 18 bij zijn ouders wegrent"

.
Een deel wel, maar vaak dan door de afstand tot zijn of haar studentenstad.
Niet omdat ze persé persé hoogdringend het huis uit willen.

Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben

Purplepeanut vrijdag 28 februari 2025 om 18:13

Misschien zouden ze het welwillen maar het kamer tekort en de kamerprijzen maken dat wel behoorlijke uitdaging zoniet onmogelijke opgave

Dala vrijdag 28 februari 2025 om 18:13

Wissewis schreef: ↑
28-02-2025 17:26
Dit dus ook.
Mijn ouders betaalden mijn studie, mijn kamer, mijn zakgeld en nog leefgeld voor eten en kosten op kamers.

Bij mij ook en volgens mij is het in België redelijk standaard maar wat ik in Nederland zag lag erg uiteen. Voor sommigen werd inderdaad alles gefinancierd (vandaar dat ik ook niet snel meeschrijf hier hoe zelfstandig je wel niet wordt maar dat mijn focus op andere dingen ligt) en anderen moesten bijna alles zelf betalen of veel lenen. Voor de meesten was het een combinatie daarvan.

Al wat ik moest doen was van maandag tot vrijdag in de les zitten, studeren en zien dat ik toekwam met mijn leefgeld.
En op vrijdagavond naar huis.

Ik ging in mijn eerste jaar soms wel, soms niet. Vanaf 2e jaar niet meer zo vaak. Ook dat verschilde heel erg van persoon tot persoon en misschien ook in hoeverre je een uitgaanstype was. Qua kroeggezelligheid was het op de donderdagen minstens zo gezellig als in de weekenden.

Ik moest mij pas druk beginnen maken over rekeningen en huishouden toen ik na mijn studies ging samenwonen.
En zelfs dan nog ... dan was er partner die de boel al jaren alleen betaalde en beheerde .
Zelfs al had ik geen cent ingelegd ... hij was al lang blij dat ik niet terug naar mijn ouders ging. Telkens - of de helft van de tijd - de afstand naar mijn ouders afleggen om mij te zien had hem bergen aan benzine gekost én onze relatie gekost.

Ik ging pas samenwonen toen ik ruim over de dertig was. Dat jij snel na je studie al ging samenwonen was dat gebruikelijk of was jij daarin een uitzondering? Ik vind dat die stap vaak snel en jong al wordt gemaakt.

Dala vrijdag 28 februari 2025 om 18:18

Nyco schreef: ↑
28-02-2025 17:48
Weet je ik denk dat jij een beetje vastgeroest bent in je idee hoe vrijheid, blijheid er hoort uit te zien. Ga jij maar lekker studiootjes kopen voor je kinderen, daar geloof ik namelijk geen reet van, dat is gewoon een beetje fantaseren wat je doet.

Waarom zo vijandig? Ik vind het gewoon echt géén vrijheid blijheid, sorry. Het lijkt alsof jij wil verdedigen waarom dat wel zo is maar ik ben het er niet mee eens. Je huisgenoten laten weten of je wel of niet mee eet vind ik heel wat anders dan dat je moeder laten weten. Geen zin hebben om je eigen potten en pannen af te wassen en daarover zeik krijgen met je ouders vind ik een andere ervaring dan die discussie voeren met medestudenten met wie je die keuken deelt.

Overigens vind ik het prima om er op gewezen te worden dat bepaalde ideeën van mij erg richtlijnig of vastgeroest kunnen overkomen. Er zijn meer nuances tussen iemand die thuiswonend met 17 al het verantwoordelijke leven leidt van een 37-jarige inclusief kapot werken en als hooggepunt tegen het vriendje aangeleund op de bank liggen en iemand die tien jaar lang compleet in ultieme luxe en volledig gesponsord door de ouders het bachelorleven viert.

Claire45 vrijdag 28 februari 2025 om 18:25

Dala schreef: ↑
28-02-2025 16:13
Ik vind dat geen vrijheid blijheid. Ze zien bij thuiskomst dan nog steeds jou. Of je partner. Die staat te koken of net zit te eten en dan geloof ik er niets van dat ze even gemakkelijk met vijf man tegelijk komen binnenvallen en rustig met zijn allen in de keuken spaghetti staan bereiden terwijl jij net de biefstuk staat te bakken in de veronderstelling dat je kind mee zou eten. En dat jullie per direct besluiten het huis te verlaten of boven op je slaapkamer te gaan zitten omdat zij met zn allen de hele avond biertjes willen drinken, ouwehoeren en spellen gaan doen.

Iedereen zal hier dan beweren dat ze dusdanig veel leefruimte hebben dat én twee ouders én nog twee siblings dusdanig veel eigen leefruimte hebben dat het studerende kind beneden de keuken en woonkamer volledig mag benutten met alle studerende vrienden, maar in de praktijk vinden die gezelschapsavonden alleen maar thuis bij mensen die op zichzelf wonen en niet bij degenen die eerst nog in de keuken hun pa en ma begroeten en die het vervolgens geen enkel probleem vinden van 18.00 tot 1.00 onverwacht de deur uit gewerkt te worden. Laat staan dat vijf studievrienden uit Nijmegen eerst gezellig met zijn allen met de trein naar Aalten gaan.

Vergeet het verplichte opruimen van de ouderlijke keuken niet

Wij rolden gewoon ons bed in na een feestje en ruimden op wanneer het uitkwam. Dat geeft een gevoel van vrijheid en misschien ook wel rebellie: we zijn jong en willen absoluut niet zo truttig leven als onze ouders en aangezien ze er niet bij zijn, doen we het lekker op onze eigen manier. Ook voelde het net wat beter om regelmatig pas om zeven uur ‘s morgens thuis te komen en dan om vier uur ‘s middags uit bed te rollen. Dat hadden mijn ouders waarschijnlijk niet op prijs gesteld

Eens met jouw post dus, hoewel de kinderen van Nyco niet zielig zijn en vast een hartstikke leuke tijd hebben, heel relaxed ook, maar ik denk dat het best goed kan zijn om de remmen een tijdje los te gooien, dingen te doen die misschien niet per se verstandig zijn, en om daar uiteindelijk iets van te leren (en om gewoon te genieten natuurlijk).

Ik had ADD, maar wist dat niet, destijds hoorde je daar niemand over. Ik ben in mijn eerste jaar op kamers wel in elke valkuil getrapt, hoor: overal te laat, kon nooit de weg vinden, studieboeken kwijt, verkeerde tentamen geleerd enzovoort. Ik ben er zelf van overtuigd dat ik dankzij die ervaring behoorlijk georganiseerd ben geworden, gewoon omdat het moest, want niemand ving me op of was überhaupt geïnteresseerd in mijn praktische problemen. Toen ik nog thuis woonde, behoedden mijn ouders me voor al te grote stommiteiten, ik werd beschermd en daarom viel mijn ‘probleem’ ook niet op. Pas toen ik er alleen voor kwam te staan, moest ik leren mezelf te redden. Ik werd door iedereen ‘vaag’ genoemd en er werd gelachen om mijn chaotische karakter, maar ik schaamde me en wilde niet dat eeuwige warhoofd zijn. Dus: streng voor mezelf zijn en zorgen dat ik óók kon wat voor anderen zo vanzelfsprekend was. Dat heb ik echt te danken aan die tijd. Want het was niet alleen ‘lang leve de lol’, ik werd ook keihard afgerekend op dingen die mij thuis altijd vergeven werden.

Actieve topics