Begrafenisondernemer/uitvaartverzorger, ervaringen?

Ik volg even want ik overweeg deze switch ook te maken.

Zelf geen ervaring, maar misschien vind je dit interessant: https://www.intermediair.nl/werk-en-car ... ondernemer

Geen eigen ervaring, maar een kennis heeft het werk gedaan, maar al snel nadat diegene kinderen kreeg kon diegene het werk niet meer doen.

To, het ligt natuurlijk aan bepaalde zaken.

- Of je zelfstandig werkt of in dienst bij een bedrijf. Als je voor jezelf werkt, moet je eigenlijk altijd beschikbaar zijn. Als je in dienst bent, zul je deze beschikbaarheid afwisselen met collega's, maar wel beschikbaar zijn voor jouw klant.

- Wat gebruikelijk is in een regio. Hier in mijn regio zijn er vaak meerdere condoleance momenten, vaak sowieso eentje 's avonds. Daar moet je dan ook bij zijn als het jouw klant is. Terwijl in mijn oude regio het moment van condoleance vaak na de uitvaart is en dus niet op een aparte avond.

- Als je gaat solliciteren, informeer in welk gebied ze operationeel zijn. Het kan best zijn dat dát kleine familiebedrijf in een klein gebied actief is, hetgeen gunstig kan zijn qua reistijden.

- Is jouw functie enkel het begeleiden en regelen van de uitvaart. Of moet je iemand ook afleggen/kleden?

Uit de praktijk: ik had een klant die uitvaartondernemer/verzorger was (ook enkele dragers), ken 2 mensen die dat werk doen. Het voordeel van een familiebedrijf, lekker lokaal werken, maar ook een groter risico op bekenden (die kunnen ook niet altijd doorgeschoven worden naar een collega).

Over het algemeen vinden de meesten het fijn om mensen bij te kunnen staan op zo'n moeilijk moment. Omdat het vaak ouderen zijn, is het als begeleider minder emotioneel dan wanneer het een jong persoon is. Onderling is het vaak heel gezellig, want juist in deze omgeving is humor belangrijk en soms is deze... redelijk zwart.

Details over vaak op moeten draven in de avonden en weekenden, is iets dat je echt na zult moeten vragen bij het bedrijf. Dat verschilt gewoon zo!

Ik ken iemand die een switch heeft gemaakt en dit nu doet. Het bevalt haar goed, maar het is wel altijd afwachten wanneer je moet werken en je kan van niets naar heel druk gaan.
Niet alle families gaan even lief met elkaar om, soms sta je er letterlijk tussenin. Dat is niet altijd makkelijk.

Daarnaast lijkt het me fijn om wat ouder te zijn zodat je al wat levenservaring hebt.

Uitvaarten op zaterdag zie ik regelmatig voorbij komen, op zondag is het hier niet erg gebruikelijk, maar het kan per streek anders zijn.

Ik heb recente ervaring als 'klant' van een uitvaartonderneming. Uiteraard is er het verdriet, waar je zelf ook al van zegt dat je je dat realiseert. Maar je komt ook bij families waar bepaald niet alles koek en ei is (zoals bij ons het geval helaas). En je werkt inderdaad ook behoorlijk onregelmatig. Dat hangt niet (alleen) af van wanneer de uitvaart plaats vindt. Je zal ook 's avonds en in het weekend op bezoek moeten bij nabestaanden om de uitvaart te regelen en ook kan niet alle zorg voor het lichaam van de overledene tot kantooruren uitgesteld worden. Toen mijn moeder een paar maanden geleden op een vrijdagavond laat overleed, is er toch nog na middernacht iemand van de uitvaartonderneming naar het hospice gekomen om koelelementen voor het lichaam te brengen.

Iemand die ik ken heeft net de opleiding uitvaartondernemer afgerond bij Apres la Vie Academie. Misschien iets voor je?

Het meest onregelmatige is natuurlijk dat je als je dienst hebt elk moment gebeld kunt worden dat er iemand is overleden en je dan in gepaste kleding en met de nodige informatie daarnaartoe moet. Tenzij bij een euthanasie waar al vooraf het tijdstip bekend was en je een afspraak kunt plannen (en afhankelijk van of en waar de overledene opgebaard wordt).

