De ongemakken van de overgang II

Torvi schreef: ↑

21-07-2025 12:46

Bedankt voor je tip. Is een menopauzekliniek met een gyn of met een overgangsconsulent? Had je recensies gelezen over die kliniek, op de site zelf of op andere sites? Ik weet dat er in een fb-groep een lijst van fijne gyn's (en klinieken?) is maar ik heb geen fb.

Met een gynaecoloog en een overgangsverpleegkundige. Ik heb gezocht op menopauze kliniek en degene die mij het meest aansprak, en deze was toevallig ook het dichtste bij, opgeschreven en meegenomen naar de huisarts. Heel veel ziekenhuizen hebben dit tegenwoordig.

Oh dat klinkt fijn Tupperware, ik ga er eens op zoeken. Wat fijn dat het jou geholpen heeft en goed dat het je gelukt is om er terecht te komen (wel erg dat je er zo voor hebt moeten vechten).

Uit nieuwsgierigheid even gekeken, maar de overgangskliniek in mij stad, zit in het ziekenhuis. Dat was voor mij een plek waar ik goed geholpen werd

Er is ook een care for women in de buurt, maar de betrokken 'specialist' (zo noemt ze zichzelf. Geeft aan in een ziekenhuis gewerkt te hebben.
Dat vind ik wel een erg vage functie-omschrijving.

Dank je Torvi, tranen lopen over m’n wangen… Kennelijk is herkenning of bevestiging of gesnapt en gezien worden een dingetje…
Ik schrijf hier al een hele tijd mee: voor mij geldt ook dat ik door hier mee te gaan lezen ineens ging begrijpen waar mijn klachten vandaag kwamen. Komen. Met name de tips voor podcasts destijds die ik las en daarna dus ging luisteren. Er ging nogal een wereld voor me open. Dat is inmiddels ruime tijd geleden en sinds zo’n anderhalf jaar gebruik ik nu hst (eerst moest alles uitgesloten worden, dus zo’n anderhalf jaar voorafgaand aan de hst de hele molen van reumatologen e.d. gehad). Ben vorig jaar bij een privékliniek geweest na doorverwijzing van mijn huisarts, maar daar helaas enorm slecht geholpen. (In een notendop: ik zou niet in de overgang zijn, want ik menstrueerde nog… En bij de overgang is alléén oestrogeen betrokken, over progesteron wilde ze het niet hebben - als ik dat wilde moest ik maar een spiraal nemen… Om over de rest nog maar te zwijgen. Dit alles zei een gynaecoloog gespecialiseerd in vrouwen en hormonen…:facepalm: ) . Later bij een gynaecoloog in het reguliere ziekenhuis geweest en hoewel die wél van het bestaan van progesteron op de hoogte was, wilde hij niet verder kijken dan dat (cortisol, testosteron, om maar wat te noemen) en hij leek een soort van opgelucht dat er geen sprake is van een partner, “dus niemand heeft er last van”… Dat ik van achter niet meer weet dat ik van voren leef maakt blijkbaar niet zoveel uit. Mijn huisarts wil me niet meer doorverwijzen, wat ik snap, maar is zelf aan handen en voeten gebonden (vindt ze, en ook dat snap ik) doordat haar bewegingsvrijheid beperkt wordt door richtlijnen en protocollen.
Ondertussen probeer ik dit wat het nu is maar zoveel mogelijk normaal te laten zijn/worden, omdat ik niet weet of er ooit nog een ander, beter normaal volgt.

