Werk & Studie
alle pijlers
Burn out en tijdelijk contract
donderdag 22 februari 2024 om 10:39
Ik zit er weer doorheen, helemaal compleet er doorheen.
Vier jaar geleden begin van corona in een burn out terecht gekomen. Bijna een jaar thuis geweest en een heel nare re-integratie gehad.
Ik ben daar zelf uit eindelijk weggegaan.
Best wat pech met banen gehad, en inmiddels zit ik zo ontzettend niet op mijn plek, dat ik al maanden af en aan met buikpijn en lood in mijn schoenen naar mijn werk ga.
De werkdruk is heel erg hoog (dit ervaart iedereen zo, maar er wordt niks aan gedaan)
Ik ben ook bezig met verder solliciteren, maar het lukt niet erg (hoewel ik deze of volgende week wel iets hoop terug te horen van een sollicitatie)
Maar nu, ik ben geveld door een stevige griep echt even helemaal fysiek af.
Inmiddels koortsvrij maar het malen wat ik doe over het idee dat ik maandag weer naar kantoor moet maakt dat ik met een dichtgeknepen keel en een steen op mijn maag zit.
Om bovenstaande voor te zijn, ben een half jaar geleden meer gaan sporten, aan yoga gaan doen. Een Mind Fullness training.
Leuke ontspannende dingen plannen, denk aan wellness dagjes een keer een massage, beetje ontspannen bezigheden, schilderen, lezen, koken.
Ik dacht als ik dat als tegenhanger doe dan hou ik mezelf in balans.
Niet dus, ik voel me steeds meer wegglijden, het is duidelijk, dezelfde alarmbellen gieren roodgloeiend.
Maar, ik durf het niet tegen mijn werkgever te zeggen. Ik werk daar in mei een jaar. Het is een bedrijf waar mensen ziek zijn sowieso maar onzin vinden, een bedrijf waar mensen het werk massaal mee naar huis nemen, (werkdruk) dus dat ik deze week met griep thuis ben zo weet ik wordt al wat van gevonden ( appje collega " ben je morgen weer beter ?" )
Mijn leidinggevende gaat vandaag zeker bellen met de vraag hoe het gaat.
Ik zou willen zeggen dat het niet goed gaat want dat is wat de waarheid is.
Ik zou willen zeggen dat ik er helemaal doorheen zit, mentaal en fysiek ( dat is ook de waarheid)
Maar de plichtsgetrouwe troela zal wel zeggen " goed hoor, ben er maandag weer " en ik zal er maandag zijn, want ik durf niet.
Bij een werkgever waar ik langer in dienst was zou ik het beter durven, bedoel ik wil er weg, en het contract loopt nog wel even, maar ik kan en wil eigenlijk niet meer.
Ontslag nemen is geen optie, ik heb gewoon mijn vaste lasten.
Ziek zijn vind ik ook bezwaarlijk of zoals ik collega's hoor zeggen " ziek zijn is luieren op kosten van de zaak ten koste van ons " ( ja heel naar)
Wat is wijsheid, eerlijk zijn, of nog even doorzetten?
Ik zou tegen mijn beste vriendin zeggen, " eerlijk zijn is het beste, maar dat je de baan nodig hebt begrijp ik ook " en precies dit is het dilemma.
Vier jaar geleden begin van corona in een burn out terecht gekomen. Bijna een jaar thuis geweest en een heel nare re-integratie gehad.
Ik ben daar zelf uit eindelijk weggegaan.
Best wat pech met banen gehad, en inmiddels zit ik zo ontzettend niet op mijn plek, dat ik al maanden af en aan met buikpijn en lood in mijn schoenen naar mijn werk ga.
De werkdruk is heel erg hoog (dit ervaart iedereen zo, maar er wordt niks aan gedaan)
Ik ben ook bezig met verder solliciteren, maar het lukt niet erg (hoewel ik deze of volgende week wel iets hoop terug te horen van een sollicitatie)
Maar nu, ik ben geveld door een stevige griep echt even helemaal fysiek af.
Inmiddels koortsvrij maar het malen wat ik doe over het idee dat ik maandag weer naar kantoor moet maakt dat ik met een dichtgeknepen keel en een steen op mijn maag zit.
Om bovenstaande voor te zijn, ben een half jaar geleden meer gaan sporten, aan yoga gaan doen. Een Mind Fullness training.
Leuke ontspannende dingen plannen, denk aan wellness dagjes een keer een massage, beetje ontspannen bezigheden, schilderen, lezen, koken.
Ik dacht als ik dat als tegenhanger doe dan hou ik mezelf in balans.
Niet dus, ik voel me steeds meer wegglijden, het is duidelijk, dezelfde alarmbellen gieren roodgloeiend.
