Werk & Studie
alle pijlers
Blokkeren en (faal)angst op werk
donderdag 26 oktober 2023 om 14:00
Ik heb eigenlijk al jaren een probleem dat ik altijd wel redelijk heb weten te ontwijken. Ik voel altijd een enorme drang om het goed te doen op werk. Geen fouten te mogen maken. Liever iets niet voor elkaar te krijgen, dan om fouten te maken. Dat is zo erg, dat ik er totaal door blokkeer.
Ik kan bijv. nachten wakker liggen over afstemming met stakeholders (want op welk moment, hoe stel ik ze tevreden, wat doe ik met hun input). Ook kom ik door al die informatie van derden zelf weer aan het wankelen en ben ik niet meer overtuigd van wat ik zelf doe. Ik ben weinig creatief. Vaak krijg ik eea ook niet zo goed op een rijtje, en ik blokkeer letterlijk. Dit zorgt weer voor uitstelgedrag, het idee dat ik faal, en ik krijg niks voor elkaar voor mijn gevoel. Ik ben precies, maar kan dus ook helemaal vastlopen op de kleinste details, en dan gebeurt er niks.. ik ontwijk dan alles en wil vooral graag dat anderen me helpen of me zeggen wat ik moet doen.
Ik ben enige tijd geleden teruggekomen van zwangerschapsverlof en in mijn verlof is een aantal dossiers verder gebracht door een tijdelijke collega. Deze collega heeft er echt vaart in gekregen, maar ook een aantal dingen niet aangepakt zoals ik dat zou hebben gedaan (vooral minder grondig), waardoor ik juist verwacht weer veel gedoe met stakeholders te krijgen omdat ze zich onvoldoende betrokken voelen.
Ik merk dat ik na een paar weken werken weer wakker lig van werk, in het weekend mijn hoofd nog steeds vol zit en ik echt minder geniet van de kleine. Dit vanwege angst (om fouten te maken, met uiteindelijk de angst dat men ziet dat ik niks kan en men me ontslaat), onzekerheid/paniek en blokkade.
Ik zou graag willen dat ik snel zie welke kant we op moeten in mijn dossiers, weet wanneer het beste moment voor afstemming is en wat ik kan doen met de input, goede resultaten haal binnen een snelle tijd. Dit zou ook mijn werkplezier vergroten. Het idee dat ik het niet kan, mijn onzekerheid en paniekgevoelens en blokkade zorgen nu ervoor dat ik erg lang met iets bezig kan zijn zonder effectief te zijn en vooruitgang te boeken, wat mijn werkplezier erg verkleint.
Ik heb zelfs overwogen om te stoppen met werken, helaas is dat financieel niet mogelijk en het lijkt ook vluchtgedrag te zijn. De drempel om na een tijdje te beginnen zou dan ook alleen maar groter zijn.
Iemand herkenning en tips hoe ik van deze angst, blokkade en onzekerheid af kom en effectiever (en wat luchtiger) kan werken?
Ik kan bijv. nachten wakker liggen over afstemming met stakeholders (want op welk moment, hoe stel ik ze tevreden, wat doe ik met hun input). Ook kom ik door al die informatie van derden zelf weer aan het wankelen en ben ik niet meer overtuigd van wat ik zelf doe. Ik ben weinig creatief. Vaak krijg ik eea ook niet zo goed op een rijtje, en ik blokkeer letterlijk. Dit zorgt weer voor uitstelgedrag, het idee dat ik faal, en ik krijg niks voor elkaar voor mijn gevoel. Ik ben precies, maar kan dus ook helemaal vastlopen op de kleinste details, en dan gebeurt er niks.. ik ontwijk dan alles en wil vooral graag dat anderen me helpen of me zeggen wat ik moet doen.
Ik ben enige tijd geleden teruggekomen van zwangerschapsverlof en in mijn verlof is een aantal dossiers verder gebracht door een tijdelijke collega. Deze collega heeft er echt vaart in gekregen, maar ook een aantal dingen niet aangepakt zoals ik dat zou hebben gedaan (vooral minder grondig), waardoor ik juist verwacht weer veel gedoe met stakeholders te krijgen omdat ze zich onvoldoende betrokken voelen.
