Werk & Studie
alle pijlers
Als je baas teveel je leven regelt...
maandag 16 juni 2008 om 11:12
Er is iets waar ik niet tegen kan, en ik wil dat met jullie delen.
IK kijk het nieuws, en zie Sylvie van der Vaart, die voor het Duitse blad Bild met veel geknipoog en veel "say no more" mimiek vertelt dat vrijdagavond na Nederland-Frankrijk de spelersdames het hotel in mochten om bij hun man te zijn, en dat er weinig geslapen werd.
Nou ben ik geen topvoetballer, en ik ken Marco van Basten niet, maar ik word hier zo opstandig van. Als ik wel voetballer zou zijn, ging ik dwarsliggen. Ik voel me dan net een reu die van zijn baas een teefje mag bespringen.
Nou zou je kunnen zeggen "joh, Marco is gewoon aardig, laat die mannen en vrouwen elkaar gezellig zien", maar ik kan slecht tegen autoriteit op een of andere manier. Ik snap wel dat er hele duidelijke afspraken moeten zijn, een voetballer moet niet zich een stuk in de kraag zuipen, en alleen op stap gaan is niet verstandig (ooit is het blad BIld met een club lekkere wijven naar het Nederlandse spelershotel gegaan, en maakte een zootje Oh-la-la fotoos, wat bij de spelersvrouwen een hoop onrust veroorzaakte. Dat moet dus koste wat het kost vermeden worden).
Ergens snap ik het wel, maar aan de andere kant word ik opstandig van autoriteit. Als een baas een beslissing nam op mijn werk waar ik niet achter stond, werd ik ook enorm kriegel, en voelde ik me een kleuter. Hoe lossen jullie dat op? Hoe gaan jullie met dit soort autoritaire beslissingen om op je werk?
IK kijk het nieuws, en zie Sylvie van der Vaart, die voor het Duitse blad Bild met veel geknipoog en veel "say no more" mimiek vertelt dat vrijdagavond na Nederland-Frankrijk de spelersdames het hotel in mochten om bij hun man te zijn, en dat er weinig geslapen werd.
Nou ben ik geen topvoetballer, en ik ken Marco van Basten niet, maar ik word hier zo opstandig van. Als ik wel voetballer zou zijn, ging ik dwarsliggen. Ik voel me dan net een reu die van zijn baas een teefje mag bespringen.
Nou zou je kunnen zeggen "joh, Marco is gewoon aardig, laat die mannen en vrouwen elkaar gezellig zien", maar ik kan slecht tegen autoriteit op een of andere manier. Ik snap wel dat er hele duidelijke afspraken moeten zijn, een voetballer moet niet zich een stuk in de kraag zuipen, en alleen op stap gaan is niet verstandig (ooit is het blad BIld met een club lekkere wijven naar het Nederlandse spelershotel gegaan, en maakte een zootje Oh-la-la fotoos, wat bij de spelersvrouwen een hoop onrust veroorzaakte. Dat moet dus koste wat het kost vermeden worden).
Ergens snap ik het wel, maar aan de andere kant word ik opstandig van autoriteit. Als een baas een beslissing nam op mijn werk waar ik niet achter stond, werd ik ook enorm kriegel, en voelde ik me een kleuter. Hoe lossen jullie dat op? Hoe gaan jullie met dit soort autoritaire beslissingen om op je werk?
maandag 16 juni 2008 om 11:35
ligt eraan hoe de autoritaire beslissing genomen wordt. Wat Einstein ook zegt, als je er echt niet tegen kan, moet je eigen baas worden.
Ik heb geen autoritaire leidinggevende. Mocht hij zich wel zo op gaan stellen en op zo'n manier beslissingen zou nemen, dan ben ik snel vertrokken. Heb lang in een situatie gewerkt waarin ik een enorm autoritaire baas had. In de organisatie werkte dat erg negatief, omdat iedereen, inclusief ikzelf, zich af ging zetten tegen haar. Over haar ging kletsen, grappen maken enz enz. Heel kinderachtig, maar als ik nu terugkijk naar de manier hoe zij dingen besliste dan kan ik alleen maar met ongeloof naar haar kijken.
Ik heb geen autoritaire leidinggevende. Mocht hij zich wel zo op gaan stellen en op zo'n manier beslissingen zou nemen, dan ben ik snel vertrokken. Heb lang in een situatie gewerkt waarin ik een enorm autoritaire baas had. In de organisatie werkte dat erg negatief, omdat iedereen, inclusief ikzelf, zich af ging zetten tegen haar. Over haar ging kletsen, grappen maken enz enz. Heel kinderachtig, maar als ik nu terugkijk naar de manier hoe zij dingen besliste dan kan ik alleen maar met ongeloof naar haar kijken.
maandag 16 juni 2008 om 12:38
Ik kan er ook niet zo goed tegen. Op mijn werk gaat het wat dat betreft ook steeds erger worden. In mijn contract staat dat ik kan worden ingezet van maandag t/m zaterdag. Buiten dat ik de eerste jaren vaste uren had hoefde ik nooit zaterdags te werken, dan werkten alleen studenten. Nou, alle studenten zijn inmiddels verdwenen, er zijn amper nieuwe voor in de plaats gekomen, dus eens in de zoveel tijd moet ik een zaterdag draaien. Nou, tot daar aan toe, maar nu besluiten ze ook nog es om op zondag de zaak open te gooien en hoewel wettelijk voorgeschreven staat dat je zonder opgaaf van reden mag weigeren zondags te werken doet mijn werkgever net alsof ik het verplicht ben. Tel daarbij op dat de roosters pas 3 weken vantevoren vast staan. Dus,voor elke verjaardag, uitstapje wat dan ook zou in principe vrij moeten vragen. Als je klaagt vinden ze je lastig en pesten ze je op een andere manier (onmogelijke roosters e.d.) bah, wat baal ik daarvan.
