Horroruitjes school, werk of vereniging

Wat een geweldig topic, wát een ellende

Isalinde schreef: ↑

13-04-2025 18:33

Zeilkamp van de Vrije School, in de herfst met windkracht 9, jaren 90. Ouders vroegen zich vooraf af of het wel een goed idee zou zijn maar volgens de leraren was het juist goed voor pubers om lekker tegen de elementen te vechten. Verschrikkelijk. We zaten in een oude boerderij waar het vocht van de muren droop, er was 1 douche, uiteindelijk sloeg er een boot om en had één van de leraressen een gat in haar hoofd doordat er een giek tegenaan kwam.

Toen mijn schoonmoeder jaren later vroeg of ik gezellig mee ging zeilen moest ik daar even over nadenken:-)

En dit hebben ze jarenlang gedaan.

Klaar om te wenden, Reeee.
En dan met z'n allen in een grote zaal/kamer met matjes op de grond.
Koud, honger, moe.

Wat een hel was dat.


Wij waren met uitwisseling, volgens mij Oostenrijk, iets Antroposofisch.
Moesten we bij zo'n familie slapen, op de grond, in de ochtend kon er net een droge boterham vanaf, maar geen lunchpakket ofzo.
En dat 2 of 3 dagen.
Het was heel oncomfortabel en toen durfde ik nog echt niets te zeggen.

Een schoolreisje waar een groepje klasgenoten heel veel hadden gedronken en auto's in de buurt gingen slopen.

Zij zijn toen opgepakt door de politie en midden in de nacht weer terug gebracht.
Iedereen werd uit zijn bed gelicht en het was een complete chaos.
Het schoolreisje was daarna over

Een nachtje in de school geslapen waar een klasgenoot een soort toeval kreeg en er op dat moment geen leerkracht te bekennen was.

Klasgenoten die pepperspray tijdens de gymles sprayden, waardoor iedereen onwel werd.

Mjin hemel, er gaat een beerput open hier.

Ik kan me nog wel een schoolreisje herinneren naar de Efteling, in de vijfde klas van de lagere school denk ik. Ik lag toch al niet zo goed in die groep, dus toen ik weer eens onherroepelijk verdwaalde nam niemand de moeite me te zoeken. Ook de leerkrachten niet. Dus ik heb de hele dag in mijn piere eentje in de Efteling rondgelopen, zonder eten of drinken want mijn tasje met lekkers en zakgeld was zoek.

Ik las ergens anders iets over 'al die blije koppies' maar ik kan me nauwelijks voorstellen dat mijn koppie zo blij was bij thuiskomst, of het moest van opluchting zijn.

Overigens geen schoolreisje, maar wel een Engels taalkamp tijdens de zomer.
Eerste jaar dat die organisatie de boel in Engeland organiseerde.
(Mijn zus was al een keer meegeweest met hen naar Frankrijk.)

25 Vlaams-talige pubers tussen 14 en 17.
2 Engelstalige begeleiders van 22
1 assistent.
1 organisator die halverwege terug vertrok

Eerste week activiteiten op een vaste locatie.
Daarna een weekend Londen
Daarna nog een week rondrit en activiteiten dwars door Engeland in een dubbeldekbus.

Na Londen vertrok de organisator.
En moest de assistent - met zowat alle boodschappengeld op zak - "dringend iets regelen". Vervolgens reed die zich 5 dagen vast in de Engelse mountains en raakte ons kwijt. (We spreken over 1999 ofzo, telefoons waren er niet.)

Kon die piepjonge begeleiding dus na 2 dagen iedereen's zakgeld opvorderen of er was geen eten.

Ergens onderweg gingen we paardrijden in de Engelse prairie.
25 man die nog nooit een paard van dichtbij had gezien, laat staan erop gereden met 2 begeleiders van een manège.
De eerste groep ging als bij wonder goed.
De tweede groep sloegen er 4 paarden op hol. 4 pubers in het ziekenhuis. Waarvan 1 2 nachten kon blijven. En tja, begeleiding kon er niet naartoe / kon niet in 't ziekenhuis blijven, want er waren nog 24 andere pubers.

