Werk & Studie
alle pijlers
Arbeidsconflict
zaterdag 6 juni 2009 om 11:36
Help, ik heb een verregaand arbeidsconflict! M'n manager wil van me af, volgens haar functioneer ik niet. Wel op het gebied van de "harde cijfers" (de targets dus), maar niet op persoonlijk vlak. Maar de door haar geschreven beoordeling is ontzettend subjectief, volgens haar deugt er zo'n beetje níets aan mij en functioneer ik totaal niet in het team. Mijn teamgenoten denken daar alleen iets anders over...
Om een lang verhaal kort te maken: dit conflict speelt al een tijdje, inmiddels ben ik er dood- en doodziek van. Ben stiknerveus op het werk en inmiddels functioneer ik dus inderdáád niet meer, omdat ik me de hele dag op m'n vingers gekeken voel.
Die manager heeft dat ook opgemerkt en heeft me nu "aangeboden" dat mijn contract (vast contract) wordt ontbonden en ik 6 maanden salaris mee naar huis krijg. Mijn opgebouwde verlof zou dan komen te vervallen, nou, lekker dan... heb twee en een halve maand staan.
Ik heb inmiddels een advocaat en deze zegt dat de beoordelingen ontzettend subjectief zijn en nauwelijks hard te maken, dus dat ik in principe de boel kan aanvechten bij de rechter. Maar in de tussentijd moet ik dan natuurlijk wél aan het werk daar, en dat trek ik gewoon niet meer. Ik kan ook op het voorstel ingaan, en proberen om in ieder geval die vakantiedagen er nog bij te slepen.
Iemand ooit in hetzelfde schuitje gezeten en wat raden jullie mij aan?
PS Het voorstel is dusdanig opgesteld dat ik na die 6 maanden wel recht heb op een WW-uitkering, mocht ik dan nnog geen andere baan gevonden hebben.
Om een lang verhaal kort te maken: dit conflict speelt al een tijdje, inmiddels ben ik er dood- en doodziek van. Ben stiknerveus op het werk en inmiddels functioneer ik dus inderdáád niet meer, omdat ik me de hele dag op m'n vingers gekeken voel.
Die manager heeft dat ook opgemerkt en heeft me nu "aangeboden" dat mijn contract (vast contract) wordt ontbonden en ik 6 maanden salaris mee naar huis krijg. Mijn opgebouwde verlof zou dan komen te vervallen, nou, lekker dan... heb twee en een halve maand staan.
Ik heb inmiddels een advocaat en deze zegt dat de beoordelingen ontzettend subjectief zijn en nauwelijks hard te maken, dus dat ik in principe de boel kan aanvechten bij de rechter. Maar in de tussentijd moet ik dan natuurlijk wél aan het werk daar, en dat trek ik gewoon niet meer. Ik kan ook op het voorstel ingaan, en proberen om in ieder geval die vakantiedagen er nog bij te slepen.
Iemand ooit in hetzelfde schuitje gezeten en wat raden jullie mij aan?
PS Het voorstel is dusdanig opgesteld dat ik na die 6 maanden wel recht heb op een WW-uitkering, mocht ik dan nnog geen andere baan gevonden hebben.
zaterdag 6 juni 2009 om 11:40
zaterdag 6 juni 2009 om 11:43
quote:mastermind schreef op 06 juni 2009 @ 11:36:
Help, ik heb een verregaand arbeidsconflict! M'n manager wil van me af, volgens haar functioneer ik niet. Wel op het gebied van de "harde cijfers" (de targets dus), maar niet op persoonlijk vlak. Maar de door haar geschreven beoordeling is ontzettend subjectief, volgens haar deugt er zo'n beetje níets aan mij en functioneer ik totaal niet in het team. Mijn teamgenoten denken daar alleen iets anders over...
Om een lang verhaal kort te maken: dit conflict speelt al een tijdje, inmiddels ben ik er dood- en doodziek van. Ben stiknerveus op het werk en inmiddels functioneer ik dus inderdáád niet meer, omdat ik me de hele dag op m'n vingers gekeken voel.
Die manager heeft dat ook opgemerkt en heeft me nu "aangeboden" dat mijn contract (vast contract) wordt ontbonden en ik 6 maanden salaris mee naar huis krijg. Mijn opgebouwde verlof zou dan komen te vervallen, nou, lekker dan... heb twee en een halve maand staan.
Ik heb inmiddels een advocaat en deze zegt dat de beoordelingen ontzettend subjectief zijn en nauwelijks hard te maken, dus dat ik in principe de boel kan aanvechten bij de rechter. Maar in de tussentijd moet ik dan natuurlijk wél aan het werk daar, en dat trek ik gewoon niet meer. Ik kan ook op het voorstel ingaan, en proberen om in ieder geval die vakantiedagen er nog bij te slepen.
Iemand ooit in hetzelfde schuitje gezeten en wat raden jullie mij aan?
PS Het voorstel is dusdanig opgesteld dat ik na die 6 maanden wel recht heb op een WW-uitkering, mocht ik dan nnog geen andere baan gevonden hebben.
