Werk & Studie
alle pijlers
Bonus om fulltime te werken
vrijdag 23 september 2022 om 09:49
Ik lees op teletekst dat er in de tweede kamer gesproken wordt over een bonus als je fulltime gaat werken. Dit zou een manier zijn om de tekorten op te vullen.
Ik begreep wel dat dit het college van de rechten van de mens tegen zo'n bonus is, omdat vrouwen die deeltijd werken in verband met de verzorging voor hun kinderen gedupeerd zouden worden.
Zou het voor jou een reden zijn om meer te gaan werken?
Ik begreep wel dat dit het college van de rechten van de mens tegen zo'n bonus is, omdat vrouwen die deeltijd werken in verband met de verzorging voor hun kinderen gedupeerd zouden worden.
Zou het voor jou een reden zijn om meer te gaan werken?
dianaf wijzigde dit bericht op 23-09-2022 10:07
Reden: Slecht lopende zin.
Reden: Slecht lopende zin.
1.72% gewijzigd
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 28 september 2022 om 13:15
Zodra het kon ben ik lekker meer uren gaan werken. Ik ben ooit begonnen met 18 uur toen de kinderen klein waren en zit nu op 32. Ik wil best door naar fulltime (is 36 hier), maar dat schijnt lastig in te roosteren. Ik werk in de zorg dus je zou denken dat ze staan te juichen als je ft wil, maar de praktijk is toch weerbarstiger .
Maar goed, ik vond het altijd doodnormaal om minder of meer te werken als de thuissituatie daarnaar is, maar blijkbaar ben ik daar vrij eenzaam in.
Hoe dan ook, ik ben blij dat ik wel gedaan heb. Mijn werk levert me veel op aan voldoening, ontwikkeling en salaris (nou ja, dat valt ook best tegen in de zorg, maar ik kan ervan rondkomen, met 18 uur zou dat echt lastig worden), met thuiszitten en stofzuigen zou ik me echt doodvervelen.
En als bonus kan mijn partner nu de beslissing nemen zich om te scholen. Daarvoor gaat hij een eind terug in salaris, maar dat kan ik dus opvangen. Als ik aan die 18 uur was blijven vasthouden had dat nooit gekund. Al was het maar omdat meer uren aanwezig zijn mij kansen heeft geboden hogerop te komen wst ook weer een hoger salaris oplevert.
Maar goed, ik vond het altijd doodnormaal om minder of meer te werken als de thuissituatie daarnaar is, maar blijkbaar ben ik daar vrij eenzaam in.
Hoe dan ook, ik ben blij dat ik wel gedaan heb. Mijn werk levert me veel op aan voldoening, ontwikkeling en salaris (nou ja, dat valt ook best tegen in de zorg, maar ik kan ervan rondkomen, met 18 uur zou dat echt lastig worden), met thuiszitten en stofzuigen zou ik me echt doodvervelen.
En als bonus kan mijn partner nu de beslissing nemen zich om te scholen. Daarvoor gaat hij een eind terug in salaris, maar dat kan ik dus opvangen. Als ik aan die 18 uur was blijven vasthouden had dat nooit gekund. Al was het maar omdat meer uren aanwezig zijn mij kansen heeft geboden hogerop te komen wst ook weer een hoger salaris oplevert.
woensdag 28 september 2022 om 13:40
Ik ben bijna klaar met omscholen en al op zoek naar een nieuwe baan. Ik zou best 32 uur willen gaan werken nu de kinderen groter zijn, maar ik heb echt ook tijd voor mijzelf nodig en mijn kinderen hebben gewoon best veel afspraken staan waar een ouder mee moet. Nu doe ik dat en plan ik het studeren er om heen, maar het geeft wel een beklemmend gevoel dat er straks gewoon continue verlof gevraagd moet worden. Voorbeeld: Kind heeft gebitsproblemen. Moet opeenvolgend drie weken achter elkaar naar de tandarts voor een behandeling die alleen om 14:00 uur gegeven wordt. Dat kost dus 3x over een middag. Vervolgens heeft kind een orthodontist die alleen maar op drie dagen werkt. En dan hebben we het nog niet over afspraken bij kinderartsen en fysiotherapeuten, elke 8 weken een gesprek met de mentor onder schooltijd en andere afspraken die ik nu vergeet. Dan ga je lekker hard door je verlofuren heen, uren die ik echt nodig heb. Dit houdt mij dus een beetje tegen.