Maar, ik durf het niet tegen mijn werkgever te zeggen. Ik werk daar in mei een jaar. Het is een bedrijf waar mensen ziek zijn sowieso maar onzin vinden, een bedrijf waar mensen het werk massaal mee naar huis nemen, (werkdruk) dus dat ik deze week met griep thuis ben zo weet ik wordt al wat van gevonden ( appje collega " ben je morgen weer beter ?" )
Mijn leidinggevende gaat vandaag zeker bellen met de vraag hoe het gaat.
Ik zou willen zeggen dat het niet goed gaat want dat is wat de waarheid is.
Ik zou willen zeggen dat ik er helemaal doorheen zit, mentaal en fysiek ( dat is ook de waarheid)
Maar de plichtsgetrouwe troela zal wel zeggen " goed hoor, ben er maandag weer " en ik zal er maandag zijn, want ik durf niet.
Bij een werkgever waar ik langer in dienst was zou ik het beter durven, bedoel ik wil er weg, en het contract loopt nog wel even, maar ik kan en wil eigenlijk niet meer.
Ontslag nemen is geen optie, ik heb gewoon mijn vaste lasten.
Ziek zijn vind ik ook bezwaarlijk of zoals ik collega's hoor zeggen " ziek zijn is luieren op kosten van de zaak ten koste van ons " ( ja heel naar)
Wat is wijsheid, eerlijk zijn, of nog even doorzetten?
Ik zou tegen mijn beste vriendin zeggen, " eerlijk zijn is het beste, maar dat je de baan nodig hebt begrijp ik ook " en precies dit is het dilemma.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
donderdag 22 februari 2024 om 18:07
Hoi TO, ik hoop dat je dit leest. Volgens mij ben je op dit moment enorm bezig met zaken die er nu niet toe doen. Je maakt jezelf helemaal gek! Daar eerst mee stoppen. Je bent ziek!! Ik ben zelf totaal niet bekend met griep of wat dan ook, nooit ziek. Wat gebeurde er laatst? Pas een nieuwe baan en heftige griep gekregen! Helemaal kut! Maar er zijn dus werkgevers die je gewoon naar huis sturen, omdat je ziek bent! Geloof me, die werkgevers bestaan! Week thuis gebleven. Week erop weer begonnen, maar was nog steeds ziek. En ik had ondertussen dus het halve kantoor aangestoken. Maar goed, ik was weer begonnen, het ging echt niet. Dus de manager kwam naar mij toe en zei, hier gaan wij niet mee akkoord, ziek is ziek, hop, naar huis. Het feit dat jouw collega’s jou appen moet enorm benauwend overkomen. Omdat je weet dat het in hun eigen belang is dat jij weer zsm terug bent. Er zit totaal niets bij van gevoel van meeleven. Met andere woorden: je zit totaal op de verkeerde plek, dit is niet jouw type mensen waar je bij past. Ja, kut, maar dat overkomt zoveel mensen. Je bent op dit moment ziek dus je kijkt hoe het maandag gaat. Gaat het, dan ga je werken, maar op een laag pitje. Je gaat jezelf niet gek laten maken. Ondertussen solliciteer je gewoon door, JE HEBT DE TIJD!!! En je hebt een buffer. Dus niets melden, gewoon mee doen, voor mei heb jij echt wel een andere baan, en mocht het onverhoopt niet zo zijn, dan heb je WW! Dus echt, doe kalm!! Ik heb nog wel een tip die ik wil meegeven: ga komende dagen nou eens goed nadenken bij wat voor soort bedrijf je wil werken, wat jij leuke werkzaamheden vindt die zeker terug moeten komen in je baan, en ga dan eens kijken of je daar een passende functie in kunt vinden. Jouw verhaal maakt voor mij al duidelijk dat je daar totaal niet op je plek zit, collega’s die van die achterlijke appjes sturen (echt, serieus???), de hele cultuur is achterlijk en qua baan moet je goed nadenken over welke dingen je wel en niet aanspreken. Geloof me, als je dat helder hebt en probeert kalm te blijven, heb je zo een andere baan waar je wel op je plek zit. Maar nogmaals, niets melden over contract beëindigen of wat dan ook, helemaal niets! Ja knikken, nee doen. Anders ben je straks je WW kwijt! En tussendoor ook echt proberen je rust te pakken!! Al ga je een uur dood voor je uit kijken. Even pas op de plaats nu!
donderdag 22 februari 2024 om 19:17
Ik herken alles.
Dit is overigens de eerste baan/situatie waarin ik me voel zoals ik me nu voel.
Zo bizar, kijk wat onzeker is iedereen op zijn tijd en dat is ook oké, maar wat ik ervaar is ongekend.