Voor zover er op afstand iets over te zeggen valt, ontbreekt het ons nu nog aan informatie.
- hoe oud ben je ongeveer?
- hoe lang werk je daar ongeveer?
- is dit je eerste slechte beoordeling?
- hoe heeft deze manager haar functie?
- hoe snel kun je een andere baan vinden?
- hoe kom je aan dat verlofstuwmeer?
Help, ik heb een verregaand arbeidsconflict! M'n manager wil van me af, volgens haar functioneer ik niet. Wel op het gebied van de "harde cijfers" (de targets dus), maar niet op persoonlijk vlak. Maar de door haar geschreven beoordeling is ontzettend subjectief, volgens haar deugt er zo'n beetje níets aan mij en functioneer ik totaal niet in het team. Mijn teamgenoten denken daar alleen iets anders over...
Om een lang verhaal kort te maken: dit conflict speelt al een tijdje, inmiddels ben ik er dood- en doodziek van. Ben stiknerveus op het werk en inmiddels functioneer ik dus inderdáád niet meer, omdat ik me de hele dag op m'n vingers gekeken voel.
Die manager heeft dat ook opgemerkt en heeft me nu "aangeboden" dat mijn contract (vast contract) wordt ontbonden en ik 6 maanden salaris mee naar huis krijg. Mijn opgebouwde verlof zou dan komen te vervallen, nou, lekker dan... heb twee en een halve maand staan.
Ik heb inmiddels een advocaat en deze zegt dat de beoordelingen ontzettend subjectief zijn en nauwelijks hard te maken, dus dat ik in principe de boel kan aanvechten bij de rechter. Maar in de tussentijd moet ik dan natuurlijk wél aan het werk daar, en dat trek ik gewoon niet meer. Ik kan ook op het voorstel ingaan, en proberen om in ieder geval die vakantiedagen er nog bij te slepen.
Iemand ooit in hetzelfde schuitje gezeten en wat raden jullie mij aan?
PS Het voorstel is dusdanig opgesteld dat ik na die 6 maanden wel recht heb op een WW-uitkering, mocht ik dan nnog geen andere baan gevonden hebben.
Voor zover er op afstand iets over te zeggen valt, ontbreekt het ons nu nog aan informatie.
- hoe oud ben je ongeveer?
- hoe lang werk je daar ongeveer?
- is dit je eerste slechte beoordeling?
- hoe heeft deze manager haar functie?
- hoe snel kun je een andere baan vinden?
- hoe kom je aan dat verlofstuwmeer?
zaterdag 6 juni 2009 om 11:53
zaterdag 6 juni 2009 om 12:27
Ik kan me er wel enigszins iets bij voorstellen, ik heb ook ooit een manager gehad die mij ten onrechte een minder goede beoordeling gaf. Het ergste was nog wel dat toen ik naar een andere afdeling wilde, ze dat ook nog wilde boycotten. Gelukkig waren er genoeg mensen in het bedrijf die getuigden dat ik wel een goede werknemer was, dus ben ik bij die andere afd. aangenomen. Mijn manager daar vertelde me later in vertrouwen dat hij een hekel had aan mijn oude manager haha.
Maar goed, hier heb je natuurlijk niks aan, behalve dan dat ik me kan voorstellen hoe je je voelt, het is gewoon klote wanneer je onrechtvaardig behandeld wordt.
Doe wat voor jou het beste voelt, daar gaat het om.
Maar goed, hier heb je natuurlijk niks aan, behalve dan dat ik me kan voorstellen hoe je je voelt, het is gewoon klote wanneer je onrechtvaardig behandeld wordt.
Doe wat voor jou het beste voelt, daar gaat het om.
Cum non tum age
zaterdag 6 juni 2009 om 12:29
@Wuiles. Ik kan niet al je vragen uitgebreid beantwoorden, dit ivm privacy.... Ik ben 28 jaar en werk nu 8 jaar bij dit bedrijf. Ik heb de afgelopen jaren wisselende beoordelingen gehad, omdat ik twee maal een zware depressie heb gehad en daarvanuit weer moest reïntegreren. Pas zeer recent is vastgesteld dat ik ADD heb, ik slik nu Ritalin en kan me nu veel beter concentreren, ben minder snel afgeleid en minder "chaotisch" in m'n hoofd. Dat chaotische heb ik altijd wel gehad, maar aangezien ik onder m'n niveau werk (dit zegt de manager zelf ook) kan ik het prima compenseren en haal ik desondanks m'n targets. Ik weet niet hoe snel ik een andere baan zou kunnen vinden, ik heb een VWO-diploma en verder alleen diploma's van bedrijfsopleidingen (heb ik buiten deze branche niets aan), wel aantoonbaar ervaring op het gebied van tekstschrijven. Dat verlofstuwmeer heb ik opgebouwd door, heel simpel, de eerste jaren dat ik daar werkte nauwelijks verlof op te nemen.
