Relaties
alle pijlers
Hoever schuift je privéleven voor je kinderen?
woensdag 26 februari 2025 om 12:21
Ik was net een ander topic aan het lezen over een vrouw die stappen wilde nemen met haar vriend maar nog inwonende oudere kinderen heeft.
Ik vroeg mij af hoever schuift je privéleven?
Ik heb een vergelijkbare situatie alleen ben ik single. Kinderen, beide volwassen, beide 100% bij mij inwonend.
Beide geen ambities op korte termijn zelfstandig te wonen.
Hoever hou je bij daten en relatie nog rekening met volwassen kinderen? Hoe snel kun je een man mee naar huis nemen? Welke vrijheid kun je nemen?
En hoe snel kun je stappen nemen in een relatie ?
Ik vind dit best een lastige. Soms denk ik wel eens ga maar op kamers. Ik ben zelf ook toe aan wat vrijheid en privé maar tegenwoordig is het allemaal niet zo makkelijk.
Dus ja, hoe doen andere dit, niet perse op mijn verhaald sluitend maar ik vraag me wel af hoeveel je nog je volwassen kinderen je leven laat beïnvloeden
Ik vroeg mij af hoever schuift je privéleven?
Ik heb een vergelijkbare situatie alleen ben ik single. Kinderen, beide volwassen, beide 100% bij mij inwonend.
Beide geen ambities op korte termijn zelfstandig te wonen.
Hoever hou je bij daten en relatie nog rekening met volwassen kinderen? Hoe snel kun je een man mee naar huis nemen? Welke vrijheid kun je nemen?
En hoe snel kun je stappen nemen in een relatie ?
Ik vind dit best een lastige. Soms denk ik wel eens ga maar op kamers. Ik ben zelf ook toe aan wat vrijheid en privé maar tegenwoordig is het allemaal niet zo makkelijk.
Dus ja, hoe doen andere dit, niet perse op mijn verhaald sluitend maar ik vraag me wel af hoeveel je nog je volwassen kinderen je leven laat beïnvloeden
vrijdag 28 februari 2025 om 18:26
Ik was vroeg, maar het is tegelijk ook niet héél ongewoon om na je studies en met een vaste partner te gaan samenwonen.
Zeker eens je een job hebt.
Er zijn ook mensen die eerst nog terug intrekken bij hun ouders, een paar jaar sparen en een huis kopen.
Het alternatief in mijn geval was - na 3 jaar studentenleven - terug naar mijn ouders dik 50 kilometer verder.
En mijn vaste vriend met wie ik intussen bijna 2 jaar samen was en die alleen woonde achterlaten.
Terwijl intussen mijn halve kleerkast al bij hem lag.
Het was dus gewoon een logisch gegeven dat ik zelfs zonder al een job te hebben bij hem introk.
En nog beperkt geld kreeg van mijn ouders tot ik een paar maanden later werk had.
Want "als je terug bij ons intrekt, kost je ons ook geld", was het standpunt van mijn moeder.
(Niet iedereen is zo'n lucky bastard. De meesten moesten dus terug naar huis tot ze een job hadden en genoeg gespaard voor een waarborg van een huurappartement en de eerste huur.)
Als ik geen vaste partner en een relatie van 2 jaar had was ik teruggekeerd naar mijn ouders.
En daar waarschijnlijk blijven zitten tot ik geld genoeg gespaard had om iets te kopen.
Of tot er dus wel een vaste partner, vaste relatie, stabiliteit, ... was om te gaan samenwonen.
Of dat nu op mijn 25 of op mijn 30 was geweest.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
vrijdag 28 februari 2025 om 18:30
Daar heb je zeker een punt.Valtifest schreef: ↑28-02-2025 18:06Realiteit is dat de vrijheid blijheid die ik heb mogen meemaken, eerst als mbo student trouwens, nu voor heel weinig jeugd is weggelegd
Ik kon leuk wonen en mijn eigen broek ophouden, er zijn en geen leuke woningen en daarnaast zijn zelfs goedkoper woningen zo duur dat ouders bij moeten springen.
Dus we kunnen hier elkaar in de haren vliegen over wel/niet op jezelf wonen, als je als ouder geen duizendje per maand hebt liggen of je kind niet heel goed is met crypto en dan moet je nog wat vinden, ben je snel uitgepraat over opties.
vrijdag 28 februari 2025 om 18:35
Hier was een tijdje geleden een topic met op welke leeftijd je het huis uitging.
