Werk & Studie
alle pijlers
Blokkeren en (faal)angst op werk
donderdag 26 oktober 2023 om 14:00
Ik heb eigenlijk al jaren een probleem dat ik altijd wel redelijk heb weten te ontwijken. Ik voel altijd een enorme drang om het goed te doen op werk. Geen fouten te mogen maken. Liever iets niet voor elkaar te krijgen, dan om fouten te maken. Dat is zo erg, dat ik er totaal door blokkeer.
Ik kan bijv. nachten wakker liggen over afstemming met stakeholders (want op welk moment, hoe stel ik ze tevreden, wat doe ik met hun input). Ook kom ik door al die informatie van derden zelf weer aan het wankelen en ben ik niet meer overtuigd van wat ik zelf doe. Ik ben weinig creatief. Vaak krijg ik eea ook niet zo goed op een rijtje, en ik blokkeer letterlijk. Dit zorgt weer voor uitstelgedrag, het idee dat ik faal, en ik krijg niks voor elkaar voor mijn gevoel. Ik ben precies, maar kan dus ook helemaal vastlopen op de kleinste details, en dan gebeurt er niks.. ik ontwijk dan alles en wil vooral graag dat anderen me helpen of me zeggen wat ik moet doen.
Ik ben enige tijd geleden teruggekomen van zwangerschapsverlof en in mijn verlof is een aantal dossiers verder gebracht door een tijdelijke collega. Deze collega heeft er echt vaart in gekregen, maar ook een aantal dingen niet aangepakt zoals ik dat zou hebben gedaan (vooral minder grondig), waardoor ik juist verwacht weer veel gedoe met stakeholders te krijgen omdat ze zich onvoldoende betrokken voelen.
Ik merk dat ik na een paar weken werken weer wakker lig van werk, in het weekend mijn hoofd nog steeds vol zit en ik echt minder geniet van de kleine. Dit vanwege angst (om fouten te maken, met uiteindelijk de angst dat men ziet dat ik niks kan en men me ontslaat), onzekerheid/paniek en blokkade.
Ik zou graag willen dat ik snel zie welke kant we op moeten in mijn dossiers, weet wanneer het beste moment voor afstemming is en wat ik kan doen met de input, goede resultaten haal binnen een snelle tijd. Dit zou ook mijn werkplezier vergroten. Het idee dat ik het niet kan, mijn onzekerheid en paniekgevoelens en blokkade zorgen nu ervoor dat ik erg lang met iets bezig kan zijn zonder effectief te zijn en vooruitgang te boeken, wat mijn werkplezier erg verkleint.
Ik heb zelfs overwogen om te stoppen met werken, helaas is dat financieel niet mogelijk en het lijkt ook vluchtgedrag te zijn. De drempel om na een tijdje te beginnen zou dan ook alleen maar groter zijn.
Iemand herkenning en tips hoe ik van deze angst, blokkade en onzekerheid af kom en effectiever (en wat luchtiger) kan werken?
Ik kan bijv. nachten wakker liggen over afstemming met stakeholders (want op welk moment, hoe stel ik ze tevreden, wat doe ik met hun input). Ook kom ik door al die informatie van derden zelf weer aan het wankelen en ben ik niet meer overtuigd van wat ik zelf doe. Ik ben weinig creatief. Vaak krijg ik eea ook niet zo goed op een rijtje, en ik blokkeer letterlijk. Dit zorgt weer voor uitstelgedrag, het idee dat ik faal, en ik krijg niks voor elkaar voor mijn gevoel. Ik ben precies, maar kan dus ook helemaal vastlopen op de kleinste details, en dan gebeurt er niks.. ik ontwijk dan alles en wil vooral graag dat anderen me helpen of me zeggen wat ik moet doen.
Ik ben enige tijd geleden teruggekomen van zwangerschapsverlof en in mijn verlof is een aantal dossiers verder gebracht door een tijdelijke collega. Deze collega heeft er echt vaart in gekregen, maar ook een aantal dingen niet aangepakt zoals ik dat zou hebben gedaan (vooral minder grondig), waardoor ik juist verwacht weer veel gedoe met stakeholders te krijgen omdat ze zich onvoldoende betrokken voelen.
Ik merk dat ik na een paar weken werken weer wakker lig van werk, in het weekend mijn hoofd nog steeds vol zit en ik echt minder geniet van de kleine. Dit vanwege angst (om fouten te maken, met uiteindelijk de angst dat men ziet dat ik niks kan en men me ontslaat), onzekerheid/paniek en blokkade.
Ik zou graag willen dat ik snel zie welke kant we op moeten in mijn dossiers, weet wanneer het beste moment voor afstemming is en wat ik kan doen met de input, goede resultaten haal binnen een snelle tijd. Dit zou ook mijn werkplezier vergroten. Het idee dat ik het niet kan, mijn onzekerheid en paniekgevoelens en blokkade zorgen nu ervoor dat ik erg lang met iets bezig kan zijn zonder effectief te zijn en vooruitgang te boeken, wat mijn werkplezier erg verkleint.
Ik heb zelfs overwogen om te stoppen met werken, helaas is dat financieel niet mogelijk en het lijkt ook vluchtgedrag te zijn. De drempel om na een tijdje te beginnen zou dan ook alleen maar groter zijn.
Iemand herkenning en tips hoe ik van deze angst, blokkade en onzekerheid af kom en effectiever (en wat luchtiger) kan werken?
vrijdag 27 oktober 2023 om 13:03
Dus je blijft maar piekeren over de vraag:
Wat als ik niet goed genoeg ben?
Ik herken het heel erg.