Deze manager weet o.a. van de ADD en heeft met mij heel wat "vertrouwelijke" gesprekken gevoerd over o.a. mijn angst/onbehagen bij het omgaan met 'groepjes'. Zij heeft mij ook een tijdje gecoacht om mijn functioneren te verbeteren, maar sinds we een keer onenigheid kregen, kan ik niets meer goed doen in haar ogen. Bijv., doe je je mond open in een vergadering dan ben je dominant en wil je in de picture staan, doe je het níet dan ben je niet betrokken, klets je mee met een groepje dan ben je snel afgeleid, doe je het niet dan ben je niet sociaal, etc etc. Mijn klanten en mijn collega's klagen echter niet over mij, het is echt alleen die manager. Maar goed, die trekt dus wel aan het langste eind....
Bij het laatste gesprek tussen haar en mij werd heel erg op de man gespeeld, ik heb een keer of drie gevraagd of we een derde bij het gesprek konden vragen om het conflict uit de wereld te helpen maar dit werd steeds geweigerd.
Kijk, daar werken hoeft voor mij eigenlijk niet meer. Heb mijn werk altijd met veel plezier gedaan maar er inmiddels zo'n nare smaak van, dat ik het er inmiddels goed gehad heb. Arbeidscontract zal toch wel worden ontbonden, ook als ik de zaak voor de rechter laat komen (alleen zal het dan zijn wegens onwerkbare situatie). Alleen wordt eea dan heel erg vertraagd, maar dan zal ik denk ik wel moeten blijven werken daar in de tussentijd... En alleen al van het idéé krijg ik spontaan buikpijn. Dus misschien kan ik het aanbod het beste aannemen, hoewel ik eigenlijk wel dat verlof er nog apart bij wil hebben (dus dat nog apart laten uitbetalen).
Volgens haar moet ik heel blij zijn met haar genereuze aanbod van die 6 maanden oprotpremie, maar goed, met dat nog openstaand verlof betaal ik sowieso al bijna de helft zelf. Maar ik weet niet wat gebruikelijk is in het bedrijfsleven.
Deze manager weet o.a. van de ADD en heeft met mij heel wat "vertrouwelijke" gesprekken gevoerd over o.a. mijn angst/onbehagen bij het omgaan met 'groepjes'. Zij heeft mij ook een tijdje gecoacht om mijn functioneren te verbeteren, maar sinds we een keer onenigheid kregen, kan ik niets meer goed doen in haar ogen. Bijv., doe je je mond open in een vergadering dan ben je dominant en wil je in de picture staan, doe je het níet dan ben je niet betrokken, klets je mee met een groepje dan ben je snel afgeleid, doe je het niet dan ben je niet sociaal, etc etc. Mijn klanten en mijn collega's klagen echter niet over mij, het is echt alleen die manager. Maar goed, die trekt dus wel aan het langste eind....
Bij het laatste gesprek tussen haar en mij werd heel erg op de man gespeeld, ik heb een keer of drie gevraagd of we een derde bij het gesprek konden vragen om het conflict uit de wereld te helpen maar dit werd steeds geweigerd.
Kijk, daar werken hoeft voor mij eigenlijk niet meer. Heb mijn werk altijd met veel plezier gedaan maar er inmiddels zo'n nare smaak van, dat ik het er inmiddels goed gehad heb. Arbeidscontract zal toch wel worden ontbonden, ook als ik de zaak voor de rechter laat komen (alleen zal het dan zijn wegens onwerkbare situatie). Alleen wordt eea dan heel erg vertraagd, maar dan zal ik denk ik wel moeten blijven werken daar in de tussentijd... En alleen al van het idéé krijg ik spontaan buikpijn. Dus misschien kan ik het aanbod het beste aannemen, hoewel ik eigenlijk wel dat verlof er nog apart bij wil hebben (dus dat nog apart laten uitbetalen).
Volgens haar moet ik heel blij zijn met haar genereuze aanbod van die 6 maanden oprotpremie, maar goed, met dat nog openstaand verlof betaal ik sowieso al bijna de helft zelf. Maar ik weet niet wat gebruikelijk is in het bedrijfsleven.
zaterdag 6 juni 2009 om 12:34
Als je er al 8 jaar werkt en je hebt 2,5 maanden verlof staan, is het geen genereuze aanbieding.
Geen gesprekken meer 1 op 1 met de manager, maar altijd met iemand van P&O erbij nu. Wil manager dat niet? Dan geen gesprek....
Ik persoonlijk zou er meer uit proberen te slepen. Hoewel ik me kan voorstellen dat je nu op je tenen loopt en er geen energie voor hebt. Maar ik zou het wel doen.
Geen gesprekken meer 1 op 1 met de manager, maar altijd met iemand van P&O erbij nu. Wil manager dat niet? Dan geen gesprek....
Ik persoonlijk zou er meer uit proberen te slepen. Hoewel ik me kan voorstellen dat je nu op je tenen loopt en er geen energie voor hebt. Maar ik zou het wel doen.
zaterdag 6 juni 2009 om 12:36
Het huidige aanbod, zes maanden salaris met aftrek van vijftig vakantiedagen, komt effectief neer op een ontslagvergoeding van anderhalve maand. Daar ben ik eerlijk gezegd niet van onder de indruk.
