Werk & Studie
alle pijlers
1 jr naar het buitenland met kinders, alleen als...
donderdag 5 juni 2008 om 11:04
Mijn man heeft een aanbieding gekregen om een jaar in het buitenland te gaan werken.
Dit betekent voor hem betere mogelijkheden tav persoonlijke ontwikkeling, carriere en een (veel) beter salaris.
Dit betekent voor mij dat ik mijn baan op moet zeggen. Ik heb geen topbaan en twijfel al een tijdje of ik niet zal gaan solliciteren, dus dat is geen hindernis.
Wel hebben we 2 kinderen die hier natuurlijk gewend zijn, vriendjes hebben etc. Voor hen, vooral voor de oudste, zal het denk ik best moeilijk zijn.
Ik vind het een moeilijke beslissing, gaan of niet gaan. Om het wat meer op een rij te krijgen hoop ik dat jullie antwoord willen geven op de volgende 2 vragen
Wat zou jij doen? en Wanneer is het voor jou "an offer you can't refuse" ?
Dit betekent voor hem betere mogelijkheden tav persoonlijke ontwikkeling, carriere en een (veel) beter salaris.
Dit betekent voor mij dat ik mijn baan op moet zeggen. Ik heb geen topbaan en twijfel al een tijdje of ik niet zal gaan solliciteren, dus dat is geen hindernis.
Wel hebben we 2 kinderen die hier natuurlijk gewend zijn, vriendjes hebben etc. Voor hen, vooral voor de oudste, zal het denk ik best moeilijk zijn.
Ik vind het een moeilijke beslissing, gaan of niet gaan. Om het wat meer op een rij te krijgen hoop ik dat jullie antwoord willen geven op de volgende 2 vragen
Wat zou jij doen? en Wanneer is het voor jou "an offer you can't refuse" ?
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
donderdag 5 juni 2008 om 12:42
Ik zou het zelf absoluut niet doen als mijn kinderen ouder waren dan 4. Ik zou het te zielig vinden om mijn kind uit zijn vertrouwde omgeving te halen, van zijn eigen school, om naar een land te gaan waar hij niemand kent. Ik zou me ook zorgen maken qua school en het aansluiting vinden bij het terugverhuizen.
Onder de 4 zou ik het overwegen, maar daarboven absoluut niet, hoeveel geld er ook geboden wordt.
Onder de 4 zou ik het overwegen, maar daarboven absoluut niet, hoeveel geld er ook geboden wordt.
donderdag 5 juni 2008 om 12:58
Wij zijn bijna 2 jaar geleden naar Duitsland verhuisd. Zoonlief was 2 maanden dus hij is niet anders gewend dan Duitsland.
Dochterlief was 5 en had een druk sociaal leven in Nederland. Was moeilijk om afscheid te nemen en om het nog erger te maken ging onze hond dood een paar dagen voor de verhuizing.
Maar ik ben zo trots op m'n dochter! Ze heeft hier in Duitsland zo snel vrienden gemaakt en we zijn hier ook nog een keer verhuisd naar een andere stad dus moest ze weer naar een andere school en weer ging het heel soepel.
Ze is nu 7 en over een paar weken verhuizen we naar Amerika.
Weer afscheid nemen van haar vriendinnen vindt ze natuurlijk niet leuk. Ze heeft hier ook een paar hele goede vriendinnen en om eerlijk te zijn zal ik ze ook erg missen.
Maar we hebben ook zin in weer een nieuw avontuur. Als we er eenmaal zijn en de dozen zijn uitgepakt en we kunnen onze nieuwe buurt gaan verkennen komt het vast weer allemaal goed.
Dochterlief zit trouwens op de Amerikaanse school en dat maakt wel veel verschil. Ze hoeft niet bij elke verhuizing een nieuwe taal te leren om op school mee te komen.
Ze krijgen op school wel 'host nation' om de taal te leren en de cultuur beter te begrijpen.
Wat ook helpt is dat de meeste kinderen op school ervaring hebben met verhuizen naar een ander land.
Het hoort er gewoon bij en de leerkrachten zijn erop getraind.
Dochterlief was 5 en had een druk sociaal leven in Nederland. Was moeilijk om afscheid te nemen en om het nog erger te maken ging onze hond dood een paar dagen voor de verhuizing.