woensdag 28 september 2022 om 13:50
Ik geef standaard aan dat ik enkel op woensdagmiddag niet werk, veel van deze dingen hoeven echt niet onder werktijd en zijn anders te plannen. Wij hebben bv bewust een tandartspraktijk die van 7.00 tot 21.00 open is en ben daar dus werkelijk nog nooit onder werk of schooltijd geweest, idem dito voor fysiotherapie. Kinderarts is idd wel lastig.toffifee schreef: ↑28-09-2022 13:40Ik ben bijna klaar met omscholen en al op zoek naar een nieuwe baan. Ik zou best 32 uur willen gaan werken nu de kinderen groter zijn, maar ik heb echt ook tijd voor mijzelf nodig en mijn kinderen hebben gewoon best veel afspraken staan waar een ouder mee moet. Nu doe ik dat en plan ik het studeren er om heen, maar het geeft wel een beklemmend gevoel dat er straks gewoon continue verlof gevraagd moet worden. Voorbeeld: Kind heeft gebitsproblemen. Moet opeenvolgend drie weken achter elkaar naar de tandarts voor een behandeling die alleen om 14:00 uur gegeven wordt. Dat kost dus 3x over een middag. Vervolgens heeft kind een orthodontist die alleen maar op drie dagen werkt. En dan hebben we het nog niet over afspraken bij kinderartsen en fysiotherapeuten, elke 8 weken een gesprek met de mentor onder schooltijd en andere afspraken die ik nu vergeet. Dan ga je lekker hard door je verlofuren heen, uren die ik echt nodig heb. Dit houdt mij dus een beetje tegen.
woensdag 28 september 2022 om 14:19
Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar ik ging vanaf mijn 15de/16de gewoon zelf naar de tandarts.toffifee schreef: ↑28-09-2022 13:40Ik ben bijna klaar met omscholen en al op zoek naar een nieuwe baan. Ik zou best 32 uur willen gaan werken nu de kinderen groter zijn, maar ik heb echt ook tijd voor mijzelf nodig en mijn kinderen hebben gewoon best veel afspraken staan waar een ouder mee moet. Nu doe ik dat en plan ik het studeren er om heen, maar het geeft wel een beklemmend gevoel dat er straks gewoon continue verlof gevraagd moet worden. Voorbeeld: Kind heeft gebitsproblemen. Moet opeenvolgend drie weken achter elkaar naar de tandarts voor een behandeling die alleen om 14:00 uur gegeven wordt. Dat kost dus 3x over een middag. Vervolgens heeft kind een orthodontist die alleen maar op drie dagen werkt. En dan hebben we het nog niet over afspraken bij kinderartsen en fysiotherapeuten, elke 8 weken een gesprek met de mentor onder schooltijd en andere afspraken die ik nu vergeet. Dan ga je lekker hard door je verlofuren heen, uren die ik echt nodig heb. Dit houdt mij dus een beetje tegen.
Verder een beetje denken in mogelijkheden, gesprekken met mentoren kunnen ook telefonisch of via zoom.
En wat iemand anders hieronder ook zegt: je kan ook aangeven dat je alleen op die ene middag kan. Of alleen na 16 uur.
Ik heb me ook jaren teveel geschikt naar anderen die gewoon een afspraak presenteerden als een voldongen feit, maar toen ik meer ging werken en dus niet meer op afroep beschikbaar was, bleek er ineens toch overleg mogelijk.
Aanvulling: en die kinderen hebben ook een vader die dit ook kan doen? En er bestaat ook zoiets als zorgverlof.
stella_aurora wijzigde dit bericht op 28-09-2022 14:24
3.42% gewijzigd
woensdag 28 september 2022 om 14:21
Dat soort dingen zijn nog helemaal niet duidelijk. Het is een vaag plan nog, ze moeten nog nadenken over of, hoe, voor wie, welke sectoren, welke voorwaarden, etc etc. Volgens mij is 36 uur in veel sectoren wel degelijk fulltime, want het maximum, maar geen idee wat voor regeling er zal komen, als die er al komt.Kaascracker schreef: ↑28-09-2022 14:14Vraagje, heb niet alles gelezen; bij ons kun je maximaal 36 uur werken en dus niet fulltime. Dan kom je dus sowieso niet in aanmerking?