Ik dacht dat ik niet goed genoeg was. Maar op alle fronten niet, zo bleek uit EMDR.
Wat ik meed waren bijvoorbeeld liften. Ik zei dat ik er bang voor was. Dat was ook zo, maar weet je op welke manier? Dat als de lift kapot ging en de brandweer erbij moest komen, dat ze dan ontdekten dat IK erin zat en dan zouden zeggen: Oh, Doreia! Nee, dat gaan we niet doen hoor! En dat ze me dan zouden laten zitten.
Bizar maar waar. Na EMDR heb ik nooit meer nagedacht over dit bovenstaande.
Wat als ik niet goed genoeg ben?
Ik herken het heel erg.
Ik dacht dat ik niet goed genoeg was. Maar op alle fronten niet, zo bleek uit EMDR.
Wat ik meed waren bijvoorbeeld liften. Ik zei dat ik er bang voor was. Dat was ook zo, maar weet je op welke manier? Dat als de lift kapot ging en de brandweer erbij moest komen, dat ze dan ontdekten dat IK erin zat en dan zouden zeggen: Oh, Doreia! Nee, dat gaan we niet doen hoor! En dat ze me dan zouden laten zitten.
Bizar maar waar. Na EMDR heb ik nooit meer nagedacht over dit bovenstaande.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
vrijdag 27 oktober 2023 om 21:59
Nee, ik blijf piekeren over de vraag: wat als ik het verknal en alles misgaat? En dus eigenlijk de vraag: wat als ik alles verlies. Gezin, partner, baan en huis.
Maargoed, bij de huisarts geweest. Was een goed gesprek, ze ging mee in bloedonderzoek doen, specifiek om schildklierproblemen en tekorten uit te kunnen sluiten. Daarnaast ook tijdelijk slaaptabletten, om in ieder geval een paar goede nachten te maken. Over een paar weken terug naar de huisarts. En over een paar weken ook een intake bij de praktijkondersteuner.
Ik weet nog niet waar dit me gaat brengen en vind dat ook doodeng (joh), maar het voelt iig alsof er een balletje is gaan rollen.
Vanavond wel lekker geknuffeld met mijn baby en daar onwijs van genoten, dat was heel fijn.
Maargoed, bij de huisarts geweest. Was een goed gesprek, ze ging mee in bloedonderzoek doen, specifiek om schildklierproblemen en tekorten uit te kunnen sluiten. Daarnaast ook tijdelijk slaaptabletten, om in ieder geval een paar goede nachten te maken. Over een paar weken terug naar de huisarts. En over een paar weken ook een intake bij de praktijkondersteuner.
Ik weet nog niet waar dit me gaat brengen en vind dat ook doodeng (joh), maar het voelt iig alsof er een balletje is gaan rollen.
Vanavond wel lekker geknuffeld met mijn baby en daar onwijs van genoten, dat was heel fijn.
vrijdag 27 oktober 2023 om 23:41
Dat had ik ook heel erg.
Alsof het leven wat ik had niet had verdiend en het wachten was tot het ineen zou storten.
Mijn psycholoog vroeg wat ik ervan vond om daar te zitten en ik zei : doodeng.
Daar moest ze heel erg om lachen zo eerlijk kwam het eruit en dat zorgde bij mij meteen voor verlichting.
Alsof het leven wat ik had niet had verdiend en het wachten was tot het ineen zou storten.
Mijn psycholoog vroeg wat ik ervan vond om daar te zitten en ik zei : doodeng.
Daar moest ze heel erg om lachen zo eerlijk kwam het eruit en dat zorgde bij mij meteen voor verlichting.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zaterdag 28 oktober 2023 om 10:21
Ik lees iemand die meerdere herkenbare problemen heeft. Ik zou ook eens kijken naar de neurodiverse aandoeningen, hoe score je misschien op het spectrum van adhd of autisme ect.
Het constante denken, uitstelgedrag, impostersyndroom. Als je dit ook hebt met andere zaken dan je werk, dus eigenlijk met alles, dan zou het veel verklaren.
is het alleen werk, dan klinkt als een burnout.
In beide gevallen is kijken naar ander soort werk, niet per se makkelijker maar werk dat net even wat minder deadline en geld maken bevat, misschien wel goed, ook al heb je het in elke baan, het kan echt het soort werk zijn dat gewoon niet zo lekker werkt voor jou.
Het constante denken, uitstelgedrag, impostersyndroom. Als je dit ook hebt met andere zaken dan je werk, dus eigenlijk met alles, dan zou het veel verklaren.
is het alleen werk, dan klinkt als een burnout.
In beide gevallen is kijken naar ander soort werk, niet per se makkelijker maar werk dat net even wat minder deadline en geld maken bevat, misschien wel goed, ook al heb je het in elke baan, het kan echt het soort werk zijn dat gewoon niet zo lekker werkt voor jou.
Jaja.
zaterdag 28 oktober 2023 om 10:23
pompelmoentje schreef: ↑27-10-2023 23:45Een cursus als NLP of ‘kom in je kracht’ kan ook helpen. Goed dat je stappen zet.
Zou daar lekker weg van blijven.
Jaja.
zaterdag 28 oktober 2023 om 10:47
Nou, dat inderdaad. Wachten tot alles als een kaartenhuis in elkaar stort.Doreia* schreef: ↑27-10-2023 23:41Dat had ik ook heel erg.
Alsof het leven wat ik had niet had verdiend en het wachten was tot het ineen zou storten.
Mijn psycholoog vroeg wat ik ervan vond om daar te zitten en ik zei : doodeng.
