Ingewikkeld overlijden

Anoniem_6855c7db5e14e dinsdag 17 juni 2025 om 22:46

( andere Nick en doe maar alsof je me niet herkent)

Mijn stiefouder is overleden. Dat was geen aardig persoon. Mijn jeugd was niet goed en hij had daar een groot aandeel in. Fysieke mishandeling, uitgescholden worden, genegeerd, belachelijk gemaakt, maar vooral behandeld alsof ik waardeloos was. Mijn moeder wist dat, maar zij is een ingewikkeld, getraumatiseerd type met veel eigen zorgen, psychische problemen en verslaving. Ze tolereerde zijn behandeling van mij en deed er ook wel aan mee, al was verwaarlozing en gemene dingen zeggen meer haar ding. Ik was het moeilijke kind, te lastig, te slim, niet leuk genoeg. Mijn brus was veel leuker. Nu nog steeds, overigens.
Ik ben intussen ruimschoots volwassen en voor mijn kinderen heb ik een redelijke relatie met ze gehouden. Ze deden het aardig als opa en oma en oppervlakkig contact ging oké. Maar nu is hij dood. Ik heb mijn best gedaan te helpen met het regelen van praktische zaken. Ik heb daar tijd en moeite ingestoken. Ik ben beleefd gebleven. Maar we zitten nu in het "oh, wat was het een geweldige man"-stadium en ik merk dat het me opvreet. Het maakt me kapot omdat mijn moeder weer mij in de steek laat, dramatisch gezegd. Ik praat erover heen, ik negeer het, maar het maakt me zo kwaad. En ik twijfel aan mezelf. Was het echt zo erg? Hadden ze niet toch gelijk, toen ze zeiden dat ik een overgevoelig aanstellerig rotkind was? Brus is ook compleet van de kaart van het overlijden van de beste man van de wereld, dus dat helpt niet en met mijn man kan ik het er prima over hebben, maar hij was er niet bij. Ik kan dus van hem ook niet geloofwaardig horen dat ik gelijk heb: al zijn informatie heeft hij van mij en ik ben geen betrouwbare bron over mijn eigen jeugdtrauma.

Kortom: ik loop vast in negatieve gevoelens. Het liefst zou ik compleet breken met mijn familie, maar dat vind ik niet oké voor mijn kinderen. Maar deze gesprekken maken me zo intens verdrietig, dat gevoel wil ik helemaal niet hebben. Ik loop vast. Heeft iemand een idee?

Anoniem_6855c7db5e14e donderdag 19 juni 2025 om 19:52

Ik heb een dag over jullie posts nagedacht, dus dat je niet denkt dat ik er niets mee doe.
Er zitten veel waardevolle opmerkingen bij. Ik denk trouwens niet dat mijn kinderen echt doorhebben wat ik voel, doen alsof alles okidoki is zit wel goed in mijn systeem. Dat ik niet hoefde te huilen tijdens de uitvaart vonden ze vreemd, maar mijn argument dat ik alleen om films moet huilen leken ze redelijk te accepteren (dat is in hun beleving ook zo). Juist omdat ik opgegroeid ben in een gezin met veel te veel emoties, vind ik het heel belangrijk om heel stabiel voor mijn kinderen te zijn.

Ik denk dat rustig aan afstand nemen het beste te doen is. Uiteindelijk vermindert haar interesse in mij altijd wel, ik ben nu alleen relevant voor de aandacht. De kans is best groot dat ze het zelf ook niet zo erg vindt geen contact te hebben.

Anoniem_6855c7db5e14e donderdag 19 juni 2025 om 19:56

Met dat 6/9-verhaal kan ik niet zoveel. Ik kreeg gewoon een flinke klap in mijn gezicht aan de eettafel tijdens het avondeten (meestal omdat ik niet goed keek), ik vind daar geen 6/9 aan. Ik weet nog dat ik het haar ooit eens gevraagd heb, ik zal een jaar of twaalf geweest zijn, waarom ze bij iemand was die mij sloeg. Of ze dan helemaal geen relatie mocht van mij, of ik wilde dat ze ongelukkig was.
Nou ja, zo ging het dus thuis. Ik vind het het stomste dat ik er nog steeds zo boos om ben. Ik zou willen dat ik zen-neriger was.

