Werk & Studie
alle pijlers
Bloopers tijdens solliciteren
zaterdag 20 oktober 2007 om 17:07
Hebben jullie wel eens een blooper begaan tijdens een sollicitatie?
Ik wel hoor, ik geef dat eerlijk toe.
Zo heb ik eens, toen roken op kantoor nog een geaccepteerde gewoonte was, een gesprek gehad in een kantoortje dat werkelijk blauw zag.
Ik heb geen vraag van die man kunnen beantwoorden en zat alleen maar te stikken van het hoesten. En die man maar kettingroken.
Nooit meer wat gehoord van dat bedrijf.
Nou ja, dat was niet echt een blooper van mijn kant.
Deze wel, ik was op gesprek uitgenodigd bij een sjiek bedrijf, had er alles aan gedaan om representatief over te komen, maar toen ik eenmaal zat en degene met wie ik een gesprek zou hebben een kopje koffie ging halen, ontdekte ik een haakje aan mijn nagel. Ik wist dat ik me daar tijdens het gesprek aan zou ergeren (of erger: afgeleid zou worden), dus ik pulkte het er snel even af.
Helaas, dat ging grandioos mis. Ik trok veel te hard, en zat vervolgens met een vinger die als een idioot bloedde. Zat ik daar met mijn vinger in mijn mond toen die man terugkwam met de koffie. Niet te stoppen natuurlijk, dat bloeden. En niks om het aan af te vegen, lichte kleren aan, geen tissue in mijn tas.
Nou ja, om een lang verhaal kort te maken, toen ik de beste man bij het afscheid een (bloedige) hand gaf, wist ik al dat ik ook daar niet aangenomen zou worden...
Ik wel hoor, ik geef dat eerlijk toe.
Zo heb ik eens, toen roken op kantoor nog een geaccepteerde gewoonte was, een gesprek gehad in een kantoortje dat werkelijk blauw zag.
Ik heb geen vraag van die man kunnen beantwoorden en zat alleen maar te stikken van het hoesten. En die man maar kettingroken.
Nooit meer wat gehoord van dat bedrijf.
Nou ja, dat was niet echt een blooper van mijn kant.
Deze wel, ik was op gesprek uitgenodigd bij een sjiek bedrijf, had er alles aan gedaan om representatief over te komen, maar toen ik eenmaal zat en degene met wie ik een gesprek zou hebben een kopje koffie ging halen, ontdekte ik een haakje aan mijn nagel. Ik wist dat ik me daar tijdens het gesprek aan zou ergeren (of erger: afgeleid zou worden), dus ik pulkte het er snel even af.
Helaas, dat ging grandioos mis. Ik trok veel te hard, en zat vervolgens met een vinger die als een idioot bloedde. Zat ik daar met mijn vinger in mijn mond toen die man terugkwam met de koffie. Niet te stoppen natuurlijk, dat bloeden. En niks om het aan af te vegen, lichte kleren aan, geen tissue in mijn tas.
Nou ja, om een lang verhaal kort te maken, toen ik de beste man bij het afscheid een (bloedige) hand gaf, wist ik al dat ik ook daar niet aangenomen zou worden...
zaterdag 20 oktober 2007 om 18:04
Jaahaa, ik had een forse blooper :
Ik was een jaar of 21 (ben nu 49) toen ik als uitzendkracht bij een ingenieursburo terechtkwam. Ze legden pijpleidingen aan naar het midden-oosten enzo, allemaal heel technisch.
Na een paar maanden riep de personeelschef me bij zich omdat ze erg tevreden over me waren en me in vaste dienst wilden nemen. De man was minstens een jaar of 60 en hij keek heel streng, er kon zelfs geen glimlachje af.
"Zo Marion" begon hij. "Je werkt hier nu een paar maanden, heb je enig idee wat we hier eigenlijk doen?" Waarop ik antwoordde: "ja...... pijpen". Om er gelijk achteraan te zeggen met een rood hoofd: "pijpleidingen enzo". Hij liet op geen enkele manier blijken wat hij van mijn blooper dacht, maar ik kreeg de baan wél (wishful thinking misschien??).
