Relaties
alle pijlers
Twijfels over mijn relatie
woensdag 4 juni 2025 om 19:48
Hi allemaal,
Ik ben benieuwd of iemand zich herkent in mijn situatie. Ik ben al een tijd samen met een man die ouder is dan ik en twee pubers heeft. We hebben het vaak fijn samen, vooral als alles goed loopt. Maar zodra het wat moeilijker wordt of ik iets bespreek wat me raakt, trekt hij zich terug. Hij zegt dan dat hij in zijn hoofd zit door werkstress, dat hij zich aangevallen voelt of druk is met zijn kinderen.
Ik probeer rustig te blijven, maar ik voel me op zulke momenten erg alleen. En als ik aangeef wat ik nodig heb, lijkt het alsof hij dat niet aankan of me verkeerd begrijpt. De laatste tijd denk ik steeds vaker: is dit het nou? Past dit wel bij mij? Wil ik dit leven met iemand die emotioneel zo vaak “uit” staat?
Daarnaast twijfel ik soms of het leeftijdsverschil en het feit dat hij al een gezin heeft, ook meespeelt in mijn gevoel. Hij kan hierdoor ook niet altijd beschikbaar voor me zijn (we hebben een LAT-relatie en dat blijft voorlopig zo). Het lijkt soms alsof er weinig ruimte is voor mijn behoeften, terwijl ik ook veel geef en me aanpas. Maar op moeilijke momenten voelt het alsof ik hem kwijt ben, en daarna moet ik weer ‘wachten’ tot hij langzaam terugkomt.
Ik ben benieuwd: herkent iemand dit gevoel van twijfel en emotionele afstand? Hoe weet je wanneer je te veel geeft of juist te veel verwacht? Hoe ga je ermee om als fysieke en emotionele nabijheid wegvallen?
Alle inzichten zijn welkom.
Ik ben benieuwd of iemand zich herkent in mijn situatie. Ik ben al een tijd samen met een man die ouder is dan ik en twee pubers heeft. We hebben het vaak fijn samen, vooral als alles goed loopt. Maar zodra het wat moeilijker wordt of ik iets bespreek wat me raakt, trekt hij zich terug. Hij zegt dan dat hij in zijn hoofd zit door werkstress, dat hij zich aangevallen voelt of druk is met zijn kinderen.
Ik probeer rustig te blijven, maar ik voel me op zulke momenten erg alleen. En als ik aangeef wat ik nodig heb, lijkt het alsof hij dat niet aankan of me verkeerd begrijpt. De laatste tijd denk ik steeds vaker: is dit het nou? Past dit wel bij mij? Wil ik dit leven met iemand die emotioneel zo vaak “uit” staat?
Daarnaast twijfel ik soms of het leeftijdsverschil en het feit dat hij al een gezin heeft, ook meespeelt in mijn gevoel. Hij kan hierdoor ook niet altijd beschikbaar voor me zijn (we hebben een LAT-relatie en dat blijft voorlopig zo). Het lijkt soms alsof er weinig ruimte is voor mijn behoeften, terwijl ik ook veel geef en me aanpas. Maar op moeilijke momenten voelt het alsof ik hem kwijt ben, en daarna moet ik weer ‘wachten’ tot hij langzaam terugkomt.
Ik ben benieuwd: herkent iemand dit gevoel van twijfel en emotionele afstand? Hoe weet je wanneer je te veel geeft of juist te veel verwacht? Hoe ga je ermee om als fysieke en emotionele nabijheid wegvallen?
Alle inzichten zijn welkom.
donderdag 5 juni 2025 om 10:10
Nee, hoor. Doorgaand vind ik het fijn als hij thuiskomt en dan vinden we samen ontspanning. Veiligheid ervaar ik dan zeker.Doreia* schreef: ↑05-06-2025 10:09Hij is zo.
Hij kan niet anders.
Zo is hij nu eenmaal.
Jammer dat jij er last van hebt, maar ik kan het ook niet helpen.
Ik zou wel willen, maar het lukt me toch niet.
