
Alle ballen in de lucht houden
maandag 4 januari 2021 om 15:01
Hallo allemaal,
Ik vind het vooral heel moeilijk om toe te geven dat het me allemaal niet zo goed meer lukt. Dat ik niet alle ballen meer in de lucht kan houden. Ik heb een gezin met twee kinderen en een man. Man werkt 12 uurs-diensten en is vaak ook kapot na zijn werk. Ik probeer mijn laatste jaar aan de universiteit af te maken nadat ik die studie onderbroken heb door baby nummer 2. Ik werk gemiddeld 20 uur in de week verdeeld over 3 dagen. En het lukt me gewoon niet meer. Nouja, het lukt wel, alleen je moet niet vragen hoe. Ik ben zo ontzettend vermoeid. Ik wil niet zeuren, want hoe doen alleenstaande moeders dat dan? Ik slaap dan al meer als een jaar geen nacht meer door (zie babytopic), maar heb de laatste maanden ook andere klachten. Ik ben snel geïrriteerd, last van mijn borst en ben naast lichamelijk ook echt geestelijk moe. Gelukkig heb ik een fijn netwerk van 2 oma’s die op nog geen 10 minuten rijden hier vandaan zitten. Die helpen al echt veel. Alleen de klachten lijken alleen maar erger te worden de laatste tijd.
Ik heb nu dus het gevoel dat iets moet inschikken. Ik heb een gesprek aangevraagd met mijn manager op het werk. Misschien toch kijken of ik tijdelijk minder uren kan draaien (heb ik nogal een hard hoofd in want juist superdruk). Ook zijn de ‘klachten’ natuurlijk niet door het werken ontstaan.
Heeft iemand hier ervaring mee?
Ik vind het vooral heel moeilijk om toe te geven dat het me allemaal niet zo goed meer lukt. Dat ik niet alle ballen meer in de lucht kan houden. Ik heb een gezin met twee kinderen en een man. Man werkt 12 uurs-diensten en is vaak ook kapot na zijn werk. Ik probeer mijn laatste jaar aan de universiteit af te maken nadat ik die studie onderbroken heb door baby nummer 2. Ik werk gemiddeld 20 uur in de week verdeeld over 3 dagen. En het lukt me gewoon niet meer. Nouja, het lukt wel, alleen je moet niet vragen hoe. Ik ben zo ontzettend vermoeid. Ik wil niet zeuren, want hoe doen alleenstaande moeders dat dan? Ik slaap dan al meer als een jaar geen nacht meer door (zie babytopic), maar heb de laatste maanden ook andere klachten. Ik ben snel geïrriteerd, last van mijn borst en ben naast lichamelijk ook echt geestelijk moe. Gelukkig heb ik een fijn netwerk van 2 oma’s die op nog geen 10 minuten rijden hier vandaan zitten. Die helpen al echt veel. Alleen de klachten lijken alleen maar erger te worden de laatste tijd.
Ik heb nu dus het gevoel dat iets moet inschikken. Ik heb een gesprek aangevraagd met mijn manager op het werk. Misschien toch kijken of ik tijdelijk minder uren kan draaien (heb ik nogal een hard hoofd in want juist superdruk). Ook zijn de ‘klachten’ natuurlijk niet door het werken ontstaan.
Heeft iemand hier ervaring mee?
woensdag 6 januari 2021 om 12:23
Allemachtig. TO zit op de rand van instorten en het gros van de reacties hier zitten TO op te jutten tegenover haar man. Nee dat gaat een burnout voorkomen zeg.
En dan zeggen dat er een probleem is, maar dat de oplossing uitsluitend bij haar man ligt. Een klassiek geval van eigen frustraties van forummers over TO heen kwakken.
On topic dan.
TO, je zegt dat je èn 20 uur werkt èn je laatste jaar studie universiteit doet.
Hoeveel uren in totaal doe je in de week, vwb die twee zaken?