Ik merk dat ik na een paar weken werken weer wakker lig van werk, in het weekend mijn hoofd nog steeds vol zit en ik echt minder geniet van de kleine. Dit vanwege angst (om fouten te maken, met uiteindelijk de angst dat men ziet dat ik niks kan en men me ontslaat), onzekerheid/paniek en blokkade.
Ik zou graag willen dat ik snel zie welke kant we op moeten in mijn dossiers, weet wanneer het beste moment voor afstemming is en wat ik kan doen met de input, goede resultaten haal binnen een snelle tijd. Dit zou ook mijn werkplezier vergroten. Het idee dat ik het niet kan, mijn onzekerheid en paniekgevoelens en blokkade zorgen nu ervoor dat ik erg lang met iets bezig kan zijn zonder effectief te zijn en vooruitgang te boeken, wat mijn werkplezier erg verkleint.
Ik heb zelfs overwogen om te stoppen met werken, helaas is dat financieel niet mogelijk en het lijkt ook vluchtgedrag te zijn. De drempel om na een tijdje te beginnen zou dan ook alleen maar groter zijn.
Iemand herkenning en tips hoe ik van deze angst, blokkade en onzekerheid af kom en effectiever (en wat luchtiger) kan werken?
donderdag 26 oktober 2023 om 14:40
Ik zou met een coach (een goede) gaan praten. Die kan met jou onderzoeken waar dit vandaan komt. Is het bijvoorbeeld iets wat echt alleen op werk speelt? Meestal is dat namelijk niet zo, en heb je, als je er wat langer over nadenkt, ook prive toch wel de neiging dingen goed te willen doen. Maar vaak komt het daar wat minder aan het licht omdat het voelt alsof er daar misschien minder op het spel staat.
donderdag 26 oktober 2023 om 14:47
Het helpt om voor jezelf helemaal af te pellen wat er voor angst onder ligt. Het gaat niet om het maken van fouten, het gaat om welk gevoel daar weer onder zit. Waar ben je bang voor als je een fout maakt? Welk gevoel probeer je te vermijden door alles onder controle te willen hebben? Welke gedachte heb je dan, als je helemaal door de grond gezakt bent Wat voel je dan? Bij welke aller, allergrootste angst kom je dan uit? ? Dat kan van alles zijn he: ik kan het niet. Ik ben niet goed genoeg. Ik ben alleen. Als je dat eenmaal helder hebt, kan je daarmee aan de slag.
donderdag 26 oktober 2023 om 15:06
Het imposter syndroom is bekend, maar daarmee natuurlijk nog niet opgelost.
Professionele hulp overweeg ik, maar dan is de vervolgstap weer: hoe kom ik daar aan? Via werkgever vind ik dan weer spannend: kans is groot dat ze mij naar bedrijfsmaatschappelijk werk sturen, maar ik heb ook het idee dat er dan extra op me gelet wordt (dus bewijsdrang). Een psycholoog of coach zou ik liever hebben, maar daar is tegenwoordig ook een wildgroei van. En zo praat ik mezelf weer vast.
Ik heb vroeger overigens met een depressie gekampt, daar heb ik therapie voor gehad. Maar de oorzaak van die depressie is nooit helder geworden. Daar kon ik mee leven, maar het zou zomaar kunnen dat deze twee met elkaar te maken hebben.
Ik heb ook het idee dat eea nu versterkt wordt door slaapgebrek, weer beginnen met werken na een langere periode verlof en weinig verantwoordelijkheid (wat ik heeeeeeerlijk vond), en een enorm schuldgevoel naar m’n dochter toe. En naar m’n partner, want ik ben ook een
Ik wil ook gewoon schijt aan dingen hebben, dingen luchtiger aanvliegen, mijn werk kunnen loslaten, dingen maar gewoon gaan doen en dan onderweg dingen oplossen, stevig blijven staan bij tegenspraak en gewoon lekker aan de slag gaan.