woensdag 28 september 2022 om 14:22
Fulltime is 36, 38 of 40 uurKaascracker schreef: ↑28-09-2022 14:14Vraagje, heb niet alles gelezen; bij ons kun je maximaal 36 uur werken en dus niet fulltime. Dan kom je dus sowieso niet in aanmerking?
woensdag 28 september 2022 om 15:12
toffifee schreef: ↑28-09-2022 13:40Ik ben bijna klaar met omscholen en al op zoek naar een nieuwe baan. Ik zou best 32 uur willen gaan werken nu de kinderen groter zijn, maar ik heb echt ook tijd voor mijzelf nodig en mijn kinderen hebben gewoon best veel afspraken staan waar een ouder mee moet. Nu doe ik dat en plan ik het studeren er om heen, maar het geeft wel een beklemmend gevoel dat er straks gewoon continue verlof gevraagd moet worden. Voorbeeld: Kind heeft gebitsproblemen. Moet opeenvolgend drie weken achter elkaar naar de tandarts voor een behandeling die alleen om 14:00 uur gegeven wordt. Dat kost dus 3x over een middag. Vervolgens heeft kind een orthodontist die alleen maar op drie dagen werkt. En dan hebben we het nog niet over afspraken bij kinderartsen en fysiotherapeuten, elke 8 weken een gesprek met de mentor onder schooltijd en andere afspraken die ik nu vergeet. Dan ga je lekker hard door je verlofuren heen, uren die ik echt nodig heb. Dit houdt mij dus een beetje tegen.
Ik weet niet wat voor soort werk je gaat doen, maar veel kantoorbanen kunnen tegenwoordig deels thuis, en flexibele uren zijn ook redelijk ingeburgerd. Ik ben net nog met mijn zoon naar de orthodontist geweest, voor dat soort dingen neem ik echt geen verlof op.
En hoe zit het met de vader, ik neem aan dat hij de helft van de afspraken voor zijn rekening neemt (mits er een vader in beeld is?)
woensdag 28 september 2022 om 15:22
Idd. Sowieso is bij de overheid 36 uur al fulltime, dus ze zullen daar heus rekening mee houden.nicole123 schreef: ↑28-09-2022 14:21Dat soort dingen zijn nog helemaal niet duidelijk. Het is een vaag plan nog, ze moeten nog nadenken over of, hoe, voor wie, welke sectoren, welke voorwaarden, etc etc. Volgens mij is 36 uur in veel sectoren wel degelijk fulltime, want het maximum, maar geen idee wat voor regeling er zal komen, als die er al komt.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 28 september 2022 om 16:23
nicole123 schreef: ↑28-09-2022 12:10Ik merk overigens bij ons thuis dat het ook niet ideaal verdeeld is hoor, met die dingen die op je bordje komen met basisschoolkinderen. Dingen als koken en de kinderen naar sport brengen zijn hier netjes verdeeld, maar de zogeheten derde shift komt heel sterk op mij neer. Deels door karakterverschillen (ik ben pro-actiever en perfectionistischer dan mijn man, in alles), maar ook door cultuurverschillen en prioriteiten die we stellen.
Ik ben degene die eraan denkt dat er een schoenendoos mee naar school moet en die regelt, ik ben degene die op tijd bedenkt wat ons kind gaat trakteren, dat dat gekocht en gemaakt wordt en de dag afgestemd met de juf, ik ben degene die uitzoekt welke sporten de kinderen zouden kunnen doen, wanneer en waar die zijn en die een proefles boekt, ik ben degene die checkt of de gymschoenen nog passen, ik ben degene die een cadeautje koopt als ze een kinderfeestje hebben, ik check hoe lang de wachtlijst voor zwemles is en nog 1000 dingen meer.