Maar ik ben zo trots op m'n dochter! Ze heeft hier in Duitsland zo snel vrienden gemaakt en we zijn hier ook nog een keer verhuisd naar een andere stad dus moest ze weer naar een andere school en weer ging het heel soepel.
Ze is nu 7 en over een paar weken verhuizen we naar Amerika.
Weer afscheid nemen van haar vriendinnen vindt ze natuurlijk niet leuk. Ze heeft hier ook een paar hele goede vriendinnen en om eerlijk te zijn zal ik ze ook erg missen.
Maar we hebben ook zin in weer een nieuw avontuur. Als we er eenmaal zijn en de dozen zijn uitgepakt en we kunnen onze nieuwe buurt gaan verkennen komt het vast weer allemaal goed.
Dochterlief zit trouwens op de Amerikaanse school en dat maakt wel veel verschil. Ze hoeft niet bij elke verhuizing een nieuwe taal te leren om op school mee te komen.
Ze krijgen op school wel 'host nation' om de taal te leren en de cultuur beter te begrijpen.
Wat ook helpt is dat de meeste kinderen op school ervaring hebben met verhuizen naar een ander land.
Het hoort er gewoon bij en de leerkrachten zijn erop getraind.
donderdag 5 juni 2008 om 13:21
Eowynn dus jij denkt dat de schade van de verhuizing naar het buitenland niet opweegt tegen voordelen die meer geld met zich meebrengt? Ongeacht hoeveel geld?
Als mijn man er financieel niet op vooruit zou gaan, gingen we denk ik niet. Het is, naast de carriere kansen, wel een belangrijke motivatie. (En we willen niet in een vreemd land ook nog enorm op de portmonee moeten letten.)
Wat voor ons ook redelijk nieuw is, want tot voor kort hadden we geen rooie cent en was er nog helemaal geen sprake van een "carriere".
Misschien dat we daarom, nu het goed gaat, de kansen willen pakken. Het kan ook weer voorbij gaan.
En mijn man wordt wel heel gelukkig van zijn baan, dat telt natuurlijk ook!
Als mijn man er financieel niet op vooruit zou gaan, gingen we denk ik niet. Het is, naast de carriere kansen, wel een belangrijke motivatie. (En we willen niet in een vreemd land ook nog enorm op de portmonee moeten letten.)
Wat voor ons ook redelijk nieuw is, want tot voor kort hadden we geen rooie cent en was er nog helemaal geen sprake van een "carriere".
Misschien dat we daarom, nu het goed gaat, de kansen willen pakken. Het kan ook weer voorbij gaan.
En mijn man wordt wel heel gelukkig van zijn baan, dat telt natuurlijk ook!
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
donderdag 5 juni 2008 om 13:51
ik ben zelf toen ik 5 was naar engeland verhuisd en heb daar 1 1/2 jaar gewoond. Ik kan het me allemaal nog goed herinneren, en vond het allemaal even leuk, sprak geen woord engels, ben meteen naar school gegaan (een gewone lokale school) en heb dat heel snel geleerd. Geen centje pijn. Ook de terugkomst was prima, heb er later alleen maar profijt van gehad dat ik makkelijk engels sprak en heb er leuke herinneringen aan. Jonge kinderen zijn super flexibel is mijn ervaring. Ik zou het zelf ook zo doen, tot de kinderen de middelbare schoolleeftijd zouden hebben, dan niet meer. Middelbare school moet gewoon in Nederland vind ik voor mezelf. (althans voor mijn kinderen). Het zou best kunnen dat wij de komende jaren ook zoiets gaan doen, en dan niet eens voor het geld en de carriere mogelijkheden, maar gewoon omdat het leuk is, en ook goed voor kinderen om eens in een hele andere omgeving te komen, denk ik.
donderdag 5 juni 2008 om 13:53
Wij zijn net terug van een jaar VS voor mijn werk. Mijn man heeft zijn baan ervoor opgezegd en mijn zoon van 4 is daar naar een plaatselijke school gegaan (eigenlijk een soort KDV, kleuterschool was pas vanaf 5 jaar). Het was een geweldige ervaring voor ons allemaal. Zeker als het tijdelijk is en je naar je eigen huis/leven terug gaat na een jaar is het heel goed te overzien, ook voor kinderen. Mijn zoon heeft veel brieven geschreven met z'n vriendjes, en geskypt. Ook heeft hij een heleboel nieuwe vriendjes gemaakt, een nieuwe taal vloeiend leren spreken, gaaf nieuw speelgoed leren kennen, mooie natuurgebieden bezocht, een gevoel gekregen dat de wereld een stuk groter is dan Nederland. Ik vond het heel goed voor zijn opvoeding! En persoonlijk zou ik alleen voor een internationale school kiezen als je jaren lang van land naar land gaat reizen. Anders is een lokale school ook wel erg gezellig. Wij hebben heel leuke sociale contacten gehad met de andere ouders, via playdates, feestjes, etc.