Ben de laatste maanden niet meer zo actief in dit topic, omdat ik het spoor bijster ben voor wat betreft mijn eigen situatie, en daardoor niet denk dat ik iets toevoeg; juist eerder verwarring schep door dingen te benoemen.
En nee, ik heb niemand in mijn omgeving die meedenkt, daarom zou ik het ook zo fijn vinden om met iemand te kunnen overleggen die er verstand van heeft, een arts of wie/wat ook die wél begrijpt wat er speelt en daar duiding aan kan geven. Begrip, maar vooral ook licht voor aan het einde van de tunnel. Iemand die niet alleen herkent en begrijpt wat je zegt, maar die ook richting kan geven aan hoe daar weer uit te komen. Niet lukraak ophogen en verlagen, maar een balans gebaseerd op het klachtenpatroon zeg maar. Wat dus erg lastig is, omdat ik het zo lastig vind te omschrijven wat er gebeurt in en met mijn lijf en héél sterk de neiging heb alles te bagatelliseren. Op die manier houd ik zelf dus ook een boel in stand denk ik.

LichtEnDonker schreef: ↑

21-07-2025 13:28

Dank je Torvi, tranen lopen over m’n wangen… Kennelijk is herkenning of bevestiging of gesnapt en gezien worden een dingetje…

Ach LichtEnDonker, ook weer zo herkenbaar, hier ook tranen toen ik vanmorgen bij aan het lezen was en (weer) de lieve woorden aan mij las. Wat is het eenzaam hè, als je je zo onbegrepen en ongeholpen voelt . En wat kan het dan ongelofelijk veel doen als iemand zegt dat ie je snapt, je hoort en ziet.

Ik schrijf hier al een hele tijd mee: voor mij geldt ook dat ik door hier mee te gaan lezen ineens ging begrijpen waar mijn klachten vandaag kwamen. Komen. Met name de tips voor podcasts destijds die ik las en daarna dus ging luisteren. Er ging nogal een wereld voor me open.

Oh daar ben ik ook zo emotioneel van geweest, vooral als het verhalen waren die nogal overeen kwamen, met de zogenaamde atypische overgangsklachten en vrouwen waarbij ook alles op hun psyche gegooid werd. Vrouwen die afgekeurd zijn en nooit meer aan het werk geraakt. Schrijnend. En helaas veel te herkenbaar. Ik heb liggen janken tijdens het luisteren. Hoe pijnlijk het ook was, het was ook héél erg helend voor me, de herkenning, eindelijk een keer niet het gevoel die onbegrepen eenhoorn te zijn. Ik denk dat ik ze nog een keer ga luisteren binnenkort.


Wat vreselijk dat je al drie jaar onderweg bent op het hst-pad en nóg niet bent waar je wil of zou moeten zijn. Wat moet je ervaring bij die privekliniek ontzettend naar geweest zijn zeg, al je hoop op eindelijk gedegen kennis gevestigd en dan krijg je zó het deksel op je neus. Wat een onkunde dat je niet in de overgang zou kunnen zijn omdat je nog menstrueert.

Later bij een gynaecoloog in het reguliere ziekenhuis geweest en hoewel die wél van het bestaan van progesteron op de hoogte was, wilde hij niet verder kijken dan dat (cortisol, testosteron, om maar wat te noemen) en hij leek een soort van opgelucht dat er geen sprake is van een partner, “dus niemand heeft er last van”… Dat ik van achter niet meer weet dat ik van voren leef maakt blijkbaar niet zoveel uit.

Wauw. En dat laatste, dat lijkt helemaal niet te bestaan ofzo hè? Echt bizar. Ik was net aan het zoeken naar menopauzeklinieken en toen zag ik weer zo'n naar stukje over hoe er over de a-typische overgangsklachten gedacht wordt:

“Niet typische” overgangsklachten zijn klachten die niet duidelijk samenhangen met de verandering van de hormoonspiegels, maar nog al eens tijdens de overgang voorkomen. Dit zijn bijvoorbeeld hartkloppingen, gewichtstoename, obstipatie, gewrichtsklachten, hoofdpijn, slapeloosheid en stemmingswisselingen. Klachten kunnen mogelijk veroorzaakt worden door het feit dat veel vrouwen de overgang beleven als een ingrijpende periode. Behalve de lichamelijke veranderingen is soms ook het afscheid van een vruchtbaar leven moeilijk te aanvaarden.