En ik baal daar soms ook van, tegelijkertijd trek ik het ook naar me toe. Ik weet dat als ik het aan mijn man overlaat dat het dan soms niet, laat of op de makkelijke manier gebeurt. Dan lopen de kinderen met te kleine schoenen tot ze er zelf heel hard over gaan klagen, dan is er geen cadeautje voor de juf op juffendag, dan is ons kind als enige niet verkleed, dan zit ons kind pas met 6 jaar op zwemles, dan rent hij op de verjaardag van onze kinderen op de dag zelf nog even snel de supermarkt in om een paar partyzakken met chips te halen om te trakteren. En hij zit daar dan niet zo mee, voelt zich niet schuldig of beoordeeld dan. Heb ik (en veel vrouwen in het algemeen) mijn normen dan te hoog, of hij (en veel mannen in het algemeen) zijn normen dan te laag?
Ik herken zo wat jij hier schrijft. Ik doe het ook zo, en soms baal ik ervan en schiet ik uit mn slof, dan word ik boos en gooi van alles eruit over oneerlijke verdeling etc. Tegelijkertijd heb ik het zelf gecreeerd en ben ik er ook beter in. Ik zie meer dingen, ik onthoud meer, ik ben ook meer thuis dus ik heb ook meer overzicht denk ik. Het is geen onwil van hem, hij doet ook genoeg uit zichzelf maar die echte regeldingetjes (3e shift idd) doe ik. En al die regeldingetjes vind ik met periodes best veel, en ik raak ontevreden als ik op mn werk het ook drukker heb en stress ervaar. Dan heb ik wat minder tijd om alles thuis goed te doen, vergeet ik bijv die gymschoenen en dan raak ik geirriteerd. Het zijn patronen die door de jaren heen ontstaan.
Ik werk parttime, heb ik altijd gedaan omdat ik eigen tijd zo lekker vind. Beide kinderen op de basisschool, en ik vind het heel fijn om 2 middagen thuis te zijn en de kids komen uit school. Jongste moet ik nog zelf ophalen, oudste kan zelf. Geregeld komen er kindjes mee naar huis, blijven ze soms eten, ik vind dat gezellig. Mijn oudste van ruim 9 vind de BSO saai worden, die komt 1 middag alleen naar huis en vaak gaat ze spelen, dan kan ik vanuit huis nog prima werken. Dat is echt de wins van corona, het thuiswerken heeft alles zoveel flexibeler gemaakt.
Soms is ze thuis, moet ze wat kwijt, kopje thee etc. Ik vind het heel leuk om dat zo te kunnen doen, en dat ze niet verplicht naar de BSO hoeft op die dag. De kinderdagverblijftijd vond ik veel zwaarder als werkende ouder, mijn man ook. Ik vind de basisschooltijd leuk, en dat ik parttime kan werken (verdien voldoende) en er daardoor meer kan zijn thuis vind ik heel waardevol. Had ik niet gedacht trouwens van te voren! Moet er ook bij zeggen dat onze BSO niet 5 dagen open is (klein dorpje) en wij geen andere opvang mogelijkheid hebben, dus fulltime werken zouden wij beide niet eens kunnen doen nu.
woensdag 28 september 2022 om 20:52
Net in het journaal het plan om Indonesiërs hierheen te halen ook het te kort om de zorg op te lossen.
Dat ontlokte mijn zus de opmerking dat dat achterlijk was, dat er niet nog meer mensen hierheen moesten halen, want die mensen moeten ergens wonen en uiteindelijk ook weer verzorgd worden.
Tja, er zijn hier te weinig mensen die dat werk wel willen doen.
Waarom zijn het altijd de mensen die zelf niet werken (uit keuze) die hier het hardst over schreeuwen?
Dat ontlokte mijn zus de opmerking dat dat achterlijk was, dat er niet nog meer mensen hierheen moesten halen, want die mensen moeten ergens wonen en uiteindelijk ook weer verzorgd worden.
Tja, er zijn hier te weinig mensen die dat werk wel willen doen.
Waarom zijn het altijd de mensen die zelf niet werken (uit keuze) die hier het hardst over schreeuwen?
woensdag 28 september 2022 om 20:57
donderdag 29 september 2022 om 00:45
donderdag 29 september 2022 om 06:40
Er zijn genoeg mensen in de zorg die graag meer willen werken hoor. Het wordt ze alleen onmogelijk gemaakt door bijv werkgevers. Bij ons moet je echt praten als brugman als je meer uren wilt hebben, grote contracten worden het liefst niet gegeven want moeilijk te roosteren doordat diensten kort zijn en ze hebben liever meer 'poppetjes' met kleine contracten want dat is flexibeler. Dat het voor de cliënten erg onrustig is met zoveel verschillende mensen per week en dat mensen (vooral kostwinners) hardhollend op zoek gaan naar iets anders boeit ze blijkbaar geen fluit. En maar zeuren dat er niemand schrijft op vacatures.Andersom schreef: ↑28-09-2022 20:52Net in het journaal het plan om Indonesiërs hierheen te halen ook het te kort om de zorg op te lossen.
