Relaties
alle pijlers
Ouderenmishandeling
zondag 28 december 2025 om 08:54
Het is absurd maar ik kan wel wat tips gebruiken. Mijn broer (bijna 55) stuurt nare mails of appjes naar onze vader. Beetje dreigend soms en erg kwetsend. Onze vader is niet meer de jongste, parkinson en genoeg meegemaakt in het leven. Ik zie mijn broer nooit meer omdat ik zijn gedrag niet accepteer. Vader is te lief. Vlak voor kerst weer geëscaleerd en pa heeft 113 moeten bellen om rustig te worden.
We hebben Gmail al geblokkeerd, maar dan komt het in spam en blijft 30 dagen in spambox. Vader kan het niet laten om spam te checken met leesrisico als gevolg. Telefoonnummer geblokkeerd en hele app geschiedenis verwijderd.
Maar wat kan ik nog meer doen. Vader is bang dat het om kan slaan naar fysieke dreiging en onveilig gevoel in huis en wil het hierbij laten. Ik wil mijn broer het liefst laten weten dat hij voor eens en altijd op moet houden. Ik weet nl zeker dat over een half jaar er weer voorzichtig contact wordt gelegd, bijgelegd om het na een jaar weer te laten exploderen.
Ik vind dat hij mijn vader emotioneel mishandeld en heb daar heel veel moeite mee.
Wat kan je nog meer doen qua preventie?
We hebben Gmail al geblokkeerd, maar dan komt het in spam en blijft 30 dagen in spambox. Vader kan het niet laten om spam te checken met leesrisico als gevolg. Telefoonnummer geblokkeerd en hele app geschiedenis verwijderd.
Maar wat kan ik nog meer doen. Vader is bang dat het om kan slaan naar fysieke dreiging en onveilig gevoel in huis en wil het hierbij laten. Ik wil mijn broer het liefst laten weten dat hij voor eens en altijd op moet houden. Ik weet nl zeker dat over een half jaar er weer voorzichtig contact wordt gelegd, bijgelegd om het na een jaar weer te laten exploderen.
Ik vind dat hij mijn vader emotioneel mishandeld en heb daar heel veel moeite mee.
Wat kan je nog meer doen qua preventie?
zondag 28 december 2025 om 19:55
Ik vind dit zo’n verdrietige post.Lieneke schreef: ↑28-12-2025 19:25Misschien is het wel droevig, maar het is wel de realiteit. Ik vind dat je je ouders niet altijd de schuld kan blijven geven: ouders kunnen teleurgesteld zijn in hun kind, en ik vind dat heel menselijk, óók als het kind er zelf eigenlijk ook niet veel aan kan doen. Het is menselijk om een kind irritant te vinden, net zoals je dat kunt vinden van bijvoorbeeld je buurvrouw. Soms matcht het niet in een ouder-kindrelatie.
Mijn ouders hielden heus wel van me en ze leden er zelf ook onder dat ik nou eenmaal zo anders was.
Het is niet droevig dat ik mezelf zo zie, het hoort nou eenmaal bij het leven dat niet iedereen even "geslaagd" is.
Ik vind dat ik heel realistisch naar mezelf kijk: ik ben in aanleg geen topper, maar ik leid een normaal leven en dat is hartstikke goed van mezelf.
Wat ik wel droevig vind is dat er nou eenmaal kneusjes en verschoppelingetjes bestaan en dat die het gewoon een stuk moeilijker hebben in dit leven.
Maar ik vind dat iedereen met een normaal verstand, ook al was hij de lelijkste, de minst intelligente, de onzekerste, het zwarte schaap of wat dan ook, de realiteit onder ogen moet zien vroeg of laat. Het is niet zo dat je ouders de schuld zijn van al je falen. Misschien hadden zij anders met je om moeten gaan, maar dat konden ze toen blijkbaar niet.
Als kind ben je nog niet ‘af’.
Je bent volop in ontwikkeling en leert jezelf van binnen kennen door contact met andere mensen.