Mijn baast bepaald dus niet helemaal hoe ik mijn vrije tijd indeel maar ik moet wel om toestemming vragen òm mijn vrije tijd in te kunnen delen.
Mijn baast bepaald dus niet helemaal hoe ik mijn vrije tijd indeel maar ik moet wel om toestemming vragen òm mijn vrije tijd in te kunnen delen.
maandag 16 juni 2008 om 12:49
Het is ook vrij typisch kleutergedrag om te denken dat alles alleen maar met jouw instemming kan gebeuren. Werknemers krijgen een salaris, en daar moeten ze iets voor doen. Als ze daar achter staan, mooi. Als ze er niet achter staan, boeiend, maar toch maar gewoon doen. En niet als een kleuter gaan lopen dreinen.
maandag 16 juni 2008 om 12:57
Bij die voetballers vind ik het wel heel wat anders dan bij een kantoorbaan. En what about mensen die voor defensie werken? Overigens zou ik het vreemder vinden als mijn baas het goed vond dat ik onder werktijd eens lekker ging rampestampen. (nu heb ik geen baas en diensten van 24uur dus dat kan best )
maandag 16 juni 2008 om 13:16
Rider, het is niet zo dat ik tv's moest repareren terwijl ik liever aan ijsco's likte op het Hollandse strand, het ging vaak om het oprekken van arbo regels waar ik (en collega's) over vielen. Bijvoorbeeld een atv regeling van iedere dag 15 minuten eerder naar huis en op vrijdag een uurtje. Wij wilden 13 atv dagen. Vakbond erbij, praten praten praten maar de pesterijen begonnen. Daar kon ik niet tegen.
maandag 16 juni 2008 om 13:56
Nou zijn er ook werkgevers die bepaalde dingen beslissen gewoon omdat ze dat "mogen". Het is mijn bedrijf en ik mag doen wat ik wil \\:-)//
Ookal is het gewoon een onwerkelijke k*t regel of iets wat als een l*l op een drumstel slaat.
En als je dat soort dingen dan mag gaan uitvoeren dan is het te begrijpen dat je wilt dreinen als een klein kind.
woensdag 18 juni 2008 om 08:08
Ik heb eens een werkgever gehad die had besloten dat ik niet meer paard mocht rijden omdat het hem teveel geld zou kosten als er iets gebeurde.
Was ervanaf gevallen en heb daardoor 3 weken met een nekband gelopen.Wel gewoon gewerkt maar voor hem was dat reden genoeg om het mij te verbieden.
Toen ik zei dat ik er zeker niet mee zou stoppen verzocht hij mij "vriendelijk"om dan maar zelf voor een verzekering te zorgen die hem schadeloos zou stellen als ik dagen zou missen door een val of iets dergelijks
Was ervanaf gevallen en heb daardoor 3 weken met een nekband gelopen.Wel gewoon gewerkt maar voor hem was dat reden genoeg om het mij te verbieden.
Toen ik zei dat ik er zeker niet mee zou stoppen verzocht hij mij "vriendelijk"om dan maar zelf voor een verzekering te zorgen die hem schadeloos zou stellen als ik dagen zou missen door een val of iets dergelijks
woensdag 18 juni 2008 om 08:20
Zelf niet meegemaakt, maar wel van collega's gehoord: jonge vrouwen met een aio-aanstelling op de universiteit krijgen van hun (veelal mannelijke superieuren) regelmatig subtiele of minder subtiele hints dat ze maar niet zwanger moeten worden. Dat vind ik altijd bemoeizucht ten top... mochten deze vrouwen zelf voor advies naar hun begeleiders gaan met de vraag wat die vinden van een eventuele zwangerschap, dan moeten ze vooral zeggen wat ze ervan vinden. Maar ongevraagd dergelijk advies geven, daar heb ik echt moeite mee.
zaterdag 21 juni 2008 om 07:47
Toch vind ik dit niet zo onredelijk van je baas. Het is natuurlijk je eigen keuze om aan risico-sporten te doen. Als er dan iets gebeurd dan is het risico ineens voor de werkgever. Eigenlijk ben ik het hier in de basis niet mee eens. In feite heeft jouw werkgever weinig te zeggen wat jij in je vrije tijd doet, maar er wordt wel verwacht dat hij/zij betaald als het misgaat.
zaterdag 21 juni 2008 om 19:31
Dit vind ik wel erg zwart-wit gesteld. Alsof er geen midden-weg is tussen een risico-sport en een patatje eten. Het is makkelijk om risico's te nemen als een ander betaald als het mis gaat. Ik zeg niet dat je dus niet meer aan risico sporten moet doen. Ik vind het wel makkelijk dat de financiele risico's worden afgewenteld op de werkgever (en collega's die vervolgens de werkdruk ervaren)
zaterdag 21 juni 2008 om 20:02
Ik vind het belachelijk dat een baas je jouw sport ontneemt....dat is wat je in je privéleven doet, heeft ie niets mee te maken of moet ie je maar niet aannemen en een grondig sollicitatiegesprek met je houden zodat hij weet waar hij aan begint....het onderwerp hobbies / vrije tijdsbesteding komt altijd aan de orde bij zo'n gesprek.
Moet je trouwens eens kijken wat voor risico's er worden genomen op bedrijfsuitjes....die halen het nieuws zelfs nog wel eens.
Ik vind het dus nogal zwartwit vandaar ook mijn zwartwitte reactie.
Moet je trouwens eens kijken wat voor risico's er worden genomen op bedrijfsuitjes....die halen het nieuws zelfs nog wel eens.
Ik vind het dus nogal zwartwit vandaar ook mijn zwartwitte reactie.