Het lijkt mij meer voor de hand liggen dat jullie los van de ontslagvergoeding van zes maanden afspreken dat al je verlofdagen worden uitbetaald en dat een kortdurend outplacementtraject, zeg zes tot acht gesprekken met een erkende loopbaanbegeleider, wordt vergoed.
Ik ben geen voorstander van jezelf ziekmelden bij een arbeidsconflict maar ik kan me wel voorstellen dat je een afspraak maakt bij de bedrijfsarts en daar bespreekt dat je fysiek en psychisch last hebt van de ontstane situatie. Wellicht kan de bedrijfsarts een positieve rol spelen bij het vinden van een oplossing.
Heb je deze suggesties besproken met je advocaat?
Het lijkt mij meer voor de hand liggen dat jullie los van de ontslagvergoeding van zes maanden afspreken dat al je verlofdagen worden uitbetaald en dat een kortdurend outplacementtraject, zeg zes tot acht gesprekken met een erkende loopbaanbegeleider, wordt vergoed.
Ik ben geen voorstander van jezelf ziekmelden bij een arbeidsconflict maar ik kan me wel voorstellen dat je een afspraak maakt bij de bedrijfsarts en daar bespreekt dat je fysiek en psychisch last hebt van de ontstane situatie. Wellicht kan de bedrijfsarts een positieve rol spelen bij het vinden van een oplossing.
Heb je deze suggesties besproken met je advocaat?
zaterdag 6 juni 2009 om 12:38
Ik zou weg gaan en er alles uitslepen wat er uit te slepen valt.
Laat die advocaat het woord doen en meld je ziek. Heb ik ook gedaan, ik kon niet anders...ik ging er helemaal aan stuk.
Oh ja...misschien handig om je collega's eens op te laten schrijven wat zij van je functioneren vinden. Als referentie.
Je kunt ook vragen om een mediator. Ze moeten er namelijk alles aan doen om eerst de situatie op te lossen. Ik moest toen om tafel met de collega waar ik moeite mee had..die deed vanalles achter mij rug om. Die mediator had dat zo gezien. Ik ben uiteindelijk ontslagen, maar op eigen "verzoek".
Sterkte..dit vreet energie..
Laat die advocaat het woord doen en meld je ziek. Heb ik ook gedaan, ik kon niet anders...ik ging er helemaal aan stuk.
Oh ja...misschien handig om je collega's eens op te laten schrijven wat zij van je functioneren vinden. Als referentie.
Je kunt ook vragen om een mediator. Ze moeten er namelijk alles aan doen om eerst de situatie op te lossen. Ik moest toen om tafel met de collega waar ik moeite mee had..die deed vanalles achter mij rug om. Die mediator had dat zo gezien. Ik ben uiteindelijk ontslagen, maar op eigen "verzoek".
Sterkte..dit vreet energie..
zaterdag 6 juni 2009 om 14:23
Eens met bevenstaande reacties. Als de situatie eenmaal zo is, dan is er eigenlijk geen goede weg terug meer. Zelfs als je in het gelijk wordt gesteld door de rechter, kun je vaak niet meer terug naar je werkplek. Onlangs had Etosha daar nog een topic over.
Ga er voor om er zoveel mogelijk uit te slepen. En je verlof, en een ruime ontslagvergoeding (8 jaar werk, dan is 8 maanden gangbaar, toch Wuiles?) en recht op een outplacementtraject. Laat je advocaat helemaal uit zijn dak gaan. Wetende dat je niet goed meer terug kan keren, is het niet ondenkbaar dat je het werk niet meer trekt en je ziekmeldt. Overleg dit met een bedrijfsarts.
Sterkte meid! Bedenk je dat als dit al een poos aan de gang is, je er alleen maar op vooruit kan gaan door ergens weer een frisse start te kunnen maken!
Ga er voor om er zoveel mogelijk uit te slepen. En je verlof, en een ruime ontslagvergoeding (8 jaar werk, dan is 8 maanden gangbaar, toch Wuiles?) en recht op een outplacementtraject. Laat je advocaat helemaal uit zijn dak gaan. Wetende dat je niet goed meer terug kan keren, is het niet ondenkbaar dat je het werk niet meer trekt en je ziekmeldt. Overleg dit met een bedrijfsarts.
Sterkte meid! Bedenk je dat als dit al een poos aan de gang is, je er alleen maar op vooruit kan gaan door ergens weer een frisse start te kunnen maken!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 6 juni 2009 om 15:11
Nee Poezewoes geen 8 maanden de ontslagregeling is minder geworden per 1 jan 2009. Onder de 35 jaar krijg je maar 0,5 maand per dienstjaar.
Ik zit zelf ook in een arbeidsconflict en weet dus precies alle regeltjes. TO meteen je rechtsbijstand inschakelen, of naar het juridisch loket (even googlen) of een advocaat inschakelen.
Ik zou met de huidige economische situatie niet meteen accoord gaan met dit voorstel. Indien je zeker weet dat dit een onterecht ontslag is en ze geen ellendik dossier over je hebben opgebouwd de afgelopen maanden dan sta je best sterk. Alle correspondentie verzamelen en opslaan. Ik zou voorzichtig zijn met je collega's vragen. Die plaats je dan in het midden van het conflict en die kunnen en willen misschien geen partij trekken. Ze hebben er verder ook niks mee te maken.