Daarnaast is het toch wel een andere manier van plannen als je afhankelijk bent van nabestaanden die informatie of zaken moeten leveren. Het is dienstbaar zijn, maar wel op diplomatieke (onzichtbare) wijze de tijdsplanning bewaken en zorgen dat bijvoorbeeld adressen voor de rouwkaarten op tijd aangeleverd worden. Ook soms (juist niet) scheidsrechter spelen in complexe familiesituaties waar jij geen beslissing kunt forceren maar wel keuzes gemaakt moeten worden. En geld speelt natuurlijk wel degelijk een rol, dus je moet ook zorgen dat wat je ‘verkoopt’ uiteindelijk ook afgerekend en betaald wordt.

En als je in je persoonlijke leven een situatie hebt met een (aanstaand) overlijden, dan kan het een behoorlijk confronterend beroep zijn, wel iets om je vooraf te realiseren.

maree schreef: ↑

07-08-2022 15:54

Leuk dat je er ook aan denkt, maar wel jammer dat we elkaar nog niet kunnen helpen Wat zijn dingen waar jij over twijfelt of die je juist leuk lijken?

Het lijkt mij een prachtig beroep. Precies zoals jij ook omschrijft. Maar het onregelmatig werken lijkt mij lastig. Ook ligt het loon lager dan wat ik nu verdien, voor zover ik kon vinden.

Vroeger heb ik samengewerkt met uitvaartondernemer bij de grote landelijke speler. Het was vooral een functie waar je foutloos moet werken. Het is enorm belangrijk om de wensen, de vereiste papieren, de planning en de teksten perfect te hebben. Ik vond het meer projectplanning dan emotioneel begeleiden.

Ik heb meerdere uitvaarten meegemaakt waar het niet foutloos ging, een keer eentje van iemand die jong overleed door euthanasie en waar het misging met de muziek die diegene zelf had uitgezocht. Dat vond ik erg voor de nabestaanden, omdat de boodschap van de overledene zo niet volledig overkwam (de fout was niet te missen).

Ik weet niet of het typisch Belgisch is, maar in mijn omgeving worden begrafenissen de helft van de tijd op zaterdagochtend georganiseerd.

Dan heeft het merendeel van de mensen tenminste vrij en moet niet iedereen vakantie nemen.

De laatste groet is - in de dagen vooraf - ook vaak 's avonds (meestal rond 18 à 19u). Zodat mensen na hun werk kunnen komen. Om 15u 's middags gaan er verdomd weinig mensen kunnen komen groeten.


Bij een grotere speler kunnen er overigens best roosters zijn.
Maar ik kan me wel voorstellen dat je alsnog gebeld wordt als er iemand ziek uitvalt of zijn been breekt.


In de ene familie zal het overigens koek en ei zijn en vrij eenvoudig.
In een andere familie wil iedereen wat anders en wordt je planning, je kaarten, ... 7 keer door elkaar gehaald en is iedereen boos op elkaar. En moet jij het hoofd proberen koel te houden, want met een beetje pech wil de helft je niet betalen als je hen toch niet volgt.

Wissewis, dat is denk ik typisch voor België, alhoewel het wel vaker gebeurd in Nederland. Over het algemeen als ik een uitvaart heb, is deze gewoon doordeweeks.

parbleumondieu schreef: ↑

07-08-2022 18:00

Vroeger heb ik samengewerkt met uitvaartondernemer bij de grote landelijke speler. Het was vooral een functie waar je foutloos moet werken. Het is enorm belangrijk om de wensen, de vereiste papieren, de planning en de teksten perfect te hebben. Ik vond het meer projectplanning dan emotioneel begeleiden.

Precies. Er moet vooral heel veel geregeld worden in een week tijd bij mensen bij wie de emoties vaak heel hoog zitten. Er is weinig tijd voor emotioneel begeleiden. Ik denk ook dat je er rekening mee moet houden dat je niet weet in wat voor situatie je terecht gaat komen. Het overlijden kan heel onverwacht zijn en de familie overmand door emoties. Maar die begrafenis móet geregeld worden. Of je komt bij mensen die juist opgelucht zijn door het overlijden en zo min mogelijk met de uitvaart te maken willen hebben.

Het verschil tussen een uitvaartondernemer en een begrafenisondernemer is dat de eerste alle soorten uitvaarten regelt en de tweede alleen begrafenissen. In sommige, met name reformatorische, kringen is cremeren vanuit de geloofsovertuiging niet toegestaan en door iemand te betalen die ook crematies verzorgd, werk je mee aan crematies, ook al is het niet jouw familielid dat gecremeerd wordt. Daarom heb je in sommige plaatsen nog begrafenisondernemers die echt alleen maar begrafenissen regelen.