Heb net iig maar een zelfhulpboek besteld ‘goed genoeg’. Om het idee te hebben dat ik er wel mee bezig heb, en mss ook om daar herkenning en tips te lezen.
Professionele hulp overweeg ik, maar dan is de vervolgstap weer: hoe kom ik daar aan? Via werkgever vind ik dan weer spannend: kans is groot dat ze mij naar bedrijfsmaatschappelijk werk sturen, maar ik heb ook het idee dat er dan extra op me gelet wordt (dus bewijsdrang). Een psycholoog of coach zou ik liever hebben, maar daar is tegenwoordig ook een wildgroei van. En zo praat ik mezelf weer vast.
Ik heb vroeger overigens met een depressie gekampt, daar heb ik therapie voor gehad. Maar de oorzaak van die depressie is nooit helder geworden. Daar kon ik mee leven, maar het zou zomaar kunnen dat deze twee met elkaar te maken hebben.
Ik heb ook het idee dat eea nu versterkt wordt door slaapgebrek, weer beginnen met werken na een langere periode verlof en weinig verantwoordelijkheid (wat ik heeeeeeerlijk vond), en een enorm schuldgevoel naar m’n dochter toe. En naar m’n partner, want ik ben ook een
Ik wil ook gewoon schijt aan dingen hebben, dingen luchtiger aanvliegen, mijn werk kunnen loslaten, dingen maar gewoon gaan doen en dan onderweg dingen oplossen, stevig blijven staan bij tegenspraak en gewoon lekker aan de slag gaan.
Heb net iig maar een zelfhulpboek besteld ‘goed genoeg’. Om het idee te hebben dat ik er wel mee bezig heb, en mss ook om daar herkenning en tips te lezen.
donderdag 26 oktober 2023 om 15:13
Als je weet dat je denkt door de mand te gaan vallen, dan heb je daar de kop toch al te pakken?
Waarom mag niemand weten waar dat is ontstaan? Waar schaam jij je zo voor dat ook geen hulpverlener dat mag weten?
Wat heb je zo diep weggestopt dat je er bijna niet meer bij kan?
Ik heb emdr gehad. Ik ging naar een vrijgevestigde psycholoog om van mijn micromanager gedoe af te komen. We kwamen te spreken over situaties waar ik geen invloed, macht of controle had over de uitkomst. Ik noemde situaties op. Ze bleef maar een nieuw bolletje zetten en mij dan verwachtingsvol aankijken waardoor ik me genoodzaakt voelde weer iets te zeggen.
En toen dacht ik opeens aan iets en terwijl ik het zei begon ik te trillen, beven, en bijna in paniek.
Mooi, zei ze toen, daar is ie. En daar zijn we toen op emdr gaan toepassen.
En vanaf dat moment heb ik geen last meer van mijn imposter syndroom wat onder het micro management lag verborgen.
Waarom mag niemand weten waar dat is ontstaan? Waar schaam jij je zo voor dat ook geen hulpverlener dat mag weten?
Wat heb je zo diep weggestopt dat je er bijna niet meer bij kan?
Ik heb emdr gehad. Ik ging naar een vrijgevestigde psycholoog om van mijn micromanager gedoe af te komen. We kwamen te spreken over situaties waar ik geen invloed, macht of controle had over de uitkomst. Ik noemde situaties op. Ze bleef maar een nieuw bolletje zetten en mij dan verwachtingsvol aankijken waardoor ik me genoodzaakt voelde weer iets te zeggen.
En toen dacht ik opeens aan iets en terwijl ik het zei begon ik te trillen, beven, en bijna in paniek.
Mooi, zei ze toen, daar is ie. En daar zijn we toen op emdr gaan toepassen.
En vanaf dat moment heb ik geen last meer van mijn imposter syndroom wat onder het micro management lag verborgen.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 26 oktober 2023 om 15:45
@doreia: inspirerend om je verhaal te horen.
Het voelt voor mij totaal niet alsof niemand mag weten waar het is ontstaan. Het is alleen dat ik mezelf dat ook al 1000x heb afgevraagd, maar er niet uit kom. En daar wil ik dan ook graag hulp bij, maar liever niet via mijn werkgever.