Ik was 20 (samenwonen met vriendje) en ik kan me herinneren dat er meerdere forummers waren die zelfs al een paar jaar eerder het huis uit waren gegaan.
De huidige generatie blijft blijkbaar langer thuiswonen dan 'wij' vroeger.
Kan het topic even niet terugvinden.
Ik was 20 (samenwonen met vriendje) en ik kan me herinneren dat er meerdere forummers waren die zelfs al een paar jaar eerder het huis uit waren gegaan.
De huidige generatie blijft blijkbaar langer thuiswonen dan 'wij' vroeger.
Kan het topic even niet terugvinden.
vrijdag 28 februari 2025 om 18:40
In mijn ‘bubbel’ van studievrienden was iedereen rond 25 afgestudeerd, woonde tijdens de eerste baan meestal nog met vriendinnen/vrienden, ging rond 27 samenwonen, trouwde 2-3 jaar later en kreeg dan vaak een kind.lila01 schreef: ↑28-02-2025 18:35Hier was een tijdje geleden een topic met op welke leeftijd je het huis uitging.
Ik was 20 (samenwonen met vriendje) en ik kan me herinneren dat er meerdere forummers waren die zelfs al een paar jaar eerder het huis uit waren gegaan.
De huidige generatie blijft blijkbaar langer thuiswonen dan 'wij' vroeger.
Kan het topic even niet terugvinden.
vrijdag 28 februari 2025 om 18:46
Hier was 25 dan weer de uitzondering om afgestudeerd te zijn.
Op je 18de starten, tegen je 22 à 23 was je wel uitgestudeerd.
Met eventueel nog een uitloop van 1 jaar.
Niet voor niets loopt kindergeld hier in België maximaal tot 25
.Daarna begin je te werken, ga je samenwonen en tegen 27 à 30 begin je te trouwen en kinderen te krijgen.
Tegen 35 ben of was je "half bejaard" als je dan nog aan kinderen start(te)
.Op mijn 30 à 32 heb ik beslist kinderloos te blijven. Mijn deadline lag eigenlijk op 32 (dan was partner 45), maar eigenlijk stond het al eerder vast. Gezien we toen al 10 jaar samen waren én al jaren samenwoonden kreeg ik zo'n beetje 25 keer per jaar de vraag uit mijn omgeving "wanneer wij nu eens eindelijk zouden beginnen".
Het hing hier in mijn omgeving dus ook af van "stabiele partner".
De ongeschreven regel zei dat je eerst minstens 2 à 3 jaar samen was voor je samen ging wonen en dat je eerst moest trouwen, een job moest hebben en degelijke huisvesting voor er kinderen kwamen.
Eer je zover was ...was je sowieso snel minstens 27.
wissewis wijzigde dit bericht op 28-02-2025 18:51
30.95% gewijzigd
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
vrijdag 28 februari 2025 om 18:50
Vind ik ook vroeg
maar herken dat inderdaad wel van een aantal mensen uit mijn omgeving. Het lijkt uiteindelijk toch wel de norm te zijn voor velen, welke fase men daar ook aan vooraf heeft laten gaan. Ik vrees dat ik ook dan nog het type ouder zal zijn dat bij zichzelf denkt: weet je het zeker, daar gaat je vrijheid blijheid. Wacht nog maar een jaar of 15.
vrijdag 28 februari 2025 om 18:54
Tegelijk ... Als je 2 of 3 kinderen wil ... je vruchtbaarheid wacht - zeker als vrouw - niet.Dala schreef: ↑28-02-2025 18:50Vind ik ook vroeg
En "lange leve de lol" klinkt en is op 25 leuk, maar tegen je 30ste willen de meesten toch eerder stabiliteit ipv alleen maar lol.
En de leuke partners zijn op dat moment gewoon op
.Hang je op je 34ste aan een kerel vast die al 2 kinderen heeft met zijn ex.
Met alle bijhorende gedoe.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
vrijdag 28 februari 2025 om 19:00
Ja dat zal voor velen misschien toch ook best wel een belangrijke rol spelen. En ook voor degenen die er geen willen gaat stabiliteit (werk, woonplek) wellicht zwaarder wegen dan lange leve de lol.