Giftig en ontzettend verdrietig word ik van deze visie. . Het is natuurlijk weer psychisch.
Dan daalt het vertrouwen in zo'n 'specialistische kliniek' drastisch bij mij.

Mijn huisarts wil me niet meer doorverwijzen, wat ik snap, maar is zelf aan handen en voeten gebonden (vindt ze, en ook dat snap ik) doordat haar bewegingsvrijheid beperkt wordt door richtlijnen en protocollen.
Ondertussen probeer ik dit wat het nu is maar zoveel mogelijk normaal te laten zijn/worden, omdat ik niet weet of er ooit nog een ander, beter normaal volgt.

Tja, enerzijds begrijpelijk, maar ondertussen ben jij degene die geen leven meer heeft en er maar mee moet dealen. Ik vind het zo bizar en zo pijnlijk. Vreselijk dat je het hiermee moet doen.

Ben de laatste maanden niet meer zo actief in dit topic, omdat ik het spoor bijster ben voor wat betreft mijn eigen situatie, en daardoor niet denk dat ik iets toevoeg; juist eerder verwarring schep door dingen te benoemen.
En nee, ik heb niemand in mijn omgeving die meedenkt, daarom zou ik het ook zo fijn vinden om met iemand te kunnen overleggen die er verstand van heeft, een arts of wie/wat ook die wél begrijpt wat er speelt en daar duiding aan kan geven.

Het klinkt ook echt ingewikkeld . Want wel oestrogeen en progesteron en toch niet goed uitkomen. Snap dat je daar moedeloos van wordt.
Ik heb helaas ook niemand in mijn omgeving die inhoudelijk echt met me meedenkt hoor, of nou ja, wel meedenken maar niet de inhoudelijke kennis heeft. Maar wel iemand die los van die inhoud met me mee wil en mijn HA even (subtiel) de oren wil wassen als die weer eens niet luistert naar wat ik zeg. Of de tekst die we samen op zouden stellen dan wel over wil nemen als het mij niet lukt. Zou je zo iemand kunnen vinden?
Misschien bij stichting MEE, of bij welzijnswerk in je gemeente. Daar zijn mensen die je dan niet inhoudelijk kunnen helpen, maar wel kunnen helpen om voor jou op te komen.

Begrip, maar vooral ook licht voor aan het einde van de tunnel. Iemand die niet alleen herkent en begrijpt wat je zegt, maar die ook richting kan geven aan hoe daar weer uit te komen. Niet lukraak ophogen en verlagen, maar een balans gebaseerd op het klachtenpatroon zeg maar.

Ja, als dat toch eens zou kunnen! Heb jij weleens gekeken naar die lijst op fb met gyn's die aangeraden worden? Zou dat voor jou nog een optie zijn om je daar hard voor te maken, om naar zo iemand een verwijzing te krijgen? Ik heb begrepen dat vele wel een lange wachttijd hebben, maar ja, nu heb je ook niks qua echte begeleiding.

Wat dus erg lastig is, omdat ik het zo lastig vind te omschrijven wat er gebeurt in en met mijn lijf en héél sterk de neiging heb alles te bagatelliseren. Op die manier houd ik zelf dus ook een boel in stand denk ik.