Ik werk ook met mensen die een opleiding in deze branche hebben, en het al jaren doen.
Ik heb bij mijn sollicitatie ook gevraagd waarom ze mij hebben uitgenodigd omdat ik geen enkele kennis heb van de (complexe) branche.
Nou ja om mijn andere skills.
Onlangs bij een functioneringsgesprek had ik 6 van de 8 punten op verwachting en 2 onder ( de branchetechnische besloegen die 2) Logisch maar het deed me wel wat dat het zo benoemd werd.
Ja de cursus en een plan zouden daar wel verbetering in moeten brengen.
Nogmaals aangegeven dat ze wisten dat de technische kennis mij ontbrak en ik ook niet weet om het me gaat lukken.
Eigenlijk heeft dit desbetreffende gesprek wel het duwtje gegeven dat ik me nog rotter ging voelen.
Al ging ik wel met buikpijn al naar het werk.
Mijn vriend gaf aan "maar Lola je hebt 6 van 8 gewoon volgens verwachting volbracht, wat maakt nou dat je over die 2 andere zo valt " Ook vond hij dat ze juist die 2 andere punten buiten beschouwing hadden moeten laten, en op een ander moment ( na de cursus oid) mee hadden kunnen tellen.
Maar het geeft wel aan hoe ik er in sta, 6 van de 8 gewoon goed en 2 die ook verklaarbaar zijn halen me onderuit.
Normaal kan ik wel tegen kritiek of opbouwende feedback maar het is me hier allemaal teveel.
En ik betwijfel of ik deze materie me wel eigen kan maken.
Ik denk het eigenlijk niet, en dat is niet om mezelf naar beneden te halen.
De reden dat ik de cursus accepteerde had er ook mee te maken dat ik het dus wel wilde proberen, die befaamde opvoeding, "probeer eerst voor je oordeelt "
En inderdaad " straks val ik door de mand " uhhhh welke mand, ze wisten wie en wat ze aannamen, ik heb me niet beter voorgedaan.
Maar wil er wel aan voldoen.
Maar dat sluit wel aan bij het imposter syndrome.
Wat een eye opener.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
donderdag 22 februari 2024 om 19:26
Dus eigenlijk hebben ZIJ een verkeerde inschatting gemaakt, als de technische skills stiekem wel belangrijk zijn.
Iemand die minder dan een jaar ergens werkt, in een totaal nieuwe branche, moeten ze niet daarop aankijken. Dat is gewoon slecht management. Net zoals ze hun personeel zich dus over de kop laten werken, willens en wetens.
Deze organisatie is niet gezond. Jij wel. Zij niet.
Iemand die minder dan een jaar ergens werkt, in een totaal nieuwe branche, moeten ze niet daarop aankijken. Dat is gewoon slecht management. Net zoals ze hun personeel zich dus over de kop laten werken, willens en wetens.
Deze organisatie is niet gezond. Jij wel. Zij niet.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 22 februari 2024 om 19:37
Nou ja wat mijn vriend ook eigenlijk aangaf, in woorden van gelijke strekking.Doreia* schreef: ↑22-02-2024 19:26Dus eigenlijk hebben ZIJ een verkeerde inschatting gemaakt, als de technische skills stiekem wel belangrijk zijn.
Iemand die minder dan een jaar ergens werkt, in een totaal nieuwe branche, moeten ze niet daarop aankijken. Dat is gewoon slecht management. Net zoals ze hun personeel zich dus over de kop laten werken, willens en wetens.
Deze organisatie is niet gezond. Jij wel. Zij niet.
Niet dat ik het niet aan wil nemen van hem, maar het is altijd goed om ook mensen mee te laten kijken en denken die niet emotioneel verbonden zijn.
En er met een andere kijk naar kijken.
Ik lees/hoor graag meer kanten en zienswijzen.
En het VF is vaak zo fijn en helpend, ook nu weer.
Wat erg dat dit zo een impact heeft, en wat het doet met mij als persoon.
Ik laat alles ook nog bezinken, en lees waar nodig nog eens na.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
donderdag 22 februari 2024 om 19:43
Mijn filmpje is dus helemaal niet ver van de realiteit. Je hebt de skills niet om het tempo aan te kunnen.
Dat ze dat wel van je schijnen te verwachten (werkdruk) maakt dat je hartkloppingen krijgt.
Fijn dat het wat helderder wordt. Morgen uitzieken verder en dan het weekend in. Zondag ga je pas in de middag nadenken over de volgende dag, wat je gaat doen (wel of niet erheen) en alleen bij ja bedenk je daarna welk werk dan past binnen je werkdag. Daar doe je dan nog even 20 procent vanaf, voor spoedjes en dingen en dat is wat je dan kunt doen die dag.