Voel jij je veilig bij hem? Als hij thuis komt, en jij zit op de bank, wat doe je dan? Peil je de stemming van hem? Heb je al iets in huis voorbereid om zijn stemming, mocht die slecht zijn, al vóór te zijn om het niet te verergeren? Bereid je je voor op 'de storm' zeg maar?
Tenzij er dus een conflictsituatie tussen ons is geweest, dan ben ik wel hyperalert en bang voor de stemming.
donderdag 5 juni 2025 om 10:15
Dit vind ik erg verdrietig om te lezen.
Ik ben al een eeuw met mijn man en ik ben nog nooit hyperalert bij hem geweest of bang voor de stemming. Want ondanks dat ook wij af en toe wel eens een slecht humeur hebben (zeker ik kan vreselijk nukkig zijn) hebben we dit nog nooit op elkaar af gereageerd. Want daarmee zet je je relatie, je huwelijk, op het spel, als je daaraan begint, is onze opvatting. En het is niet eerlijk naar de ander. De ander is niet de verbale boksbal in je relatie. Dan ga je maar even lekker een eind fietsen, hardlopen of naar de sportschool om je stress kwijt te raken. Maar je zorgt ervoor dat de ander er niet onder lijdt.
donderdag 5 juni 2025 om 10:24
Wat is onrealistisch? Als JIJ die zaken nodig hebt om gelukkig te zijn, dan zijn het gewoon jouw randvoorwaarden.
En dingen laten gaan voor de lieve vrede, dat kan, maar wel met mate en afhankelijk van wat het is. Blijkbaar trek ik bij het uittrekken van mijn jas regelmatig mijn mouwen binnenstebuiten. Was mij nooit opgevallen tot mijn ex dat een keer zei, blijkbaar deed hij ze vaak weer goed, want hij vond het geen gezicht. Dus niet dat mijn jas nat was en daardoor niet goed droogde of zo, want met een natte jas let ik er wel op. Dat zijn de dingen die je kunt laten lopen, want het heeft eigenlijk geen invloed op jouw welbevinden.
Is het een onrealistische verwachting dat je over je relatie kunnen praten met je partner? Nee. Mijn hemel, dat lijkt mij een ABSOLUTE voorwaarde?! Hoe wil je ander je relatie verbeteren? Telepathie? Problemen negeren? Kunnen praten met elkaar over de relatie lijkt mij een basisvoorwaarde.
Net zoals interesse tonen in elkaar, elkaars mening respecteren, gelijkwaardigheid, gewoon als een volwassene kunnen functioneren en ook, niet verwachten dat de één zich altijd aanpast aan de ander.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 5 juni 2025 om 10:27
Dat is geen goede situatie TO... bang zijn voor de stemming van je partner, is geen goed signaal.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 5 juni 2025 om 11:52
Mooi, dat jullie daar zo bewust mee omgaan.Doreia* schreef: ↑05-06-2025 10:15Dit vind ik erg verdrietig om te lezen.
Ik ben al een eeuw met mijn man en ik ben nog nooit hyperalert bij hem geweest of bang voor de stemming. Want ondanks dat ook wij af en toe wel eens een slecht humeur hebben (zeker ik kan vreselijk nukkig zijn) hebben we dit nog nooit op elkaar af gereageerd. Want daarmee zet je je relatie, je huwelijk, op het spel, als je daaraan begint, is onze opvatting. En het is niet eerlijk naar de ander. De ander is niet de verbale boksbal in je relatie. Dan ga je maar even lekker een eind fietsen, hardlopen of naar de sportschool om je stress kwijt te raken. Maar je zorgt ervoor dat de ander er niet onder lijdt.
Ik merk dat ik in deze de schuld dan een beetje bij mezelf leg. Het is niet zozeer dat hij zich afreageert op mij, maar ik voel wel zijn spanning en stemming aan. Daar heb ik last van, maar dan denk ik ook: dat is van mij, ik kan dat ook gewoon negeren.
Hij zegt dan namelijk ook: “maar ik doe toch niet lelijk tegen jou?” en dat is zo. Het is gewoon de vibe waar ik dan niet tegen kan.
donderdag 5 juni 2025 om 11:57
Hij kan zijn donderwolk ook meenemen naar een andere plek, om de ruimte niet verder te bevuilen.Purake schreef: ↑05-06-2025 11:52Mooi, dat jullie daar zo bewust mee omgaan.