Ik zou het echt gewoon doen. Veel geregel, maar dit is voor ons gezin echt een topervaring geweest!!!
Ik zou het echt gewoon doen. Veel geregel, maar dit is voor ons gezin echt een topervaring geweest!!!
donderdag 5 juni 2008 om 13:56
Sja Eowynn, ik kan me je angst voorstellen, maar zielig is het echt niet voor een kind hoor! Jij brengt het allemaal als dingen die hij verliest/riskeert, maar je kind wint er enorm veel bij! Juist ook als hij zijn oude vriendjes weer terugkrijgt. Mijn zoon en zijn vrienden spelen gewoon verder nu. En ja, als je ergens gaat wonen ken je NOG niemand, maar dat verandert snel hoor! Ons heeft het verhuizen heel veel vertrouwen gegeven in de wereld en de mensheid, en veel van onze angst voor het 'vreemde' weggenomen. Juist door in die angst te blijven hangen beperk je je kind. Zie ook mijn motto.
donderdag 5 juni 2008 om 14:07
Ja missmara, dat hoop ik eigenlijk ook, dat de angst voor verandering minder wordt door de ervaring. Man en ik zijn allebei om onze eigen redenen wat voorzichtig geworden, vandaar waarschijnlijk ook de twijfel of we wel / niet zullen gaan.
Dit wil ik niet 1 op 1 aan mijn kinderen meegeven. Ik hoop dat ze wat vrijer in het leven komen te staan, en ikzelf als het even kan ook!
Dit wil ik niet 1 op 1 aan mijn kinderen meegeven. Ik hoop dat ze wat vrijer in het leven komen te staan, en ikzelf als het even kan ook!
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
donderdag 5 juni 2008 om 15:47
Ik heb zelf geen ervaring, maar ik denk dat je kinderen er juist heel vrij van worden als ze zien dat er meer in de wereld is dan die ene stad in Nederland. En Amerika is wel anders, maar ook niet meteen totaal anders (Midden-Oosten/Afrika, zoiets).
Ik denk eigenlijk dat het voor een kind van 7 niet zo'n probleem hoeft te zijn (gesteld dat hij geen problemen heeft als autisme of iets dergelijks natuurlijk). Ik heb heel veel vrienden die als kind in het buitenland gewoond hebben, en degenen die tijdelijk op 1 plek gewoond hebben zijn er zonder uitzondering heel positief over. Degenen die hun hele jeugd de wereld rond gesleept zijn, vinden het soms wat minder, omdat ze dan niet 1 of 2 keer nieuwe vriendjes moesten maken, en moesten wennen, maar soms bijna elk jaar. Blijkbaar is dat voor veel kinderen toch een beetje veel. Voor jullie geval: tijdelijk naar 1 plek, waarbij je ook tegen je kind kunt zeggen dat het niet voor eeuwig is, lijkt me alleen een hele mooie kans. Mits jij het ook ziet zitten. Als je echt alleen om het geld gaat, maar verder vind je het niks, breng je dat over op je kind, en zal hij er ook minder positief over zijn.
Ik denk eigenlijk dat het voor een kind van 7 niet zo'n probleem hoeft te zijn (gesteld dat hij geen problemen heeft als autisme of iets dergelijks natuurlijk). Ik heb heel veel vrienden die als kind in het buitenland gewoond hebben, en degenen die tijdelijk op 1 plek gewoond hebben zijn er zonder uitzondering heel positief over. Degenen die hun hele jeugd de wereld rond gesleept zijn, vinden het soms wat minder, omdat ze dan niet 1 of 2 keer nieuwe vriendjes moesten maken, en moesten wennen, maar soms bijna elk jaar. Blijkbaar is dat voor veel kinderen toch een beetje veel. Voor jullie geval: tijdelijk naar 1 plek, waarbij je ook tegen je kind kunt zeggen dat het niet voor eeuwig is, lijkt me alleen een hele mooie kans. Mits jij het ook ziet zitten. Als je echt alleen om het geld gaat, maar verder vind je het niks, breng je dat over op je kind, en zal hij er ook minder positief over zijn.
donderdag 5 juni 2008 om 16:16
Wat zou ik doen? Gaan!