Dat ze dat wel van je schijnen te verwachten (werkdruk) maakt dat je hartkloppingen krijgt.
Fijn dat het wat helderder wordt. Morgen uitzieken verder en dan het weekend in. Zondag ga je pas in de middag nadenken over de volgende dag, wat je gaat doen (wel of niet erheen) en alleen bij ja bedenk je daarna welk werk dan past binnen je werkdag. Daar doe je dan nog even 20 procent vanaf, voor spoedjes en dingen en dat is wat je dan kunt doen die dag.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 22 februari 2024 om 20:30
Doreia* schreef: ↑22-02-2024 19:26Dus eigenlijk hebben ZIJ een verkeerde inschatting gemaakt, als de technische skills stiekem wel belangrijk zijn.
Iemand die minder dan een jaar ergens werkt, in een totaal nieuwe branche, moeten ze niet daarop aankijken. Dat is gewoon slecht management. Net zoals ze hun personeel zich dus over de kop laten werken, willens en wetens.
Deze organisatie is niet gezond. Jij wel. Zij niet.
summertje wijzigde dit bericht op 22-02-2024 21:43
13.40% gewijzigd
donderdag 22 februari 2024 om 22:46
Meld je ziek, vraag zelf contact met de bedrijfarts, morgen en ga vooral geen ontslag nemen.
Of je gaat ziek uit dienst als in mei je contract niet verlengt wordt.
Of ze geven je de kans tot herstel, dus niet elke keer contact opnemen, daar kan je ook met bedrijfsarts duidelijke afspraken over maken.
Contact houden is prima maar wel op een andere manier en lager tempo.
Willen ze je houden, geven ze je wat ruimte om te herstellen.
Denk wel als dus al eerder voorkwam bij andere baan, misschien is er wel iets anders mis dan alleen werkdruk. Of zit er een reden achter al die druk?
Neurodivers brein misschien wel of trauma uit jeugd, trauma door slechte relaties, niet juiste werkveld voor je skills en word je gelukkiger van heel wat anders doen.
Ga dat ook eens goed uitzoeken.
Of je gaat ziek uit dienst als in mei je contract niet verlengt wordt.
Of ze geven je de kans tot herstel, dus niet elke keer contact opnemen, daar kan je ook met bedrijfsarts duidelijke afspraken over maken.
Contact houden is prima maar wel op een andere manier en lager tempo.
Willen ze je houden, geven ze je wat ruimte om te herstellen.
Denk wel als dus al eerder voorkwam bij andere baan, misschien is er wel iets anders mis dan alleen werkdruk. Of zit er een reden achter al die druk?
Neurodivers brein misschien wel of trauma uit jeugd, trauma door slechte relaties, niet juiste werkveld voor je skills en word je gelukkiger van heel wat anders doen.
Ga dat ook eens goed uitzoeken.
zaterdag 24 februari 2024 om 07:29
Inderdaad, zij hebben een inschattingsfout gemaakt.
Letterlijk gaven zij aan " we kunnen niet het schaap met de vijf poten verwachten"
Nu ben ik ook medewerker nr 3 op deze stoel, ik weet ook ( veel zeggen ze niet over mijn voorgangers, en dat is ook netjes) dat deze personen beide niet op hun plek zaten"
Ik ben dus helaas niet de enige geweest die opvulling voor deze plek is en zich ook niet prettig voelt.
Een collega die ook tegen de muur oploopt en die wel lieve appjes stuurt gaf aan dat hij ook al heel lang tegen een muur oploopt. Een die aangaf dat ik me geen zorgen moet maken en goed moet uitzieken.
Hoe meer ik erover nadenk en ook veel van jullie reacties tot me neem, hoe meer ik me realiseer dat het niet per definitie aan mij of mijn brein ligt dat het me niet lukt om mee te gaan in hetgeen het bedrijf verwacht.
Deels wel want ik heb add mijn brein werkt inderdaad anders, ik verwerk dingen ook anders. Het ene gaat heel vlot met het andere heb ik meer tijd nodig, of het komt gewoon niet. Voel nu ik het zo op schrijf een beetje de stress en het falen dat ik ook vaak in mijn schoolperiodes had. Wanneer het bij mij net wat anders ging of simpelweg niet lukte. " let eens op, blijf er gewoon eens bij, doe het gewoon nou eens, als je maar wil lukt het wél"
En met bovenstaande diagnose 8 jr geleden hield ik altijd rekening, of was over het algemeen helemaal geen belemmering meer. Tot nu. althans dat heb ik me aan laten leunen.
Ik ben gisteren gebeld nav een eerste kennismaking voor een tweede gesprek.
Ik hoop ontzettend dat dat iets wordt.