Ik heb beroepshalve vrij regelmatig te maken met uitvaartondernemers, ook heel vaak midden in de nacht. Als iemand overleden is, is het van belang dat het niet te lang duurt voor het lichaam gekoeld wordt. Dus ook bij een overlijden in de late avond of de nacht, wordt het lichaam binnen een paar uur verzorgd en gekoeld. Het bespreken van de uitvaart vindt op alle dagen van de week plaats, ook in het weekend en op feestdagen omdat een uitvaart binnen 7 werkdagen moet plaatsvinden en er veel te regelen is. Een paar dagen wachten is echt niet mogelijk.

Daarbij is het ook gewoon een commerciële baan, een uitvaartondernemer verdient aan uitvaarten. Je verkoopt je product.

Je moet ook bedenken dat je soms uitvaarten moet regelen die tegen je eigen gevoel ingaan. Een familie die echt helemaal geen plechtigheid of wat dan ook wil voor hun naaste, maar gewoon zo snel en goedkoop mogelijk de oven in.

Het is zeker ook een mooi en absoluut waardevol beroep, maar het is niet alleen maar liefdevolle troost bieden.

Her lijkt mij een mooi, maar ook zwaar beroep. Niet alleen emotioneel gezien, maar ook qua verantwoordelijkheid.

Verder lijkt me het goed om te kijken welke organisatie het beste bij je past. Toen mijn vader vorig jaar juni plotseling overleed thuis, belden we een uitvaartverzorgster van een landelijke partij. Het was op dat moment half 1 's nachts en een erg warme week. Ze gaven aan pas de volgende ochtend rond 9 uur te kunnen komen. Dat wilden we echt niet. Mijn vader was naakt en het was erg warm boven. Regionale organisatie gebeld, binnen een uur kwam H. Hij heeft mijn vader met mijn oom (die ondertussen gekomen was) afgelegd en ik heb vervolgens geholpen met aankleden. Hij heeft me goed begeleid daarin, en achteraf was ik blij dit gedaan te hebben. De volgende ochtend om 11 uur was hij er weer, fris en fruitig. Zo'n fijne, rustige, maar toch kordate begeleiding de rest van de week.

NightNurse schreef: ↑

07-08-2022 19:26

Het verschil tussen een uitvaartondernemer en een begrafenisondernemer is dat de eerste alle soorten uitvaarten regelt en de tweede alleen begrafenissen. In sommige, met name reformatorische, kringen is cremeren vanuit de geloofsovertuiging niet toegestaan en door iemand te betalen die ook crematies verzorgd, werk je mee aan crematies, ook al is het niet jouw familielid dat gecremeerd wordt. Daarom heb je in sommige plaatsen nog begrafenisondernemers die echt alleen maar begrafenissen regelen.

Ik heb beroepshalve vrij regelmatig te maken met uitvaartondernemers, ook heel vaak midden in de nacht. Als iemand overleden is, is het van belang dat het niet te lang duurt voor het lichaam gekoeld wordt. Dus ook bij een overlijden in de late avond of de nacht, wordt het lichaam binnen een paar uur verzorgd en gekoeld. Het bespreken van de uitvaart vindt op alle dagen van de week plaats, ook in het weekend en op feestdagen omdat een uitvaart binnen 7 werkdagen moet plaatsvinden en er veel te regelen is. Een paar dagen wachten is echt niet mogelijk.

Daarbij is het ook gewoon een commerciële baan, een uitvaartondernemer verdient aan uitvaarten. Je verkoopt je product.

Je moet ook bedenken dat je soms uitvaarten moet regelen die tegen je eigen gevoel ingaan. Een familie die echt helemaal geen plechtigheid of wat dan ook wil voor hun naaste, maar gewoon zo snel en goedkoop mogelijk de oven in.

Het is zeker ook een mooi en absoluut waardevol beroep, maar het is niet alleen maar liefdevolle troost bieden.

Is ook eigen keus zoiets. Dus dat is al verkeerd als jezelf daar een bepaald idee over hebt. Of denkt dat de familie iemand zo snel mogelijk de oven in wil hebben. Niet iedereen wil een uitgebreide uitvaart.

Ben je zelf al eens in aanraking geweest met uitvaart Maree?
Of is het helemaal nieuw voor je?

