Werk & Studie
alle pijlers
angst om te ander werk te zoeken
dinsdag 8 januari 2008 om 21:09
Hoe kom ik hier over heen?
Ik ben doorgegroeid binnen de organisatie waar ik tijdens mijn studie een bijbaantje had. Inmiddels werk ik er in een coordinerende functie. Heb een contract voor 30 uur.
De laatste tijd heb ik het minder naar mijn zin. Zit weleens vacatures te kijken en heb nu een leuke gevonden. Ik durf echter niet om te solliciteren. Zo stom.
Er zijn meerdere redenen waarom ik het minder naar mijn zin heb op mijn werk. De organisatie is overgenomen, te weinig personeel, samenwerking met een aantal collega's, onzekerheid of ik het wel kan, toch eens tijd voor wat anders misschien.
Waarom schrijf je geen brief, zou je zeggen. Ik weet het niet. Ik durf gewoon niet goed. Ben enorm onzeker dat ik niet anders kan dan waar ik nu werk, dat ik in een andere organisatie niet goed zou kunnen functioneren. Op zich weet ik dat het onzin is. Tijdens stages en afstudeeropdrachten vroegen opdrachtgevers mij bijna altijd of ik na afronden stage niet wilde blijven omdat ik goed functioneerde. Dan zal ik dus wel iets goed doen. Toch ben ik daar zo onzeker in.
Verder voelt het ook wel heel erg veilig. Ik heb zo'n heftig jaar gehad met de geboorte van mijn prachtige zoon. Ben bang om de stap te nemen weg te gaan.
Wie heeft tips voor me om over die angst heen te stappen.
Ik ben doorgegroeid binnen de organisatie waar ik tijdens mijn studie een bijbaantje had. Inmiddels werk ik er in een coordinerende functie. Heb een contract voor 30 uur.
De laatste tijd heb ik het minder naar mijn zin. Zit weleens vacatures te kijken en heb nu een leuke gevonden. Ik durf echter niet om te solliciteren. Zo stom.
Er zijn meerdere redenen waarom ik het minder naar mijn zin heb op mijn werk. De organisatie is overgenomen, te weinig personeel, samenwerking met een aantal collega's, onzekerheid of ik het wel kan, toch eens tijd voor wat anders misschien.
Waarom schrijf je geen brief, zou je zeggen. Ik weet het niet. Ik durf gewoon niet goed. Ben enorm onzeker dat ik niet anders kan dan waar ik nu werk, dat ik in een andere organisatie niet goed zou kunnen functioneren. Op zich weet ik dat het onzin is. Tijdens stages en afstudeeropdrachten vroegen opdrachtgevers mij bijna altijd of ik na afronden stage niet wilde blijven omdat ik goed functioneerde. Dan zal ik dus wel iets goed doen. Toch ben ik daar zo onzeker in.
Verder voelt het ook wel heel erg veilig. Ik heb zo'n heftig jaar gehad met de geboorte van mijn prachtige zoon. Ben bang om de stap te nemen weg te gaan.
Wie heeft tips voor me om over die angst heen te stappen.
dinsdag 8 januari 2008 om 21:22
Gewoon doen! Wat kan er volgens jou misgaan? Zet eens op een rijtje wat je leuk vind om te doen en wat je niet leuk vind. Ook zo met dingen waar je goed in bent en minder goed in bent. Probeer vooral je positieve kanten te beschrijven; dat is namelijk véél moeilijker voor de meeste mensen dan negatieve beschrijvingen van zichzelf te geven.
Als jij voor jezelf weet wat je leuk vind en waar je goed in bent, zul je ook sterker in je schoenen staan wanneer je aan het solliciteren slaat. Wellicht ga je vreselijk op je bek bij de eerste sollicitatie, maar je zult zien dat -als je doorzet- je er steeds beter in wordt.
Succes!
Als jij voor jezelf weet wat je leuk vind en waar je goed in bent, zul je ook sterker in je schoenen staan wanneer je aan het solliciteren slaat. Wellicht ga je vreselijk op je bek bij de eerste sollicitatie, maar je zult zien dat -als je doorzet- je er steeds beter in wordt.
Succes!
dinsdag 8 januari 2008 om 21:36
Ik herken het wel, ik zat er ook heel lang tegen aan te hikken terwijl ik wist dat ik verder moest kijken. Maar toen werd er voor mij besloten in een reorganisatie.
En ik vond het best even wennen hoor, een nieuw bedrijf na heel lang bij het andere bedrijf gezeten te hebben, maar dat heeft gewoon even tijd nodig en dan komt dat vanzelf wel.