Daar moest ze heel erg om lachen zo eerlijk kwam het eruit en dat zorgde bij mij meteen voor verlichting.
zaterdag 28 oktober 2023 om 10:55
Ik heb voor mezelf besloten dat ik nu iig niet van werk ga switchen. Voelt wel verleidelijk, maar voelt zoals gezegd ook als vluchten. En ik denk dat ik in een andere baan tegen dezelfde dingen aan zou lopen op dit moment. Perfectionisme, hoge lat etc zitten mezelf ook enorm in de weg. Daar wil ik iig ook aan werken.LuciFee2023 schreef: ↑28-10-2023 10:21Ik lees iemand die meerdere herkenbare problemen heeft. Ik zou ook eens kijken naar de neurodiverse aandoeningen, hoe score je misschien op het spectrum van adhd of autisme ect.
Het constante denken, uitstelgedrag, impostersyndroom. Als je dit ook hebt met andere zaken dan je werk, dus eigenlijk met alles, dan zou het veel verklaren.
is het alleen werk, dan klinkt als een burnout.
In beide gevallen is kijken naar ander soort werk, niet per se makkelijker maar werk dat net even wat minder deadline en geld maken bevat, misschien wel goed, ook al heb je het in elke baan, het kan echt het soort werk zijn dat gewoon niet zo lekker werkt voor jou.
Ik ga nu de tijd en deze werkplek gebruiken om aan mezelf te werken en te onderzoeken wat erachter zit. Je opmerking voor neurodiverse problematiek neem ik mee (maar dat is ook om met een psycholoog verder naar te kijken). Ik herken me bijv. niet in autisme, ben sociaal ingesteld en die contacten gaan me over het algemeen makkelijk af. ADHD of hoogsensitiviteit zou dan eerder kunnen, maar ik wil ook niet gaan overdiagnostiseren. Stap voor stap..
Gisteravond slaapmedicatie genomen. Ik werd er vooral aperelaxed van, niet normaal. Ik zei tegen mijn partner dat ik me totaal geen zorgen meer maakte, geen angst voelde en het gevoel had dat ik de hele wereld aan kon. Heb ook een goede nacht gedraaid. Wel een paar keer wakker geweest van de kinderen, maar daarna weer direct ingeslapen. Voelde me vanochtend uitgerust, maar dat angstige en onrustige gevoel is wel weer terug.
Wel wat meer rust in een aanpak, ik ben in een proces gestapt en van hieruit ga ik verder.
vrijdag 17 november 2023 om 15:59
Inmiddels zijn we een paar weken verder. Ik heb een tweede afspraak gehad bij de huisarts, zij vond mij die tweede keer ‘niet meer depressief’ overkomen. Ik heb gezegd dat welk label je er aan hangt, mijn onrust en angst op dat moment inderdaad een stuk minder waren. Vorige week had ik een goede week, ik merkte dat de situatie niet meer verslechterde, en zelfs wat verbeterde.
Er is uit bloedonderzoek geen afwijkende uitslag gekomen, dus fysieke oorzaak lijkt momenteel uitgesloten. 1-2x per week neem ik nu een temazepam voor het slapen gaan, dat geeft een
Deze week is het weer helemaal aan qua angst en onrust. De nachten zijn extreem slecht vanwege zieke kinderen, daardoor ook veel thuisgewerkt. Ik merk dat ik met thuiswerken minder goed los kom van mijn werk, en dus er veel meer mee in mijn maag zit s avonds. Mijn gedachten gaan alle kanten op: ik faal, ik kan het niet en ga door de mand vallen. Ik ben geneigd mijn baan op te zeggen omdat ik het niet kan, dan kan ik maar beter voor zijn en ik wil ook niet in een burn out raken ervan. No worries, ik doe dat niet echt, maar wil gewoon mezelf wel graag neerzetten en bewijzen, en ben extreem bang dat ik het niet kan, fouten maak en uiteindelijk ontslagen word. Ik vind het eng om aan iets te beginnen, als ik ervan ben, kan ik immers fouten maken en komt men erachter dat ik het niet kan. Langeretermijnprojecten heb ik altijd ontlopen hierdoor, dat is wat ik me afgelopen week heb gerealiseerd. En nu heb ik dus wel zo’n langeretermijnproject op m’n bordje liggen. En ergens vind ik dat ik er nu wel eindelijk een keer doorheen moet, omdat dat mijn zelfvertrouwen echt ten goede kan komen. Maar als het me niet lukt, is het natuurlijk mijn schuld en weer een knauw op mijn zelfvertrouwen.
Waar ik ook achter ben gekomen, is dat ik echt in al mijn functies in meer of mindere mate last heb gehad van die ‘angst’ om fouten te maken en een hoog verantwoordelijkheidsgevoel, waardoor ik eigenlijk vastloop. Ik ben nu al bang dat we de planning niet halen en leidinggevende dan ziet dat ik het niet kan. Ontspannen gaat ook lastig, ik sta constant op scherp, ook s avonds.
dat niet kunnen ontspannen is ook iets dat ik al langer heb. Ik heb de angst dat als ik ontspan, het dan mis gaat. Die angst heb ik heel lang en is ontstaan door een combinatie aan gebeurtenissen in het leven. Iedere keer als ik me ontspande ging er iets ‘mis’ in de privésfeer, zoals ziekte van een ouder, relatiecrisis etc. Ik vermoed dat ik dat onbewust aan elkaar heb gekoppeld en ik daarom niet meer kan/durf te ontspannen. Dat is dus iets waar ik ook mee aan de slag wil met een psycholoog. Die afspraak staat volgende week gepland.