De begeleiders van 22 zagen dat kamp ook als veredelde vakantie ...
3 keer per week namen ze ons dus 's avonds mee naar élke kroeg in de buurt en wodka-orange à volonté was zo'n beetje de standaard.
"No drinking under 18 in pubs" ... niets van waar .

Achteraf gezien ... Totaal onverantwoord kamp.

Ik gok dat er het jaar nadien zwaar is bijgestuurd.


Gek genoeg zelf nadien wel nooit meer wodka-orange gedronken.

Ik begrijp dronken begeleiders niet maar heb dat zelf ook nooit meegemaakt. Voordat sommigen gaan denken dat dat standaard is

Ik ben zelf ook niet graag begeleider trouwens. Ten eerste niet vanwege alles wat hier al genoemd is maar ook omdat ik dan zelf verander in een strenge matrone. Ik voel me zo akelig verantwoordelijk met andermans kinderen dat ik me als een combinatie van reisleider, nanny en drill sergeant ga gedragen. En daar word ik ook zelf niet blij van.

Ginevra schreef: ↑

14-04-2025 17:33

Ik begrijp dronken begeleiders niet maar heb dat zelf ook nooit meegemaakt. Voordat sommigen gaan denken dat dat standaard is

Ik ben zelf ook niet graag begeleider trouwens. Ten eerste niet vanwege alles wat hier al genoemd is maar ook omdat ik dan zelf verander in een strenge matrone. Ik voel me zo akelig verantwoordelijk met andermans kinderen dat ik me als een combinatie van reisleider, nanny en drill sergeant ga gedragen. En daar word ik ook zelf niet blij van.

Hahaha, ik zie het precies voor me.
Elk jaar vragen leerlingen waarom ik niet meega met de meerdaagse excursie. Ik ben een voor de hand liggende begeleider: ik geef les in de meeste klassen die meegaan, ik kan met de meeste leerlingen prima over weg, ik heb grote kinderen. Maar precies om jouw redenen kan ik niet mee. Plus dat alcoholmisbruik voor mij natuurlijk een enorme trigger is en dan ben ik ineens een soort hysterisch krijsend molenpaard en daar wordt ook niemand blij van.

Mijn reisje naar Praag (5-vwo) was trouwens wel okee. Ik had zowaar een BFF die graag met mij op de kamer sliep, ik had een klasgenote die mij met liefde een rok uitleende om mee naar de balletvoorstelling te gaan, de leraren hielden zich de eerste dagen netjes in dus geen dronken toestanden in Theresiënstadt.

De laatste avond ging het een klein beetje mis, toen gingen we naar de disco en iedereen (inclusief mijn persoontje) zoop zich klem. De natuurkundeleraar ontfermde zich over alle restjes wodka en schuifelde met alle meisjes, en tijdens de afterparty op iemands hotelkamer liep het zodanig uit de hand dat de hotelmedewerkers voor de zekerheid een politiemeneer hadden meegenomen. Maar nadat wij beloofden Alles Wieder Sauber te Machen (en dat ook deden met onze dronken hoofden) was al het leed weer geleden en de dronken leerkrachten konden met gerust hart hun roes uitslapen. De dag erop gingen we weer naar huis en toen heb ik in de bus nog een rondje geschuifeld met de natuurkundeleraar, die iets riep van RUIM BAAN VOOR EEN ONTLUIKENDE LIEFDE terwijl we over iedereen heen klommen die in het gangpad zijn of haar roes uit lag te slapen. Het was een gedenkwaardige week maar ik heb er nog steeds goeie herinneringen aan.

Buitenlandse reis examenklassen 1995 naar Parijs.
Waar het fout is gegaan weet ik nog steeds niet maar ik vergeet nooit meer dat we op school aankwamen met de touringcar en dat de docenten toen pas een meisje mistte wat nog midden in Parijs stond.
Een paar docenten zijn toen in de auto gesprongen en naar Parijs gereden. Het complete verhaal, hoe of wat, is nooit naar buiten gebracht maar het heeft wel heel veel indruk op gemaakt

Tvp ook hier

Ik ging in de vierde klas kamperen met mijn klas. Er werd in mijn bijzijn flink gediscussieerd wie er met mij in de tent moest slapen, want niemand wou met mij in een tent. Met veel gemopper toch een meisje gevonden die bij mij in de tent moest. Op dat moment wou ik het aller liefste naar huis.

