Werk & Studie
alle pijlers
aangerand op het werk
donderdag 22 mei 2008 om 12:16
Ik werk in de zorg en heb sinds kort een nieuwe baan, waar ik voornamelijk nachtdiensten draai. Nu is het zo dat ik vorige week, toen ik mijn eerste nachtdienst ingewerkt werd, door een client ben vastgepakt en betast, ook heeft hij me bedreigd te verkrachten zodra ik alleen in de nachtdienst zit. Aangezien ik nu nog nergens aan vast zit qua contract(heb ik nog niet ontvangen en dus nog niet getekend), ga ik vanmiddag een gesprek aan met de teamleider om de vertellen dat ik afzie van de functie en dus per direct stop met werken daar.Mijn besluit staat vast dat ik daar niet wil werken, omdat ik veiligheid en je veilig voelen op je werk erg belangrijk vind.
Nu is mijn vraag eigenlijk;
Wat zouden jullie doen in dit geval?
Nu is mijn vraag eigenlijk;
Wat zouden jullie doen in dit geval?
donderdag 22 mei 2008 om 12:25
Ik zou direct een gesprek aangaan met de teamleider en aangifte doen. Ook zal er -minimaal- een (stevig) gesprek moeten plaatsvinden met deze cliënt met evt. de politie erbij. Er moet hem duidelijk gemaakt worden dat dit overschrijdend en niet toelaatbaar gedrag is, en m.i. moeten hier consequenties aan gekoppeld worden. Vraag eens of hier een protocol oid voor is!
Ik zou niet direct mijn baan opzeggen, ik kan me goed voorstellen dat je bang bent, maar ik zou er niet voor weglopen! Hij is fout, niet jij!
Succes.
Ik zou niet direct mijn baan opzeggen, ik kan me goed voorstellen dat je bang bent, maar ik zou er niet voor weglopen! Hij is fout, niet jij!
Succes.
donderdag 22 mei 2008 om 12:27
Op het moment dat het gebeurde was mijn collega even een sigaretje gaan roken aan de andere kant van het gebouw. Nadat het gebeurd was heb ik van de schrik niet het hele verhaal verteld. Dit realiseerde ik mij pas later. Ik heb toen wel contact opgenomen met mijn teamleider en het verhaal volledig verteld. Hij reageerde begripvol,maar voor mijn gevoel afstandelijk en verwees mij door naar het traumateam.
de situatie ligt voor mij gevoelig omdat de client die mij aanrandde minderjarig is en een verstandelijke beperking heeft.
de situatie ligt voor mij gevoelig omdat de client die mij aanrandde minderjarig is en een verstandelijke beperking heeft.
donderdag 22 mei 2008 om 12:32
Ik zou gebruik maken van het traumateam en harder aan de bel trekken. Zijn er protocollen voor dit soort situaties? Het zal vaker voorkomen lijkt me. En de oplossing van het probleem is niet het negeren van het probleem, lijkt me dat instanties dat ook beseffen.
Sterkte, ik kan me voorstellen dat je het niet meer ziet zitten, zeker niet als je niet van je werkgever op aan komt wat betreft voor je op komen.
Sterkte, ik kan me voorstellen dat je het niet meer ziet zitten, zeker niet als je niet van je werkgever op aan komt wat betreft voor je op komen.
donderdag 22 mei 2008 om 12:40
donderdag 22 mei 2008 om 12:53
Het gaat om een kind/jongere met een verstandelijke beperking. Misschien dat aangifte niet zo heel veel zin heeft in dit geval en dat het zinvoller is om ervoor te zorgen dat de protocollen binnen de instelling aangescherpt en nageleefd worden. Is deze client bekend met dit soort gedrag. Zo ja, hoe kan het dan dat iemand 's nachts alleen voor hem moet zorgen. Je kunt je afvragen of het kind/de client verantwoordelijk gehouden kan worden voor zijn eigen gedrag en welke verantwoordelijkheid de instelling heeft. Verder, als het typisch gedrag is van deze jongen (betasten en dreigen), maar het gaat niet verder, dan kan een instelling natuurlijk besluiten er verder niet zo veel mee te doen. Maar dan vind ik wel dat je als instelling de plicht hebt goed voor je personeel te zorgen en heb te coachen hierin.
Ik heb geen idee over wat voor soort instelling het hier gaat, maar die jongen zit daar ook niet voor zijn zweetvoeten natuurlijk.
Schokkend weetje: minimaal 50% van de mensen met een verstandelijke handicap krijgt te maken met seksueel misbruik. Misschien weet deze jongen niet beter?
Neemt niet weg dat het voor Marlayne een rotervaring is en dat de instelling er op de een of andere manier voor moet zorgen dat dit soort onveilige situaties zich niet meer voordoen.