Concreet heb ik dus zelf twee punten gevonden waar ik aan wil werken, namelijk dat hoge verantwoordelijkheidsgevoel en faalangst, en het niet durven/kunnen ontspannen. Liefst ga ik dan ook onderzoeken hoe beiden zijn ontstaan en hoe ik het kan aanpakken.
Het voelt nog steeds het meest comfortabel om de boel erbij neer te gooien, en tegelijkertijd wil/moet ik nu met die twee punten aan de slag omdat ik anders daar tegenaan blijf lopen. Ik kan wel een nieuwe baan zoeken, maar ik neem mezelf mee en de kans is groot dat ik mezelf op een andere plek ook weer tegenkom.
Al met al dus wel wat kleine stapjes in het voor mezelf proberen te herleiden waar ik last van heb, maar afgelopen week voelde wel weer als terug bij af.
Er is uit bloedonderzoek geen afwijkende uitslag gekomen, dus fysieke oorzaak lijkt momenteel uitgesloten. 1-2x per week neem ik nu een temazepam voor het slapen gaan, dat geeft een
Deze week is het weer helemaal aan qua angst en onrust. De nachten zijn extreem slecht vanwege zieke kinderen, daardoor ook veel thuisgewerkt. Ik merk dat ik met thuiswerken minder goed los kom van mijn werk, en dus er veel meer mee in mijn maag zit s avonds. Mijn gedachten gaan alle kanten op: ik faal, ik kan het niet en ga door de mand vallen. Ik ben geneigd mijn baan op te zeggen omdat ik het niet kan, dan kan ik maar beter voor zijn en ik wil ook niet in een burn out raken ervan. No worries, ik doe dat niet echt, maar wil gewoon mezelf wel graag neerzetten en bewijzen, en ben extreem bang dat ik het niet kan, fouten maak en uiteindelijk ontslagen word. Ik vind het eng om aan iets te beginnen, als ik ervan ben, kan ik immers fouten maken en komt men erachter dat ik het niet kan. Langeretermijnprojecten heb ik altijd ontlopen hierdoor, dat is wat ik me afgelopen week heb gerealiseerd. En nu heb ik dus wel zo’n langeretermijnproject op m’n bordje liggen. En ergens vind ik dat ik er nu wel eindelijk een keer doorheen moet, omdat dat mijn zelfvertrouwen echt ten goede kan komen. Maar als het me niet lukt, is het natuurlijk mijn schuld en weer een knauw op mijn zelfvertrouwen.
Waar ik ook achter ben gekomen, is dat ik echt in al mijn functies in meer of mindere mate last heb gehad van die ‘angst’ om fouten te maken en een hoog verantwoordelijkheidsgevoel, waardoor ik eigenlijk vastloop. Ik ben nu al bang dat we de planning niet halen en leidinggevende dan ziet dat ik het niet kan. Ontspannen gaat ook lastig, ik sta constant op scherp, ook s avonds.
dat niet kunnen ontspannen is ook iets dat ik al langer heb. Ik heb de angst dat als ik ontspan, het dan mis gaat. Die angst heb ik heel lang en is ontstaan door een combinatie aan gebeurtenissen in het leven. Iedere keer als ik me ontspande ging er iets ‘mis’ in de privésfeer, zoals ziekte van een ouder, relatiecrisis etc. Ik vermoed dat ik dat onbewust aan elkaar heb gekoppeld en ik daarom niet meer kan/durf te ontspannen. Dat is dus iets waar ik ook mee aan de slag wil met een psycholoog. Die afspraak staat volgende week gepland.
Concreet heb ik dus zelf twee punten gevonden waar ik aan wil werken, namelijk dat hoge verantwoordelijkheidsgevoel en faalangst, en het niet durven/kunnen ontspannen. Liefst ga ik dan ook onderzoeken hoe beiden zijn ontstaan en hoe ik het kan aanpakken.
Het voelt nog steeds het meest comfortabel om de boel erbij neer te gooien, en tegelijkertijd wil/moet ik nu met die twee punten aan de slag omdat ik anders daar tegenaan blijf lopen. Ik kan wel een nieuwe baan zoeken, maar ik neem mezelf mee en de kans is groot dat ik mezelf op een andere plek ook weer tegenkom.
Al met al dus wel wat kleine stapjes in het voor mezelf proberen te herleiden waar ik last van heb, maar afgelopen week voelde wel weer als terug bij af.
vrijdag 17 november 2023 om 16:15
Mooi dat je zelf al wat meer inzicht hebt gekregen. En vergis je niet in het verloop van zoiets. Het gaat niet in een rechte lijn omhoog, maar dat wil niet zeggen dat je niet vooruit gaat. En meer inzicht lijkt me hoe dan ook vooruitgang, toch?
Het kan trouwens ook dat de angst om fouten te maken en je grote verantwoordelijkheidsgevoel, met die angst dat het finaal misloopt te maken heeft. Dat je ergens onbewust denkt dat dat allemaal niet gaat gebeuren, zolang jij alles maar goed doet. En dat je dus onbewust op alle mogelijke manieren bezig bent die pijn (of verdriet of welke emotie dan ook) die je toen ervaarde, niet nog eens te voelen. Want als jij bij wijze van spreken even niet op je hoede bent, loopt het mis. Althans, dat is misschien wat je diep van binnen ervaart.
Maar daar kan je met de psycholoog over in gesprek. Hoe dan ook is het echt goed dat je al wat meer helder hebt wat er in je speelt, echt, dat helpt je verder, ook al lijkt het soms misschien niet zo.