Laat dus niet over je heen lopen maar ik zou wel proberen om er een wederzijdsbeeindiging van te maken op inititatief van je werkgever. Dus dat je WW enzo krijgt. Naar de rechtbank is zeker niet alles en echt als laatste redmiddel.
Ik zou inderdaad ook naar de bedrijfsarts gaan en alles uitleggen, ik heb zon vermoeden dat die je meteen arbeidsongeschikt verklaard. (op basis van je verleden) ben je daar trouwens nog niet eerder geweest dan????
Ik zit zelf ook in een arbeidsconflict en weet dus precies alle regeltjes. TO meteen je rechtsbijstand inschakelen, of naar het juridisch loket (even googlen) of een advocaat inschakelen.
Ik zou met de huidige economische situatie niet meteen accoord gaan met dit voorstel. Indien je zeker weet dat dit een onterecht ontslag is en ze geen ellendik dossier over je hebben opgebouwd de afgelopen maanden dan sta je best sterk. Alle correspondentie verzamelen en opslaan. Ik zou voorzichtig zijn met je collega's vragen. Die plaats je dan in het midden van het conflict en die kunnen en willen misschien geen partij trekken. Ze hebben er verder ook niks mee te maken.
Laat dus niet over je heen lopen maar ik zou wel proberen om er een wederzijdsbeeindiging van te maken op inititatief van je werkgever. Dus dat je WW enzo krijgt. Naar de rechtbank is zeker niet alles en echt als laatste redmiddel.
Ik zou inderdaad ook naar de bedrijfsarts gaan en alles uitleggen, ik heb zon vermoeden dat die je meteen arbeidsongeschikt verklaard. (op basis van je verleden) ben je daar trouwens nog niet eerder geweest dan????
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
zaterdag 6 juni 2009 om 15:16
Oh shit je hebt al een advocaat (beter lézen haha)
Heel goed nou laat die het dan maar uitvechten. Hij/Zij geeft je toch wel tips wat je moet doen? Hoe je ervoor staat enz enz. Overleg even met je advocaat dat je het niet meer trekt om te gaan werken. Kijken wat hij/zij zegt.
Het is echt een kut situatie, ik weet het helemaal, maar probeer het niet te persoonlijk aan te trekken, het is vaak zo dat het niet met jou te maken heeft maar dat ze wellicht een makkelijke kans zien om jou als persoon eruit te werken. Je krijgt nu alleen modder over je heen en das niet goed voor je zelfvertrouwen, maar laat je niet gek maken. Jij weet dat je je werk naar behoren gedaan hebt, dat moet genoeg zijn. Soms heel moeilijk ik weet het maar probeer het aub want gun ze niet dat je er zelf nog eens aan onder doorgaat.
Als ik het kan met 33 weken zwanger en rondvliegende hormonen weet ik zeker dat jij het ook kunt. Kop op dus en ga ervoor.
Heel goed nou laat die het dan maar uitvechten. Hij/Zij geeft je toch wel tips wat je moet doen? Hoe je ervoor staat enz enz. Overleg even met je advocaat dat je het niet meer trekt om te gaan werken. Kijken wat hij/zij zegt.
Het is echt een kut situatie, ik weet het helemaal, maar probeer het niet te persoonlijk aan te trekken, het is vaak zo dat het niet met jou te maken heeft maar dat ze wellicht een makkelijke kans zien om jou als persoon eruit te werken. Je krijgt nu alleen modder over je heen en das niet goed voor je zelfvertrouwen, maar laat je niet gek maken. Jij weet dat je je werk naar behoren gedaan hebt, dat moet genoeg zijn. Soms heel moeilijk ik weet het maar probeer het aub want gun ze niet dat je er zelf nog eens aan onder doorgaat.
Als ik het kan met 33 weken zwanger en rondvliegende hormonen weet ik zeker dat jij het ook kunt. Kop op dus en ga ervoor.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
zaterdag 6 juni 2009 om 15:30
Ik ben op non-actief gesteld, dus ik hoef me niet ziek te melden. Hoewel het volgens de manager geen non-actief is, maar een "gelegenheid voor mij om tot rust te komen en na te denken over het voorstel" of zoiets. (Volgens de advocaat heet dit gewoon alsnog non-actief aangezien het niet vrijwillig was, maar goed. Hij heeft aangegeven dat ik bereid ben om te werken en dus niet accoord ga met een non-actiefstelling.) Ik hoef niet bang te zijn dus dat ik moet gaan werken, want ze willen me daar niet hebben, zgn omdat ík voor zoveel onrust zorg op de afdeling. (Ja hè hè, iedereen weet wat er speelt, dus die tongen komen wel los.) M'n collega's ga ik er in ieder geval niet (verder) in betrekken, die kijken natuurlijk ook wel uit op die muts van een manager tegen de haren in te strijken...