Toen wij naar het buitenland (latijns amerika) vertrokken hadden we nog geen kinderen, dus dat was anders dan nu voor jullie. Maar inmiddels hebben we er 3 (nu 3, 5 en 7 jaar oud) en met hen zijn we vorige jaar van het ene naar het andere land verhuisd. In ons vorige land zaten ze op een lokale school, waar alleen Spaans gesproken werd, en dat pikten ze snel op, al spelenderwijs.
Toen we hierheen kwamen was ik wel bang dat ze erg zouden moeten wennen, maar ze zitten hier op de Amerikaanse school en ze vinden het geweldig. Het is een hele internationale gemeenschap, dus binnen de korste keren waren ze niet meer de nieuwste van de klas, want dan kwam er alweer een nieuw kind bij, uit Japan of Mexico. Onze kinderen spraken geen Engels toen ze hier kwamen maar dat hebben ze binnen 4 maanden geleerd.
Ik vind het een enorme verrijking voor hun en voor mijzelf om in het buitenland te wonen. Je kijkt letterlijk buiten je grenzen, en je leert je realiseren dat NL niet de norm is. Daarnaast zie je wat van de wereld; wij zitten zeker 1 x in de maand bij een vulkaan, waterval of tropisch strand. Je leert enorm veel mensen kennen van allerlei culturen en achtergronden.
Maar voor het geld zou ik het niet doen. Dat heeft geen enkele zin. Je ruilt je zekerheid en familie niet om voor een paar centen. Je moet het echt doen omdat je je blik wilt verruimen en een onbetaalbare ervaring wilt opdoen.
Potentiele nadelen: de banden met mensen zijn minder sterk dan in NL. Je maakt snel vrienden, maar het blijft soms oppervlakkiger. Soms! zeg ik. En vaak gaan mensen om je heen ook weer weg, dat is inherent aan de int. gemeenschap. Voor de partner (jij dus) is werk vinden niet altijd makkelijk. Ikzelf heb veel vrijwilligerswerk gedaan, daar ben ik op zich niet dol op, maar het is soms de enige optie die je hebt.
Wij zijn al ruim 11 jaar weg en ik begin NL nu pas te missen.
:-) Wij willen dus ook terugkomen, maar zeker niet omdat de ervaring negatief was!
Succes met beslissen!!
Toen wij naar het buitenland (latijns amerika) vertrokken hadden we nog geen kinderen, dus dat was anders dan nu voor jullie. Maar inmiddels hebben we er 3 (nu 3, 5 en 7 jaar oud) en met hen zijn we vorige jaar van het ene naar het andere land verhuisd. In ons vorige land zaten ze op een lokale school, waar alleen Spaans gesproken werd, en dat pikten ze snel op, al spelenderwijs.
Toen we hierheen kwamen was ik wel bang dat ze erg zouden moeten wennen, maar ze zitten hier op de Amerikaanse school en ze vinden het geweldig. Het is een hele internationale gemeenschap, dus binnen de korste keren waren ze niet meer de nieuwste van de klas, want dan kwam er alweer een nieuw kind bij, uit Japan of Mexico. Onze kinderen spraken geen Engels toen ze hier kwamen maar dat hebben ze binnen 4 maanden geleerd.
Ik vind het een enorme verrijking voor hun en voor mijzelf om in het buitenland te wonen. Je kijkt letterlijk buiten je grenzen, en je leert je realiseren dat NL niet de norm is. Daarnaast zie je wat van de wereld; wij zitten zeker 1 x in de maand bij een vulkaan, waterval of tropisch strand. Je leert enorm veel mensen kennen van allerlei culturen en achtergronden.
Maar voor het geld zou ik het niet doen. Dat heeft geen enkele zin. Je ruilt je zekerheid en familie niet om voor een paar centen. Je moet het echt doen omdat je je blik wilt verruimen en een onbetaalbare ervaring wilt opdoen.
Potentiele nadelen: de banden met mensen zijn minder sterk dan in NL. Je maakt snel vrienden, maar het blijft soms oppervlakkiger. Soms! zeg ik. En vaak gaan mensen om je heen ook weer weg, dat is inherent aan de int. gemeenschap. Voor de partner (jij dus) is werk vinden niet altijd makkelijk. Ikzelf heb veel vrijwilligerswerk gedaan, daar ben ik op zich niet dol op, maar het is soms de enige optie die je hebt.