Je bent kwetsbaar daarin. Je hebt daarin ook nodig dat liefdevolle volwassenen om je heen moeite voor je doen en jou wíllen kennen.
Soms is dat lastig om wat voor reden dan ook.
Maar het is niet de schuld van het kind.
Jij bent/was zeker wel geslaagd Lieneke. Jammer dat niemand de moeite heeft genomen om jou te zien.
Je bent in de steek gelaten. Maar daar kan jij niks aan doen.
zondag 28 december 2025 om 20:04
Krijgt je broer dit ook mee? Als het alleen naar jou wordt geuit, weet je broer niet wat het effect is van zijn gedrag. Dat kan het zelfs erger maken.Xantileppe schreef: ↑28-12-2025 10:14Ik heb de mails en appjes gelezen en daar wordt een mens niet blij van.
Ik ben wel degene die iedere x de suïcide neigingen hoort, het verdriet, de pijn, de angst...etc.
Broer kan zijn eigen gevoelens hebben maar je hoeft er op je 55e niet mee door te gaan. Ik vind het wel een rode vlag als niemand nog iets met je te maken wil hebben.
zondag 28 december 2025 om 20:15
Daar ben ik het mee eens. Hij lijkt niet erg succesvol geweest in het verwerken van wat er gebeurd is en hij reageert inderdaad zeker niet volwassen.Lieneke schreef: ↑28-12-2025 18:16Los van wat er allemaal wel of niet gebeurd is vind ik het van de zotte dat een 55- jarige zijn hoogbejaarde ouder blijft beledigen en bedreigen.
Misschien heeft pa inderdaad steken laten vallen, maar dat doen de meeste ouders, vaak helemaal niet bewust of met slechte intenties.
De 55-jarige mag zich misschien nog steeds een getraumatiseerd kind voelen, hij mag zichzelf ook weleens een schop onder zijn hol geven. Je bent wel heel infantiel bezig als je je ouders de schuld blijft geven van al je malaise. Daar schiet je zelf niets mee op en een oude man, aan het einde van zijn leven, al helemaal niet.
Heel onvolwassen dit.
Wel wil ik opmerken dat een kind dat een vervelende jeugd heeft doorgemaakt en/of trauma's te verwerken heeft, niet zoveel heeft aan 'niet bewust ' of 'geen slechte intenties '. Dat vind ik een dooddoener waar de benadeelde niets voor koopt.
zondag 28 december 2025 om 20:18
Mij heeft het erg geholpen toen ik me dit realiseerde...
zondag 28 december 2025 om 20:23
zondag 28 december 2025 om 20:24
Gelukkig voor jou. Maar daarin denk ik wel heel anders. Ze bedoelden het niet slecht is ook dé snelste manier om trauma van tafel te vegen en te invalideren. Als je je kwetsbaar opstelt en vertelt wat je pijn heeft gedaan (dus niet wat broer nu doet), is een 'ik had geen slechte intenties ' eerder een klap in het gezicht dan een validatie.
zondag 28 december 2025 om 20:25
zondag 28 december 2025 om 20:26
Dit soort gesprekken verzandt vaak in "schuld" maar het gaat helemaal niet om schuld. Het gaat er om dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen deel. En dan kan je ook als volwassene van 50+ dus gewoon zeggen dat je niet hebt gekregen waar je als kind wel recht op had. En dan mag je daar ook verdriet, pijn, wat dan ook bij ervaren. En vervolgens zal je als volwassene van 50+ óók je eigen aandeel moeten pakken, in de zin van dat jij nu als taak hebt ervoor te zorgen dat dat wat je tekort gekomen bent, niet meer zo'n grote rol speelt in jóuw dagelijks leven. Al die wegen kan je prima bewandelen, zonder dat ook maar één keer het woord "schuld" er aan te pas komt.