Het kan trouwens ook dat de angst om fouten te maken en je grote verantwoordelijkheidsgevoel, met die angst dat het finaal misloopt te maken heeft. Dat je ergens onbewust denkt dat dat allemaal niet gaat gebeuren, zolang jij alles maar goed doet. En dat je dus onbewust op alle mogelijke manieren bezig bent die pijn (of verdriet of welke emotie dan ook) die je toen ervaarde, niet nog eens te voelen. Want als jij bij wijze van spreken even niet op je hoede bent, loopt het mis. Althans, dat is misschien wat je diep van binnen ervaart.
Maar daar kan je met de psycholoog over in gesprek. Hoe dan ook is het echt goed dat je al wat meer helder hebt wat er in je speelt, echt, dat helpt je verder, ook al lijkt het soms misschien niet zo.
vrijdag 17 november 2023 om 16:59
Ik zag zojuist voor het eerst je topic, nu lees ik je laatste post en ik vind dit echt geen kleine stapjes.Expecting23 schreef: ↑17-11-2023 15:59Concreet heb ik dus zelf twee punten gevonden waar ik aan wil werken, namelijk dat hoge verantwoordelijkheidsgevoel en faalangst, en het niet durven/kunnen ontspannen. Liefst ga ik dan ook onderzoeken hoe beiden zijn ontstaan en hoe ik het kan aanpakken.
Het voelt nog steeds het meest comfortabel om de boel erbij neer te gooien, en tegelijkertijd wil/moet ik nu met die twee punten aan de slag omdat ik anders daar tegenaan blijf lopen. Ik kan wel een nieuwe baan zoeken, maar ik neem mezelf mee en de kans is groot dat ik mezelf op een andere plek ook weer tegenkom.
Al met al dus wel wat kleine stapjes in het voor mezelf proberen te herleiden waar ik last van heb, maar afgelopen week voelde wel weer als terug bij af.
Zo veel mensen worstelen met dit soort dingen, jij besluit het bij de wortel aan te pakken. Dat is grandioos.
dinsdag 28 november 2023 om 13:51
Ik ga weer even van me afschrijven. Inmiddels weer een paar dagen verder, en ook mijn eerste gesprek met de praktijkondersteuner gehad. Met haar ga ik kijken waar mijn angst vandaan komt. Ze merkte dat ik dat heel belangrijk vind, en ook denk dat er iets in mijn jeugd is gebeurd waardoor mijn hoofd die angst heeft geleerd als een soort mechanisme. Dus goed om daar in te duiken. Ook de faalangst en het niet kunnen ontspannen. Ik hoop ook mijn vluchtgedrag te kunnen aanpakken, want dat vluchtgedrag/uitstelgedrag is wel een ding waardoor ik verstijf/ dingen gewoon niet meer doe.
Het gaat heel wisselend met me. Ik word heel nerveus van werk, heb het idee alles alleen te moeten doen en dat alles mijn verantwoordelijkheid is, en klap daardoor dicht. Ik weet simpelweg niet wat ik moet doen, welke stappen ik moet zetten en welke vragen ik moet stellen. Ik zie ook de lol van werk niet, vind het niet leuk en word er alleen nerveus van en denk voortdurend dat het me niet lukt. Dat is dodelijk vermoeiend. Maar ik weet ook niet wat ik dan wel zou willen, waar ik dan wel blij van zou worden etc. En ik wil wel een loopbaancoach, maar weet niet of dat nu het juiste moment is omdat ik ook met die praktijkondersteuner aan de slag ga.
Slapen gaat ook wisselend, maar overall wel beter dan een paar weken geleden. Ik blijf wel weinig energie hebben, maar heb tegelijkertijd wel redelijk prima weekenden en mijn vaste vrije dag.
Vandaag ben ik een dag onverwacht thuis aan het werk ipv op kantoor en enerzijds voelt dat prima, maar anderzijds voelt zelfs dat als falen, eenzaam en ik krijg ook niks gedaan.
Vandaag voelde dus als een stapje terug, en nog niet de goede koers.
Het gaat heel wisselend met me. Ik word heel nerveus van werk, heb het idee alles alleen te moeten doen en dat alles mijn verantwoordelijkheid is, en klap daardoor dicht. Ik weet simpelweg niet wat ik moet doen, welke stappen ik moet zetten en welke vragen ik moet stellen. Ik zie ook de lol van werk niet, vind het niet leuk en word er alleen nerveus van en denk voortdurend dat het me niet lukt. Dat is dodelijk vermoeiend. Maar ik weet ook niet wat ik dan wel zou willen, waar ik dan wel blij van zou worden etc. En ik wil wel een loopbaancoach, maar weet niet of dat nu het juiste moment is omdat ik ook met die praktijkondersteuner aan de slag ga.
Slapen gaat ook wisselend, maar overall wel beter dan een paar weken geleden. Ik blijf wel weinig energie hebben, maar heb tegelijkertijd wel redelijk prima weekenden en mijn vaste vrije dag.
Vandaag ben ik een dag onverwacht thuis aan het werk ipv op kantoor en enerzijds voelt dat prima, maar anderzijds voelt zelfs dat als falen, eenzaam en ik krijg ook niks gedaan.
Vandaag voelde dus als een stapje terug, en nog niet de goede koers.
dinsdag 28 november 2023 om 14:22
Iemand gaf mij laatst de tip om wat te schrijven in een dagboekje. Ik merk dat het me helpt om die gedachtencirkel te doorbreken door wat concrete dingen op te schrijven die me opvielen in de dag. Zoals over op welke momenten ik de lat torenhoog leg voor mezelf. Die dingen bespreek ik dan met een hulpverlener.
Is dat misschien ook een idee voor jou, of doe je zoiets al?