Niet lang daarna beging ik mijn tweede blooper bij hetzelfde bedrijf. Ik moest koffie brengen bij een vergadering van bobo's en daar zaten ook engelsen bij. In die tijd waren lange shawls in de mode, met van die franjes eraan. Terwijl ik het blad met koffie neerzette en vooroverboog kwam mijn witte shawl in de koffie terecht waarop ik hartgrondig "SHIT" zei. Ik kon wel door de grond zakken. Toch heb ik er nog een paar jaar naar volle tevredenheid van iedereen gewerkt, maar vergeten zal ik die bloopers nooit!
Marion
Ik was een jaar of 21 (ben nu 49) toen ik als uitzendkracht bij een ingenieursburo terechtkwam. Ze legden pijpleidingen aan naar het midden-oosten enzo, allemaal heel technisch.
Na een paar maanden riep de personeelschef me bij zich omdat ze erg tevreden over me waren en me in vaste dienst wilden nemen. De man was minstens een jaar of 60 en hij keek heel streng, er kon zelfs geen glimlachje af.
"Zo Marion" begon hij. "Je werkt hier nu een paar maanden, heb je enig idee wat we hier eigenlijk doen?" Waarop ik antwoordde: "ja...... pijpen". Om er gelijk achteraan te zeggen met een rood hoofd: "pijpleidingen enzo". Hij liet op geen enkele manier blijken wat hij van mijn blooper dacht, maar ik kreeg de baan wél (wishful thinking misschien??).
Niet lang daarna beging ik mijn tweede blooper bij hetzelfde bedrijf. Ik moest koffie brengen bij een vergadering van bobo's en daar zaten ook engelsen bij. In die tijd waren lange shawls in de mode, met van die franjes eraan. Terwijl ik het blad met koffie neerzette en vooroverboog kwam mijn witte shawl in de koffie terecht waarop ik hartgrondig "SHIT" zei. Ik kon wel door de grond zakken. Toch heb ik er nog een paar jaar naar volle tevredenheid van iedereen gewerkt, maar vergeten zal ik die bloopers nooit!
Marion
zaterdag 20 oktober 2007 om 19:44
Ik heb er meerdere gemaakt, helaas..... 
1. vlak voor de sollicitatie moest ik nog even tanken. Mooi rokje aan en blote benen want ja... snikheet die dag. Schiet ik uit met de tank en hop zoo en plens bezine over mijn benen. Mijn parfum kwam die dag van de shell. Baan overigens wel gekregen....
2. Met een ontzettende hoofdpijn en haast, haast, haast (werd opgehouden bij mijn toen nog werkgever naar een gesprek. Ik stond binnen het half uur weer buiten... kon niets zinnigs zeggen. Ik had die dag beter niet kunnen gaan. Geen verrassing, maar deze heb ik dus niet gekregen.
3. Bij een groot tansportbedrijf.. niet helemaal helder die dag en heul zenuwachtig... goh was druk op de weg. Veel van die vrachtwagens op de weg... vervelend hoor.. houdt het toch op. Spreekt voor zich dat ik ook die baan niet gekregen heb...
Als ik dit zo teruglees is het een wonder dat ik uberhaupt werk heb gekregen....
1. vlak voor de sollicitatie moest ik nog even tanken. Mooi rokje aan en blote benen want ja... snikheet die dag. Schiet ik uit met de tank en hop zoo en plens bezine over mijn benen. Mijn parfum kwam die dag van de shell. Baan overigens wel gekregen....
2. Met een ontzettende hoofdpijn en haast, haast, haast (werd opgehouden bij mijn toen nog werkgever naar een gesprek. Ik stond binnen het half uur weer buiten... kon niets zinnigs zeggen. Ik had die dag beter niet kunnen gaan. Geen verrassing, maar deze heb ik dus niet gekregen.
3. Bij een groot tansportbedrijf.. niet helemaal helder die dag en heul zenuwachtig... goh was druk op de weg. Veel van die vrachtwagens op de weg... vervelend hoor.. houdt het toch op. Spreekt voor zich dat ik ook die baan niet gekregen heb...
Als ik dit zo teruglees is het een wonder dat ik uberhaupt werk heb gekregen....
zaterdag 20 oktober 2007 om 19:55
Ja, ook ik een blunder. Alweer een jaar of... pf, 20 geleden?