Vraag zoveel hulp van je omgeving als je maar kan, het kan verrassend zijn dat mensen je willen helpen. En ja ook van opa's hoor.
En ook met je man bespreken hoor, al is het maar: gedeelde smart is halve smart.
De waarheid is dat er geen makkelijke oplossing is voor deze tropenjaren.
En dan zeggen dat er een probleem is, maar dat de oplossing uitsluitend bij haar man ligt. Een klassiek geval van eigen frustraties van forummers over TO heen kwakken.
On topic dan.
TO, je zegt dat je èn 20 uur werkt èn je laatste jaar studie universiteit doet.
Hoeveel uren in totaal doe je in de week, vwb die twee zaken?
Vraag zoveel hulp van je omgeving als je maar kan, het kan verrassend zijn dat mensen je willen helpen. En ja ook van opa's hoor.
En ook met je man bespreken hoor, al is het maar: gedeelde smart is halve smart.
De waarheid is dat er geen makkelijke oplossing is voor deze tropenjaren.
woensdag 6 januari 2021 om 13:00
Zo, opgelost!
Alweer een topic met een simpele en enkelvoudige ingreep naar een succesvol top resultaat gebracht. Eind goed al goed.

woensdag 6 januari 2021 om 13:15
Ik zou eerst kijken of er iets met je gezondheid aan de hand is. Wij hebben binnen anderhalf jaar twee kinderen gekregen en hadden nul netwerk, zelfs met mijn chronische ziekte was ik er niet zo aan toe als jij. Moet heel zwaar voor je zijn zo
Verder sluit ik me aan bij de opmerkingen over je man. Hij zal geen zeven dagen per week 12 uur werken, dus geen reden voor hem om geen verantwoordelijkheid naar zich toe te trekken. Zelf minder gaan werken is zo ongeveer het allerlaatste wat ik in jouw situatie zou doen.

Verder sluit ik me aan bij de opmerkingen over je man. Hij zal geen zeven dagen per week 12 uur werken, dus geen reden voor hem om geen verantwoordelijkheid naar zich toe te trekken. Zelf minder gaan werken is zo ongeveer het allerlaatste wat ik in jouw situatie zou doen.
woensdag 6 januari 2021 om 16:12
Mijn man werkte 36 uur (4x9) en ik 21 uur (2x8 en 1x5), maar toen raakte mijn man 4 jaar geleden arbeidsongeschikt. Inmiddels volledig afgekeurd, wegens psychische klachten. Hij komt niet buiten zonder hulphond of mij dus buiten de deur komt alles op mij neer.
Wij hebben 4 kinderen tussen 6 en 14 jaar: op en neer naar school of bso of zwemles of voetbal of afspraken, naar winkels gaan, alles komt op mijn bordje.
We hebben sinds we kinderen hebben al een huishoudelijke hulp (betalen we zelf) voor 3 uur per week voor de strijk en bovenetages. Dat scheelde al wel.
Maar nu alles op mijn bordje komt sinds 4 jaar werd het mij uiteindelijk ook teveel. Ik vond niet dat ik me volledig ziek kon melden, omdat het niet door mijn werk kwam maar door de thuissituatie. Uiteindelijk heb ik een middag onbetaald verlof opgenomen en een middag ziektewet waardoor ik tijdelijk maar 3x5 uur werkte. Dit gaf mij meer mogelijkheden om naast mijn werk en de kinderen en huishouden ook nog wat rust voor mezelf te creëren. Na ongeveer 9 maanden zijn die ziektewet uren weer eraf gegaan. Na nog een half zijn die onbetaald verlof uren ook eraf gegaan, maar ben ik die uren wel op een andere dag gaan werken. Ik wilde geen 2 hele dagen meer werken, omdat dit niet werkbaar is met de thuissituatie die de komende jaren niet zal verbeteren. Nu werk ik 3x ochtend en 1x hele dag, zodat ik bijna alle middagen thuis ben voor de kinderen en maar 1 middag BSO nodig heb voor de jongste.