MyLittlePony donderdag 19 juni 2025 om 20:36

Niks mis met je boosheid accepteren hoor. Zo te lezen heb je daar goede redenen voor

Oh, Spike, how could you ever know what it's like to be totally obsessed with a pony only to find out they're obsessed with somepony else?

quasi-onschuldig donderdag 19 juni 2025 om 20:51

Waar ben je bang voor?
Het ergste is eigenlijk al gebeurd. Je bent jaren en jaren slecht behandeld en nu heb je veel tijd en energie gestoken in mensen die erbij stonden en niets voor je deden.

Johanna donderdag 19 juni 2025 om 22:43

Cavia36 schreef: ↑
19-06-2025 19:56
Met dat 6/9-verhaal kan ik niet zoveel. Ik kreeg gewoon een flinke klap in mijn gezicht aan de eettafel tijdens het avondeten (meestal omdat ik niet goed keek), ik vind daar geen 6/9 aan. Ik weet nog dat ik het haar ooit eens gevraagd heb, ik zal een jaar of twaalf geweest zijn, waarom ze bij iemand was die mij sloeg. Of ze dan helemaal geen relatie mocht van mij, of ik wilde dat ze ongelukkig was.
Nou ja, zo ging het dus thuis. Ik vind het het stomste dat ik er nog steeds zo boos om ben. Ik zou willen dat ik zen-neriger was.

Het is niet stom dat je nog steeds boos bent. Zo te lezen heb je daar ook alle reden voor. Zou je het willen verwerken/een plek willen geven? Ik weet niet of je in therapie bent.

Ik kan ook nog steeds boos worden op mijn ouders met terugwerkende kracht.

“Let’s enjoy the beautiful things we can see, my dear, and not think about those we cannot.” — Johanna Spyri

Haakster vrijdag 20 juni 2025 om 07:25

Je emoties niet laten zien en stabiel zijn, zijn verschillende dingen. Ik snap dat je niet hetzelfde wilt voor je kinderen maar onderzoek eens , als je eraan toe bent, hoe jouw copingmechanisme en daaruit voortvloeiend je opstelling nu als moeder gaat en welk effect dat kan hebben op anderen binnen het gezin.

Rustig afstand nemen lijkt me voor nu niet gek. Ik wilde ook actief breken maar heb dat (nog) niet gedaan, kan altijd nog. Je zult moeten ervaren of je hiermee echt rust kan vinden en kan verwerken. Zij gaan nooit zien en voelen wat jij ziet en voelt. En wellicht kunnen ze daar (deels) niks aan doen maar je zit er maar wel mooi mee. Zo kan ik niet begrijpen dat mijn ouder zo onbeschikbaar blijft. Ook al voel je iets niet van binnen (of wel, maar kun of wil je dat niet uiten) dan nog kun je als ouder in bepaalde situaties wel (rationeel) weten “wat hoort” of wat verwacht wordt. Ouder in kwestie is intelligent. Maar inmiddels begrijp ik dat niet iedereen zo denkt en voelt als ik maar toch blijf ik het lastig vinden dat te “doorvoelen”.

Neem afstand. Kijk hoe het loopt de komende tijd. Jij bent belangrijk en je kinderen kunnen prima verder zonder contact. Misschien zelfs beter. Met emotioneel gezonde relaties en geen vervuiling. Wat mij betreft betekent een bloedband zeker niet dat ten koste van alles (jezelf!) contact moet blijven.