zondag 28 december 2025 om 20:31
zondag 28 december 2025 om 20:32
Ligt denk ik aan de ernst van de slechte jeugd. Ik vind dat je bij "kleine" dingen best mag bedenken dat je ouders de beste bedoelingen hadden en ook maar mensen zijn. Wat jij beschrijft gaat daar ver en ver aan voorbij. En kan je niet toeschuiven aan ze hebben het vast niet zo bedoeld. Als ouder ben je verplicht om hulp te zoeken als je het niet meer aan kan.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 29-12-2025 07:58
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
42.86% gewijzigd
zondag 28 december 2025 om 20:33
Dat dacht ik ooit ook, tot het op nog latere leeftijd opnieuw, maar nu keihard binnen kwam.
Waren niet eens zulke heftige dingen als hier besproken worden. Maar vaak echt gedacht dat mijn ouders dat met de beste bedoelingen deden. Inmiddels komt het besef keihard binnen dat ze daarbij geheel over mijn gevoelens heen walsten. En nog steeds trouwens. Ik moet altijd wat aardiger voor mijn zus zijn, want die was, is, en blijft altijd hun zielige kind. Doordat ik mijn zus altijd op sleeptouw had, heb ik veel gemist in mijn tienertijd, jong volwassen leven.
Iedereen heeft het recht veilig over straat te kunnen gaan.
zondag 28 december 2025 om 20:33
zondag 28 december 2025 om 20:34
Zou je mijn post willen weghalen? Ik bedacht me later dat ik toch niet per se dit topic wilde gebruiken om te traumadumpen.Sabine schreef: ↑28-12-2025 20:32Ligt denk ik aan de ernst van de slechte jeugd. Ik vind dat je bij "kleine" dingen best mag bedenken dat je ouders de beste bedoelingen hadden en ook maar mensen zijn. Wat jij beschrijft gaat daar ver en ver aan voorbij. En kan je niet toeschuiven aan ze hebben het vast niet zo bedoeld. Als ouder ben je verplicht om hulp te zoeken als je het niet meer aan kan.
En bij "kleine" dingen is er wat mij betreft ook geen slechte jeugd.
Si abra la puerta hay lobos.
zondag 28 december 2025 om 20:42
Ik denk dat dat vanzelf gaat.
De meeste kinderen zijn oneindig loyaal naar hun ouders.
Veel meer dan naar zichzelf.
zondag 28 december 2025 om 20:47
En het is heel lastig, als je als volwassene van 50 je eigen aandeel hebt opgepakt. Verwerkt. Mee aan de slag. Om he te realiseren dat je ouders dit nooit gedaan hebben. Die waren ook ooit 50 en ook volwassen genoeg om de problemen aan te pakken. En lieten je dus weer zakken.Lori schreef: ↑28-12-2025 20:26Dit soort gesprekken verzandt vaak in "schuld" maar het gaat helemaal niet om schuld. Het gaat er om dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen deel. En dan kan je ook als volwassene van 50+ dus gewoon zeggen dat je niet hebt gekregen waar je als kind wel recht op had. En dan mag je daar ook verdriet, pijn, wat dan ook bij ervaren. En vervolgens zal je als volwassene van 50+ óók je eigen aandeel moeten pakken, in de zin van dat jij nu als taak hebt ervoor te zorgen dat dat wat je tekort gekomen bent, niet meer zo'n grote rol speelt in jóuw dagelijks leven. Al die wegen kan je prima bewandelen, zonder dat ook maar één keer het woord "schuld" er aan te pas komt.
zondag 28 december 2025 om 20:57
Helemaal mee eens.jorchugh_jor schreef: ↑28-12-2025 19:35Broer moet met 55 maar eens volwassen worden, lees ik.
Maar pa is nog ouder. Moet die dan niet nóg volwassener zijn en zich als verantwoordelijke ouder gedragen? Als hij dat niet kan voor zijn zoon, dan toch in elk geval voor zijn dochter, die hij nu belast met zijn verdriet en in de ouderrol duwt?