Ik ben dus in overleg met mijn werkgever en de bedrijfsarts dus tijdelijk minder uren gaan werken om na een jaar weer op mijn normale uren uit te komen maar dan anders verdeeld om het werkbaar te maken.
Iedereen kan wel roepen 'maar de man dan' maar iedere persoon is anders en soms ligt de oplossing gewoon bij jezelf. Persoonlijk vind ik het fijn dat alles op mijn bordje ligt, want dan hou ik overzicht. Dus man meer laten doen gaat bij ons niet de oplossing zijn, omdat dit meer chaos bij mij geeft. Ook lukt hem dit gewoon niet meer vanwege zijn klachten, dus ik het wel van hem verlang dan geeft dit meer irritaties in huis.
Mijn advies: ga eerst in gesprek met jouw man. Wat willen jullie allebei?
Wil man minder uren werken? Of lukt dit niet vanwege nieuwe baan, maar wil hij wel andere dingen overnemen?
Zo nee dan naar jouw werk kijken. Lukt het financieel om voor bv 1 jaar een x aantal uur onbetaald verlof op te nemen? Of een andere verdeling over de week qua werkuren?
Is een huishoudelijke hulp een idee? In 3 uur kon bij ons een hele week strijk weggewerkt worden, de bovenetages gestofzuigd, de wc's en wastafels schoongemaakt en nog een wisselend klusje elke week.
Soms is een kleine verandering al voldoende om meer lucht te krijgen.
Wij hebben 4 kinderen tussen 6 en 14 jaar: op en neer naar school of bso of zwemles of voetbal of afspraken, naar winkels gaan, alles komt op mijn bordje.
We hebben sinds we kinderen hebben al een huishoudelijke hulp (betalen we zelf) voor 3 uur per week voor de strijk en bovenetages. Dat scheelde al wel.
Maar nu alles op mijn bordje komt sinds 4 jaar werd het mij uiteindelijk ook teveel. Ik vond niet dat ik me volledig ziek kon melden, omdat het niet door mijn werk kwam maar door de thuissituatie. Uiteindelijk heb ik een middag onbetaald verlof opgenomen en een middag ziektewet waardoor ik tijdelijk maar 3x5 uur werkte. Dit gaf mij meer mogelijkheden om naast mijn werk en de kinderen en huishouden ook nog wat rust voor mezelf te creëren. Na ongeveer 9 maanden zijn die ziektewet uren weer eraf gegaan. Na nog een half zijn die onbetaald verlof uren ook eraf gegaan, maar ben ik die uren wel op een andere dag gaan werken. Ik wilde geen 2 hele dagen meer werken, omdat dit niet werkbaar is met de thuissituatie die de komende jaren niet zal verbeteren. Nu werk ik 3x ochtend en 1x hele dag, zodat ik bijna alle middagen thuis ben voor de kinderen en maar 1 middag BSO nodig heb voor de jongste.
Ik ben dus in overleg met mijn werkgever en de bedrijfsarts dus tijdelijk minder uren gaan werken om na een jaar weer op mijn normale uren uit te komen maar dan anders verdeeld om het werkbaar te maken.
Iedereen kan wel roepen 'maar de man dan' maar iedere persoon is anders en soms ligt de oplossing gewoon bij jezelf. Persoonlijk vind ik het fijn dat alles op mijn bordje ligt, want dan hou ik overzicht. Dus man meer laten doen gaat bij ons niet de oplossing zijn, omdat dit meer chaos bij mij geeft. Ook lukt hem dit gewoon niet meer vanwege zijn klachten, dus ik het wel van hem verlang dan geeft dit meer irritaties in huis.
Mijn advies: ga eerst in gesprek met jouw man. Wat willen jullie allebei?
Wil man minder uren werken? Of lukt dit niet vanwege nieuwe baan, maar wil hij wel andere dingen overnemen?