Candy vrijdag 20 juni 2025 om 07:46

Yakuzakiko schreef: ↑
18-06-2025 15:26
Nou als mijn zus zo akelig behandeld is door onze stiefvader, dan vind ik het gewoon een lul omdat hij zo akelig was voor haar. Kan hij nog zo leuk tegen mij hebben gedaan. Je weet als moeder en zus toch dat dit TO is overkomen, het heeft haar halve leven verziekt.
Dus van mij hoeft TO helemaal niets van een andere kant te bekijken. Ik zou er ook doodziek van worden als ik haar was en me er eerlijk gezegd gewoon van afwenden. Zijn ze nou helemaal betoeterd?!

Dit vind ik ook.

Candy vrijdag 20 juni 2025 om 07:51

quasi-onschuldig schreef: ↑
19-06-2025 20:51
Waar ben je bang voor?
Het ergste is eigenlijk al gebeurd. Je bent jaren en jaren slecht behandeld en nu heb je veel tijd en energie gestoken in mensen die erbij stonden en niets voor je deden.

Ja precies, deze tijd en energie van jou hebben zij en de overledene niet eens verdiend. (Ze zouden zich moeten schamen met hun gedweep over die l.l.) Geef je tijd en energie voortaan aan jezelf en de mensen die wel van je houden, je respecteren en die zouden ingrijpen als je wordt mishandeld.

Bambam vrijdag 20 juni 2025 om 08:19

Je bent heus betrouwbaar als het om je eigen jeugdtrauma gaat. Je hoeft niet krampachtig te proberen om dingen van de andere kant te bekijken en jezelf in twijfel te nemen. Daarmee haal je jezelf alleen maar naar beneden. Misschien is iets ooit anders gebeurd dan jij je herinnert, maar dat maakt al die andere keren niet opeens ook verkeerd herinnerd. Dat verandert jouw gevoel ook niet. Dat gevoel is niet uit de lucht komen vallen. Er zijn dingen gebeurt waarbij jij je niet veillig, gehoord etc. hebt gevoeld. Dat gevoel mag je serieus nemen en dat is waar.

Rooss4.0 vrijdag 20 juni 2025 om 09:08

Hebben jouw kinderen de leeftijd dat ze zelf contact kunnen onderhouden met hun familie?
Zit de discrepantie er misschien ook een beetje in dat jouw kinderen denken dat opa geweldig was en vind je dat je niet open kunt zijn naar jouw kinderen omdat het beeld van toffe opa en oma moet blijven?

.

Maysa vrijdag 20 juni 2025 om 09:26

Quote:

Ik denk trouwens niet dat mijn kinderen echt doorhebben wat ik voel, doen alsof alles okidoki is zit wel goed in mijn systeem.

Kinderen moeten kunnen vertrouwen op hun gevoel.
Als ze voelen /zien dat er dingen aan de hand zijn maar jij doet alsof er niks aan de hand is dan klopt hun gevoel niet..

calvijn1 vrijdag 20 juni 2025 om 09:28

Doreia* schreef: ↑
18-06-2025 14:06
Ik denk dat je het op deze manier heel goed doet.

Het is het 6 - 9 verhaal.
Elk staat aan een kant van dit cijfer, waardoor de ene een 6 ziet, waar de ander een 9 ziet. Alleen als je naar de andere kant loopt, kun je opeens zien dat jouw cijfer, ook een ánder cijfer kan zijn. Maar als je niet naar de andere kant wíl lopen en stug blijft volhouden dat jij het als enige goed ziet, dan valt er geen zinnig woord te praten.

Je kunt zeggen: 'Ik heb het niet zo ervaren als jullie dat hebben ervaren, met stiefpa.' (dat is jouw 6) En dan zeggen moeder en brus dat ze het wél zo hebben ervaren ( dat is hun 9).

En wanneer geen van jullie naar de andere kant kan lopen en kan komen staan kijken, dan is het wat het is. Niet goed of slecht, maar jullie zullen dan nooit tot elkaar kunnen komen.

In geval van serieuze mishandeling en verwaarlozing vind ik dit een moeilijk verhaal.