Zo'n outplacement-iets hoorde trouwens ook bij het aanbod. Tja, en de advocaat vindt dat we er zoveel mogelijk moeten uitslepen, maar waarschuwde me wel dat de kans bestaat dat ze denken: "dan maar de hard way", hun aanbod intrekken en me verplichten te komen werken, in de wetenschap dat ik toch binnen de kortste keren finaal kapot ga daar. (Maar ja, dán meld ik me ziek... hoewel je dan maar twee weken respijt schijnt te krijgen.)
In hoeverre ze een ellendik dossier over me hebben, geen idee. Ik heb voorgaande jaren goede beoordelingen gehad, maar ook minder goede. En dat ik twee keer zwaar depressief ben geweest en vervolgens een tijdje uit de running, werkt wellicht ook niet in mijn voordeel? Correspondentie enzo bewaren gaat niet, vanaf het moment dat dit conflict een beetje begon heb ik geprobeerd alles schriftelijk te krijgen, maar ik kreeg iedere keer mondeling een reactie. En nu worden er dingen gezegd als dat ik bijv zonder reden te laat kwam opdagen, terwijl ik dan aangegeven had (maar helaas: mondeling) dat ik naar het ziekenhuis moest om bloed te laten prikken.
Zo'n outplacement-iets hoorde trouwens ook bij het aanbod. Tja, en de advocaat vindt dat we er zoveel mogelijk moeten uitslepen, maar waarschuwde me wel dat de kans bestaat dat ze denken: "dan maar de hard way", hun aanbod intrekken en me verplichten te komen werken, in de wetenschap dat ik toch binnen de kortste keren finaal kapot ga daar. (Maar ja, dán meld ik me ziek... hoewel je dan maar twee weken respijt schijnt te krijgen.)
In hoeverre ze een ellendik dossier over me hebben, geen idee. Ik heb voorgaande jaren goede beoordelingen gehad, maar ook minder goede. En dat ik twee keer zwaar depressief ben geweest en vervolgens een tijdje uit de running, werkt wellicht ook niet in mijn voordeel? Correspondentie enzo bewaren gaat niet, vanaf het moment dat dit conflict een beetje begon heb ik geprobeerd alles schriftelijk te krijgen, maar ik kreeg iedere keer mondeling een reactie. En nu worden er dingen gezegd als dat ik bijv zonder reden te laat kwam opdagen, terwijl ik dan aangegeven had (maar helaas: mondeling) dat ik naar het ziekenhuis moest om bloed te laten prikken.
zaterdag 6 juni 2009 om 15:37
Je advocaat heeft gelijk. Je moet wel aanvechten dat je het niet eens bent met de non actief stelling en weer wilt werken, maar dit is toch vaak een technische aangelegenheid. Ze gaan je echt niet zomaar weer terug vragen hoor daarvoor is het al te ver en de verhouding al te veel verstoord.
Ik zou toch even naar de bedrijfsarts gaan en uitleggen wat er aan de hand is. Dat kan nooit kwaad.
Volgens mij heeft je advocaat het wel goed in de gaten toch? Indien het de hard way moet, dan moet dat maar. Maar geloof me werkgevers willen koste wat kost vaak vermijden dat je naar de rechtbank moet. Dat duurt lang en kost mega veel. Dan zijn ze veel verder van huis en ze weten nu onderhand ws wel dat ze niet helemaal netjes volgens de regels hebben gespeeld. Er moet inderdaad eerst een heel traject van te voren zijn doorlopen (je bijv een andere functie aanbieden) voordat ze je zomaar op non actief kunnen zetten. Hebben ze dit niet gedaan dan is hun positie bij een kantonrechter al erg zwak. Ze willen van je af, zo snel mogelijk en zo goedkoop mogelijk. Ze proberen het gewoon. Laat dat niet toe, eis gewoon waar je wettelijk recht op hebt (en ook niet meer) dan sta je altijd in je recht.
Ik zou toch even naar de bedrijfsarts gaan en uitleggen wat er aan de hand is. Dat kan nooit kwaad.
Volgens mij heeft je advocaat het wel goed in de gaten toch? Indien het de hard way moet, dan moet dat maar. Maar geloof me werkgevers willen koste wat kost vaak vermijden dat je naar de rechtbank moet. Dat duurt lang en kost mega veel. Dan zijn ze veel verder van huis en ze weten nu onderhand ws wel dat ze niet helemaal netjes volgens de regels hebben gespeeld. Er moet inderdaad eerst een heel traject van te voren zijn doorlopen (je bijv een andere functie aanbieden) voordat ze je zomaar op non actief kunnen zetten. Hebben ze dit niet gedaan dan is hun positie bij een kantonrechter al erg zwak. Ze willen van je af, zo snel mogelijk en zo goedkoop mogelijk. Ze proberen het gewoon. Laat dat niet toe, eis gewoon waar je wettelijk recht op hebt (en ook niet meer) dan sta je altijd in je recht.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
zaterdag 6 juni 2009 om 15:40
Het is ook kut, MM. Weet er alles van. Probeer het je niet persoonlijk aan te trekken, al hoewel dat heel erg moeilijk is. Dit gaat niet om dat jij een nare meid bent oid. Ze zullen alles aangrijpen en tien keer uitvergroten om jouw ontslag te kunnen rechtvaardigen en dat doet zeer, heel zeer.