Ik was op kamp in de Ardennen (verschrikkelijk). Overdag bloedheet en ‘s nachts zo koud dat we allemaal stevig tegen elkaar aan lagen. Ook nog verdwaald boven op een of andere berg, de wandeling duurde opeens 4 uur ipv 1 uur . Verschrikkelijk. Ik wilde zo graag naar huis.

Keuken1987 schreef: ↑

14-04-2025 19:50

Ik ging in de vierde klas kamperen met mijn klas. Er werd in mijn bijzijn flink gediscussieerd wie er met mij in de tent moest slapen, want niemand wou met mij in een tent. Met veel gemopper toch een meisje gevonden die bij mij in de tent moest. Op dat moment wou ik het aller liefste naar huis.

Knuffel Keuken. Wat ontzettend naar. Ik ken het gelukkig alleen maar van gym op school, dat iedereen discussieerde bij welk team ik als laatste moest worden ingedeeld.

Verder kan ik me van de schoolreis in VWO5 naar Rome herinneren dat we 's avonds inderdaad vrij spel hadden. Maar ik was altijd een extreem brave leerling, dus ging niks mis. Grappig hoe de normen nu anders zijn. Ik bedoel een veertig tal leerlingen die zonder telefoon de hele avond rondzwerven in een grote stad een half continent van huis, zonder de taal te spreken.

Werk inmiddels ruim 20 jaar op het VO, op een school waar veel reizen worden georganiseerd. Een verzameling van wat ik zoal heb meegemaakt:

- Uitwisseling met ander EU-land, leerlingen verblijven in gastgezinnen. Gastgezin neemt leerling mee op uitstapje naar trampolinepark. Leerling komt ongelukkig terecht en breekt haar been, gecompliceerde breuk, moet geopereerd worden. Ik natuurlijk direct met taxi naar het ziekenhuis. Ouders eerst onbereikbaar en daarna gedoe om financiën (privékliniek, moest ter plekke worden afgerekend). Leerling zelf bleef gelukkig heel relaxed en heeft de rest van de week nog een heel leuke tijd gehad ondanks rolstoel. Bij terugkomst kon er nog geen bedankje vanaf van de ouders voor wat wij allemaal gedaan en geregeld hadden.

- Andere uitwisseling, ook EU-land. Ik ben last-minute meegegaan met een groep leerlingen die ik niet allemaal ken, omdat mentor door familie-omstandigheden op laatste moment moest afhaken. Wel korte overdracht gehad. Eén leerling bleek psychotisch te zijn (later diagnose schizofrenie gekregen, toen nog niet). Hadden ouders school niet over geïnformeerd. Leerlingen sliepen in gastgezinnen, docenten in hotel. Word ik midden in de nacht opgebeld door gastgezin dat leerling helemaal van de wereld is, waanideeën heeft, niet meer aanspreekbaar is. Ouders in NL niet bereikbaar. Naar plaatselijke SEH gegaan (met gastouders en twee docenten), maar die konden er ook niet veel mee. Leerling uiteindelijk meegenomen naar ons hotel, niet meer in gastgezin. Volgende dag eindelijk contact met ouders: "oh ja, dat heeft hij wel eens, gaat vanzelf over". Goh mevrouw, dit soort dingen vinden wij wel fijn om vooraf te weten...

- Rome reis met 5 gymnasium. Zakkenroller krijgt leerling te pakken twee uur voor vertrek naar huis. Portemonnee mèt ID-kaart weg. Leerling mocht dus niet mee op de vlucht terug; is uiteindelijk met docent met de trein naar huis gegaan.

- Met 110 leerlingen na een lange reisdag aankomen bij het hostel in Londen en dan horen dat er een dubbele boeking is gedaan en dat er plek is voor slechts 60 leerlingen. Ter plekke gaan rondbellen, overige leerlingen over 4 hostels verspreid over de stad verdeeld, docenten idem. Logistieke uitdaging voor de rest van het programma.