Dus dan moet ik zelf op zoek naar hulp, en lijkt naar de huisarts gaan een eerste stap. Ik wil niet de symptomen bestrijden, ik wil nu echt de oorzaak aanpakken anders blijf ik hier tegenaan lopen. Van de angst, het blokkeren en de onzekerheid wil ik ook heel graag af.
@lila Linda: wie kan ik bellen dan? Naast de huisarts?
Het voelt voor mij totaal niet alsof niemand mag weten waar het is ontstaan. Het is alleen dat ik mezelf dat ook al 1000x heb afgevraagd, maar er niet uit kom. En daar wil ik dan ook graag hulp bij, maar liever niet via mijn werkgever.
Dus dan moet ik zelf op zoek naar hulp, en lijkt naar de huisarts gaan een eerste stap. Ik wil niet de symptomen bestrijden, ik wil nu echt de oorzaak aanpakken anders blijf ik hier tegenaan lopen. Van de angst, het blokkeren en de onzekerheid wil ik ook heel graag af.
@lila Linda: wie kan ik bellen dan? Naast de huisarts?
donderdag 26 oktober 2023 om 16:01
Realiseer je dat je problemen (het goed willen doen, bang zijn te falen, vastlopen in details, niks voor elkaar krijgen uitstellen etc.) zich nu ook lijken te manifesteren in je zoektocht naar een hulpverlener. Vraag eens in je omgeving rond bij mensen die met iemand praten, wellicht hebben zij iemand die ze aanraden. Of ga googlen en kies iemand wiens site je aanspreekt. Ga op kennismaking en als het je bevalt, dan blijf je.
meisje85 wijzigde dit bericht op 26-10-2023 16:34
0.35% gewijzigd
donderdag 26 oktober 2023 om 16:05
Ja, de huisarts is de poort naar alle zorg die je nodig hebt en hopelijk vergoed kan worden. Door middel van een verwijzing.Expecting23 schreef: ↑26-10-2023 15:45@doreia: inspirerend om je verhaal te horen.
Het voelt voor mij totaal niet alsof niemand mag weten waar het is ontstaan. Het is alleen dat ik mezelf dat ook al 1000x heb afgevraagd, maar er niet uit kom. En daar wil ik dan ook graag hulp bij, maar liever niet via mijn werkgever.
Dus dan moet ik zelf op zoek naar hulp, en lijkt naar de huisarts gaan een eerste stap. Ik wil niet de symptomen bestrijden, ik wil nu echt de oorzaak aanpakken anders blijf ik hier tegenaan lopen. Van de angst, het blokkeren en de onzekerheid wil ik ook heel graag af.
@lila Linda: wie kan ik bellen dan? Naast de huisarts?
Leg je vraag daar neer, samen kijken naar wat er is voor je, verzekerd en onverzekerd en als je via normale traject wil heb je een doorverwijzing nodig om terecht te komen bij deze hulp.
Jaja.
donderdag 26 oktober 2023 om 16:29
Dit realiseer ik me inderdaad maar al te goed. Ik heb wat gegoogled en heb een site gevonden van een psycholoog die me wel aanspreekt. Dus die heb ik opgeslagen.meisje85 schreef: ↑26-10-2023 16:01Realiseer je dat je problemen (het goed willen doen, bang zijn te falen, vastlopen in details, niks voor elkaar krijgen uitstellen etc.) zich nu ook lijkt te manifesteren in je zoektocht naar een hulpverlener. Vraag eens in je omgeving rond bij mensen die met iemand praten, wellicht hebben zij iemand die ze aanraden. Of ga googlen en kies iemand wiens site je aanspreekt. Ga op kennismaking en als het je bevalt, dan blijf je.