Frankly my dear, I don"t give a damn

calvijn1 vrijdag 20 juni 2025 om 09:29

Bambam schreef: ↑
20-06-2025 08:19
Je bent heus betrouwbaar als het om je eigen jeugdtrauma gaat. Je hoeft niet krampachtig te proberen om dingen van de andere kant te bekijken en jezelf in twijfel te nemen. Daarmee haal je jezelf alleen maar naar beneden. Misschien is iets ooit anders gebeurd dan jij je herinnert, maar dat maakt al die andere keren niet opeens ook verkeerd herinnerd. Dat verandert jouw gevoel ook niet. Dat gevoel is niet uit de lucht komen vallen. Er zijn dingen gebeurt waarbij jij je niet veillig, gehoord etc. hebt gevoeld. Dat gevoel mag je serieus nemen en dat is waar.

Heel treffend beschreven

Frankly my dear, I don"t give a damn

Teardrop2 vrijdag 20 juni 2025 om 10:09

Cavia36 schreef: ↑
19-06-2025 19:52
Ik heb een dag over jullie posts nagedacht, dus dat je niet denkt dat ik er niets mee doe.
Er zitten veel waardevolle opmerkingen bij. Ik denk trouwens niet dat mijn kinderen echt doorhebben wat ik voel, doen alsof alles okidoki is zit wel goed in mijn systeem. Dat ik niet hoefde te huilen tijdens de uitvaart vonden ze vreemd, maar mijn argument dat ik alleen om films moet huilen leken ze redelijk te accepteren (dat is in hun beleving ook zo). Juist omdat ik opgegroeid ben in een gezin met veel te veel emoties, vind ik het heel belangrijk om heel stabiel voor mijn kinderen te zijn.

Ik denk dat rustig aan afstand nemen het beste te doen is. Uiteindelijk vermindert haar interesse in mij altijd wel, ik ben nu alleen relevant voor de aandacht. De kans is best groot dat ze het zelf ook niet zo erg vindt geen contact te hebben.

Lieve Cavia36, twijfel niet meer aan jezelf, als ik jouw posts zo lees was er een hoop mis in jouw jeugd.

Ik denk dat je er nu voor je moeder wil zijn, in deze voor haar moeilijke periode en dat je wilt doen wat goed is, uit plicht of loyaliteit.
Maar weet je, je hoeft niet te luisteren naar het ophemelen van je stiefvader. Waarom zou je daarnaar luisteren. Serieus waarom, denk daar eens over na. Omdat als je dat niet doet, en je zegt wat je dwars zit, er een hoop drama ontstaat waar je geen zin in hebt? Ik vul maar wat in.
Je stiefvader was een verschrikkelijke man en als je daar met je moeder en zus/broer niet over kunt praten, dan kun je best wat afstand van hen nemen. Gewoon omdat dat beter is voor jou.

En ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar je kunt ze best wel op hun niveau uitleggen waarom je niet hoefde te huilen om je stiefvader. Jouw jeugd was niet leuk, dat mogen ze best wel weten.

belgali vrijdag 20 juni 2025 om 10:20

Rooss4.0 schreef: ↑
20-06-2025 09:08
Hebben jouw kinderen de leeftijd dat ze zelf contact kunnen onderhouden met hun familie?
Zit de discrepantie er misschien ook een beetje in dat jouw kinderen denken dat opa geweldig was en vind je dat je niet open kunt zijn naar jouw kinderen omdat het beeld van toffe opa en oma moet blijven?

Ik denk dat dit een belangrijke is om naar te kijken - ik ben (leeftijds appropriate en hoe moelijk ook) wel open geweest over mijn jeugdtrauma naar mijn kind toe. Hoe oud zijn jouw kinderen nu ? Probeer een plan te maken wat je op welke leeftijd wil gaan delen en in welke woorden. Het is een stuk van jouw verhaal en het is niet eerlijk om hen dat te onthouden omdat het ook zoveel weer verklaard over hoe jij bent en doet.

