Werk & Studie
alle pijlers
Blij in de bijstand
vrijdag 3 mei 2024 om 09:12
Tja, er zijn helaas treurige voorbeelden te over van kinderen van een psychisch zieke ouder.
Maar kan me voorstellen dat het voor jou moeilijk kan zijn bevooroordeeld te worden en jouw kind in een hokje wordt geplaatst.
Zelf heb ik wel schade opgelopen door mijn moeder. Manisch depressief noemde ze het toen nog. Ik was op jonge leeftijd al een expert in het aanvoelen van haar stemmingen. Iedere beweging, ieder trekje op haar gelaat kon ik lezen. En ik was me daar dan continu op aan het aanpassen.
Ik vond dat toen gewoon, wist niet beter.
Maar ben ongeveer na mijn 30e wel de schade bij mezelf gaan ondervinden. Ik merkte aan mezelf dat Ik mijn onveilige jeugd totaal ontkende, het enorm aan het verbloemen was. Het breekpunt was toen mijn man op een keer tegen me zei: "je gaat steeds meer op je moeder lijken!"
Man, wat was ik woest! Maar hij had gelijk.. ik was haar steeds meer aan het kopiëren. Ik wist niet beter.
En ik schrijf dit echt niet om jou een steek te geven hoor! Maar ik probeer wel aan te geven dat het geen onzin is dat er wellicht extra op jouw kind wordt gelet.
vrijdag 3 mei 2024 om 09:29
Dat kan ik mij goed indenken hoor. Überhaupt heeft een zieke ouder vaak een enorme weerslag op het gezin. Mijn vader werd ernstig ziek toen ik 3 was en onze jeugd was stabiel, maar zeker niet zorgeloos als gevolg daarvan. En waar zijn carrière veranderde (het hield niet op, maar werd anders) werd dat op ons geprojecteerd bijvoorbeeld.Pindakaasjes schreef: ↑03-05-2024 09:12Tja, er zijn helaas treurige voorbeelden te over van kinderen van een psychisch zieke ouder.
Heb je nog contact met je moeder als ik vragen mag?
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 3 mei 2024 om 09:47
Het was een beetje vreemd omschreven dan...ManaGes schreef: ↑03-05-2024 08:57Dat schreef ik toch, er is niets mis met pannenkoeken.
Ik snap dat mensen die krap zitten bepaalde gerechten achter elkaar moeten eten uit nood omdat er niets anders binnen het budget valt want te duur.
Het kwam op mij over dat sommigen, die het tegenwoordig wel breed hebben, daar gewoon niet meer bij stil staan. Het worden dan de gerechten van 'vroeger, toen ze nog krap zaten'.
Iedereen staat er anders in, dat kan/mag.
Persoonlijk vind ik sommige dingen nog steeds wel lekker, simpel en makkelijk. Even ter aanvulling: Ik ken iemand die vet goed verdiend en af en toe nog een goedkoop recept kookt uit zijn studententijd.
vrijdag 3 mei 2024 om 09:50
Baggal schreef: ↑03-05-2024 09:29Dat kan ik mij goed indenken hoor. Überhaupt heeft een zieke ouder vaak een enorme weerslag op het gezin. Mijn vader werd ernstig ziek toen ik 3 was en onze jeugd was stabiel, maar zeker niet zorgeloos als gevolg daarvan. En waar zijn carrière veranderde (het hield niet op, maar werd anders) werd dat op ons geprojecteerd bijvoorbeeld.
Heb je nog contact met je moeder als ik vragen mag?
Ja, dat mag je best vragen. Ik zie haar iedere week één uurtje. Dan drinken we thee en gaat het over koetjes en kalfjes. Een hechtere band ga ik niet meer met haar krijgen. Ik weet dat ze geen steek veranderd is en dat zal ik niet kunnen veranderen. Dus een bepaalde afstand is goed. Niet meer die gifangel in mijn leven, zo omschrijf ik het.
Heftig van jouw vader ook zeg!
Een gezin gaat daar echt onder gebukt.
vrijdag 3 mei 2024 om 10:00
Overigens hadden we ook de pech dat mijn vader op jonge leeftijd werd getroffen door een hart en herseninfarct. Kort op elkaar. Hij was de stabiele factor in huis naast mijn eeuwig onberekenbare moeder. De angst dat hij zou wegvallen, bracht een gevoel teweeg dat ik met geen pen kan omschrijven.
Mijn moeder, die het alleen met 5 kinderen moest rooien, was als een zwart gat als toekomst tegemoet zien.