Dat ontlokte mijn zus de opmerking dat dat achterlijk was, dat er niet nog meer mensen hierheen moesten halen, want die mensen moeten ergens wonen en uiteindelijk ook weer verzorgd worden.
Tja, er zijn hier te weinig mensen die dat werk wel willen doen.
Waarom zijn het altijd de mensen die zelf niet werken (uit keuze) die hier het hardst over schreeuwen?
Ik heb een jaar moeten zeuren om meer uren voordat ik ze kreeg. En dan ging ik van 18 naar 24u!
Het systeem in de zorg deugt niet, ze halen mondjesmaat mensen binnen via de voordeur terwijl de achterdeur wagenwijd openstaat. Mensen zoeken iets waar ze gewoon min. 8uren op een dag kunnen werken zodat ze niet tig keer per week naar hun werk hoeven en waar ze gewoon fatsoenlijk betaald krijgen en niet op hun vrije dag ook nog terug moeten komen voor overleggen/ vergaderingen etc.
Ik wil ook wel meer uren per week werken maar sta bijv voor volgende week voor 5 late diensten ingepland. Ik ben dus 5 dagen van huis van 15.30-22 (6uurtjes per dienst want half uur pauze, 5x 20km op en neer voor 8 cent reiskostenvergoeding per km) zie mijn kinderen dus volgende week 5 dagen bijna niet want overdag zitten ze op school. No way dat ik meer ga werken want dan was ik nog een dag extra ingepland. En dan zijn dit nog redelijke diensten, we hebben in de ochtend ook diensten van 7-9.30u. Als ik daarvoor ingepland sta ruil ik ze met collega's die ze wel willen draaien of ik plan mijn kantoorwerkzaamheden (ben coördinerend) daar achteraan, schiet toch niet op 2,5u, pff.
Het werk wat ik doe is echt fantastisch en ik zou echt niet weten wat ik liever wil doen, wist ik het maar want dan was ik allang weggeweest want ik ben hierover echt zwaar gefrustreerd.
donderdag 29 september 2022 om 07:13
nicole123 schreef: ↑28-09-2022 12:10En ik baal daar soms ook van, tegelijkertijd trek ik het ook naar me toe. Ik weet dat als ik het aan mijn man overlaat dat het dan soms niet, laat of op de makkelijke manier gebeurt. Dan lopen de kinderen met te kleine schoenen tot ze er zelf heel hard over gaan klagen, dan is er geen cadeautje voor de juf op juffendag, dan is ons kind als enige niet verkleed, dan zit ons kind pas met 6 jaar op zwemles, dan rent hij op de verjaardag van onze kinderen op de dag zelf nog even snel de supermarkt in om een paar partyzakken met chips te halen om te trakteren. En hij zit daar dan niet zo mee, voelt zich niet schuldig of beoordeeld dan. Heb ik (en veel vrouwen in het algemeen) mijn normen dan te hoog, of hij (en veel mannen in het algemeen) zijn normen dan te laag?
Dat betekent niet dat je de zorg naar je toe trekt, maar dat jij doet wat nodig is en je man er niet mee bezig is tot iemand hem vertelt wat nodig is. Jij, een kind, een juf. Jouw normen zijn niet te hoog en zijn normen zijn niet te laag, want hij heeft geen normen. Want zorgen is niet zijn verantwoordelijkheid. En zaken die niet behoren tot je verantwoordelijkheid zitten niet op je radar, daar heb je geen normen voor en daar denk je niet over na.
En dat is niet jouw man hoor, dat is ingebakken in onze maatschappij.
donderdag 29 september 2022 om 07:52
Nou ja, mijn kind is wat jonger, maar heen en weer rijden naar clubjes kost mij ook tijd. En ja, kind heeft een vader, die is daar ook mee bezig.Stella_Aurora schreef: ↑28-09-2022 14:19Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar ik ging vanaf mijn 15de/16de gewoon zelf naar de tandarts.