Maar juist daarom vind ik die studentenperiode zo waardevol. En ook bij een middelbare scholier met een vaste verkering denk ik whyyy... tijd genoeg toch nog in je leven om rekening te houden met die éne die jou IEDER weekend wil zien en waardoor je dat middagje beppen met vriendinnen of gaan shoppen met je bestie gaat afzeggen.
vrijdag 28 februari 2025 om 19:05
Je kan er tegelijk ook de voordelen van zien ...Dala schreef: ↑28-02-2025 19:00Ja dat zal voor velen misschien toch ook best wel een belangrijke rol spelen. En ook voor degenen die er geen willen gaat stabiliteit (werk, woonplek) wellicht zwaarder wegen dan lange leve de lol.
Maar juist daarom vind ik die studentenperiode zo waardevol. En ook bij een middelbare scholier met een vaste verkering denk ik whyyy... tijd genoeg toch nog in je leven om rekening te houden met die éne die jou IEDER weekend wil zien en waardoor je dat middagje beppen met vriendinnen of gaan shoppen met je bestie gaat afzeggen.
Met een vaste partner op je 16de die er op je 23ste na je studies nog altijd is kunnen ze sneller gaan samenwonen.
En heb je als ouder sneller definitief het huis voor jou alleen
.Als ik op mijn 23ste van 0 terug had moeten starten met daten, werken, een relatie opbouwen, sparen, ... was ik niet voor mijn 27 bij mijn ouders buiten geweest.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
vrijdag 28 februari 2025 om 19:07
Ik zeg alleen dit; iemand tegenkomen in je leven is niet vanzelfsprekend. Bij sommigen gebeurt het maar één keer, bij gelukspoeperds iets vaker, maar bij sommigen helemaal nooit.
En als je kinderen inmiddels volwassen en autonoom zijn, en je komt werkelijk iemand tegen, dan zou ik die mooi niet laten schieten omwille van de kinderen. Want die kunnen ook iemand tegen komen en dan vertrekken ze. En dan zit je in je eentje te kijken.
En als je kinderen inmiddels volwassen en autonoom zijn, en je komt werkelijk iemand tegen, dan zou ik die mooi niet laten schieten omwille van de kinderen. Want die kunnen ook iemand tegen komen en dan vertrekken ze. En dan zit je in je eentje te kijken.
vrijdag 28 februari 2025 om 19:11
Ik was 2 weken 20 toen ik ging samenwonen. Met 18 was ik klaar met school en ben toen fulltime gaan werken. Destijds vriend, nu man, woonde al op zichzelf, en ik ging steeds meer kleding daarheen verhuizen en steeds vaker daar slapen tot mijn moeder zei; kun je niet beter gewoon daar gaan wonen?
Nou, de auto volgeladen en ik was weg. (Overigens in zeer goede verstandhouding)
Mijn sibling werkte destijds in het buitenland dus mijn ouders hadden toen het huis voor zichzelf.
In mijn bubbel overigens niemand die heeft verder gestudeerd en op kamers heeft gewoond. Allemaal destijds MBO opleidingen dus we gingen tegelijkertijd fulltime werken. Wel was ik de 1e die ging samenwonen dus ons huis was ineens een soort studentenwoning voor werkenden. Iedere avond vrienden over de vloer en geen ouderlijk toezicht. Heerlijke tijd was dat!
Nou, de auto volgeladen en ik was weg. (Overigens in zeer goede verstandhouding)
Mijn sibling werkte destijds in het buitenland dus mijn ouders hadden toen het huis voor zichzelf.
In mijn bubbel overigens niemand die heeft verder gestudeerd en op kamers heeft gewoond. Allemaal destijds MBO opleidingen dus we gingen tegelijkertijd fulltime werken. Wel was ik de 1e die ging samenwonen dus ons huis was ineens een soort studentenwoning voor werkenden. Iedere avond vrienden over de vloer en geen ouderlijk toezicht. Heerlijke tijd was dat!
Sur mes cahiers d’écolier
Sur mon pupitre et les arbres
Sur le sable sur la neige
J’écris ton nom
Liberté
Paul Eluard
Sur mon pupitre et les arbres
Sur le sable sur la neige
J’écris ton nom
Liberté
Paul Eluard
vrijdag 28 februari 2025 om 19:12
ioneszoveelstekeer schreef: ↑28-02-2025 19:07Ik zeg alleen dit; iemand tegenkomen in je leven is niet vanzelfsprekend. Bij sommigen gebeurt het maar één keer, bij gelukspoeperds iets vaker, maar bij sommigen helemaal nooit.