Gelukkig heeft hij het nog wat jaartjes uitgehouden. Toen hij wegviel was de verbindende schakel weg. Ik denk dat ik toen pas aan mezelf kon gaan werken, voor mezelf durfde te kiezen. Hor zweverig dat misschien ook staat.
Mijn moeder, die het alleen met 5 kinderen moest rooien, was als een zwart gat als toekomst tegemoet zien.
Gelukkig heeft hij het nog wat jaartjes uitgehouden. Toen hij wegviel was de verbindende schakel weg. Ik denk dat ik toen pas aan mezelf kon gaan werken, voor mezelf durfde te kiezen. Hor zweverig dat misschien ook staat.
. Ik jou erover op
vrijdag 3 mei 2024 om 10:04
Dat weet ik, maar als kind keer op keer aangeeft geen last te hebben van mijn stoornis en hulpverleners hem keer op keer naar een kopp groep willen sturen, ondanks dat kind aangeeft het niet nodig te hebben wordt het gewoon erg vervelend. Hij is daarop ook afgehaakt. Zeer jammer.Pindakaasjes schreef: ↑03-05-2024 09:12Tja, er zijn helaas treurige voorbeelden te over van kinderen van een psychisch zieke ouder.
Maar kan me voorstellen dat het voor jou moeilijk kan zijn bevooroordeeld te worden en jouw kind in een hokje wordt geplaatst.
vrijdag 3 mei 2024 om 10:07
Het ging er om dat je nu kunt kiezen voor spinazie met een gekookt ei of pannenkoeken, terwijl er vroeger geen andere keuze was.ManaGes schreef: ↑03-05-2024 08:57Dat schreef ik toch, er is niets mis met pannenkoeken.
Ik snap dat mensen die krap zitten bepaalde gerechten achter elkaar moeten eten uit nood omdat er niets anders binnen het budget valt want te duur.
Het kwam op mij over dat sommigen, die het tegenwoordig wel breed hebben, daar gewoon niet meer bij stil staan. Het worden dan de gerechten van 'vroeger, toen ze nog krap zaten'.
Iedereen staat er anders in, dat kan/mag.
Persoonlijk vind ik sommige dingen nog steeds wel lekker, simpel en makkelijk. Even ter aanvulling: Ik ken iemand die vet goed verdiend en af en toe nog een goedkoop recept kookt uit zijn studententijd.
vrijdag 3 mei 2024 om 10:25
Het ging niet goed. Hij zat er met een zeer duidelijke hulpvraag die gewoon aan de kant geschoven werd.
vrijdag 3 mei 2024 om 10:28
Dank je, interessant. Ik ben vooral oud, is mijn conclusie.Siri schreef: ↑02-05-2024 22:44Het is nogal contextafhankelijk.
Het is ook geen fout Nederlands om wel lidwoorden te gebruiken.
Hier een interessant artikel:
https://www.dbnl.org/tekst/_taa01420090 ... 1_0058.php
Ik herken mezelf niet eens
vrijdag 3 mei 2024 om 10:42
Dat is schandalig en erg voor jouw kind, en idd ook een voorbeeld van niet gezien worden vanwege gezinssituatie/achtergrond.
Ik denk wel dat er hier niet vanuit vooroordelen werd gereageerd op het kopp-verhaal , maar dat er informatie ontbrak (nl dat kind zelf een andere hulpvraag had).
Ik herken mezelf niet eens
vrijdag 3 mei 2024 om 10:43
Ik lees je graag overigens, dus schroom niet (en af en toe dwaalt men af en gaat het hier zelfs over het gebruik van lidwoorden dus wat dat betreft …Pindakaasjes schreef: ↑03-05-2024 10:01Maar dit heeft natuurlijk niks meer met happy in de bijstand te maken. Ik jou erover op
).
baggal wijzigde dit bericht op 03-05-2024 10:45
0.29% gewijzigd
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 3 mei 2024 om 10:45
Waarom zou hij anders bij een psycholoog zitten?Voornu schreef: ↑03-05-2024 10:42Dat is schandalig en erg voor jouw kind, en idd ook een voorbeeld van niet gezien worden vanwege gezinssituatie/achtergrond.