Zo nee dan naar jouw werk kijken. Lukt het financieel om voor bv 1 jaar een x aantal uur onbetaald verlof op te nemen? Of een andere verdeling over de week qua werkuren?
Is een huishoudelijke hulp een idee? In 3 uur kon bij ons een hele week strijk weggewerkt worden, de bovenetages gestofzuigd, de wc's en wastafels schoongemaakt en nog een wisselend klusje elke week.
Soms is een kleine verandering al voldoende om meer lucht te krijgen.
woensdag 6 januari 2021 om 16:39
babbeleo schreef: ↑06-01-2021 12:23Allemachtig. TO zit op de rand van instorten en het gros van de reacties hier zitten TO op te jutten tegenover haar man. Nee dat gaat een burnout voorkomen zeg.
En dan zeggen dat er een probleem is, maar dat de oplossing uitsluitend bij haar man ligt. Een klassiek geval van eigen frustraties van forummers over TO heen kwakken.
On topic dan.
TO, je zegt dat je èn 20 uur werkt èn je laatste jaar studie universiteit doet.
Hoeveel uren in totaal doe je in de week, vwb die twee zaken?
Vraag zoveel hulp van je omgeving als je maar kan, het kan verrassend zijn dat mensen je willen helpen. En ja ook van opa's hoor.
En ook met je man bespreken hoor, al is het maar: gedeelde smart is halve smart.
De waarheid is dat er geen makkelijke oplossing is voor deze tropenjaren.
WE jutten niemand op. We wijzen alleen op het feit dat kinderen én huishouden ook zijn pakkie an zijn en niet alleen van haar. En dat ze, vóórdat ze hulp búiten het gezin in gaat roepen, eens zou kunnen zijn naar de medeverantwoordelijke binnen het gezin. Zoals dat gaat met volwassenen.
Later is nu
woensdag 6 januari 2021 om 16:42
sassie24 schreef: ↑06-01-2021 16:12
Iedereen kan wel roepen 'maar de man dan' maar iedere persoon is anders en soms ligt de oplossing gewoon bij jezelf. Persoonlijk vind ik het fijn dat alles op mijn bordje ligt, want dan hou ik overzicht. Dus man meer laten doen gaat bij ons niet de oplossing zijn, omdat dit meer chaos bij mij geeft. Ook lukt hem dit gewoon niet meer vanwege zijn klachten, dus ik het wel van hem verlang dan geeft dit meer irritaties in huis.
Mijn advies: ga eerst in gesprek met jouw man. Wat willen jullie allebei?
Wil man minder uren werken? Of lukt dit niet vanwege nieuwe baan, maar wil hij wel andere dingen overnemen?
Zo nee dan naar jouw werk kijken. Lukt het financieel om voor bv 1 jaar een x aantal uur onbetaald verlof op te nemen? Of een andere verdeling over de week qua werkuren?
Is een huishoudelijke hulp een idee? In 3 uur kon bij ons een hele week strijk weggewerkt worden, de bovenetages gestofzuigd, de wc's en wastafels schoongemaakt en nog een wisselend klusje elke week.
Soms is een kleine verandering al voldoende om meer lucht te krijgen.
Klopt, en die oplossing binnen jezelf kan zijn in te zien dat niet alles jouw verantwoording hoeft te zijn, wanneer er een tweede gezonde volwassene in huis is. En de reden dat k hierop blijf 'hameren' is dat vrouwen te vaak het gevoel hebben dat het wél hun verantwoording is. En opmerkingen over het feit dat zij minder zou kunnen gaan werken, voordat er gekeken wordt naar wat de man eigenlijk doet en kan gaan doen, bevestigen dat alleen maar.
TO 'kiest ervoor' te gaan werken. Newsflash: haar man ook. En sámen kozen ze voor kinderen, dus ook die verantwoording is niet alleen voor TO.