Wij zijn al ruim 11 jaar weg en ik begin NL nu pas te missen.
:-) Wij willen dus ook terugkomen, maar zeker niet omdat de ervaring negatief was!
Succes met beslissen!!
donderdag 5 juni 2008 om 17:33
Nijntje, mis je je familie niet ontzettend? Dat is eigenlijk mijn grootste "tegen" punt. Dat we onze ouders niet vaak meer zullen zien, en dat we onze dochter het contact met haar opa's en oma's grotendeels ontnemen.
Verder lijkt het me ontzettend fijn om inderdaad mijn wereldbeeld te verbreden, en eens te kijken welke ongeschreven regeltjes in onze cultuur ik eigenlijk niet eens meer opmerk!
Verder lijkt het me ontzettend fijn om inderdaad mijn wereldbeeld te verbreden, en eens te kijken welke ongeschreven regeltjes in onze cultuur ik eigenlijk niet eens meer opmerk!
donderdag 5 juni 2008 om 17:40
ik moet zeggen dat ik het heel leuk vind om te merken hoeveel positieve reacties er komen.
Toen ik dit ( van het aanbod) namelijk aan de familie vertelde kamen er alleen maar reacties dat het egoistisch was ten opzichte van de kinderen, en dat ik gek was dat ik mijn economische zelfstandigheid opgaf. Ik merk aan mijn eigen reactie hier, dat die negatieve reactie van mijn familie mij echt heel erg beinvloed heeft, zo, dat ik er eigenlijk bijna geen zin meer in had.
Nu ik dit allemaal lees, komt het enthousiaste gevoel weer helemaal boven!
Toen ik dit ( van het aanbod) namelijk aan de familie vertelde kamen er alleen maar reacties dat het egoistisch was ten opzichte van de kinderen, en dat ik gek was dat ik mijn economische zelfstandigheid opgaf. Ik merk aan mijn eigen reactie hier, dat die negatieve reactie van mijn familie mij echt heel erg beinvloed heeft, zo, dat ik er eigenlijk bijna geen zin meer in had.
Nu ik dit allemaal lees, komt het enthousiaste gevoel weer helemaal boven!
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
donderdag 5 juni 2008 om 18:10
egoistisch tov je kinderen? ik vind het juist een aanvulling op hun opvoeding om ze wat van de wereld te laten zien. (tenzij je echt heel erg in het nederlandse expat wereldje blijft hangen en niks anders doet dan met andere Nederlanders omgaan). En je economische zelfstandigheid? dat is persoonlijk, zou ik zelf geen moeite mee hebben, althans niet voor een dergelijke reden. En over familie missen, het was dan maar engeland toen ik vroeger als kind verhuisde, maar dat was wel 30 jaar geleden en toen was bellen nog duur en was er geen email / webcam etc. Nu is contact zoveel makkelijker, ook met digitale fotoos etc. Maar goed, dat is natuurlijk wel anders dan echt contact, maar je kan best betrokken blijven bij je familie en de band onderhouden. En als iemand uit mijn familie of vrienden kring naar singapore zou verhuizen, zou ik wel weten waar mijn eerstvolgende vakantie heen zou gaan!
donderdag 5 juni 2008 om 18:12
nog een opmerking, mijn moeder heeft 2 zussen die al jaren en jaren in canada wonen. Mijn nicht en neef zijn daar ook geboren. Maar met hen heb ik een betere band dan met familie uit amsterdam. Ik zag ze niet vaak, maar als ik ze zag was het altijd een hele vakantie lang. Weken achter elkaar, daardoor is die band heel sterk geworden ondanks de afstand. Dus familie banden opstand zijn zeker niet onmogelijk!
donderdag 5 juni 2008 om 18:26
Ik heb een jaar in de VS gewoond toen ik 8 was, mijn broer was 10 en mijn zus 15. We zaten gewoon op een Amerikaanse school. Mijn broer en ik kregen in het begin extra bijles op school en mijn moeder is de eerste week met mij meegegaan, maar dat was al heel snel niet meer nodig. Mijn broer en ik hebben een fantastische tijd gehad. De taal leer je als kind binnen een hele korte tijd, ik had wel in het begin een miniwoordenboekje op zak. Als ik dan een woord niet begreep kon ik het opzoeken. Ik had het voor geen goud willen missen.