En als je kinderen inmiddels volwassen en autonoom zijn, en je komt werkelijk iemand tegen, dan zou ik die mooi niet laten schieten omwille van de kinderen. Want die kunnen ook iemand tegen komen en dan vertrekken ze. En dan zit je in je eentje te kijken.
Eens. Je kunt je eigen leven niet te lang on-hold zetten omwille van (volwassen) kinderen. Wat niet betekent dat je geen rekening met elkaar hoeft te houden, maar er zijn wel grenzen.
Sur mes cahiers d’écolier
Sur mon pupitre et les arbres
Sur le sable sur la neige
J’écris ton nom
Liberté
Paul Eluard
Sur mon pupitre et les arbres
Sur le sable sur la neige
J’écris ton nom
Liberté
Paul Eluard
vrijdag 28 februari 2025 om 19:41
Ja, als ik erop terugkijk vind ik het ook vroeg, maar áls mensen kinderen willen, is het best laat om daar pas tegen de 30 mee te beginnen. Of laat… heel veel speling is er helaas niet, want tussen 30-40 moet het dan wel gebeuren en lukken. Die 15 jaar die jij noemt zijn in dit scenario niet realistisch (tenzij mensen geen kinderen willen natuurlijk).Dala schreef: ↑28-02-2025 18:50Vind ik ook vroeg
Wat in mijn vriendenkring wel opvallend is, is dat er pas rond 27-29 jarige leeftijd werd samengewoond maar bijna alle stellen waren toen al heel lang samen, bijna 10 jaar in de meeste gevallen. De meesten kennen elkaar sinds het eerste of tweede jaar van hun studie. Bijna iedereen is nog samen; ik niet, maar mijn ex kwam uit een andere omgeving (kunstwereld) dus misschien ben ik daar de fout ingegaan
vrijdag 28 februari 2025 om 19:44
Maar nogmaals, vinden je het kids erg als jij date, of zit dat vooral in jouw hoofd? Prima als ze zelf geen behoefte hebben aan vrienden en een relatie, maar jij mag dat toch wel gewoon?
vrijdag 28 februari 2025 om 19:47
Ik zou tegelijk zelf ook geen zin hebben om - gesteld dat ik die had - mijn semi-volwassen kinderen elke paar weken met een andere partner / bedgenoot te confronteren.framboosje123 schreef: ↑28-02-2025 19:44Maar nogmaals, vinden je het kids erg als jij date, of zit dat vooral in jouw hoofd? Prima als ze zelf geen behoefte hebben aan vrienden en een relatie, maar jij mag dat toch wel gewoon?
Eerst maar eens minimum een maand of 3 samen zijn.
Dan kan het nog verkeerd gaan, maar dan staat er tenminste niet elke 3 weken iemand anders voor hun neus in de badkamer.
Wat zij dan ook wel of niet zien zitten.
Net zoals ik een partner pas meesleep naar familie-feesten of etentjes als iets écht serieus is of lijkt. En we het al een paar maanden samen uitzingen.
wissewis wijzigde dit bericht op 28-02-2025 19:49
12.75% gewijzigd
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
vrijdag 28 februari 2025 om 19:48
Wat wiebelt dit topic.
Mijn kinderen mogen op kamers, maar kamers zijn duur, dus ik begrijp best dat niet iedereen dat kan betalen. Hebben we het nog niet eens over tekorten aan studentenkamers.
Ik wilde kinderen, dus ik ben blij met ze. Maar natuurlijk is het prettig dat iedereen ruimte heeft om zijn of haar eigen invulling aan de dagindeling te geven.
Maar misschien komt het omdat ik wél op kamers gewoond heb, maar mijn kinderen heel jong gekregen heb dat ik zo neutraal ben. Zou kunnen.
Mijn kinderen mogen op kamers, maar kamers zijn duur, dus ik begrijp best dat niet iedereen dat kan betalen. Hebben we het nog niet eens over tekorten aan studentenkamers.
Ik wilde kinderen, dus ik ben blij met ze. Maar natuurlijk is het prettig dat iedereen ruimte heeft om zijn of haar eigen invulling aan de dagindeling te geven.