Verder een beetje denken in mogelijkheden, gesprekken met mentoren kunnen ook telefonisch of via zoom.
En wat iemand anders hieronder ook zegt: je kan ook aangeven dat je alleen op die ene middag kan. Of alleen na 16 uur.
Ik heb me ook jaren teveel geschikt naar anderen die gewoon een afspraak presenteerden als een voldongen feit, maar toen ik meer ging werken en dus niet meer op afroep beschikbaar was, bleek er ineens toch overleg mogelijk.
Aanvulling: en die kinderen hebben ook een vader die dit ook kan doen? En er bestaat ook zoiets als zorgverlof.
Wij werken beiden niet fulltime, maar wel bijna, dat moet gewoon voldoende zijn hoor.
donderdag 29 september 2022 om 08:27
Ah... excuus. Bij de Belastingdienst is fulltime volgens mij wel 36 uur, dat heb ik onterecht doorgetrokken.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 29 september 2022 om 08:35
Dit vind ik een hele mooie verduidelijking van het probleem mbt de mentale workload! Helder verwoord.Thalas schreef: ↑29-09-2022 07:13Dat betekent niet dat je de zorg naar je toe trekt, maar dat jij doet wat nodig is en je man er niet mee bezig is tot iemand hem vertelt wat nodig is. Jij, een kind, een juf. Jouw normen zijn niet te hoog en zijn normen zijn niet te laag, want hij heeft geen normen. Want zorgen is niet zijn verantwoordelijkheid. En zaken die niet behoren tot je verantwoordelijkheid zitten niet op je radar, daar heb je geen normen voor en daar denk je niet over na.
En dat is niet jouw man hoor, dat is ingebakken in onze maatschappij.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 29 september 2022 om 08:58
Wat frustrerend zeg. Je zou denken dat met de grote tekorten ze wel alles zouden aangrijpen wat ze kunnen krijgen. Misschien moet er dan niet (alleen) een stimulans komen voor werknemers, maar juist ook voor werkgevers. Maar ook weer niet een te grote stimulans, anders schiet het door naar de andere kant.fryskefaam schreef: ↑29-09-2022 06:40Er zijn genoeg mensen in de zorg die graag meer willen werken hoor. Het wordt ze alleen onmogelijk gemaakt door bijv werkgevers. Bij ons moet je echt praten als brugman als je meer uren wilt hebben
donderdag 29 september 2022 om 09:32
Klopt, de werktijden maken het heel lastig. Ik heb jaren op een woongroep gewerkt en dan was je s ochtends van 7 tot 10.30 nodig want daarna waren ze naar dagbesteding. s Avonds waren de werktijden van 15 tot 22. Dat is natuurlijk niet te roosteren als iedereen ft werkt.fryskefaam schreef: ↑29-09-2022 06:40Er zijn genoeg mensen in de zorg die graag meer willen werken hoor. Het wordt ze alleen onmogelijk gemaakt door bijv werkgevers. Bij ons moet je echt praten als brugman als je meer uren wilt hebben, grote contracten worden het liefst niet gegeven want moeilijk te roosteren doordat diensten kort zijn en ze hebben liever meer 'poppetjes' met kleine contracten want dat is flexibeler. Dat het voor de cliënten erg onrustig is met zoveel verschillende mensen per week en dat mensen (vooral kostwinners) hardhollend op zoek gaan naar iets anders boeit ze blijkbaar geen fluit. En maar zeuren dat er niemand schrijft op vacatures.
Ik heb een jaar moeten zeuren om meer uren voordat ik ze kreeg. En dan ging ik van 18 naar 24u!
Het systeem in de zorg deugt niet, ze halen mondjesmaat mensen binnen via de voordeur terwijl de achterdeur wagenwijd openstaat. Mensen zoeken iets waar ze gewoon min. 8uren op een dag kunnen werken zodat ze niet tig keer per week naar hun werk hoeven en waar ze gewoon fatsoenlijk betaald krijgen en niet op hun vrije dag ook nog terug moeten komen voor overleggen/ vergaderingen etc.