Later is nu
woensdag 6 januari 2021 om 16:43

woensdag 6 januari 2021 om 17:58
Ik vind de conclusie dat de oplossing soms gewoon bij jezelf ligt in de context van jouw verhaal heel veelzeggend. Alles is namelijk op jouw bord gekomen omdat je partner zijn deel niet meer kon doen. En jij werd daarvan overspannen en de oplossing voor jouw overspannenheid lag op jouw bordje. Maar dat gold niet voor je partner, dat de oplossing voor zijn probleem op zijn bordje lag.sassie24 schreef: ↑06-01-2021 16:12Mijn man werkte 36 uur (4x9) en ik 21 uur (2x8 en 1x5), maar toen raakte mijn man 4 jaar geleden arbeidsongeschikt. Inmiddels volledig afgekeurd, wegens psychische klachten. Hij komt niet buiten zonder hulphond of mij dus buiten de deur komt alles op mij neer.
Wij hebben 4 kinderen tussen 6 en 14 jaar: op en neer naar school of bso of zwemles of voetbal of afspraken, naar winkels gaan, alles komt op mijn bordje.
(...)
Maar nu alles op mijn bordje komt sinds 4 jaar werd het mij uiteindelijk ook teveel. I
(...)
Ik ben dus in overleg met mijn werkgever en de bedrijfsarts dus tijdelijk minder uren gaan werken om na een jaar weer op mijn normale uren uit te komen maar dan anders verdeeld om het werkbaar te maken.
Iedereen kan wel roepen 'maar de man dan' maar iedere persoon is anders en soms ligt de oplossing gewoon bij jezelf. Persoonlijk vind ik het fijn dat alles op mijn bordje ligt, want dan hou ik overzicht. Dus man meer laten doen gaat bij ons niet de oplossing zijn, omdat dit meer chaos bij mij geeft. Ook lukt hem dit gewoon niet meer vanwege zijn klachten, dus ik het wel van hem verlang dan geeft dit meer irritaties in huis.
(...)
Soms is een kleine verandering al voldoende om meer lucht te krijgen.
woensdag 6 januari 2021 om 21:28
Zoals ik het lees is haar man werkloos geweest en juist blij dat hij weer een baan heeft. Die banen liggen niet voor het oprapen. Dus om nu al te komen met verlof of minder uren dan heb je kans dat contract niet verlengd wordt. Het is allemaal niet zo simpel altijd.Dreamer schreef: ↑06-01-2021 16:42Klopt, en die oplossing binnen jezelf kan zijn in te zien dat niet alles jouw verantwoording hoeft te zijn, wanneer er een tweede gezonde volwassene in huis is. En de reden dat k hierop blijf 'hameren' is dat vrouwen te vaak het gevoel hebben dat het wél hun verantwoording is. En opmerkingen over het feit dat zij minder zou kunnen gaan werken, voordat er gekeken wordt naar wat de man eigenlijk doet en kan gaan doen, bevestigen dat alleen maar.
TO 'kiest ervoor' te gaan werken. Newsflash: haar man ook. En sámen kozen ze voor kinderen, dus ook die verantwoording is niet alleen voor TO.
Ze hebben er inderdaad voor gekozen om allebei te werken EN samen gekozen voor kinderen. Maar door de jaren heen veranderen er dingen. En mannen hebben andere hersenen dan vrouwen, waardoor vrouwen o.a. van nature meer geneigd zijn om te willen zorgen, dat is nu eenmaal iets vanuit de oertijd. Wat is daar mis mee?
Zoals ik al schreef is het een goed idee om samen in gesprek te gaan om alle opties te bespreken en samen voor een oplossing te kiezen.
woensdag 6 januari 2021 om 21:36
Soms gebeuren er dingen in het leven waardoor de balans veranderd. En we hebben ervoor gekozen om een oplossing te bedenken die voor iedereen werkbaar is. En we evalueren regelmatig. Dus als iemand toch ergens tegenaan loopt dan is de situatie opnieuw bespreekbaar. Zo hoort het te gaan in een gezin, want iedereen is anders en heeft andere wensen maar je moet wel met z'n allen onder een dak leven.bia-pia schreef: ↑06-01-2021 17:58Ik vind de conclusie dat de oplossing soms gewoon bij jezelf ligt in de context van jouw verhaal heel veelzeggend. Alles is namelijk op jouw bord gekomen omdat je partner zijn deel niet meer kon doen. En jij werd daarvan overspannen en de oplossing voor jouw overspannenheid lag op jouw bordje. Maar dat gold niet voor je partner, dat de oplossing voor zijn probleem op zijn bordje lag.