Zelfde job, ander bedrijf, want het is niet de baan die ik niet aan kan, heb op targets gewerkt in enorm sales gedreven bedrijven gewerkt, die spanning trek ik gek genoeg juist heel goed.
Maar die branches waren minder complex en zeker niet altijd iets wat ik al kende.
Het is de cultuur en hun hoge verwachtingen en ja ook de branche, waarover ikzelf al mijn twijfel uitsprak bij mijn eerste gesprek een jaar geleden.
Ik denk dat de reden dat die collega mij appte ( een andere dan die mij een " tot maandag " app stuurde) dat ze afgelopen week terwijl ze mijn rayon erbij namen allen hebben moeten watertrappelen.
En de een snapt dat en vindt dat de wg verantwoordelijk is en de rest baalt dat ik niet gewoon zoals zij allen na een dag of 2 ziek en nog niet hersteld alweer paraat staan. ( met wat keelpijn en een snotneus kun je toch gewoon werken als is het maar thuis)
Maar de wg gaat niks doen zolang de mensen klagen maar toch het werk wel oppakken.
Tijdens een fusie is er een ft workload bijgekomen de reactie van de wg was toen mensen aangaven dat dit een halve dag pp extra werk zou zijn en er eigenlijk iemand bij gezocht moest worden " laten we eerst maar eens kijken hoe het gaat lopen, gaat het niet kunnen we altijd nog een vacature uitzetten"
Met andere woorden, jullie doen het maar, jullie doen het namelijk altijd "
Ik heb toen ook tegen collega' s gezegd ( en dat viel misschien niet in goede aarde)
Jullie klagen, en terecht, jullie geven tevens aan " het is zoals het is, zo gaat het al jaren hier, er wordt niks gedaan, niet geluisterd "
Maar zolang jullie in privé tijd werk doen, en langer blijver dan nodig is, hoeven ze ook geen vacatures uit te zetten, immers jullie gaan gewoon een tandje harder.
Al 10/20 en 30 jaar. Er is geen enkele reden om ook nu geen actie te ondernemen om voor die 32 uur iemand aan te nemen, want jullie doen het gewoon en vragen er niet eens extra beloning voor"
En ja mij is ook gezegd dat ik een deel van die 32 uur erbij zal krijgen. IK heb gezegd alleen wanneer ik een deel van mijn werkzaamheden kan laten vallen.
Daar werd wat minzaam op gereageerd, " je bent nog niet op volle kracht, dus het zou er wel bij kunnen, en het is maar een deel van de werkzaamheden"
Met dat ik dit nu deel hier, maakt het ook helder, dat ik er inderdaad doorheen zit, maar is er wel sprake van een burn out? of zit mijn kop zo vol met alles van het afgelopen jaar, en wat ze nog van plan zijn op mijn bordje te leggen.
Privé gezien heb ik stappen gezet om de werkweken door te komen, maar ik merk dat me dat niet alleen gaat helpen. Het is echt de werkvloer die me nekt.
Ik neem de tip van Doreia ter harte. Ben gisteren aan het weekend begonnen, het dagje sauna was heerlijk.
Mijn conditie na een fikse griep ( de eerste waarbij ik zo geveld was in ruim 10 jaar, dat zegt ook wel wat)
Verder doe ik het rustig aan en maandag zie ik wel wat de dag brengt, ook die dag wordt het 17:00 en sluit ik mijn laptop af, die ik niet zoals de rest standaard mee naar huis neem om in de avond nog even te werken.
Het plan om weg te willen en te gaan is alleen maar groter geworden. Kan alleen maar hopen dat dit niet al te lang hoeft te duren.
Misschien kom ik wat van de hak op de tak over, maar heb wel het idee, zeker ook door dit topic en de fijne helpende reacties dat ik het steeds helderder voor ogen krijg.
Heb het niet eenvoudig gehad in mijn leven, en juist alles gaat privé nu zo ontzettend fijn en goed. Door veel therapie en verwerking van.
En dat wil ik niet in disbalans laten brengen ( en dat dreigde wel te gebeuren) door deze werkomgeving.
Mijn motto voor dit jaar was juist " de tweede helft van mijn leven, gaat leven worden ipv overleven"
Dat ik dat motto vooral vast blijf houden.
Verdorie was zo goed bezig met niet roken, en ik heb eergisteren van ellende een sigaret gerookt. Super stom, di is niet de bedoeling, hij smaakte niet eens.
Letterlijk gaven zij aan " we kunnen niet het schaap met de vijf poten verwachten"
Nu ben ik ook medewerker nr 3 op deze stoel, ik weet ook ( veel zeggen ze niet over mijn voorgangers, en dat is ook netjes) dat deze personen beide niet op hun plek zaten"
Ik ben dus helaas niet de enige geweest die opvulling voor deze plek is en zich ook niet prettig voelt.