Verder nog allerlei kleine ongemakken (leerling aangereden in centrum Londen, gelukkig niet gewond maar wel scheldende Engelsman en daardoor leerlingen helemaal overstuur, allerlei gevallen van heimwee en ziekte op reis, leerling die acuut naar huis moet i.v.m. plotseling overlijden grootouder, gestolen telefoons, verloren portemonnees, enz.)

Ik heb al heel wat van de wereld mogen zien dankzij deze reizen en meestal is het ontzettend leuk, maar het zijn ook zeker weken die enorm veel energie kosten. Enerzijds door de lange dagen, maar vooral door het continu "aan staan" en de verantwoordelijkheid dragen over andermans kinderen. Maar ook: complimenten krijgen van buitenlandse collega's over hoe leuk / beleefd / goed-Engelssprekend onze leerlingen zijn. De verwondering van leerlingen die voor het eerst een een (grote) buitenlandse stad zijn. De groei die leerlingen doormaken door een weekje op zichzelf aangewezen te zijn in een gastgezin en hoe trots ze daarna komen vertellen over wat ze allemaal hebben meegemaakt.

Hier geen horrorverhalen. Ik kan me inderdaad ook herinneren dat we in 5VWO naar Rome gingen, overdag een druk programma en 's avonds mocht je zelf weg. Er was afgesproken: alleen in groepjes, en alleen dit gebied op de kaart. Maar niemand zag daarop toe. Docenten hadden na het avondeten vrij, ik kan me zo voorstellen dat die op een terrasje zaten met een glas wijn. DAt dat allemaal goed ging... Toch had ik er mooie herinneringen aan!

Toevallig net de info-avond gehad over de naderende ardennenreis van de school van mijn kind (3e klas). Er werd duidelijk verteld dat bij wangedrag de ouders stante pede het kind moesten komen halen. Gelukkig komt dat bijna nooit voor.

Wel ben ik op het groep-8 kamp van mijn kind gebeld, waarbij de begeleiding begon met "maakt u zich geen zorgen, maar...." de pestkop van de klas had zich tov mijn zoon misdragen! De pestkop werd per direct naar huis gestuurd. Ik kreeg mijn kind nog even aan de lijn, hij zei dat het OK was en dat hij graag wilde blijven. Hij was allang blij dat er gerechtigheid was en de pestkop naar huis moest.
Geen horror uitje door goed ingrijpen door de (niet dronken) begeleiding dus.

het enige horror wat ik nog kan bedenken was een werkweek op mbo. Niet voor mij, kan er me weinig van herinneren, maar volgens mij voor de begeleider. Dat was de gymleraar, die volgens mij op het laatste moment mee moest, en die er wel op gerekend had dat er tijd zou zijn om te sporten, dus we moesten zeker sportkleding meebrengen. Van dat sporten is niets gekomen, we hadden een excursie in een fabriek, naam kwijt maar het duurde lang en liep vreselijk uit blijkbaar en die leraar werd hoe langer hoe chagrijniger want die moest maar achter ons aanlopen. En ik geloof dat wij het niet zo interessant vonden, hij nog minder. Maar het was wel leuk om te zien hoe zijn stemming met de minuut daalde. Niet gesport dus, in al die dagen , wat ik wel prettig vond.

martje55 schreef: ↑

15-04-2025 14:38

. Maar ik was altijd een extreem brave leerling, dus ging niks mis. Grappig hoe de normen nu anders zijn. Ik bedoel een veertig tal leerlingen die zonder telefoon de hele avond rondzwerven in een grote stad een half continent van huis, zonder de taal te spreken.

Even generaliserend: maar die tijd wás ook anders. Er waren geen mobiele telefoons en kinderen werden geacht een stuk zelfredzamer te zijn. In mijn tijd liep ieder kind vanaf een jaar of zes zelfstandig en alleen naar de lagere school, om maar wat te noemen.
Plattegronden kunnen lezen, metrokaarten begrijpen, je oriënteren en onthouden hoe je hostel heet, dat komt allemaal voort uit het leren zelf op te letten en je bewust te zijn van je eigen omgeving. Als je als kind overal naartoe bent gebracht heb je dat veel minder, maar dat wegbrengen is wel veel meer de norm dan 50 jaar geleden.