Hou je koppie hoog hoor, je weet zelf heel goed wat je waard bent!
Hou je koppie hoog hoor, je weet zelf heel goed wat je waard bent!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 6 juni 2009 om 16:26
@Chica: ze hebben me wel een 'verbetertraject' aangeboden, maar dit is/was een wassen neus. In die zin, dat ik er héél veel aan gehad heb (dit geven mijn collega's ook aan) maar ze me er desondanks gewoon uit willen werken. Probleem is, dat ik die manager heel erg vertrouwde en met haar veel 1 op 1 gesprekken heb gehad over zaken die ik moeilijk vond. Zij weet dus precies waar ze me op moet 'pakken', en grijpt nu de kans om te roepen: "Zoals je ziet geeft MM al zelf aan dat ze daar-en-daar moeite mee heeft," terwijl ik dus juist aan díe punten actief gewerkt heb en daar ook op gecoacht ben. Bij mij zijn/waren die punten: onzekerheid, veel vragen stellen, snel in de put zitten bij tegenslag, emotionele instabiliteit (recidiverende depressie..), onzeker zijn in groepen en in de omgang met mensen (collega's dus, met klanten kan ik het wél omdat ik weet wat er precies van me verwacht wordt). Bij mij is vastgesteld dat ik ADD heb met licht-autistische trekken. De Ritalin helpt hierbij, maar dit gebruik ik pas een paar weken en toen speelde dit conflict al. Maar ja, juist als je dan iemand de hele dag gaat zitten afbranden, krijg je iemand vanzelf wel onzeker... En nu wordt er gezegd dat mijn collega's zich allemaal ergeren aan mij, maar ik dat niet inzie (vanwege die licht-autische trekken ofzo?) en er dus geen verbetering verwacht wordt. Terwijl ik, sinds ik dit weet, veel gerichter om feedback vraag: ik weet bijv dat ik niet goed ben in het luisteren tussen de regels door en het lezen van lichaamstaal (forummen is voor mij dan ook véél gemakkelijker dan irl-contact), dus ik vráág mensen echt hoe ik op hen overkom en/of zij aandachtspuntjes hebben. Sinds die tijd is de omgang met mijn collega's juist veel beter geworden, alleen wordt dat nu dus door haar ontkend. Waar ik dan vervolgens weer onzeker van word (denken mijn collega's echt zo slecht over mij??) en dan word er weer gezegd dat ik nog steeds onzeker ben... Dit gedoe begon allemaal een paar maanden geleden, maar is in recordtempo geëscaleerd toen zij doorkreeg dat ik nog net niet helemáál achterlijk ben: in een gesprek zei zij dat ik zo "ondankbaar" was omdat zij mij een verbetertraject cadeau hadden gedaan en ik nu helemaal niet verbeterd was (oftewel hopeloos geval) en eea dus allemaal weggegooid geld was, waarop ik -min of meer cynisch- opmerkte dat het nooit helemáál weggegooid geld was voor het bedrijf omdat ze dan sterker stonden bij de kantonrechter. Geen slimme opmerking, dat geef ik toe, maar het gesprek werd zó op de man gespeeld dat ik me in het nauw voelde (dan reageer ik enigszins cynisch, zeker in het pré-Ritalintijdperk) Ze reageerde vervolgens heel bot en in de drie weken daarna heb ik zo'n beetje vier tot vijf keer een 'gesprek' gehad dat bol stond van de op- en aanmerkingen, zelfs op dagen waarop ze ongeveer 10 minuten ofzo op de afdeling geweest was en voor de rest buiten de deur. Vanaf dat moment is het heel snel gegaan, dus ik dénk eigenlijk dat dit al de opzet was (mij eruit werken) en dat mijn cynische grapje is opgevat als: ze heeft 'm dóór.
De bedrijfsarts is trouwens heel aardig en zou me zeker kunnen helpen (hij heeft me al eens gewaarschuwd dat het bedrijf me op "gedeeltelijk ziekgemeld" had laten staan, waardoor ik de twee-jaar-ziektewet-termijn dreigde te overschrijden --> ik werkte toen al een paar maanden weer fulltime), ware het niet dat mijn bedrijf deze bedrijfsarts heeft opgezegd en met een ander kantoor in zee is gegaan, en ik ken de nieuwe bedrijfsarts niet. En nu die nieuwe bedrijfsarts inlichten terwijl ik op non-actief sta lijkt me ook niet zinvol... Of zie ik dat verkeerd?