Ik zou in ieder geval gaan solliciteren, je kunt nog altijd nee zeggen mocht je toch willen terugkrabbelen. En wellicht raak je tijdens de sollicitaties steeds meer enthousiast!
En ik vond het best even wennen hoor, een nieuw bedrijf na heel lang bij het andere bedrijf gezeten te hebben, maar dat heeft gewoon even tijd nodig en dan komt dat vanzelf wel.
Ik zou in ieder geval gaan solliciteren, je kunt nog altijd nee zeggen mocht je toch willen terugkrabbelen. En wellicht raak je tijdens de sollicitaties steeds meer enthousiast!
dinsdag 8 januari 2008 om 23:47
Ik herken heel erg je situatie (in elk geval het weg willen, maar niet zo goed weten hoe en niet zo goed durven). Ik weet ook wat een opluchting het is om het toch gewoon te doen. Je kan veel meer dan je denkt, je leert ook in de simpelste functies de meest belangrijke dingen...Het stomme is dat je daar pas in een volgende baan achter komt, dat je dan opeens merkt ' Hey, been there, done that". Zoals anderen ook al hebben gezegd: ga eens heel kritisch en rustig na wát je allemaal kan, wat je hebt geleerd: van collegialiteit tot comutervaardigheden, van probleemoplossend denken tot doorzettingsvermogen tonen. En bedenk wanneer je jouw kwaliteiten in de praktijk hebt gebracht, werkgevers horen graag voorbeelden...
Ook weet ik dat mensen die twijfelen vaak veel te bang zijn voor de gevolgen van hun acties, als puntje bij paaltje komt kan je veel meer hebben dan je denkt. En je zoon zal trots zijn dat zijn moeder iets heeft gedaan (of het nou een succes wordt of niet) wat ze eigenlijk heel eng vindt. Maar ja, dat is lef hebben, niemand heeft lef zonder ergens bang voor te zijn!
Tot slot: stel een dealine voor je brief, tob er niet te lang over en laat hem door twee mensen nakijken voor je hem verstuurt. Verzonden is verzonden, dan wacht je af en trakteer je jezelf op iets om het te vieren
Ook weet ik dat mensen die twijfelen vaak veel te bang zijn voor de gevolgen van hun acties, als puntje bij paaltje komt kan je veel meer hebben dan je denkt. En je zoon zal trots zijn dat zijn moeder iets heeft gedaan (of het nou een succes wordt of niet) wat ze eigenlijk heel eng vindt. Maar ja, dat is lef hebben, niemand heeft lef zonder ergens bang voor te zijn!
Tot slot: stel een dealine voor je brief, tob er niet te lang over en laat hem door twee mensen nakijken voor je hem verstuurt. Verzonden is verzonden, dan wacht je af en trakteer je jezelf op iets om het te vieren
woensdag 9 januari 2008 om 15:31
Bedankt voor de reacties.
Kiezen of delen, meer smaken zijn er neit. Tja, in theorie is dat waar. Als ik er zo makkelijk in stond, had ik hier niet gepost.
Ik ben idd van plan om gewoon te schrijven en maar zien. Voorbeelden van wat ik kan en hoe ik dat in praktijk gebracht heb. Dat komt idd vaak aan de orde in sollicitatiegesprekken. Dat heb ik gemerkt. Daar moet ik dus ook meer op oefenen.
Hahaha, morgen dan maar de brief versturen en mezelf trakteren?
Kiezen of delen, meer smaken zijn er neit. Tja, in theorie is dat waar. Als ik er zo makkelijk in stond, had ik hier niet gepost.
Ik ben idd van plan om gewoon te schrijven en maar zien. Voorbeelden van wat ik kan en hoe ik dat in praktijk gebracht heb. Dat komt idd vaak aan de orde in sollicitatiegesprekken. Dat heb ik gemerkt. Daar moet ik dus ook meer op oefenen.
Hahaha, morgen dan maar de brief versturen en mezelf trakteren?
woensdag 9 januari 2008 om 17:08
Wat mij in zo'n geval zou helpen, is om niet te kijken naar het einddoel, maar naar de stap die je moet zetten. Dus om me niet druk te maken over zo'n nieuwe baan, maar het te benaderen als een oefening in solliciteren en om alvast m'n cv op orde te hebben voor als de ideale baan langskomt. Zelfde met een sollicitatiegesprek: dat bekijk ik dan als oefening, niet als hét gesprek dat helemaal goed moet gaan.
Word je aangenomen, dan kun je altijd nog gaan nadenken of je het eigenlijk wel wilt.
Word je aangenomen, dan kun je altijd nog gaan nadenken of je het eigenlijk wel wilt.