Is dat misschien ook een idee voor jou, of doe je zoiets al?
dinsdag 28 november 2023 om 15:13
Expecting23 schreef: ↑17-11-2023 15:59Inmiddels zijn we een paar weken verder. Ik heb een tweede afspraak gehad bij de huisarts, zij vond mij die tweede keer ‘niet meer depressief’ overkomen. Ik heb gezegd dat welk label je er aan hangt, mijn onrust en angst op dat moment inderdaad een stuk minder waren. Vorige week had ik een goede week, ik merkte dat de situatie niet meer verslechterde, en zelfs wat verbeterde.
Er is uit bloedonderzoek geen afwijkende uitslag gekomen, dus fysieke oorzaak lijkt momenteel uitgesloten. 1-2x per week neem ik nu een temazepam voor het slapen gaan, dat geeft een
Deze week is het weer helemaal aan qua angst en onrust. De nachten zijn extreem slecht vanwege zieke kinderen, daardoor ook veel thuisgewerkt. Ik merk dat ik met thuiswerken minder goed los kom van mijn werk, en dus er veel meer mee in mijn maag zit s avonds. Mijn gedachten gaan alle kanten op: ik faal, ik kan het niet en ga door de mand vallen. Ik ben geneigd mijn baan op te zeggen omdat ik het niet kan, dan kan ik maar beter voor zijn en ik wil ook niet in een burn out raken ervan. No worries, ik doe dat niet echt, maar wil gewoon mezelf wel graag neerzetten en bewijzen, en ben extreem bang dat ik het niet kan, fouten maak en uiteindelijk ontslagen word. Ik vind het eng om aan iets te beginnen, als ik ervan ben, kan ik immers fouten maken en komt men erachter dat ik het niet kan. Langeretermijnprojecten heb ik altijd ontlopen hierdoor, dat is wat ik me afgelopen week heb gerealiseerd. En nu heb ik dus wel zo’n langeretermijnproject op m’n bordje liggen. En ergens vind ik dat ik er nu wel eindelijk een keer doorheen moet, omdat dat mijn zelfvertrouwen echt ten goede kan komen. Maar als het me niet lukt, is het natuurlijk mijn schuld en weer een knauw op mijn zelfvertrouwen.
Waar ik ook achter ben gekomen, is dat ik echt in al mijn functies in meer of mindere mate last heb gehad van die ‘angst’ om fouten te maken en een hoog verantwoordelijkheidsgevoel, waardoor ik eigenlijk vastloop. Ik ben nu al bang dat we de planning niet halen en leidinggevende dan ziet dat ik het niet kan. Ontspannen gaat ook lastig, ik sta constant op scherp, ook s avonds.
dat niet kunnen ontspannen is ook iets dat ik al langer heb. Ik heb de angst dat als ik ontspan, het dan mis gaat. Die angst heb ik heel lang en is ontstaan door een combinatie aan gebeurtenissen in het leven. Iedere keer als ik me ontspande ging er iets ‘mis’ in de privésfeer, zoals ziekte van een ouder, relatiecrisis etc. Ik vermoed dat ik dat onbewust aan elkaar heb gekoppeld en ik daarom niet meer kan/durf te ontspannen. Dat is dus iets waar ik ook mee aan de slag wil met een psycholoog. Die afspraak staat volgende week gepland.
Concreet heb ik dus zelf twee punten gevonden waar ik aan wil werken, namelijk dat hoge verantwoordelijkheidsgevoel en faalangst, en het niet durven/kunnen ontspannen. Liefst ga ik dan ook onderzoeken hoe beiden zijn ontstaan en hoe ik het kan aanpakken.
Het voelt nog steeds het meest comfortabel om de boel erbij neer te gooien, en tegelijkertijd wil/moet ik nu met die twee punten aan de slag omdat ik anders daar tegenaan blijf lopen. Ik kan wel een nieuwe baan zoeken, maar ik neem mezelf mee en de kans is groot dat ik mezelf op een andere plek ook weer tegenkom.
Al met al dus wel wat kleine stapjes in het voor mezelf proberen te herleiden waar ik last van heb, maar afgelopen week voelde wel weer als terug bij af.
Vraag mij toch echt af, als jij je werk niet zou kunnen, waarom zou je werkgever je dan in dienst houden? Als jouw werkgever geen vertrouwen in je heeft inzake jouw kunde of jouw capaciteiten, dan had ook niet dat langetermijn project gekregen.
Zou het niet kunnen dat jij zelf de lat vele malen hoger legt dan vanuit de werkgever gevraagd wordt?
En waarom zou je geen fouten kunnen / mogen maken? Je komt over als een persoon die denkt dat alleen perfectie de norm is.
Maar je loopt voorbij aan het feit dat fouten kunnen / mogen maken je als proffessional in staat stelt te leren en te groeien. En ja, je bent verantwoordelijk voor de fouten die je maakt maar het is ook jouw verantwoordelijkheid om ervan te willen leren en groeien.
Buiten dat, stel dat een gedeelte van het project niet lukt. Wilt dat dan zeggen dat het gehele project is mislukt of kun je dan zeggen 'ondanks dat het niet helemaal goed ging, ik heb wel het nodige weten te bereiken. Het is aan jou waar je het meeste belang wilt hechten en waar je trots op wilt zijn.
Ontzettend goed van je dat je hulp hebt gezocht en ik hoop oprecht voor je het mag brengen wat je nodig hebt. Wens je ontzettend veel succes toe.
woensdag 29 november 2023 om 17:26
Ik herken de twijfel die kan toeslaan in een baan met veel zelfstandigheid. Ik vond het fijn om te kunnen overleggen met iemand met veel ervaring. Het gaf een beter denkraam, en ook gewoon handige tips hoe sommige dingen werken met klanten, of stakeholders in jouw geval. En van daaruit ontwikkel je dan je eigen aanpak.