De bedrijfsarts is trouwens heel aardig en zou me zeker kunnen helpen (hij heeft me al eens gewaarschuwd dat het bedrijf me op "gedeeltelijk ziekgemeld" had laten staan, waardoor ik de twee-jaar-ziektewet-termijn dreigde te overschrijden --> ik werkte toen al een paar maanden weer fulltime), ware het niet dat mijn bedrijf deze bedrijfsarts heeft opgezegd en met een ander kantoor in zee is gegaan, en ik ken de nieuwe bedrijfsarts niet. En nu die nieuwe bedrijfsarts inlichten terwijl ik op non-actief sta lijkt me ook niet zinvol... Of zie ik dat verkeerd?
zaterdag 6 juni 2009 om 16:52
quote:mastermind schreef op 06 juni 2009 @ 16:26:
Bij mij zijn/waren die punten: onzekerheid, veel vragen stellen, snel in de put zitten bij tegenslag, emotionele instabiliteit (recidiverende depressie..), onzeker zijn in groepen en in de omgang met mensen (collega's dus, met klanten kan ik het wél omdat ik weet wat er precies van me verwacht wordt). Bij mij is vastgesteld dat ik ADD heb met licht-autistische trekken.en in hoeverre zijn dat nog steeds punten? Als dat allemaal speelt, kan je dan wel beweren dat het allemaal zo onrechtvaardig is? ik snap dat het voor jou allemaal zwaar lullig is, en dat je er niet op zit te wachten dat iemand aangeeft dat deze zaak vermoedelijk toch minder zwart/wit is dan jij het ziet, maar op de lange termijn help je jezelf misschien toch niet zo als je jezelf wijsmaakt dat de boze managerheks het op je gemunt heeft. Al was het maar omdat je in een volgende baan wellicht tegen hetzelfde gaat oplopen?
Bij mij zijn/waren die punten: onzekerheid, veel vragen stellen, snel in de put zitten bij tegenslag, emotionele instabiliteit (recidiverende depressie..), onzeker zijn in groepen en in de omgang met mensen (collega's dus, met klanten kan ik het wél omdat ik weet wat er precies van me verwacht wordt). Bij mij is vastgesteld dat ik ADD heb met licht-autistische trekken.en in hoeverre zijn dat nog steeds punten? Als dat allemaal speelt, kan je dan wel beweren dat het allemaal zo onrechtvaardig is? ik snap dat het voor jou allemaal zwaar lullig is, en dat je er niet op zit te wachten dat iemand aangeeft dat deze zaak vermoedelijk toch minder zwart/wit is dan jij het ziet, maar op de lange termijn help je jezelf misschien toch niet zo als je jezelf wijsmaakt dat de boze managerheks het op je gemunt heeft. Al was het maar omdat je in een volgende baan wellicht tegen hetzelfde gaat oplopen?
zaterdag 6 juni 2009 om 17:02
Die punten waren bij mij aandachtspunten voor zover het de onzekerheid en de emotionele instabiliteit betreft. Ik heb nu goede medicatie, en trainingen gehad waardoor ik zelfverzekerder en zelfbewuster ben geworden. Dit wordt ook opgemerkt door mijn collega's.
Groepjesdingen en onzekerheid bij de omgang met mensen zijn nog steeds aandachtspunten bij mij. Ik zou dan ook nooit een baan zoeken waarbij ik veel moet socializen en/of voor (grote) groepen moet spreken, ik voel me daar veel te ongemakkelijk bij. Omgang met mensen is wel een aandachtspunt, maar sterk verbeterd nu ik meer inzicht heb in de oorzaken van deze problemen (bijv dus die lichaamstaal), waardoor ik dat leer te compenseren door bijv meer gerichte feedback te vragen. En doordat ik nu Ritalin heb, ben ik veel minder snel afgeleid, minder chaotisch en word ik niet zo dood- en doodmoe van de hele dag mensen en achtergrondgeluiden om me heen.
Ik begrijp jouw vraag wel Rider, maar juist omdat dit allemaal zo speelde (en mijn manager dit wist) is het dus juist zo'n probleem om nu te bewijzen dat dit allemaal sterk verbeterd is, door o.a. trainingen en medicatie.... Het is dat mijn collega's me wél allemaal teruggeven dat ik heel erg veranderd ben, anders zou ik nu opnieuw heel onzeker zijn en denken dat het allemaal aan míj ligt.
Groepjesdingen en onzekerheid bij de omgang met mensen zijn nog steeds aandachtspunten bij mij. Ik zou dan ook nooit een baan zoeken waarbij ik veel moet socializen en/of voor (grote) groepen moet spreken, ik voel me daar veel te ongemakkelijk bij. Omgang met mensen is wel een aandachtspunt, maar sterk verbeterd nu ik meer inzicht heb in de oorzaken van deze problemen (bijv dus die lichaamstaal), waardoor ik dat leer te compenseren door bijv meer gerichte feedback te vragen. En doordat ik nu Ritalin heb, ben ik veel minder snel afgeleid, minder chaotisch en word ik niet zo dood- en doodmoe van de hele dag mensen en achtergrondgeluiden om me heen.
Ik begrijp jouw vraag wel Rider, maar juist omdat dit allemaal zo speelde (en mijn manager dit wist) is het dus juist zo'n probleem om nu te bewijzen dat dit allemaal sterk verbeterd is, door o.a. trainingen en medicatie.... Het is dat mijn collega's me wél allemaal teruggeven dat ik heel erg veranderd ben, anders zou ik nu opnieuw heel onzeker zijn en denken dat het allemaal aan míj ligt.