Ik merk dat ik in deze de schuld dan een beetje bij mezelf leg. Het is niet zozeer dat hij zich afreageert op mij, maar ik voel wel zijn spanning en stemming aan. Daar heb ik last van, maar dan denk ik ook: dat is van mij, ik kan dat ook gewoon negeren.
Hij zegt dan namelijk ook: “maar ik doe toch niet lelijk tegen jou?” en dat is zo. Het is gewoon de vibe waar ik dan niet tegen kan.
Jij kan, omdat jullie een LAT-relatie hebben ook zeggen: Joh, ga lekker zelf even donderwolken. Ik ga naar huis en bel me maar als je weer gezellig kunt doen. En dan opstaan en weggaan.
Je hoeft niet in een negatieve omgeving te blijven zitten. Jij of hij mag ook gewoon, omwille van jezelf of de ander en uit respect voor de ander, weggaan.
donderdag 5 juni 2025 om 14:03
Want dat is de grens?Purake schreef: ↑05-06-2025 11:52Mooi, dat jullie daar zo bewust mee omgaan.
Ik merk dat ik in deze de schuld dan een beetje bij mezelf leg. Het is niet zozeer dat hij zich afreageert op mij, maar ik voel wel zijn spanning en stemming aan. Daar heb ik last van, maar dan denk ik ook: dat is van mij, ik kan dat ook gewoon negeren.
Hij zegt dan namelijk ook: “maar ik doe toch niet lelijk tegen jou?” en dat is zo. Het is gewoon de vibe waar ik dan niet tegen kan.
Mijn partner had een racespel waar hij vreselijk geïrriteerd van werd omdat de bediening nogal kut was. Was het aan mij gericht? Nee. Maar ik kreeg die negativiteit wel mee en daar had ik wel last van.
Dus de opties waren of spel niet meer spelen of spel spelen in een andere ruimte zodat ik het gevloek niet mee kreeg én dat als hij klaar was met het spel niet nog door bleef mopperen. Het werd het eerste, want hij vond het zelf ook vervelend. Naast dat hij genoeg andere spellen had die wel heel leuk waren.
In jouw geval, zijn stemming is inderdaad zijn probleem. En ook al reageert hij het niet op jou af, jij hebt er wel last van. Dan moet hij aangeven, joh, ik zit niet lekker in mijn vel, kun jij mij helpen met X. Of hij zegt: ik zit niet lekker in mijn vel en ik neem even de tijd en ruimte voor mijzelf want ik wil jou er niet mee belasten. En vervolgens gaat hij naar zijn eigen huis.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 5 juni 2025 om 15:32
En dit stuk ligt bij jou. Je hoeft je zijn stemmingen helemaal niet aan te trekken en net als Doreia al schrijft heb je imo het volste recht om te gaan (of hem naar huis te sturen) en weer bij elkaar te komen als de wolken opgetrokken zijn.
In geen 1000 jaar dat ik bij mijn vriend ga zitten als hij een stuk chagrijn laat zien. Het is 5 kwartier rijden maar ik ga echt naar huis als dit aan de orde zou zijn.
.
donderdag 5 juni 2025 om 16:10
donderdag 5 juni 2025 om 17:03
Dat snap ik en ik ben het ook met je eens dat het best een heftige stap is om naar huis te gaan als hij een minder goede bui heeft. Ik heb ook wel eens een minder goede bui hoor. Iedereen wel. En dat moet ook gewoon kunnen in een relatie. Het zou wat zijn als elke relatie 100% perfect moest zijn! Mensen hebben hun nukken en grillen, iedereen die ooit een relatie heeft gehad weet dat het niet gaat om perfectie - wat is dat überhaupt? - maar om wederzijds begrip en met elkaar meebewegen.