Maar misschien komt het omdat ik wél op kamers gewoond heb, maar mijn kinderen heel jong gekregen heb dat ik zo neutraal ben. Zou kunnen.
anoniem_6855c8cbd3491 wijzigde dit bericht op 28-02-2025 19:49
16.43% gewijzigd
vrijdag 28 februari 2025 om 19:49
vrijdag 28 februari 2025 om 19:57
Denk dat het daten op zich niet zo het bezwaar is voor de meesten maar wel dat zo'n avond dan kan uitmonden in seks, iemand die blijft slapen, iemand die daar 's morgens ook wakker wordt, rondloopt etc. En die je dan amper kent. Die jouw ouder ook amper kent maar dan wel op jullie terrein rondloopt.framboosje123 schreef: ↑28-02-2025 19:44Maar nogmaals, vinden je het kids erg als jij date, of zit dat vooral in jouw hoofd? Prima als ze zelf geen behoefte hebben aan vrienden en een relatie, maar jij mag dat toch wel gewoon?
En er kunnen hartstikke leuke personen tussen zitten of iemand die uiteindelijk ook met het kind een fijne band krijgt maar in het begin is dat daten en ook de seks en de eerste keren blijven slapen toch een soort "uitproberen of het wat is."
En dat is denk ik voor alle partijen wel ongemakkelijk.
vrijdag 28 februari 2025 om 20:15
Maar zou je dat in alle gevallen afraden?evelien2010 schreef: ↑28-02-2025 15:21Heel erg verstandig. Ik zie helaas teveel mensen in de problemen komen die toch weer gaan samenwonen. Je kunt prima samenleven zonder je eigen huis en zelfstandigheid op te hoeven geven.
Ik heb toch wel de hoop om nog eens iemand tegen te komen waar ik mijn leven mee kan en wil delen. All-in, dus ook samenwonen. Alleen is oké, hoor. Maar ik vind samen toch leuker. Voorlopig nog niet, maar op de lange termijn sta ik daar wel voor open.
Maar goed, ik weet niet wat ik verder doe in dit topic. Mijn kind kan nog niet eens lopen, dus van volwassen zijn of uit huis gaan is nog lang geen sprake.
vrijdag 28 februari 2025 om 20:58
Wissewis schreef: ↑28-02-2025 19:05Je kan er tegelijk ook de voordelen van zien ...
Met een vaste partner op je 16de die er op je 23ste na je studies nog altijd is kunnen ze sneller gaan samenwonen.
En heb je als ouder sneller definitief het huis voor jou alleen
Als ik op mijn 23ste van 0 terug had moeten starten met daten, werken, een relatie opbouwen, sparen, ... was ik niet voor mijn 27 bij mijn ouders buiten geweest.
Ik snap dit dus niet helemaal. Waarom kon je tijdens je studie niet ernaast werken? En waarom kon je niet als single alleen wonen na je studie? Waarom moest je dan perse bij je ouders terug als je geen relatie had gehad? Ik weet dat je uit België komt en geen 30 meer bent dus we praten over minstens 20 jaar geleden. Toen kon je als single in België vast wel een huisje huren. Het lijkt wel of jullie in België de jongeren bewust klein houden, ook met ‘kindergeld’ dat naar de ouders gaat als kinderen al lang 18+ zijn.. en als alleenstaande moet je blijkbaar thuis blijven wonen tot je een partner hebt gestrikt!
vrijdag 28 februari 2025 om 21:13
Charlotta schreef: ↑28-02-2025 20:58Ik snap dit dus niet helemaal. Waarom kon je tijdens je studie niet ernaast werken? En waarom kon je niet als single alleen wonen na je studie? Waarom moest je dan perse bij je ouders terug als je geen relatie had gehad? Ik weet dat je uit België komt en geen 30 meer bent dus we praten over minstens 20 jaar geleden. Toen kon je als single in België vast wel een huisje huren. Het lijkt wel of jullie in België de jongeren bewust klein houden, ook met ‘kindergeld’ dat naar de ouders gaat als kinderen al lang 18+ zijn.. en als alleenstaande moet je blijkbaar thuis blijven wonen tot je een partner hebt gestrikt!
Ik herken dit wel hoor (Nederlandse)
Een jonge vrouw die bewust alleen woonde, dat vonden mijn ouders (vooral mijn moeder) bepaald niet iets om trots op te zijn.
Ik heb heel veel weerstand gehad in mijn drang naar zelfstandigheid.
Ondertussen moest ik flink kostgeld betalen en kreeg ik regelmatig te horen dat ik eigenlijk maar voor een prikkie onderhouden werd. Dat is echt heel raar eigenlijk, om als 'kind van' dat steeds te moeten horen.