Dit herken ik héél erg. Weet je wat mij geholpen heeft? Het vivo smart horloge van Garmin. Dat wordt tegenwoordig door sommige revalidatieklinieken en ergotherapeuten gebruikt als hulpmiddel bij revalidatie (specifiek door de functie die je HRV meet). Ik heb er erg over getwijfeld maar wat ben ik ontzettend blij met dat ding!
Weet je wat dat ding mij gegeven heeft (en nog geeft)? Juist dat inzicht dat die gekke/ongeloofwaardige dingen die ik voel(de) kloppen! Dat het echt is, dat ik het niet meer hoef te bagatelliseren! Het ligt er natuurlijk aan wat voor klachten je hebt, maar bij mij ging het dus om mijn energie, om hartkloppingen en om raar gedoe omtrent eten (waar ik ook niet echt woorden aan kon geven en nu wel!).
Ik zie nu in mijn waarden terug wat ik al die tijd al voelde en het is onbeschrijfelijk hoe fijn dat voor mij is. Het was voor mij de eerste bevestiging dat het wel degelijk fysiek was en niet enkel maar een gevoel (ik wist toen nog niet dat de overgang een/zo'n grote rol zou spelen). En ook nu met de pleisters zie ik zo duidelijk terug wat het doet (en dat mijn gevoel dat het eerst beter ging en daarna weer slechter ook echt klopt). Dat geeft mij het vertrouwen dat het klopt wat ik voel en het niet mentaal is dat ik me na anderhalve week weer slechter voelde. Helaas kun je niets met die metingen bij je HA, maar het kan dus wel je twijfels wegnemen over of je je wel echt zo voelt als dat je denkt dat je je voelt (man, wat kunnen mensen je aan je eigen waarnemingen doen twijfelen!) en daarmee kun je veel stelliger zijn over wat je ervaart.

Ik kan natuurlijk niet garanderen dat het bij jou ook zoveel toe zou kunnen voegen (om dus meer woorden te kunnen geven aan wat je voelt en daar ook meer op te durven vertrouwen ipv te bagatelliseren) maar ik zou het zeker uitproberen.

Torvi schreef: ↑

21-07-2025 12:32

Nou, niet echt nee. Gewoon mijn HA die zelf totaal niet aan de overgang heeft gedacht met mijn klachten.

[…]

Toen ik later met opvliegers kwam (die ik pas door dit topic ben gaan herkennen) en HST wilde gaf ze me die wel gelukkig (maar die opvliegers zijn totaal het euvel niet, de rest van mijn klachten wel maar dat werd dus niet serieus genomen).

Jeetje @torvi wat een hel ben je doorgegaan met artsen. Snap heel goed dat je vertrouwen weg is. Maar blijf zoeken naar kundige mensen. Ze zijn er echt!

Ik pik deze opmerking er even uit: ik ben zó klaar met mensen (vooral vrouwen van zo’n 65+) die vragen ‘heb je al opvliegers?’ als ik mijn overgang aanroer. Neeeheee, die heb ik niet, niet zoals jij ze had of nogsteeds hebt. Maar ontken niet de rest van mijn klachten en herken ze vooral ook totáál niet. Het lijkt alsof die generatie alleen maar opvliegers had. Nou, ontken jezelf maar lekker verder.

Gryla schreef: ↑

21-07-2025 19:45

Jeetje @torvi wat een hel ben je doorgegaan met artsen. Snap heel goed dat je vertrouwen weg is. Maar blijf zoeken naar kundige mensen. Ze zijn er echt!

Ik pik deze opmerking er even uit: ik ben zó klaar met mensen (vooral vrouwen van zo’n 65+) die vragen ‘heb je al opvliegers?’ als ik mijn overgang aanroer. Neeeheee, die heb ik niet, niet zoals jij ze had of nogsteeds hebt. Maar ontken niet de rest van mijn klachten en herken ze vooral ook totáál niet. Het lijkt alsof die generatie alleen maar opvliegers had. Nou, ontken jezelf maar lekker verder.

Dank je Gryla.

Ik heb ook geen 'echte' opvliegers, ik heb ze alleen maar zo benoemd naar de HA omdat HST volgens de NHG alléén maar geïdiceerd is bij opvliegers (en dan niet zomaar bij opvliegers, nee pas als je er hinderlijk last van hebt in het dagelijks leven). Maar als je ook kijkt naar het zeer korte lijstje met 'typische overgangsklachten' (dat zijn dus de enige klachten die artsen en wetenschappers (in NL) daadwerkelijk aan de hormoonwisselingen linken) dan kom je uit op
- opvliegers
- nachtzweten
- urogenitale problemen

Als de rest hangt zogenaamd niet samen met de hormoonspiegels en is slechts maar beleving of komt secundair door de bovenstaande klachten (slecht slapen dóór opvliegers bijvoorbeeld. Slecht slapen zonder bovenstaande klachten kan dus niet door de hormoonspiegels komen, dat is dan 'beleving').