Ik denk wel dat er hier niet vanuit vooroordelen werd gereageerd op het kopp-verhaal , maar dat er informatie ontbrak (nl dat kind zelf een andere hulpvraag had).
vrijdag 3 mei 2024 om 10:51
Selene schreef: ↑03-05-2024 10:04Dat weet ik, maar als kind keer op keer aangeeft geen last te hebben van mijn stoornis en hulpverleners hem keer op keer naar een kopp groep willen sturen, ondanks dat kind aangeeft het niet nodig te hebben wordt het gewoon erg vervelend. Hij is daarop ook afgehaakt. Zeer jammer.
Nee, dit begrijp ik ook. Ik zeg wel eens: "je kunt iemand ziek of anders zijn, ook willen aanpraten. Jouw kind is géén projectje.
vrijdag 3 mei 2024 om 10:52
Meestal. En als een kind dus meerdere malen aangeeft dat dat niet de oorzaak is van zijn hulpvraag, ondanks dat zijn moeder alleenstaand is en een stoornis heeft, er toch op blijven duwen, want tsja meestal…..Pindakaasjes schreef: ↑03-05-2024 10:49Terwijl ik je juist probeerde uit te leggen, dat dat meestal niet uit de lucht komt vallen. Dat is geen beschuldiging aan jou persoonlijk.
Handelen op basis van aanname dus ipv te luisteren.
vrijdag 3 mei 2024 om 10:56
Ja, ik begrijp wat je zegt.
vrijdag 3 mei 2024 om 11:11
Ik begrijp wel wat Selene bedoelt. Ik ben zelf een ouder met een stoornis in het autistisch spectrum. Als een van mijn kinderen problemen zou hebben, dan zou je het makkelijk daarop kunnen gooien. Maar ik ben me juist erg bewust van mijn beperkingen en voor zover ik na kan gaan (en de omgeving) zijn er geen problemen daardoor.
Ook in mijn eigen jeugd heb ik ervaren dat iedereen dacht dat we last hadden van het grote, duidelijke trauma, terwijl de verwaarlozing en mishandeling niet gezien werd.
Ook in mijn eigen jeugd heb ik ervaren dat iedereen dacht dat we last hadden van het grote, duidelijke trauma, terwijl de verwaarlozing en mishandeling niet gezien werd.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
vrijdag 3 mei 2024 om 11:20
Dat snap ik, echter ik vind het niet gek dat men daar toch aandacht aan schenkt en het niet zomaar voorbij laat gaan of er totaal geen acht op slaat. Nu ken ik Selene’s casus niet, hoef ik ook niet te weten, maar in algemene zin begrijp ik vanuit de hulpverlener wel dat men daar ook naar kijkt - al was het maar om bepaalde mogelijke oorzaken van de problematiek uit te sluiten. En tevens vanuit de beroepsbeoefening: niet het verwijt te krijgen daar niet op gelet te hebben.Nana_Mouskouri schreef: ↑03-05-2024 11:11Ik begrijp wel wat Selene bedoelt. Ik ben zelf een ouder met een stoornis in het autistisch spectrum. Als een van mijn kinderen problemen zou hebben, dan zou je het makkelijk daarop kunnen gooien. Maar ik ben me juist erg bewust van mijn beperkingen en voor zover ik na kan gaan (en de omgeving) zijn er geen problemen daardoor.
Ook in mijn eigen jeugd heb ik ervaren dat iedereen dacht dat we last hadden van het grote, duidelijke trauma, terwijl de verwaarlozing en mishandeling niet gezien werd.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 3 mei 2024 om 11:25
Ik hoop dat mijn kind geen last heeft van de last die ik van/door mijn verleden heb. Ik denk dat ik hem een redelijke normale jeugd geef, maar eigenlijk weet ik niet wat normaal is (rationeel wel, maar ik heb het zelf niet ervaren). Als hij problemen krijgt, hoop ik dat er hulp is voor hem en dat dat aansluit, en dat hij idd niet bij voorbaat al in een hokje wordt geplaatst door mijn cptts. Het zal vast invloed hebben, kan bijna niet anders, omdat het invloed heeft op mij en ik op hem en dan hoop ik dat daar oog voor is. Maar tot nu toe lijkt er geen 'schade' te zijn en heb ik er ook alles aan gedaan om dat te voorkomen.
Ik herken mezelf niet eens
vrijdag 3 mei 2024 om 11:27
en dat heb je nergens benoemd dus je vertelt de helft van het verhaal en rekent mij daarna op mijn persoonlijk verhaal af omdat jij niet alle info geeft. ik heb het persoonlijke deel daarom verwijderd
broadway wijzigde dit bericht op 03-05-2024 11:28
0.27% gewijzigd
En doooooor!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