Lady*Voldemort schreef: ↑

14-04-2025 18:52

Mijn reisje naar Praag (5-vwo) was trouwens wel okee. Ik had zowaar een BFF die graag met mij op de kamer sliep, ik had een klasgenote die mij met liefde een rok uitleende om mee naar de balletvoorstelling te gaan, de leraren hielden zich de eerste dagen netjes in dus geen dronken toestanden in Theresiënstadt.

De laatste avond ging het een klein beetje mis, toen gingen we naar de disco en iedereen (inclusief mijn persoontje) zoop zich klem. De natuurkundeleraar ontfermde zich over alle restjes wodka en schuifelde met alle meisjes, en tijdens de afterparty op iemands hotelkamer liep het zodanig uit de hand dat de hotelmedewerkers voor de zekerheid een politiemeneer hadden meegenomen. Maar nadat wij beloofden Alles Wieder Sauber te Machen (en dat ook deden met onze dronken hoofden) was al het leed weer geleden en de dronken leerkrachten konden met gerust hart hun roes uitslapen. De dag erop gingen we weer naar huis en toen heb ik in de bus nog een rondje geschuifeld met de natuurkundeleraar, die iets riep van RUIM BAAN VOOR EEN ONTLUIKENDE LIEFDE terwijl we over iedereen heen klommen die in het gangpad zijn of haar roes uit lag te slapen. Het was een gedenkwaardige week maar ik heb er nog steeds goeie herinneringen aan.

urim schreef: ↑

15-04-2025 18:41

Ja nou, dat is toch ook lachen? Tegenwoordig kom je er als leerkracht niet meer mee weg en dat is maar goed ook, maar ik heb me helemaal bescheurd

Groepsreis naar donker Afrika. In Lesotho gegeten in een restaurant, tot zover alles goed. Totdat er afgerekend moest worden. Dat zou de begeleiding doen, maar die waren in geen velden of wegen te bekennen of te bereiken. Het personeel hield ons vanaf dat moment min of meer gegijzeld, we mochten niet weg. Eén deelnemer is toen gaan pinnen en heeft alles voorgeschoten.

Schiet mij er nog eentje te binnen. In het kader van uitwisseling, ooit meegedaan met een groepsreis naar Kenia. Allemaal leraren vanuit heel Nederland die dan twee weken lang workshops geven en ook workshops volgen van Keniaanse collega’s. Hele groep was leuk om mee te werken op één deelneemster na. Plaatsvervangende schaamte bereikte ongekende hoogtepunten.

- we waren ondergebracht bij collega’s, de school zelf (internaatgedeelte) en bij de lokale priester en zijn gezin. Ik zat met twee dames bij de lokale priester in huis en op dag 2 kwam de niet zo sporende deelneemster erbij want in het internaatgedeelte had mevrouw ‘nog niet eens een klamboe!’. Geen idee wat ze had verwacht in dat piepkleine huisje met een gezin met vijf kinderen aan te treffen

- bij de rondleiding in de school en het dorp was haar standaardreactie ‘Oh how awful!’ Terwijl het allemaal netjes, schoon en heel was. En overduidelijk dat de mensen trots waren op wat ze lieten zien dus echt gênant dat gedrag.

- bij iedere maaltijd werden de korreltjes rijst nog individueel geïnspecteerd op verdachte zaken. Waar de echtgenote van de priester eerst nog dacht dat mevrouw het recept wilde weten, werd al gauw duidelijk dat ze niets gewend was, niets kon hebben, etc. ‘Did you boil the water first? When washing the rice’, alles in het meest erbarmelijke Engels en op pedante toon.

- op dag twee waren wij allen ook ineens onze DEET kwijt. Mevrouw had dat allemaal nodig voor zichzelf want ze had geen vaccinaties genomen noch malariapillen meegenomen. Dat was allemaal ‘vergif’. Geen idee wat ze dan dacht dat er in die DEET zat . Ik heb mijn DEET gewoon onder haar ogen weer uit haar handtasje gevist en gezegd dat ik het niet op prijs stelde dat ze ongevraagd in mijn spullen ging ‘winkelen’.

- op dag drie kreeg ze herrie met een Brabantse door steeds de Brabantse menen te moeten verbeteren met haar Engelse uitspraak van woorden (terwijl de Brabantse duidelijk de taal beter beheerste).