Toen ik mijn man leerde kennen trok ik in no time bij hem in. En kreeg ik eindelijk als het ware de zegen van mijn ouders.
Ik snap Wis dus wel. Lang niet iedereen heeft toffe, supportertende ouders.
vrijdag 28 februari 2025 om 21:16
Dat geloof ik graag. Ik was 16. Erg vroeg, maar goed, dat was nu eenmaal zo. Mijn klasgenoten volgden zo'n 2 a 3 jaar later en in het 3e jaar van de HBO (meesten rond 20) woonde het gros niet meer thuis. Ik had één klasgenoot van 24 die nog thuiswoonde en dat was een grote uitzondering.lila01 schreef: ↑28-02-2025 18:35Hier was een tijdje geleden een topic met op welke leeftijd je het huis uitging.
Ik was 20 (samenwonen met vriendje) en ik kan me herinneren dat er meerdere forummers waren die zelfs al een paar jaar eerder het huis uit waren gegaan.
De huidige generatie blijft blijkbaar langer thuiswonen dan 'wij' vroeger.
Kan het topic even niet terugvinden.
vrijdag 28 februari 2025 om 21:26
Mag ik vragen of dat leeftijd gerelateerd is (ik ben 49)? Of meer bubbel gerelateerd? Ik ken het nl. niet. Als meisje op jezelf wonen heb ik zelf nooit als vreemd ervaren, maar als doodnormaal. In mijn bubbel is dat ook doodnormaal. Had meer gedacht dat dat van iets langer geleden was. Kostgeld was wel normaal als je thuiswoonde, zeker als je kon werken (al dan niet naast een pretstudie).Hallodaar schreef: ↑28-02-2025 21:13Ik herken dit wel hoor (Nederlandse)
Een jonge vrouw die bewust alleen woonde, dat vonden mijn ouders (vooral mijn moeder) bepaald niet iets om trots op te zijn.
Ik heb heel veel weerstand gehad in mijn drang naar zelfstandigheid.
Ondertussen moest ik flink kostgeld betalen en kreeg ik regelmatig te horen dat ik eigenlijk maar voor een prikkie onderhouden werd. Dat is echt heel raar eigenlijk, om als 'kind van' dat steeds te moeten horen.
Toen ik mijn man leerde kennen trok ik in no time bij hem in. En kreeg ik eindelijk als het ware de zegen van mijn ouders.
Ik snap Wis dus wel. Lang niet iedereen heeft toffe, supportertende ouders.
vrijdag 28 februari 2025 om 21:40
NomenNesci0 schreef: ↑28-02-2025 21:26Mag ik vragen of dat leeftijd gerelateerd is (ik ben 49)? Of meer bubbel gerelateerd? Ik ken het nl. niet. Als meisje op jezelf wonen heb ik zelf nooit als vreemd ervaren, maar als doodnormaal. In mijn bubbel is dat ook doodnormaal. Had meer gedacht dat dat van iets langer geleden was. Kostgeld was wel normaal als je thuiswoonde, zeker als je kon werken (al dan niet naast een pretstudie).
Ik herken het ook totaal niet. Ik ging net als jij bijna 30 jaar geleden op mijn 18e op kamers en heb daarna tot mijn 27e alleen gewoond. Daar heeft nooit iemand ook maar iets van gevonden. Veel vriendinnen woonden nog langer alleen, of zelfs nog steeds (want altijd single gebleven). Inmiddels woon ik weer alleen (want gescheiden) en ik heb het gevoel dat ik eerder stoer dan zielig wordt gevonden! (Of ik weiger de medelijdende blikken te zien
vrijdag 28 februari 2025 om 21:42
NomenNesci0 schreef: ↑28-02-2025 21:26Mag ik vragen of dat leeftijd gerelateerd is (ik ben 49)? Of meer bubbel gerelateerd? Ik ken het nl. niet. Als meisje op jezelf wonen heb ik zelf nooit als vreemd ervaren, maar als doodnormaal. In mijn bubbel is dat ook doodnormaal. Had meer gedacht dat dat van iets langer geleden was. Kostgeld was wel normaal als je thuiswoonde, zeker als je kon werken (al dan niet naast een pretstudie).
Dan ben ik slechts 2 jaar jonger, en zal het vast bubbel gerelateerd zijn.
Maar ik heb dat vaker hoor, dat wanneer ik over mijn jeugd vertel, mensen vragen of ik al in de 70 ben.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