Bij jouw oude gezin kan je weinig aan de patronen veranderen .. oud gedrag is een goede indicator van nieuw gedrag. Dus als je dat gedrag niet meer wenst te ondergaan, dan kan je je daar gewoon aan onttrekken. Niet met drama of statements, maar gewoon door silent quitting. Je bent er niet - je kan niet - sorry het komt niet uit - heb al plannen met mijn gezin. En het zo dood laten bloeden.
En je hoeft geen bevestiging van hen over of dat al dan niet terecht is. Jouw beleving is genoeg.

Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€

Dropdrop vrijdag 20 juni 2025 om 10:22

Cavia36 schreef: ↑
19-06-2025 19:56
waarom ze bij iemand was die mij sloeg. Of ze dan helemaal geen relatie mocht van mij, of ik wilde dat ze ongelukkig was.
Nou ja, zo ging het dus thuis. Ik vind het het stomste dat ik er nog steeds zo boos om ben. Ik zou willen dat ik zen-neriger was.

Ik vind het juist klinken alsof je niet boos genoeg bent geweest...

Je zit nog steeds in dat systeem, komt nog steeds niet voor jezelf op.

Onderdrukt uit alle macht alles wat de waarheid is, zodat jouw kinderen in de illusie mogen leven dat dit goede mensen zijn

Echt... waar ben je mee bezig?

Jij mag kapot gaan van binnen als iedereen maar gespaard blijft.

Je bent niet stabiel, je bent een steen.

Je kinderen hebben een rustig leven, maar leren niet hoe je grenzen aangeeft en dat je emoties mag hebben en hoe je daarmee omgaat.

Je kunt nu zelf in therapie gaan. Of je kunt wachten tot er iets gebeurt wat je niet meer kunt onderdrukken, waardoor dit hele kaartenhuis van leugens dat je gebouwd hebt, in elkaar stort.

calvijn1 vrijdag 20 juni 2025 om 10:31

Dropdrop schreef: ↑
20-06-2025 10:22
Ik vind het juist klinken alsof je niet boos genoeg bent geweest...

Je zit nog steeds in dat systeem, komt nog steeds niet voor jezelf op.

Onderdrukt uit alle macht alles wat de waarheid is, zodat jouw kinderen in de illusie mogen leven dat dit goede mensen zijn

Echt... waar ben je mee bezig?

Jij mag kapot gaan van binnen als iedereen maar gespaard blijft.

Je bent niet stabiel, je bent een steen.

Je kinderen hebben een rustig leven, maar leren niet hoe je grenzen aangeeft en dat je emoties mag hebben en hoe je daarmee omgaat.

Je kunt nu zelf in therapie gaan. Of je kunt wachten tot er iets gebeurt wat je niet meer kunt onderdrukken, waardoor dit hele kaartenhuis van leugens dat je gebouwd hebt, in elkaar stort.

Nou, nou
Iets minder direct mag ook wel

Frankly my dear, I don"t give a damn

Vivalafete25 vrijdag 20 juni 2025 om 14:05

Yakuzakiko schreef: ↑
18-06-2025 15:26
Nou als mijn zus zo akelig behandeld is door onze stiefvader, dan vind ik het gewoon een lul omdat hij zo akelig was voor haar. Kan hij nog zo leuk tegen mij hebben gedaan. Je weet als moeder en zus toch dat dit TO is overkomen, het heeft haar halve leven verziekt.
Dus van mij hoeft TO helemaal niets van een andere kant te bekijken. Ik zou er ook doodziek van worden als ik haar was en me er eerlijk gezegd gewoon van afwenden. Zijn ze nou helemaal betoeterd?!

Zo eens!

Word echt kriegelig van reacties over "anders beleefd" en van een andere kant bekijken. Het is gewoon een feit dat TS slecht is behandeld, klappen kreeg. Dat heeft ze niet op een andere manier beleefd. Dat zalvende gedoe vind ik echt juist megahard ten opzichte van TS.