Dus tegen die achtergrond snap ik wel dat de meeste vrouwen zelf óók zo naar de overgang kijken. Zeker als ze natuurlijk bij de gelukkigen horen die weinig klachten hadden, of juist echt vooral die typische klachten hadden. En de ongelukkigen (gelukkig is dat schijnbaar de minderheid) die vooral de atypische klachten hadden - en dan ook nog heel heftig - zijn zoetgehouden met psychische behandelingen, dat was geen overgang. Dus in die zin snap ik heel goed dat je zulke reacties krijgt, dat als je geen opvliegers hebt je niet in de overgang bent ofzo en dat ze je andere klachten niet herkennen.

Dat 'we' in deze tijd nog steeds weggezet worden alsof we met die atypische klachten toch vooral psychisch van alles mankeren zijn vind ik zo bizar. Denigrerend en aanmatigend ook.

Ik ben aan het zoeken naar onderbouwing om te mogen ophogen met mijn pleisters. Ondertussen kwam ik nog een interessant stukje tegen over de bloedingen die je postmenopauzaal kunt krijgen:


(EMAS Consensus Statement
Menopause, wellbeing and health: A care pathway from the European
Menopause and Andropause Society)

The risk of endometrial cancer in MHT users with unscheduled
bleeding is lower than that in non-users with postmenopausal
bleeding, especially in women who had not been experiencing
bleeding before commencing therapy and who are taking com-
bined estrogen and progestogen therapy. For the majority of MHT
users with unscheduled bleeding, modifying progestogen intake
(type, dose, duration and route of administration) will often
control the bleeding, but it is important to first exclude pelvic
pathology

Natuurlijk moet je nog steeds de controles uit laten voeren, maar wel interessant (en prettig) dat het risico hier bij HST juist lager is.


Nog iets interessants wat ik nog niet eerder gelezen heb in het topic. Het is een medicijn voor vrouwen die HST krijgen en niet tegen de progesteron kunnen of er een contraïndicatie voor hebben:

Bazedoxifene is a selective estrogen receptor modulator (SERM),
which can be used in combination with estrogen treatment for endo-
metrial protection in postmenopausal women who have contraindica-
tions to or cannot tolerate progestogens [107,108].

Nog een interessant stuk voor vrouwen bij wie HST géén optie is (of het niet willen maar wel iets anders zoeken):


Selective serotonin reuptake inhibitors (SSRIs) like paroxetine, cit-
alopram or escitalopram and serotonin-norepinephrine reuptake in-
hibitors (SNRIs) like venlafaxine or desvenlafaxine are effective for the
management of hot flushes [137–140], but should be considered as
second-line treatment options in women for whom MHT is not contra-
indicated. SSRIs are effective in reducing the frequency of menopausal
hot flushes, by 40–50% for paroxetine at a dose of 7.5-25 mg, by 45–47%
for citalopram at a dose of 10-20 mg, and by 30–45% for escitalopram at
a dose of 10-20 mg. SNRIs are also an effective alternative for reducing
the frequency of bothersome hot flushes, by 22–55% for venlafaxine at a
dose of 75-100 mg and by 60–70% for desvenlafaxine at a dose of 100-
150 mg [141]. Caution is advised in prescribing paroxetine or fluoxetine
for women with breast cancer treated with tamoxifen, as these types of
SSRIs are known to inhibit P450 cytochrome activity, interfering with
tamoxifen metabolism

Voor mij ook wel interessant trouwens, want ik slik dus een SSRI en dat kan dus al die tijd al gezorgd hebben voor minder opvliegers.

Verder zijn gabapentine, clonidine en oxybutine nog alternatieven om opvliegers te verminderen.

Gestopt met inlezen. Helaas staat in de NHG-standaard dat evaluatie pas na 3 maanden is en dat ophogen niet aanbevolen wordt .