woensdag 6 januari 2021 om 21:46
Nog een tip voor TO:
Ik heb veel gehad aan gesprekken met de POH-GGZ, via de huisarts. Ik heb o.a. alle levensgebieden besproken, hoe het nu is en wat ik wens en top 3 van belangrijkste om aan te pakken in het eerste jaar.
Ook geleerd om lijstjes te maken: klusjes, wat wil ik nog kopen, wat moet ik nog regelen. Wat je opschrijft dan blijft dan niet hangen in je hoofd dus minder chaos.
Ook werk ik met een takenlijst in mijn telefoon voor terugkerende dingen zoals bedden verschonen, filter aquarium schoonmaken, boodschappenlijst maken. Ik kan dan afvinken wat ik gedaan heb waarna het na 1 of 2 weken doorgeschoven wordt en ik het vanzelf weer een keer tegenkom om te doen.
Ik heb veel gehad aan gesprekken met de POH-GGZ, via de huisarts. Ik heb o.a. alle levensgebieden besproken, hoe het nu is en wat ik wens en top 3 van belangrijkste om aan te pakken in het eerste jaar.
Ook geleerd om lijstjes te maken: klusjes, wat wil ik nog kopen, wat moet ik nog regelen. Wat je opschrijft dan blijft dan niet hangen in je hoofd dus minder chaos.
Ook werk ik met een takenlijst in mijn telefoon voor terugkerende dingen zoals bedden verschonen, filter aquarium schoonmaken, boodschappenlijst maken. Ik kan dan afvinken wat ik gedaan heb waarna het na 1 of 2 weken doorgeschoven wordt en ik het vanzelf weer een keer tegenkom om te doen.
donderdag 7 januari 2021 om 06:39
Door te zeggen dat vrouwen méér geneigd zijn te willen zorgen, stel je de zorgneigingen van de man als de norm. ‘Meer‘ kan hier immers niets anders betekenen dan ‘meer dan de man’. Als je niet de man als norm neemt, maar de vrouw, kun je ook stellen dat de man mínder geneigd is om te willen zorgen. Door zijn hersenen. Vanuit de oertijd. Mannen zijn minder geneigd om voor hun kinderen te willen zorgen. Dat is een interessante uitspraak met verreikende consequenties.
Ik denk persoonlijk dat het niet het geval is. Ik geloof ook niet dat ergens uit blijkt dat er biologische verschillen zijn in de neiging te willen zorgen; alleen culturele verschillen, dus ideeen over wie er zou moeten zorgen. Maar het is een boeiende stelling met boeiende consequenties voor mannen in de zorg en het onderwijs.
donderdag 7 januari 2021 om 18:35
sassie24 schreef: ↑06-01-2021 21:28Zoals ik het lees is haar man werkloos geweest en juist blij dat hij weer een baan heeft. Die banen liggen niet voor het oprapen. Dus om nu al te komen met verlof of minder uren dan heb je kans dat contract niet verlengd wordt. Het is allemaal niet zo simpel altijd.
Ze hebben er inderdaad voor gekozen om allebei te werken EN samen gekozen voor kinderen. Maar door de jaren heen veranderen er dingen. En mannen hebben andere hersenen dan vrouwen, waardoor vrouwen o.a. van nature meer geneigd zijn om te willen zorgen, dat is nu eenmaal iets vanuit de oertijd. Wat is daar mis mee?
Zoals ik al schreef is het een goed idee om samen in gesprek te gaan om alle opties te bespreken en samen voor een oplossing te kiezen.