Lucy vrijdag 20 juni 2025 om 14:23

Yakuzakiko schreef: ↑
18-06-2025 15:26
Nou als mijn zus zo akelig behandeld is door onze stiefvader, dan vind ik het gewoon een lul omdat hij zo akelig was voor haar. Kan hij nog zo leuk tegen mij hebben gedaan. Je weet als moeder en zus toch dat dit TO is overkomen, het heeft haar halve leven verziekt.
Dus van mij hoeft TO helemaal niets van een andere kant te bekijken. Ik zou er ook doodziek van worden als ik haar was en me er eerlijk gezegd gewoon van afwenden. Zijn ze nou helemaal betoeterd?!

Ik denk eerlijk gezegd dat dat niet altijd duidelijk hoeft te zijn.

Na het overlijden van mijn stiefvader heb ik afstand genomen van mijn moeder. Ik wilde dit al, het was meer toeval. Ik heb het contact niet volledig verbroken, ik zie haar nog bij verjaardagen ed en ik beantwoord appjes enzo. Maar ik ga niet meer langs en zoek haar niet op op verjaardagen.

Heb onlangs een gesprek gehad met mijn broer, hij snapte het niet. En het bleek dat hij absoluut niet had gezien hoe ik mijn jeugd heb beleefd. Hij heeft zijn jeugd heel anders beleefd en mijn moeder behandelt hem absoluut anders.

Dat gezegd hebbende:

Wat mij op een gegeven moment heeft geholpen to, is om met vrienden die ik ken sinds de middelbare school hierover te praten. Het bleek dat ze mijn verhalen herkenden. Dat ze vroeger ook al dingen hadden gezien. We hebben er alleen nooit met elkaar over gepraat. Anders dan bij mijn broers, herkenden zij mijn verhaal wel en gaven ze mij erkenning. Heb jij ook nog vrienden uit die tijd?

Verder heeft ieder zijn eigen rouwproces. Kennelijk hebben jouw moeder en Brus het nodig om alles te verheerlijken. Terwijl het bij jou ontkenning en boosheid oproept. Je mag afstand nemen, want niet hetzelfde is als afscheid. Je mag jezelf even een paar weken rust gunnen van familie. Je mag boos zijn.

En het gevoel dat je je misschien aanstelt over wat je hebt meegemaakt: geloof me. Dat heeft iedereen in een opvoeding waarin emotionele of fysieke mishandeling een rol heeft gespeeld. Je stelt je niet aan. Ook niet als dat door andere familieleden ontkent wordt.

Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison

Candy vrijdag 20 juni 2025 om 14:29

De mishandelaar krijgt carte blance van degene die het toeliet die ook ervoor had kunnen kiezen het niet toe te laten, in TO's geval haar moeder. Kinderen kunnen niet even een ander gezin uitzoeken. TO's moeder heeft nagelaten haar moederlijke verantwoordelijkheid te nemen en dat maakt haar een medepleger naar mijn mening.

Lucy vrijdag 20 juni 2025 om 14:30

Cavia36 schreef: ↑
19-06-2025 19:56
Met dat 6/9-verhaal kan ik niet zoveel. Ik kreeg gewoon een flinke klap in mijn gezicht aan de eettafel tijdens het avondeten (meestal omdat ik niet goed keek), ik vind daar geen 6/9 aan. Ik weet nog dat ik het haar ooit eens gevraagd heb, ik zal een jaar of twaalf geweest zijn, waarom ze bij iemand was die mij sloeg. Of ze dan helemaal geen relatie mocht van mij, of ik wilde dat ze ongelukkig was.
Nou ja, zo ging het dus thuis. Ik vind het het stomste dat ik er nog steeds zo boos om ben. Ik zou willen dat ik zen-neriger was.

Ah, lees nu verder. Je moeder was emotioneel onvolwassen en zat volledig in de slachtofferrol naar jullie "want zij had het ook zwaar". Zij had de ouder moeten zijn en jou beschermen.