Ik ga eerst de weg via de huisarts bewandelen. Dus morgen de huisarts bellen is de eerste stap.
donderdag 26 oktober 2023 om 16:29
Dit realiseer ik me inderdaad maar al te goed. Ik heb wat gegoogled en heb een site gevonden van een psycholoog die me wel aanspreekt. Dus die heb ik opgeslagen.meisje85 schreef: ↑26-10-2023 16:01Realiseer je dat je problemen (het goed willen doen, bang zijn te falen, vastlopen in details, niks voor elkaar krijgen uitstellen etc.) zich nu ook lijkt te manifesteren in je zoektocht naar een hulpverlener. Vraag eens in je omgeving rond bij mensen die met iemand praten, wellicht hebben zij iemand die ze aanraden. Of ga googlen en kies iemand wiens site je aanspreekt. Ga op kennismaking en als het je bevalt, dan blijf je.
Ik ga eerst de weg via de huisarts bewandelen. Dus morgen de huisarts bellen is de eerste stap.
donderdag 26 oktober 2023 om 16:56
Dit vind ik wel interessant, want ik denk zo anders. Maar oké, dan blijkt dus dat deze stakeholders zich onvoldoende betrokken voelen. Als men dat bij jou aangeeft, ga je er mee aan de slag om dat op te lossen. Dat is dan toch gewoon een van de vele taken en activiteiten op je werk. Juist als je het niet zelf hebt gedaan hoef je je er toch ook niet schuldig over te voelen?Deze collega heeft er echt vaart in gekregen, maar ook een aantal dingen niet aangepakt zoals ik dat zou hebben gedaan (vooral minder grondig), waardoor ik juist verwacht weer veel gedoe met stakeholders te krijgen omdat ze zich onvoldoende betrokken voelen.
Dat je je tot op zekere hoogte druk maakt om wat je zelf hebt gedaan kan ik nog begrijpen (hoewel ik zo helemaal niet in elkaar zit), maar je verantwoordelijk voelen voor andermans werk is wel een stapje verder. Je was er niet en je pakt het weer op.
Hoewel het vaak reuze meevalt met die verwachte kritiek.
Dit is niet om je faalangst te bagatelliseren, maar dit was niet jouw werk.
anoniem_677683ba4a1a0 wijzigde dit bericht op 26-10-2023 16:58
3.84% gewijzigd
donderdag 26 oktober 2023 om 16:58
Daarom heb jij geen faalangst op het werk. En TO wel.Lorem_Ipsum schreef: ↑26-10-2023 16:56Dit vind ik wel interessant, want ik denk zo anders. Maar oké, dan blijkt dus dat deze stakeholders zich onvoldoende betrokken voelen. Als men dat bij jou aangeeft, ga je er mee aan de slag om dat op te lossen. Dat is dan toch gewoon een van de vele taken en activiteiten op je werk. Juist als je het niet zelf hebt gedaan hoef je je er toch ook niet schuldig over te voelen?
Dat je je tot op zekere hoogte druk maakt om wat je zelf hebt gedaan kan ik nog begrijpen (hoewel ik zo helemaal niet in elkaar zit), maar je verantwoordelijk voelen voor andermans werk is wel een stapje verder. Je was er niet en je pakt het weer op.
Hoewel het vaak reuze meevalt met die verwachte kritiek.
Jaja.
donderdag 26 oktober 2023 om 16:59
Nee, maar dan heeft ze dus ook faalangst voor wat anderen hebben gedaan, bedoel ik.
Ik neem aan de ze voortdurend omringd wordt door mensen die dingen niet goed doen.
Hoe dan ook, sterkte aan TO. Heel veel mensen kampen met dit probleem.
anoniem_677683ba4a1a0 wijzigde dit bericht op 26-10-2023 17:01
26.62% gewijzigd
donderdag 26 oktober 2023 om 17:00
gewoon een psycholoog, eentje die je door een vriendin wordt aangeradenExpecting23 schreef: ↑26-10-2023 15:45@doreia: inspirerend om je verhaal te horen.
Het voelt voor mij totaal niet alsof niemand mag weten waar het is ontstaan. Het is alleen dat ik mezelf dat ook al 1000x heb afgevraagd, maar er niet uit kom. En daar wil ik dan ook graag hulp bij, maar liever niet via mijn werkgever.