Wel toch nog een soort van onderbouwing gevonden in de doseringstabel van "de praktische handleiding HST" van de Dutch Menopause Society. Het is niet echt wat ik zocht (er staat verder niet een onderbouwing bij), maar het is in elk geval een officieel document van een respectabele bron:

Dosering - i.p.v. ´standaard´ dosering: laagst mogelijke effectieve dosis. Verander de dosering zo nodig na 6 weken.
Lage dosering (37,5-50mcg)
Hoge dosering (75-100mcg): deze ´hoge´ dosering alleen bij uitzondering (b.v. premature ovariële insufficiëntie) en op individuele indicatie. Overweeg hiervoor overleg met 2e lijn

De vraag is dan wel wat 'zo nodig' is. Verderop staat 'evalueer na 3 maanden', overeenkomstig met de NHG-richtlijn dus. Maar goed, als ik afga op mijn eigen beleving: ja het is nodig om de dosering aan te passen, dus dat ga ik dan ook maar zo brengen.

Misschien dat de UK-richtlijnen nog meer onderbouwing bieden voor ophogen maar daar heb ik de puf niet voor, ik hou het dus hierbij en ik vrees gezien de NHG-richtlijn (dat ophogen niet aanbevolen wordt) dat ik 0 op het rekest krijg. In dat geval wacht ik nog maar even af tot ik 6 weken op de huidig dosis zit en kijk dan maar weer verder.

Torvi schreef: ↑

22-07-2025 09:16

Nog een interessant stuk voor vrouwen bij wie HST géén optie is (of het niet willen maar wel iets anders zoeken):


Selective serotonin reuptake inhibitors (SSRIs) like paroxetine, cit-
alopram or escitalopram and serotonin-norepinephrine reuptake in-
hibitors (SNRIs) like venlafaxine or desvenlafaxine are effective for the
management of hot flushes [137–140], but should be considered as
second-line treatment options in women for whom MHT is not contra-
indicated. SSRIs are effective in reducing the frequency of menopausal
hot flushes, by 40–50% for paroxetine at a dose of 7.5-25 mg, by 45–47%
for citalopram at a dose of 10-20 mg, and by 30–45% for escitalopram at
a dose of 10-20 mg. SNRIs are also an effective alternative for reducing
the frequency of bothersome hot flushes, by 22–55% for venlafaxine at a
dose of 75-100 mg and by 60–70% for desvenlafaxine at a dose of 100-
150 mg [141]. Caution is advised in prescribing paroxetine or fluoxetine
for women with breast cancer treated with tamoxifen, as these types of
SSRIs are known to inhibit P450 cytochrome activity, interfering with
tamoxifen metabolism

Voor mij ook wel interessant trouwens, want ik slik dus een SSRI en dat kan dus al die tijd al gezorgd hebben voor minder opvliegers.

Verder zijn gabapentine, clonidine en oxybutine nog alternatieven om opvliegers te verminderen.

Dat heb ik als eerste geslikt op verzoek van de huisarts maar dat deed precies niks.
Ik word elke dag blijer van de testosteron, god wat heerlijk dat mijn lijf weer goed voelt, ik kan weer normaal sporten, onkruid wieden, stofzuigen en wandelen.

Wil je trouwens dat ik op de lijst met behandelaren kijk voor je Torvi?

@Torvi, ik denk dat de tip om naar een overgangskliniek te gaan jou echt verder kan helpen. Zelf ben ik er nooit geweest, ik heb het geluk gehad dat mijn klachten verdwenen met de dosering (2 pompjes oestrogel en 1 Utrogestan) waarmee ik begon, maar ik denk dat er in zo’n kliniek kundige mensen werken die meer verstand van hormonen hebben dan de gemiddelde arts. Je hebt het horloge en de informatie die je daaruit kunt opmaken; daar kunnen ze ongetwijfeld iets mee.