Ik heb geen idee over wat voor soort instelling het hier gaat, maar die jongen zit daar ook niet voor zijn zweetvoeten natuurlijk.
Schokkend weetje: minimaal 50% van de mensen met een verstandelijke handicap krijgt te maken met seksueel misbruik. Misschien weet deze jongen niet beter?
Neemt niet weg dat het voor Marlayne een rotervaring is en dat de instelling er op de een of andere manier voor moet zorgen dat dit soort onveilige situaties zich niet meer voordoen.
donderdag 22 mei 2008 om 12:56
Er is ook nog zoiets als crisisopvang in instellingen. Als de situatie onhoudbaar is dan komt hij in aanmerking voor zo'n plek. Hij heeft jou nu aangerand, misschien verkracht ie de volgende.
Jij hebt nu de mogelijkheid om dit te voorkomen, of in ieder geval om een poging te doen. Ik zou aangifte doen.
donderdag 22 mei 2008 om 13:09
Goeie post van Maeve!
Ik zou hetzelfde doen als jij: mijn baan opzeggen.
Ik weet alles van personeelstekort en onveilige situaties etc. maar als 't écht bedreigend wordt (extreem geweld of inderdaad seksueel geweld) zou ik ook eieren voor mijn geld kiezen en maken dat ik wegkwam. Maar wel net als Maeve aan de bel trekken, je kan 't die jongen niet echt kwalijk nemen als hij een verstandelijke beperking heeft maar 't is van de gekken dat de instelling mensen alleen laat werken met dit soort clienten!!
Ik zou hetzelfde doen als jij: mijn baan opzeggen.
Ik weet alles van personeelstekort en onveilige situaties etc. maar als 't écht bedreigend wordt (extreem geweld of inderdaad seksueel geweld) zou ik ook eieren voor mijn geld kiezen en maken dat ik wegkwam. Maar wel net als Maeve aan de bel trekken, je kan 't die jongen niet echt kwalijk nemen als hij een verstandelijke beperking heeft maar 't is van de gekken dat de instelling mensen alleen laat werken met dit soort clienten!!
donderdag 22 mei 2008 om 13:12
donderdag 22 mei 2008 om 13:14
In de protocollen van instellingen voor verstandelijk gehandicapten mbt seksueel misbruik stond altijd dat er aangifte gedaan moest worden hoor, of de misbruiker nu een medewerker of een client was. Als de teamleider het inderdaad zo maar van zich af laat glijden zit hij fout en moet je naar de vertrouwenspersoon gaan.
donderdag 22 mei 2008 om 13:29
Je zult raar staan te kijken als je erachter komt hoe weinig plek er voor dergelijke kinderen is. Er is bijvoorbeeld ook een schrijnend tekort aan TBS-plekken voor meerderjarige verstandelijk gehandicapten (als gevolg waarvan een verstandelijk gehandicapte man nu bijvoorbeeld al een paar jaar zonder begeleiding vast zit in een cel ipv 5 maanden, zie http://www.kansplus.nl/2042/#n2095 ). Of voor licht verstandelijk gehandicapten met ernstig probleemgedrag. Ik ken een voorbeeld waarbij de crisisopvang bestond uit opname in de jeugddetentie. Let wel, het meisje dat opgenomen was, was het SLACHTOFFER van een groepsverkrachtig. De door haar verstandelijke beperking extra heftige reactie op die verkrachtig deed justitie besluiten haar daar te plaatsen. Tussen jeugdige zedendelinquenten.
Beetje off-topic, ik wilde er maar mee zeggen dat er dus te weinig geschikte plekken zijn voor verstandelijk gehandicapten met meer dan gemiddelde problemen.
anoniem_654038f62dff5 wijzigde dit bericht op 22-05-2008 13:33
Reden: aanvulling\
Reden: aanvulling\
% gewijzigd
donderdag 22 mei 2008 om 13:38
Wat altijd opvalt voor zo'n heel vervelende situatie, is dat er altijd excuses voor de dader worden verzonnen. Waarom hij niet gecorrigeerd moet worden.