Een collega die ook tegen de muur oploopt en die wel lieve appjes stuurt gaf aan dat hij ook al heel lang tegen een muur oploopt. Een die aangaf dat ik me geen zorgen moet maken en goed moet uitzieken.
Hoe meer ik erover nadenk en ook veel van jullie reacties tot me neem, hoe meer ik me realiseer dat het niet per definitie aan mij of mijn brein ligt dat het me niet lukt om mee te gaan in hetgeen het bedrijf verwacht.
Deels wel want ik heb add mijn brein werkt inderdaad anders, ik verwerk dingen ook anders. Het ene gaat heel vlot met het andere heb ik meer tijd nodig, of het komt gewoon niet. Voel nu ik het zo op schrijf een beetje de stress en het falen dat ik ook vaak in mijn schoolperiodes had. Wanneer het bij mij net wat anders ging of simpelweg niet lukte. " let eens op, blijf er gewoon eens bij, doe het gewoon nou eens, als je maar wil lukt het wél"
En met bovenstaande diagnose 8 jr geleden hield ik altijd rekening, of was over het algemeen helemaal geen belemmering meer. Tot nu. althans dat heb ik me aan laten leunen.
Ik ben gisteren gebeld nav een eerste kennismaking voor een tweede gesprek.
Ik hoop ontzettend dat dat iets wordt.
Zelfde job, ander bedrijf, want het is niet de baan die ik niet aan kan, heb op targets gewerkt in enorm sales gedreven bedrijven gewerkt, die spanning trek ik gek genoeg juist heel goed.
Maar die branches waren minder complex en zeker niet altijd iets wat ik al kende.
Het is de cultuur en hun hoge verwachtingen en ja ook de branche, waarover ikzelf al mijn twijfel uitsprak bij mijn eerste gesprek een jaar geleden.
Ik denk dat de reden dat die collega mij appte ( een andere dan die mij een " tot maandag " app stuurde) dat ze afgelopen week terwijl ze mijn rayon erbij namen allen hebben moeten watertrappelen.
En de een snapt dat en vindt dat de wg verantwoordelijk is en de rest baalt dat ik niet gewoon zoals zij allen na een dag of 2 ziek en nog niet hersteld alweer paraat staan. ( met wat keelpijn en een snotneus kun je toch gewoon werken als is het maar thuis)
Maar de wg gaat niks doen zolang de mensen klagen maar toch het werk wel oppakken.
Tijdens een fusie is er een ft workload bijgekomen de reactie van de wg was toen mensen aangaven dat dit een halve dag pp extra werk zou zijn en er eigenlijk iemand bij gezocht moest worden " laten we eerst maar eens kijken hoe het gaat lopen, gaat het niet kunnen we altijd nog een vacature uitzetten"
Met andere woorden, jullie doen het maar, jullie doen het namelijk altijd "
Ik heb toen ook tegen collega' s gezegd ( en dat viel misschien niet in goede aarde)
Jullie klagen, en terecht, jullie geven tevens aan " het is zoals het is, zo gaat het al jaren hier, er wordt niks gedaan, niet geluisterd "
Maar zolang jullie in privé tijd werk doen, en langer blijver dan nodig is, hoeven ze ook geen vacatures uit te zetten, immers jullie gaan gewoon een tandje harder.
Al 10/20 en 30 jaar. Er is geen enkele reden om ook nu geen actie te ondernemen om voor die 32 uur iemand aan te nemen, want jullie doen het gewoon en vragen er niet eens extra beloning voor"
En ja mij is ook gezegd dat ik een deel van die 32 uur erbij zal krijgen. IK heb gezegd alleen wanneer ik een deel van mijn werkzaamheden kan laten vallen.
Daar werd wat minzaam op gereageerd, " je bent nog niet op volle kracht, dus het zou er wel bij kunnen, en het is maar een deel van de werkzaamheden"
Met dat ik dit nu deel hier, maakt het ook helder, dat ik er inderdaad doorheen zit, maar is er wel sprake van een burn out? of zit mijn kop zo vol met alles van het afgelopen jaar, en wat ze nog van plan zijn op mijn bordje te leggen.
Privé gezien heb ik stappen gezet om de werkweken door te komen, maar ik merk dat me dat niet alleen gaat helpen. Het is echt de werkvloer die me nekt.
Ik neem de tip van Doreia ter harte. Ben gisteren aan het weekend begonnen, het dagje sauna was heerlijk.
Mijn conditie na een fikse griep ( de eerste waarbij ik zo geveld was in ruim 10 jaar, dat zegt ook wel wat)
Verder doe ik het rustig aan en maandag zie ik wel wat de dag brengt, ook die dag wordt het 17:00 en sluit ik mijn laptop af, die ik niet zoals de rest standaard mee naar huis neem om in de avond nog even te werken.