Wat je schrijft over vrouwen die het geluk hebben om zonder klachten door de overgang te komen: grappig genoeg zijn die vrouwen volgens sommige experts juist in het nadeel, omdat ze weliswaar geen last hebben van hun dalende hormonen, maar evengoed dalen bij hen de hormonen net zo hard en ontstaan er dus gezondheidsklachten die ze niet opmerken, en die ongemerkt schade kunnen aanrichten aan het hart, de botten en het brein.

Toevallig sprak ik afgelopen weekend een arts (reumatoloog) die vertelde dat maar weinig van zijn patiënten de door hem voorgeschreven medicatie tegen botontkalking daadwerkelijk innemen, en de reden is dat ze niets merken van hun botontkalking: het doet geen pijn, het belemmert ze (nog!) niet in hun dagelijks leven, en de medicatie heeft geen merkbaar positief effect op de kwaal waar ze sowieso al geen last van hadden. Dus nemen ze de medicatie niet. En gaat de kwaliteit van hun botten ongemerkt achteruit.

Zo werkt het bij een deel van de vrouwen ook met de overgang: ze hebben geen klachten en fietsen er ogenschijnlijk lachend doorheen. Maar hun hart, brein en botten hebben net zo hard te lijden onder de dalende hormonen, ze merken er alleen niets van. In dat opzicht hebben wij ‘geluk’ dat we wél klachten hebben en hst zijn gaan gebruiken, want eigenlijk zou elke vrouw zich moeten beschermen tegen de gezondheidsrisico’s die gepaard gaan met dalende hormonen.

Claire45 schreef: ↑

22-07-2025 12:08

@Torvi, ik denk dat de tip om naar een overgangskliniek te gaan jou echt verder kan helpen. Zelf ben ik er nooit geweest, ik heb het geluk gehad dat mijn klachten verdwenen met de dosering (2 pompjes oestrogel en 1 Utrogestan) waarmee ik begon, maar ik denk dat er in zo’n kliniek kundige mensen werken die meer verstand van hormonen hebben dan de gemiddelde arts. Je hebt het horloge en de informatie die je daaruit kunt opmaken; daar kunnen ze ongetwijfeld iets mee.

Wat je schrijft over vrouwen die het geluk hebben om zonder klachten door de overgang te komen: grappig genoeg zijn die vrouwen volgens sommige experts juist in het nadeel, omdat ze weliswaar geen last hebben van hun dalende hormonen, maar evengoed dalen bij hen de hormonen net zo hard en ontstaan er dus gezondheidsklachten die ze niet opmerken, en die ongemerkt schade kunnen aanrichten aan het hart, de botten en het brein.

een vriendin van mij, vond onze gesprekken over de overgang maar ver van haar bed.
Nergens last van.

Wat bleek... paar jaar later, dat ze even vergeten was, dat ze een spiraaltje heeft

Torvi misschien heb ik het even gemist, maar wat is de reden dat je denkt dat je huisarts zo op die richtlijn gaat varen?
Ik denk iets simpeler; als je je niet goed voelt onder het uitgezette beleid dan maak je daar toch gewoon een afspraak voor?
Ik heb ook drie maanden afgesproken en heb nu een afspraak gemaakt voor na twee maanden. Ik zie dan vanzelf wel wat ze zegt.

Ik kom hier niet vaak, maar ik heb een klacht waarvan ik aan jullie wil vragen of deze herkenbaar is in relatie tot de overgang. Vanaf 55 jaar menstrueer ik niet meer, inmiddels ben ik 58. Behalve ochtendstijfheid en melancholie heb ik tot nu toe weinig klachten gehad. Maar de laatste maanden krijg ik steeds meer last van handen en polsen, met name mijn duimgewricht kan erg pijnlijk zijn.

Is er iemand die hier ook last van heeft? En zo ja: is het blijvend en is er eventueel een remedie tegen?