Dus dan moet ik zelf op zoek naar hulp, en lijkt naar de huisarts gaan een eerste stap. Ik wil niet de symptomen bestrijden, ik wil nu echt de oorzaak aanpakken anders blijf ik hier tegenaan lopen. Van de angst, het blokkeren en de onzekerheid wil ik ook heel graag af.
@lila Linda: wie kan ik bellen dan? Naast de huisarts?
of die je vindt via Google
donderdag 26 oktober 2023 om 17:16
donderdag 26 oktober 2023 om 17:52
Heb je dit in alle functies gehad die je in je leven hebt uitgeoefend? Of is het meer in deze functie?
Kan het zijn dat de functie misschien niet bij je past of te hoog gegrepen is? Dat wanneer je een trapje lager gaat werken het gevoel van falen minder wordt omdat er minder verantwoordelijkheid op je rust?
Naast werken aan je faalangst is dat misschien ook de moeite waard om over na te denken.
Kan het zijn dat de functie misschien niet bij je past of te hoog gegrepen is? Dat wanneer je een trapje lager gaat werken het gevoel van falen minder wordt omdat er minder verantwoordelijkheid op je rust?
Naast werken aan je faalangst is dat misschien ook de moeite waard om over na te denken.
donderdag 26 oktober 2023 om 18:16
Vaak hebben mensen dit, ongeacht de functie.Spookje80 schreef: ↑26-10-2023 17:16Kun je niet gewoon een andere baan zoeken die je minder stress oplevert i.p.v. je in allerlei bochten te wringen om het maar goed te doen (voor jouw gevoel). Lijkt me een uitputtingsslag en je wilt toch ook nog een beetje kunnen genieten van die kleine? Ze zijn groot voor je het weet.
donderdag 26 oktober 2023 om 22:04
Dank voor alle reacties! Ik heb er veel aan.
@lorem ipsum: ik kan je redenering helemaal volgen, en rationeel kan ik dat ook zo zeggen. Maar het gevoel en de onrust (en het loslaten van werk) zijn daarmee niet weg. Rationeel kan ik ook prima zeggen dat ik mijn best doe en aan het einde van de maand mijn salaris overgemaakt krijg. Maar emotioneel ligt dat anders.
En juist dat is denk ik de kern, dat ik de oorzaak (wat die ook moge zijn) wil aanpakken zodat ik dat gevoel en die onrust niet meer zo (sterk/continu) ervaar.
Ik was vanavond met mijn man aan het praten en toen kwamen we eigenlijk tot de conclusie dat ik dit eigenlijk altijd heb gehad, ongeacht de functie. Ik heb nu ook niet de meest spannende functie, maar wel een functie waarbij een grote mate van vrijheid en zelfstandigheid wordt verwacht.
Nu iets anders gaan doen voelt eerder als vluchten dan als het probleem aanpakken. Een paar jaar geleden wilde ik heel graag op deze plek promotie maken, dat heb ik nu wel laten varen, lijkt me op dit moment voor mezelf niet gezond. Eerst stabieler en rustiger worden, en de tijd hier juist benutten om te ‘oefenen’ en de oorzaak te zoeken en aan te pakken. Ik heb ook wel zitten denken aan ‘simpeler’ werk, maar denk dat ik daar uiteindelijk zou leeglopen en ook tegen hetzelfde aan zou lopen. Los van de financiële consequenties die dat heeft.
En ik heb hier jaren op zich prima gefunctioneerd, in die zin dat ik nooit slechte beoordeling heb gekregen oid. Maar ook nooit excellent heb gepresteerd of me bijv. enorm zichtbaar heb gemaakt.
Ook denk ik dat momenteel wel wat andere dingen meespelen, wat historie rondom deze werkplek (heel instabiel team, afwezige leidinggevende, micromanagende teamleider bij wie het nooit goed genoeg was), slaapgebrek, afscheid nemen van een lange periode verlof waar ik heel erg van heb genoten, afscheid nemen van de babytijd van mijn laatste kind (we willen niet nog een kind) en al weeeeeeken op en af ongesteld als fijne bijwerking van de spiraal. En dan als klap op de vuurpijl nu wel gewoon ziek door griep.