Het plan om weg te willen en te gaan is alleen maar groter geworden. Kan alleen maar hopen dat dit niet al te lang hoeft te duren.
Misschien kom ik wat van de hak op de tak over, maar heb wel het idee, zeker ook door dit topic en de fijne helpende reacties dat ik het steeds helderder voor ogen krijg.
Heb het niet eenvoudig gehad in mijn leven, en juist alles gaat privé nu zo ontzettend fijn en goed. Door veel therapie en verwerking van.
En dat wil ik niet in disbalans laten brengen ( en dat dreigde wel te gebeuren) door deze werkomgeving.
Mijn motto voor dit jaar was juist " de tweede helft van mijn leven, gaat leven worden ipv overleven"
Dat ik dat motto vooral vast blijf houden.
Verdorie was zo goed bezig met niet roken, en ik heb eergisteren van ellende een sigaret gerookt. Super stom, di is niet de bedoeling, hij smaakte niet eens.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
zaterdag 24 februari 2024 om 11:39
Ziekmelden en ziek uit dienst gaan. Kies voor jezelf! Nu een andere baan zoeken terwijl je al opje tandvlees loopt is toch geen optie?
Hopelijk zijn ze geen eigenrisicodrager en kom je bij het UWV terecht.
Dan lekker in een werk traject traject gaan en met behulp van een onafhankelijke trajectbegeleider die je zelf uitkiest je richten op je toekomst.
Sterkte!
Hopelijk zijn ze geen eigenrisicodrager en kom je bij het UWV terecht.
Dan lekker in een werk traject traject gaan en met behulp van een onafhankelijke trajectbegeleider die je zelf uitkiest je richten op je toekomst.
Sterkte!
zaterdag 24 februari 2024 om 11:46
En daar ben je hard mee bezig. Je ziet dat deze baan overleven betekent. En dat wil je niet meer.
Dus kun je hier niet blijven. Simpel.
Ik vind je super helder. Je gaat je geen vrijwilligerswerk in de schoenen schuiven (want dat is het gewoon) voor je werk. Na werk is er tijd voor thuis. Balans.
Heel goed, geen laptop mee naar huis. Wat kunnen ze doen? Je verplichten? Graag even zwart op wit dan, dan kan ik de vakbond die even laten lezen.
Geen verlenging? Graag!
Jij hebt de macht. Fijn weekend!
Dus kun je hier niet blijven. Simpel.
Ik vind je super helder. Je gaat je geen vrijwilligerswerk in de schoenen schuiven (want dat is het gewoon) voor je werk. Na werk is er tijd voor thuis. Balans.
Heel goed, geen laptop mee naar huis. Wat kunnen ze doen? Je verplichten? Graag even zwart op wit dan, dan kan ik de vakbond die even laten lezen.
Geen verlenging? Graag!
Jij hebt de macht. Fijn weekend!
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zaterdag 24 februari 2024 om 12:25
Voor mij zit er een verschil in werkdruk en af en toe een deadline halen.Lorem_Ipsum schreef: ↑24-02-2024 11:14Sommige mensen (ik) gaan juist beter bij te hoge werkdruk, dat is misschien waarom mensen dat maar blijven doen.
Van dat laatste schrik ik niet terug, van dat eerste is sprake bij dit bedrijf.
Ik heb een collega die iedere dag grauw binnenkomt " lag al om 20:30 voor Pampus op de bank " Maar vooral doorgaan en er nog een halve dag werk bij nemen omdat " ach we moeten het toch doen, ze gaan toch geen vacature uitzetten, en zo is het altijd gegaan "
Zij had op al haar scores bovenverwachting gescoord en de leidinggevende mag iemand dan tussen de 1 en 3% verhoging geven. Ze kreeg 2% en vroeg zich naar mij toe af " wat moet je dan doen om die 3 te krijgen" ik gaf aan dat ze dat 10 minuten terug tegen de lg had moeten zeggen. Toen keek ze me aan en zei " dat had toch geen zin gehad " Nee alles blijven slikken heeft ook geen zin.
Ik ga weekend vieren en heb mijn conclusie aardig getrokken.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
zaterdag 24 februari 2024 om 12:27
Doreia* schreef: ↑24-02-2024 11:46En daar ben je hard mee bezig. Je ziet dat deze baan overleven betekent. En dat wil je niet meer.
Dus kun je hier niet blijven. Simpel.
Ik vind je super helder. Je gaat je geen vrijwilligerswerk in de schoenen schuiven (want dat is het gewoon) voor je werk. Na werk is er tijd voor thuis. Balans.