Twee mensen bij het sollicitatiegesprek. De man, lang en zwart, gaf me bij de deur een hand en zei 'koffie'. 'Oh, ja, lekker,' zei ik. In de veronderstelling dat hij gelijk koffie ging halen. Bleek hij Cofey te heten, slik... (baan niet gekregen overigens)
xx lisa.
Twee mensen bij het sollicitatiegesprek. De man, lang en zwart, gaf me bij de deur een hand en zei 'koffie'. 'Oh, ja, lekker,' zei ik. In de veronderstelling dat hij gelijk koffie ging halen. Bleek hij Cofey te heten, slik... (baan niet gekregen overigens)
xx lisa.
zaterdag 20 oktober 2007 om 20:15
zondag 21 oktober 2007 om 12:04
IK IK IK!!! Een paar weken terug ging ik op voor een erge leuke baan met een megasalaris. Voor de gelegenheid nog een prachtig (duur) lichtgrijs zakelijk pak met een kort jasje gekocht. Het gesprek zou plaatsvinden in Den Haag voor mij zo'n 90 km verderop. Helaas voor mij was het mijn eerste dag van mijn ongesteld zijn. Een maandverband formaat nijlpaard gebruikt en hop ik naar Den Haag.
Jullie raden het al. Ik stap de auto uit, ik kijk op mijn stoel. Helemaal doorgelekt. De wc van het betreffende bedrijf ingedoken, de achterkant van broek met 2 vlekkendoekjes die toevallig godzijdank in m'n tas zaten, zo goed mogelijk proberen schoon te boenen. Ik loop de kamer in waar het gesprek plaats vond en ja hoor, spierwitte stoffen stoelen. Ik ben nog nooit zo megagestresst een gesprek ingegaan en het waren de langste 3 kwartier van m'n leven. Toen ik opstond had ik een kleine lichtrode vlek achter gelaten op de stoel. De baan heb ik niet gekregen.
Jullie raden het al. Ik stap de auto uit, ik kijk op mijn stoel. Helemaal doorgelekt. De wc van het betreffende bedrijf ingedoken, de achterkant van broek met 2 vlekkendoekjes die toevallig godzijdank in m'n tas zaten, zo goed mogelijk proberen schoon te boenen. Ik loop de kamer in waar het gesprek plaats vond en ja hoor, spierwitte stoffen stoelen. Ik ben nog nooit zo megagestresst een gesprek ingegaan en het waren de langste 3 kwartier van m'n leven. Toen ik opstond had ik een kleine lichtrode vlek achter gelaten op de stoel. De baan heb ik niet gekregen.
zondag 21 oktober 2007 om 16:10
ik blunder gelukkig niet vaak maar ik kan me er een herinner van 5 jaar geleden, ik solliciteerde voor een functie (bbl opleiding zorg niveau 3)
dit was in een oud gebouw, alles ging goed.... mooi op tijd, nette kleding, haar zat goed die dag...
ik moest naar de eerste verdieping lopen de trap op daar was een kantoor waar 6 deuren waren. 5 naast elkaar en 1tje recht door .
een heer zei dat het gesprek bij de laatste deur was, dus ik liep recht door(dat was voor mij de laatste) nou je raad het al ik moest bij de laatste van de 5 deuren zijn dus ipv van een kantoortje binnen te wandelen...
liep ik zo een magazijn binnen...
weg zekerheid en zelfvertrouwen!
xxx
dit was in een oud gebouw, alles ging goed.... mooi op tijd, nette kleding, haar zat goed die dag...
ik moest naar de eerste verdieping lopen de trap op daar was een kantoor waar 6 deuren waren. 5 naast elkaar en 1tje recht door .
een heer zei dat het gesprek bij de laatste deur was, dus ik liep recht door(dat was voor mij de laatste) nou je raad het al ik moest bij de laatste van de 5 deuren zijn dus ipv van een kantoortje binnen te wandelen...
liep ik zo een magazijn binnen...
weg zekerheid en zelfvertrouwen!