Maar ik wil gewoon luchtiger tegen werk aankijken en niet die onrust voelen. Daar wil ik nu mee aan de slag. En dat kost ook energie, maar wel energie die me iets oplevert voor de langere termijn hoop
ik.
Morgen ga ik dus bellen voor een afspraak bij de huis. Hoop dat ik hier de komende tijd wel verder mag blijven schrijven en tips zijn welkom.
@lorem ipsum: ik kan je redenering helemaal volgen, en rationeel kan ik dat ook zo zeggen. Maar het gevoel en de onrust (en het loslaten van werk) zijn daarmee niet weg. Rationeel kan ik ook prima zeggen dat ik mijn best doe en aan het einde van de maand mijn salaris overgemaakt krijg. Maar emotioneel ligt dat anders.
En juist dat is denk ik de kern, dat ik de oorzaak (wat die ook moge zijn) wil aanpakken zodat ik dat gevoel en die onrust niet meer zo (sterk/continu) ervaar.
Ik was vanavond met mijn man aan het praten en toen kwamen we eigenlijk tot de conclusie dat ik dit eigenlijk altijd heb gehad, ongeacht de functie. Ik heb nu ook niet de meest spannende functie, maar wel een functie waarbij een grote mate van vrijheid en zelfstandigheid wordt verwacht.
Nu iets anders gaan doen voelt eerder als vluchten dan als het probleem aanpakken. Een paar jaar geleden wilde ik heel graag op deze plek promotie maken, dat heb ik nu wel laten varen, lijkt me op dit moment voor mezelf niet gezond. Eerst stabieler en rustiger worden, en de tijd hier juist benutten om te ‘oefenen’ en de oorzaak te zoeken en aan te pakken. Ik heb ook wel zitten denken aan ‘simpeler’ werk, maar denk dat ik daar uiteindelijk zou leeglopen en ook tegen hetzelfde aan zou lopen. Los van de financiële consequenties die dat heeft.
En ik heb hier jaren op zich prima gefunctioneerd, in die zin dat ik nooit slechte beoordeling heb gekregen oid. Maar ook nooit excellent heb gepresteerd of me bijv. enorm zichtbaar heb gemaakt.
Ook denk ik dat momenteel wel wat andere dingen meespelen, wat historie rondom deze werkplek (heel instabiel team, afwezige leidinggevende, micromanagende teamleider bij wie het nooit goed genoeg was), slaapgebrek, afscheid nemen van een lange periode verlof waar ik heel erg van heb genoten, afscheid nemen van de babytijd van mijn laatste kind (we willen niet nog een kind) en al weeeeeeken op en af ongesteld als fijne bijwerking van de spiraal. En dan als klap op de vuurpijl nu wel gewoon ziek door griep.
Maar ik wil gewoon luchtiger tegen werk aankijken en niet die onrust voelen. Daar wil ik nu mee aan de slag. En dat kost ook energie, maar wel energie die me iets oplevert voor de langere termijn hoop
ik.
Morgen ga ik dus bellen voor een afspraak bij de huis. Hoop dat ik hier de komende tijd wel verder mag blijven schrijven en tips zijn welkom.
vrijdag 27 oktober 2023 om 06:39
Ik denk dat het heel zinnig is de oorzaak van je angst (want zo lees ik het) aan te pakken. Ik heb ook last van angst gehad (die projecteerde ik op iets anders) en heb daar EMDR voor gehad. Dan moet je inderdaad terug naar de echte trigger (en dus de oorzaak van die trigger) en die pak je aan. Mijn angst is bijna helemaal weg, de trigger is er nog een heel klein beetje maar de angst die daardoor verschijnt is heel goed te handelen. Ik merk trouwens ook dat mijn faalangst (ook erg veel last van gehad toen ik jonger was en nog een beetje zich voordoet in werk) ook veel minder is geworden. Dus die angst was in mijn geval goed aan te pakken en de aanpak (EMDR) heeft voor een enorme verlichting gezorgd in mijn leven. Ik leed hier enorm onder en op een bepaald moment trok ik dit gewoon niet meer. Jouw angst herken ik bij een vriendin van mij. Zij heeft een jeugd gehad met een zeer negatieve afwijzende ouder. Ik weet niet of jouw opvoeding/ouders een rol speelt bij jouw angst? Bij mij was het een ouder die zeer grensoverschrijdend was, ik heb hier in mijn jeugd ook veel therapie voor gehad. De angst heb ik dus later in mijn leven aangepakt.