Heel goed, geen laptop mee naar huis. Wat kunnen ze doen? Je verplichten? Graag even zwart op wit dan, dan kan ik de vakbond die even laten lezen.
Geen verlenging? Graag!
Jij hebt de macht. Fijn weekend!
Dank voor je helpende reacties!
Jij ook een fijn weekend
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
zondag 25 februari 2024 om 21:35
En ik hoop voor je dat je weekend fijn was !Ladylola2022 schreef: ↑24-02-2024 12:25Voor mij zit er een verschil in werkdruk en af en toe een deadline halen.
Van dat laatste schrik ik niet terug, van dat eerste is sprake bij dit bedrijf.
Ik heb een collega die iedere dag grauw binnenkomt " lag al om 20:30 voor Pampus op de bank " Maar vooral doorgaan en er nog een halve dag werk bij nemen omdat " ach we moeten het toch doen, ze gaan toch geen vacature uitzetten, en zo is het altijd gegaan "
Zij had op al haar scores bovenverwachting gescoord en de leidinggevende mag iemand dan tussen de 1 en 3% verhoging geven. Ze kreeg 2% en vroeg zich naar mij toe af " wat moet je dan doen om die 3 te krijgen" ik gaf aan dat ze dat 10 minuten terug tegen de lg had moeten zeggen. Toen keek ze me aan en zei " dat had toch geen zin gehad " Nee alles blijven slikken heeft ook geen zin.
Ik ga weekend vieren en heb mijn conclusie aardig getrokken.
Dat je het wat duidelijker voor ogen hebt nu allemaal en voor jezelf durft te kiezen op een manier die bij jou past.
zondag 25 februari 2024 om 21:43
Alles schreeuwt in me dat ik morgen niet moet gaan. Heb er ook uitgebreid met een vriendin over gehad.
En zij heeft veel van hetzelfde aangegeven wat hier ook op het forum gezegd is.
" het is niet jouw verantwoording dat jouw collega' s je werk over moeten nemen, zij kunnen ook hun grens aangeven of een andere baan zoeken
" Je wil daar niet blijven, steek er dan ook zo min mogelijk energie in "
" Luister naar je lichaam, kies voor jezelf "
En nog meer.
En toch zit ik met een verkrampt lijf. Wat maakt het voor mij zo moeilijk?
Dat ik heel sterk het gevoel heb, me te moeten verantwoorden dat ik er nog niet ben.
Maar als ik rationeel ben dan is het alleen maar " ik ben nog niet hersteld, niet in staat om mijn werk op een juiste manier te doen "
Ik heb verder wel een lekker weekend gehad, heb het tot begin van de middag best goed los kunnen laten.
Maar al met al ben ik er vanaf de middag alweer mee bezig.
Ik wil niet, en ik ben vanuit mezelf nog niet overtuigd of ik ook echt niet ga morgen.
Was ik daarover maar gewoon zeker, dan zou ik nu niet zo aan het piekeren zijn.
Ik lees het topic nog maar eens door.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
zondag 25 februari 2024 om 21:47
Het weekend was fijn, lekker even met mijn dochter weggeweest.
Vanmiddag een film middag gehouden.
Heb een oude hobby opgepakt.
Tot ik even niks deed en mijn gedachten naar morgen gingen.
Wat is kiezen voor jezelf toch verdomde lastig.
Hoewel ik dat op zich wel kan, in andere situaties, maar deze werkgerelateerde situatie maakt het zo lastig.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
zondag 25 februari 2024 om 22:25
Ik sluit me aan bij velen hier: ziekgemeld blijven als je je nog niet goed voelt. Ze schakelen vanzelf een bedrijfsarts in.
Kleine edit: of geef morgen meteen aan dat je nog ziek bent en je een bedrijfsarts wil zien.
Ik meende in een van de eerste reacties te zien dat je een ochtendje sauna hebt gedaan. Daar zou ik heel erg mee oppassen want dat kan zeker tegen je gebruikt worden. Eerst thuisblijven, en pas als je de afspraak hebt met de bedrijfsarts dat je inderdaad ter ontspanning de deur uit mag, het pas doen.
Als je wordt betrapt heb je de schijn gewoon tegen en je voelt je al zo loyaal en vervelend eronder.
Kleine edit: of geef morgen meteen aan dat je nog ziek bent en je een bedrijfsarts wil zien.
Ik meende in een van de eerste reacties te zien dat je een ochtendje sauna hebt gedaan. Daar zou ik heel erg mee oppassen want dat kan zeker tegen je gebruikt worden. Eerst thuisblijven, en pas als je de afspraak hebt met de bedrijfsarts dat je inderdaad ter ontspanning de deur uit mag, het pas doen.
Als je wordt betrapt heb je de schijn gewoon tegen en je voelt je al zo loyaal en vervelend eronder.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