In dit geval is hij minderjarig en verstandelijk gehandicapt. Maar hij is wel slim genoeg, om het juiste moment uit te kiezen, dus het is doelbewust gedrag. Als je dit gedrag niet corrigeerd, wordt het steeds erger, en wie weet verkracht hij iemand vroeg of laat. Hij staat op een wachtlijst, is natuurlijk geen daadkrachtig optreden van de instelling.
donderdag 22 mei 2008 om 13:41
Weet je, het is gewoon een heel moeilijk onderwerp. In principe is iedereen natuurlijk aanspreekbaar op zijn of haar daden. Zeker als je meerderjarig bent of tegen de meerderjarige leeftijd aanzit. Maar wat nou als je verstandelijk ver achter bent? Mijn twee broers zijn allebei redelijk diep verstandelijk gehandicapt. Hormonaal zijn ze echter wel gewoon volwassenen. Eén van hen heeft mij in het verleden ook wel eens betast. (Niet bedreigd verder). In hoeverre kan ik dat mijn broer aanrekenen? Hij functioneert verstandelijk op het niveau van een kleuter. Maar zijn lichaam heeft wel gewoon seksuele behoeften, die ook nog eens nooit vervuld worden.
Als hij eens seks zou hebben met een medebewoner en haar wettelijk vertegenwoordigers (ouder, broer/zus, mentor) doet aangifte, want ze zou niet ingestemd hebben, dan wordt mijn broer ook als dader gezien. Maar is hij daadwerkelijk dader? En wat is dan een gepaste straf? Verhuizen zodat hij het nooit meer kan doen? Dat lost niks op. (Behalve voor de medebewoonster die mijn broer dan nooit meer hoeft te zien en dat is ook heel veel waard). Of moet hij de gevangenis in?
En bijvoorbeeld in geval van slaan? Wat vinden we er dan van? Als mijn broer iemand knalhard mept/neerhoekt. Aangifte doen wegens mishandeling of het beschouwen als een ongecontroleerde actie zoals mijn kinderen van 4 en 7 ook wel eens hebben? En proberen het voortaan te voorkomen (op een mensvriendelijke manier, niet door separatie of fixatie).
Als hij eens seks zou hebben met een medebewoner en haar wettelijk vertegenwoordigers (ouder, broer/zus, mentor) doet aangifte, want ze zou niet ingestemd hebben, dan wordt mijn broer ook als dader gezien. Maar is hij daadwerkelijk dader? En wat is dan een gepaste straf? Verhuizen zodat hij het nooit meer kan doen? Dat lost niks op. (Behalve voor de medebewoonster die mijn broer dan nooit meer hoeft te zien en dat is ook heel veel waard). Of moet hij de gevangenis in?
En bijvoorbeeld in geval van slaan? Wat vinden we er dan van? Als mijn broer iemand knalhard mept/neerhoekt. Aangifte doen wegens mishandeling of het beschouwen als een ongecontroleerde actie zoals mijn kinderen van 4 en 7 ook wel eens hebben? En proberen het voortaan te voorkomen (op een mensvriendelijke manier, niet door separatie of fixatie).
donderdag 22 mei 2008 om 13:49
Daar ben ik het niet per definitie mee eens. Natuurlijk moet deze jongen aangesproken worden op zijn gedrag (afhankelijk van zijn problematiek kun je je echter afvragen of dat zin heeft), maar verantwoordelijk houden?
Ik vind eerder dat de instelling verantwoordelijk is. Als het bekend gedrag is van deze jongen dan had de instelling een paar dingen kunnen doen:
- voorschrijven dat deze jongen niet met een vrouw alleen mag zijn
- personeel trainen in zelfverdedigingstechnieken om omgewenste aanrakingen te kunnen voorkomen/in de kiem te smoren
- vrouwelijk personeel selecteren op de mate waarin ze om kunnen gaan met dergelijk gedrag (en dat is niet rot bedoeld naar TO, maar aan haar nick te zien is ze nog best jong, iemand die wat ouder is en meer ervaring heeft met dergelijke jongens zou misschien heel anders reageren).
En zo zijn er vast nog een paar voorzorgsmaatregelen die ik nu niet kan bedenken...
donderdag 22 mei 2008 om 14:05
Wat je schrijft wat de instelling moet doen, lijkt me heel waardevol.
Maar waarom zou je iemand niet verantwoordelijk mogen houden voor zijn gedrag? Kinderen en verstandelijke gehandicapten snappen veel meer, dan wij denken, toch? Dat hij iemand en een tijdstip uitkiest, waarop hij de meeste kans maakt, laat al zien dat er sprake is van berekend gedrag. En berekenend gedrag kun je proberen positief te beinvloeden. Als dat niet wordt geprobeerd, vind ik dat de instelling nalatig is op dat punt.
Maar waarom zou je iemand niet verantwoordelijk mogen houden voor zijn gedrag? Kinderen en verstandelijke gehandicapten snappen veel meer, dan wij denken, toch? Dat hij iemand en een tijdstip uitkiest, waarop hij de meeste kans maakt, laat al zien dat er sprake is van berekend gedrag. En berekenend gedrag kun je proberen positief te beinvloeden. Als dat niet wordt geprobeerd, vind ik dat de instelling nalatig is op dat punt.