Is er misschien een collega met wie je kunt sparren over werk? Dat kan misschien wat bevestiging opleveren dat je goed bezig bent, dat anderen met hetzelfde worstelen en hopelijk ook tips hoe zij hun werk plannen en invullen.
Als er geen collega is die daarvoor geschikt is, dan misschien in je wijdere netwerk. Een soort van mentor met wie je een paar keer afspreekt om door te nemen waar je tegenaan loopt. Mensen vinden het vaak leuk om kennis te delen met iemand uit hun werkveld.
Is er misschien een collega met wie je kunt sparren over werk? Dat kan misschien wat bevestiging opleveren dat je goed bezig bent, dat anderen met hetzelfde worstelen en hopelijk ook tips hoe zij hun werk plannen en invullen.
Als er geen collega is die daarvoor geschikt is, dan misschien in je wijdere netwerk. Een soort van mentor met wie je een paar keer afspreekt om door te nemen waar je tegenaan loopt. Mensen vinden het vaak leuk om kennis te delen met iemand uit hun werkveld.
vrijdag 26 januari 2024 om 16:32
Een update hier: ik heb een paar gesprekken met de praktijkondersteuner gehad, maar vond haar vooral open deuren benoemen en dat het allemaal heel oppervlakkig bleef. Zij wilde zich vooral focussen op dat ik beter leerde ontspannen, en dan met de opmerking dat Ik de klachten die ik ervaar zelf in de hand heb omdat het vooral door interne processen wordt getriggerd (verantwoordelijkheidsgevoel, bang voor stilstand, ambitie etc). Ik denk dat beter leren ontspannen me zeker kan helpen, maar dat een oplossing kan zijn en dat ik daar nog niet ben. Ik wil veel meer de zoektocht aangaan met of ik kan achterhalen waar mijn angst vandaan komt en dat kan verklaren. Dus echt onderzoeken, met name aan de hand van een aantal triggers in mijn jeugd. Ik weet dat er geen garantie is dat ik daarachter kom, maar wil het wel proberen. De praktijkondersteuner vond dat ik al wel goed genoeg wist en dat ze daar in haar wijze van behandeling geen ruimte voor heeft (want maar een paar sessies van een half uur).
Ze heeft me de mogelijkheid gegeven om me door te sturen, juist om dat onderzoek in een iets langduriger traject te doen. Ze gaf ook aan dat ik bij haar kan blijven, en we dan stap voor stap en praktijkgericht gaan kijken hoe ik beter kan leren ontspannen/loslaten. Ze gaf me mee ook na te denken wat ik in een andere psycholoog zoek/belangrijk vind.
Ik denk dat ik het belangrijk vind dat er iets meer tijd is dan een half uurtje per keer, en ook dat de frequentie wat hoger ligt (nu had ik iedere vier weken een gesprek, dus had het idee dat ik me steeds opnieuw kan voorstellen). Maar weet niet hoe realistisch dit is, zeker gelet op de lange wachtlijsten die er schijnbaar zijn in de geestelijke gezondheidszorg.
Wat ik in ieder geval belangrijk vind, is dat er ook iemand is die ervaring heeft met traumabehandeling. Ik dacht dat ik een heel normale jeugd heb gehad, maar er zijn wat dingen in mijn jeugd waar ik nu van denk dat ze wellicht patronen hebben gebouwd waar ik nu juist heel veel last van heb: dat dat toen is ontstaan als een copingsmechanisme. Ik wil dat juist ook onderzoeken, maar als dat idd het geval is, wil ik wel de mogelijkheid hebben om bijv. EMDR te kunnen volgen.
Iemand verder nog tips of suggesties? Jullie vorige Posts hebben me erg geholpen.
Ze heeft me de mogelijkheid gegeven om me door te sturen, juist om dat onderzoek in een iets langduriger traject te doen. Ze gaf ook aan dat ik bij haar kan blijven, en we dan stap voor stap en praktijkgericht gaan kijken hoe ik beter kan leren ontspannen/loslaten. Ze gaf me mee ook na te denken wat ik in een andere psycholoog zoek/belangrijk vind.
Ik denk dat ik het belangrijk vind dat er iets meer tijd is dan een half uurtje per keer, en ook dat de frequentie wat hoger ligt (nu had ik iedere vier weken een gesprek, dus had het idee dat ik me steeds opnieuw kan voorstellen). Maar weet niet hoe realistisch dit is, zeker gelet op de lange wachtlijsten die er schijnbaar zijn in de geestelijke gezondheidszorg.
Wat ik in ieder geval belangrijk vind, is dat er ook iemand is die ervaring heeft met traumabehandeling. Ik dacht dat ik een heel normale jeugd heb gehad, maar er zijn wat dingen in mijn jeugd waar ik nu van denk dat ze wellicht patronen hebben gebouwd waar ik nu juist heel veel last van heb: dat dat toen is ontstaan als een copingsmechanisme. Ik wil dat juist ook onderzoeken, maar als dat idd het geval is, wil ik wel de mogelijkheid hebben om bijv. EMDR te kunnen volgen.
Iemand verder nog tips of suggesties? Jullie vorige Posts hebben me erg geholpen.
vrijdag 26 januari 2024 om 16:57
Ik denk dat voor heel veel mensen, zo niet alle mensen, geldt dat ze in hun jongere jaren copingsmechanismen hebben aangeleerd - wat niet betekent dat ze geen normale jeugd hebben gehad - maar dat voor de meesten niet geldt dat zij daarbij EMDR nodig hebben. Denk je dat dat voor jou anders is? Want je beperkt jezelf daar wel wat mee, denk ik.