Ik denk dat we moeten ophouden over broer. Het gaat om Xantileppe, die hier door pa in een rol geduwd wordt die ze niet zou moeten hebben.
zondag 28 december 2025 om 20:57
Dit. De meeste kinderen vinden het helemaal normaal dat hun ouders doen zoals ze doen, en zullen het vooral aan zichzelf wijten (niet goed/leuk/slim genoeg dus daarom doen ouders zo naar). Pas later komt het besef, als het meezit, dat het misschien niet aan henzelf lag en dat de ouders het verkeerd hebben gedaan. En ook als je dat weet, dan nog is het een hele toer om dat ook zo te voelen.
Met de 'goede bedoelingen' insteek blokkeer je dat proces en ben je weer terug bij af. Weer terug bij 'ouders zijn goed, ik ben slecht'. Het is bedoeld als een verzachting maar maakt het alleen maar erger.
zondag 28 december 2025 om 21:11
zondag 28 december 2025 om 21:20
Maar goed. TO, ik denk dat er niets verandert zolang jij ertusssen staat. Broer krijgt de impact van zijn gedrag niet mee (vermoedelijk, vandaar mijn eerdere vraag) wat hem alleen maar bozer maakt (en dan ga je nog harder slaan om een reactie te forceren). Genegeerd worden is gekmakend. Vader hoeft er niets mee richting broer omdat hij bij jou uit kan huilen. Laat het ze samen uitvechten.
zondag 28 december 2025 om 21:21
Ik blijf mijn broer op afstand houden. Ik wil gewoon na 54 jaar rust behouden in plaats van gezeur binnen het gezin.
De inzichten die gegeven zijn over mijn vader vind ik zeer verhelderend. Ik dacht dat het gewoon was om het met mij als dochter te bespreken en voelde me ook schuldig als ik er eens een keer geen zin in had. Schuldig naar mijn vader toe. Daarin ga ik mijn grenzen proberen te bewaken.
Voor een ieder die het moeilijk heeft
en bedankt voor de nuttige inzichten.
De inzichten die gegeven zijn over mijn vader vind ik zeer verhelderend. Ik dacht dat het gewoon was om het met mij als dochter te bespreken en voelde me ook schuldig als ik er eens een keer geen zin in had. Schuldig naar mijn vader toe. Daarin ga ik mijn grenzen proberen te bewaken.
Voor een ieder die het moeilijk heeft
en bedankt voor de nuttige inzichten.
zondag 28 december 2025 om 21:23
zondag 28 december 2025 om 21:37
zondag 28 december 2025 om 22:14
Pas na jaren therapie kon ik inzien dat ik verwaarloosd ben, psychisch mishandeld en veel te zelfstandig met teveel verantwoordelijkheden ben opgegroeid en daarna nog maanden therapie om mij erbij neer te leggen dat mijn moeder hier wel eigen verantwoordelijkheid had en deze had moeten nemen ondanks haar eigen problematiek.
Extra lastig maakte het dat ze overleden is toen ik 19 was en dus geen volwassenen contact met haar heb kunnen onderhouden.
Kinderen zijn meestal trouwer aan hun ouders dan dat ouders aan hun kinderen zijn.
TO,
jouw vader neemt ook zijn eigen verantwoording niet door deze zaken met jou te bespreken en de verantwoording bij jou te leggen. Het zou kunnen dat je broer dat eerder doorhad dan jij en dat hun band (mede) daardoor zo verstoort is.
Extra lastig maakte het dat ze overleden is toen ik 19 was en dus geen volwassenen contact met haar heb kunnen onderhouden.
Kinderen zijn meestal trouwer aan hun ouders dan dat ouders aan hun kinderen zijn.
TO,
jouw vader neemt ook zijn eigen verantwoording niet door deze zaken met jou te bespreken en de verantwoording bij jou te leggen. Het zou kunnen dat je broer dat eerder doorhad dan jij en dat hun band (mede) daardoor zo verstoort is.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