- op dag vier trok ik het niet langer en liet ik het achterste van mijn tong zien na haar ‘Ja jij bent typisch Limburgs…je weet niet wat je er aan hebt… je lacht wel maar wat je echt denkt weten we niet’. Ik zag dat als een open invitatie dus tsja, wel even gedeeld hoe ik over haar dacht. Daarna was ze ‘ziek’ en heeft ze anderhalve week in een hotel in Mombasa gezeten. Een zwaar gereformeerde collega uit Zeeland opperde nog uit een soort van christelijke naastenliefde om haar te bellen om te kijken hoe het met haar ging waarop ik zei dat ik hem niet tegen zou houden. Schijnbaar was het meer een man van woorden en niet van daden, want zelf heeft hij in ieder geval niet gebeld

Echt wat een afgrijselijk k*tw*f was dat. Was ook de enige die met lege handen kwam aankakken. Echt iedereen kreeg een cheque mee van de werkgever voor de gastschool en/of had een extra hutkoffer vol met schoolspullen meegezeuld.

Bij mij op de middelbare school was er een docent die zich alleen maar bezig hield met de organisatie van alle stedentrips en werkweken e.d., ook alle leerlingcommissies werden door hem aangestuurd (en dat waren er nog al wat op deze school). Lesgeven deed hij inmiddels niet meer, daar had ie ook geen tijd voor. Hij ging ook bij bijna alle trips mee.
Qua organisatie zat alles dus altijd goed in elkaar. Er zal ook vast wel e.e.a. fout gegaan zijn, maar als leerling merkte je daar niet veel van. Ik kan me een verhaal herinneren van iemand die z’n tas was vergeten in het metrostation in Londen, in de tijd dat de IRA nog heel actief was, niet zo handig dus. Dronken begeleiders hadden wij volgens mij niet, ik heb niet gemerkt in ieder geval. Wel dronken leerlingen

Mijn schoolkamp in groep 8! Dat was in de tijd dat er mond en klauwzeer heerste in Nederland. We zouden levend stratego gaan spelen in de bossen maar toen we daar aan kwamen was het bos afgezet met lint. Er hing een briefje dat we het niet mochten betreden ivm mond en klauwzeer. Onze docenten hadden er maling aan en we gingen lekker heel de middag spelen in dat bos.

Terug op het kamp, werd er gebeld door een boer. Hij had ons gezien in dat bos en was helemaal over de rooien. Het was levensgevaarlijk want mensen konden er ook ziek van worden en we moesten allemaal ontsmet worden! Iedereen moest naar de slaapkamers en daar moesten we wachten. Er heerste best wel wat paniek onderling en we maakten elkaar helemaal gek.

Een voor een haalden ze ons op uit de slaapkamers voor de ontsmetting. Toen ik eindelijk aan de beurt was, bleek het helemaal donker te zijn en hadden ze een spookhuis gemaakt in de algemene ruimte. Ik moest een touwtje volgen terwijl ze me allemaal lieten schrikken etc. Het was dus allemaal nep geweest en ze vonden dit blijkbaar een grappige manier om de spooktocht in te luiden…

Het was zo bizar allemaal, we waren zo bang gemaakt over mkz! Ik vraag me 25 jaar later nog steeds af wie dacht dat dit een leuk idee zou zijn