Ik wil ook wel meer uren per week werken maar sta bijv voor volgende week voor 5 late diensten ingepland. Ik ben dus 5 dagen van huis van 15.30-22 (6uurtjes per dienst want half uur pauze, 5x 20km op en neer voor 8 cent reiskostenvergoeding per km) zie mijn kinderen dus volgende week 5 dagen bijna niet want overdag zitten ze op school. No way dat ik meer ga werken want dan was ik nog een dag extra ingepland. En dan zijn dit nog redelijke diensten, we hebben in de ochtend ook diensten van 7-9.30u. Als ik daarvoor ingepland sta ruil ik ze met collega's die ze wel willen draaien of ik plan mijn kantoorwerkzaamheden (ben coördinerend) daar achteraan, schiet toch niet op 2,5u, pff.
Het werk wat ik doe is echt fantastisch en ik zou echt niet weten wat ik liever wil doen, wist ik het maar want dan was ik allang weggeweest want ik ben hierover echt zwaar gefrustreerd.
Dus dan kunnen ze leuk met een ft bonus komen, maar het gros van de werknemers kan daar niet eens gebruik van maken, al zouden ze het willen.
Nu werk ik integraal, wat wil zeggen dat ik meega naar dagbesteding. Dan kom je al veel beter aan je uren.
Maar ook daar wordt alweer aan gemorreld . Er wordt uitsluitend clientvolgend geroosterd . Dwz dat er mensen aanwezig zijn als er cliënten zijn. Klinkt logisch, maar we hebben ook allerlei extra taken: leerlingbegeleiding, medicatiebeheer, kasbeheer, legionellacontrole, huishoudelijke werkzaamheden die de schoonmakers niet doen zoals kledingkasten opruimen (mijn cliënten hebben geen familie die dat voor ze doet). Rapporteren, andere administratieve handelingen. Dat moet je dus allemaal doen met cliënten om je heen, terwijl je eigenlijk tijd aan hun moet besteden.
Alleen de persoonlijk begeleiders krijgen een beetje tijd voor administratie.
Ik ben naarstig op zoek haar taken buiten de woning, bv trainingen geven, want ik zie me dit niet tot mijn pensioen zo doen.
donderdag 29 september 2022 om 09:41
Ik zou graag fulltime werken in het onderwijs, maar als je kijkt op meesterbaan.nl zijn er amper banen voor 1,0 fte of meer.
Mensen blijven zitten waar ze zitten, bijna-gepensioneerden gaan minder werken en als die met pensioen gaan DAN komt er pas een echte langdurige plek vrij. En die plekken zijn dan minder dat 1 fte.
Ik zie het dus nog niet gebeuren.
Ik heb een tijd deels gewerkt bij de ene school en deels bij een andere school om wel op 1 fte uit te komen, maar daar zal die fulltimebonus wel weer niet voor gelden zeker.
Overigens was dat ook echt geen doen: Heb je ook het dubbele aan vergaderingen, ouderavonden, studiedagen etc.
Mensen blijven zitten waar ze zitten, bijna-gepensioneerden gaan minder werken en als die met pensioen gaan DAN komt er pas een echte langdurige plek vrij. En die plekken zijn dan minder dat 1 fte.
Ik zie het dus nog niet gebeuren.
Ik heb een tijd deels gewerkt bij de ene school en deels bij een andere school om wel op 1 fte uit te komen, maar daar zal die fulltimebonus wel weer niet voor gelden zeker.
Overigens was dat ook echt geen doen: Heb je ook het dubbele aan vergaderingen, ouderavonden, studiedagen etc.
donderdag 29 september 2022 om 09:46
Maatschappij idd. Ik kan het ook terug herleiden naar het gezin van herkomst. Mijn man is enigskind, zijn (bejaarde) moeder deed en doet nog steeds alles thuis. Echt een typische huisvrouw die nooit anders heeft gedaan. Mijn man is niet anders gewend. Ik ben wat jonger, mijn ouders ook en ik was vroeger thuis als oudste al bezig met zorgen, ik was zelfstandig en dat werd ook van me verwacht. Ik zorgde geregeld voor mn broertje en zusje.Thalas schreef: ↑29-09-2022 07:13Dat betekent niet dat je de zorg naar je toe trekt, maar dat jij doet wat nodig is en je man er niet mee bezig is tot iemand hem vertelt wat nodig is. Jij, een kind, een juf. Jouw normen zijn niet te hoog en zijn normen zijn niet te laag, want hij heeft geen normen. Want zorgen is niet zijn verantwoordelijkheid. En zaken die niet behoren tot je verantwoordelijkheid zitten niet op je radar, daar heb je geen normen voor en daar denk je niet over na.