Dat laatste is misschien het probleem bij jullie? Jij hebt begrip en beweegt mee, en hij vindt het wel best zo en doet omgekeerd niet hetzelfde voor jou. Dát zou mij storen. Niet dat hij soms een rotbui heeft en dat laat merken, dat is menselijk en moet in een relatie gewoon kunnen, maar wel dat hij ‘gewoon zo is’ en er verder niet over wil of kan praten. Dat probleem ligt dan bij hem. En daar kun je best iets van zeggen zonder meteen je biezen te pakken en naar huis te gaan, want dat is - in een relatie - ook raar gedrag: passief-agressief en onvolwassen. Zeg gewoon wat je van hem verwacht en wees duidelijk: prima dat jij soms een rothumeur hebt, maar praat met mij en neem me serieus, dan kunnen we samen kijken hoe we hiermee omgaan.
Ik ga er nu even niet vanuit dat jouw vriend een ‘toxische’ man is, dat maak ik niet op uit wat je schrijft, maar misschien zien anderen het beter, en in dat geval zou ik maken dat je wegkomt. Maar als hij vooral moeite heeft om zich te uiten, zou ik het nog een kans geven. Misschien is hij het niet gewend om een normaal gesprek te voeren over moeilijke dingen, maar daar kan hij nu toch mee beginnen?
donderdag 5 juni 2025 om 17:11
Maar lieve Purake,
Dan ben je bij hem, terwijl de donderwolken over je hoofd razen, jij hyperalert zit te zijn en je daar vast nerveus van wordt. Is dat een kwalitatief leuke avond? Nukkig, mokken, chagrijnen en stampvoeten omdat hij stress heeft van zijn dag?
Blijkbaar wil hij de avond graag nukkig doorbrengen. Want ánders had hij wel een manier gevonden om zijn nukkigheid van zich af te schudden, zodat jullie lekker rustig en vredig samen op de bank een serie konden kijken. Dat zit er op zulke momenten toch niet in, zo'n ontspanning? Waarom zou jij jezelf in hemelsnaam daar dan in laten blijven zitten? Dat hoeft helemaal niet.
Alles liever dan dat toch?
Kun jij goed met jezelf alleen zijn?
donderdag 5 juni 2025 om 17:19
Ik ga niet naar huis als hij even niet zo lekker in zijn vel zit, dan ben ik ondersteunend en mild en geef hem de ruimte zichzelf weer een beetje terug te vinden.
Maar als ik hyperalert moet zijn omdat ik dwars door alles heen voel dat ik de schuld krijg van onze laatste aanvaring, als ik op mijn tenen moet lopen omdat hij anders olie op het nog warme vuurtje gooit dan pas ik en ga ik.
Ik ga er namelijk vanuit dat volwassen mensen praten en niet mokken.
.
donderdag 5 juni 2025 om 17:50
Ja, eens. Het is mij niet helemaal duidelijk hoe heftig de situatie is bij TO, ik denk dat ze aan de hand van jouw post zelf kan inschatten of ze hyperalert en op haar tenen rondsluipt als hij nukkig is, of dat er gewoon iets misgaat in hun communicatie.Rooss4.0 schreef: ↑05-06-2025 17:19Ik ga niet naar huis als hij even niet zo lekker in zijn vel zit, dan ben ik ondersteunend en mild en geef hem de ruimte zichzelf weer een beetje terug te vinden.
Maar als ik hyperalert moet zijn omdat ik dwars door alles heen voel dat ik de schuld krijg van onze laatste aanvaring, als ik op mijn tenen moet lopen omdat hij anders olie op het nog warme vuurtje gooit dan pas ik en ga ik.
Ik ga er namelijk vanuit dat volwassen mensen praten en niet mokken.
donderdag 5 juni 2025 om 19:30
'Wat rot dat het zo'n lastige dag was. Wat kun je doen om de frustratie voor vanavond kwijt te raken? En wat verwacht je daarin van mij?'
donderdag 5 juni 2025 om 20:05
Jouw post screenshot ik even voor mezelf want die is erg raak wat mij betreft! Dank je wel.Raver schreef: ↑05-06-2025 07:38En je doet bovenal jezelf te kort hiermee, en daar gaat het eigenlijk om.
Deze man gaat niet veranderen en jij hebt meer van een man nodig dan wat hij kan geven en dat heeft niks met veeleisend of onrealistische verwachtingen te maken. Probeer je dat echt te realiseren want dan kun je je ook niet meer verschuilen achter 'de neiging' die je hebt.