Ik ging ooit een keer mee als extra ouder met het kamp van de vereniging. Super leuke groep behalve een jongen die vanwege zijn autisme eigenlijk op het speciaal onderwijs zou moeten zitten. Maar ouders wilden dat absoluut niet. Hij moest "gewoon " meedoen en normaal zijn. Terwijl hij dat echt niet was en kon. Die jongen was continu overprikkeld en vertoonde vervelend gedrag (huilen, dan weer boos zijn, weglopen etc). Zijn groepsgenoten mochten hem al niet maar dit hielp natuurlijk niet mee. Ging op de grond liggen, maakte vreemde geluiden en was tijdens het avondspel opeens zoek. Zijn klasgenoten hebben hem uiteindelijk uit de slaapzaal gezet omdat ze niet konden slapen vanwege zijn onrust. Niemand wilde bij hem in de groep vanwege zijn gedrag. En uiteindelijk hebben ze hem tijdens de puzzeltocht in het bos achtergelaten omdat hij niet mee wilde lopen (hij volgde de instructies en wilde eerst een bepaalde puzzel oplossen). Hij had eigenlijk continu toezicht en begeleiding nodig bij zo'n kamp maar dat kon natuurlijk niet. Uiteindelijk hebben we de ouders gebeld met het verzoek hem op te halen. Toen kregen we de wind van voren. Die hadden eigenlijk geen tijd en duidelijk andere plannen. Ze hadden betaald dus hij moest maar blijven. Dit was een reguliere vereniging die absoluut niet toegerust was op dit soort kinderen. Daarnaast was er ook onvoldoende begeleiding om 1 kind continu in de gaten te houden. Toen hij voor de 2e keer zoek was hebben we nogmaals de ouders gebebeld met die mededinging en dat we geen mankracht hadden om hem opnieuw te gaan zoeken. Daarnaast zou dat opnieuw het progamma voor de anderen bederven (de andere kinderen waren intussen klaar met hem). En dat tenzij ze direct zouden komen we de politie zouden bellen (met daarbij een melding naar jeugdzorg).

Wat een heerlijk topic.
Helaas nu geen tijd om helemaal te lezen, maar dat ga ik zeker doen.

evelien2010 schreef: ↑

16-04-2025 09:18

Ik ging ooit een keer mee als extra ouder met het kamp van de vereniging. Super leuke groep behalve een jongen die vanwege zijn autisme eigenlijk op het speciaal onderwijs zou moeten zitten. Maar ouders wilden dat absoluut niet. Hij moest "gewoon " meedoen en normaal zijn. Terwijl hij dat echt niet was en kon. Die jongen was continu overprikkeld en vertoonde vervelend gedrag (huilen, dan weer boos zijn, weglopen etc). Zijn groepsgenoten mochten hem al niet maar dit hielp natuurlijk niet mee. Ging op de grond liggen, maakte vreemde geluiden en was tijdens het avondspel opeens zoek. Zijn klasgenoten hebben hem uiteindelijk uit de slaapzaal gezet omdat ze niet konden slapen vanwege zijn onrust. Niemand wilde bij hem in de groep vanwege zijn gedrag. En uiteindelijk hebben ze hem tijdens de puzzeltocht in het bos achtergelaten omdat hij niet mee wilde lopen (hij volgde de instructies en wilde eerst een bepaalde puzzel oplossen). Hij had eigenlijk continu toezicht en begeleiding nodig bij zo'n kamp maar dat kon natuurlijk niet. Uiteindelijk hebben we de ouders gebeld met het verzoek hem op te halen. Toen kregen we de wind van voren. Die hadden eigenlijk geen tijd en duidelijk andere plannen. Ze hadden betaald dus hij moest maar blijven. Dit was een reguliere vereniging die absoluut niet toegerust was op dit soort kinderen. Daarnaast was er ook onvoldoende begeleiding om 1 kind continu in de gaten te houden. Toen hij voor de 2e keer zoek was hebben we nogmaals de ouders gebebeld met die mededinging en dat we geen mankracht hadden om hem opnieuw te gaan zoeken. Daarnaast zou dat opnieuw het progamma voor de anderen bederven (de andere kinderen waren intussen klaar met hem). En dat tenzij ze direct zouden komen we de politie zouden bellen (met daarbij een melding naar jeugdzorg).

Ik heb zo'n kind als jij nu beschrijft en die gaat gewoon mee op regulieren scoutingkampen en ja die heeft dan met veel activiteiten 1 op 1 aandacht nodig. Maar die vereniging weet hoe hij is. Die wisten van te voren wat voor jongen er mee ging. Hier gaat het met wat aanpassing gelukkig wel goed. Een vaste leiding neemt zijn een op een begeleiding indien nodig op en van te voren word er al gekeken waar hij het beste slaapt en indien nodig slaapt hij alleen.

Ik snap die ouders ook wel. Ze wisten van te voren wat voor kind ze meenamen. En dan hadden ze er van te voren afspraken over moeten maken. Mijn zoon vertoond op kamp het zelfde gedrag als tijdens de opkomsten.