Wat daar mis mee is, is dat TO dus automatisch op e tweede plaats geschoven wordt, louter omdat ze vrouw is. En wat jij 'natuurlijk' vindt, is in veel opzichten aangeleerd. Zo natuurlijk is dat helemaal niet.
Wat ik lees:
Man werkt en is te moe voor kinderen en huishouden.. reactie: och, arme man, ga snel zitten
Vrouw werkt en is te moe voor kinderen en huishouden.. reactie: ja, hállo, jij wil zo nodig werken terwijl je kinderen hebt, dan ga je maar minder werken, dat huishouden en die kinderen zijn er nu eenmaal. En je man is te moe, dus jammer dan, daar heb je niets meer aan.
Het is bespottelijk dat er zo verschillend gereageerd wordt op man en vrouw. En man kan moe zijn, maar wil hij wel dat zijn vrouw minder gaat werken? Weet hij wel dat ze het niet meer kan bolwerken. Kan hij écht niet een keer z'n handen uit de mouwen steken?
Later is nu
donderdag 7 januari 2021 om 19:15
Is het je opgevallen dat TO het daar helegaar niet over heeft dat daar een tekort aan is?
Wat ze wèl verteld is dat ze in een afrondend jaar zit van een (voltijd?) universitaire studie. Soms kun je daar alleen al van de waps van raken. Kan he.
Wat ze òòk verteld is dat ze daarnaast nog 20 uur werkt. Er zijn mensen die de combinatie van studie en werk erg vermoeiend vinden.
Wat ze daarbij nog eventjes verteld is dat ze twee kinderen heeft èn dat 1 van die twee een paar maand oud is èn slaapproblemen heeft. Er zijn mensen die alleen hier al van overspannen raken, nog zonder studie en werk, ook als die partner die totaal werkeloos zou zijn.
Maar daar bovenop dat alles zegt ze, dat na een periode van werkloosheid haar partner nu pas met een nieuwe baan (12 uur shift) begonnen is! Goed nieuws natuurlijk maar ook wat je de eerste tijd volledig door het putje heen trekt.
Nee maar jij hebt een eenvoudige oplossing gespot hier. Petje af hoor.
donderdag 7 januari 2021 om 20:00
donderdag 7 januari 2021 om 20:09
In dat zelfde tweede bericht, op de vraag:Jupiter1995 schreef: ↑07-01-2021 20:00Ze zegt in haar tweede bericht: "In het huis mag hij zeker meer helpen.". Aangezien ze het over "helpen" heeft, denk ik niet dat haar man nu zijn verantwoordelijkheid neemt.
Zou het een idee zijn dat HIJ minder kan werken of HIJ meer doet in huis, al dan niet tijdelijk tot jij klaar bent met je studie?
Dus nu gaat het alleen nog maar daar over. De beginpost had ze ook gewoon niet hoeven schrijven, maakt het verder uit wat daar staat.Nadat hij een tijd werkloos is geweest ben ik juist blij dat hij werkt, dus dat is helaas denk ik geen optie.
donderdag 7 januari 2021 om 20:14
donderdag 7 januari 2021 om 21:42
Nee hoor, dan zou je namelijk ook niet dat 2e inkomen hebben , geen tweede ring van support/schoonfamilie ,
alle klussen in en rond het huis, alle opvoedingszaken, dagelijks het gezin runnen, werken, de vakanties invullen, de financien (planning,belasting), het auto onderhoud, partijtjes, sociale verplichtingen : dan zou je die ook allemaal alleen doen.
En de reflectie op hoe je dat doet ligt dan ook alleen in jouw handen...
donderdag 7 januari 2021 om 22:01
Gelukkig heeft Dreamer mijn gedachtes hierover heel goed verwoord:babbeleo schreef: ↑07-01-2021 20:14Maar op zich scherp van je Jupiter1995.
Heb je ook nog een scherpe analyse voor TO? De holy grail die de tropen jaren als een all inclusive vakantie laat voelen?