Er zijn goede coaches. Ook al geloven veel mensen dat niet.
Voor coaching geldt vaak ook dat er tijd is voor een wat langer gesprek en snellere frequentie, juist omdat je niet in de molen van de ggz zit.
Er zijn goede coaches. Ook al geloven veel mensen dat niet.
Voor coaching geldt vaak ook dat er tijd is voor een wat langer gesprek en snellere frequentie, juist omdat je niet in de molen van de ggz zit.
vrijdag 26 januari 2024 om 17:09
Mijn tip is dat je je angsten onder ogen moet komen. Faal maar, schiet maar tekort, lever een wanprestatie. Dan zul je zien dat de wereld minder vergaat dan je ergste angstvisioen. En zo kan de angst afnemen, want het vertrouwen dat je overeind zult krabbelen bij falen neemt toe. En je relativeringsvermogen ook.
It won't stop until you wise up
vrijdag 26 januari 2024 om 19:57
Ik snap dat vrijwel iedereen copingmechanismen heeft aangeleerd. Ik vermoed dat een aantal specifieke zwaardere gebeurtenissen bij mij veel impact heeft gehad. Ik weet niet of dat een trauma is of niet, maar wil dat wel onderzoeken. Het hoeft niet de oorzaak te zijn, maar zou wel kunnen. En als dat zo is, zou emdr wel iets kunnen zijn. Maar ik ben met je eens dat het genuanceerder ligt, dus weet niet of ik dat als harde ‘eis’ moet stellen.meisje85 schreef: ↑26-01-2024 16:57Ik denk dat voor heel veel mensen, zo niet alle mensen, geldt dat ze in hun jongere jaren copingsmechanismen hebben aangeleerd - wat niet betekent dat ze geen normale jeugd hebben gehad - maar dat voor de meesten niet geldt dat zij daarbij EMDR nodig hebben. Denk je dat dat voor jou anders is? Want je beperkt jezelf daar wel wat mee, denk ik.
Er zijn goede coaches. Ook al geloven veel mensen dat niet.
Je tip voor coaches neem ik sowieso mee!
Dankjewel voor je reactie!
vrijdag 26 januari 2024 om 20:01
Campanula schreef: ↑26-01-2024 17:09Mijn tip is dat je je angsten onder ogen moet komen. Faal maar, schiet maar tekort, lever een wanprestatie. Dan zul je zien dat de wereld minder vergaat dan je ergste angstvisioen. En zo kan de angst afnemen, want het vertrouwen dat je overeind zult krabbelen bij falen neemt toe. En je relativeringsvermogen ook.
Ja, ik zou het heel graag willen, maar juist daar loop ik nu in vast. Dat ‘gewoon doen’ lukt niet, ik kom niet over de hobbel heen om te doen, te beginnen. Dat is op zich ook falen, maar niet het falen dat ik onder ogen moet en wil komen.
Maar dit is dus wat er precies niet lukt, ik bevries dan.
vrijdag 26 januari 2024 om 20:13
Expecting23 schreef: ↑26-01-2024 20:01Ja, ik zou het heel graag willen, maar juist daar loop ik nu in vast. Dat ‘gewoon doen’ lukt niet, ik kom niet over de hobbel heen om te doen, te beginnen. Dat is op zich ook falen, maar niet het falen dat ik onder ogen moet en wil komen.
Maar dit is dus wat er precies niet lukt, ik bevries dan.
Je moet juist 'laten'. Maak je werk niet af, help niemand, doe eens 'dingen' niet. En laat het in de soep lopen. Onderga de kritiek. Begin klein, met bv. een zesjes mentaliteit voor onbelangrijke dingen.
It won't stop until you wise up
vrijdag 26 januari 2024 om 20:26
Je bent zo gefocust om geen fouten te maken. Want dan val je door de mand.
Onderzoek voor jezelf waar dat is begonnen. Wie heeft er ooit zo hard aan je kunnen getwijfeld? Bij mij was het een docent met cruciale invloed voor mijn overgaan. Ze mocht me niet en maakte me het leven zuur. Ze wilde me geen goed cijfer geven, wat ik ook deed. Uiteindelijk was ik haar te slim af waardoor ze niet anders kon dan me een 6 te geven, maar daar heb ik de imposter klap van gekregen die nog 20 jaar heeft doorgewerkt.
Je kunt jezelf helpen door belangrijke gebeurtenissen voor jezelf op te schrijven om te kijken waar je dit hebt opgelopen.
Onderzoek voor jezelf waar dat is begonnen. Wie heeft er ooit zo hard aan je kunnen getwijfeld? Bij mij was het een docent met cruciale invloed voor mijn overgaan. Ze mocht me niet en maakte me het leven zuur. Ze wilde me geen goed cijfer geven, wat ik ook deed. Uiteindelijk was ik haar te slim af waardoor ze niet anders kon dan me een 6 te geven, maar daar heb ik de imposter klap van gekregen die nog 20 jaar heeft doorgewerkt.
Je kunt jezelf helpen door belangrijke gebeurtenissen voor jezelf op te schrijven om te kijken waar je dit hebt opgelopen.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 1 februari 2024 om 13:32
Dat wil ik wel. Maar dan blokkeer ik dus letterlijk. Dan krijg ik niks gedaan, maar ook enorme paniek, niet slapen etc. En een dag mijn werk niet afmaken is niet zo’n ramp, maar na x periode wil ik wel gewoon resultaat hebben neergezet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