Excuses als dit al eerder gevraagd is maar ik kan niet alles teruglezen. Ik hoop binnenkort te starten met hst, oestrogeen pleister of gel, en uterogestan. Ik weet niet of ik post of peri ben, heb hiervoor de pil geslikt. Nu paar mnd zonder en in die tijd in elk geval niks. Ik ga dit natuurlijk met arts overleggen maar ik denk dat het dan het beste cyclisch uterogestan kan worden? Ik ben nog <50jr. Nou ga ik ook binnenkort op vakantie en zit niet te wachten op een of andere mega bloeding waar ik weleens over lees. Natuurijk absoluut niet gezegd dat ik die krijg. Maar hoe maak ik de kans daarop zo klein mogelijk? 2 wk voor terugkomst starten met O+P? Zodat de eventuele bloeding daarna thuis komt? Wat zijn jullie ervaringen net na starten (mbt bloedingen)? Idealiter til ik het hele starten over de vakantie heen maar ik voel me extreem verrot door de overgangsklachten dus wil ook zsm starten.

Lieneke schreef: ↑

22-07-2025 13:42

Ik kom hier niet vaak, maar ik heb een klacht waarvan ik aan jullie wil vragen of deze herkenbaar is in relatie tot de overgang. Vanaf 55 jaar menstrueer ik niet meer, inmiddels ben ik 58. Behalve ochtendstijfheid en melancholie heb ik tot nu toe weinig klachten gehad. Maar de laatste maanden krijg ik steeds meer last van handen en polsen, met name mijn duimgewricht kan erg pijnlijk zijn.

Is er iemand die hier ook last van heeft? En zo ja: is het blijvend en is er eventueel een remedie tegen?

Ik krijg last van mijn duim als ik teveel op mijn telefoon zit.

Joppie schreef: ↑

22-07-2025 14:42

Ik krijg last van mijn duim als ik teveel op mijn telefoon zit.

Ja, wie niet? Maar dat doe ik niet en ik heb last van beide duimen. En beide polsen.

Lieneke schreef: ↑

22-07-2025 14:55

Ja, wie niet? Maar dat doe ik niet en ik heb last van beide duimen. En beide polsen.

Gewrichtsklachten zijn een symptoom van de overgang, dus het simpele antwoord is: ja, het kan heel goed met de overgang te maken hebben. Zelf kun je nagaan of er een andere verklaring kan zijn, veel op je telefoon typen bijvoorbeeld of zware gewichten tillen of zo, waardoor die gewrichten overbelast zijn. Of artrose (dat begint ook ergens in je lichaam). Maar de kans dat het met de overgang te maken heeft, is groot. Je gewrichten worden minder soepel omdat je minder oestrogeen aanmaakt. Oestrogeen houdt het lichaam soepel, wordt wel gezegd.

Libélula schreef: ↑

22-07-2025 14:30

Excuses als dit al eerder gevraagd is maar ik kan niet alles teruglezen. Ik hoop binnenkort te starten met hst, oestrogeen pleister of gel, en uterogestan. Ik weet niet of ik post of peri ben, heb hiervoor de pil geslikt. Nu paar mnd zonder en in die tijd in elk geval niks. Ik ga dit natuurlijk met arts overleggen maar ik denk dat het dan het beste cyclisch uterogestan kan worden? Ik ben nog <50jr. Nou ga ik ook binnenkort op vakantie en zit niet te wachten op een of andere mega bloeding waar ik weleens over lees. Natuurijk absoluut niet gezegd dat ik die krijg. Maar hoe maak ik de kans daarop zo klein mogelijk? 2 wk voor terugkomst starten met O+P? Zodat de eventuele bloeding daarna thuis komt? Wat zijn jullie ervaringen net na starten (mbt bloedingen)? Idealiter til ik het hele starten over de vakantie heen maar ik voel me extreem verrot door de overgangsklachten dus wil ook zsm starten.

Heb je nu, zonder pil iets van een cyclus?
Menstrueer je?

Ik zou zelf gewoon starten wel aandurven. Bloedverlies kan natuurlijk, maar is geen gegeven,