Ik heb jaren als uitvaartverzorger/uitvaartleider gewerkt. Wat aanvullingen vanuit mijn ervaring (hele lap tekst, haha):

Over het algemeen is het verschil tussen een grote onderneming en een kleine/particuliere onderneming:
- bij een grote onderneming wordt minimaal een afgeronde hbo-opleiding gevraagd, bij een kleine meestal niet. Mijn ervaring is dat er bij een grote onderneming meer 'projectmanagement' gevraagd wordt, meer ballen in de lucht houden en daardoor wordt een hoger niveau gevraagd. Salarissen bij de grote ondernemers liggen om deze reden ook hoger.
- bij een grote partij regel je als uitvaartverzorger de uitvaart (regelgesprek) en ga je de uitvaart zo veel mogelijk zelf voor (dag van de uitvaart), als je niet kunt voorgaan wordt een collega/uitvaartleider ingezet. Bij de kleinere onderneming word je vaak meer allround ingezet, dus wordt vaak verwacht dat je mee helpt met verzorgen (afleggen), bij rouwbezoeken aanwezig bent etc. Hierdoor regel je minder uitvaarten, maar heb je meer 'neventaken'.

Het vak van uitvaartverzorger vind ik nog steeds het mooiste wat er is. Dat je in zo'n kort tijdsbestek en op zo'n vaak heftig moment zo dicht in het leven van mensen mag komen en daarbij als het goed is veel vertrouwen krijgt, is bijzonder.
Keerzijde is het onregelmatig werken en altijd bereikbaar zijn. Ook al ben je bijv twee dagen vrij, je zorgt toch dat je bereikbaar bent en legt dit niet bij een collega neer. En ondanks dat je alles goed regelt, gaan er altijd dingen anders of mis waarbij je vrij acuut moet reageren. Het is echt een 'way of life' waarvoor je moet kiezen. Dus telefoon mee als je uit eten gaat, mee als je een dagje gaat winkelen, etc.
Ik ben er na zes jaar bewust mee gestopt, om meer werk/prive-balans te krijgen en thuis meer aandacht te kunnen geven. Ondanks dat ik hier achter sta, hou ik nog steeds van het vak!

Het beeld dat regelmatig geschetst wordt, is nogal 'romantisch'; dat je zó veel voor nabestaanden kunt betekenen. Ja, dat kun je zeker, maar je bent vooral aan het regelen en organiseren. Ook tijdens het regelgesprek moet je door en niet te lang blijven hangen in emotie en persoonlijke verhalen. Mensen kunnen niet langer dan 2-3 hun aandacht erbij houden in zo'n situatie en dan moet jij de boel wel grotendeels op de rit hebben. Dus je moet er zakelijk in staan en tegelijkertijd een goede balans met het persoonlijke vinden. Zeker in het begin is dat lastig. Hou er ook rekening mee dat je lang niet altijd leuke gesprekken hebt. De ruzies werden al genoemd, maar ook situaties zonder financiële middelen voor de uitvaart, geen klik met nabestaanden, of onderlinge familievetes waar jij uiteindelijk de klos bent (ja echt). Je moet echt stevig in je schoenen staan en daarnaast ben jij eindverantwoordelijk voor de uitvaart, ook als er elders in de keten iets mis gaat waar jij geen invloed op hebt, dat is soms lastig.

Als je meer de verdieping op levensverhaal en begeleiding van de dienst zoekt, dan is een rol als ritueelbegeleider/woorddienstbegeleider meer passend. Die zit echt op de inhoud en minder op regelen/organiseren. Maar dit zijn meestal ZZP-ers.

Hopelijk kun je hier iets mee. Als je specifieke vragen hebt, laat het dan weten!

Nou, ik weet niet waar onze uitvaartbegeleider bij mijn vader haar opleiding had gevolgd, maar daar hadden we echt helemaal niets aan, qua regelen was het minimaal en ook allemaal erg primitief. Echt met een multomap met voorbeeldtekstjes en foto’s van kisten enzo. Je zou denken dat je dat heden ten dage iets moderner insteekt. Nauwelijks tips over hoe je goed een praatje voorbereidt, totaal geen inzicht in hoe lang dingen duren (waardoor we uitliepen, wat ik vooraf al vermoedde en uitdrukkelijk gevraagd had).

Maar goed, les voor de volgende keer om meteen iemand anders te vragen, want ik merkte meteen al dat deze vrouw niet bij ons paste.