xxx
zondag 21 oktober 2007 om 16:37
Niet tijdens een sollicitatie maar wel een blooper tijden een 3-daagse stage op een afdeling in een psych. ziekenhuis. Daar was een oude hoofdzuster, een erg aardige vrouw die ontzettend haar best deed om mij te begeleiden. Op de derde dag van die stage zou ik een evaluatie krijgen met haar en een praktijkbegeleider. Vlak voordat gesprek ging ik nog even naar toilet. Ik vond dat de deur van het toilet nogal klemde dus trok ik er wat harder aan. Eenmaal de deur open, stond die hoofdzuster daar met d'r rok omhoog d'r broek op te hijsen. Zij schrok net zo hard als ik. Het gesprek liep verder goed, al durfde ik haar niet aan te kijken en zij mij niet.
maandag 22 oktober 2007 om 08:38
Zucht... nog iets ergs. Ik ging solliciteren bij een zorgevereniging. Ik zat te wachten en er ging een oudere dame (helemaal grijs haar) naast mij zitten samen met een kindje van een jaar of 8. Dat kindje begon tegen mij te praten en vertelde dat ze zo naar de stad ging. Dus ik zeg: "Oh wat leuk, dus je gaat samen met oma lekker winkelen?" Bleek dat niet haar oma te zijn maar haar moeder. En tot overmaat van ramp de echtgenote van de man met wie ik het gesprek zou hebben. Ook niet aangenomen dus.
maandag 22 oktober 2007 om 10:55
Jaha! In Engeland gesolliciteerd naar een baan bij een groot cosmeticabedrijf en in mijn CV gezet dat mijn Frans redelijk was oftwel Havo niveau, daarna jaaaaaaren niet meer gesproken :(
Maar goed, volgens manlief zou het wel meevallen want in Engeland vinden ze het al geweldig als je een andere taal behalve Engels spreekt dus wat hem betreft kon ik dat Frans er gewoon laten staan.
Het sollicitatiegesprek met de HR manager ging goed en hij vroeg nog hoe mijn Frans was dus ik zei: ach, ik kan me redden, het is dan wel lang geleden maar ik kan me redden en misschien dat ik wel een opfriscursusje ga doen.
Hij zei toen: mijn secretaresse is Frans, ik vraag of ze even een bakje koffie met je gaat doen en dan kunnen jullie even gezellig in het Frans babbelen en kan zij me achteraf vertellen hoe het ging.
Ik dacht dat ik door de grond zakte!!!! Vreselijk wat een moment was dat!
Enfin, needless to say dat ik er met de secretaresse niks van bakte en ik geen flauw idee had waar ze het over had, ik kon alleen maar uitbrengen "c'est tres difficile"
Uiteindelijk toch de baan gekregen omdat ik wel de Nederlandse en Duitse taal goed beheers en dus kreeg ik de Duitse en Nederlandse markt toegewezen
Maar het Frans heb ik wel maar meteen van mijn CV gedelete
Maar goed, volgens manlief zou het wel meevallen want in Engeland vinden ze het al geweldig als je een andere taal behalve Engels spreekt dus wat hem betreft kon ik dat Frans er gewoon laten staan.
Het sollicitatiegesprek met de HR manager ging goed en hij vroeg nog hoe mijn Frans was dus ik zei: ach, ik kan me redden, het is dan wel lang geleden maar ik kan me redden en misschien dat ik wel een opfriscursusje ga doen.
Hij zei toen: mijn secretaresse is Frans, ik vraag of ze even een bakje koffie met je gaat doen en dan kunnen jullie even gezellig in het Frans babbelen en kan zij me achteraf vertellen hoe het ging.
Ik dacht dat ik door de grond zakte!!!! Vreselijk wat een moment was dat!
Enfin, needless to say dat ik er met de secretaresse niks van bakte en ik geen flauw idee had waar ze het over had, ik kon alleen maar uitbrengen "c'est tres difficile"
Uiteindelijk toch de baan gekregen omdat ik wel de Nederlandse en Duitse taal goed beheers en dus kreeg ik de Duitse en Nederlandse markt toegewezen
Maar het Frans heb ik wel maar meteen van mijn CV gedelete
maandag 22 oktober 2007 om 19:28
maandag 22 oktober 2007 om 19:40
Paar weken geleden nog een 'blooper' gehad.
's Ochtends moest ik werken, ik had een zwarte broek aan die ik de dag ervoor ook had gedragen.
Tussen de middag naar huis om te douchen en om te kleden. Ik had een 'nette' zwarte broek klaargelegd...