Als je nog op de basisschool zit hoef je over het algemeen het jaar niet over te doen als je terugbent, je ontmoet veel nieuwe kinderen en leert een andere cultuur kennen en je vriendjes in Nederland zijn heel nieuwsgierig naar je belevenissen als je terugkomt.
Normaal herinner je je niet veel van je kindertijd, maar dat jaar staat me na 17 jaar nog heel helder voor ogen. Mijn moeder heeft ook een gezinsdagboek bijgehouden, heel leuk om alles terug te lezen.
Mijn zus vond het verschrikkelijk op dat moment, midden in de puberteit. Maar achteraf is ze heel blij met de ervaring. En we zijn alledrie heel goed in Engels... Enorm pluspunt voor later dus.
Succes met de beslissing!
Als je nog op de basisschool zit hoef je over het algemeen het jaar niet over te doen als je terugbent, je ontmoet veel nieuwe kinderen en leert een andere cultuur kennen en je vriendjes in Nederland zijn heel nieuwsgierig naar je belevenissen als je terugkomt.
Normaal herinner je je niet veel van je kindertijd, maar dat jaar staat me na 17 jaar nog heel helder voor ogen. Mijn moeder heeft ook een gezinsdagboek bijgehouden, heel leuk om alles terug te lezen.
Mijn zus vond het verschrikkelijk op dat moment, midden in de puberteit. Maar achteraf is ze heel blij met de ervaring. En we zijn alledrie heel goed in Engels... Enorm pluspunt voor later dus.
Succes met de beslissing!
donderdag 5 juni 2008 om 18:54
Ja, ik mis mijn ouders wel een beetje. Maar we gaan minstens 1 x per jaar naar NL voor een maand, en soms ook nog een keer extra. Verder komen mijn ouders zeker 1 x per jaar hier voor een week of twee. Er zit eigenlijk nooit langer dan een maand of zes tussen en je bent dan dus een paar weken bij elkaar. En het contact is dan juist heel intensief als je bij elkaar logeert (dat kan natuurlijk ook een minpunt zijn...;-)).
Mijn ouders stonden alledrie de keren dat onze kinderen werden geboren na 5 dagen op de stoep. Daarnaast is het voor hun ook verrijkend dat ze enorm veel gezien hebben; ruines van Tikal, Copan, Angel Falls, en nog veel meer toeristische dingen die je als 60+er niet zo 1, 2, 3 doet.
Wat niet wegneemt dat ze ons liever vandaag dan morgen terughebben hoor. :-)
Egoistisch voor de kinderen vind ik onzin. Je stopt ze toch niet in een kooi ofzo? Ze leren nieuwe dingen en meestal vinden kinderen dat reuzespannend. Pommodori had daar als kind wel moeite mee, en ze zal heus de enige niet zijn, maar over het algemeen...
En dan je economische vrijheid opgeven. Okee, is een punt. Maar ga je daarna dan nooit meer werken ofzo? Denk je dat dit de doodsteek voor je carriere is? Welnee, in tegendeel zou ik zeggen. Je leert er enorm veel bij, dingen als flexiel zijn, buiten de box denken, een andere taal, culturele verschillen inzien, mensenkennis, etc etc.
Mijn ouders stonden alledrie de keren dat onze kinderen werden geboren na 5 dagen op de stoep. Daarnaast is het voor hun ook verrijkend dat ze enorm veel gezien hebben; ruines van Tikal, Copan, Angel Falls, en nog veel meer toeristische dingen die je als 60+er niet zo 1, 2, 3 doet.
Wat niet wegneemt dat ze ons liever vandaag dan morgen terughebben hoor. :-)
Egoistisch voor de kinderen vind ik onzin. Je stopt ze toch niet in een kooi ofzo? Ze leren nieuwe dingen en meestal vinden kinderen dat reuzespannend. Pommodori had daar als kind wel moeite mee, en ze zal heus de enige niet zijn, maar over het algemeen...
En dan je economische vrijheid opgeven. Okee, is een punt. Maar ga je daarna dan nooit meer werken ofzo? Denk je dat dit de doodsteek voor je carriere is? Welnee, in tegendeel zou ik zeggen. Je leert er enorm veel bij, dingen als flexiel zijn, buiten de box denken, een andere taal, culturele verschillen inzien, mensenkennis, etc etc.