vrijdag 27 oktober 2023 om 12:28
Ik heb vanmiddag al een afspraak bij de huisarts. Merk dat dat aan de ene kant goed voelt, en ik daar tegelijkertijd ook wel weer stress van krijg: wat als ik niet serieus genomen word. Wat als ze me niet kan helpen. Of wat als ik in therapie ga en we niet de oorzaak kunnen vinden en ik maar door blijf sukkelen.
Het liefst zou ik vandaag nog m’n baan opzeggen en onder een deken gaan liggen, maar dat gaat het niet oplossen. Ik moet nu ook even niet al te grote veranderingen aanbrengen, even pas op de plaats maken en rustig ademhalen. Dat zeg ik nu 1000x tegen mezelf, maar ook daar voel ik dat niet helemaal.
Afgelopen nacht ook amper geslapen, echt maar een paar uurtjes. Ik word s nachts wakker en kan dan niet meer in slaap vallen en ga piekeren en lig wakker van details op werk (en in mindere mate privé). Ik heb het in ieder geval dus nog totaal niet onder controle. En ik weet ook niet zo goed wat ik nou aan de huisarts moet vertellen: gaat het om faalangst op werk, om angst in brede zin, om soort oververmoeidheid, om hormonale klachten of om onrust?
Eigenlijk om alles een beetje.
Wat ik in ieder geval wil is een bloedtest, en verder bespreken hoe we met mijn psychische klachten verder kunnen gaan. Want ik weet wel dat ik iets wil veranderen, al weet ik niet hoe en wat precies.
Het liefst zou ik vandaag nog m’n baan opzeggen en onder een deken gaan liggen, maar dat gaat het niet oplossen. Ik moet nu ook even niet al te grote veranderingen aanbrengen, even pas op de plaats maken en rustig ademhalen. Dat zeg ik nu 1000x tegen mezelf, maar ook daar voel ik dat niet helemaal.
Afgelopen nacht ook amper geslapen, echt maar een paar uurtjes. Ik word s nachts wakker en kan dan niet meer in slaap vallen en ga piekeren en lig wakker van details op werk (en in mindere mate privé). Ik heb het in ieder geval dus nog totaal niet onder controle. En ik weet ook niet zo goed wat ik nou aan de huisarts moet vertellen: gaat het om faalangst op werk, om angst in brede zin, om soort oververmoeidheid, om hormonale klachten of om onrust?
Eigenlijk om alles een beetje.
Wat ik in ieder geval wil is een bloedtest, en verder bespreken hoe we met mijn psychische klachten verder kunnen gaan. Want ik weet wel dat ik iets wil veranderen, al weet ik niet hoe en wat precies.
vrijdag 27 oktober 2023 om 12:34
Het is hartstikke goed (en verstandig!) dat je een stap hebt gezet. En dat is tegelijkertijd ook eng, omdat je ook aanvoelt dat je iets zal moeten gaan doen en dat 'iets' is nou ook weer niet iets waar de meeste mensen enorm naar uitkijken. Ik zou gewoon vertellen waar je last van hebt, wat je ervaart. Het is helemaal niet nodig, en al helemaal niet je taak, om daar direct een eventuele oorzaak van te noemen. Al was het maar omdat je helemaal niet weet wat de oorzaak is, toch? Dus vertel gewoon waar je tegenaan loopt, luister naar de reactie van de huisarts en bepaal of je daar iets mee kan. "Ik ben bang om fouten te maken, ik loop vast, ik ben moe, ik blokkeer, ik ontwijk het al jaren en het lukt me niet meer" is voldoende.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