Het is nu erg moeilijk want je hebt veel geinvesteerd en dat heb je gedaan omdat je dacht dat hij en jullie relatie het waard was/ waard kon worden. Maar echt, dit gaat niet meer beter worden, het gaat je steeds meer energie kosten.
donderdag 5 juni 2025 om 20:07
Als hij continu gefrustreerd rondloopt ... koop die kerel voor zijn volgende verjaardag - als je er dan nog bij bent - een boksbal.
Mag hij lekker daar zijn werk op gaan afreageren.
Loslaten en echt inzien dat dit het toch niet is qua relatie heeft misschien ook gewoon tijd nodig.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
donderdag 5 juni 2025 om 20:14
Hmm ik lees hier de klassieke dynamiek die wordt beschreven in het boek Liefdesbang van Hannah Cuppen. Bindingsangst vs verlatingsangst. Lees dat maar eens. Heb ik ook gedaan en er is mij enorm veel duidelijk geworden.Purake schreef: ↑05-06-2025 09:19Hm, ik weet niet of dat het is. Ik ben juist elke keer bang om hem kwijt te raken als hij zich terugtrekt. Hij is er ook voor me geweest tijdens een moeilijke periode in mijn leven, dus ik heb ook het gevoel dat we elkaar heel goed kennen en, ondanks de mismatch soms op emotioneel gebied, we wel een erg sterke band hebben. Ik ben dan bang dat ik nooit meer zo’n band met iemand ga krijgen, maar ook niet meer zo’n lieverd vind waarmee ik ook zo ontzettend kan lachen. Ook bang voor mijn eigen toekomst dan, ofzo.
donderdag 5 juni 2025 om 20:16
Dat laatste is zo. Ik zit zelf ook in dat proces.Wissewis schreef: ↑05-06-2025 20:07Als hij continu gefrustreerd rondloopt ... koop die kerel voor zijn volgende verjaardag - als je er dan nog bij bent - een boksbal.
Mag hij lekker daar zijn werk op gaan afreageren.
Loslaten en echt inzien dat dit het toch niet is qua relatie heeft misschien ook gewoon tijd nodig.
donderdag 5 juni 2025 om 20:24
Heb ik gelezen, evenals Verbonden van Adam Levine. Ik ontken ook niet dat het aan de orde is. Een jaar geleden was het stukken erger (elkaar triggeren). Denk dat we er beide stappen in hebben gezet, maar soms clasht het. Iets waar we ons beide bewust van zijn.
donderdag 5 juni 2025 om 20:45
Iets assertiever zou ik doen:
"Oh joh, wat vervelend. Dan denk ik dat ik maar naar mijn eigen huis ga, want dat kunnen we het samen niet gezellig hebben vanavond denk ik".
Daar zit iets passiefs-agressiefs in misschien, maar als je dit zuiver voor je zelf kan houden, namelijk dat je daar bent voor de gezelligheid en genieten van de relatie en voor niets anders - dan is het oprecht.
Neem alsjeblieft geen genoegen met de kruimels, namelijk alleen in zijn aanwezigheid zijn. Want dat brengt je niets. Je hebt ook een leuk leven zónder hem. En als dat nu nog niet zo is, ga daar dan aan werken. Bedenk wat voor leuks je kan doen op zo'n onverwacht 'vrije' avond.
donderdag 5 juni 2025 om 20:46
donderdag 5 juni 2025 om 20:48
Van jouw kant geloof ik dit zonder meer.
Maar hoe weet je dat van hem? Dat hij zich bewust is? Want jullie kunnen hier niet over praten en hij zegt dat hij nu eenmaal zo is.
donderdag 5 juni 2025 om 21:06
Omdat hij in gesprekken altijd zegt dat hij inderdaad vermijdt, dingen te confronterend vindt, etc. En dat het dan een wisselwerking is op elkaar en we dan samen ook kunnen benoemen wat er gebeurt. En hij ook letterlijk zegt: “ja ik ben nu aan het vermijden, maar ik heb er gewoon ff geen zin in.” Of: “ik kan ff niet anders.”
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