En dat is niet jouw man hoor, dat is ingebakken in onze maatschappij.
Toen wij zelf kinderen kregen hebben we geregeld afspraken gemaakt, werkschema's gewijzigd, overlegd wat de beste manier was voor ons. Tegelijkertijd kwam dat vaak vanuit mij, hij kon toen niet minder werken, ben ik ook zo boos om geweest. Altijd dat slappe excuus dat het niet mocht van zn werkgever. Van zijn manager mocht het ook niet, maar ik vond dat hij (mijn man) er ook weinig moeite voor deed.
Nu de kids op de basisschool zitten ervaar ik het wel anders, man werkt paar uurtjes minder waardoor hij er ook een middag is en de sportclubjes voor zn rekening neemt. Hij neemt me best veel uit handen, terwijl ik minder uren werk. Hij vind dit ook leuk, hij vind deze leeftijden ook veel leuker en makkelijker. Toen ze baby waren had ik heel erg het gevoel dat ik het als moeder het beste kon, dus vond het ook wel fijn om veel zelf te doen. En tegelijkertijd vond ik dat mentaal zwaar, heel tegenstrijdig natuurlijk.
donderdag 29 september 2022 om 10:33
Dat is dan wel weer heel sterk verwoord. Door de voorbeelden die ik zelf gaf, dus begrijpelijk. Mijn man zorgt wel degelijk hoor, de 1e en 2e shift zijn best goed verdeeld. Hij kookt, doet de afwas, doet de kinderen in bad, brengt 2 van de 3 naar bed, brengt ze naar sport, brengt en haalt van school en BSO, is bij ouderavonden en -gesprekken van school, etc. Het is vooral die derde shift waar het spaak loopt. Hij doet meer routine dingen, ik meer oh-daar-moeten-we -ook-nog-aan-denken dingen.Thalas schreef: ↑29-09-2022 07:13Dat betekent niet dat je de zorg naar je toe trekt, maar dat jij doet wat nodig is en je man er niet mee bezig is tot iemand hem vertelt wat nodig is. Jij, een kind, een juf. Jouw normen zijn niet te hoog en zijn normen zijn niet te laag, want hij heeft geen normen. Want zorgen is niet zijn verantwoordelijkheid. En zaken die niet behoren tot je verantwoordelijkheid zitten niet op je radar, daar heb je geen normen voor en daar denk je niet over na.
En dat is niet jouw man hoor, dat is ingebakken in onze maatschappij.
Hij doet wel een klein stukje van de derde shift, ongeveer 10% denk ik. Bijv 1 sport van onze oudste, daar regelt hij alles voor (opgave voor toernooien, communicatie met de trainer). En de overige 90% zou hij ook wel doen als het zou moeten, maar vaak wel later of gemakkelijker dan ik, dus dan heb ik dat allang opgepakt.
Een voorbeeld: waar ik al weken van tevoren nadenk over een traktatie en een paar uur eraan zit te knutselen, koopt hij last minute iets kant en klaars. Mijn normen hierin zijn: 1) dat kind een traktatie heeft
2) dat kind blij is met de traktatie
3) dat de traktatie goed voldoet aan de richtlijnen van school (qua gezondheid enzo)
4) dat de traktatie origineel is (niet hetzelfde als een klasgenoot vorige week heeft getrakteerd)
Mijn man vindt nr 1 en 2 belangrijk, nr 3 al een heel stuk minder en nr 4 niet. Ik vind hem wel heel erg makkelijk hierin, maar tegelijk liggen voor mij (en veel andere moeders) de normen bij dit soort dingen misschien wel soms te hoog. Ik heb onze kinderen ook wel eens een paar pakken waterijsjes meegegeven als traktatie en daar waren ze blij mee en het boeide ze niet als een klasgenoot een paar dagen ervoor ook al op ijs getrakteerd had. Dus soms denk ik dat mijn man en mannen in het algemeen wel echt te laks zijn, maar soms doe ik of vrouwen in het algemeen misschien ook moeilijker dan nodig.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