De gouden tip die alle items uit de openingspost als sneeuw voor de zon laat verdwijnen?
Zeg me dat je die hebt
Dreamer schreef: ↑07-01-2021 18:35Wat daar mis mee is, is dat TO dus automatisch op e tweede plaats geschoven wordt, louter omdat ze vrouw is. En wat jij 'natuurlijk' vindt, is in veel opzichten aangeleerd. Zo natuurlijk is dat helemaal niet.
Wat ik lees:
Man werkt en is te moe voor kinderen en huishouden.. reactie: och, arme man, ga snel zitten
Vrouw werkt en is te moe voor kinderen en huishouden.. reactie: ja, hállo, jij wil zo nodig werken terwijl je kinderen hebt, dan ga je maar minder werken, dat huishouden en die kinderen zijn er nu eenmaal. En je man is te moe, dus jammer dan, daar heb je niets meer aan.
Het is bespottelijk dat er zo verschillend gereageerd wordt op man en vrouw. En man kan moe zijn, maar wil hij wel dat zijn vrouw minder gaat werken? Weet hij wel dat ze het niet meer kan bolwerken. Kan hij écht niet een keer z'n handen uit de mouwen steken?
donderdag 7 januari 2021 om 22:20
Jupiter1995 schreef: ↑07-01-2021 22:01Gelukkig heeft Dreamer mijn gedachtes hierover heel goed verwoord:
Wat een armoe. En nog niet eens zelf bedacht.
vrijdag 8 januari 2021 om 07:40
babbeleo schreef: ↑07-01-2021 19:15Is het je opgevallen dat TO het daar helegaar niet over heeft dat daar een tekort aan is?
Wat ze wèl verteld is dat ze in een afrondend jaar zit van een (voltijd?) universitaire studie. Soms kun je daar alleen al van de waps van raken. Kan he.
Wat ze òòk verteld is dat ze daarnaast nog 20 uur werkt. Er zijn mensen die de combinatie van studie en werk erg vermoeiend vinden.
Wat ze daarbij nog eventjes verteld is dat ze twee kinderen heeft èn dat 1 van die twee een paar maand oud is èn slaapproblemen heeft. Er zijn mensen die alleen hier al van overspannen raken, nog zonder studie en werk, ook als die partner die totaal werkeloos zou zijn.
Maar daar bovenop dat alles zegt ze, dat na een periode van werkloosheid haar partner nu pas met een nieuwe baan (12 uur shift) begonnen is! Goed nieuws natuurlijk maar ook wat je de eerste tijd volledig door het putje heen trekt.
Nee maar jij hebt een eenvoudige oplossing gespot hier. Petje af hoor.
Nee, je hebt gelijk. Nadat het huishouden het redde op haar inkomen + dat ze studeerde en ze 2 kinderen hebben, is het logisch dat man, in haar laatste jaar van studie, ineens een baan neemt met 12 uur shifts en zij stopt met werken. Want ja, hij is moe en kan niets meer. Zij is ook moe, en kan nog stoppen met werken.
Ze hebben sámen in elk geval wel veel hooi op hun vork genomen, dat is een feit.
Later is nu
vrijdag 8 januari 2021 om 07:43
Dat heeft niemand, het zijn niet voor niets tropenjaren. Maar mijn ervaring is dat het fijn is dat je béide thuis de handen uit de mouwen steekt en niet de één alles en de ander 'wel helpt hoor, als ik het hem vraag'.babbeleo schreef: ↑07-01-2021 20:14Maar op zich scherp van je Jupiter1995.
Heb je ook nog een scherpe analyse voor TO? De holy grail die de tropen jaren als een all inclusive vakantie laat voelen?
De gouden tip die alle items uit de openingspost als sneeuw voor de zon laat verdwijnen?
Zeg me dat je die hebt
Maar goed, wat ik eerder zei "knuppel, hoenderhok, kippen"
Later is nu