En ja hoor, in de auto onderweg naar het sollicitatiegesprek kwam ik er achter dat ik de verkeerde zwarte broek aan had. Geen tijd om terug te gaan.
Ben overigens wel aangenomen
's Ochtends moest ik werken, ik had een zwarte broek aan die ik de dag ervoor ook had gedragen.
Tussen de middag naar huis om te douchen en om te kleden. Ik had een 'nette' zwarte broek klaargelegd...
En ja hoor, in de auto onderweg naar het sollicitatiegesprek kwam ik er achter dat ik de verkeerde zwarte broek aan had. Geen tijd om terug te gaan.
Ben overigens wel aangenomen
maandag 22 oktober 2007 om 19:56
Net afgestudeerd als psycholoog studeerde ik, vol trots, naar mijn allereerste baan in de hulpverlening. Ik had een gesprek met een interim manager met de mooiste blauwe ogen ooit en de goede man was ook nog eens erg charmant. Mijn jonge meisjeshart klopte dan ook een slagje extra toen ik hem tijdens dat gesprek de hele tijd mocht aankijken.
Op een gegeven moment vroeg hij hoe het zat met mijn sociale kaart, of die een beetje goed was. Dat betekende natuurlijk: of ik de weg wist in hulpverlenersland, wie doet wat, waar kun je ze bereiken en waarom? Maar omdat het hier ook een emotioneel nogal zware baan betrof en ik geen idee had wat de sociale kaart precies betekende, begon ik braaf en vol vuur te vertellen over mijn enorme vriendenkring waar ik mijn verhaal kwijt zou kunnen, mijn lieve huisgenoten en andere afleiding en verwerkingselementen. Hahaha!
Ik zag hem vriendelijk en geamuseerd grijnzen, hij liet mij keurig uitpraten en zei toen liefjes: "Dat is heel mooi, maar ik bedoelde eigenlijk...".
Ik heb de baan overigens wél gekregen! (En oh, wat waren zijn ogen blauw maar wat bleek hij een harde manager te zijn!)
Op een gegeven moment vroeg hij hoe het zat met mijn sociale kaart, of die een beetje goed was. Dat betekende natuurlijk: of ik de weg wist in hulpverlenersland, wie doet wat, waar kun je ze bereiken en waarom? Maar omdat het hier ook een emotioneel nogal zware baan betrof en ik geen idee had wat de sociale kaart precies betekende, begon ik braaf en vol vuur te vertellen over mijn enorme vriendenkring waar ik mijn verhaal kwijt zou kunnen, mijn lieve huisgenoten en andere afleiding en verwerkingselementen. Hahaha!
Ik zag hem vriendelijk en geamuseerd grijnzen, hij liet mij keurig uitpraten en zei toen liefjes: "Dat is heel mooi, maar ik bedoelde eigenlijk...".
Ik heb de baan overigens wél gekregen! (En oh, wat waren zijn ogen blauw maar wat bleek hij een harde manager te zijn!)
maandag 22 oktober 2007 om 21:28
Yep, behoorlijk genant! De P & O man waar ik gesprek mee zou hebben, vroeg of ik bezwaar had als er een stagiair bij aanwezig zou zijn.
Ik uiteraard volmondig nee zeggen. Komt een jongen binnen waar ik een jaar terug op vakantie een paar leuke ONS' en mee had gehad.
Voelde me behoorlijk opgelaten en wist eigenlijk niet waar ik kijken moest. En hij ... hij zat grijnzend tegenover me.
Ik heb de baan niet gekregen ... maar hij heeft me toen daarna snel weer gebeld en heeft ie het goed gemaakt. En dat was wel weer een leuke bijkomstigheid.
Ik uiteraard volmondig nee zeggen. Komt een jongen binnen waar ik een jaar terug op vakantie een paar leuke ONS' en mee had gehad.
Voelde me behoorlijk opgelaten en wist eigenlijk niet waar ik kijken moest. En hij ... hij zat grijnzend tegenover me.
Ik heb de baan niet gekregen ... maar hij heeft me toen daarna snel weer gebeld en heeft ie het goed gemaakt. En dat was wel weer een leuke bijkomstigheid.
maandag 22 oktober 2007 om 21:37
(denk ik) 