Boosheid is goed. Boosheid betekent dat je voelt dat er een grens wordt overschreden. Je hoeft je boosheid niet te onderdrukken, je mag voor jezelf kiezen.

En je hebt volledig gelijk in je boos zijn.

Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison

biol vrijdag 20 juni 2025 om 14:38

je hoeft die knoop over contact verbreken niet nu te door te hakken... je kan ook prima, na iets dat zo intens is, even afstand nemen. Ruimte nemen voor jezelf.
En dit mag je ook prima zo verwoorden.

De beslissing tot geen contact kan je altijd nog nemen...

Nu is het vooral zaak dat jij even voor je eigen gemoedsrust kiest. En als dat betekent dat je even afstand neemt, dan is dat een goeie keuze. Je hoeft hier geen verantwoording over af te leggen. Het IS een heftige tijd geweest en jij hoeft niet in hun verering te zitten.

Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!

Stippeltje vrijdag 20 juni 2025 om 14:56

Ik herken je nick niet, wel je verhaal. Sterker nog, je zou een zus van me kunnen zijn, minus die verslaving van moeder. Het meepesten, het drama en "gun je mij dan niet mijn geluk" terwijl je zelf met een rotstraal opgescheept zit herken ik, evenals het altijd maar bagateliseren van jouw kant van het verhaal. Dat doet pijn, het is net alsof jij en jouw pijn er niet toe doet als de rest het maar leuk heeft. In mijn geval is er geen contact meer, dit omdat de oh zo fijne stiefvader nog leeft en ik hem niet in de buurt van onze kinderen wil hebben. Dat contact verbreken kan ook zonder drama, gewoon zelf geen contact meer opnemen scheelt waarschijnlijk al 95% want waarschijnlijk ben je toch alleen maar belangrijk wanneer je in het plaatje past. En dat doe je niet, want jij hebt (terecht) geen zin om stiefvader over het graf heen heilig te verklaren terwijl het meer een soort duivel was. Ik zou zeggen trek een lekkere fles champagne open en drink een toast met je man om te vieren dat die etterbak er niet meer is, en laat je moeder en wie dan ook hem zalig verklaren zoveel ze willen maar wel buiten jouw gehoorsafstand. Het leven is te kort om hem zelfs nu hij dood is een giftige, rottende kers op jouw verder overheerlijke taart te laten spelen.

PS Een zen-nerige reactie of is aan mij ook niet besteed, ik heb nul schaamte om een fles bubbels open te trekken als ik iets te vieren heb dus ook als zo'n rotstraal overlijdt. Als je familie toch al geen interesse toont in jouw gevoelens dan hoef je je ook niet te schamen voor je opluchting.

Ik ben een oud-gediende die haar wachtwoord kwijt is... en aangezien m'n e-mailadres niet meer bestaat heb ik nu een nieuwe nick.

Anoniem_6855c7db5e14e vrijdag 20 juni 2025 om 21:09

De opmerkingen over de invloed die mijn houding op mijn kinderen heeft, raken me. Natuurlijk wil ik gelukkige, evenwichtige mensen proberen de wereld in te sturen. Ik heb de indruk dat ze hun grenzen goed kunnen bewaken, maar goed, het is maar de vraag of ik dat goed kan zien.

Lucy vrijdag 20 juni 2025 om 21:45

Ach Cavia, niemand kent je hier echt. Ik denk dat de keuze om je kinderen wel een opa en oma te geven er een is die je weloverwogen hebt gemaakt. En dat je in de gaten hebt gehouden of ze wel okee waren voor je kinderen.

Er is geen goed of slecht: er zijn keuzes die je maakt en je voedt je kinderen naar eer en geweten op. Je probeert ze een jeugd te geven die jij niet hebt gehad. Meer kun je niet doen. En dat is meer dan genoeg.

Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison

Actieve topics